Samengesteld

Berichten: 5057

Samengestelde gezinnen, vrijwel iedereen krijgt hiermee te maken. Toch is relatief weinig aandacht op het forum voor dit onderwerp. Laten we een eerste aanzet ertoe geven. Wat doe je als je bij elkaar wilt wonen en er zijn kinderen in het spel....

Stelling 1: Als de relatie goed is, hoeven kinderen geen argument te zijn om niet bij elkaar te wonen.

Stelling 2: Als je kinderen als argument gebruikt, ben je niet zeker van je relatie

Berichten: 3

CHATULIEM619 schreef:

Samengestelde gezinnen, vrijwel iedereen krijgt hiermee te maken. Toch is relatief weinig aandacht op het forum voor dit onderwerp. Laten we een eerste aanzet ertoe geven. Wat doe je als je bij elkaar wilt wonen en er zijn kinderen in het spel....

Stelling 1: Als de relatie goed is, hoeven kinderen geen argument te zijn om niet bij elkaar te wonen.

Stelling 2: Als je kinderen als argument gebruikt, ben je niet zeker van je relatie

Ik ga met je mee in stelling 1. Toch denk ik dat het wel heel moeilijk zal zijn voor beide partijen vooral als het om pubers gaat die zich afzetten tegen iedereen en alles. En hoever wil je partner eigenlijk dat jij je met de opvoeding van de kinderen bezighoudt.

Berichten: 4047

ik denk dat het een groeiproces is dat tijd vraagt....

Berichten: 1672

Ja ben het wel eens met de stelling van hannah, groeiproces is naar mijns inziens ook dat je de kinderen hierin moet betrekken en heel voorzichtig aan moet laten wennen aan hun andere leventje. Zijn ook voor kinderen soms moeilijke momenten, die vaak wordt onderschat..... Boze smiley

Leonard

Berichten: 1391

CHATULIEM619 schreef:

Samengestelde gezinnen, vrijwel iedereen krijgt hiermee te maken. Toch is relatief weinig aandacht op het forum voor dit onderwerp. Laten we een eerste aanzet ertoe geven. Wat doe je als je bij elkaar wilt wonen en er zijn kinderen in het spel....

Stelling 1: Als de relatie goed is, hoeven kinderen geen argument te zijn om niet bij elkaar te wonen.

Stelling 2: Als je kinderen als argument gebruikt, ben je niet zeker van je relatie

Stelling 1: een relatie kan pas goed zijn wanneer de kinderen geen argument is...

Stelling 2: Klopt, is al verwoord in stelling 1...

Berichten: 1391

Zoals Hannah het al zegt, speeld tijd en ruimte geven voor een groeiproces in een relatie een erg belangrijke rol.....

Trouwens: ware liefde is geduldig....niet opgeblazen......zoekt zichzelfe niet.....enz.

Berichten: 3295

MAR907 schreef:

Zoals Hannah het al zegt, speeld tijd en ruimte geven voor een groeiproces in een relatie een erg belangrijke rol.....

Trouwens: ware liefde is geduldig....niet opgeblazen......zoekt zichzelfe niet.....enz.

gewoon wachten tot de kinderen het huis uit zijn dus?? Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

kinderen, ook pubers, zijn flexibeler dan je denkt.
maar het is een fantastische smoes om je eigen onzekerheid mee te maskeren...

Berichten: 1391

PIETER649 schreef:

gewoon wachten tot de kinderen het huis uit zijn dus?? Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

kinderen, ook pubers, zijn flexibeler dan je denkt.
maar het is een fantastische smoes om je eigen onzekerheid mee te maskeren...

Niet wachten, gewoon eruit schoppen, probleem en masker opgelost...... Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Berichten: 3295

MAR907 schreef:

Niet wachten, gewoon eruit schoppen, probleem en masker opgelost...... Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

goh Mar... Verliefde smiley

dit is geloof ik de eerste keer dat ik het met jou eens ben sinds je vorig jaar een keer terecht opmerkte dat het buiten best lekker weer was....

Berichten: 2978

a.Ook zonder samen te wonen kun je een fijne relatie hebben,vanwaar al die haast?Als je je alleen niet redt red je het mét de ander ook niet.....bouw eerst je eigenwaarde op.
b.Het geluk van mijn kinderen is mijn verantwoordelijkheid en de belangrijkste taak in mijn leven.Geen partner komt tussen mij en mijn kinderen te staan,wel ernaast,er omheen etc,ín mijn leven,niet er bij.
c.Kiezen hoeft niet als je maar heeeeel veel geduld,begrip en liefde kunt opbrengen voor beide partijen.

Berichten: 1391

LEANNE226 schreef:

Geen partner komt tussen mij en mijn kinderen te staan,

Wanneer ik dit voor mezelf keihard zou stellen?... zeg ik voor mezelf ik heb geen relatie nodig.....

Er zijn situatie's, in een nieuwe gezins relatie, dat de parnter terecht tussen beiden in komt....wil men dat niet, ga dan alleen verder vind ik.
Zelf draai ik mijn rug daarvoor om, bij voorbaat.

Zelf zou ik niets anders wensen om een partner te vinden die de plek van moederschap in kan nemen zoals het voorheen ook voor ons was.
Zij stond bovenaan, voor mij, ook wanneer het ging om onze kinderen....
Diezelfde plek van moederschap vind ik belangrijk voor de kinderen....dat is hetgeen zoals God dat bedoeld heeft.....in een gezin....

Berichten: 4852

PIETER649 schreef:

gewoon wachten tot de kinderen het huis uit zijn dus?? Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

kinderen, ook pubers, zijn flexibeler dan je denkt.
maar het is een fantastische smoes om je eigen onzekerheid mee te maskeren...

Mijn kinders zijn niet zo moeilijk. Lachende smiley

Berichten: 5057

LEANNE226 schreef:

a.Ook zonder samen te wonen kun je een fijne relatie hebben,vanwaar al die haast?Als je je alleen niet redt red je het mét de ander ook niet.....bouw eerst je eigenwaarde op.
b.Het geluk van mijn kinderen is mijn verantwoordelijkheid en de belangrijkste taak in mijn leven.Geen partner komt tussen mij en mijn kinderen te staan,wel ernaast,er omheen etc,ín mijn leven,niet er bij.
c.Kiezen hoeft niet als je maar heeeeel veel geduld,begrip en liefde kunt opbrengen voor beide partijen.

Het verlangen om bij elkaar te wonen kan heel groot zijn, vooral omdat je het idee hebt dat je niet verder komt dan verkering....
Niemand komen tussen jou en je kids, wel tussen jou en je partner?? Dus jouw keuze is dat je geen samengesteld gezin wilt gaan vormen met je partner? Dat is natuurlijk ook een mogelijkheid.

Berichten: 5407

CHATULIEM619 schreef:

Het verlangen om bij elkaar te wonen kan heel groot zijn, vooral omdat je het idee hebt dat je niet verder komt dan verkering....
Niemand komen tussen jou en je kids, wel tussen jou en je partner?? Dus jouw keuze is dat je geen samengesteld gezin wilt gaan vormen met je partner? Dat is natuurlijk ook een mogelijkheid.

Maar hoe denk jij erover?
Ik weet wel toen ik met mijn pubers woonde een man keihard de keukendeur weer uitgehold was.........je moet niet onderschatten wat het zeker voor pubers is hoor.....ze hebben vaak al veel voor de kiezen gehad......

Berichten: 5057

WILLEMIJN232 schreef:

Maar hoe denk jij erover?
Ik weet wel toen ik met mijn pubers woonde een man keihard de keukendeur weer uitgehold was.........je moet niet onderschatten wat het zeker voor pubers is hoor.....ze hebben vaak al veel voor de kiezen gehad......

Mijn theorie is, dat kinderen zich heel goed aan kunnen passen. Bij verhuizing hebben ze vaak al snel nieuwe vriendjes of vriendinnetjes en ze zijn gewoon erg flexibel. Ik heb eigenlijk ook nooit gehoord dat iemand een verhuizing uitstelde vanwege de kinderen. Meestal gaat een nieuwe baan dan wel voor.
Wat ze echter wel willen, is duidelijkheid. Als ze onzekerheid merken, zullen ze hun uiterste best doen daar gebruik van maken. En dan heb je idd de poppen aan het dansen, want ze vormen dan de basis van een coflict wat veel mensen uit elkaar haalt. Ik vind het een enge uitspraak als een vrouw beweert, er komt niks tussen mij en mn kinderen. Moet je ze vooral vertellen...
De praktijk is echter veel moeilijker. Want alle drie partijen dragen een rugzakje.

Berichten: 5407

CHATULIEM619 schreef:

Mijn theorie is, dat kinderen zich heel goed aan kunnen passen. Bij verhuizing hebben ze vaak al snel nieuwe vriendjes of vriendinnetjes en ze zijn gewoon erg flexibel. Ik heb eigenlijk ook nooit gehoord dat iemand een verhuizing uitstelde vanwege de kinderen. Meestal gaat een nieuwe baan dan wel voor.
Wat ze echter wel willen, is duidelijkheid. Als ze onzekerheid merken, zullen ze hun uiterste best doen daar gebruik van maken. En dan heb je idd de poppen aan het dansen, want ze vormen dan de basis van een coflict wat veel mensen uit elkaar haalt. Ik vind het een enge uitspraak als een vrouw beweert, er komt niks tussen mij en mn kinderen. Moet je ze vooral vertellen...
De praktijk is echter veel moeilijker. Want alle drie partijen dragen een rugzakje.

Ik heb het niet over kinderen maar over pubers, een significant verschil Chatuliem......... En ik zeg altijd: mijn kinderen en ik zijn één pakket.....en dat wil absoluut niet zeggen dat zij de dienst uitmaken dat is heel wat anders......maar zij horen wel bij mij.....

Berichten: 391

Vertrokken

Berichten: 1391

CHATULIEM619 schreef:

Samengestelde gezinnen, vrijwel iedereen krijgt hiermee te maken. Toch is relatief weinig aandacht op het forum voor dit onderwerp. Laten we een eerste aanzet ertoe geven. Wat doe je als je bij elkaar wilt wonen en er zijn kinderen in het spel....

Stelling 1: Als de relatie goed is, hoeven kinderen geen argument te zijn om niet bij elkaar te wonen.

Stelling 2: Als je kinderen als argument gebruikt, ben je niet zeker van je relatie

Ik denk dat het een hele goede stellingen zijn waar eens goed over na gedacht mag worden....

Het is voor een man erg frusterend wanneer deze geconfronteerd wordt met "mijn kinderen gaan voor jou".
Wordt tot nu toe met 1 op 1 contacten steeds daarmee geconfronteerd zonder dat men mij kent als vader.
Opvallend vind ik ook dat dit hoofdzakelijk door vrouwelijke partners gezegd wordt...
Het geeft mij het gevoel dat de mans positie in een gezin vanuit geloof niet geacepteerd wordt in algemeen.

Juist in de eerste ontmoetingen is het belangrijk om te ontdekken waar je elkaar plaatst in een eventuele nieuwe relatie....
Neem daar de tijd voor en haal niet zomaar iemand naar binnen...
Dat is wat ik zelf ervaar bij velen, dat wel gebeurd....daardoor wordt de man op een verkeerde plek gezet.....en komt dan met ervaringen die niks met bijv. mij te maken heeft.....

Bezint eer ge begint..... Knipoog smiley

geld ook voor mij...

Berichten: 5407

MAR907 schreef:

Ik denk dat het een hele goede stellingen zijn waar eens goed over na gedacht mag worden....

Het is voor een man erg frusterend wanneer deze geconfronteerd wordt met "mijn kinderen gaan voor jou".
Wordt tot nu toe met 1 op 1 contacten steeds daarmee geconfronteerd zonder dat men mij kent als vader.
Opvallend vind ik ook dat dit hoofdzakelijk door vrouwelijke partners gezegd wordt...
Het geeft mij het gevoel dat de mans positie in een gezin vanuit geloof niet geacepteerd wordt in algemeen.

Juist in de eerste ontmoetingen is het belangrijk om te ontdekken waar je elkaar plaatst in een eventuele nieuwe relatie....
Neem daar de tijd voor en haal niet zomaar iemand naar binnen...
Dat is wat ik zelf ervaar bij velen, dat wel gebeurd....daardoor wordt de man op een verkeerde plek gezet.....en komt dan met ervaringen die niks met bijv. mij te maken heeft.....

Bezint eer ge begint..... Knipoog smiley

geld ook voor mij...

Mijn kinderen gaan zeker niet voor een partner...
Maar die kinderen horen wel bij mij en mijn bestaan...

Berichten: 2978

CHATULIEM619 schreef:

Het verlangen om bij elkaar te wonen kan heel groot zijn, vooral omdat je het idee hebt dat je niet verder komt dan verkering....
Niemand komen tussen jou en je kids, wel tussen jou en je partner?? Dus jouw keuze is dat je geen samengesteld gezin wilt gaan vormen met je partner? Dat is natuurlijk ook een mogelijkheid.

Liefde tussen partners is anders dan tussen ouders en kinderen,mijn kinderen komen ook niet tussen mij en mijn partner,natuurlijk zal ik uiteindelijk voor mezelf en hem kiezen want ik hoop toch echt dat de kinderen hun eigen weg vinden Knipoog smiley

Ik heb te maken met pubers en jongvolwassenen,dat is wat anders dan jonge kinderen,je kunt een soort eenheid vormen waarin je altijd voor elkaar klaar staat maar een ouderwets gezinnetje zal het nooit meer worden,ik heb dat te vaak fout zien gaan.Plannen maken en die rustig aan proberen te verwezenlijken kan,en ondertussen natuurlijk genieten! Lachende smiley

Berichten: 1391

WILLEMIJN232 schreef:

Mijn kinderen gaan zeker niet voor een partner...
Maar die kinderen horen wel bij mij en mijn bestaan...

Juist daarom is het belangrijk om tijd en ruimte voor jezelf te creeren dat iemand de juiste partner ontmoet heeft, zoals God dat bedoeld heeft.
Dan zijn de opvattingen zoals "mijn kinderen gaan voor" zeker niet van toepassing....
Want die partner neemt dan het hele "pakket" zoals het hoort....

Ik weet van ervaringen van alleenstaande vrouwen dat er ook veel mannen zijn met verkeerde bedoelingen.....waardoor je als vrouw je gaat beschermen door "mijn kinderen gaan voor"....
Dat is terecht...maar niet als defenitie want daar kan iemand waar het niet voor geld wel eens aan je voor bij gaan.....

Berichten: 2978

MAR907 schreef:

Ik denk dat het een hele goede stellingen zijn waar eens goed over na gedacht mag worden....

Het is voor een man erg frusterend wanneer deze geconfronteerd wordt met "mijn kinderen gaan voor jou".
Wordt tot nu toe met 1 op 1 contacten steeds daarmee geconfronteerd zonder dat men mij kent als vader.
Opvallend vind ik ook dat dit hoofdzakelijk door vrouwelijke partners gezegd wordt...
Het geeft mij het gevoel dat de mans positie in een gezin vanuit geloof niet geacepteerd wordt in algemeen.

Juist in de eerste ontmoetingen is het belangrijk om te ontdekken waar je elkaar plaatst in een eventuele nieuwe relatie....
Neem daar de tijd voor en haal niet zomaar iemand naar binnen...
Dat is wat ik zelf ervaar bij velen, dat wel gebeurd....daardoor wordt de man op een verkeerde plek gezet.....en komt dan met ervaringen die niks met bijv. mij te maken heeft.....

Bezint eer ge begint..... Knipoog smiley

geld ook voor mij...

Maar Mar,je zult nooit de vader van die kinderen worden,een vader hebben/hadden ze al en daarom moet dat rustig aan geintroduceerd worden in een gezin.Je moet dat een kans geven dus ook hier hebben de kinderen geen inspraak in mijn keuze voor een partner.
Ik begrijp die haast niet zo,een huwelijk ga je,hopelijk,aan voor de rest van je leven,dan is dat toch die investering waard?

Berichten: 260

LEANNE226 schreef:

a.Ook zonder samen te wonen kun je een fijne relatie hebben,vanwaar al die haast?Als je je alleen niet redt red je het mét de ander ook niet.....bouw eerst je eigenwaarde op.
b.Het geluk van mijn kinderen is mijn verantwoordelijkheid en de belangrijkste taak in mijn leven.Geen partner komt tussen mij en mijn kinderen te staan,wel ernaast,er omheen etc,ín mijn leven,niet er bij.
c.Kiezen hoeft niet als je maar heeeeel veel geduld,begrip en liefde kunt opbrengen voor beide partijen.

Helemaal mee eens Leanne, zo denk ik er dus ook over.

En of mannen het nu leuk vinden of niet, tussen mij en de kids komen lukt echt niet (idd wel er naast, er omheen etc.). Maar een kind (of puber) heeft recht op de onvoorwaardelijke acceptatie en liefde van zijn/haar ouders. Wil niet zeggen dat ze altijd hun zin krijgen, wil ook niet zeggen dat zij bepalen of er een man in huis komt. Wil wel zeggen dat je geduld zal moeten hebben, dat de kinderen ook de tijd moeten krijgen om te wennen en bovenal dat ze moeten weten dat de Liefde van hun moeder niet op houd bij een nieuwe partner, maar dat die groot genoeg is om nog net zoveel als eerst van de kids te houden.
En laat ik nu toch het geluk hebben dat er hier regelmatig iemand in huis te vinden die heel veel om de kids is gaan geven.
Het kan hun nu niet snel genoeg meer gaan, een "papa" die met ze kan gaan klussen, waarmee ze eens goed kunnen stoeien, die nou ja al die dingen met ze gaat doen die een vader nu eenmaal met zijn kinders doet.

IK BEN ECHT DE GELUKKIGSTE MENS OP DEZE WERELD (denk ik)

Berichten: 1391

LEANNE226 schreef:

Maar Mar,je zult nooit de vader van die kinderen worden,een vader hebben/hadden ze al en daarom moet dat rustig aan geintroduceerd worden in een gezin.Je moet dat een kans geven dus ook hier hebben de kinderen geen inspraak in mijn keuze voor een partner.
Ik begrijp die haast niet zo,een huwelijk ga je,hopelijk,aan voor de rest van je leven,dan is dat toch die investering waard?

Ik bedoel niet de vader in bloed verband, maar "VADERSCHAP/MOEDERSCHAP (vaderhart/moederhart van God)'" voor de kinderen....een hart hebben voor de kinderen zoals ze zijn....

Waar ik op doel is, de taak welke je als man en vrouw in een gezin heeft voor de kinderen...
Zoals jij al zegt staat dat los van de relatie tussen de partners....
Daarmee is het niet meer een stelling van: "kinderen gaan bij mij voor" maar, "onze kinderen" gaan voor....

Berichten: 735

LEANNE226 schreef:

a.Ook zonder samen te wonen kun je een fijne relatie hebben,vanwaar al die haast?Als je je alleen niet redt red je het mét de ander ook niet.....bouw eerst je eigenwaarde op.
b.Het geluk van mijn kinderen is mijn verantwoordelijkheid en de belangrijkste taak in mijn leven.Geen partner komt tussen mij en mijn kinderen te staan,wel ernaast,er omheen etc,ín mijn leven,niet er bij.
c.Kiezen hoeft niet als je maar heeeeel veel geduld,begrip en liefde kunt opbrengen voor beide partijen.

Ben het helemaal met je eens leanne...

Berichten: 5057

WILLEMIJN232 schreef:

Ik heb het niet over kinderen maar over pubers, een significant verschil Chatuliem......... En ik zeg altijd: mijn kinderen en ik zijn één pakket.....en dat wil absoluut niet zeggen dat zij de dienst uitmaken dat is heel wat anders......maar zij horen wel bij mij.....

Je kids zijn toch allang de deur uit?

Maar hypothetisch gesproken. Hoe zou je met pubers om moeten gaan? Pubers zoeken identiteit en bevestiging en voor jongens kan het juist veel beter zijn een man weer in huis te hebben...
Toen ik in echtscheiding lag, werd ons aangeraden mn zoon in huis te nemen, omdat hij veel meer aan de rol van de vader zou hebben dan aan de rol van de moeder...Hij was toen 12 jaar.

Ik denk dat pubers veel feller zullen reageren, maar ook dat ze het veel sneller zullen begrijpen, omdat ze ook zelf met verkering beginnen. Uiteindelijk zullen ze er toch een weg mee vinden..

Zelfs oudere kinderen kunnen er nog moeite mee hebben, dan heeft helemaal niet zoveel te maken met de leeftijd. Het heeft veel meer te maken of je een goede basis gelegd hebt met je kinderen. Dan kunnen ze het ook beter begrijpen.

Berichten: 1181

ik denk dat mijn mening hierover heel goed is verwoord door Leanne en marianne129.
je kunt vooral jongere kinderen niet loszien van hun moeder.
En als het dan om het geluk en belang van de kinderen beter is een relatie niet voort te zetten vind ik dat de plicht(misschien ook kruis) van een alleenstaande moeder. Maar mocht je dan iemand vinden die voor jou en de kinderen wil gaan, en de kinderen voor hem, dan weet je dat je de goede hebt getroffen.
Maar een man die mijn kinderen er maar bij zou nemen voor mij?.... nee dankje, dat is me te weinig op termijn. Kinderen kunnen je relatie maken en breken of je wilt of niet, en daar kun je maar beter vooraf over nadenken als achteraf.

Berichten: 5057

JOLAN931 schreef:

ik denk dat mijn mening hierover heel goed is verwoord door Leanne en marianne129.
je kunt vooral jongere kinderen niet loszien van hun moeder.
En als het dan om het geluk en belang van de kinderen beter is een relatie niet voort te zetten vind ik dat de plicht(misschien ook kruis) van een alleenstaande moeder. Maar mocht je dan iemand vinden die voor jou en de kinderen wil gaan, en de kinderen voor hem, dan weet je dat je de goede hebt getroffen.
Maar een man die mijn kinderen er maar bij zou nemen voor mij?.... nee dankje, dat is me te weinig op termijn. Kinderen kunnen je relatie maken en breken of je wilt of niet, en daar kun je maar beter vooraf over nadenken als achteraf.

Zijn kinderen echt zo kwetsbaar als jullie beweren? Volgens mij valt dat wel mee. Het ligt heel sterk aan hoe je er zelf mee om gaat. Kinderen voelen heel goed aan hoe jij je voelt. En als je je schuldig voelt, zullen ze dat gebruiken. Je moet gewoon heel duidelijk uitleggen dat je dat wilt en dan zullen ze er een weg mee vinden. En een partner heeft dat ook te accepteren, maar vergeet nietL het is altijd en en en niet of of. Waarom zou je anders naar een partner zoeken?
Een partner kan je leven juist verrijken...

Ik zou graag willen dat mensen eens uit eigen ervaring vertellen hoe het is een samengesteld gezin te hebben of in een samengesteld gezin op te groeien. De praktijk is veel interessanter dan de theorie....

Berichten: 1181

CHATULIEM619 schreef:

Zijn kinderen echt zo kwetsbaar als jullie beweren? Volgens mij valt dat wel mee. Het ligt heel sterk aan hoe je er zelf mee om gaat. Kinderen voelen heel goed aan hoe jij je voelt. En als je je schuldig voelt, zullen ze dat gebruiken. Je moet gewoon heel duidelijk uitleggen dat je dat wilt en dan zullen ze er een weg mee vinden. En een partner heeft dat ook te accepteren, maar vergeet nietL het is altijd en en en niet of of. Waarom zou je anders naar een partner zoeken?
Een partner kan je leven juist verrijken...

Ik zou graag willen dat mensen eens uit eigen ervaring vertellen hoe het is een samengesteld gezin te hebben of in een samengesteld gezin op te groeien. De praktijk is veel interessanter dan de theorie....

praktijk ervaring kan ik je nog niet zoveel geven chat, maar wat ik wel kan zeggen is dat kinderen veel kwetsbaarder zijn als dat jij denkt blijkbaar.
ik zeg dit omdat dit juist in mijn eigen gezin zo duidelijk is. Mijn meiden zijn twee werelden van verschil. Niets aan hen is het zelfde, terwijl ik hen hetzelfde leer, laat voelen en bijbreng.
Zo zou mijn oudste alles verpesten in een nieuwe relatie als de man haar niet aanstond, en de middelste direct accepteren omdat ik van hem hou.
ik ben bevoorrecht dat al mijn kinderen vriendlief het einde vinden, maar had dit anders geweest had het absoluut geen zin gehad om er mee door te gaan.
Niet omdat ze het mij niet gunt, maar wel omdat ze door alles wat gebeurt is zo onzeker is geworden dat ze zich aan me vastklampt alsof ik de enige op aarde ben die ze nog een beetje durft te vertrouwen.
En in die zin is dat ook zo, gezien hoe ze mijn vriend, na een jaar nog wantrouwen als hij later op komt dagen als gepland

Berichten: 159

hm nou ik ben wat dat betreft een slechte ervarings deskundige omdat mijn ex wat eh aparte idee"en had. Maarrrrr mijn kids gunnen het mij onvoorwaardelijk en willen juist heel erg graag dat ik een relatie krijg, alleen als diegene ook kids heeft zie ik fronsen ontstaan. Hoe je het ook wendt of keert, er komt een periode, nadat al het leuke en nieuwe er af is, dat kids hun plaatsje gaan op eisen en verdedigen. En dan moet je wel erg sterk in je schoenen staan als stel en samen op 1 lijn zitten wil het een kans van slagen hebben. Voor pubers ligt het allemaal idd gevoelig, die maken al een onzekere periode door en om dan ook nog nieuwe vrienden te gaan maken kan wel wat veel zijn. Een samengesteld gezin heeft een nog grotere kans van mislukken dan een 1e huwelijk o.i.d. weet het percentage niet meer maar heb er zelf ook nog aan bij gedragen Clown smiley

Als ik kon kiezen zou ik een partner zonder kids nemen. Als je al wat te kiezen en te nemen hebt Geschokte, onthutste smiley

gr majaro