Herderschap, het hart van het evangelie en van God Zelf.

Berichten: 1391

Beste mensen,

Opwekking en miskenning van herders
Onder charismatische gelovigen ligt momenteel een sterke nadruk op het herstel van de ‘vijfvoudige bediening’. Met name het herstel van profeten en apostelen wordt veelal gezien als een hoofdsleutel tot geestelijke doorbraak en opwekking. Volgens deze visie leggen profeten en apostelen een nieuw fundament onder de gemeente in een land. En zij leiden deze gemeente in een hoger niveau van geestelijk gezag.
In deze visie zit zeker wel een kern van waarheid. Maar er zitten ook schaduwzijden en risico’s aan deze visie. Eén van deze schaduwzijden is dat het belang van herderschap wordt uitgehold en ondergewaardeerd. Wij kunnen zo gericht zijn op allerlei profetische vergezichten en apostolische projecten dat de zorg voor de individuele noden van de schapen op de achtergronden raakt. Dat is erg jammer omdat op dit moment vele gelovigen het persoonlijk erg moeilijk hebben. Daarom kunnen zij herderlijke steun en hulp juist nu goed gebruiken. Maar het is vooral jammer omdat het belang van herders in de bijbel sterk op de voorgrond staat. Herderschap vormt namelijk het hart van het evangelie, en ook van God Zelf.

De goede herder en het zelfbeeld van Jezus
Dat herderschap het hart van God vormt, blijkt uit de woorden van Jezus. Jezus is natuurlijk de ‘apostel van ons geloof’ (Hebr. 3:1), en Hij erkent uiteraard dat Hij een profeet is (Joh. 4:44). Toch noemt Christus Zich nooit de goede apostel of de goede profeet. Hij noemt zich echter wel nadrukkelijk de goede herder (Joh. 10:11,14). Dit goede herderschap, waarbij Hij Zich heel persoonlijk met al onze noden bezighoudt, is de kern van Jezus’ zelfbeeld en missie. Zijn offer aan het kruis is dan ook de hoogste daad van herderschap. Op dit kruis gaf Hij als goede herder Zijn leven voor de schapen (Joh. 10:11b).
Ook Jezus’ tekenen en wonderen komen voort uit Zijn herderlijke hart. Vele wonderen verrichtte Hij omdat Hij ‘met ontferming was bewogen’ met de individuele nood van mensen (Lukas 7:13, e.a.).

Gods herderschap als menselijke basisbehoefte
Het herderschap van God vult ook de belangrijkste basisbehoefte van de mens. Daarom is Psalm 23 wellicht het bekendste en populairste Bijbelgedeelte. David beschrijft hierin dat God in alle opzichten heel persoonlijk voor ons zorgt, en ons alles geeft wat wij nodig hebben. Door Gods herderlijke zorg krijgen wij het basisvertrouwen en de heelheid waardoor wij ook effectief in Gods koninkrijk kunnen werken. Mede daarom was David ook zo succesvol als koning. Omdat David zich heel concreet geleid en gedragen wist door de goede herder, had hij de moed om Goliath en andere dreigingen te overwinnen.
Als wij deze grote nadruk op God als goede herder verliezen, verliezen wij het hart van het evangelie. Dan verliezen wij ook de aantrekkingskracht van het evangelie op ongelovigen.

Een leider is op de eerste plaats herder
Het zelfbeeld van God als goede herder heeft grote gevolgen voor onze prioriteiten als gelovigen, en vooral voor gelovigen met een leidende positie. Leiders zijn in de eerste plaats herders. Petrus noemt alle oudsten ‘hulpherders’ van Jezus (1 Petr. 5:1-3). Hij maakt hierbij geen onderscheid tussen soorten oudsten, zoals kringleiders, gebedsleiders, apostelen, etc. Ook zichzelf noemt hij in dit verband gewoon medeoudste, en gebruikt hij zijn titel als apostel hier niet. Het is altijd de eerste taak van geestelijke leiders om voor de schapen te zorgen. Zelfs apostelen zijn dus in de eerste plaats herder,en pas op de tweede plaats apostel. Dit blijkt ook duidelijk uit het herstel van Petrus. Toen Christus Petrus na zijn verloochening weer in ere herstelde, gaf Hij Petrus tot drie keer toe een herderlijke opdracht mee (weid Mijn lammeren, hoed/weid Mijn schapen: Joh. 21:15-17). De zorg voor de kudde was kennelijk de belangrijkste opdracht die Christus aan de leider van de apostelen kon meegeven.
Het hart van Christus, de goede herder, vinden wij ook duidelijk in het leven en werk van Paulus terug. Paulus hield zich heel intensief en persoonlijk bezig met de gelovigen van de gemeenten die hij stichtte of bezocht (o.a. 1 Thess. 2:7-12).

Efeze 4:11 in het licht van de rest van de bijbel
Nu vragen sommigen van jullie zich misschien af hoe het dan zit met Efeze 4:11. Hierin wordt herderschap als een ambt onderscheiden van apostelen, profeten, leraren en evangelisten. Hieruit zou je kunnen opmaken dat een apostel, leraar, e.d. niet tevens een herder hoeft te zijn. Om een bijbelvers goed uit te kunnen leggen moeten wij dit vers echter altijd plaatsen in het licht van de rest van de bijbel.
Als wij Efeze 4:11 plaatsen in het licht van die gedeelten die ik eerder noemde, dan rijst het volgende beeld: Ieder van ons moet het hart van de goede herder voor de schapen hebben, ongeacht roeping of functie. En ieder dient dit hart concreet handen en voeten te geven. Er zijn echter gelovigen die nog eens een extra herderlijke zalving en roeping hebben. Zij zijn herderlijke specialisten. Deze mensen zijn extra gezalfd om ‘schapen’ met speciale wonden en noden hulp te geven en te herstellen. Zij zijn ook gezalfd om andere gelovigen te ondersteunen en toe te rusten in de herderlijke zorg. Niet iedere gelovige heeft dus een dergelijke specialistische roeping en zalving. Maar iedere gelovige heeft wel de roeping om vanuit Gods herderlijke hart te leven en te werken, en dit hart naar buiten uit te dragen.

Een nieuw herderlijk initiatief van de Heer
Onlangs bepaalde de Heer ons tijdens een bijeenkomst van onze gebedsgroep heel krachtig en dramatisch bij Zijn herderlijke zorg. Wij hoorden als het ware: ‘nu is het genoeg’. De Heer is het zat dat zo velen van Zijn schapen nu door de vijand verwond of geroofd zijn geraakt. Hij neemt nadrukkelijk een nieuw en krachtig initiatief om Zijn zorg en bescherming voor Zijn schapen te tonen.
Dat is uiteraard goed nieuws voor ons. Maar het houdt tevens een opdracht in. God wil altijd dat wij als partner optreden bij Zijn werk. Hij roept ons dus ook feitelijk op ons maximaal in te laten schakelen in Zijn werk als goede herder. Hij wil dat wij dit hart tonen aan zowel onze medegelovigen als aan de ongelovigen die Hij roept. Dit hart van de goede herder blijft een hoofddrijfveer voor alles wat God wil doen in deze wereld. Zonder dit hart is een blijvende geestelijke doorbraak dan ook niet mogelijk. Wat voor karakter christelijke activiteiten ook verder hebben – apostolisch, profetisch, evangelistisch, of anderszins -, God verwacht dat Zijn herderlijke hart de drijvende kracht is achter dergelijke activiteiten.

Gebedsoproep december 2010. Kingdom Rule Ministries.
Jan Willem en Cora Bakker

Berichten: 97

Bedankt mar

Een heel goed artikel absoluut een ondergesneeuwd onderwerp
waar men het liefst voor weg loopt
ter wijl het een van de belangrijkste feiten zijn die ontbreken in gemeenten
De zorg van de Goede Herder is het mooiste voorbeeld
en wat doen wij er mee...??

in messiaanse gemeenten is een zorgdrager aanwezig
Persoonlijk raakt het mij heel diep
het leven van een mens met een hart van een herder is Levensreddend
hij zij gaat die tweede en derde mijl geeft zijn eigen leven voor de ander

even een korte en krachtige insteek
kan er nog veel meer aan toevoegen
loretta

Berichten: 2

Mar,

Hartelijk dank voor het plaatsen van je bericht. Voor mij is het een bevestiging van waar ik voor heb gebeden!
Mocht er toekomstig meer tot jullie komen over het herderschap, dan hoop ik dat van je te lezen!

Hartelijke groeten,

Ingrid

MAR907 schreef:

Beste mensen,

Opwekking en miskenning van herders
Onder charismatische gelovigen ligt momenteel een sterke nadruk op het herstel van de ‘vijfvoudige bediening’. Met name het herstel van profeten en apostelen wordt veelal gezien als een hoofdsleutel tot geestelijke doorbraak en opwekking. Volgens deze visie leggen profeten en apostelen een nieuw fundament onder de gemeente in een land. En zij leiden deze gemeente in een hoger niveau van geestelijk gezag.
In deze visie zit zeker wel een kern van waarheid. Maar er zitten ook schaduwzijden en risico’s aan deze visie. Eén van deze schaduwzijden is dat het belang van herderschap wordt uitgehold en ondergewaardeerd. Wij kunnen zo gericht zijn op allerlei profetische vergezichten en apostolische projecten dat de zorg voor de individuele noden van de schapen op de achtergronden raakt. Dat is erg jammer omdat op dit moment vele gelovigen het persoonlijk erg moeilijk hebben. Daarom kunnen zij herderlijke steun en hulp juist nu goed gebruiken. Maar het is vooral jammer omdat het belang van herders in de bijbel sterk op de voorgrond staat. Herderschap vormt namelijk het hart van het evangelie, en ook van God Zelf.

De goede herder en het zelfbeeld van Jezus
Dat herderschap het hart van God vormt, blijkt uit de woorden van Jezus. Jezus is natuurlijk de ‘apostel van ons geloof’ (Hebr. 3:1), en Hij erkent uiteraard dat Hij een profeet is (Joh. 4:44). Toch noemt Christus Zich nooit de goede apostel of de goede profeet. Hij noemt zich echter wel nadrukkelijk de goede herder (Joh. 10:11,14). Dit goede herderschap, waarbij Hij Zich heel persoonlijk met al onze noden bezighoudt, is de kern van Jezus’ zelfbeeld en missie. Zijn offer aan het kruis is dan ook de hoogste daad van herderschap. Op dit kruis gaf Hij als goede herder Zijn leven voor de schapen (Joh. 10:11b).
Ook Jezus’ tekenen en wonderen komen voort uit Zijn herderlijke hart. Vele wonderen verrichtte Hij omdat Hij ‘met ontferming was bewogen’ met de individuele nood van mensen (Lukas 7:13, e.a.).

Gods herderschap als menselijke basisbehoefte
Het herderschap van God vult ook de belangrijkste basisbehoefte van de mens. Daarom is Psalm 23 wellicht het bekendste en populairste Bijbelgedeelte. David beschrijft hierin dat God in alle opzichten heel persoonlijk voor ons zorgt, en ons alles geeft wat wij nodig hebben. Door Gods herderlijke zorg krijgen wij het basisvertrouwen en de heelheid waardoor wij ook effectief in Gods koninkrijk kunnen werken. Mede daarom was David ook zo succesvol als koning. Omdat David zich heel concreet geleid en gedragen wist door de goede herder, had hij de moed om Goliath en andere dreigingen te overwinnen.
Als wij deze grote nadruk op God als goede herder verliezen, verliezen wij het hart van het evangelie. Dan verliezen wij ook de aantrekkingskracht van het evangelie op ongelovigen.

Een leider is op de eerste plaats herder
Het zelfbeeld van God als goede herder heeft grote gevolgen voor onze prioriteiten als gelovigen, en vooral voor gelovigen met een leidende positie. Leiders zijn in de eerste plaats herders. Petrus noemt alle oudsten ‘hulpherders’ van Jezus (1 Petr. 5:1-3). Hij maakt hierbij geen onderscheid tussen soorten oudsten, zoals kringleiders, gebedsleiders, apostelen, etc. Ook zichzelf noemt hij in dit verband gewoon medeoudste, en gebruikt hij zijn titel als apostel hier niet. Het is altijd de eerste taak van geestelijke leiders om voor de schapen te zorgen. Zelfs apostelen zijn dus in de eerste plaats herder,en pas op de tweede plaats apostel. Dit blijkt ook duidelijk uit het herstel van Petrus. Toen Christus Petrus na zijn verloochening weer in ere herstelde, gaf Hij Petrus tot drie keer toe een herderlijke opdracht mee (weid Mijn lammeren, hoed/weid Mijn schapen: Joh. 21:15-17). De zorg voor de kudde was kennelijk de belangrijkste opdracht die Christus aan de leider van de apostelen kon meegeven.
Het hart van Christus, de goede herder, vinden wij ook duidelijk in het leven en werk van Paulus terug. Paulus hield zich heel intensief en persoonlijk bezig met de gelovigen van de gemeenten die hij stichtte of bezocht (o.a. 1 Thess. 2:7-12).

Efeze 4:11 in het licht van de rest van de bijbel
Nu vragen sommigen van jullie zich misschien af hoe het dan zit met Efeze 4:11. Hierin wordt herderschap als een ambt onderscheiden van apostelen, profeten, leraren en evangelisten. Hieruit zou je kunnen opmaken dat een apostel, leraar, e.d. niet tevens een herder hoeft te zijn. Om een bijbelvers goed uit te kunnen leggen moeten wij dit vers echter altijd plaatsen in het licht van de rest van de bijbel.
Als wij Efeze 4:11 plaatsen in het licht van die gedeelten die ik eerder noemde, dan rijst het volgende beeld: Ieder van ons moet het hart van de goede herder voor de schapen hebben, ongeacht roeping of functie. En ieder dient dit hart concreet handen en voeten te geven. Er zijn echter gelovigen die nog eens een extra herderlijke zalving en roeping hebben. Zij zijn herderlijke specialisten. Deze mensen zijn extra gezalfd om ‘schapen’ met speciale wonden en noden hulp te geven en te herstellen. Zij zijn ook gezalfd om andere gelovigen te ondersteunen en toe te rusten in de herderlijke zorg. Niet iedere gelovige heeft dus een dergelijke specialistische roeping en zalving. Maar iedere gelovige heeft wel de roeping om vanuit Gods herderlijke hart te leven en te werken, en dit hart naar buiten uit te dragen.

Een nieuw herderlijk initiatief van de Heer
Onlangs bepaalde de Heer ons tijdens een bijeenkomst van onze gebedsgroep heel krachtig en dramatisch bij Zijn herderlijke zorg. Wij hoorden als het ware: ‘nu is het genoeg’. De Heer is het zat dat zo velen van Zijn schapen nu door de vijand verwond of geroofd zijn geraakt. Hij neemt nadrukkelijk een nieuw en krachtig initiatief om Zijn zorg en bescherming voor Zijn schapen te tonen.
Dat is uiteraard goed nieuws voor ons. Maar het houdt tevens een opdracht in. God wil altijd dat wij als partner optreden bij Zijn werk. Hij roept ons dus ook feitelijk op ons maximaal in te laten schakelen in Zijn werk als goede herder. Hij wil dat wij dit hart tonen aan zowel onze medegelovigen als aan de ongelovigen die Hij roept. Dit hart van de goede herder blijft een hoofddrijfveer voor alles wat God wil doen in deze wereld. Zonder dit hart is een blijvende geestelijke doorbraak dan ook niet mogelijk. Wat voor karakter christelijke activiteiten ook verder hebben – apostolisch, profetisch, evangelistisch, of anderszins -, God verwacht dat Zijn herderlijke hart de drijvende kracht is achter dergelijke activiteiten.

Gebedsoproep december 2010. Kingdom Rule Ministries.
Jan Willem en Cora Bakker