hoe bouw jij een band op met de kinderen van je vriend(-in)?

Berichten: 4047

NICKY298 schreef:

Hoi Inge.

Hier ben ik het mee eens, echt even de kat goed uit de boom kijken.

Ruimschoots de tijd nemen en dat is toch iets wat niet zo snel meer gebeurd.

Vooral als er ook kinderen in het spel zijn is het verstandig om ruim de tijd te nemen om elkaar te leren kennen.
want iedereen is begripvoller voor zijn eigen kind.
Andermans kind begrijpen is een stuk moelijker maar ook dat kind moet wennen en de andere partner gaan acepteren.wat makkelijker gezegd is dan gedaan.

ik weet niet of ik het daar helemaal mee eens ben, nicky;
uiteraard ken je je eigen (pleeg-)kinderen beter en langere tijd.
maar als je het gedrag (zowel verbaal als non-verbaal) van een kind een beetje kunt inschatten, en de achtergronden van het kind enigzins kent, kun je als partner van vader of moeder soms meer gaan betekenen voor de kinderen dan de eigen ouder.

(en dat hoeft echt geen eeuwen te duren wanneer je de behoefte van het kind een klein beetje kunt inschatten.)

Berichten: 535

HANNAH810 schreef:

ik weet niet of ik het daar helemaal mee eens ben, nicky;
uiteraard ken je je eigen (pleeg-)kinderen beter en langere tijd.
maar als je het gedrag (zowel verbaal als non-verbaal) van een kind een beetje kunt inschatten, en de achtergronden van het kind enigzins kent, kun je als partner van vader of moeder soms meer gaan betekenen voor de kinderen dan de eigen ouder.

(en dat hoeft echt geen eeuwen te duren wanneer je de behoefte van het kind een klein beetje kunt inschatten.)

Ik weet niet of ik de Inge ben van dat stukje

Twijfelende smiley

Maar ik weet wel dat het ontzettend belangrijk is om respectvol met kinderen om te gaan in een nieuwe relatie. OOK je eigen vlees en bloed (al wonen die niet meer thuis)

Berichten: 184

Proberen te zijn als Jezus Hij had alle kinderen lief ongeacht stoornis problemen in valide of niet neem de kinderen zoals ze zijn als je de man van je dromen hebt ontmoet kun je samen alles aan maar als je op allee slakken zout gaat leggen dat zijn we niet het zout der aarde maat sterven we af gewoon een lichtje zijn een lamp voor hun voeten een licht op hun pad en dat doen wat je denkt dat goed is
Een leuke dag uit elkaar leren kennen zonder dat ze zien dat je met elkaar iets hebt vriendschappelijk opbouwen en niet eerst een relatie dan de kids tijd nemen leren kennen dagje uit is mooi om t te zien hoe iedereen reageert en is en bespreekbaar maken wat ze er van vinden met de ouder af samen kids zijn eerlijk vragen en antwoorden
En Ja heb elkander lief zoals ik U heb liefgehad zegt de Vader dat zegt toch alles t gaat zeker niet alleen om de liefde van je leven je krijgt de kids erbij je weet uit jezelf of je kids wil of niet en mogelijk kids thuis komen wonen na een tijd van studie of niet maak alles bespreekbaar voor je een relatie hebt daar voor is vriendschap nodig een tijd
van leren kennen aan elkaar wennen en dan een besluit nemen niet je gevoelens bloot stellen waar kids bij zijn als het niet goed gaat
dan doe je zoveel mensen pijn en zijn vele teleurgesteld en gebroken
ik wil zeggen kijk uit met wat je doet voor je zegt dat je van iemand houd waar de kids bij zijn natuurlijk mag je het leuk hebben maar denk datje op moet passen met de gevoelens van kids hoe ze er tegen aan kijken een ander dan hun eigen vader of moeder ze denken snel dat je hun plek inneemt terwijl als je een kind in het hart kijkt ze altijd willen dat ouders weer bij elkaar kunnen komen
Dit is wat ik zou doen in heb bewust geen partner gezocht in de tijd dat ik de kids had wel eens uit geweest maar dacht wat doe ik mijn kinderen aan soms hoor ik verhalen denk ik oo wat mooi dat wil ik ook en na verloop van tijd ook verhalen hoeveel het kost van een gezin bij elkaar en andere kids hoe slopend dat kan zijn voor kinderen
Hoe ze ge schud worden in hun denken om het voor alle partijen goed te doen en te zorgzaam worden voor de ouders die alleen zij of blijven dus soms is het goed maar stel het kind voorop en dan je relatie zo denk ik er over .

Groet anita

Berichten: 345

Het omgaan met kinderen is niet voor iedereen een makkie!
Ook zal er jalouzie zijn tussen jouw en zijn kinderen.
Vooral de puberteit is een moelijke periode .
Ik zelf heb niet zo erg veel moeite met kinderen en vooral niet met die van de ander!
Ik heb zelfs met de meeste kinderen een goede band .
Ook met de kinderen die moeilijk opvoetbaar zijn en die ik naar school gebracht heb.
Maar als je partner zijn best doet maar het niet kan en niet snap?

Dit telt met veel dingen , zoals omgaan met geld.

Berichten: 4863

Ik draai het even om...ook al blijft dat hetzelfde....
Hoe gaat mijn vriend om met mijn kinderen...
Zelf heb ik net als wat Nicky schrijft...totaal geen problemen met de kinderen van een ander...ik hou van kinderen...om het even hoe ze zijn...
Juist had ik het voorrecht de oudste zoon mijn vriend nog net te hebben ontmoet voor onze relatie stuk liep...een lieve jongen...
Anders verliep het mijn dochter...een autistisch dochter...
In het begin verliep dat redelijk, maar de laatste maanden ook niet meer..
Doordat dat botste...hadden wij ook woorden...
Niet dat ik alles pikte wat ze zei, want soms leek het net of ze hem behandelde als een vriendje inplaats van een volwassene...
Ik kon niet altijd aan haar kant staan...en hadden wij weer onenigheid.
Nu wist hij wel wat er met haar was, maar hoe er mee om te gaan is weer een ander verhaal...DAT...weet ik als moeder des te meer..dat is HEEL moeilijk...Want ook zonder vriend hier in huis is dat vaak heel zwaar!!!

Toch weet ik dat het ook 1 van de redenen is geweest...niet de grootste...van het beëindigen van onze relatie...
Voor mijn exvriend ook heel moeilijk...
Maar doordat het toch een dochter is met veel zorgen zou het niet alleen met hem op problemen gestuit hebben...
En ik werd zodoende ook weer veel herinnert aan de thuissituatie tijdens mijn huwelijk.
Ik probeerde...(en nog) er wel met haar over te praten...maar dan laat ze niet veel los...

Berichten: 345

Klopt zeeland.

Ook ik heb een relatie moeten stoppen .
Niet voor de relatie met hem en mij, maar omdat kinderen van gescheiden ouders , bijzondere kinderen zijn.

En ja sommige vaders kunnen ook niet goed met hun eigen kinderen om, laat staan met die van mij!
En ja ze bedoelen het allemaal zo goed. Het lukt ze gewoon niet.

De mijne zijn gelukkig goed terecht gekomen in het leven , maar er was veel werk aan de winkel.

Berichten: 4863

Toch zie ik mijn kinderen....niet als bijzonder...maar in de thuissituatie zijn er de laatste jaren van ons huwelijk veel dingen mis gegaan, waar de kinderen wel degelijk veel weet van hebben gehad...

Alleen...kijk...een kind wordt niet autistisch...krijgt niet Asperger....kan niet met geld omgaan...DOOR een scheiding...
Ze kunnen wel ""verdwalen""in...en na een scheiding...
Gelukkig waren onze kinderen al wat ouder...en begrepen ze bepaalde dingen beter...

Berichten: 1181

NICKY298 schreef:

Hier ben ik het mee eens, echt even de kat goed uit de boom kijken.

Ruimschoots de tijd nemen en dat is toch iets wat niet zo snel meer gebeurd.

Vooral als er ook kinderen in het spel zijn is het verstandig om ruim de tijd te nemen om elkaar te leren kennen.
want iedereen is begripvoller voor zijn eigen kind.
Andermans kind begrijpen is een stuk moelijker maar ook dat kind moet wennen en de andere partner gaan acepteren.wat makkelijker gezegd is dan gedaan.

Ik denk dat ik het wel met je eens ben nicky. Allereerst: ruimschoots de tijd nemen. Dat vind ik zelf een hele belangrijke. Wij hebben dit gedaan, en als ik nu naar mijn kinderen kijk zie ik dat ze gelukkig zijn in ons gezin(met stiefvader...wat een rotwoord)

Iedereen is begripvoller voor zijn eigen kind.... Hier reken ik ook pleegkinderen onder hannah Knipoog smiley

Ook dat is logisch. Je kent je eigen kind beter als dat van een ander. Maar als je wat moeite wil doen is het ook prima mogenlijk om andermans kind net zo goed, of beter te gaan begrijpen als het jouwe. Begrijpen heeft ook te maken met kennen en aanvoelen. Hier in is de ene mens beter als de andere. Als ik kijk naar mijn kinderen begrijpt mijn man ze beter als hun eigen vader. Dit is niet zo verwonderlijk aangezien hij bij mijn kinderen woont, en de vader hen maar af en toe ziet.

Gelukkig had mijn partner geen kinderen. Met alle plezier had ik hen erbij genomen, maar ik zie dat dit toch een stuk makkelijker gaat.
Ik denk dat er mensen zijn die iedereens kids in het hart kunnen sluiten, maar dat er ook mensen zijn die hun eigen kids niet eens kunnen liefhebben en begrijpen.
Maar...neem de tijd als er kinderen in het spel zijn. Kinderharten win je met aandacht zonder opdringerigheid

Berichten: 1672

Lees aandachtig de bovenstaande reacties. Wel/niet moeilijk.. een band opbouwen met kinderen van een vriend(-in).

In mijn ogen is het heel simpel een kind heeft liefde nodig en waar liefde heerst, kun je liefde terugkrijgen ..respect en duidelijke afspraken zijn een pre. Alles heeft in directe relatie met structuur te maken en als beide toekomstige ouders moeten als het ware op een lijn zitten.

Dit vergt ook veel onderling overleg tussen de beide partners, zodat er geen misverstanden of miscommunicatie kan ontstaan.
Maar het belangrijkste is toch de liefde....
Vergeet ook niet, dat kinderen ook lijden in een scheidingsproces.

Berichten: 240

ZEELAND736 schreef:

Ik draai het even om...ook al blijft dat hetzelfde....
Hoe gaat mijn vriend om met mijn kinderen...
Zelf heb ik net als wat Nicky schrijft...totaal geen problemen met de kinderen van een ander...ik hou van kinderen...om het even hoe ze zijn...
Juist had ik het voorrecht de oudste zoon mijn vriend nog net te hebben ontmoet voor onze relatie stuk liep...een lieve jongen...
Anders verliep het mijn dochter...een autistisch dochter...
In het begin verliep dat redelijk, maar de laatste maanden ook niet meer..
Doordat dat botste...hadden wij ook woorden...
Niet dat ik alles pikte wat ze zei, want soms leek het net of ze hem behandelde als een vriendje inplaats van een volwassene...
Ik kon niet altijd aan haar kant staan...en hadden wij weer onenigheid.
Nu wist hij wel wat er met haar was, maar hoe er mee om te gaan is weer een ander verhaal...DAT...weet ik als moeder des te meer..dat is HEEL moeilijk...Want ook zonder vriend hier in huis is dat vaak heel zwaar!!!

Toch weet ik dat het ook 1 van de redenen is geweest...niet de grootste...van het beëindigen van onze relatie...
Voor mijn exvriend ook heel moeilijk...
Maar doordat het toch een dochter is met veel zorgen zou het niet alleen met hem op problemen gestuit hebben...
En ik werd zodoende ook weer veel herinnert aan de thuissituatie tijdens mijn huwelijk.
Ik probeerde...(en nog) er wel met haar over te praten...maar dan laat ze niet veel los...

sterkte !

Berichten: 1181

LEONARD480 schreef:

Lees aandachtig de bovenstaande reacties. Wel/niet moeilijk.. een band opbouwen met kinderen van een vriend(-in).

In mijn ogen is het heel simpel een kind heeft liefde nodig en waar liefde heerst, kun je liefde terugkrijgen ..respect en duidelijke afspraken zijn een pre. Alles heeft in directe relatie met structuur te maken en als beide toekomstige ouders moeten als het ware op een lijn zitten.

Dit vergt ook veel onderling overleg tussen de beide partners, zodat er geen misverstanden of miscommunicatie kan ontstaan.
Maar het belangrijkste is toch de liefde....
Vergeet ook niet, dat kinderen ook lijden in een scheidingsproces.

Ik weet het niet hoor leonard. Ik denk dat er genoeg kinderen van gescheiden ouders zijn die helemaal niet zitten te wachten op liefde van een nieuwe partner en /of opvoeder. Die nieuwe partner kan juist gezien worden als een indringer in hun bestaan,

Berichten: 5407

JOLAN931 schreef:

Ik weet het niet hoor leonard. Ik denk dat er genoeg kinderen van gescheiden ouders zijn die helemaal niet zitten te wachten op liefde van een nieuwe partner en /of opvoeder. Die nieuwe partner kan juist gezien worden als een indringer in hun bestaan,

Helemaal met je eens Jolan, het tast hun basisveiligheden aan he? Ze zien het als een indringer maar zijn misschien ook wel hartstikke bang over wat er met hun gaat gebeuren, zeker niet iets om te onderschatten....

Berichten: 4863

JOLAN931 schreef:

Ik weet het niet hoor leonard. Ik denk dat er genoeg kinderen van gescheiden ouders zijn die helemaal niet zitten te wachten op liefde van een nieuwe partner en /of opvoeder. Die nieuwe partner kan juist gezien worden als een indringer in hun bestaan,

Ja...ik ben dit eens met Jolan....
Niet dat het altijd zo is, maar ik kan het wel bevestigen.
En dan gaat het hier niet eens om kleine kinderen...(waar je het dan nog een beetje van kan begrijpen) Al hoewel...denk er om dat kleine kinderen inderdaad alles haarfijn aanvoelen.
Maar gaat het wel over een dochter met een beperking...
Zij zag mijn nieuwe relatie wel degelijk als een indringer, en ook hij voelde dat. Hij heeft op zijn manier er toch veel aangedaan om dat in goede banen te leiden...

Aan einde van deze relatie heb ik ook tegen hem gezegd, dat ik hem toch goed kon begrijpen....
Immers met HAAR beperking. leef ik al zo lang...en NOG...SOMS...begrijp ik haar niet en voel ik hoe moeilijk het is...
Wat dan oordelen over iemand die dit niet kent .................!!!!????

Berichten: 535

ZEELAND736 schreef:

Ja...ik ben dit eens met Jolan....
Niet dat het altijd zo is, maar ik kan het wel bevestigen.
En dan gaat het hier niet eens om kleine kinderen...(waar je het dan nog een beetje van kan begrijpen) Al hoewel...denk er om dat kleine kinderen inderdaad alles haarfijn aanvoelen.
Maar gaat het wel over een dochter met een beperking...
Zij zag mijn nieuwe relatie wel degelijk als een indringer, en ook hij voelde dat. Hij heeft op zijn manier er toch veel aangedaan om dat in goede banen te leiden...

Aan einde van deze relatie heb ik ook tegen hem gezegd, dat ik hem toch goed kon jbegrijpen....
Immers met HAAR beperking. leef ik al zo lang...en NOG...SOMS...begrijp ik haar niet en voel ik hoe moeilijk het is...
Wat dan oordelen over iemand die dit niet kent .................!!!!????

Juist........vraag jezelf af of de kinderen wel op jou zitten te wachten..........

Berichten: 202

Even los van kinderen met een probleem, zorgkinderen of kinderen die een bepaalde aanpak nodig hebben, het is en blijft voor een nieuwe partner altijd lastig.
Je ben gek op die ene man/vrouw, maar je krijgt er kinderen bij. Kinderen die een deel van je partner zijn. En jij hebt niet die bloedband, die zoveel aankan en kan incaseren.
Het is een feit, een gegeven dat juist vanwege de kinderen tweede huwelijken/relaties vaker stranden dan eerste.
Daarom denk ik dat je juist heel voorzichtig moet zijn, juist de kinderen alle tijd moet gunnen om te wennen.
En vervolgens moet je in staat zijn om je terug te trekken wanneer het opvoeden/corrigeren in beeld komt. Een opvangnet voor je partner zijn, meer niet.
Dat vraagt denk ik het vermogen een paar keer te slikken wanneer je ziet dat het kind van je partner iets doet wat je partner niet erg vindt, en waar jij je aan ergert.
Als de kinderen nog erg jong zijn kan het anders, maar wanneer ze wat ouder zijn en jou niet accepteren als opvoeder, dan moet je heeel voorzichtig zijn. En enkel en alleen werken aan een band met die kinderen. En daarin vooral heel goed de behoefte van de kinderen in de gaten houden.Niks forceren dus. Geduld en tijd gunnen.
De opvoeder kiest voor jou, niet het kind.
Laat de kinderen dus die keuze maken en geeft hem/haar de tijd die ze ervoor nodig hebben

Berichten: 345

Kinderen van een relatie met kinderen

nou geloof mij , jou en zijn kinderen bepalen vaak al in de eerste kennismaking of ze elkaar moeten?

Ik heb het al mee gemaakt in ede, mijn dochter gaf al aan wie ze niet moet.is niet eens mijn relatie!

en ik kan praten als brugman , het is niet anders.

Berichten: 1156

Ik weet het niet