Auteur |
Bericht |
|
ERIKA129
|
Berichten: 6369
|
Geplaatst: zondag 19 augustus 2012, 20:46
|
|
|
Een gedichten topic in het gedichten forum. Misschien handig om daar alle gedichten te plaatsen? Is het goed overzichtelijk (lijkt mij tenminste)
08-08-1997 - 08-08-2012 Lieve Pa,
Vandaag is het alweer 15 jaar geleden, Dat u uit ons leven bent gegleden. Jou lichaam kon het vechten niet meer aan, En mocht u naar u Heer en Zaligmaker gaan. Echter dagelijks blijven we het gemis voelen, En zou ik nog zo graag even jou arm om me heen voelen. Je hand even op onze hoofden gelegd, En nog wat liefs gezegd. In onze harten ben je er nog altijd bij, Bij mam de anderen en bij mij. We moeten je nu al zo vele jaren missen, Hoe dat voelt kan een ander slechts naar gissen. Ook al weten we het is goed zo als het is, We blijven voelen het gemis. Ook vandaag weer een lach en een traan, Als we over je praten gaan. Jouw grappen en grollen, Ze komen dan weer langs rollen. Ook je liefde voelen we dan weer van zo nabij, Helaas je even kussen het is voorbij. Lieve pap je blijft in onze harten zitten, We hoeven daarvoor niet diep te spitten. Jouw liefde zal altijd voortbestaan, Al is het maar in het noemen van je naam. Vaak mogen we denken aan de tekst die op de rouwkaart stond: “en nu wat verwacht ik o Heere mijn hoop die is op U”. En zo is het. Ook de woorden in het dankwoord gesproken gaan vaak met me mee: O vader dat Uw liefd ons blijk” O Zoon maak ons Uw beeld gelijk O Geest zendt uwe troost ons neer Drie-enig God U zei al de eer!
Dag lieve paps.
Om zelf maar de aftrap te geven!
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
DJES101
|
Berichten: 240
|
Geplaatst: maandag 20 augustus 2012, 06:39
|
|
|
Een woord is o, zo gauw gezegd, maar denk: waar komt dat woord terecht? 't is als een klein onooglijk zaad dat stil verborgen wegen gaat.
Een woord van goedheid of venijn, 't maakt mensen groot of ... kraakt ze klein, 't kan zijn een woord dat stil vergeeft, waardoor een mens opnieuw weer leeft.
Soms is het woord een goede raad, ofwel een striem die mensen slaat, per telefoon een lieve groet, die de eenzaamheid verdwijnen doet.
Een woord kan zijn als een gebed, dat nieuwe wegen openzet, een brug voor 't hart dat lijdt, zo'n woord dat overstijgt de tijd.
Hoe kostbaar is de taal, het woord de ene spreekt, ... de ander hoort ... Laat ons luisteren en verstaan, en maak ons woord tot kostbaar graan.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MAMALOE463
|
Berichten: 830
|
Geplaatst: maandag 20 augustus 2012, 16:13
|
|
|
DJES101 schreef: | Een woord is o, zo gauw gezegd, maar denk: waar komt dat woord terecht? 't is als een klein onooglijk zaad dat stil verborgen wegen gaat.
Een woord van goedheid of venijn, 't maakt mensen groot of ... kraakt ze klein, 't kan zijn een woord dat stil vergeeft, waardoor een mens opnieuw weer leeft.
Soms is het woord een goede raad, ofwel een striem die mensen slaat, per telefoon een lieve groet, die de eenzaamheid verdwijnen doet.
Een woord kan zijn als een gebed, dat nieuwe wegen openzet, een brug voor 't hart dat lijdt, zo'n woord dat overstijgt de tijd.
Hoe kostbaar is de taal, het woord de ene spreekt, ... de ander hoort ... Laat ons luisteren en verstaan, en maak ons woord tot kostbaar graan. |
Prachtig, vooral die laatste zin, en maak ons woord tot kostbaar graan, we kunnen met onze tong soms zo scherp zijn, echt om over na te denken!
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
DJES101
|
Berichten: 240
|
Geplaatst: maandag 20 augustus 2012, 21:23
|
|
|
MAMALOE463 schreef: | Prachtig, vooral die laatste zin, en maak ons woord tot kostbaar graan, we kunnen met onze tong soms zo scherp zijn, echt om over na te denken! |
DANK!
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
ROOS575
|
Berichten: 483
|
Geplaatst: woensdag 20 februari 2013, 15:14
|
|
|
De Eén en de Ander. (psychologisch gedicht)
Twee zijn in één. Dan de één En dan de ander. Beschaafd, aardig en schrander.
Bot, hard, kwaad en onredelijk. Monsterlijk, één van de twee. Spiegel laat zien één Twee zijn in één.
Eén liefdevol Eén woedend Leven samen in één huis.
Eén kan niet leven met de ander En ander kan niet leven met de één. Zij huizen in een paradox.
Mensen kennen de één En mensen kennen de ander. Niet wetende dat die ander er ook nog is.
niet van mezelf maar ergens gelezen
|
|
Naar boven |
|
|
|
|
|
|
|
|
|