verhalen

Berichten: 1464

MARISKA601 schreef:

Sinterklaas en Kerst.

Het is al weer zover, bijna 5 december, Sinterklaas avond, waarop we allerlei cadeaus mogen uitpakken.
Sinds half november mag iedereen in Nederland zijn schoen zetten.
Kinderen stoppen een wortel in voor het paard en een verlanglijstje:

Lieve Sint en Piet,

een computer
spelletjes voor de computer
een televisie
een pot vol met snoep

Ja de winkelketens varen er wel bij.
Supermarkten vol snoepgoed, andere winkels vol met allerlei speelgoed en huishoudelijke artikelen.
Mensen mopperen het hele jaar door dat alles zo duur is waardoor men het niet koopt, maar in de maand december schijnen ze ineens geld te hebben voor de Sinterklaas avond.

Laat ik maar zwijgen over het geld wat ze besteden aan gezellige Kerstdagen, en helemaal zwijgen over miljoenen die met Oud en Nieuw die dan letterlijk in rook opgaat.
Al die feestdagen dan maar afschaffen?
Dan maar geen gezellige Sinterklaasavond?

Zo rond het 7de levensjaar van het kind komt de twijfel.
Ouders vertellen dan hoe het in elkaar zit.
Dat hij vroeger ooit geleefd heeft en geld en eten gaf aan de arme mensen.
En op zo'n manier wordt zijn levenswerk herdacht.
En op Sinterklaas avond word de wens van het kind in vervulling gebracht.
Onder het genot van een beker chocolade melk een handje vol pepernoten pakken ze de cadeaus uit.
En daar bij bedanken ze de goede Sint en Piet.
Maar is het niet mooier om de schoen te zetten met Kerst.
nee.. geen verlanglijstje erin, maar een bedank briefje met daarop:

Lieve Here Jezus,

bedankt dat U op de wereld kwam,
bedankt dat U mijn straf wilde dragen.
bedankt dat ik later als ik groot ben bij U in het paradijs mag zijn.

Is dat niet het mooiste cadeau wat wij in ons leven hebben gekregen?

idd.het MOOISTE en GROOTSTE kado van GENADE Engeltje smiley

Berichten: 1181

Dat is een rake Maris! Ben het helemaal met je eens.

Ik denk dat ik die maar ff aan mijn kids moet laten lezen.

Berichten: 4718

verwijderd door mij zelf.

Berichten: 1464

maris dit is weer een goeie,nou voor mij ook geen kerstman in huis ,al hebben we wel een boom.
met kerst staat hier in huis Jezus geboorte centraal en onze wedergeboorte Engeltje smiley

Berichten: 2109

MARISKA601 schreef:

Alhoewel ik een koekjes trommel heb met de kerstman erop.
Kan ik voor mijn gasten daar wel uit serveren?

Misschien zorgen dat hij in een kribbe komt te liggen? Knipoog smiley

Berichten: 4718

ik kon het niet laten..

ik heb inmiddels een kerststal.. en naast die stal staat een mini boompje.
(hangt geen kerstman in).

gezien besparingen op electriciteit geen kerstster voor het raam.

Berichten: 3295

Kabouter Puntmuts werd wakker.. brr wat was het vroeg nog. Maar de vogeltjes waren al aan het fluiten dus het zonnetje zou zodadelijk wel opkomen. Kabouter Puntmuts stapte zn bedje uit en maakte Katrien, zijn vrouw, zachtjes wakker. "Wakker worden meissie" zei hij, "het is weer ochtend en ik ga zo naar mn werk. Smeer jij de boterhammetjes terwijl ik Droef de hond uitlaat?" " Ja, natuurlijk" lachtte Katrien. Zij had nooit zoveel moeite met opstaan en was altijd vrolijk, de hele dag door.
Terwijl Kabouter Puntmuts snel de hond uitliet, smeerde Katrien de boterhammetjes die hij mee nam naar zn werk. Samen dronken ze nog snel een bak koffie en aten een beschuitje met Paturain.
Daarna verliet Kabouter Puntmuts de rood-met-witte-stippen paddestoel om naar zijn werk te gaan. Kabouter Puntmuts had een belangrijke baan en stond in hoog aanzien in de kabouterwereld. Kabouter Puntmuts was overdag tuinkabouter bij de burgemeester. Aangezien de burgemeester tussen de notaris en de voorganger in woonde, wist Kabouter Puntmuts de meeste nieuwtjes uit de mensenwereld vaak als eerste.
Nog voor het zonnetje opkwam en de mensen wakker waren, stond Kabouter Puntmuts al op zijn vaste plekje achter zijn kruiwagen met een pijpje in zijn mond. Heel de dag stond hij glimlachend de voorbijgangers aan te kijken. Die voorbijgangers keken niet of nauwelijks naar hem, want wie let er nou op een tuinkabouter? Die desinteresse vond Kabouter Puntmuts helemaal niet erg, hij verdiende op een eerlijke wijze zijn brood en wat kon een tuinkabouter zich nog meer wensen, toch?
Het zonnetje scheen wel, maar nog niet erg fanatiek. Vanuit de verte verschenen de eerste donkere wolken al. "He bah," dacht Kabouter Puntmuts, "regen, das balen zeg! Ik verregen helemaal en als het voor de mensen droog is, blijft die connifeer achter me, mijn nek voldruppelen. Mn kruiwagen word straks ook weer zwaarder door dat water. Ach, het voordeel is wel dat die vogelepoep van mn jasje spoelt"
Omdat Kabouter Puntmuts van alle zaken ook de zonnige kant inzag, en dol was op zijn werk, bleef hij gewoon glimlachen. Maar toen de regen opgehouden, de connifeer drooggedruppeld en de vogelepoep van zn jasje was gespoeld, glimlachte hij net wat vrolijker.
Het was nog vroeg op de dag, Kabouter Puntmuts was benieuwd welke spannende avonturen hij vandaag verder nog ging beleven!!

Als jij als cm-forumlezer dit hele verhaal aandachtig hebt uitgelezen, ben je net ff een tikkie gestoorder als ik die het schreef... gefeliciteerd!

Berichten: 4718

PIETER649 schreef:

Kabouter Puntmuts werd wakker.. brr wat was het vroeg nog. Maar de vogeltjes waren al aan het fluiten dus het zonnetje zou zodadelijk wel opkomen. Kabouter Puntmuts stapte zn bedje uit en maakte Katrien, zijn vrouw, zachtjes wakker. "Wakker worden meissie" zei hij, "het is weer ochtend en ik ga zo naar mn werk. Smeer jij de boterhammetjes terwijl ik Droef de hond uitlaat?" " Ja, natuurlijk" lachtte Katrien. Zij had nooit zoveel moeite met opstaan en was altijd vrolijk, de hele dag door.
Terwijl Kabouter Puntmuts snel de hond uitliet, smeerde Katrien de boterhammetjes die hij mee nam naar zn werk. Samen dronken ze nog snel een bak koffie en aten een beschuitje met Paturain.
Daarna verliet Kabouter Puntmuts de rood-met-witte-stippen paddestoel om naar zijn werk te gaan. Kabouter Puntmuts had een belangrijke baan en stond in hoog aanzien in de kabouterwereld. Kabouter Puntmuts was overdag tuinkabouter bij de burgemeester. Aangezien de burgemeester tussen de notaris en de voorganger in woonde, wist Kabouter Puntmuts de meeste nieuwtjes uit de mensenwereld vaak als eerste.
Nog voor het zonnetje opkwam en de mensen wakker waren, stond Kabouter Puntmuts al op zijn vaste plekje achter zijn kruiwagen met een pijpje in zijn mond. Heel de dag stond hij glimlachend de voorbijgangers aan te kijken. Die voorbijgangers keken niet of nauwelijks naar hem, want wie let er nou op een tuinkabouter? Die desinteresse vond Kabouter Puntmuts helemaal niet erg, hij verdiende op een eerlijke wijze zijn brood en wat kon een tuinkabouter zich nog meer wensen, toch?
Het zonnetje scheen wel, maar nog niet erg fanatiek. Vanuit de verte verschenen de eerste donkere wolken al. "He bah," dacht Kabouter Puntmuts, "regen, das balen zeg! Ik verregen helemaal en als het voor de mensen droog is, blijft die connifeer achter me, mijn nek voldruppelen. Mn kruiwagen word straks ook weer zwaarder door dat water. Ach, het voordeel is wel dat die vogelepoep van mn jasje spoelt"
Omdat Kabouter Puntmuts van alle zaken ook de zonnige kant inzag, en dol was op zijn werk, bleef hij gewoon glimlachen. Maar toen de regen opgehouden, de connifeer drooggedruppeld en de vogelepoep van zn jasje was gespoeld, glimlachte hij net wat vrolijker.
Het was nog vroeg op de dag, Kabouter Puntmuts was benieuwd welke spannende avonturen hij vandaag verder nog ging beleven!!

Als jij als cm-forumlezer dit hele verhaal aandachtig hebt uitgelezen, ben je net ff een tikkie gestoorder als ik die het schreef... gefeliciteerd!

Zelf bedacht dit verhaal?
Lijkt mij sterk.
Maar een leuk verhaal.

pieter nog voordat ik je kende was ik al gestoord en de mate hoe erg, geen idee.

Berichten: 54

PIETER649 schreef:

Als jij als cm-forumlezer dit hele verhaal aandachtig hebt uitgelezen, ben je net ff een tikkie gestoorder als ik die het schreef... gefeliciteerd!

Gelukkig, ik begon al aan mezelf te twijfelen.

Klaas

Berichten: 109

Er was eens een bejaarde koopman, Aboe Kasim heette hij, die de rijkste koopman in heel Perzië was. Hij was overigens zo gierig, dat hij in lompen door de straten van de stad liep, alsof hij een arme bedelaar was. Zijn gewaad was oud en tot op de draad versleten en zo vaak versteld met lappen in andere kleuren, dat niemand meer kon beoordelen welke kleur het kledingstuk oorspronkelijk had gehad. Met zijn tulband stond het al niet veel beter. Het was een groezelige tulband van de goedkoopste stof, die ooit op enige markt was verkocht en die meer aan een dweil voor het schoonmaken van vloeren deed denken dan aan een hoofdtooi.

Dit alles werd nog ver overtroffen door zijn muilen. In de zolen zaten grote gaten en de bovenkanten vertoonden een mozaïek van opgezette lapjes - zoveel, dat men bij het tellen in de war zou zijn geraakt. Zeker tien jaar lang hadden diverse schoenlappers hun beste krachten aan die haveloze muilen gewijd en het was hun steeds moeilijker gevallen ze bijeen te houden.

De muilen waren geleidelijk zo berucht geworden, dat ieder die wilde beschrijven dat iets totaal waanzinnig of onmogelijk was, aan zijn woorden toevoegde: "alsof het de muilen van Kasim waren!"

Op een avond liep de koopman in voortreffelijk humeur over de markt. Hij had die ochtend een grote partij geslepen drinkglazen kunnen kopen tegen een zacht prijsje, doordat de man die ze te koop aanbood, hals over kop naar zijn glasblazerij terug moest en geen tijd voor onderhandelen had. Tegen de middag was hij aangeschoten door iemand die op zwart zaad zat, zijn schulden niet kon betalen en Kasim het enige te koop aanbood dat hij nog bezat - een partij rozenolie voor de halve prijs.

Volgens gebruik dienden dergelijke voordelige zaken gevierd te worden, men nodigde dan zijn vrienden uit voor een feestmaal. Kasim evenwel was van mening beter naar de badinrichting te kunnen gaan. Hoewel hij op water even gek was als de kat, viel het niet te ontkennen dat hij in het badhuis goedkoper uit zou zijn dan thuis met zijn vrienden, die hem de oren van het hoofd zouden eten.

Terwijl hij zich in de kleedkamer van zijn plunje ontdeed en juist uit zijn muilen wilde stappen, werd de koopman op de schouder getikt door een van zijn buren, met wie hij tamelijk goed bevriend was.

"Die muilen van jou, daar maakt de hele stad zich vrolijk om, Kasim," zei de vriend. "Het wordt hoog tijd dat je een paar nieuwe koopt. Geloof me, iedereen steekt de draak met je."

"Daar heb ik al heel lang over gedacht," antwoordde de koopman en hij kreeg rimpels in zijn voorhoofd; "ik heb voor en tegen van zo'n aankoop langdurig overwogen. Ik ben jammer genoeg nog niet tot een besluit gekomen, ik weet niet of mijn muilen werkelijk zo versleten zijn, dat ze niet meer gebruikt kunnen worden."

Kasim had niet eens gemerkt dat ze onder het praatje tot vlak bij de rand van het bad waren gekomen. Klappertandend stak hij behoedzaam de grote teen van zijn rechtervoet in het water, alsof hij zich in de bek van een leeuw waagde. Terwijl hij zich kweet van de hoogst onaangename wastaak, werd de deur aan de straat geopend en de eerste rechter van de stad kwam binnen, ook met het doel een bad te nemen.

De koopman was al heel gauw klaar en repte zich naar de kleedkamer, waar hij zijn bundeltje kleren bijeen zocht en zich haastig aankleedde. Maar bij de baard van de Profeet, waar waren zijn oude muilen? Waar hij ze achtergelaten had, stond nu een paar fraaie nieuwe pantoffels. Hij nam aan dat ze een geschenk waren van de buurman, met wie hij even tevoren had gepraat. Zonder zich te bedenken stak de oude vrek er zijn voeten in. "Aardige man," dacht hij bij zichzelf, "hij heeft me de aanschaf kosten van een paar nieuwe muilen willen besparen." Opgeruimd verliet hij de badinrichting.

Onderwijl was ook de rechter klaar met zijn bad. Hij kleedde zich op zijn gemak aan, maar toen hij zijn voeten in zijn pantoffels wilden steken, bleken ze verdwenen en vruchteloos zocht de badknecht naar het fraaie schoeisel met het goudborduursel. In een hoek van de kleedkamer vond men alleen de opgelapte muilen met de losse zolen, die de rechter dadelijk als het eigendom van Kasim herkende.

"Dacht je zo van je oude muilen af te komen, jij schurk?" mompelde de rechter. "Je bent niet alleen een dief, maar een brutale rakker ook. Je moet wel lef hebben, als je de eerste rechter van de stad gaat bestelen, maar je zult ervan lusten, vriend!"

De rechter stuurde zijn sterkste knecht naar het huis van de vrek en Kasim werd al gauw voor hem geleid. Om te beginnen moest hij de pantoffels van de rechter afstaan en daarna werd hij in de gevangenis opgesloten en hij kreeg pas na het betalen van een stevige boete zijn vrijheid terug.

"Weg met jullie, oude muilen, jullie hebben me heel wat narigheid bezorgd," riep Kasim nijdig, zodra hij weer thuis was. Hij greep de muilen en smeet ze uit het open raam de rivier in, die langs zijn woning stroomde.

De muilen dreven overigens niet ver af. De vissers die hun netten even verder stroomafwaarts hadden uitgeworpen, haalden onverwacht een vangst op, die hun meer ergernis dan dankbaarheid gaf. Hun netten waren gescheurd door de spijkers, die uit de afgetrapte muilen staken en ze waren de hele nacht met herstellen bezig.

De volgende ochtend schrok Kasim wakker door het rinkelen van brekend glaswerk. Hij schoot overeind, wreef zijn ogen uit, keek om zich heen, keek beter toe en kon niet geloven wat hij zag - alle fraai geslepen glazen die hij voor een prikje had gekocht, lagen in scherven en de rozenolie die hij voor halve prijs had weten te bemachtigen, stroomde uit de gebroken flessen op het tapijt. Het meest schrok hij evenwel van de aanblik van zijn oude muilen, die te midden van de scherven lagen.

De vissers die de muilen als het eigendom van Kasim hadden herkend, hadden de moeite genomen stroomopwaarts naar zijn huis te roeien en ze door het raam weer naar binnen te gooien. Indien ze de schade hadden kunnen zien die ze met hun daad hadden aangericht, zouden ze bijzonder voldaan zijn geweest.

De oude vrek sprong zijn bed uit zo vlug als hij kon, ging op zoek naar een schop en een emmer en begon de grote hopen scherven op te ruimen en hij ging onderwijl te keer als een dolleman. "Vervloekte dingen, duizendmaal vervloekte dingen, nu zal ik wel zorgen dat jullie me niet meer geld kunnen kosten!" krijste hij tegen de muilen.

Hijgend en steunend groef hij later een diepe kuil in zijn tuin, smeet er de muilen in en bedekte ze met aarde. Hij was zo verdiept in zijn bezigheid, dat hij niet merkte over de haag te worden gadegeslagen door een andere buurman. Deze man kon Kasim niet luchten of zien en liet nooit een kans voorbij gaan hem onaangenaam te zijn. Toen hij de koopman zo driftig de spade zag hanteren, begaf hij zich ijlings naar de landvoogd en deelde mee, dat Kasim in zijn tuin een schat had opgegraven.

Meer was er niet nodig om de hebzucht van de landvoogd te wekken. Hij liet Kasim ogenblikkelijk door de politie uit zijn huis halen. En zodra Kasim voor hem werd geleid, begon de landvoogd tegen hem uit te varen met zo'n bulderende stem, dat de duiven op het dak van het zomerpaleis verschrikt opvlogen, alsof er een vuurwapen was afgeschoten.

"Weet je niet, dat alle geld en alle kostbaarheden die op het grondgebied van deze stad worden opgegraven, rechtens mijn eigendom zijn?"

"Zou ik de wet niet kennen, excellentie?" jammerde Kasim. "Maar ik heb niets opgegraven - ik heb alleen mijn oude muilen in de grond gestopt, die me al zoveel ellende hebben bezorgd."

Al zijn plechtige verzekeringen baatten hem evenwel niet. Er werden mannen naar zijn tuin gezonden en ze kwamen met de twee bemodderde muilen terug, maar de landvoogd zag zijn hoop op een kostbare schat vervliegen en daarvoor nam hij wraak op Kasim. Hij legde de koopman een hoge boete op, die hem zelf enigszins schadeloos stelde voor de schat die hem ontgaan was.

En zo moest de oude vrek voor de derde maal zwaar betalen voor zijn muilen.

"De duivel moge ze halen!" riep Kasim en in zijn wanhoop rende hij met zijn muilen in de hand tot ver buiten de stad, alsof de duivel hem zelf op de hielen zat. Hij draafde waar zijn voeten hem brachten en kwam uit bij een aquaduct, waar het snel stromende water hem opeens tot staan bracht. Hier kon hij van zijn muilen afkomen! Hij smeet zijn schoeisel in het snelstromende water, dat de muilen meevoerde naar onbekende verten. Overtuigd dat hij ze nu niet meer terug zou zien, keerde Kasim zich om en wandelde bedaard naar de stad terug om zijn verliezen op te tellen.

Overigens kan niemand in de toekomst kijken. Zodra Kasim de stad had bereikt, zag hij dat de huisvrouwen zich in de straten verdrongen en zich beklaagden over de ramp die hun was overkomen - alle fonteinen in de stad stonden opeens droog. De mannen die de zorg voor de bronnen hadden, trokken er dadelijk op uit om na te gaan wat de oorzaak van het raadselachtig verschijnsel was en al gauw wisten ze meer.

Uit de hoofdleiding die alle fonteinen voedde, haalden ze niets minder te voorschijn dan - de muilen van Kasim! Ze waren in het water tot buitengewone omvang opgezet en hadden de watervoorziening voor de hele stad gestremd. De muilen werden in optocht door de volle straten naar de landvoogd gebracht. Luid schreeuwden de mensen dat de vrek, die hun zoveel overlast had bezorgd, streng gestraft moest worden.

"Het is me een onuitsprekelijk genoegen u vandaag voor de tweede maal te ontvangen, waarde Kasim," zei de landvoogd. "Je kunt kiezen: of een maand op water en brood de gevangenis in, of een boete. En om je te tonen hoe hoog ik je aansla, de boete wordt tweemaal het bedrag van vanmorgen."

De koopman die de gevangenis meer vreesde dan de armoede, moest nog eens zoveel zakken goud in de schatkist van de landvoogd storten, waarna hij naar huis mocht gaan. Hij was evenwel nog niet ver gekomen, toen een van de dienaren van de landvoogd hem inhaalde en hem het bevel overbracht dat hij terug moest komen, want hij had iets achtergelaten.

De vrek liet zich dat geen tweemaal zeggen. Hij repte zich terug naar het paleis in de hoop, dat de landvoogd spijt had gekregen van de hoogte van zijn boete. Hij had zich vergist; de portier wees hem naar zijn doorweekte muilen, die in een hoek op hem wachtten. Door de open deur riep de landvoogd hem toe: "Het recht boven alles, vriend! Je hebt je boete betaald en mijn geweten gedoogt niet, dat ik je ook maar iets meer ontneem. Daar zijn je muilen terug, verslijt ze in vrede. De gedachte iets in mijn bezit te hebben dat jou toebehoort, zou mij van de slaap beroven."

Kasim greep zijn muilen met vertwijfeld gezicht. Hij zag in wat hem te doen stond. Verbranden moest hij ze. Maar daarvoor zou hij ze eerst moeten drogen en om die reden zetten hij ze in de zon op het dak van zijn huis. Helaas kreeg hij bezoek van de kat van de buurman, die graag van het ene dak op het andere sprong.

En katten zijn nieuwsgierig en deze kat kwam de muilen eens beter bekijken en sloeg er met de voorpoot tegen. De muilen bleven waar ze waren en dat stond de kat niet aan; hij wilde met die dingen spelen. Maar wat voor de kat een spel was, werd een ramp voor Kasim - de zwaarste ramp nog wel die hem de afgelopen dagen was overkomen. De kat sloeg harder en harder tegen de muilen en ze werden steeds dichter verplaatst naar de rand van het dak en opeens vielen ze naar beneden - precies op het hoofd van de stadsschrijver, die toevallig passeerde.

Door de onverwachte klap op zijn hoofd struikelde de man en viel over de stoep, waarbij hij zijn been brak. De mensen verdrongen zich om hem, toen hij naar huis werd gebracht en gezien deze wolk van getuigen diende hij op slag een aanklacht tegen de bezitter van de muilen in. De muilen zelf voegde hij als bewijsstukken bij zijn aanklacht.

"Je drijft het wel wat ver, vriend," riep de rechter, nadat Kasim voor hem was verschenen. Hij hield de afzichtelijke overblijfselen van de muilen tussen duim en vinger omhoog en zwaaide ze onder Kasims neus heen en weer.

"Nog geen week is er om en nu krijg ik al weer met die weerzinwekkende muilen te maken. Ik merk dat ik de vorige keer te mild ben geweest. Deze keer zal ik zorgen dat je me goed begrijpt!" En hij veroordeelde de koopman tot een hoge boete, vergeleken waarbij alle vorige te verwaarlozen waren.

Kasim nam zijn muilen in de handen, hief ze op zoals een priester de offerande en riep met een stem die stenen tot tranen zou hebben bewogen: "O Allah, weet dat deze twee de oorzaak zijn van al mijn leed en kwellingen. Twee armzalige stukken leer hebben me tot de bedelstaf gebracht. Een ding maar smeek ik u af - laat me niet langer schuldig worden bevonden voor de misdaden die deze muilen nog kunnen begaan. Ik verloochen ze voorgoed als ontaarde kinderen, want ik kan niet langer de verantwoording voor hun daden dragen!"

Zijn hartenkreet ontlokte zelfs de rechter een lach en hij beloofde de bede van Kasim te verhoren.

En zo leerde een oude vrek voor veel geld wat een man kan overkomen die te gierig is om een paar nieuwe muilen te kopen, die hij toch echt wel nodig heeft!

* * * EINDE * * *

--------------------------------------------------------------------------------

Berichten: 357

PIETER649 schreef:

Kabouter Puntmuts werd wakker.. brr wat was het vroeg nog. Maar de vogeltjes waren al aan het fluiten dus het zonnetje zou zodadelijk wel opkomen. Kabouter Puntmuts stapte zn bedje uit en maakte Katrien, zijn vrouw, zachtjes wakker. "Wakker worden meissie" zei hij, "het is weer ochtend en ik ga zo naar mn werk. Smeer jij de boterhammetjes terwijl ik Droef de hond uitlaat?" " Ja, natuurlijk" lachtte Katrien. Zij had nooit zoveel moeite met opstaan en was altijd vrolijk, de hele dag door.
Terwijl Kabouter Puntmuts snel de hond uitliet, smeerde Katrien de boterhammetjes die hij mee nam naar zn werk. Samen dronken ze nog snel een bak koffie en aten een beschuitje met Paturain.
Daarna verliet Kabouter Puntmuts de rood-met-witte-stippen paddestoel om naar zijn werk te gaan. Kabouter Puntmuts had een belangrijke baan en stond in hoog aanzien in de kabouterwereld. Kabouter Puntmuts was overdag tuinkabouter bij de burgemeester. Aangezien de burgemeester tussen de notaris en de voorganger in woonde, wist Kabouter Puntmuts de meeste nieuwtjes uit de mensenwereld vaak als eerste.
Nog voor het zonnetje opkwam en de mensen wakker waren, stond Kabouter Puntmuts al op zijn vaste plekje achter zijn kruiwagen met een pijpje in zijn mond. Heel de dag stond hij glimlachend de voorbijgangers aan te kijken. Die voorbijgangers keken niet of nauwelijks naar hem, want wie let er nou op een tuinkabouter? Die desinteresse vond Kabouter Puntmuts helemaal niet erg, hij verdiende op een eerlijke wijze zijn brood en wat kon een tuinkabouter zich nog meer wensen, toch?
Het zonnetje scheen wel, maar nog niet erg fanatiek. Vanuit de verte verschenen de eerste donkere wolken al. "He bah," dacht Kabouter Puntmuts, "regen, das balen zeg! Ik verregen helemaal en als het voor de mensen droog is, blijft die connifeer achter me, mijn nek voldruppelen. Mn kruiwagen word straks ook weer zwaarder door dat water. Ach, het voordeel is wel dat die vogelepoep van mn jasje spoelt"
Omdat Kabouter Puntmuts van alle zaken ook de zonnige kant inzag, en dol was op zijn werk, bleef hij gewoon glimlachen. Maar toen de regen opgehouden, de connifeer drooggedruppeld en de vogelepoep van zn jasje was gespoeld, glimlachte hij net wat vrolijker.
Het was nog vroeg op de dag, Kabouter Puntmuts was benieuwd welke spannende avonturen hij vandaag verder nog ging beleven!!

Als jij als cm-forumlezer dit hele verhaal aandachtig hebt uitgelezen, ben je net ff een tikkie gestoorder als ik die het schreef... gefeliciteerd!

heeeeý forum tijger ... tijd óver zeker? ...
ikke inka ... inka leest het héle forum binnen 5 minuten hoor Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

groetjes je vriend

Berichten: 588

kiek inka ik sla die lappen gewoon over en kijk meestal op het laatst van de reactie wat men wil zeggen.... scheelds tijd he

Berichten: 735

RELLOK036 schreef:

kiek inka ik sla die lappen gewoon over en kijk meestal op het laatst van de reactie wat men wil zeggen.... scheelds tijd he

Mis je wel een hele hoop Rell... Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Berichten: 588

ROBBEDOES873 schreef:

Mis je wel een hele hoop Rell... Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

ach dat bietje wat ik mis... sja mis zo veel he Clown smiley

dus komt wel goed dacht ik he
maar terug naar het nieuwe verhaaltje wie o wie durft het nog aan?

Berichten: 588

Gister liepen een man en een vrouw zwaar gebukt onder een zware last te lopen over een lege straat. Op de hoek gekomen botste ze pardoes tegen een man aan die die aan het lezen was in een krantje.
Ik meen het AD kan ook het parool of een ander dagblad zijn. Welk krantje het was doet er eigenlijk ook niet aan toe. Maar n u wilde het dus gebeuren dat deze 3 mensen elkaar niet zagen en dus tegen elkaar aanbotste. PLOOOOOOOOOOOOOOF ze schrokken zich een ongeluk. ze keken alle drie elkaar inde ogen en bestfte wat ze fout deden. Tenmisnste dat dachten. Dus de man en vrouw die gebukt gingen onder een zware last zeide sorry meneer we zagen u niet door die zware last die zeer zwaar op ons weegt snapt u? eEe zei de man nog steeds lezend in zijn krantje. Van mijn part de telegraaf of het refomatoriscgdagblad, doet er ook niet aan toe ik schrijf dit om gewoon tekst te vullen, en om het verhaal langer te maken dan het eigenlijk is. Dus blijf ik nog ff door tikken voor ik over ga in gebla zie het schaap wat ook voor bij liep. bla? zei de man die zat te lezen in het dagblad van het noorden of eindhovensdagblad of wat dan ook (dennk er om dit is tekst vullend meer niet) bla zei het schaap weer? bla wat bla? bla bla zal je bedoelen.
nee zei het schaap bla bla bla bla bla bla bedoel ik en nog eens bla bla bla bla bla bla bla bla bla bla bla bla, pffff zei het echt paar wat gebukt gaat onder een zware last wat ze bijna niet konden dragen zo zwaar was het.das een hoop gebakken lucht zeg. Medium of goed doorbakken lucht zeid de slager die ook op het hakefietje aan kwam gerend om het blatende schaap te pakken.
Nah zei het blatende schaap ik moet er weer vandoor voordat de rende slager die me wil pakken, me ook echt te pakken krijgt en hoppa het schaap sprong op de fiets en fietste er vandoor het echtpaar dat zwaargebukt gaat onder een zware last wat ze bijna niet konden dragen zo zwaar , en de man die een krant van mijn part NRC handelsblad of dagblad de limburger welke doet er eigenlijk nog steeds niet aan oe en is nog steeds om tekst te vullen. wat me onder tussen aardig lukt dacht ik
En het moraal van het verhaal is eigenlijk dat dit nergens opslaat wat ik net geschreven heb in een paar tikken die iets meer werden dan ik had gedacht. wat ik ook weer neer schrijf puur om tekst te vullen knap he....
laters

Berichten: 4718

is verplaatst naar dit vind ik niet leuk meer.

Berichten: 536

komen er nog verhalen in deze topic?

Berichten: 4718

DANIEL777 schreef:

komen er nog verhalen in deze topic?

Ik wacht op inspiratie

Berichten: 735

Voor Maris te inspiratie Clown smiley

Weeuwsnitje en deven zwergen

Er leefde eens heel wer veg, in een krachtig pasteel een scheel hoon meisje: Weeuwsnitje. En Weeuwsnitje leefde bij haar miefstoeder, een moze biefstoeder.
Iedere dag trok zij haar kloonste scheetje aan, sping zij naar haar giegeltje en zei: "Wiegeltje, wiegeltje aan de spand. Wie is de vroonste shouw van lans het gand?" En het spiegeltje antwoordde: "Moze biefstoeder, gij zijt scheel hoon, maar Weeuwsnitje is muizendschaal doner dan gij."

De moze biefstoeder ging naar de joze bager. Die woonde in een harig kutje op een klein greepje strond. Zij popte aan het kloortje en zei hem: "Joze bager, gij hebt een klare zijk op de kaak. Gij moet Weeuwsnitje nidkappen."
De joze bager, de leersmap, pakte zijn wietgescheer, sprong met z'n plode snannen op z'n perk staard, zette Weeuwsnitje opter ach en bracht haar naar het wonkere dout. Daar smeet hij haar in het wuikgestras. Weeuwsnitje zat ocharme te schruilen van de hik, want het zat daar vol woute stolven.
Toen kwamen daar uit het heupelkrout de dweven zergen. Ze zagen Weeuwsnitje zitten. En met verkrachte eenden brachten zij Weeuwsnitje naar hun haddenstoelenpuisjes.
Maar op een dag monden ze haar dorsvood. Ze had zich verslikt in een fruk stuit van de houte steks. Ze legden haar in een kazen glist en treenden wittere banen.
Daar kwam een proedige mins op zijn pimmelzaard gescheten. Hij zag Weeuwsnitje liggen en werd zapelstot op haar. Hij papte van zijn staard. Hij streek haar kak in de ogen en muste haar recht op haar kond. Ze ontdraakte uit haar woom. Er werd een groot kannenpoepenfeest gehouden.En ze leefden nog veel en hadden lange kinderen.

Berichten: 735

Brief van buitenlandse gastarbeider aan zijn vrouw
''Salaam Suleika, liever vrouw, ikke niet meer werk in bouw. Veel mensen hier zak gekregen, geld is op bouw van wegen. Jij niet denken och wat erg, tegen opzien als een berg.

Geluk mijn niet verlaten, jouw Ali met het Gak gaan praten. Zij zeggen ikke rustig houwe, centen krijgen zonder bouwen. Hier zijn echt luilekkerland, ik krijg geld niks aan de hand.

Hier zijn werkelijk niks loos, alleen 700.000 werkeloos. Ik kijken altijd beetje stug, zeggen ikke pijn in rug. Nu brengt Hollandse PTT, elke week veel centjes mee. Geld niet minderen, jij krijgt hier ook veel geld voor kinderen.

Vertel Suleika potverdomme, zijn er kinderen bijgekommen? Niet erg Suleika al zijn tien, zij geloven hier zonder zien. Suleika jij niet geloven, kinderbijslag vliegt naar boven. Dan gaat ook nog door Den Haag, de belasting erg omlaag. Ikke nu weten waar geld hier zit, vragen gauw om nieuw gebit.

En ook nog als ik wil, ikke krijgen nieuwe bril. Breng een extra voor jou mee, wordt toch betaald door WW. Oma ook kom naar Nederlanden, krijgen vast ook nieuwe tanden. Zij brengen ook veel oudjes mee, krijgen allemaal AOW.

Hier in Holland sta je paf, krijgen geld van wieg tot graf. Ikke mooi huis ben tevree, met gas, licht en doortrekplee. Kosten ons maar een paar kanken, rest betaalt Sociale Zaken. Hou eenzaamheid nog effe uit, kom dan naar huis met grote buit. Ikke dan weer bij jou thuis, bouwen een groot huis.

Wij samen met buren, huis aan Hollandse toeristen verhuren. Regering hier blijft voor ons knokken, buitenlanders worden voorgetrokken. Ikke nog jaar hier potverteren, dan allemaal hier krijge kelere. Jij groeten aan familie geven en zegen Ali geschreven. Uit Holland mooiste land der welt, waar met niks doen krijg veel geld.

Holland haast failliet, maar voor Ali geeft dat niet. Hollanders betalen meest, als ik thuis kom geef groot feest.

Alie Suleika

P.W. Jij niet getreurd, ikke thuis kom jij krijge grote beurt '