De juiste kerk is "buiten de kerk"

Berichten: 1

Sinds ik de afgelopen jaren me weer met geloof bezig houd, en ik naar verschillende kerken ben geweest, valt het me iedere keer op, dat je nergens jezelf kunt zijn in de kerk.

Ik erger me er zo erg aan, dat ik eigenlijk gewoon niet meer naar de kerk wil. Bij de ene kerk moet je eerst gedoopt worden om lid te worden (Ja, dahaag, ik ben als baby al gedoopt, ik laat me niet overdopen!), bij de ander wordt je op kleding aangesproken. ("oooh, je hebt een broek aan, en waar is je hoed?") Ze zeggen het niet, maar blikken zeggen genoeg.

Ik kan nou niet bepaald zeggen dat ik alleen voor God naar de kerk ga. De mensen om je heen bepalen hoe je moet geloven, en wat je aan moet hebben, en wat volgens kerken de juiste manier is om in Hem te geloven.

Ik kan je vertellen dat de kerk voor mij "buiten de kerk" is. Eigenlijk ga je alleen maar naar de kerk om medechristenen te ontmoeten, en samen God te aanbidden. Ja, dat klopt. Maar overal ben je gebonden aan regeltjes, en die zegt dat dit goed is, en de ander zegt dat dat goed is.

Buiten de kerk ben ik juist weer tot geloof gekomen. Ik praat met mensen op het werk, lees veel op internet, en pak zelf de bijbel erbij. Geen regeltjes, geen kerk, maar wel een bijeenkomst van christenen. Precies, wat er ook in de bijbel staat. Je mag geen bijeenkomsten missen. Als je als christen zijnde op zoek gaat naar andere christenen, al is het via internet, dan mag je dat toch ook een bijeenkomst noemen? En je bent gewoon jezelf, en niet gebonden aan regeltjes. =).

Ik wil hiermee niet zeggen dat ik nooit meer naar de kerk ga, maar wel hoe ik er in feite over denk.

Berichten: 788

...

Berichten: 2109

Zonnetje, ik moet meteen denken aan een van de levensmotto's die ik mezelf eigen heb gemaakt in mijn leven:
de kerk is mijn hart,
de eredienst mijn leven.
Een heel gezonde houding dus volgens mij die je hier zo neerzet Knipoog smiley

Berichten: 2113

ZONNETJE096 schreef:

Sinds ik de afgelopen jaren me weer met geloof bezig houd, en ik naar verschillende kerken ben geweest, valt het me iedere keer op, dat je nergens jezelf kunt zijn in de kerk.

Ik erger me er zo erg aan, dat ik eigenlijk gewoon niet meer naar de kerk wil. Bij de ene kerk moet je eerst gedoopt worden om lid te worden (Ja, dahaag, ik ben als baby al gedoopt, ik laat me niet overdopen!), bij de ander wordt je op kleding aangesproken. ("oooh, je hebt een broek aan, en waar is je hoed?") Ze zeggen het niet, maar blikken zeggen genoeg.

Ik kan nou niet bepaald zeggen dat ik alleen voor God naar de kerk ga. De mensen om je heen bepalen hoe je moet geloven, en wat je aan moet hebben, en wat volgens kerken de juiste manier is om in Hem te geloven.

Ik kan je vertellen dat de kerk voor mij "buiten de kerk" is. Eigenlijk ga je alleen maar naar de kerk om medechristenen te ontmoeten, en samen God te aanbidden. Ja, dat klopt. Maar overal ben je gebonden aan regeltjes, en die zegt dat dit goed is, en de ander zegt dat dat goed is.

Buiten de kerk ben ik juist weer tot geloof gekomen. Ik praat met mensen op het werk, lees veel op internet, en pak zelf de bijbel erbij. Geen regeltjes, geen kerk, maar wel een bijeenkomst van christenen. Precies, wat er ook in de bijbel staat. Je mag geen bijeenkomsten missen. Als je als christen zijnde op zoek gaat naar andere christenen, al is het via internet, dan mag je dat toch ook een bijeenkomst noemen? En je bent gewoon jezelf, en niet gebonden aan regeltjes. =).

Ik wil hiermee niet zeggen dat ik nooit meer naar de kerk ga, maar wel hoe ik er in feite over denk.

Hoi Zonnetje,

Ik begrijp heel goed wat je hier neerzet.
Ik geloof zelf dat het geloof een 'hartszaak' is, de kerk zegt in die zin weinig omdat naar de kerk gaan niks hoeft te zeggen over je geloof.
Ik ben zelf ook iemand die amper naar de kerk gaat, een bewuste keuze voor mijzelf, ben zelf nog zoekende...

Toch ben ik het niet eens met de zin van jouw topic. Of je wel of geen goede ervaring met de kerk hebt is volgens mij namelijk heel persoonlijk. Als ik bijv. niet naar de kerk ga, wil dat alleen iets zeggen over mij, voor een ander is de kerk misschien wel juist de plek die hem of haar tot steun is, idd. een plek om God te ontmoeten en gezamenlijk het geloof te mogen beleven.
Wat jij dus beleeft hoeft nog niet voor een ander te gelden.
Bovendien is een kerk ook een groep mensen en wil dus niet zeggen dat daar geen fouten worden gemaakt.
Misschien is het een idee om verschillende kerken te bezoeken (nadeel daarvan is wel dat je de mensen niet echt leert kennen) en dan kijkt wat het beste bij je past. Of misschien kom je er achter dat het idd. niet veel meerwaarde voor jou heeft.

Waar ik zelf wel absoluut in geloof is dat een christen bemoediging om zich heen nodig heeft (en natuurlijk zelf ook mensen kan bemoedigen); voor mijzelf merk ik dat ik daar veel aan heb om (ook al is dat buiten de kerk) toch in kontakt te komen met christenen om over het geloof te kunnen praten.

Niet de mensen om je heen bepalen hoe je moet geloven. Het is een harts-aangelegenheid tussen God en jou.
Als je er moeite mee hebt, zou ik dat bij God in gebed brengen... welke weg je ook gaat Zonnetje, Hij wil er bij zijn en je helpen in jouw weg.
Sterkte !!

Berichten: 2706

ZONNETJE096 schreef:

Sinds ik de afgelopen jaren me weer met geloof bezig houd, en ik naar verschillende kerken ben geweest, valt het me iedere keer op, dat je nergens jezelf kunt zijn in de kerk.

Ik erger me er zo erg aan, dat ik eigenlijk gewoon niet meer naar de kerk wil. Bij de ene kerk moet je eerst gedoopt worden om lid te worden (Ja, dahaag, ik ben als baby al gedoopt, ik laat me niet overdopen!), bij de ander wordt je op kleding aangesproken. ("oooh, je hebt een broek aan, en waar is je hoed?") Ze zeggen het niet, maar blikken zeggen genoeg.

Ik kan nou niet bepaald zeggen dat ik alleen voor God naar de kerk ga. De mensen om je heen bepalen hoe je moet geloven, en wat je aan moet hebben, en wat volgens kerken de juiste manier is om in Hem te geloven.

Ik kan je vertellen dat de kerk voor mij "buiten de kerk" is. Eigenlijk ga je alleen maar naar de kerk om medechristenen te ontmoeten, en samen God te aanbidden. Ja, dat klopt. Maar overal ben je gebonden aan regeltjes, en die zegt dat dit goed is, en de ander zegt dat dat goed is.

Buiten de kerk ben ik juist weer tot geloof gekomen. Ik praat met mensen op het werk, lees veel op internet, en pak zelf de bijbel erbij. Geen regeltjes, geen kerk, maar wel een bijeenkomst van christenen. Precies, wat er ook in de bijbel staat. Je mag geen bijeenkomsten missen. Als je als christen zijnde op zoek gaat naar andere christenen, al is het via internet, dan mag je dat toch ook een bijeenkomst noemen? En je bent gewoon jezelf, en niet gebonden aan regeltjes. =).

Ik wil hiermee niet zeggen dat ik nooit meer naar de kerk ga, maar wel hoe ik er in feite over denk.

Kerkmensen maken meer kapot dan je lief is. Niet in de laatste plaats vanwege krankzinnige pretenties. Hoe het traditionele bevindelijke geloof mensen de vernieling in kan helpen, weten we allemaal. In evangelische kerken hoor je erbij of niet en als dat niet zo is, ervaar je ook buitengesloten worden. De Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt heeft in de praktijk het idee ook losgelaten dat men de ware kerk was, een onhoudbare gedachte.

Toch pleit ik voor kerkgang en lid zijn van een kerk of gemeente. Uiteindelijk is je persoonlijke relatie met God wel bepalend en wat je met die relatie op aarde doet maar ik denk dat het goed is om gesterkt te worden door mensen die ook gelovig zijn. Het feit alleen al dat je merkt niet de enige te zijn is al goed. Hoewel EO-jongerendagen daar niet in eerste instantie voor bedoeld zijn, ervaren ook de daar aanwezigen dat ze niet de enigen zijn die geloven.

Veel kerken deugen inderdaad niet, het is mensenwerk en God wordt vaak alleen aangeroepen om het eigen vermeende gelijk te onderstrepen.
Begin eens in een Baptistenkerk op het grensvlak van evangelisch en wat traditioneel. Dan kun je alle kanten nog op. En word actief in je kerkgenootschap, dat werkt. Een kerk is ook een sociaal gebeuren en daar onderdeel van zijn helpt echt.

Zelf zit ik in een vergrijsde PKN-kerk, ik ben daar opgegroeid en daardoor is het toch nog wel waardevol, maar de kerkleden in de laatste tien jaar van hun leven drukken wel een stempel op alles. Ga naar een kerk met leeftijdsgenoten en besef altijd dat de kerk niet bepaalt wat je moet geloven. Dat doe je nog altijd zelf. En gelovigen zijn net mensen met dezelfde streken en tekortkomingen. Net als jij waarschijnlijk.

Thomas

Berichten: 7

Hoi jij en allen,

Ook ik ben op zoek naar de juiste kerk, maar wat is nu juist een 'juiste kerk'. Zoals jij al aangeeft... daar waar je, je thuisvoelt.
Toch zal je jouw wensen ook daar gaan bijstellen als je eenmaal denkt de 'juiste kerk' te hebben gevonden.

De juiste kerk is "buiten de kerk?"
Ik denk dat je buiten de kerk zeker mag proeven en opsnuiven, het is allemaal Gods werk.
Regels zullen er altijd zijn en, met alle respect, ook God heeft Zijn regels. In ruil mag jij Zijn koningkrijk aanschouwen en daar rust te vinden.
Waar regels zijn zullen mensen op den duur eigenwijs worden en defensief worden.
Je hoeft het niet eens te zijn met alle tradities binnen een kerk, er zijn zoveel splitsingen. Vind er een weg in, een weg waar je samen met God bent.
Net als hier op CM... ook hier kom je zoveel verschillende splitsingen tegen en tradities.
Mij maakt het niets uit of de 1 baptist is of pkn of pinkstergemeente, katholiek en hoe ze omgaan met hun tradities waar ze zich lekker bijvoelen... als ze maar samen 1 ding gemeen hebben te weten: God,Jezus en De Heilige Geest.

Berichten: 788

...

Berichten: 868

JOZUA332 schreef:

Hoi jij en allen,

Ook ik ben op zoek naar de juiste kerk, maar wat is nu juist een 'juiste kerk'. Zoals jij al aangeeft... daar waar je, je thuisvoelt.
Toch zal je jouw wensen ook daar gaan bijstellen als je eenmaal denkt de 'juiste kerk' te hebben gevonden.

De juiste kerk is "buiten de kerk?"
Ik denk dat je buiten de kerk zeker mag proeven en opsnuiven, het is allemaal Gods werk.
Regels zullen er altijd zijn en, met alle respect, ook God heeft Zijn regels. In ruil mag jij Zijn koningkrijk aanschouwen en daar rust te vinden.
Waar regels zijn zullen mensen op den duur eigenwijs worden en defensief worden.
Je hoeft het niet eens te zijn met alle tradities binnen een kerk, er zijn zoveel splitsingen. Vind er een weg in, een weg waar je samen met God bent.
Net als hier op CM... ook hier kom je zoveel verschillende splitsingen tegen en tradities.
Mij maakt het niets uit of de 1 baptist is of pkn of pinkstergemeente, katholiek en hoe ze omgaan met hun tradities waar ze zich lekker bijvoelen... als ze maar samen 1 ding gemeen hebben te weten: God,Jezus en De Heilige Geest.

Hallo Jozua

En zo voel ik het ook.
Sjalom.
Martin

Berichten: 291

HENK710 schreef:

Zonnetje, ik moet meteen denken aan een van de levensmotto's die ik mezelf eigen heb gemaakt in mijn leven:
de kerk is mijn hart,
de eredienst mijn leven.
Een heel gezonde houding dus volgens mij die je hier zo neerzet Knipoog smiley

Amen!
Geloven is een harts zaak, zonder met je hart te geloven heeft een geloof dode werken en brengt het geen vrucht voort....
Denk echter wel dat een gemeente een meerwaarde zou kunnnen hebben als je er opgebouwd wordt, en aanvaard word kortom je zelf mag zijn Knipoog smiley

Berichten: 2109

PEACEDOVE820 schreef:

Amen!
Geloven is een harts zaak, zonder met je hart te geloven heeft een geloof dode werken en brengt het geen vrucht voort....
Denk echter wel dat een gemeente een meerwaarde zou kunnnen hebben als je er opgebouwd wordt, en aanvaard word kortom je zelf mag zijn Knipoog smiley

Leven doe je inderdaad ook met anderen. Knipoog smiley

Ook dat hoort bij ware eredienst.

Berichten: 340

hoi zonnetje,

bij ons ben je welkom,zeker weten...(evangelisch)
en eh...ik weet zeker dat niemand bij ons zegt dat je je over moet laten dopen om lid te worden,want wij bij ons is er niemand lid.
dat is makkelijker voor mensen die nergens aan verbonden willen zijn ,maar van de andere kant kunnen mensen ook zo weer gaan,dus dat voordeel heeft ook weer z'n nadeel.

tis alleen wel even een eindje rijden naar drenthe,maar je kunt ook verhuizen natuurlijk... Knipoog smiley

groet, Bert

Berichten: 8

ZONNETJE096 schreef:

Sinds ik de afgelopen jaren me weer met geloof bezig houd, en ik naar verschillende kerken ben geweest, valt het me iedere keer op, dat je nergens jezelf kunt zijn in de kerk.

Ik erger me er zo erg aan, dat ik eigenlijk gewoon niet meer naar de kerk wil. Bij de ene kerk moet je eerst gedoopt worden om lid te worden (Ja, dahaag, ik ben als baby al gedoopt, ik laat me niet overdopen!), bij de ander wordt je op kleding aangesproken. ("oooh, je hebt een broek aan, en waar is je hoed?") Ze zeggen het niet, maar blikken zeggen genoeg.

Ik kan nou niet bepaald zeggen dat ik alleen voor God naar de kerk ga. De mensen om je heen bepalen hoe je moet geloven, en wat je aan moet hebben, en wat volgens kerken de juiste manier is om in Hem te geloven.

Ik kan je vertellen dat de kerk voor mij "buiten de kerk" is. Eigenlijk ga je alleen maar naar de kerk om medechristenen te ontmoeten, en samen God te aanbidden. Ja, dat klopt. Maar overal ben je gebonden aan regeltjes, en die zegt dat dit goed is, en de ander zegt dat dat goed is.

Buiten de kerk ben ik juist weer tot geloof gekomen. Ik praat met mensen op het werk, lees veel op internet, en pak zelf de bijbel erbij. Geen regeltjes, geen kerk, maar wel een bijeenkomst van christenen. Precies, wat er ook in de bijbel staat. Je mag geen bijeenkomsten missen. Als je als christen zijnde op zoek gaat naar andere christenen, al is het via internet, dan mag je dat toch ook een bijeenkomst noemen? En je bent gewoon jezelf, en niet gebonden aan regeltjes. =).

Ik wil hiermee niet zeggen dat ik nooit meer naar de kerk ga, maar wel hoe ik er in feite over denk.

Hoi Zonnetje,

Ik herken heel veel in wat je zegt, ik voelde mij ook niet meer thuis in de kerk van mijn jeugd en dus heb ik mij daar uitgeschreven.
Ik ben op zich wel van plan op zoek te gaan naar een nieuwe gemeente, maar ik denk dat ik altijd wel regeltjes tegenkom ergens waar ik het niet mee eens ben, dat houd je toch denk ik. Ik hoop, geloof, dat er wel plekken zijn waar ik me thuis kan voelen, dat heeft in het begin natuurlijk wel tijd nodig.
Ik ga. als ik naar de kerk ga, daar heen om te aanbidden en ook samen met andere gelovigen te zijn, die sfeer voelt goed.
Maar: God zit in mijn hart en daar blijft hij, daarvoor hoef ik niet perse naar de kerk. Het is een manier om God en medechristenen te ontmoeten, je kunt veel steun hebben aan medechristenen. Maar er zijn ook andere maniere om dat te doen; thuis door bidden of idd op internet.
Ik loop ook een beetje tegen het doopgebeuren aan, ik ben ook als baby gedoopt en dat wil ik niet verloochenen door als volwassene gedoopt te worden. Sommige kerken willen dat liever wel. Da's wel lastig soms.
Kortom, ik herken wel wat je zegt voor een groot deel. Ik snap veel van wat je zegt. Zolang je God maar in je hart houdt!
Groetjes Danielle