ik ben (stief vader) en hoe voed ik nu de kinderen op!

Berichten: 2

nu ben ik gelukig getrouwdt met m,n vrouw al 4 maanden via hier,maar zo als julie meschrien lezen aan de aan hef.hebben haar zoontjes van 5 en 8 jaar soms moete met me.de ene keer zeggen ze we houden vanje ,en andere kant gooien ze de kop in de windt.voor namelijk aan tafel en naar bedgaan en zo ...wie heeft er nutigge tips voor me

Berichten: 1550

Best moeilijk dit probleem. De kinderen vinden het aanvankelijk super leuk dat er weer een nieuwe 'papa' in het gezin is. Maar tegelijkertijd gaan ze je ook uitproberen. De leuke dingen accepteren ze sowieso.
Maar als het op gehoorzamen aankomt, wordt het weer een stuk lastiger.

Als nieuwe opvoedvader heb je twee mogelijkheden. Je laat de dagelijkse opvoeding aan de moeder over, maar je staat wel 100% achter haar en op de achtergrond bespreken jullie alle opvoedmoeilijkheden met elkaar.

Wil je toch een meer actievere rol in de opvoeding spelen, dan zul je toch een soort overwicht op de kinderen moeten krijgen. En duidelijke grenzen handhaven. Gezag en respect als opvoeder krijg je ook niet zomaar cadeau, maar moet je ook verdienen door hoe jij naar de kinderen bent.

Kinderen zullen je blijven uitproberen. Maar als jij consequent bent en blijft en duidelijke grenzen aangeeft en handhaaft, dan weten de kids ook precies wat ze aan jou hebben.

Uiteindelijk zijn ze ook gebaat bij die duidelijkheid. Daarnaast is het natuurlijk goed om met ze te spelen, ze bij bepaalde dingetjes te helpen en aansluiting te zoeken bij hun belevingswereld (iets bouwen, knutselen, hun computerspelletjes, praten over het geloof). Ook voor de kinderen is het wennen aan een nieuwe situatie, hoe blij ze ook met jou zijn!

Hopelijk kun je iets met deze tips! Succes!!

Berichten: 2338

Allereerst Frans, Van harte gefeliciteerd met je huwelijk...ik hoop dat jullie heel gelukkig mogen worden Knipoog smiley

Stiefvader zijn is zeker niet een makkelijke taak...De kinderen van de partner krijgen met een heleboel (ongewenste) veranderingen te maken en niet allemaal zullen ze dat zomaar nemen!
Mijn advies is om het de tijd te geven, zodat ze aan je kunnen wennen en je beter leren kennen. Laat zien dat je niet van plan bent de plek van hun vader in te nemen, maar er wel voor ze bent wanneer dat nodig is. In hun ogen is vooral de moeder een "ouder" en ze zullen (aanvankelijk) toch meer van haar aannemen...
Probeer hun vertrouwen stukje voor stukje te winnen en verwacht niet van ze dat ze je meteen helemaal zullen accepteren.
Je kunt wat "quality time" met de kinderen doorbrengen zonder je vrouw, om te laten zien dat je een goede vent bent en het oke is als ze je aardig vinden...

Succes ermee!

Berichten: 1663

Allereerst van harte gefeliciteerd met je huwelijk.

Het eerste dat me opvalt in jou stukje is dat ze je papa noemen.
Persoonlijk heb ik daar altijd een beetje moeite mee.
Wat voor een sukkel het misschien ook wel kan zijn, ze hebben een papa.
Voor mij is dat iets dat je iemand niet af kan nemen. Het lijkt me voor een kind ook niet niks op opeens iemand die je net leert kennen papa te moeten noemen.
Wij hebben de kinderen altijd verteld: papa is papa en Pieter is Pieter.
Kinderen zijn van nature heel loyaal naar hun ouders toe, als je dat probeert te verbreken zal dat alleen maar in je nadeel werken.
Als kinderen echter uit zichzelf papa willen zeggen moet je dat ook niet verbieden vind ik, leg die keuze bij henzelf neer. Je moet zeker niet gaan proberen om met je nieuwe partner het oude gezinnetje te willen gaan spelen, je bent namelijk een nieuw, samengestelt gezin en dat zal best even duren voordat iedereen aan die nieuwe situatie gewent is.

In het dagelijks leven ben je echter wel mede-opvoeder, en dat lijkt me inderdaad niet altijd makkelijk. Ik kreeg de kans om langzaam te wennen aan het moederschap, in het begin houd dat weinig meer in dan voeden en luiers verschonen Geschokte, onthutste smiley

, het echte werk komt pas later en daar groei je langzaam in. Een stiefouder word meteen in het diepe gegooit.
Ik denk dat je eerst samen duidelijk zijn hoe je ze op wilt voeden. Wat van de een mag moet de ander niet gaan verbieden en andersom. Kinderen hebben duidelijkheid nodig en zeker in het begin gaan ze je gigantisch uitproberen, je komt er pas echter wat de grenzen zijn als je ze opzoekt he.

Berichten: 410

FRANS528 schreef:

nu ben ik gelukig getrouwdt met m,n vrouw al 4 maanden via hier,maar zo als julie meschrien lezen aan de aan hef.hebben haar zoontjes van 5 en 8 jaar soms moete met me.de ene keer zeggen ze papa we houden vanje ,en andere kant gooien ze de kop in de windt.voor namelijk aan tafel en naar bedgaan en zo ...wie heeft er nutigge tips voor me

Van harte gefeliciteerd.

Zoals je wel hebt gelezen hier boven vind ik dat ook goede tips.
Misschien kun je ook iets anders doen. Gewoon aan de kinderen vragen hoe zij willen omgaan met jou. Als ze de regels overtreden wat voor een straf er dan op zit. Kinderen zijn hier heel duidelijk in. Maak een lijst voor alle twee en ga een beloning systeem inzetten.
Bijv als ze gewoon naar bed gaan krijgen ze een plusje en anders een min. Na zoveel plusjes gehaald te hebben ga jij iets leuks met ze doen.
Wees daar heel concequent in.
Begin niet de ladder heel hoog te zetten, maar bijv na 5 plusjes al in het begin. Dan later uit bouwen na bijv 7, 10 enz.
Dat is een possitief beloning systeem.
Zorg dat jullie dat alletwee doen, zodat ze geen wig tussen jullie kunnen drijven. Bij een eigen gezin proberen de kinderen dat uit door als het van de een niet mag het toch maar even vragen aan de ander om te kijken of ze het toch voor elkaar kunnen krijgen wat ze willen.
Zorg dat jullie communicatie heel duidelijk is, vraag wat heeft mama gezegt. Val elkaar nooit af waar de kinderen bij zijn doen dat altijd later. Je kan daar met de kinderen altijd weer op terug komen.
Forseer niets. Maar wees jezelf!!!!
Ik wens jullie veel Wijsheid toe. Jill

Berichten: 735

Hoi Frans,

Heel hartelijk gefeliciteerd....

Eigenlijk heb ik heel weinig toe te voegen aan de stukjes van Annet en Jill...
Je kunt hun vader niet vervangen..
Nu moet ik wel heel eerlijk zeggen dat mijn kids, wel papa zeggen tegen Henk,
Maar dat is hun eigen keuze, dit is niet opgelegd en het heeft ook zeker een tijdje geduurt voor ze dat zeiden,
De jongste is er mee begonnen en uit eindelijk is de oudste ook gevolgd...
Maar de jongste heeft nog een heity dus voor hem is er wel degelijk verschil...
Ook weten ze beiden dat Henk hun zorgpapa is en niet hun echte vader.
Verder kan ik nogmaals alleen het geen geschreven door Annet en Jill beamen succes verder.

Berichten: 655

FRANS528 schreef:

nu ben ik gelukig getrouwdt met m,n vrouw al 4 maanden via hier,maar zo als julie meschrien lezen aan de aan hef.hebben haar zoontjes van 5 en 8 jaar soms moete met me.de ene keer zeggen ze papa we houden vanje ,en andere kant gooien ze de kop in de windt.voor namelijk aan tafel en naar bedgaan en zo ...wie heeft er nutigge tips voor me

IK denk dat je eerst alleen maar liefde moet geven.......veel liefde en aandacht. Het opvoeden komt later..

Mary

Berichten: 2109

FRANS528 schreef:

nu ben ik gelukig getrouwdt met m,n vrouw al 4 maanden via hier,maar zo als julie meschrien lezen aan de aan hef.hebben haar zoontjes van 5 en 8 jaar soms moete met me.de ene keer zeggen ze papa we houden vanje ,en andere kant gooien ze de kop in de windt.voor namelijk aan tafel en naar bedgaan en zo ...wie heeft er nutigge tips voor me

Het is logisch dat de kinderen op zoek zijn naar een juiste houding. Het zijn kinderen met bagage. Ze hebben een andere vader, die er niet meer is. Jij komt nu in het gezin erbij, waar ze het eerst met mama alleen gedaan hebben. Je blijft in die zin een soort 'inbreker'. De kinderen hebben net als jij en je partner ruimte nodig om te wennen aan het idee dat er weer iemand in huis bij is gekomen. Ook speelt er veelal een stuk onzekerheid mee over het wel blijven van jou als nieuwe man in huis.

Dit is een proces dat tijd nodig heeft. Je bent net na een korte kennismaking 4 maanden getrouwd (nog gefeliciteerd trouwens). Ik heb nu een relatie van ruim 1 jaar en nog steeds merk ik het zoekende bij de kinderen (en overigens ook bij de volwassenen). Gun elkaar de tijd!

Dan even over het papa-verhaal, waar anderen ook al iets over gezegd hebben. Dring jezelf, vanuit voorgaande, niet op als papa, maar probeer er gewoon een te zijn. Als de kinderen jou dan eventueel papa noemen willen, dan is het goed, als je ze maar voorhoudt dat je nooit hun eigen vader kunt vervangen. Dring in elk geval niet op dat ze je papa noemen, want dan kweek je afstand.

Berichten: 2

ANNETTE792 schreef:

Allereerst van harte gefeliciteerd met je huwelijk.

Het eerste dat me opvalt in jou stukje is dat ze je papa noemen.
Persoonlijk heb ik daar altijd een beetje moeite mee.
Wat voor een sukkel het misschien ook wel kan zijn, ze hebben een papa.
Voor mij is dat iets dat je iemand niet af kan nemen. Het lijkt me voor een kind ook niet niks op opeens iemand die je net leert kennen papa te moeten noemen.
Wij hebben de kinderen altijd verteld: papa is papa en Pieter is Pieter.
Kinderen zijn van nature heel loyaal naar hun ouders toe, als je dat probeert te verbreken zal dat alleen maar in je nadeel werken.
Als kinderen echter uit zichzelf papa willen zeggen moet je dat ook niet verbieden vind ik, leg die keuze bij henzelf neer. Je moet zeker niet gaan proberen om met je nieuwe partner het oude gezinnetje te willen gaan spelen, je bent namelijk een nieuw, samengestelt gezin en dat zal best even duren voordat iedereen aan die nieuwe situatie gewent is.

In het dagelijks leven ben je echter wel mede-opvoeder, en dat lijkt me inderdaad niet altijd makkelijk. Ik kreeg de kans om langzaam te wennen aan het moederschap, in het begin houd dat weinig meer in dan voeden en luiers verschonen Geschokte, onthutste smiley

, het echte werk komt pas later en daar groei je langzaam in. Een stiefouder word meteen in het diepe gegooit.
Ik denk dat je eerst samen duidelijk zijn hoe je ze op wilt voeden. Wat van de een mag moet de ander niet gaan verbieden en andersom. Kinderen hebben duidelijkheid nodig en zeker in het begin gaan ze je gigantisch uitproberen, je komt er pas echter wat de grenzen zijn als je ze opzoekt he.

hey bedankt voorje rejatie!!!

ff voor de duidelijk hijdt m,n kids moetten niet papa zeggen,maar dat doen ze uit zich zelf.ZE ZEGGEN ZELF DAT ZE TWEE PAPA s HEBBEN EENTJE DIE VOOR ZE ZORGDT EN EENTJE DIE DAT NIET KAN!

Berichten: 3295

FRANS528 schreef:

hey bedankt voorje rejatie!!!

ff voor de duidelijk hijdt m,n kids moetten niet papa zeggen,maar dat doen ze uit zich zelf.ZE ZEGGEN ZELF DAT ZE TWEE PAPA s HEBBEN EENTJE DIE VOOR ZE ZORGDT EN EENTJE DIE DAT NIET KAN!

of 1 die niet MAG van mama...... ( want dat ken natuurlijk ook )

Berichten: 1663

FRANS528 schreef:

hey bedankt voorje rejatie!!!

ff voor de duidelijk hijdt m,n kids moetten niet papa zeggen,maar dat doen ze uit zich zelf.ZE ZEGGEN ZELF DAT ZE TWEE PAPA s HEBBEN EENTJE DIE VOOR ZE ZORGDT EN EENTJE DIE DAT NIET KAN!

Ik ken jullie situatie niet he, en dat maakt ook niet uit, t was een algemene opmerking. Ieder heeft zn eigen gedachten daarover en dat is toch prima?

Berichten: 2109

FRANS528 schreef:

hey bedankt voorje rejatie!!!

ff voor de duidelijk hijdt m,n kids moetten niet papa zeggen,maar dat doen ze uit zich zelf.ZE ZEGGEN ZELF DAT ZE TWEE PAPA s HEBBEN EENTJE DIE VOOR ZE ZORGDT EN EENTJE DIE DAT NIET KAN!

Als het verschil echte papa en zorgpapa maar duidelijk blijft naar de kinderen toe....zonder die laatste beoordeling over de echte vader erbij!

Berichten: 410

FRANS528 schreef:
hey bedankt voorje rejatie!!!

ff voor de duidelijk hijdt m,n kids moetten niet papa zeggen,maar dat doen ze uit zich zelf.ZE ZEGGEN ZELF DAT ZE TWEE PAPA s HEBBEN EENTJE DIE VOOR ZE ZORGDT EN EENTJE DIE DAT NIET KAN!

Frans als je er echt niet uit komt dan heb je ook nog zoiets van gezinstherapie. Om jullie te helpen je gezin in goede banen te leiden op een liedevolle manier. Sterkte Jill.

Berichten: 4047

wat ik mis, is hoe moeder tegenover je rol in de opvoeding staat; het is niet alleen iets tussen (stief-) vader en kinderen, maar de houding van de moeder is ook wel degelijk van belang; laat ze je toe om de vaderrol op je te nemen, en hoe gaat ze er mee om als ze protesteren bij t eten en slapen? vind ze t moeilijk als je de kinderen corrigeert?

ik voed zelf ook de kinderen van anderen op; en wat ik tegenkom is dat je de natuurlijke band met de kinderen mist; het genetische zeg maar....
sommige karaktertrekken ken je minder, en het "oergevoel" van t vaderschap heb je niet bij deze kinderen; wat annet al aangeeft; vader zijn is niet inwisselbaar, al kun je soms als stiefvader meer voor ze beteken dan de biologische vader!!!
het oergevoel missen is niet onoverkomelijk, maar t speelt op onbewust nivo wel een rol, denk ik...
bovendien heb je een aantal jaren van hun levensloop gemist.

heb je wel eens overwogen om een boek te lezen over samengestelde gezinnen? dat kan heel verhelderend zijn, misschien..
om bepaalde inzichten te krijgen in de knelpunten, of om herkenning in te vinden.