|
INKTVIS960
|
Berichten: 65
|
 Geplaatst: woensdag 27 april 2011, 14:22
|
|
|
|
Flessenpost van ons geweten,
geworpen in een zee van tijd,
drijvend in een oneindig,
of aflandig zijn in altijd kwijt.
Af en toe het leven nemend,
in het glazige bestaan,
zand en zout vereeuwigen,
door het schommelende gaan.
In een zee met woeste baren,
komend tot kalmer water,
met vruchtbaar land in zicht,
rust verlangend in het later.
Het geweten niet vergetend,
draag je post voor altijd mee,
op het land of over golven,
t'is de deining van je eigen zee.
|
|
