| Auteur |
Bericht |
|
VISSER278
|
Berichten: 4852
|
 Geplaatst: woensdag 30 januari 2013, 21:46
|
|
|
|
1 febr. is het precies 60 jaar geleden dat grote delen van Zeeland en Zuid-Holland hardhandig kennismaakten met de verwoestende krachten van de zee. Sindsdien is er hard gebouwd aan ons aller veiligheid , maar echt te temmen zal de zee nooit zijn .
Watersnood
Wij voelden ons zo veilig achter de dijken
Zo knus en rustig op het lage land
Waarop zo vredig onze velden prijken
Wat zou ons deren in dit kalm bestand?
De schone velden gingen ons verrijken
Door regen , zon, door arbeid en verstand
Zelfs buitenlanders kwamen 't land bekijken
De lage akkers achter het hoge strand .
Toen is zo onverwacht de ramp gekomen
De zeeën braken wild de dijken door
En grepen gulzig in steeds breder stromen
De wonderlijke prooi op 't vreemde spoor
Wat wij zo veilig waanden werd ontnomen
Ons kostbaar goed ging plotseling teloor.
M. Nijsse.
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
PETRA373
|
Berichten: 2328
|
|
Geplaatst: woensdag 30 januari 2013, 22:19
|
|
|
|
en de oudere zeeuwen komen klagen
pijn hier, pijn daar met aan de dokter vragen
nee, meneer uw been is gezond
het komt doordat u toen op het dak stond
met 4 kleine kinderen in de koude
waarvan 2 de bevroren handjes elkaar niet meer konden vasthouden
en de zee nam, wreed en gemeen
meneer, u bent gezond,de pijn van uw hart gaat door uw been
en de vrouw uit nieuwerkerk liep lang verloren
vertelde iedereen over haar 7 lieve kinderen die het wou horen
de dijk brak en weg waren ze voorgoed
jaren later liep ze nog verloren en zonder moed
wanneer soms het hard stormt en de ramen vol zout
zitten ze op de bankjes heel oud
met al die herinneringen vol pijn
van verloren mensen die er niet meer zijn
van stoere mosselvissers op zoek met boten naar de mensen in nood door het water
en nu, nu is het zoveel jaar later
vergeten alle mannen vol moed?
die deden zoveel goed
nee, vergeten doet een zeeuw het niet
wanneer die bij sommigge huizen het zout nog in de muur ziet
weet alle verhalen
die voor de duitste toeristen niet zijn te vertalen
de zee, zo groot,zo mooi,met eb en vloed
zo vredig voor je gemoed
soms zo anders in nood voor menig schipper ook op vaart
wanneer in de storm de vuurtoren als enig veilig baken staat
de dorpjes met hun ouderen op de banken
soms laten ze een traan,als of ze ieder moment heel hard gaan janken
sica ture at astra ( me naam als ik gedichten maak,petra die na de storm zat te luisteren, de zee mist en de zeeuwen en aan ze zat te denken
met respect geschreven voor alle zeeuwen
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
|
MAMY994
|
Berichten: 267
|
|
Geplaatst: woensdag 30 januari 2013, 22:50
|
|
|
|
| PETRA373 schreef: | en de oudere zeeuwen komen klagen
pijn hier, pijn daar met aan de dokter vragen
nee, meneer uw been is gezond
het komt doordat u toen op het dak stond
met 4 kleine kinderen in de koude
waarvan 2 de bevroren handjes elkaar niet meer konden vasthouden
en de zee nam, wreed en gemeen
meneer, u bent gezond,de pijn van uw hart gaat door uw been
en de vrouw uit nieuwerkerk liep lang verloren
vertelde iedereen over haar 7 lieve kinderen die het wou horen
de dijk brak en weg waren ze voorgoed
jaren later liep ze nog verloren en zonder moed
wanneer soms het hard stormt en de ramen vol zout
zitten ze op de bankjes heel oud
met al die herinneringen vol pijn
van verloren mensen die er niet meer zijn
van stoere mosselvissers op zoek met boten naar de mensen in nood door het water
en nu, nu is het zoveel jaar later
vergeten alle mannen vol moed?
die deden zoveel goed
nee, vergeten doet een zeeuw het niet
wanneer die bij sommigge huizen het zout nog in de muur ziet
weet alle verhalen
die voor de duitste toeristen niet zijn te vertalen
de zee, zo groot,zo mooi,met eb en vloed
zo vredig voor je gemoed
soms zo anders in nood voor menig schipper ook op vaart
wanneer in de storm de vuurtoren als enig veilig baken staat
de dorpjes met hun ouderen op de banken
soms laten ze een traan,als of ze ieder moment heel hard gaan janken
sica ture at astra ( me naam als ik gedichten maak,petra die na de storm zat te luisteren, de zee mist en de zeeuwen en aan ze zat te denken
met respect geschreven voor alle zeeuwen |
Wat onzettend mooi Petra!!!
Ik ben geen echte Zeeuwse (al woon ik er wel, en met plezier) Maar ken wel veel van de verhalen. En de angst en onrust bij de ouderen als het weer dreigt te stormen.
Een gids in het watersnoodmuseum in Ouwerkerk verwoordde het zo: Leven op land wat eigenlijk de vissen toebehoord.
Laatst aangepast door
|
|
MAMY994
|
op woensdag 30 januari 2013, 22:52
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
|
PIETER619
|
Berichten: 1149
|
|
Geplaatst: donderdag 31 januari 2013, 00:11
|
|
|
|
| PETRA373 schreef: | en de oudere zeeuwen komen klagen
pijn hier, pijn daar met aan de dokter vragen
nee, meneer uw been is gezond
het komt doordat u toen op het dak stond
met 4 kleine kinderen in de koude
waarvan 2 de bevroren handjes elkaar niet meer konden vasthouden
en de zee nam, wreed en gemeen
meneer, u bent gezond,de pijn van uw hart gaat door uw been
en de vrouw uit nieuwerkerk liep lang verloren
vertelde iedereen over haar 7 lieve kinderen die het wou horen
de dijk brak en weg waren ze voorgoed
jaren later liep ze nog verloren en zonder moed
wanneer soms het hard stormt en de ramen vol zout
zitten ze op de bankjes heel oud
met al die herinneringen vol pijn
van verloren mensen die er niet meer zijn
van stoere mosselvissers op zoek met boten naar de mensen in nood door het water
en nu, nu is het zoveel jaar later
vergeten alle mannen vol moed?
die deden zoveel goed
nee, vergeten doet een zeeuw het niet
wanneer die bij sommigge huizen het zout nog in de muur ziet
weet alle verhalen
die voor de duitste toeristen niet zijn te vertalen
de zee, zo groot,zo mooi,met eb en vloed
zo vredig voor je gemoed
soms zo anders in nood voor menig schipper ook op vaart
wanneer in de storm de vuurtoren als enig veilig baken staat
de dorpjes met hun ouderen op de banken
soms laten ze een traan,als of ze ieder moment heel hard gaan janken
sica ture at astra ( me naam als ik gedichten maak,petra die na de storm zat te luisteren, de zee mist en de zeeuwen en aan ze zat te denken
met respect geschreven voor alle zeeuwen |
sprakeloos , zo mooi verwoord
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
|
ZEELAND736
|
Berichten: 4863
|
|
Geplaatst: donderdag 31 januari 2013, 00:33
|
|
|
|
| MAMY994 schreef: | Wat onzettend mooi Petra!!!
Ik ben geen echte Zeeuwse (al woon ik er wel, en met plezier) Maar ken wel veel van de verhalen. En de angst en onrust bij de ouderen als het weer dreigt te stormen.
Een gids in het watersnoodmuseum in Ouwerkerk verwoordde het zo: Leven op land wat eigenlijk de vissen toebehoord. |
Vanavond een documentaire gekeken...over een man die zijn vader...moeder...en 9 broertjes en zusjes verloor bij de ramp..
En een vrouw die haar man en dochtertje verloor...en bovendien zwanger was op dat moment van een tweeling...
Na haar 2e huwelijk...mocht ze er nooit meer over praten...
Pas nu deed ze dat wel...aangrijpend om te zien...
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
|
ROOS575
|
Berichten: 483
|
|
Geplaatst: donderdag 31 januari 2013, 00:36
|
|
|
|
Mooie gedichten!
Over een heftige tijd; je kunt je niet voorstellen wat voor leed het gebracht heeft.
Veel respect voor die mensen, die toen toch ook verder moesten!
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
|
PETRA373
|
Berichten: 2328
|
|
Geplaatst: donderdag 31 januari 2013, 10:42
|
|
|
|
|
inderdaad zoals visser zegt,de zee valt nooit te temmen.
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
|
ERIKA129
|
Berichten: 6369
|
|
Geplaatst: donderdag 31 januari 2013, 10:50
|
|
|
|
| PETRA373 schreef: | en de oudere zeeuwen komen klagen
pijn hier, pijn daar met aan de dokter vragen
nee, meneer uw been is gezond
het komt doordat u toen op het dak stond
met 4 kleine kinderen in de koude
waarvan 2 de bevroren handjes elkaar niet meer konden vasthouden
en de zee nam, wreed en gemeen
meneer, u bent gezond,de pijn van uw hart gaat door uw been
en de vrouw uit nieuwerkerk liep lang verloren
vertelde iedereen over haar 7 lieve kinderen die het wou horen
de dijk brak en weg waren ze voorgoed
jaren later liep ze nog verloren en zonder moed
wanneer soms het hard stormt en de ramen vol zout
zitten ze op de bankjes heel oud
met al die herinneringen vol pijn
van verloren mensen die er niet meer zijn
van stoere mosselvissers op zoek met boten naar de mensen in nood door het water
en nu, nu is het zoveel jaar later
vergeten alle mannen vol moed?
die deden zoveel goed
nee, vergeten doet een zeeuw het niet
wanneer die bij sommigge huizen het zout nog in de muur ziet
weet alle verhalen
die voor de duitste toeristen niet zijn te vertalen
de zee, zo groot,zo mooi,met eb en vloed
zo vredig voor je gemoed
soms zo anders in nood voor menig schipper ook op vaart
wanneer in de storm de vuurtoren als enig veilig baken staat
de dorpjes met hun ouderen op de banken
soms laten ze een traan,als of ze ieder moment heel hard gaan janken
sica ture at astra ( me naam als ik gedichten maak,petra die na de storm zat te luisteren, de zee mist en de zeeuwen en aan ze zat te denken
met respect geschreven voor alle zeeuwen |
Schitterend zeg heb je dat zelf geschreven  ??
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
|
PETRA373
|
Berichten: 2328
|
|
Geplaatst: donderdag 31 januari 2013, 11:04
|
|
|
|
| ERIKA129 schreef: | | Schitterend zeg heb je dat zelf geschreven ?? |
ja gisteravond,zat naar de wind te luisteren en aan zeeland te denken,toen las ik vissers topic, de woorden vlogen eruit, maar ging met die mossels vissers wel es varen, in nieuwerkerk liep dus echt die vrouw heel lang verloren rond,ze verloor echt 7 kinderen en wel die oudjes altijd op een bankje.... en als het hard stormde stonden ze het zout van de ramen te wassen en maakte ik wel es een praatje met ze en ja me dokter vertelde me
dat ze vaak last van erge pijn hadden, maar geen lichamelijk oorzaak, de oorzaak lag daar
dus dacht gewoon aan menigge zeeuw die ik daar ooit ontmoet had en vloog er uit, en ja sommigge huizen kon je de muren nu nog niet behangen door het zout in de muren getrokken, ach ja, lieve mensen met indrukwekkende verhalen en verhalen van moed, doorgaan ondanks zwaar verlies
en dan de verhalen van mensen die hun kinderen niet meer konden vast houden 
|
|
| Naar boven |
|
|
| Auteur |
Bericht |
|
|
ROOS575
|
Berichten: 483
|
|
Geplaatst: donderdag 31 januari 2013, 17:34
|
|
|
|
Sprak vandaag iemand die toen bij het Rode Kruis werkte.
Hij vertelde dat hij nog goed wist dat hij een jong stel met een oude vrouw opz zolder in huis aantrof.
De oude vrouw wilde absoluut niet mee terwijl de dreiging steeds groter werd.
Wat bleek... haar man was de week ervoor begraven en er lagen beneden pantoffels van hem waar een behoorlijke emotionele waarde aan zat.
Wat gebeurde? 2 stoere kerels doken in het water in het huis, en vonden ze ook nog.
Oma blij en wilde toen wel mee evacueren!
|
|
| Naar boven |
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
