God redde mij op 14 Januari 2010

Berichten: 27

14 Januari 2010, een wonderlijke dag, hoewel toch ook een zeer pijnlijke dag, zowel lichamelijk als geestelijk.

Eerst een korte uitleg.

Ik werk bij Dekker Transport in Balkbrug als sorteerder op de recycling afdeling.
Daar sorteer ik bouwafval.

Mijn vader, moeder en broer werken er ook.
Mijn broer en ik aan de lopende band, mijn ouders als kraanmachinist.
Zij zijn overigens ook beide chef over onze ploeg.

Op 14 Januari 2010, ging de kachel van mijn moeder's kraan kapot waardoor zij bij ons aan de band kwam staan.
Hou dit even in gedachten voor het verloop van mijn verhaal.

Op een gegeven moment liep ik naar het uiteinde van de band dat aan de buitenkant van de sluis is.
Daar ging het mis.
Mijn arm kwam onder de lopende band vast en ik werd meegesleurd.
Hoe hard ik ook trok, ik kwam niet meer los.
Het trok mij mee, over de rol, waar de band strak omheen zit.
Je kan de band daar geen millimeter mee rekken, maar mijn arm zat eronder.
Voor de rol zit een gleuf.
Moeilijk uit te leggen waar die voor is.
Mijn hand kwam tussen die gleuf, waardoor mijn hand dubbel sloeg.
Probeer je hand maar eens tegen je pols te drukken.
Dat lukt niet.
Mijn hand zat strak tegen mijn pols.
Onder de rol zit ook nog een schraper pal tegen de band aan, en daar kwam mijn arm ook onderdoor.

Toen ik me besefte dat ik niet meer los kwam, begon ik te schreeuwen.
Ik schreeuwde alsof mijn leven ervan afhing, en dat was ook zo.

Op het moment dat mijn arm onder de schraper door ging dacht ik: Het is over, ik overleef het niet.
Ik schreeuwde nog een laatste noodkreet en gaf het op.
Ik accepteerde mijn dood.

De pijn verdween en het werd licht om me heen.
Een volkomen rust vulde mij.

Maar op dat moment.................

Geen van mijn collega's......niemand die de band stopte.........
Mijn moeder zette de band stop door aan de noodstop te trekken, een lange koord door de sluis.

Herrinner je je het begin van mijn verhaal?
Ik zei dat je het in gedachten moest houden.

Mijn moeder had daar normaal niet moeten staan.
Maar juist die ochtend ging de kachel van haar kraan kapot waardoor ze boven aan de band kwam te staan.

Als zij er niet had gestaan, was ik nu dood.
Keihard, maar waar!

God,zet de juiste persoon, op het juiste moment, op de juiste plaats!!!

Mijn moeder redde mijn leven.
Maar nog meer, God redde mijn leven, want HIJ bepaalde dat mijn moeder aan de band stond.

Sinds het ongeluk ging er een week lang, en af en toe nog steeds, een lied van de kinderopwekking door mijn hoofd.
Één zin, maar o zo waar!

Ik ben zo blij, want Jezus redde mij.http://www.youtube.com/watch?v=9a1QuskaePo&feature=related

Berichten: 456

Mooi getuigenis Peter! Dat zijn momenten die je nooit meer zult vergeten...
God zet idd de juiste mensen op de juiste tijd op de juiste plaats! Die ervaring heb ik ook!

Berichten: 2463

En dan zijn er nog steeds mensen die zeggen dat het toeval is of was, en voorbij gaan aan het feit dat God wonderen verricht.
Gaaf Peter, dank je voor je getuigenis Lachende smiley

Berichten: 674

Geweldig getuigenis Peter. Inderdaad....Gods timing is accuraat....ook ik kan daar van getuigen. Hij heeft mij ook uit grote ellende gehaald en ook op wonderlijke wijze. Zoiets vergeet je nooit. God is goed. Praised be the Lord! Lachende smiley

Berichten: 919

PETER758 schreef:

14 Januari 2010, een wonderlijke dag, hoewel toch ook een zeer pijnlijke dag, zowel lichamelijk als geestelijk.

Eerst een korte uitleg.

Ik werk bij Dekker Transport in Balkbrug als sorteerder op de recycling afdeling.
Daar sorteer ik bouwafval.

Mijn vader, moeder en broer werken er ook.
Mijn broer en ik aan de lopende band, mijn ouders als kraanmachinist.
Zij zijn overigens ook beide chef over onze ploeg.

Op 14 Januari 2010, ging de kachel van mijn moeder's kraan kapot waardoor zij bij ons aan de band kwam staan.
Hou dit even in gedachten voor het verloop van mijn verhaal.

Op een gegeven moment liep ik naar het uiteinde van de band dat aan de buitenkant van de sluis is.
Daar ging het mis.
Mijn arm kwam onder de lopende band vast en ik werd meegesleurd.
Hoe hard ik ook trok, ik kwam niet meer los.
Het trok mij mee, over de rol, waar de band strak omheen zit.
Je kan de band daar geen millimeter mee rekken, maar mijn arm zat eronder.
Voor de rol zit een gleuf.
Moeilijk uit te leggen waar die voor is.
Mijn hand kwam tussen die gleuf, waardoor mijn hand dubbel sloeg.
Probeer je hand maar eens tegen je pols te drukken.
Dat lukt niet.
Mijn hand zat strak tegen mijn pols.
Onder de rol zit ook nog een schraper pal tegen de band aan, en daar kwam mijn arm ook onderdoor.

Toen ik me besefte dat ik niet meer los kwam, begon ik te schreeuwen.
Ik schreeuwde alsof mijn leven ervan afhing, en dat was ook zo.

Op het moment dat mijn arm onder de schraper door ging dacht ik: Het is over, ik overleef het niet.
Ik schreeuwde nog een laatste noodkreet en gaf het op.
Ik accepteerde mijn dood.

De pijn verdween en het werd licht om me heen.
Een volkomen rust vulde mij.

Maar op dat moment.................

Geen van mijn collega's......niemand die de band stopte.........
Mijn moeder zette de band stop door aan de noodstop te trekken, een lange koord door de sluis.

Herrinner je je het begin van mijn verhaal?
Ik zei dat je het in gedachten moest houden.

Mijn moeder had daar normaal niet moeten staan.
Maar juist die ochtend ging de kachel van haar kraan kapot waardoor ze boven aan de band kwam te staan.

Als zij er niet had gestaan, was ik nu dood.
Keihard, maar waar!

God,zet de juiste persoon, op het juiste moment, op de juiste plaats!!!

Mijn moeder redde mijn leven.
Maar nog meer, God redde mijn leven, want HIJ bepaalde dat mijn moeder aan de band stond.

Sinds het ongeluk ging er een week lang, en af en toe nog steeds, een lied van de kinderopwekking door mijn hoofd.
Één zin, maar o zo waar!

Ik ben zo blij, want Jezus redde mij.http://www.youtube.com/watch?v=9a1QuskaePo&feature=related

GODS wegen zijn ondoorgrondelijk, prachtige getuigenis Knipoog smiley

Berichten: 410

Wat een geweldige God hebben wij he Pieter.
Dank je wel voor je getuigenis.
God regeert over leven en dood, het is in zijn hand.

Berichten: 27

Bedankt voor de reacties.

PETER758 schreef:

14 Januari 2010, een wonderlijke dag, hoewel toch ook een zeer pijnlijke dag, zowel lichamelijk als geestelijk.

Eerst een korte uitleg.

Ik werk bij Dekker Transport in Balkbrug als sorteerder op de recycling afdeling.
Daar sorteer ik bouwafval.

Mijn vader, moeder en broer werken er ook.
Mijn broer en ik aan de lopende band, mijn ouders als kraanmachinist.
Zij zijn overigens ook beide chef over onze ploeg.

Op 14 Januari 2010, ging de kachel van mijn moeder's kraan kapot waardoor zij bij ons aan de band kwam staan.
Hou dit even in gedachten voor het verloop van mijn verhaal.

Op een gegeven moment liep ik naar het uiteinde van de band dat aan de buitenkant van de sluis is.
Daar ging het mis.
Mijn arm kwam onder de lopende band vast en ik werd meegesleurd.
Hoe hard ik ook trok, ik kwam niet meer los.
Het trok mij mee, over de rol, waar de band strak omheen zit.
Je kan de band daar geen millimeter mee rekken, maar mijn arm zat eronder.
Voor de rol zit een gleuf.
Moeilijk uit te leggen waar die voor is.
Mijn hand kwam tussen die gleuf, waardoor mijn hand dubbel sloeg.
Probeer je hand maar eens tegen je pols te drukken.
Dat lukt niet.
Mijn hand zat strak tegen mijn pols.
Onder de rol zit ook nog een schraper pal tegen de band aan, en daar kwam mijn arm ook onderdoor.

Toen ik me besefte dat ik niet meer los kwam, begon ik te schreeuwen.
Ik schreeuwde alsof mijn leven ervan afhing, en dat was ook zo.

Op het moment dat mijn arm onder de schraper door ging dacht ik: Het is over, ik overleef het niet.
Ik schreeuwde nog een laatste noodkreet en gaf het op.
Ik accepteerde mijn dood.

De pijn verdween en het werd licht om me heen.
Een volkomen rust vulde mij.

Maar op dat moment.................

Geen van mijn collega's......niemand die de band stopte.........
Mijn moeder zette de band stop door aan de noodstop te trekken, een lange koord door de sluis.

Herrinner je je het begin van mijn verhaal?
Ik zei dat je het in gedachten moest houden.

Mijn moeder had daar normaal niet moeten staan.
Maar juist die ochtend ging de kachel van haar kraan kapot waardoor ze boven aan de band kwam te staan.

Als zij er niet had gestaan, was ik nu dood.
Keihard, maar waar!

God,zet de juiste persoon, op het juiste moment, op de juiste plaats!!!

Mijn moeder redde mijn leven.
Maar nog meer, God redde mijn leven, want HIJ bepaalde dat mijn moeder aan de band stond.

Sinds het ongeluk ging er een week lang, en af en toe nog steeds, een lied van de kinderopwekking door mijn hoofd.
Één zin, maar o zo waar!

Ik ben zo blij, want Jezus redde mij.http://www.youtube.com/watch?v=9a1QuskaePo&feature=related

Berichten: 217

ben het met chat eens toeval bestaat niet in mijn ogen.

sterkte peter.

Berichten: 27

HENDUK927 schreef:

ben het met chat eens toeval bestaat niet in mijn ogen.

sterkte peter.

Inderdaad, toeval bestaat niet.
Dit was geen toeval.
God wist wat er gebeuren ging en heeft mijn moeder daar neergezet.
Het is zo wonderlijk hoe hij (ook ongelvige) mensen gebruikt.

We hebben een goede God, een machtige God.

Ik blijf erop: Ik ben zo blij, Jezus redde mij!!!!!!!!!!!!

Berichten: 410

PETER758 schreef:

Inderdaad, toeval bestaat niet.
Dit was geen toeval.
God wist wat er gebeuren ging en heeft mijn moeder daar neergezet.
Het is zo wonderlijk hoe hij (ook ongelvige) mensen gebruikt.

We hebben een goede God, een machtige God.

Ik blijf erop: Ik ben zo blij, Jezus redde mij!!!!!!!!!!!!

Mooie getuigenis Peter.
God heeft een beter plan voor jou!
Shaloom Jill

Berichten: 3295

JILL658 schreef:

Mooie getuigenis Peter.
God heeft een beter plan voor jou!
Shaloom Jill

Ja? Heeft HIJ een beter plan voor Peter?
En hoe komt het dat jij dat weet????
Mazzel Pieter

Berichten: 674

JILL658 schreef:

Mooie getuigenis Peter.
God heeft een beter plan voor jou!
Shaloom Jill

Mijn idee, Jill Knipoog smiley