Auteur |
Bericht |
|
JANS221
|
Berichten: 1621
|
Geplaatst: donderdag 6 september 2012, 22:02
|
|
|
Ik lees vaak op profielen: maak de ander niet tot invulling van je leven maar tot een aanvulling daarop. Ik begrijp wat ermee bedoeld wordt, (de ander moet niet voor jou je leven gaan invullen of de invulling van jouw leven zijn) maar vraag me af of dit wel altijd zo moet zijn? Als de ander jou alleen maar mag aanvullen, blijf je dan niet ver van elkaar verwijderd? Zo van: kom niet te dichtbij en vul me alleen maar aan? Samen elkaars leven invullen is toch zo slecht nog niet? (met de nadruk dus op samen en elkaar)? Hoe zien jullie dat?
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
ERIKA129
|
Berichten: 6369
|
Geplaatst: donderdag 6 september 2012, 22:17
|
|
|
JANS221 schreef: | Ik lees vaak op profielen: maak de ander niet tot invulling van je leven maar tot een aanvulling daarop. Ik begrijp wat ermee bedoeld wordt, (de ander moet niet voor jou je leven gaan invullen of de invulling van jouw leven zijn) maar vraag me af of dit wel altijd zo moet zijn? Als de ander jou alleen maar mag aanvullen, blijf je dan niet ver van elkaar verwijderd? Zo van: kom niet te dichtbij en vul me alleen maar aan? Samen elkaars leven invullen is toch zo slecht nog niet? (met de nadruk dus op samen en elkaar)? Hoe zien jullie dat? |
Tja dan moet ik ook even reageren he
Maar daar zeg je wat... Ik zou zeggen als je samen verder wilt dan vul je elkaar aan de een is sterker hierin en de ander daarin... Wat is er mooier dan samen een geheel te worden?? daar gaat het toch om om samen één te worden?? Als je elkaar alleen maar gaat aanvullen lijkt mij dat dat wrijving gaat geven op den duur, en je idd niet dichterbij elkaar kan komen.. Wordt dan de een de leidende factor in een relatie en de ander de volger???
Laatst aangepast door
|
ERIKA129
|
op donderdag 6 september 2012, 22:25
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MIEKE364
|
Berichten: 766
|
Geplaatst: donderdag 6 september 2012, 22:28
|
|
|
[quote=JANS221]
Een mooi fris, topic, Jans en een vraag waar ik ook weleens mee worstel....We zijn vijftigers en gevormd naar karakter en persoonlijkheid. Een nieuwe partner - een vreemde eigenlijk - in je leven toelaten zal veranderingen met zich meebrengen. Veranderen in die zin is vaak inleveren van wat je vertrouwd is en waar je je veilig bij voelt wat waarschijnlijk wel geleidelijk zal gaan maar toch...Als het samengaan natuurlijk gaat zal het nieuwe partnerschap in de tijd wel uitkomen op het samen nieuwe invulling geven aan een leven niet meer alleen en dan is het goed maar behoud van de eigenheid en tijd alleen doorbrengen zijn voor mij van belang. Uit ervaring weet ik dat iedereen dat van tijd tot tijd nodig heeft.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
GERRIT603
|
Berichten: 535
|
Geplaatst: donderdag 6 september 2012, 22:37
|
|
|
JANS221 schreef: | Ik lees vaak op profielen: maak de ander niet tot invulling van je leven maar tot een aanvulling daarop. Ik begrijp wat ermee bedoeld wordt, (de ander moet niet voor jou je leven gaan invullen of de invulling van jouw leven zijn) maar vraag me af of dit wel altijd zo moet zijn? Als de ander jou alleen maar mag aanvullen, blijf je dan niet ver van elkaar verwijderd? Zo van: kom niet te dichtbij en vul me alleen maar aan? Samen elkaars leven invullen is toch zo slecht nog niet? (met de nadruk dus op samen en elkaar)? Hoe zien jullie dat? |
Ik denk dat veel van hoe het gaat afhangt van het karakter van de man en vrouw. De een heeft liever dat de ander meest leidt/beslist en je kan ook alles samen beslissen. Volgens mij loopt dat vanzelf als alles goed is en als er iemand te nadrukkelijk aanwezig is of juist niet dan moet je dat toch bepraten.
Een relatie moet niet aanvoelen als een last.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
CHATULIEM619
|
Berichten: 5057
|
Geplaatst: donderdag 6 september 2012, 22:42
|
|
|
MIEKE364 schreef: | Een mooi fris, topic, Jans en een vraag waar ik ook weleens mee worstel....We zijn vijftigers en gevormd naar karakter en persoonlijkheid. Een nieuwe partner - een vreemde eigenlijk - in je leven toelaten zal veranderingen met zich meebrengen. Veranderen in die zin is vaak inleveren van wat je vertrouwd is en waar je je veilig bij voelt wat waarschijnlijk wel geleidelijk zal gaan maar toch...Als het samengaan natuurlijk gaat zal het nieuwe partnerschap in de tijd wel uitkomen op het samen nieuwe invulling geven aan een leven niet meer alleen en dan is het goed maar behoud van de eigenheid en tijd alleen doorbrengen zijn voor mij van belang. Uit ervaring weet ik dat iedereen dat van tijd tot tijd nodig heeft. | Ik vind dit ook een leuk onderwerp. Ik zit er ook een poosje zo mee te worstelen, vooral omdat ik zelf gemerkt heb, dat het ook wel mis kan gaan. Je kunt van elkaar houden, maar je kunt toch niet een weg vinden om samen verder te gaan. Zou het niet kunnen zijn, dat een nieuwe relatie op onze leeftijd een andere invulling heeft? Misschien moeten we niet denken aan het traditionele verwachtingspatroon, maar moet het een andere invulling hebben. Wat die invulling precies zou moeten zijn, weet ik niet. Maar het idee dat het niet "ik" maar "wij" voelt ook wel bedreigend.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
INGE721
|
Berichten: 535
|
Geplaatst: vrijdag 7 september 2012, 00:28
|
|
|
JANS221 schreef: | Ik lees vaak op profielen: maak de ander niet tot invulling van je leven maar tot een aanvulling daarop. Ik begrijp wat ermee bedoeld wordt, (de ander moet niet voor jou je leven gaan invullen of de invulling van jouw leven zijn) maar vraag me af of dit wel altijd zo moet zijn? Als de ander jou alleen maar mag aanvullen, blijf je dan niet ver van elkaar verwijderd? Zo van: kom niet te dichtbij en vul me alleen maar aan? Samen elkaars leven invullen is toch zo slecht nog niet? (met de nadruk dus op samen en elkaar)? Hoe zien jullie dat? |
Leuke vraag en ik zet het eigenlijk ook altijd zo in mijn profiel....Voor mij houdt het in dat je respect hebt voor elkaars leven en niet direct van elkaar verwacht dat je al je tijd opeens gaat besteden aan je partner. Ik bridge, weliswaar niet op top niveau maar wel met top plezier en ik zou het vreselijk vinden als er opeens gezegd zou worden: daar stop je maar mee.. Maar volgens mij is het met vele dingen hetzelfde, het gaat uiteindelijk om evenwicht vinden. En dat is soms tobben
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
PIETER649
|
Berichten: 3295
|
Geplaatst: vrijdag 7 september 2012, 18:25
|
|
|
opvulling
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MIEKE364
|
Berichten: 766
|
Geplaatst: vrijdag 7 september 2012, 18:27
|
|
|
PIETER649 schreef: | opvulling |
g e n i a a l...
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
PIETER649
|
Berichten: 3295
|
Geplaatst: vrijdag 7 september 2012, 20:11
|
|
|
MIEKE364 schreef: | g e n i a a l... |
ik weet ut, ik weet ut, thats me
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
INGE721
|
Berichten: 535
|
Geplaatst: vrijdag 7 september 2012, 22:54
|
|
|
PIETER649 schreef: | ik weet ut, ik weet ut, thats me |
is het na de 1e keer geen navulling?
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
PIETER649
|
Berichten: 3295
|
Geplaatst: zaterdag 8 september 2012, 09:06
|
|
|
INGE721 schreef: | is het na de 1e keer geen navulling? |
welnee, gewoon vervulling
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
JANS221
|
Berichten: 1621
|
Geplaatst: zaterdag 8 september 2012, 16:23
|
|
|
[quote=MIEKE364]Een mooi fris, topic, Jans en een vraag waar ik ook weleens mee worstel....We zijn vijftigers en gevormd naar karakter en persoonlijkheid. Een nieuwe partner - een vreemde eigenlijk - in je leven toelaten zal veranderingen met zich meebrengen. Veranderen in die zin is vaak inleveren van wat je vertrouwd is en waar je je veilig bij voelt wat waarschijnlijk wel geleidelijk zal gaan maar toch...Als het samengaan natuurlijk gaat zal het nieuwe partnerschap in de tijd wel uitkomen op het samen nieuwe invulling geven aan een leven niet meer alleen en dan is het goed maar behoud van de eigenheid en tijd alleen doorbrengen zijn voor mij van belang. Uit ervaring weet ik dat iedereen dat van tijd tot tijd nodig heeft.
Mieke, mooie bijdrage! Een ander in je leven toelaten (zoals jij schrijft) is inderdaad meer dan de ander een aanvulling laten zijn op je leven. Je kunt dan samen een nieuwe invulling geven aan het leven. Maar dat hoeft niet ten koste te gaan van je eigenheid. De een kan de ander aanvullen en andersom, maar er is toch ook iets wat je samen deelt, waar je samen een nieuwe invulling aan geeft, iets gemeenschappelijks. God vond het ook niet goed dat Adam alleen was. Ik doelde er ook meer op dat er zoveel geroepen wordt van: je moet de ander vrijlaten, ik wil wel mezelf blijven, ik wil wel blijven doen wat ik nu ook doe. Op zich prima uitspraken, maar zodra je dat moet gaan verdedigen, is het niet goed, denk ik.
In het zonnetje kan je heerlijk liggen denken en dromen…………………..
(en Pieter: het woord ``vervulling`` vind ik heel mooi gevonden!)
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MIEKE364
|
Berichten: 766
|
Geplaatst: zaterdag 8 september 2012, 20:58
|
|
|
[quote=JANS221]
dank je, Jans, jezelf en de ander de ruimte gunnen en geven voor eigenheid is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Er over praten en vooral naar elkaar luisteren hoe je dat ziet en wat je nodig hebt is geen overbodige luxe lijkt me. Je mag niet verwachten dat de ander weet wat je denkt...
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
INGE721
|
Berichten: 535
|
Geplaatst: maandag 10 september 2012, 10:59
|
|
|
[quote=MIEKE364]
Het is een samengaan lijkt mij. Het moet van beide kanten komen dat je beiden dingen hebt te doen waar de ander geen snars van begrijpt.
En dan is het pas echte werkelijkheid wanneer je vent onder de olie en smeer binnenkomt zeggen: je hebt me de hele middag geen aandacht gegeven......maar dat jij kunt zeggen heerlijk dagje gehad maar ik ben nu blij je weer te zien
|
|
Naar boven |
|
|