een hand vol..klachten

Berichten: 240

EEN HAND VOL KLACHTEN

„Ik heb een hand vol klachten”, zegt ze. „Zal ik ze eens allemaal opnoemen?”
Ik schuif wat onrustig in mijn stoel.
Ach, heden, daar heb je weer zo’n klaagverhaal!
Ik heb er al wat in mijn leven moeten aanhoren…
Ik zou een hele ‘bijbel’ vol met klaagliederen kunnen schrijven, neem dat maar van mij aan.
Maar ja, wat doe je als het je werk is?
Wat doe je, als je geroepen bent om in Jezus’ naam klaagverhalen aan te horen?
Als niemand, helemaal niemand meer naar je luisteren wil, dan pas ben je echt eenzaam…
„Nou, vooruit,” zeg ik, al mijn moed bij elkaar rapend, „laat maar eens horen…”
En dan begint ze haar litanie:
„Eerste vinger: mijn werkloze man.
Tweede vinger: mijn darmklachten.
Derde vinger: mijn oogziekte
Vierde vinger: mijn rumoerige buren.
Vijfde vinger: mijn jaloerse familie.
Ziet u wel: een hele hand vol!”
Het klinkt bijna triomfantelijk en als ik goed naar haar gezicht kijk, dan lijkt het wel alsof ze zeggen wil:
Ziezo, daar heb je niet van terug, he?
Ik knik.
„Dat is niet mis”, zeg ik.
„Dat is inderdaad een hele hand vol.
En die andere hand dan, als ik vragen mag?”
„O, dat zijn de zegeningen”, zegt ze – en nu is het alsof haar gezicht begint te stralen.
„Wilt u die ook horen?”
„Nou, als het niet te veel gevraagd is, wel graag, ja”, zeg ik, nog stomverbaasd over deze onverwachte wending.
„Nou, daar gaan we dan.
Eerste vinger: dat we nog elke dag genoeg te eten hebben.
Tweede vinger: dat we zo’n mooi huis hebben.
Derde vinger: dat er altijd mensen zijn die me willen helpen.
Vierde vinger: dat ik niet nog veel meer ziektes heb.
Vijfde vinger: dat ik aan de andere kant rustige buren heb.
Nou, dat is ook precies een hand vol, ziet u wel?”
Ik kan het niet ontkennen.
In stilte kijk ik naar haar beide, naar mij toegestoken handen.
Het zijn twee handen die al heel wat verdriet hebben gedragen.
Twee handen die al heel wat tranen hebben weggeveegd.
Twee handen die zich vaak tot een vuist gebald hebben. ‘
Twee handen die weten wat „leven” is… „En weet u, wat ik nou zo mooi vind?
„Nou?”, vraag ik.
„Wat er gebeurt als je gaat bidden.”
„Als je gaat bidden?”
„Ja, als je gaat bidden, dan gebeurt er iets met je handen.
Kijk, dan gaat mijn rechterhand, die van de zegeningen, naar de linker, ziet u wel?
En dan vouw ik de vingers van mijn rechterhand, die vingers van de zegeningen, tussen de vingers van mijn linkerhand.
En dan komen dus eigenlijk al die zegeningen tussen die beroerde dingen in te zitten.
Dan houd ik dus eigenlijk die vervelende dingen tegen met mijn zegeningen, als u begrijpt wat ik bedoel.
En zo bid ik dan.
Dan zeg ik eerst tegen God waar ik over in zit en wat me pijn doet.
Maar daarna tel ik de zegeningen, begrijpt u wel, die vijf van mijn rechterhand.
En dan zeg ik tegen God: Dank u wel, Heere God, dat ik die andere hand ook nog heb!
Die houdt de zaak mooi in evenwicht, vindt u niet?
En zo bid ik dan, begrijpt u wel?
Ik vouw de zegeningen gewoon tussen de beroerde dingen in. En dan is het net alsof ze niet zo beroerd meer zijn…”
Ik knik opnieuw.
Ik vouw mijn handen.
En in gedachten tel ik – tot tien.

Berichten: 757

DJES101 schreef:

EEN HAND VOL KLACHTEN

En zo bid ik dan, begrijpt u wel?
Ik vouw de zegeningen gewoon tussen de beroerde dingen in. En dan is het net alsof ze niet zo beroerd meer zijn…”
Ik knik opnieuw.
Ik vouw mijn handen.
....

Is zo mooi geschreven en het is werkelijk dat ik de zegen en vreugde van God telkens in gebed ervaar .

Berichten: 4863

WAT MOOI....Bedankt hoor!!!

(even een copy van maken...)

Berichten: 634

Mooie bijdrage Djes... herkenbaar.
Tel de zegeningen

Berichten: 123

DJES101 schreef:

EEN HAND VOL KLACHTEN

„Ik heb een hand vol klachten”, zegt ze. „Zal ik ze eens allemaal opnoemen?”
Ik schuif wat onrustig in mijn stoel.
Ach, heden, daar heb je weer zo’n klaagverhaal!
Ik heb er al wat in mijn leven moeten aanhoren…
Ik zou een hele ‘bijbel’ vol met klaagliederen kunnen schrijven, neem dat maar van mij aan.
Maar ja, wat doe je als het je werk is?
Wat doe je, als je geroepen bent om in Jezus’ naam klaagverhalen aan te horen?
Als niemand, helemaal niemand meer naar je luisteren wil, dan pas ben je echt eenzaam…
„Nou, vooruit,” zeg ik, al mijn moed bij elkaar rapend, „laat maar eens horen…”
En dan begint ze haar litanie:
„Eerste vinger: mijn werkloze man.
Tweede vinger: mijn darmklachten.
Derde vinger: mijn oogziekte
Vierde vinger: mijn rumoerige buren.
Vijfde vinger: mijn jaloerse familie.
Ziet u wel: een hele hand vol!”
Het klinkt bijna triomfantelijk en als ik goed naar haar gezicht kijk, dan lijkt het wel alsof ze zeggen wil:
Ziezo, daar heb je niet van terug, he?
Ik knik.
„Dat is niet mis”, zeg ik.
„Dat is inderdaad een hele hand vol.
En die andere hand dan, als ik vragen mag?”
„O, dat zijn de zegeningen”, zegt ze – en nu is het alsof haar gezicht begint te stralen.
„Wilt u die ook horen?”
„Nou, als het niet te veel gevraagd is, wel graag, ja”, zeg ik, nog stomverbaasd over deze onverwachte wending.
„Nou, daar gaan we dan.
Eerste vinger: dat we nog elke dag genoeg te eten hebben.
Tweede vinger: dat we zo’n mooi huis hebben.
Derde vinger: dat er altijd mensen zijn die me willen helpen.
Vierde vinger: dat ik niet nog veel meer ziektes heb.
Vijfde vinger: dat ik aan de andere kant rustige buren heb.
Nou, dat is ook precies een hand vol, ziet u wel?”
Ik kan het niet ontkennen.
In stilte kijk ik naar haar beide, naar mij toegestoken handen.
Het zijn twee handen die al heel wat verdriet hebben gedragen.
Twee handen die al heel wat tranen hebben weggeveegd.
Twee handen die zich vaak tot een vuist gebald hebben. ‘
Twee handen die weten wat „leven” is… „En weet u, wat ik nou zo mooi vind?
„Nou?”, vraag ik.
„Wat er gebeurt als je gaat bidden.”
„Als je gaat bidden?”
„Ja, als je gaat bidden, dan gebeurt er iets met je handen.
Kijk, dan gaat mijn rechterhand, die van de zegeningen, naar de linker, ziet u wel?
En dan vouw ik de vingers van mijn rechterhand, die vingers van de zegeningen, tussen de vingers van mijn linkerhand.
En dan komen dus eigenlijk al die zegeningen tussen die beroerde dingen in te zitten.
Dan houd ik dus eigenlijk die vervelende dingen tegen met mijn zegeningen, als u begrijpt wat ik bedoel.
En zo bid ik dan.
Dan zeg ik eerst tegen God waar ik over in zit en wat me pijn doet.
Maar daarna tel ik de zegeningen, begrijpt u wel, die vijf van mijn rechterhand.
En dan zeg ik tegen God: Dank u wel, Heere God, dat ik die andere hand ook nog heb!
Die houdt de zaak mooi in evenwicht, vindt u niet?
En zo bid ik dan, begrijpt u wel?
Ik vouw de zegeningen gewoon tussen de beroerde dingen in. En dan is het net alsof ze niet zo beroerd meer zijn…”
Ik knik opnieuw.
Ik vouw mijn handen.
En in gedachten tel ik – tot tien.

mooi Djes

dank je wel.

Berichten: 240

TINEKE986 schreef:

mooi Djes

dank je wel.

Berichten: 27

deze heb ik een poos geleden eens ergens gelezen. mooi dat ik hem nu hier weer vind en heb kunnen opslaan in word op mijn pc! bedankt!

Berichten: 2533

ja mooi

Berichten: 1149

Prachtig verhaal. Zo ken ik ook mesne die ondanks wat hun overkomt getuigen van d egoedheid van d eHeer omdat er zoveel meer mesne zijn die het slechter hebben dan zij. En men wil absoluut niet meemaken wat zij hebben meegemaakt neem dat maar van mij aan.

Ik denk dat we soms vaker eens moeten danken. Als ik bid en dank vraag ik weleens om mij in te laten zien wat vooor zegeningen ik allemaal krijg, dit omdat er heel veel zo "gewoon" geworden is.

Berichten: 1156

PIETER619 schreef:

Prachtig verhaal. Zo ken ik ook mesne die ondanks wat hun overkomt getuigen van d egoedheid van d eHeer omdat er zoveel meer mesne zijn die het slechter hebben dan zij. En men wil absoluut niet meemaken wat zij hebben meegemaakt neem dat maar van mij aan.

Ik denk dat we soms vaker eens moeten danken. Als ik bid en dank vraag ik weleens om mij in te laten zien wat vooor zegeningen ik allemaal krijg, dit omdat er heel veel zo "gewoon" geworden is.

Amen

Berichten: 184

Beter laat dan nooit mijn reactie maar dan djes precies op tijd voor mij dat ik dit lees balans daar gaat het om maar vraag me nog steeds af hoe en waarom dat even zonder te klagen mijn ellende zelf te dragen ? .
Hij zegt in zijn woord dat ik voeger als belijdenis deed neem je kruis op en volg mij dat wil ik graag doen met alle klaagliederen van toen nu en toekomende tijd wil ik gaan met de Heer biddend leg ik alles voor Hem neer en ja hoor de zegeningen kan ik eindelijk tellen er is balans t voelt als een mooie dans een dans op een koord aan t eind een gouden oort
Daar zie ik naar uit Mijn klagen te dragen Mijn handen te vouwen en stil op mijn Heer te vertrouwen

Groet Anita

Berichten: 9

Je blijft me verbazen Djes Lachende smiley

Berichten: 240

VRIJGEZEL390 schreef:

Je blijft me verbazen Djes Lachende smiley

dank!