De Problemen met Persoonlijke Woorden Van God

Berichten: 913

De Problemen met Persoonlijke

Woorden Van God

Bob DeWaay, 2007, http://cicministry.org/ - Critical Issues Commentary
Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vertaling en voetnoten door M.V.

De Bijbel zegt ons dat God onfeilbaar, finaal en met gezag heeft gesproken door mensen die Hij koos als middelaars van Zijn openbaring.
Dit wordt samengevat in Hebreeën 1:1-2: “God, Die voorheen vele malen en op vele manieren tot de vaderen gesproken heeft door de profeten, heeft in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon, Die Hij gesteld heeft tot een erfgenaam van alles, door Wie Hij ook de wereld gemaakt heeft”.
De Bijbel zegt verder dat Christus’ woorden aan ons bevestigd werden door ooggetuigen1: de apostelen. En Hebreeën 2:2-3: “Want als het woord, dat door engelen gesproken werd, bindend was en elke overtreding en ongehoorzaamheid rechtvaardige vergelding ontving, hoe zullen wij ontvluchten, als wij geen acht slaan op zo’n grote zaligheid, die aanvankelijk verkondigd is door de Heere en aan ons bevestigd is door hen die Hem
gehoord hebben”. De apostelen waren verantwoordelijk om ons het Nieuwe Testament te geven2, welke de woorden van Christus’ gezaghebbende woorden omvat voor Zijn kerk - de onthullende waarheden die voor allen bindend blijven.

In onderhavig artikel beschouwen we nu de vraag: Kan een gelovige bijzondere openbaring ontvangen als Gods persoonlijk bekendgemaakte wil voor zijn of haar leven? Velen geloven dat deze bijzondere openbaring een realiteit is - dat God daarin voorziet vandaag.
Ik beweer echter dat zij niet nagedacht hebben over sommige problematische implicaties van dit concept. In onderhavig artikel wil ik de visie verdedigen dat God, sinds de dagen van de apostelen, liever beschikt heeft overeenkomstig wat reeds voorzien was, dan door verdere specifieke openbaring.

Persoonlijke woorden van God

Bij het overdenken van de kwestie “God die tot ons persoonlijk spreekt”, is het behulpzaam kennis op te delen in twee grote categorieën: 1) dat wat gekend kan worden door waarneming in de schepping, via onze fysische zintuigen, en 2) dat wat enkel gekend kan worden door openbaring.
Wij zijn vrij te leren en te bestuderen wat onder de eerste categorie valt, middels ons door God gegeven rationele verstand.
De tweede categorie kan weer in tweeën verdeeld worden: 2a) hetgeen God heeft onthuld, en 2b) de geheime dingen die enkel God toebehoren (Deuteronomium 29:29!).
Wat God heeft onthuld is vervat in de Bijbel.
Dan blijft er nog één categorie over: de geheime dingen.

Met deze gestelde categorieën in gedachten kunnen we nagaan waar we “persoonlijke woorden van God” moeten onderbrengen.
Deze woorden zijn geen waarneembare aspecten van de schepping (in
de theologie Algemene Openbaring1 genoemd) en vallen dus niet in de eerste categorie.
Daarom zijn ze ofwel openbaring van God (2a) ofwel ongeopenbaarde geheime informatie (2b) (? het occulte3).
Vermits bijna elke christen occulte kennis illegitiem4 acht, moeten daarom zij die persoonlijke woorden van God claimen deze beschouwen als bijzondere openbaring van God.

Het beschouwen van “persoonlijk(e) woord(en) van God” (verder PWVG) als bijzondere openbaring is precies wat deze zo problematisch maken.
In vorige bespreking2 toonden we vanuit de Schrift aan dat bijzondere openbaring overgebracht werd door Gods gekozen middelaars die gezaghebbend
wegens Hem spraken (de enige uitzondering was het gebruik van de hulpmiddelen Urim en Tummim, Ex. 28:30).
Gods waarheid kwam dus tot Gods volk middels Zijn aangestelde middelaars.
Als we PWVD als bijzondere openbaring nemen, dan impliceren we dat elke gelovige een autoratieve5 middelaar is van bijzondere openbaring.
Nu, dat is werkelijk problematisch.

1 De apostelen waren ooggetuigen van Jezus’ opstanding. vgl. 1 Kor. 9:1
2 Het valt op dat het Nieuwe Testament geschreven werd door ofwel apostelen (van de 12) ofwel apostelen in brede zin:
zij die getuigen waren van Jezus’ opstanding (vgl. 1 Kor. 9:1). De laatste openbaring van Jezus Christus kwam via Zijn
apostel Johannes en werd het laatste boek van de Bijbel: de Apocalyps.
3 Occult: geheim.
4 Illegitiem: onwettig

Ik heb deze materie besproken met mensen die sterk geloven in goddelijke leiding welke specifiek is voor elk individu.
Hun antwoord op mijn stelling is dat zij niet beweren als middelaar op te treden
van bijzondere openbaring voor de kerk; zij claimen deze woorden enkel als persoonlijke woorden voor hun eigen levens.
Maar beschouw dit: profeten die voor God spraken moesten 100%
accuraat6 zijn (Deuteronomium 18:22!).
Als dan PWVG specifieke openbaringen van God zijn voor het individu, zijn die dan ook inerrant7? Ik moet nog iemand tegenkomen die gelooft in PWVG en
beweert zeker te weten dat de woorden altijd volmaakt, accuraat en onfeilbaar van God zijn.
Evenmin beweren zij dat deze woorden dezelfde eigenschap hebben als inerrante Schriftuur.

Indien PWVG een mengeling zijn: sommige dingen uit God en andere errant, dan is het noodzakelijk het verschil aan te duiden.
Maar met welke middelen moet dat gebeuren?
Vermits deze PWVG specifiek zijn voor individuele personen, en denkbaar elk aspect van het leven bestrijken, kunnen ze niet getoetst worden aan de Schrift.
Bijvoorbeeld, veronderstel dat ik een PWVG ontvang dat mij zegt te verhuizen naar Iowa om daar een kerk te stichten.
Hoe ga ik dat toetsen? Sommigen raden aan andere christenen te raadplegen. Maar dat verandert het probleem niet, maar maakt het nog moeilijker.
Indien het verhuizen naar Iowa en het stichten van een kerk, al of niet waarachtig uit God is,
en het kan niet getoetst worden aan de Schrift, vermits de Schrift niet dicteert waar wij moeten leven,
dan blijft over dat mensen geen onfeilbare profeten van God zijn. Hun “bijzondere openbaring” is dan niet meer inerrant en autoratief dan het individu zelf.

In de praktijk vertrouwen mensen die geloven in PWVG, op pragmatische8 testen. Men hoort vaak wat ik noem “verhalen over wonderlijke leiding”.
In het algemeen gaat het zo dat iemand beweert een PWVG ontvangen te hebben, ondernam daarop actie, en het resultaat was significant of buitengewoon.
Sommige leiders vertellen zovele verhalen over wonderlijke leiding dat zij volgelingen overtuigen van hun bijzondere status bij God, zoals Mozes of Elia. Maar als ze aangezet worden om hun praktijk te verdedigen, geven deze leiders gewoonlijk toe dat wanneer een ondernomen actie, op grond van een PWVG, niet uitkwam, dit negatieve resultaat geen bewijs inhield dat hun persoonlijk
“woord” niet uit God was.

Laten we eens kijken naar een pragmatische test.
Een persoon krijgt een bijzondere openbaring om een bepaalde actie te ondernemen.
Deze openbaring is niet onfeilbaar, en de persoon beweert niet een onfeilbare profeet te zijn.
De persoon onderneemt de voorgeschreven actie en iets groots gebeurt,
of er gebeurt niets speciaals.
In beide gevallen weet men niet of het woord een inerrant, autoratief
woord van God was, want goede dingen gebeuren soms aan misleide mensen, en slechte dingen gebeuren aan goed geleide mensen.
Pragmatische tests voor waarheid zijn niet deugdelijk.

Beschouw bijvoorbeeld Jeremia.
Hij was een aangestelde profeet van God en sprak autoratief voor
God.
Maar zijn ware, God-gegeven leiding bracht hem een levensloop van aanhoudende miserie en persoonlijke afwijzing.
De hele natie Israël weigerde naar hem te luisteren, en op het einde werd hij
weggehaald naar Egypte, bij mensen die eveneens weigerden te luisteren naar zijn ware woorden van God.
Als hij pragmatisch zou beoordeeld worden zou Jeremia als een mislukkeling bestempeld worden.
Maar, zijn ware woorden van God wáren inerrant en werden tot een boek van de Bijbel.

Verhalen van wonderlijke leiding, aangewend om bepaalde mensen te laten zeggen dat zij “van God gehoord hebben”, hebben geen waarde.
Ze beantwoorden niet aan de bijbelse toets voor profeten,
en kunnen dat niet, omdat ze niet specifiek christelijk zijn.
Waarzeggende mediums en new-agers hebben hun eigen genre van verhalen9 over wonderlijke leiding die hun geloofwaardigheid versterken.
Mijn vriend Brian Flynn vertelt getuigenissen over hoe - voordat hij gered was uit de new age - hij erg accurate waarzeggerij bracht die verhalen creëerden van “wonderlijke” leiding bij mensen.3
De vereisten van Deuteronomium 18 en 13 zijn geschreven om ons te beschermen tegen zulke “woorden van ‘God’” die niet uit God zijn.
De bijbelse toetsen eisen volmaakte voorspellende accuraatheid
en het brengen van een juiste leer over de God, die wij kennen.

5 Autoratief: gezaghebbend.
6 Accuraat: nauwkeurig
7 Inerrant: foutloos, onfeilbaar.
8 Pragmatisch: op nut, bruikbaarheid, toepasselijkheid gericht.
9 En mensen in diverse bedenkelijke groepen, sekten en culten!

De ontoereikendheid van pragmatische tests betekent tenslotte dat, eens iemand een PWVG ontving, met al dan niet gunstig gevolg, de persoon niet zeker kan zijn dat het waarlijk God was die sprak.
Zo’n persoonlijke openbaring is onmogelijk te toetsen.
Dit creëert een erg problematisch neveneffect.
Mensen beschouwen zichzelf autoratief gebonden aan een “wil van God” die hun specifiek en persoonlijk geopenbaard werd.
Maar de christen kan nooit zeker zijn dat hij deze “wil van God” gevonden heeft.
Hoe kunnen errante, niet-gezaghebbende woorden, die al dan niet van God
komen, bindend zijn? Dat kan uiteraard niet.

Sommigen werpen op dat als een persoon denkt dat een woord van God komt, dan “alles wat niet uit geloof is, zonde is”.
Met andere woorden: geloven dat iets uit God is bindt zijn persoonlijk geweten
ertoe, en vermits hij gelooft dat dit woord uit God is, zou het zonde zijn dit niet te volgen.
Maar dit betekent dat eenieder die zijn geloof heeft gezet op een misplaatst object van geloof, gebonden is om in die toestand te blijven.
Luther argumenteerde tegen deze positie, bijvoorbeeld, toen
hij betoogde dat mensen die een bijzondere religieuze eed zwoeren (zoals monniken) een binding hebben gezworen die niet uit God is; en daarom zouden zij deze eden moeten verwerpen als gebaseerd zijnde op leugens en valsheid. Leugens en valsheid zijn geen gepaste objecten van geloof.4

Een valse profeet worden voor uzelf

In vorige edities van CIC hebben we betoogd dat profeteren een gezaghebbend spreken voor God is.5 Bijzonderende profeten, die God verhoogde om de toekomstige dingen te voorzeggen, moesten 100% accuraat zijn.
Indien niet in die graad, moesten de mensen niet naar hen luisteren.
Als wij beweren een woord van God gehoord te hebben,
dat Hij gaf om onze levens te besturen, dan is dezelfde
standaard van toepassing.
Het is alsof wij tegen onszelf profeteren in Gods naam.
Dit te doen moet beantwoorden aan alle bijbelse toetsen voor profeten.
Als we falen in de test, dan zijn wij valse profeten geworden voor onszelf,
en consequent hiermee horen we dan niet te luisteren naar onszelf!
Als we slechts één keer fout zijn, dan zijn we onbetrouwbaar, en kunnen niet vertrouwd worden om te spreken voor God.
Punt uit!

Sommigen zullen opwerpen dat mensen die profeteren in de wijze van 1 Korinthiërs 14 (tot stichting, vermaning en vertroosting) niet moeten beantwoorden aan zulke testen.
Zij spreken en de anderen beoordelen.
Maar dit type van profetie10 wordt gebracht om gevolgtrekkingen en toepassingen (implicaties en applicaties) te brengen van de Schrift.
Iedereen bezit de Bijbel als een objectief middel om zulke profetie te beoordelen.
Gevolgtrekkingen en toepassingen zijn logischerwijs verbonden
met de betekenis van de tekst.

Maar PWVG zijn iets anders.
Als iemand beweert dat God hem zei een bepaalde zaak te beginnen,
met welke middelen kunnen de anderen dit dan beoordelen?
Het type van profetie dat voortkomt uit de betekenis van de tekst wordt gecontroleerd door het inerrante en gezaghebbende woord van God.
Dus als het een goede implicatie van de Schrift is, is het ook gezaghebbend. Maar subjectieve woorden over zaken die niet verbonden zijn met de Schrift, kunnen op deze manier niet beoordeeld worden, zoals we al aantoonden.
Deze subjectieve openbaringen zijn noch inerrant, noch autoratief.

Dus de persoon die een PWVG kreeg, dat niet echt uit God was, bindt zichzelf aan iets wat God niet heeft gesproken.
Het is zonde u te binden aan wat God niet heeft gebonden, of los te laten wat God niet heeft losgelaten.
Laat me u enkele voorbeelden noemen. Beschouw deze passage:

“Maar de Geest zegt uitdrukkelijk dat in de laatste tijden sommigen afvallig zullen worden van het geloof en zich zullen wenden tot verleidende geesten en leringen van demonen, door huichelarij van leugensprekers, die hun eigen geweten hebben toegeschroeid als met een brandijzer.
zij verbieden te trouwen en gebieden zich te onthouden van voedsel, dat God geschapen heeft voor de gelovigen en voor hen die de waarheid hebben leren kennen, om onder dankzegging aanvaard te worden” - 1 Timotheüs 4:1-3.

10 Het beoefenen van oudtestamentische profetie is niet meer geldig sinds de canon van de Schrift in de eerste eeuw compleet werd.
Daarna komt nieuwtestamentisch profeteren, op de grond van de Schrift.
Zij die vandaag op oudtestamentische wijze dingen profeteren die de bestaande Schrift te buiten gaan, staan niet op nieuwtestamentische grond en
zijn daarom valse profeten.

Als iemand de kerk zou toespreken en het huwelijk zou verbieden in Gods naam, dan zou hij duidelijk een valse profeet zijn, met een leer van demonen.
Maar wat indien de persoon dit woord tot zichzelf spreekt?
Hij claimt dus een PWVG te hebben dat zegt dat hij niet kan trouwen.
Waarom is hij dan minder dan een valse profeet dan wanneer hij hetzelfde zou zeggen tot de hele kerk?

Een man is vrij te trouwen in de Heer of niet te trouwen.
Als hij verkiest van niet te trouwen, zoals Paulus deed (zie zijn discussie in 1 Kor. 7) valt dit binnen de christelijke vrijheid.
Als hij trouwt valt dat evenzo binnen de christelijke vrijheid (“maar ook als u trouwt, zondigt u niet” - 1 Kor. 7:28a).
Maar wat indien een man zegt: “God sprak tot mij dat ik niet moet trouwen maar single blijven”?
Op grond van 1 Tim. 4:3 leert hij een leer van demonen tot zichzelf.
De enige manier om te ontsnappen aan de denktrant hiervan is te beweren dat iedereen kan spreken in Gods naam tot zichzelf zonder dat deze woorden enige bijbelse test moeten doorstaan.
Maar dat opent de deur voor elke mogelijke dwaling en gebondenheid.
Dit zelfde argument is van toepassing op het zweren van een eed, zoals die van celibaat bij monniken.6 Men heeft zich aanmatigend gebonden in Gods naam.

Laten we een ander voorbeeld beschouwen in het licht van 1 Tim. 4. Veronderstel dat iemand in Gods naam tot de kerk spreekt en het eten van varkensvlees verbiedt.
Volgens onze passage is dit dan een leer van demonen.
Veronderstel dat iemand zegt: “God zei me dat ik geen varkensvlees
mag eten”.
Hoe is het dan minder een leer van demonen, wanneer dit gesproken werd tot één lid (d.w.z. onszelf) in plaats van tot de hele kerk?
Elk persoon is vrij van al dan niet varkensvlees te eten zonder tegenverwijt. Maar als zij trachten iets toe te voegen aan de goddelijke Schriftuur, maken
zij van zichzelf een ondeugdelijke wetgever.

PWVG, gegeven aan de kerk of aan iemand persoonlijk, die als bindend en autoratief genomen worden, zijn daarom vals.
Alle woorden die claimen Gods inerrante en autoratieve woord te zijn,
terwijl ze dat niet zijn, zijn valse profetieën.
Zij die valse woorden spreken in Gods naam tegen zichzelf, en die dus zichzelf daaraan binden, zijn valse profeten geworden voor zichzelf.
Zij zouden ermee moeten stoppen naar zichzelf te luisteren!

Het verschil tussen bijzondere openbaring en voorzienigheid

Zij die leren dat PWVG de normale ervaring zijn van alle christenen, schrijven dikwijls literatuur waarbij bijbelse figuren gebruikt worden als voorbeelden.
Zij argumenteren dat indien God kan spreken door Mozes, God dan ook kan spreken door ons .7
De kwestie is echter niet Gods bekwaamheid van te spreken, of Gods onveranderlijke natuur, maar hoe God heeft verkozen te spreken11.
Zoals we al eerder hebben besproken: mensen onder het Oude Wetsverbond, zoals b.v. Korach, hanteerden hetzelfde argument dat God tot iedereen kan spreken.
Maar God had verkozen tot Mozes te spreken en Korach kwam op een gruwelijke manier tot deze vaststelling.

God verkoos autoratief te spreken door de patriarchen, Mozes, de profeten, Jezus en de apostelen.
Hun woorden zijn Gods woorden die bindend zijn voor allen.
Maar is het recipiënt12 zijn van goddelijke openbaring normatief voor allen?
Dat is duidelijk niet zo.
Wij zijn ertoe gebonden aandacht te verlenen aan de woorden van hen door wie God heeft verkozen te spreken:

“Hoe zullen wij ontvluchten, als wij geen acht slaan op zo’n grote zaligheid, die aanvankelijk verkondigd is door de Heere en aan ons bevestigd is door hen die Hem gehoord hebben.
God heeft bovendien getuigenis gegeven door tekenen, wonderen en allerlei krachten en gaven van de Heilige Geest, overeenkomstig Zijn wil” - Hebreeën 2:3-4.

God sprak door hen op buitengewone manieren en zo werd “het geloof eenmaal aan de heiligen overgeleverd”13.

11 En in welke dispensatie. God is altijd Dezelfde maar Hij handelt niet altijd hetzelfde. Zo handelt Hij anders in de
Joodse bedeling dan in de volwassen christelijke bedeling, enz. Bestudeer de Bijbel dispensationeel.
12 Recipient: ontvanger; iemand die ontvangt.
13 Judas 3.

Zelfs in bijbelse tijden waren er lange perioden zonder enig verslag van God die bijzondere openbaringen gaf.
Bijvoorbeeld, de eerste 80 jaar van Mozes’ leven.
In het verhaal vanaf zijn geboorte, zijn verblijf bij Farao, de 40 jaar bij Laban, tot aan het voorval bij het brandende braambos, lees je niet dat God direct tot iemand spreekt.
Maar alles wat gebeurde tot aan dat voorval, was Gods voorziening
die werkte om Zijn beloften te vervullen aan Abraham.

Veel christenen hebben een arme kijk op de bijbelse leringen over voorzienigheid.
Dit leidt hen tot de gedachte dat tenzij zij regelmatig PWVG ontvangen, God hen niet leidt of niet werkt in hun levens.
Mozes’ moeder kreeg geen woord van God om hem in de Nijl te plaatsen, maar God gebruikte deze actie.
Beschouw het boek van Esther.
God wordt nooit genoemd in Esther, maar het hele boek gaat over Gods voorzienig werk door Esther om Zijn volk te redden.
Het keerpunt in het Estherverhaal wordt gevonden in Mordechaï’s woorden:
“Zo zeide Mordechaï, dat men Esther wederom zeggen zou:
Beeld u niet in, in uw ziel, dat gij zult ontkomen in het huis des konings, meer
dan al de andere Joden.
Want indien gij enigszins zwijgen zult in deze tijd, zo zal de Joden verkwikking
en verlossing uit een andere plaats ontstaan; maar gij en het huis uws vaders zult omkomen; en wie weet, of gij niet met het oog op zulke tijd als deze is, tot dit koninkrijk gekomen zijt”(Esther 4:13-14).
In Zijn voorzienigheid plaatste God Esther in de plaats van het koningschap opdat zij daar actie zou ondernemen, wat zij ook deed.
God redde in Zijn voorzienigheid de Joden en verzekerde de Messiaanse beloften doorheen mensen die geen bijzonder woord van God hoorden.

Gedurende een tijd van 400 jaar - van Maleachi tot Johannes de Doper - waren er geen autoratieve profeten in Israël, en zij wisten het.
Verscheidene passages in het intertestamentair boek Makkabeeen
tonen aan dat zij er zich van bewust waren dat zij geen profeet hadden. Bijvoorbeeld: “En zij brachten de stenen op de berg van het huis, in een geschikte plaats, totdat er een profeet zou komen, om te antwoorden wat men met deze doen zou” (1 Makk. 4:46).8
Maar in Daniël 11 is er een gedetailleerde profetie over wat zou gebeuren tijdens de intertestamentaire periode.
Deze zijn met zoveel detail gegeven dat liberale critici beweren dat Daniël dit moet geschreven hebben na de gebeurtenissen.
Dit toont aan dat God soeverein in Zijn voorzienigheid regeert om zijn beoogde doeleinden te vervullen, en dat Hij in staat is zo te doen zonder dat iemand vandaag bijzondere openbaringen krijgt om Zijn volk te leiden.
God bracht reddende geschiedenis voort van Maleachi tot Johannes de
Doper, precies zoals Daniël voorspelde, zonder profeten gedurende al die jaren.

Wat we in deze voorbeelden zien is dat tijdens deze perioden, zonder enige bijzondere openbaring dan hetgeen voorheen aan anderen gegeven was, God Zijn plan uitwerkte door mensen, net zo effectief als Hij deed door directe openbaring.
Gods bestuur in voorzienigheid is geen mindere manier voor God om zorg te dragen voor Zijn volk.

vervolg ..

Berichten: 913

Voorzienigheid begrijpen

Voorzienigheid (of providentie) omvat goed en kwaad.
Zelfs boze koningen zijn “gesteld door God”, volgens Romeinen 13:1.
Dromen, visioenen, subjectieve impressies, enz. maken deel uit van
Gods voorzienigheid. Deze bevatten zowel goed en kwaad.
Ze zijn geen inerrante bijzondere openbaring, tenzij deze gegeven zijn aan gestelde profeten die alle toetsen doorstaan.
Daniël was een bewezen profeet. Zijn droom (Daniël 7) was autoratieve openbaring van God, niet louter een deel van Gods voorzienigheid.
De droom van de koning van Babel maakte deel uit van voorzienigheid,
maar in zijn geval was er een autoratieve profeet om deze droom uit te leggen. Was er geen autoratieve profeet geweest, hij zou de betekenis ervan niet begrepen hebben.

Vermits voorzienigheid goed en kwaad bevat, zo ook subjectieve impressies die deel uit maken van Gods providentieel bestuur.
Soms hebben wij als christenen dromen die wij zouden beschouwen als
geestelijk significant.
Soms hebben we subjectieve impressies waarvan we denken dat ze belangrijk
zijn.
Vermits we geen onfeilbare profeten zijn, kunnen wij niet determineren of een bepaalde droom of subjectieve impressie een specifieke openbaring is van God. Maar we kunnen beslissingen nemen binnen het kader van christelijke vrijheid.

Bijvoorbeeld, in 1971, verscheidene weken na mijn bekering, had ik een droom dat ik in de kleine landelijke kerk zat waar ik opgroeide.
In de droom zat ik met mijn broer achteraan op banken.
Een jong meisje zong en het leek me dat haar liedje door God gebruikt werd om de mensen hun harten te raken.
Dan trof het mij dat de mensen in die kerk het Evangelie niet op een duidelijke wijze had den gehoord, en dus wisten zij niet wat God van hen verwachtte.
En zo begon ik in mijn droom het Evangelie aan hen te prediken.
Toen ik wakker werd, herinnerde ik mij de droom duidelijk en het maakte indruk op mij.
Die herfst keerde ik terug naar de Iowa State University als een junior in
Chemical Engineering.
Op de zondagochtenden en -avonden bezocht ik een kerk in Ames, en bracht
veel tijd door met bidden en God zoeken.
In die tijd groeide in mijn geest sterk het verlangen dat ik naar het bijbelcollege zou gaan om te studeren voor de bediening.

Tijdens die eerste weken aan de Iowa State University schreef ik in op een cursus filosofie. In een bepaalde les beweerde de professor dat de twee manieren om waarheid te weten, goddelijke openbaring en de wetenschappelijke methode zijn.
Hij zei: “goddelijke openbaring is larie”.
Maar deze man was een erg vroege voorstander van wat wij nu postmodernisme noemen.
Hij beweerde dat alle theorieën “waar” zijn maar dat sommige niet zo goed werken in het universum waar wij in leven.
Hij zei: er is geen “WAARHEID” dan slechts theorie.
En dus vroeg ik hem aan het eind van de les:
“zegt u dat het onmogelijk is de waarheid te kennen?” Hij antwoordde: “Ja”. Deze ervaring deed me verlangen te gaan bestuderen wat ik wist waar te zijn: de ware woorden van de Bijbel.
Gekoppeld aan andere verbazingwekkende omstandigheden, besloot ik de universiteit te verlaten en mij in te schrijven in een bijbelcollege.

Het proces dat hierboven deels beschreven is zorgde ervoor dat ik een prediker werd van het Evangelie, in plaats van een ingenieur chemie.
Dat was God providentiële werking in mijn leven.
Maar ik beschouw de droom, noch enige andere impressie of ervaring die ik had, en wat me leidde tot het bijbelcollege, als inerrante autoratieve openbaring.
Ik ben beslist geen onfeilbare profeet.
Maar de leer van de voorzienigheid beschrijft hoe God alle dingen gebruikt als Hij in ons werkt, en door ons heen, om zijn doeleinden te vervullen.
Zelfs onze verlangens maken deel uit van de voorzienigheid.
We hoeven niet te vrezen dat, als we keuzes maken binnen het kader van christelijke vrijheid, Gods plan dan zal ontsporen omdat we faalden bijzondere openbaring te verwerven.

In het boek Handelingen hebben we een voorbeeld van mensen die Paulus bestuurlijke leiding gaven, maar Paulus negeerde die, zelfs al kwam dit van de “Geest”.
Hier is de passage:
“En nadat wij de discipelen gevonden hadden, bleven wij daar zeven dagen. Zij zeiden tegen Paulus, door de Geest, dat hij niet naar Jeruzalem moest gaan”14 (Hand. 21:4).
Van Tyrus gingen zij naar Ptolemaïs en dan naar Caesarea.
Daar sprak een profeet over Paulus’ reis: “En terwijl wij daar vele dagen verbleven, kwam er een zekere profeet uit Judea, die Agabus heette.
11 En hij kwam naar ons toe, pakte de gordel van Paulus, en nadat hij zijn eigen handen en voeten daarmee gebonden had, zei hij:
Dit zegt de Heilige Geest: De man van wie deze gordel is,
zullen de Joden op dezelfde manier in Jeruzalem binden en in de handen
van de heidenen overleveren. 12 Toen wij dit hoorden, smeekten
zowel wij als zij die van die plaats waren,
dat hij niet naar Jeruzalem zou gaan. 13 Maar Paulus antwoordde:
Wat doet u nu dat u huilt en mijn hart week maakt?
Want ik ben bereid, niet alleen gebonden te worden,
maar ook te sterven in Jeruzalem voor de Naam van de Heere Jezus” - Handelingen 21:10-13.

Eerst sprak de Geest door gelovigen dat Paulus niet naar Jeruzalem moest gaan, en daarna sprak een profeet door de Heilige Geest wat er zou gebeuren wanneer hij toch ging.
Maar Paulus vertrok. Als die leiding waarvan wij horen (door de geïnspireerde schrijver Lukas) dat ze uit de Geest kwam, niet bindend was voor Paulus’ beslissing, hoeveel minder is dan subjectieve leiding waarvan we niet weten dat die uit de Geest is, bindend voor beslissingen die vallen in het kader van christelijke vrijheid?

Het verhaal van Paulus’ reis naar Jeruzalem maakt ook het idee ongeldig dat beslissingen van de kerk over wat de Geest zegt bindend zijn voor het individu. Vroeger in Handelingen lezen we: “En toen dit alles voorbij was, nam Paulus zich in de geest voor door Macedonië en Achaje te gaan om naar Jeruzalem te reizen.
Hij zei: Wanneer ik daar geweest ben, moet ik ook Rome zien” (Hand.
19:21). Paulus’ eerdere en eigen beslissing om naar Jeruzalem te gaan werd niet overreden door toekomstige woorden van de Geest of profetie van de kerk. Bovendien, eens dat de kerk zich realiseerde dat Paulus zijn eigen beslissing gemaakt had, lezen we dit:
“En toen hij zich niet liet overre den, hielden wij ons stil en zeiden: Laat de wil van de Heere geschieden” (Hand. 21:14).
Gods wil werd niet geopenbaard door de Geest die door kerkleden sprak, noch door een profeet, maar door Paulus’ beslissing.
Dus Gods voorzienige wil in zaken van christelijke vrijheid werd bekendgemaakt
door de beslissing van de betrokken persoon.

14 De Heilige Geest wilde mijns inziens Paulus niet verhinderen naar Jeruzalem te gaan, maar wilde hem voorbereiden en in kennis stellen van de moeilijkheden. Het was geen bevel, dat Paulus kon overtreden door toch te gaan, maar het
kaderde in de christelijke vrijheid van Paulus eerdere beslissing in Hand. 19:21 en de Goddelijke voorzienigheid.

We zijn veilig in Gods voorzienige zorg

Een belangrijk stuk schriftuur dat elke christen zou moeten leren en toepassen, is Romeinen 8:26-39.
Het beschrijft de leer van de voorzienigheid en verschillende implicaties ervan.9 De belangrijkste implicatie is dat al Gods kinderen veilig zijn in Hem en gebracht zullen worden in de heerlijkheid en in overeenstemming met het beeld van Christus.
Er is niets in deze sectie die bijzondere openbaringen vereist boven de Schrift. Onze zekerheid in Christus is niet afhankelijk van ons verwerven van bijzondere persoonlijke openbaring of leiding.
In feite begint deze sectie met ons te vertellen dat wij niet weten wat we nodig hebben: “En evenzo komt ook de Geest onze zwakheden
te hulp, want wij weten niet wat wij bidden zullen zoals het behoort.
De Geest Zelf echter bidt voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen.
En Hij Die de harten doorzoekt, weet wat het denken van
de Geest is, omdat Hij naar de wil van God voor de heiligen pleit” (Rom. 8:26-27). Verder dan de Schrift kennen we niet Gods toekomstige, providentiële wil voor ons.
Maar de Heilige Geest bidt voor ons “naar de wil van God”.
Er is geen indicatie dat tenzij we PWVG verwerven wij dan zullen
weten hoe te bidden zoals het hoort.
De Heilige Geest bidt voor ons overeenkomstig Gods wil.

God zal ons niet oordelen voor het nalaten PWVG te “gehoorzamen” die we niet kennen als zijnde van Hem.
Wat God ons wel zegt te doen is te vragen om wijsheid:
“En als iemand van u in wijsheid tekortschiet, laat hij die dan vragen aan God, Die aan ieder overvloedig geeft en geen verwijten maakt, en zij zal hem gegeven worden” (Jakobus 1:5).
Tegengesteld aan wat sommigen denken is dit niet een gebed voor PWVG, zoals we nog zullen zien.
Het is een gebed dat God zo in onze levens zou werken dat wij wijze en goddelijke beslissingen zouden nemen.
God geeft wijsheid voor het nemen van beslissingen.
De PWVG benadering veronderstelt dat God voor ons elke beslissing zou maken en dat wij daartoe bijzondere openbaring nodig hebben van Gods beslissing. Maar dat produceert “verwijten”, terwijl Jakobus zegt dat het vragen om wijsheid dat niet doet.
Waarom?
Omdat als iemand denkt dat hij een PWFG heeft gehad, en dat volgt, en het resultaat is rampzalig, hij dan onder het verwijt valt dat hij verkeerd heeft gehoord.
Maar als we vragen om wijsheid, wat het resultaat is van godsvrucht en liefde voor de waarheid, zullen we een christelijke wereldbeschouwing ontwikkelen en christelijke waarden, en zo maken we wijze beslissingen.
10 Er is dan geen verwijt omdat we, binnen onze christelijke vrijheid, en in het licht van onze christelijke waarden, een beslissing gemaakt hebben.
De uitkomst van onze beslissing is onbekend totdat Gods providentiële
wil is geopenbaard, naardat de geschiedenis die ontvouwt.
Maar er is geen verwijt wegens de manier waarop we de beslissing genomen hebben.

Dit brengt ons tot een sleutelpassage die aantoont dat het maken van beslissingen op basis van bijzondere openbaring, niet Gods normatieve plan is voor christenen:

“Nu dan, u die zegt: Wij zullen vandaag of morgen naar die en die stad reizen, en daar een jaar doorbrengen en handel drijven en winst maken, 14 u, die niet weet, wat morgen gebeuren zal, want hoe is uw leven?
Het is immers een damp, die voor een korte tijd gezien wordt en daarna
verdwijnt. 15 In plaats daarvan zou u moeten zeggen:
Als de Heere wil en wij leven zullen, dan zullen we dit of dat doen.
16 Maar nu roemt u in uw hoogmoed. Al zulk soort roem is slecht” - Jakobus 4:13-16.

Deze passage levert erg belangrijk bewijs aan dat de PWVG benadering niet Bijbels is. Als het bijbelse patroon zo zou zijn dat alle christenen bijzondere openbaring van God zouden ontvangen, die hun toekomstige plannen zou aanwijzen, dan zou de passage zeggen:
“U moet de Heer vragen: ‘Heer laat me Uw wil weten of ik in deze zaak zou stappen’”.
Maar dat zegt deze passage niet.
Het zegt dat we zouden moeten zeggen (niet vragen):
“Als de Heere wil”.
Dat betekent dat we geen grootspraak moeten doen over de toekomst, waarvan we niet weten wat die inhoudt.
Beweren te weten wat we niet kunnen weten
(Gods ononthulde providentiële plannen voor onze toekomst)
wordt “roemen in hoogmoed” genoemd en wordt veroordeeld.
Iemand is vrij te beslissen om te verhuizen en een zaak te beginnen,
maar hij is niet vrij om te beweren de toekomst te kennen.

Als we PWVG normatief maken, bijzondere openbaring over onze plannen en de toekomst, terwijl in feite deze dingen onbekend en ononthuld zijn, dan roemen wij in hoogmoed over iets wat wij niet weten.
We zijn veel beter af met te zeggen:
“Ik weet het niet”, of: “Als de Heere wil”,
dan Gods onderschrijving te claimen voor onze plannen die gebaseerd werden op veronderstelde persoonlijke openbaringen.
We zijn vrij plannen te maken die passen binnen het kader van de christelijke vrijheid, en het is goed te weten dat God zelfs onze beslissingen zal gebruiken om zijn beoogde doeleinden in onze levens te verwezenlijken.

Conclusie

Slechts inerrante, autoratieve, bijzondere openbaring is bindend voor christenen.
De enige “woorden van God” die passen in deze criteria zijn deze die gevonden worden in de Schrift.
Het is beledigend PWVG te verheffen tot bijzondere openbaringen van Gods wil, of dat nu voor een enkeling betreft of voor een kerk.
Deze “woorden” hebben nooit de eigenschap “zeker van God” te zijn.
Als we ze als “zeker van God” nemen, terwijl ze dat niet zijn, dan zijn wij valse profeten geworden, voor onszelf of voor de kerk.

God heeft de laatste (bijna) 2000 jaar providentieel bestuurd (in plaats van door onfeilbare profeten), en geen verdere onfeilbare, bijzondere openbaringen gegeven. God zou onfeilbare profeten en apostelen kunnen doen opstaan die aan de criteria voldoen van Deuteronomium 18 en 13, maar dat
deed Hij niet.
In plaats van errante “woorden van God” gezaghebbend te maken, en ons daaraan te binden, zouden we beter af zijn met te erkennen dat God geen onfeilbare profeten gekozen heeft, en dat we Zijn weldadig providentieel bestuur zouden accepteren.
Wij zijn veilig in Gods liefhebbende, providentiële zorgzaamheid, en wij “missen God” beslist niet door geen PWVG te volgen die falen in de noodzakelijke toetsen om Gods gezaghebbende openbaringen te kunnen zijn.

Eindnoten
1. Any good systematic theology book contains a discussion of general revelation and special revelation. For example, Louis Berkhof, Systematic Theology, (Eerdmans: Grand Rapids, 1932 – 1996 combined ed.) 128 – 137. Also, sometimes one hears the phrase “specific revelation” which means the same thing as special revelation.
2. Issue 97 http://cicministry.org/commentary/issue97.htm
3. See his book Running Against the Wind available here http://www.onetruthministries.com/
4. This is different than the case of the weak conscience discussed in Romans 14. The person who is “weak” and eats only vegetables because of that, is not bound by a special revelation from God, but by his own conscience. That conscience can become better informed by the Word of God and may grow stronger. But a “word from God” about eating vegetables cannot “grow” because if deemed to be from God, who cannot lie, that “word” never changes.
5. See the two articles in Issue 95: http://cicministry.org/commentary/issue95.htm and
http://cicministry.org/commentary/issue95b.htm
6. See chapter 4 of Redefining Christianity by Bob DeWaay that discusses the problems with religious oaths.
7. One of the more egregious examples of this reasoning is found in Henry T. Blackaby & Claude V. King, Experiencing God (Broadman and Holman: Nashville, 1994).
8. Other references are I Maccabees 9:27; and 14:41. These are not scripture, but part of Jewish history. They are often cited as evidence for the uniqueness of the canon and that the apocrypha is not the product of inspired prophets.
9. I wrote an article about this section of Scripture that discusses what it means to be “led by the Spirit”: http://cicministry.org/commentary/issue76.htm
10. See Gary T. Meadors, Decision Making God’s Way – A New Model for Knowing God’s Will; (Baker: Grand Rapids, 2003) for an excellent description of this approach to decision making.

Berichten: 1193

Anita, weet jij zeker dat jij in de Bijbel gelooft?

Volgens mij geloof jij in internet. Smiley met dichtgeplakte mond

Berichten: 2338

En weer een lading tekst waar je akelig van wordt Smiley die vol vragen zit

Tis heel raar, maar zodra iets langer is dan een regel of 10 zie ik ineens alleen maar;

Bla

Bla bla bla bla bla bla
bla bla bla
bla bla bla bla bla
bla bla bla bla bla bla bla
bla bla!

Ajb, maak het allemaal wat korter...en gebruik je eigen woorden.
Veel waardevoller! Twijfelende smiley

Berichten: 913

Wie een oor heeft, die hore,
wat de Geest tot de gemeenten zegt.

Luk 6:46 Wat noemt gij Mij Here, Here, en doet niet wat Ik zeg?
Luk 10:16 Wie naar u hoort, hoort naar Mij,
en wie u verwerpt, verwerpt Mij;
en wie Mij verwerpt, verwerpt Hem, die Mij gezonden heeft
Luk 11:28 Maar Hij zeide: Zeker, zalig, die het woord Gods horen en bewaren.
Joh 5:24 Voorwaar, voorwaar, IK zeg u,
wie mijn woorden hoort en Hem helooft,
die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven
Joh 7:38a Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt ….!!!

1 Joh 4:6 Wij zijn uit God; wie God kent, hoort naar ons; wie uit God niet is, hoort naar ons niet.
Hieraan onderkennen wij de Geest der waarheid en de geest der dwaling.
Joh 18:37 Hiertoe ben IK geboren en hiertoe ben IK in de wereld gekomen, opdat IK voor de waarheid zou getuigen, een ieder, die uit de waarheid is, hoort naar mijn stem.
In Heb 3:7, 15 en 4:7 wordt telkens gesproken over: Heden, indien gij zijn stem hoort, verhardt uw harten niet, zoals ….
Hoort u zijn stem heden?
Wat doet u dan, naar wie luistert u?

Shalom,

Berichten: 2338

ANITA324 schreef:

Wie een oor heeft, die hore,
wat de Geest tot de gemeenten zegt.

Luk 6:46 Wat noemt gij Mij Here, Here, en doet niet wat Ik zeg?
Luk 10:16 Wie naar u hoort, hoort naar Mij,
en wie u verwerpt, verwerpt Mij;
en wie Mij verwerpt, verwerpt Hem, die Mij gezonden heeft
Luk 11:28 Maar Hij zeide: Zeker, zalig, die het woord Gods horen en bewaren.
Joh 5:24 Voorwaar, voorwaar, IK zeg u,
wie mijn woorden hoort en Hem helooft,
die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven
Joh 7:38a Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt ….!!!

1 Joh 4:6 Wij zijn uit God; wie God kent, hoort naar ons; wie uit God niet is, hoort naar ons niet.
Hieraan onderkennen wij de Geest der waarheid en de geest der dwaling.
Joh 18:37 Hiertoe ben IK geboren en hiertoe ben IK in de wereld gekomen, opdat IK voor de waarheid zou getuigen, een ieder, die uit de waarheid is, hoort naar mijn stem.
In Heb 3:7, 15 en 4:7 wordt telkens gesproken over: Heden, indien gij zijn stem hoort, verhardt uw harten niet, zoals ….
Hoort u zijn stem heden?
Wat doet u dan, naar wie luistert u?

Shalom,

Dit voelt een beetje als een persoonlijke aanval, Anita!
Dus ik moet maar die hele lap tekst gaan zitten lezen, omdat God vind dat ik moet "horen" Smiley die vol vragen zit

Allemaal leuk en aardig hoor, maar als ik na 3 zinnen al niet meer weet wat ik nou gelezen heb omdat het te moeilijk is om me er op te concentreren, komt de boodschap toch niet over..
Wees liever creatief en vertel het in je eigen woorden...maakt het ook veel aantrekkelijker om te lezen, m.i.

Berichten: 4718

Anita,

Ik vraag me af, of je zelf begrijpt wat er staat in deze lappen tekst.
Ik snap er geen hout van.

Berichten: 5057

ANITA324 schreef:

Wie een oor heeft, die hore,
wat de Geest tot de gemeenten zegt.

Luk 6:46 Wat noemt gij Mij Here, Here, en doet niet wat Ik zeg?
Luk 10:16 Wie naar u hoort, hoort naar Mij,
en wie u verwerpt, verwerpt Mij;
en wie Mij verwerpt, verwerpt Hem, die Mij gezonden heeft
Luk 11:28 Maar Hij zeide: Zeker, zalig, die het woord Gods horen en bewaren.
Joh 5:24 Voorwaar, voorwaar, IK zeg u,
wie mijn woorden hoort en Hem helooft,
die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven
Joh 7:38a Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt ….!!!

1 Joh 4:6 Wij zijn uit God; wie God kent, hoort naar ons; wie uit God niet is, hoort naar ons niet.
Hieraan onderkennen wij de Geest der waarheid en de geest der dwaling.
Joh 18:37 Hiertoe ben IK geboren en hiertoe ben IK in de wereld gekomen, opdat IK voor de waarheid zou getuigen, een ieder, die uit de waarheid is, hoort naar mijn stem.
In Heb 3:7, 15 en 4:7 wordt telkens gesproken over: Heden, indien gij zijn stem hoort, verhardt uw harten niet, zoals ….
Hoort u zijn stem heden?
Wat doet u dan, naar wie luistert u?

Shalom,

Je hebt volledig gelijk, dat je moet luisteren naar datgene wat de Geest tot de gemeente zegt. Maar het moet wel de Geest zijn, die tot de mensen spreekt. Niet iemand die volledig ontkent, dat je een persoonlijke inhoudelijke relatie met God kan hebben, waarbij Hij je antwoorden geeft of leiding op een bovennatuurlijke manier.
Dit is verwerpelijk, onbijbels en ketters....

Berichten: 913

verwijdert door mezelf

Berichten: 913

Je bent niet verplicht deze stukken door te nemen hoor dan heeft het voor jou geen nut om zo te zeggen alleen voor diegene die willen horen die hore.

Shalom,

Berichten: 5057

ANITA324 schreef:

De Problemen met Persoonlijke

Woorden Van God

Bob DeWaay, 2007, http://cicministry.org/ - Critical Issues Commentary
Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vertaling en voetnoten door M.V.

De Bijbel zegt ons dat God onfeilbaar, finaal en met gezag heeft gesproken door mensen die Hij koos als middelaars van Zijn openbaring.
Dit wordt samengevat in Hebreeën 1:1-2: “God, Die voorheen vele malen en op vele manieren tot de vaderen gesproken heeft door de profeten, heeft in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon, Die Hij gesteld heeft tot een erfgenaam van alles, door Wie Hij ook de wereld gemaakt heeft”.
De Bijbel zegt verder dat Christus’ woorden aan ons bevestigd werden door ooggetuigen1: de apostelen. En Hebreeën 2:2-3: “Want als het woord, dat door engelen gesproken werd, bindend was en elke overtreding en ongehoorzaamheid rechtvaardige vergelding ontving, hoe zullen wij ontvluchten, als wij geen acht slaan op zo’n grote zaligheid, die aanvankelijk verkondigd is door de Heere en aan ons bevestigd is door hen die Hem
gehoord hebben”. De apostelen waren verantwoordelijk om ons het Nieuwe Testament te geven2, welke de woorden van Christus’ gezaghebbende woorden omvat voor Zijn kerk - de onthullende waarheden die voor allen bindend blijven.

In onderhavig artikel beschouwen we nu de vraag: Kan een gelovige bijzondere openbaring ontvangen als Gods persoonlijk bekendgemaakte wil voor zijn of haar leven? Velen geloven dat deze bijzondere openbaring een realiteit is - dat God daarin voorziet vandaag.
Ik beweer echter dat zij niet nagedacht hebben over sommige problematische implicaties van dit concept. In onderhavig artikel wil ik de visie verdedigen dat God, sinds de dagen van de apostelen, liever beschikt heeft overeenkomstig wat reeds voorzien was, dan door verdere specifieke openbaring.

Persoonlijke woorden van God

Bij het overdenken van de kwestie “God die tot ons persoonlijk spreekt”, is het behulpzaam kennis op te delen in twee grote categorieën: 1) dat wat gekend kan worden door waarneming in de schepping, via onze fysische zintuigen, en 2) dat wat enkel gekend kan worden door openbaring.
Wij zijn vrij te leren en te bestuderen wat onder de eerste categorie valt, middels ons door God gegeven rationele verstand.
De tweede categorie kan weer in tweeën verdeeld worden: 2a) hetgeen God heeft onthuld, en 2b) de geheime dingen die enkel God toebehoren (Deuteronomium 29:29!).
Wat God heeft onthuld is vervat in de Bijbel.
Dan blijft er nog één categorie over: de geheime dingen.

Met deze gestelde categorieën in gedachten kunnen we nagaan waar we “persoonlijke woorden van God” moeten onderbrengen.
Deze woorden zijn geen waarneembare aspecten van de schepping (in
de theologie Algemene Openbaring1 genoemd) en vallen dus niet in de eerste categorie.
Daarom zijn ze ofwel openbaring van God (2a) ofwel ongeopenbaarde geheime informatie (2b) (? het occulte3).
Vermits bijna elke christen occulte kennis illegitiem4 acht, moeten daarom zij die persoonlijke woorden van God claimen deze beschouwen als bijzondere openbaring van God.

Het beschouwen van “persoonlijk(e) woord(en) van God” (verder PWVG) als bijzondere openbaring is precies wat deze zo problematisch maken.
In vorige bespreking2 toonden we vanuit de Schrift aan dat bijzondere openbaring overgebracht werd door Gods gekozen middelaars die gezaghebbend
wegens Hem spraken (de enige uitzondering was het gebruik van de hulpmiddelen Urim en Tummim, Ex. 28:30).
Gods waarheid kwam dus tot Gods volk middels Zijn aangestelde middelaars.
Als we PWVD als bijzondere openbaring nemen, dan impliceren we dat elke gelovige een autoratieve5 middelaar is van bijzondere openbaring.
Nu, dat is werkelijk problematisch.

1 De apostelen waren ooggetuigen van Jezus’ opstanding. vgl. 1 Kor. 9:1
2 Het valt op dat het Nieuwe Testament geschreven werd door ofwel apostelen (van de 12) ofwel apostelen in brede zin:
zij die getuigen waren van Jezus’ opstanding (vgl. 1 Kor. 9:1). De laatste openbaring van Jezus Christus kwam via Zijn
apostel Johannes en werd het laatste boek van de Bijbel: de Apocalyps.
3 Occult: geheim.
4 Illegitiem: onwettig

Ik heb deze materie besproken met mensen die sterk geloven in goddelijke leiding welke specifiek is voor elk individu.
Hun antwoord op mijn stelling is dat zij niet beweren als middelaar op te treden
van bijzondere openbaring voor de kerk; zij claimen deze woorden enkel als persoonlijke woorden voor hun eigen levens.
Maar beschouw dit: profeten die voor God spraken moesten 100%
accuraat6 zijn (Deuteronomium 18:22!).
Als dan PWVG specifieke openbaringen van God zijn voor het individu, zijn die dan ook inerrant7? Ik moet nog iemand tegenkomen die gelooft in PWVG en
beweert zeker te weten dat de woorden altijd volmaakt, accuraat en onfeilbaar van God zijn.
Evenmin beweren zij dat deze woorden dezelfde eigenschap hebben als inerrante Schriftuur.

Indien PWVG een mengeling zijn: sommige dingen uit God en andere errant, dan is het noodzakelijk het verschil aan te duiden.
Maar met welke middelen moet dat gebeuren?
Vermits deze PWVG specifiek zijn voor individuele personen, en denkbaar elk aspect van het leven bestrijken, kunnen ze niet getoetst worden aan de Schrift.
Bijvoorbeeld, veronderstel dat ik een PWVG ontvang dat mij zegt te verhuizen naar Iowa om daar een kerk te stichten.
Hoe ga ik dat toetsen? Sommigen raden aan andere christenen te raadplegen. Maar dat verandert het probleem niet, maar maakt het nog moeilijker.
Indien het verhuizen naar Iowa en het stichten van een kerk, al of niet waarachtig uit God is,
en het kan niet getoetst worden aan de Schrift, vermits de Schrift niet dicteert waar wij moeten leven,
dan blijft over dat mensen geen onfeilbare profeten van God zijn. Hun “bijzondere openbaring” is dan niet meer inerrant en autoratief dan het individu zelf.

In de praktijk vertrouwen mensen die geloven in PWVG, op pragmatische8 testen. Men hoort vaak wat ik noem “verhalen over wonderlijke leiding”.
In het algemeen gaat het zo dat iemand beweert een PWVG ontvangen te hebben, ondernam daarop actie, en het resultaat was significant of buitengewoon.
Sommige leiders vertellen zovele verhalen over wonderlijke leiding dat zij volgelingen overtuigen van hun bijzondere status bij God, zoals Mozes of Elia. Maar als ze aangezet worden om hun praktijk te verdedigen, geven deze leiders gewoonlijk toe dat wanneer een ondernomen actie, op grond van een PWVG, niet uitkwam, dit negatieve resultaat geen bewijs inhield dat hun persoonlijk
“woord” niet uit God was.

Laten we eens kijken naar een pragmatische test.
Een persoon krijgt een bijzondere openbaring om een bepaalde actie te ondernemen.
Deze openbaring is niet onfeilbaar, en de persoon beweert niet een onfeilbare profeet te zijn.
De persoon onderneemt de voorgeschreven actie en iets groots gebeurt,
of er gebeurt niets speciaals.
In beide gevallen weet men niet of het woord een inerrant, autoratief
woord van God was, want goede dingen gebeuren soms aan misleide mensen, en slechte dingen gebeuren aan goed geleide mensen.
Pragmatische tests voor waarheid zijn niet deugdelijk.

Beschouw bijvoorbeeld Jeremia.
Hij was een aangestelde profeet van God en sprak autoratief voor
God.
Maar zijn ware, God-gegeven leiding bracht hem een levensloop van aanhoudende miserie en persoonlijke afwijzing.
De hele natie Israël weigerde naar hem te luisteren, en op het einde werd hij
weggehaald naar Egypte, bij mensen die eveneens weigerden te luisteren naar zijn ware woorden van God.
Als hij pragmatisch zou beoordeeld worden zou Jeremia als een mislukkeling bestempeld worden.
Maar, zijn ware woorden van God wáren inerrant en werden tot een boek van de Bijbel.

Verhalen van wonderlijke leiding, aangewend om bepaalde mensen te laten zeggen dat zij “van God gehoord hebben”, hebben geen waarde.
Ze beantwoorden niet aan de bijbelse toets voor profeten,
en kunnen dat niet, omdat ze niet specifiek christelijk zijn.
Waarzeggende mediums en new-agers hebben hun eigen genre van verhalen9 over wonderlijke leiding die hun geloofwaardigheid versterken.
Mijn vriend Brian Flynn vertelt getuigenissen over hoe - voordat hij gered was uit de new age - hij erg accurate waarzeggerij bracht die verhalen creëerden van “wonderlijke” leiding bij mensen.3
De vereisten van Deuteronomium 18 en 13 zijn geschreven om ons te beschermen tegen zulke “woorden van ‘God’” die niet uit God zijn.
De bijbelse toetsen eisen volmaakte voorspellende accuraatheid
en het brengen van een juiste leer over de God, die wij kennen.

5 Autoratief: gezaghebbend.
6 Accuraat: nauwkeurig
7 Inerrant: foutloos, onfeilbaar.
8 Pragmatisch: op nut, bruikbaarheid, toepasselijkheid gericht.
9 En mensen in diverse bedenkelijke groepen, sekten en culten!

De ontoereikendheid van pragmatische tests betekent tenslotte dat, eens iemand een PWVG ontving, met al dan niet gunstig gevolg, de persoon niet zeker kan zijn dat het waarlijk God was die sprak.
Zo’n persoonlijke openbaring is onmogelijk te toetsen.
Dit creëert een erg problematisch neveneffect.
Mensen beschouwen zichzelf autoratief gebonden aan een “wil van God” die hun specifiek en persoonlijk geopenbaard werd.
Maar de christen kan nooit zeker zijn dat hij deze “wil van God” gevonden heeft.
Hoe kunnen errante, niet-gezaghebbende woorden, die al dan niet van God
komen, bindend zijn? Dat kan uiteraard niet.

Sommigen werpen op dat als een persoon denkt dat een woord van God komt, dan “alles wat niet uit geloof is, zonde is”.
Met andere woorden: geloven dat iets uit God is bindt zijn persoonlijk geweten
ertoe, en vermits hij gelooft dat dit woord uit God is, zou het zonde zijn dit niet te volgen.
Maar dit betekent dat eenieder die zijn geloof heeft gezet op een misplaatst object van geloof, gebonden is om in die toestand te blijven.
Luther argumenteerde tegen deze positie, bijvoorbeeld, toen
hij betoogde dat mensen die een bijzondere religieuze eed zwoeren (zoals monniken) een binding hebben gezworen die niet uit God is; en daarom zouden zij deze eden moeten verwerpen als gebaseerd zijnde op leugens en valsheid. Leugens en valsheid zijn geen gepaste objecten van geloof.4

Een valse profeet worden voor uzelf

In vorige edities van CIC hebben we betoogd dat profeteren een gezaghebbend spreken voor God is.5 Bijzonderende profeten, die God verhoogde om de toekomstige dingen te voorzeggen, moesten 100% accuraat zijn.
Indien niet in die graad, moesten de mensen niet naar hen luisteren.
Als wij beweren een woord van God gehoord te hebben,
dat Hij gaf om onze levens te besturen, dan is dezelfde
standaard van toepassing.
Het is alsof wij tegen onszelf profeteren in Gods naam.
Dit te doen moet beantwoorden aan alle bijbelse toetsen voor profeten.
Als we falen in de test, dan zijn wij valse profeten geworden voor onszelf,
en consequent hiermee horen we dan niet te luisteren naar onszelf!
Als we slechts één keer fout zijn, dan zijn we onbetrouwbaar, en kunnen niet vertrouwd worden om te spreken voor God.
Punt uit!

Sommigen zullen opwerpen dat mensen die profeteren in de wijze van 1 Korinthiërs 14 (tot stichting, vermaning en vertroosting) niet moeten beantwoorden aan zulke testen.
Zij spreken en de anderen beoordelen.
Maar dit type van profetie10 wordt gebracht om gevolgtrekkingen en toepassingen (implicaties en applicaties) te brengen van de Schrift.
Iedereen bezit de Bijbel als een objectief middel om zulke profetie te beoordelen.
Gevolgtrekkingen en toepassingen zijn logischerwijs verbonden
met de betekenis van de tekst.

Maar PWVG zijn iets anders.
Als iemand beweert dat God hem zei een bepaalde zaak te beginnen,
met welke middelen kunnen de anderen dit dan beoordelen?
Het type van profetie dat voortkomt uit de betekenis van de tekst wordt gecontroleerd door het inerrante en gezaghebbende woord van God.
Dus als het een goede implicatie van de Schrift is, is het ook gezaghebbend. Maar subjectieve woorden over zaken die niet verbonden zijn met de Schrift, kunnen op deze manier niet beoordeeld worden, zoals we al aantoonden.
Deze subjectieve openbaringen zijn noch inerrant, noch autoratief.

Dus de persoon die een PWVG kreeg, dat niet echt uit God was, bindt zichzelf aan iets wat God niet heeft gesproken.
Het is zonde u te binden aan wat God niet heeft gebonden, of los te laten wat God niet heeft losgelaten.
Laat me u enkele voorbeelden noemen. Beschouw deze passage:

“Maar de Geest zegt uitdrukkelijk dat in de laatste tijden sommigen afvallig zullen worden van het geloof en zich zullen wenden tot verleidende geesten en leringen van demonen, door huichelarij van leugensprekers, die hun eigen geweten hebben toegeschroeid als met een brandijzer.
zij verbieden te trouwen en gebieden zich te onthouden van voedsel, dat God geschapen heeft voor de gelovigen en voor hen die de waarheid hebben leren kennen, om onder dankzegging aanvaard te worden” - 1 Timotheüs 4:1-3.

10 Het beoefenen van oudtestamentische profetie is niet meer geldig sinds de canon van de Schrift in de eerste eeuw compleet werd.
Daarna komt nieuwtestamentisch profeteren, op de grond van de Schrift.
Zij die vandaag op oudtestamentische wijze dingen profeteren die de bestaande Schrift te buiten gaan, staan niet op nieuwtestamentische grond en
zijn daarom valse profeten.

Als iemand de kerk zou toespreken en het huwelijk zou verbieden in Gods naam, dan zou hij duidelijk een valse profeet zijn, met een leer van demonen.
Maar wat indien de persoon dit woord tot zichzelf spreekt?
Hij claimt dus een PWVG te hebben dat zegt dat hij niet kan trouwen.
Waarom is hij dan minder dan een valse profeet dan wanneer hij hetzelfde zou zeggen tot de hele kerk?

Een man is vrij te trouwen in de Heer of niet te trouwen.
Als hij verkiest van niet te trouwen, zoals Paulus deed (zie zijn discussie in 1 Kor. 7) valt dit binnen de christelijke vrijheid.
Als hij trouwt valt dat evenzo binnen de christelijke vrijheid (“maar ook als u trouwt, zondigt u niet” - 1 Kor. 7:28a).
Maar wat indien een man zegt: “God sprak tot mij dat ik niet moet trouwen maar single blijven”?
Op grond van 1 Tim. 4:3 leert hij een leer van demonen tot zichzelf.
De enige manier om te ontsnappen aan de denktrant hiervan is te beweren dat iedereen kan spreken in Gods naam tot zichzelf zonder dat deze woorden enige bijbelse test moeten doorstaan.
Maar dat opent de deur voor elke mogelijke dwaling en gebondenheid.
Dit zelfde argument is van toepassing op het zweren van een eed, zoals die van celibaat bij monniken.6 Men heeft zich aanmatigend gebonden in Gods naam.

Laten we een ander voorbeeld beschouwen in het licht van 1 Tim. 4. Veronderstel dat iemand in Gods naam tot de kerk spreekt en het eten van varkensvlees verbiedt.
Volgens onze passage is dit dan een leer van demonen.
Veronderstel dat iemand zegt: “God zei me dat ik geen varkensvlees
mag eten”.
Hoe is het dan minder een leer van demonen, wanneer dit gesproken werd tot één lid (d.w.z. onszelf) in plaats van tot de hele kerk?
Elk persoon is vrij van al dan niet varkensvlees te eten zonder tegenverwijt. Maar als zij trachten iets toe te voegen aan de goddelijke Schriftuur, maken
zij van zichzelf een ondeugdelijke wetgever.

PWVG, gegeven aan de kerk of aan iemand persoonlijk, die als bindend en autoratief genomen worden, zijn daarom vals.
Alle woorden die claimen Gods inerrante en autoratieve woord te zijn,
terwijl ze dat niet zijn, zijn valse profetieën.
Zij die valse woorden spreken in Gods naam tegen zichzelf, en die dus zichzelf daaraan binden, zijn valse profeten geworden voor zichzelf.
Zij zouden ermee moeten stoppen naar zichzelf te luisteren!

Het verschil tussen bijzondere openbaring en voorzienigheid

Zij die leren dat PWVG de normale ervaring zijn van alle christenen, schrijven dikwijls literatuur waarbij bijbelse figuren gebruikt worden als voorbeelden.
Zij argumenteren dat indien God kan spreken door Mozes, God dan ook kan spreken door ons .7
De kwestie is echter niet Gods bekwaamheid van te spreken, of Gods onveranderlijke natuur, maar hoe God heeft verkozen te spreken11.
Zoals we al eerder hebben besproken: mensen onder het Oude Wetsverbond, zoals b.v. Korach, hanteerden hetzelfde argument dat God tot iedereen kan spreken.
Maar God had verkozen tot Mozes te spreken en Korach kwam op een gruwelijke manier tot deze vaststelling.

God verkoos autoratief te spreken door de patriarchen, Mozes, de profeten, Jezus en de apostelen.
Hun woorden zijn Gods woorden die bindend zijn voor allen.
Maar is het recipiënt12 zijn van goddelijke openbaring normatief voor allen?
Dat is duidelijk niet zo.
Wij zijn ertoe gebonden aandacht te verlenen aan de woorden van hen door wie God heeft verkozen te spreken:

“Hoe zullen wij ontvluchten, als wij geen acht slaan op zo’n grote zaligheid, die aanvankelijk verkondigd is door de Heere en aan ons bevestigd is door hen die Hem gehoord hebben.
God heeft bovendien getuigenis gegeven door tekenen, wonderen en allerlei krachten en gaven van de Heilige Geest, overeenkomstig Zijn wil” - Hebreeën 2:3-4.

God sprak door hen op buitengewone manieren en zo werd “het geloof eenmaal aan de heiligen overgeleverd”13.

11 En in welke dispensatie. God is altijd Dezelfde maar Hij handelt niet altijd hetzelfde. Zo handelt Hij anders in de
Joodse bedeling dan in de volwassen christelijke bedeling, enz. Bestudeer de Bijbel dispensationeel.
12 Recipient: ontvanger; iemand die ontvangt.
13 Judas 3.

Zelfs in bijbelse tijden waren er lange perioden zonder enig verslag van God die bijzondere openbaringen gaf.
Bijvoorbeeld, de eerste 80 jaar van Mozes’ leven.
In het verhaal vanaf zijn geboorte, zijn verblijf bij Farao, de 40 jaar bij Laban, tot aan het voorval bij het brandende braambos, lees je niet dat God direct tot iemand spreekt.
Maar alles wat gebeurde tot aan dat voorval, was Gods voorziening
die werkte om Zijn beloften te vervullen aan Abraham.

Veel christenen hebben een arme kijk op de bijbelse leringen over voorzienigheid.
Dit leidt hen tot de gedachte dat tenzij zij regelmatig PWVG ontvangen, God hen niet leidt of niet werkt in hun levens.
Mozes’ moeder kreeg geen woord van God om hem in de Nijl te plaatsen, maar God gebruikte deze actie.
Beschouw het boek van Esther.
God wordt nooit genoemd in Esther, maar het hele boek gaat over Gods voorzienig werk door Esther om Zijn volk te redden.
Het keerpunt in het Estherverhaal wordt gevonden in Mordechaï’s woorden:
“Zo zeide Mordechaï, dat men Esther wederom zeggen zou:
Beeld u niet in, in uw ziel, dat gij zult ontkomen in het huis des konings, meer
dan al de andere Joden.
Want indien gij enigszins zwijgen zult in deze tijd, zo zal de Joden verkwikking
en verlossing uit een andere plaats ontstaan; maar gij en het huis uws vaders zult omkomen; en wie weet, of gij niet met het oog op zulke tijd als deze is, tot dit koninkrijk gekomen zijt”(Esther 4:13-14).
In Zijn voorzienigheid plaatste God Esther in de plaats van het koningschap opdat zij daar actie zou ondernemen, wat zij ook deed.
God redde in Zijn voorzienigheid de Joden en verzekerde de Messiaanse beloften doorheen mensen die geen bijzonder woord van God hoorden.

Gedurende een tijd van 400 jaar - van Maleachi tot Johannes de Doper - waren er geen autoratieve profeten in Israël, en zij wisten het.
Verscheidene passages in het intertestamentair boek Makkabeeen
tonen aan dat zij er zich van bewust waren dat zij geen profeet hadden. Bijvoorbeeld: “En zij brachten de stenen op de berg van het huis, in een geschikte plaats, totdat er een profeet zou komen, om te antwoorden wat men met deze doen zou” (1 Makk. 4:46).8
Maar in Daniël 11 is er een gedetailleerde profetie over wat zou gebeuren tijdens de intertestamentaire periode.
Deze zijn met zoveel detail gegeven dat liberale critici beweren dat Daniël dit moet geschreven hebben na de gebeurtenissen.
Dit toont aan dat God soeverein in Zijn voorzienigheid regeert om zijn beoogde doeleinden te vervullen, en dat Hij in staat is zo te doen zonder dat iemand vandaag bijzondere openbaringen krijgt om Zijn volk te leiden.
God bracht reddende geschiedenis voort van Maleachi tot Johannes de
Doper, precies zoals Daniël voorspelde, zonder profeten gedurende al die jaren.

Wat we in deze voorbeelden zien is dat tijdens deze perioden, zonder enige bijzondere openbaring dan hetgeen voorheen aan anderen gegeven was, God Zijn plan uitwerkte door mensen, net zo effectief als Hij deed door directe openbaring.
Gods bestuur in voorzienigheid is geen mindere manier voor God om zorg te dragen voor Zijn volk.

vervolg ..

[/quote]
je valt in herhaling, Anita

Berichten: 2109

(Robbedoes873) Waarom de aanval openen als er een lange laptekst geplaatst word??
Als het te lang is en je wilt het niet lezen, Lees het dan niet maar open niet de aanval,
zo jammer en nergens goed voor lijkt mij Twijfelende smiley

Berichten: 2

Tjonge wat een lap tekst zeg. Het onderwerp is interessant, maar ik heb de energie niet eens om te beginnen met lezen!
Misschien iets korter?

Berichten: 413

SJOUKJE614 schreef:

Tjonge wat een lap tekst zeg. Het onderwerp is interessant, maar ik heb de energie niet eens om te beginnen met lezen!
Misschien iets korter?

Als je rijk wilt worden met beleggen, dan is 'contrair beleggen' een goede optie. Dat is, dat je precies tegen de stroom ingaat... Dat je precies datgene doet, wat de meerderheid dus eh... nou ja, niet meeste stemmen gelden, maar precies omgekeerd! Dat is niet zonder risico's! Dus ja, wat ga je dan doen? Als je bij de mensen geen steun vindt... waar dan wel?

en dan...
zoeken naar De Stem van God.
PWVG, PERSOONLIJK WOORD VAN GOD (afkorting = copy right Anita)

Vraag 1:
Hoort u wel eens de Stem van God?

Vraag 2:
Zo ja, gehoorzaamt u dan?

Vraag 3:
Als u wel de stem van God hoort, maar u gehoorzaamt niet, wordt uw leven dan een puinhoop?

Vraag 4: Als u nooit de stem van God hoort, voelt u zich dan onzeker (bij belangrijke beslissingen etc.) ?

Vraag 5: Als u een belangrijke beslissing moet nemen, zoekt u dan de wil van God? zo ja, hoe ?

Vraag 6: Als u advies zou moeten geven aan andere mensen, hoe zet u dan uw persoonlijke mening opzij? Hoe zorgt u dan, dat u weet wat goed is voor de ander?

Vraag 7: Als u voor moeilijke beslissingen staat, welke Bijbelgedeelten zoekt u dan, als hulp? Of slaat u juist de Bijbel open en laat u God beslissen wat u gaat lezen?

Vraag 8:
Welke vraag ben ik vergeten? C.q. welke vraag heb ik bewust weggelaten? (Anders wordt het zo'n lange lap tekst... Knipoog smiley

)

Dit is zo'n beetje de strekking van de lange lap tekst... Hopenlijk is daar mee een beetje 'de chemie' hersteld, tussen Anita en... iedereen.

P.S. beetje lief zijn voor Anita, ze wilde zaterdag 27 november gewoon gezellig spelletjes spelen en toen... en toen... en toen... lieten jullie haar ook al alleen! En nu weer! Verraste, verbaasde smiley

Berichten: 413

CHATULIEM619 schreef:

je valt in herhaling, Anita[/quote]

Jammer ook, dat het in twee stukken is gepost. Gefrustreerde smiley

Dan loopt ze kans dat ze net niet de langste posting ooit heeft...

Jammer ook, dat het inderdaad twee keer hetzelfde is. Smiley die vol vragen zit

Dan loop je de kans van diskwalificatie.

En toch vind ik het heel fideel dat ze een heel moeilijk onderwerp vanuit haar persoonlijke ervaring en inzichten bespreekt. Lachende smiley met blinkend witte tanden

Lachende smiley met blinkend witte tanden

P.S. Anita, die vriend van jou, die lezingen geeft, schrijft die ook boeken? Heeft hij publicaties op internet?

Berichten: 413

HENK710 schreef:

(Robbedoes873) Waarom de aanval openen als er een lange laptekst geplaatst word??
Als het te lang is en je wilt het niet lezen, Lees het dan niet maar open niet de aanval,
zo jammer en nergens goed voor lijkt mij Twijfelende smiley

Klopt, dat jullie nu al zoooooooo lang, wekenlang dag en nacht aan het zoenen zijn, daar hoor je mij toch ook niet over?! Oha ja, nu ff wel... Verlegen lachende smiley

Berichten: 413

ANITA324 schreef:

De Problemen met Persoonlijke

Woorden Van God

Bob DeWaay, 2007, http://cicministry.org/ - Critical Issues Commentary
Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vertaling en voetnoten door M.V.

De Bijbel zegt ons dat God onfeilbaar, finaal en met gezag heeft gesproken door mensen die Hij koos als middelaars van Zijn openbaring.
Dit wordt samengevat in Hebreeën 1:1-2: “God, Die voorheen vele malen en op vele manieren tot de vaderen gesproken heeft door de profeten, heeft in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon, Die Hij gesteld heeft tot een erfgenaam van alles, door Wie Hij ook de wereld gemaakt heeft”.
De Bijbel zegt verder dat Christus’ woorden aan ons bevestigd werden door ooggetuigen1: de apostelen. En Hebreeën 2:2-3: “Want als het woord, dat door engelen gesproken werd, bindend was en elke overtreding en ongehoorzaamheid rechtvaardige vergelding ontving, hoe zullen wij ontvluchten, als wij geen acht slaan op zo’n grote zaligheid, die aanvankelijk verkondigd is door de Heere en aan ons bevestigd is door hen die Hem
gehoord hebben”. De apostelen waren verantwoordelijk om ons het Nieuwe Testament te geven2, welke de woorden van Christus’ gezaghebbende woorden omvat voor Zijn kerk - de onthullende waarheden die voor allen bindend blijven.

In onderhavig artikel beschouwen we nu de vraag: Kan een gelovige bijzondere openbaring ontvangen als Gods persoonlijk bekendgemaakte wil voor zijn of haar leven? [size=18]Velen geloven dat deze bijzondere openbaring een realiteit is - dat God daarin voorziet vandaag.
Ik beweer echter dat zij niet nagedacht hebben over sommige problematische implicaties van dit concept. In onderhavig artikel wil ik de visie verdedigen dat God, sinds de dagen van de apostelen, liever beschikt heeft overeenkomstig wat reeds voorzien was, dan door verdere specifieke openbaring.[[/size]b]Persoonlijke woorden van God[/b]

DIT IS DUS DE STELLING.
DAAR KUN JE HET MEE EENS OF MEE ONEENS ZIJN.

DAN NU DE ARGUMENTEN:
Bij het overdenken van de kwestie “God die tot ons persoonlijk spreekt”, is het behulpzaam kennis op te delen in twee grote categorieën: 1) dat wat gekend kan worden door waarneming in de schepping, via onze fysische zintuigen, en 2) dat wat enkel gekend kan worden door openbaring.
Wij zijn vrij te leren en te bestuderen wat onder de eerste categorie valt, middels ons door God gegeven rationele verstand.
De tweede categorie kan weer in tweeën verdeeld worden: 2a) hetgeen God heeft onthuld, en 2b) de geheime dingen die enkel God toebehoren (Deuteronomium 29:29!).
Wat God heeft onthuld is vervat in de Bijbel.
Dan blijft er nog één categorie over: de geheime dingen.

GEHEIM ?

Met deze gestelde categorieën in gedachten kunnen we nagaan waar we “persoonlijke woorden van God” moeten onderbrengen.
Deze woorden zijn geen waarneembare aspecten van de schepping (in
de theologie Algemene Openbaring1 genoemd) en vallen dus niet in de eerste categorie.
Daarom zijn ze ofwel openbaring van God (2a) ofwel ongeopenbaarde geheime informatie (2b) (? het occulte3).
Vermits bijna elke christen occulte kennis illegitiem4 acht, moeten daarom zij die persoonlijke woorden van God claimen deze beschouwen als bijzondere openbaring van God.

Het beschouwen van “persoonlijk(e) woord(en) van God” (verder PWVG) als bijzondere openbaring is precies wat deze zo problematisch maken.
In vorige bespreking2 toonden we vanuit de Schrift aan dat bijzondere openbaring overgebracht werd door Gods gekozen middelaars die gezaghebbend
wegens Hem spraken (de enige uitzondering was het gebruik van de hulpmiddelen Urim en Tummim, Ex. 28:30).
Gods waarheid kwam dus tot Gods volk middels Zijn aangestelde middelaars.

Als we PWVD als bijzondere openbaring nemen, dan impliceren we dat elke gelovige een autoratieve5 middelaar is van bijzondere openbaring.
Nu, dat is werkelijk problematisch.

IS DAT ZO?

1 De apostelen waren ooggetuigen van Jezus’ opstanding. vgl. 1 Kor. 9:1
2 Het valt op dat het Nieuwe Testament geschreven werd door ofwel apostelen (van de 12) ofwel apostelen in brede zin:
zij die getuigen waren van Jezus’ opstanding (vgl. 1 Kor. 9:1). De laatste openbaring van Jezus Christus kwam via Zijn
apostel Johannes en werd het laatste boek van de Bijbel: de Apocalyps.
3 Occult: geheim.
4 Illegitiem: onwettig

Ik heb deze materie besproken met mensen die sterk geloven in goddelijke leiding welke specifiek is voor elk individu.
Hun antwoord op mijn stelling is dat zij niet beweren als middelaar op te treden
van bijzondere openbaring voor de kerk; zij claimen deze woorden enkel als persoonlijke woorden voor hun eigen levens.
Maar beschouw dit: profeten die voor God spraken moesten 100%
accuraat6 zijn (Deuteronomium 18:22!).
Als dan PWVG specifieke openbaringen van God zijn voor het individu, zijn die dan ook inerrant7? Ik moet nog iemand tegenkomen die gelooft in PWVG en
beweert zeker te weten dat de woorden altijd volmaakt, accuraat en onfeilbaar van God zijn.
Evenmin beweren zij dat deze woorden dezelfde eigenschap hebben als inerrante Schriftuur.

Indien PWVG een mengeling zijn: sommige dingen uit God en andere errant, dan is het noodzakelijk het verschil aan te duiden.

Maar met welke middelen moet dat gebeuren?
Vermits deze PWVG specifiek zijn voor individuele personen, en denkbaar elk aspect van het leven bestrijken, kunnen ze niet getoetst worden aan de Schrift.
Bijvoorbeeld, veronderstel dat ik een PWVG ontvang dat mij zegt te verhuizen naar Iowa om daar een kerk te stichten.
Hoe ga ik dat toetsen? Sommigen raden aan andere christenen te raadplegen. Maar dat verandert het probleem niet, maar maakt het nog moeilijker.
Indien het verhuizen naar Iowa en het stichten van een kerk, al of niet waarachtig uit God is,
en het kan niet getoetst worden aan de Schrift, vermits de Schrift niet dicteert waar wij moeten leven,
dan blijft over dat mensen geen onfeilbare profeten van God zijn. Hun “bijzondere openbaring” is dan niet meer inerrant en autoratief dan het individu zelf.

In de praktijk vertrouwen mensen die geloven in PWVG, op pragmatische8 testen.

Men hoort vaak wat ik noem “verhalen over wonderlijke leiding”.
In het algemeen gaat het zo dat iemand beweert een PWVG ontvangen te hebben, ondernam daarop actie, en het resultaat was significant of buitengewoon.
Sommige leiders vertellen zovele verhalen over wonderlijke leiding dat zij volgelingen overtuigen van hun bijzondere status bij God, zoals Mozes of Elia. Maar als ze aangezet worden om hun praktijk te verdedigen, geven deze leiders gewoonlijk toe dat wanneer een ondernomen actie, op grond van een PWVG, niet uitkwam, dit negatieve resultaat geen bewijs inhield dat hun persoonlijk
“woord” niet uit God was.

Laten we eens kijken naar een pragmatische test.
Een persoon krijgt een bijzondere openbaring om een bepaalde actie te ondernemen.
Deze openbaring is niet onfeilbaar, en de persoon beweert niet een onfeilbare profeet te zijn.
De persoon onderneemt de voorgeschreven actie en iets groots gebeurt,
of er gebeurt niets speciaals.
In beide gevallen weet men niet of het woord een inerrant, autoratief
woord van God was, want goede dingen gebeuren soms aan misleide mensen, en slechte dingen gebeuren aan goed geleide mensen.
Pragmatische tests voor waarheid zijn niet deugdelijk.

Beschouw bijvoorbeeld Jeremia.
Hij was een aangestelde profeet van God en sprak autoratief voor
God.
Maar zijn ware, God-gegeven leiding bracht hem een levensloop van aanhoudende miserie en persoonlijke afwijzing.
De hele natie Israël weigerde naar hem te luisteren, en op het einde werd hij
weggehaald naar Egypte, bij mensen die eveneens weigerden te luisteren naar zijn ware woorden van God.
Als hij pragmatisch zou beoordeeld worden zou Jeremia als een mislukkeling bestempeld worden.
Maar, zijn ware woorden van God wáren inerrant en werden tot een boek van de Bijbel.

Verhalen van wonderlijke leiding, aangewend om bepaalde mensen te laten zeggen dat zij “van God gehoord hebben”, hebben geen waarde.
Ze beantwoorden niet aan de bijbelse toets voor profeten,
en kunnen dat niet, omdat ze niet specifiek christelijk zijn.
Waarzeggende mediums en new-agers hebben hun eigen genre van verhalen9 over wonderlijke leiding die hun geloofwaardigheid versterken.

Mijn vriend Brian Flynn vertelt getuigenissen over hoe - voordat hij gered was uit de new age - hij erg accurate waarzeggerij bracht die verhalen creëerden van “wonderlijke” leiding bij mensen.3

INTERESSANT

(SORRY, ALS HET OVER DE ZONDIGE WERELD GAAT WORDT HET INEENS INTERESSANT... DAT ZEGT WEL IETS OVER MIJ... OF OOK OVER JOU? EN ALLE LUISTERAARS?)

De vereisten van Deuteronomium 18 en 13 zijn geschreven om ons te beschermen tegen zulke “woorden van ‘God’” die niet uit God zijn.
De bijbelse toetsen eisen volmaakte voorspellende accuraatheid
en het brengen van een juiste leer over de God, die wij kennen.

5 Autoratief: gezaghebbend.
6 Accuraat: nauwkeurig
7 Inerrant: foutloos, onfeilbaar.

PROCEDURE FOUTJE: JE GAAT HIER HET WOORD INERRANT UITLEGGEN, MAAR DAT HAD JE AL EERDER GEBRUIKT... HET ZIJ JE VERGEVEN.

8 Pragmatisch: op nut, bruikbaarheid, toepasselijkheid gericht.
9 En mensen in diverse bedenkelijke groepen, sekten en culten!

De ontoereikendheid van pragmatische tests betekent tenslotte dat, eens iemand een PWVG ontving, met al dan niet gunstig gevolg, de persoon niet zeker kan zijn dat het waarlijk God was die sprak.
Zo’n persoonlijke openbaring is onmogelijk te toetsen.
Dit creëert een erg problematisch neveneffect.
Mensen beschouwen zichzelf autoratief gebonden aan een “wil van God” die hun specifiek en persoonlijk geopenbaard werd.

JA, MEE EENS. ALS JE DENKT 'DAT IS VAN GOD!' VOORTAAN GA IK ALTIJD ZO DOEN... DAN KAN DATGENE WAT JE DAARNA 'ALTIJD' ZO GAAT DOEN EEN AFGOD WORDEN. GOED PUNT.

Maar de christen kan nooit zeker zijn dat hij deze “wil van God” gevonden heeft.
Hoe kunnen errante, niet-gezaghebbende woorden, die al dan niet van God
komen, bindend zijn? Dat kan uiteraard niet.

DE ZONDE IS VERSLAVEND. JUIST ALS IETS 'ERRANT' IS.. IK BEDOEL, JUIST ALS IETS 'FOUT' IS, JUIST ALS IETS 'ZONDIG' IS, DAN IS HET BINDEND IN DE ZIN, DAT JE GEBONDEN RAAKT AAN DE ZONDE. KORTOM, HET IS MAAR NET HOE JE HET WOORD 'BINDEND' INTERPRETEERT. HETZELFDE WOORD HEEFT HIER MEERDERE BETEKENISSEN. JE HEBT HIER HET WOORD 'BINDEND' NIET GEDEFINIEERD... HET WOORD VAN MENSEN IS DUS VOOR MEERDERE UITLEG VATBAAR... IN TEGENSTELLING TOT EEN 'WOORD VAN GOD' ?

WAT JIJ HIER BEDOELT MET 'BINDEND' IS, DAT MENSEN ZOUDEN LUISTEREN NAAR 'EEN WOORD VAN GOD' EN DAN 'DE OPDRACHT' ZOUDEN UITVOEREN. .

Sommigen werpen op dat als een persoon denkt dat een woord van God komt, dan “alles wat niet uit geloof is, zonde is”.
Met andere woorden: geloven dat iets uit God is bindt zijn persoonlijk geweten
ertoe, en vermits hij gelooft dat dit woord uit God is, zou het zonde zijn dit niet te volgen.
Maar dit betekent dat eenieder die zijn geloof heeft gezet op een misplaatst object van geloof, gebonden is om in die toestand te blijven.

JUIST. DAT IS HET GEVAAR.

Luther argumenteerde tegen deze positie, bijvoorbeeld, toen
hij betoogde dat mensen die een bijzondere religieuze eed zwoeren (zoals monniken) een binding hebben gezworen die niet uit God is; en daarom zouden zij deze eden moeten verwerpen als gebaseerd zijnde op leugens en valsheid. Leugens en valsheid zijn geen gepaste objecten van geloof.4

LUTHER ZEI OOK (ZEGT MEN... ) 'JEDER PRINZIP FÜRHT ZUM TEUFEL'. ELK PRINCIPE, DAT JE TOT HET UITERSTE VASTHOUDT VOERT TOT DE DUIVEL... BOVENDIEN, WAAROM ZOU JE ALS CHRISTEN EEN RELIGIEUZE EED VOEREN? ZEI CHRISTUS NIET, DAT WIJ NIET ZOUDEN ZWEREN? MAAR LAAT UW JA, JA ZIJN EN UW NEE, NEE.

Een valse profeet worden voor uzelf

In vorige edities van CIC hebben we betoogd

JAAAAAAAAA ANITA.... COPY PASTE.... VRIJ VERTAALD: KOPPIE KRAUW! PAPEGAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA Geschokte, onthutste smiley

EVEN DE PUNTJE OP DE I zetten

dat profeteren een gezaghebbend spreken voor God is.5 Bijzonderende profeten, die God verhoogde om de toekomstige dingen te voorzeggen, moesten 100% accuraat zijn.

LATEN WE BEGINNEN MET EEN BRONVERMELDING????? Smiley die vol vragen zit

Indien niet in die graad, moesten de mensen niet naar hen luisteren.

LIJKT ME EEN GOED PLAN ! Smiley met dichtgeplakte mond

Als wij beweren een woord van God gehoord te hebben,
dat Hij gaf om onze levens te besturen, dan is dezelfde
standaard van toepassing.
Het is alsof wij tegen onszelf profeteren in Gods naam.
Dit te doen moet beantwoorden aan alle bijbelse toetsen voor profeten.
Als we falen in de test, dan zijn wij valse profeten geworden voor onszelf,
en consequent hiermee horen we dan niet te luisteren naar onszelf!
Als we slechts één keer fout zijn, dan zijn we onbetrouwbaar, en kunnen niet vertrouwd worden om te spreken voor God.
Punt uit!

ZO ! KIJK EENS HOE FOUT MOZES WEL NIET WAS! SLOEG EERST IEMAND NEER IN DE WOESTIJN... EN KREEG TOCH DAARNA 'HET WOORD'.

MAAR GOED, WAT HIER STAAT IS... ALS IEMAND OOK MAAR ÉÉN FOUTJE MAAKT... DAN MOETEN WE DAARNA NIET VERDER LUISTEREN... DAN HEBBEN AL DIE MENSEN DIE DIT EEN LANGE LAP TEKST VINDEN HET NU WEL MAKKELIJK GEKREGEN... WANT IMMERS, DE AUTEUR (NIET ANITA, WANT DIT KOMT IMMERS VIA COPY PASTE UIT CIC .... Zieke smiley

) MAAKT HIER EEN FOUT. CONSEQUENTIE:

U HOEFT NIET VERDER TE LUISTEREN ! Clown smiley

Sommigen zullen opwerpen dat mensen die profeteren in de wijze van 1 Korinthiërs 14 (tot stichting, vermaning en vertroosting) niet moeten beantwoorden aan zulke testen.

JA ZEG... ZO KOM JE ER WEL ERRRRRRG MAKKELIJK VAN AF... GEVOLG... U MOET NU TOCH VERDER LEZEN... (SORRY VOOR HET MOETEN... WEET EVEN GEEN ANDER WOORD... )

Zij spreken en de anderen beoordelen.
Maar dit type van profetie10 wordt gebracht om gevolgtrekkingen en toepassingen (implicaties en applicaties) te brengen van de Schrift.
Iedereen bezit de Bijbel als een objectief middel om zulke profetie te beoordelen.
Gevolgtrekkingen en toepassingen zijn logischerwijs verbonden
met de betekenis van de tekst.

Maar PWVG zijn iets anders.
Als iemand beweert dat God hem zei een bepaalde zaak te beginnen,

EERSTE ASSOCIATIE: INDIEN IEMAND EEN ZAAK BEGINT, MAAKT U TOCH EERST EEN BEREKENING? (CITAAT... )

met welke middelen kunnen de anderen dit dan beoordelen?

INDIEN IEMAND EEN ZAAK BEGINT, NIET DE BEOORDELING VAN ANDEREN IS DAN EEN EERSTE PUNT, WEL EEN EERSTE PUNT VAN BEOORDELING IS DE EIGEN BEREKENING ! KORTOM, NIET BANG ZIJN VOOR ANDEREN,

Het type van profetie dat voortkomt uit de betekenis van de tekst wordt gecontroleerd door het inerrante en gezaghebbende woord van God.
Dus als het een goede implicatie van de Schrift is, is het ook gezaghebbend. Maar subjectieve woorden over zaken die niet verbonden zijn met de Schrift, kunnen op deze manier niet beoordeeld worden, zoals we al aantoonden.

DIT IS SUGGESTIEF TAALGEBRUIK. ZOALS WE AL AANTOONDEN... DAN HOEF JE ER NIET MEER OVER TE DENKEN, WANT HET IS AL BEWEZEN... MAAR WAAR OOK AL WEER???

Deze subjectieve openbaringen zijn noch inerrant, noch autoratief.

Dus de persoon die een PWVG kreeg, dat niet echt uit God was, bindt zichzelf aan iets wat God niet heeft gesproken.

HE, KIJK, HIER KOMT DE DENKFOUT. JA, HARDE WOORDEN VAN MIJ ! ALS HET NIET UIT DE SCHRIFT IS... DAN KAN HET OOK NOOIT UIT GOD ZIJN... MAAR.... MOZES... JEREMIA, KREGEN HUN OPENBARINGEN EN OPDRACHTEN OOK NIET UIT DE SCHRIFT MAAR JUIST DOOR WAARNEMINGEN IN DE PRAKTIJK? DUS DE WOORDEN VAN GOD, ONTVANGEN DOOR MOZES EN DOOR JEREMIA ZOUDEN NIET UIT GOD ZIJN? DAT GAAT TEGEN DE SCHRIFT IN. CONCLUSIE, DE WOORDEN DIE HIER GESPROKEN ZIJN, MOETEN GETOEST WORDEN AAN DE SCHRIFT EN NU 'WIJ' (IKKE...) DIT GEDAAN HEBBEN, BLIJKT DAT HET TEGEN DE SCHRIFT INGAAT !

DUS EH... ALS U ZICH BINDT AAN HETGEEN HIERBOVEN GESCHREVEN STAAT, DAN BINDT U ZICH AAN IETS WAT GOD NIET HEEFT GESPROKEN... ZO ZEGT DE SCHRIJVER (NIET ANITA, MAAR HET CIC Smiley die vol vragen zit

) ZELF...

Het is zonde u te binden aan wat God niet heeft gebonden, of los te laten wat God niet heeft losgelaten.
Laat me u enkele voorbeelden noemen. Beschouw deze passage:

“Maar de Geest zegt uitdrukkelijk dat in de laatste tijden sommigen afvallig zullen worden van het geloof en zich zullen wenden tot verleidende geesten en leringen van demonen, door huichelarij van leugensprekers, die hun eigen geweten hebben toegeschroeid als met een brandijzer.
zij verbieden te trouwen en gebieden zich te onthouden van voedsel, dat God geschapen heeft voor de gelovigen en voor hen die de waarheid hebben leren kennen, om onder dankzegging aanvaard te worden” - 1 Timotheüs 4:1-3.

10 Het beoefenen van oudtestamentische profetie is niet meer geldig sinds de canon van de Schrift in de eerste eeuw compleet werd.

WIE ZEGT DAT? OP BASIS VAN WELKE GRONDEN? IS DIT SCHRIFTUURLIJK? IK BEDOEL MAAR, DAT ZIJN DE CRITERIA VAN DE AUTEUR, VRAAG IS, OF DE AUTEUR ZICH HIER WEL AAN ZIJN OF HAAR EIGEN CRITERIA HOUDT!

Daarna komt nieuwtestamentisch profeteren, op de grond van de Schrift.
Zij die vandaag op oudtestamentische wijze dingen profeteren die de bestaande Schrift te buiten gaan, staan niet op nieuwtestamentische grond en
zijn daarom valse profeten.

KWESTIE VAN DEFINITIE? OUD TESTAMENTISCH, DE VERLOSSER MOEST NOG KOMEN. NIEUW TESTAMENTISCH, DE VERLOSSER IS AL GEKOMEN.

Als iemand de kerk zou toespreken en het huwelijk zou verbieden in Gods naam, dan zou hij duidelijk een valse profeet zijn, met een leer van demonen.

DIE OPMERKING KAN DE ROOMS KATHOLIEKE KERK IN ZIJN ZAK STEKEN... (A.U.B. NIET LETTERLIJK, WANT ANDERS VAT U DIT WOORD VERKEERD OP, NAMELIJK, PRECIES ZOALS HET NIET BEDOELD IS... ) VRESELIJK... JAMMER... SCHADELIJK... HAD IK HET ZO NIET MOGEN SCHRIJVEN? DE ROOMS KATHOLIEKEN NOEMEN ZICHZELF ALTIJD DE MENSEN VAN DE HUMOR... IN TEGENSTELLING TOT DIE ANDEREN DIE ZO SERIEUS ZOUDEN ZIJN...

Maar wat indien de persoon dit woord tot zichzelf spreekt?

JA, DAT IS EEN DOORDENKERTJE...

Hij claimt dus een PWVG te hebben dat zegt dat hij niet kan trouwen.
Waarom is hij dan minder dan een valse profeet dan wanneer hij hetzelfde zou zeggen tot de hele kerk?

HELP! HET IS AL LAAT! HOOFDZIN, BIJZIN... GEEN ZIN... OM TE LEZEN?

Een man is vrij te trouwen in de Heer of niet te trouwen.
Als hij verkiest van niet te trouwen,

BLIJKBAAR WAS HET VOOR SCHRIJFSTER OOK AL LAAT, HET IS NAMELIJK...

ALS HIJ VERKIEST OMMMMMM NIET TE TROUWEN

zoals Paulus deed (zie zijn discussie in 1 Kor. 7)

VOLGENS MIJ WAS HET GEEN DISCUSSIE, MAAR MEER EEN MEDEDELING? WE GAAN HET NALEZEN...

valt dit binnen de christelijke vrijheid.
Als hij trouwt valt dat evenzo binnen de christelijke vrijheid (“maar ook als u trouwt, zondigt u niet” - 1 Kor. 7:28a).
Maar wat indien een man zegt: “God sprak tot mij dat ik niet moet trouwen maar single blijven”?

OEPS, DAT IS IN IEDER GEVAL GEEEN STATEN VERTALING...

Op grond van 1 Tim. 4:3 leert hij een leer van demonen tot zichzelf.

MAAR WEL HARDE TAAL.

De enige manier om te ontsnappen aan de denktrant hiervan is te beweren dat iedereen kan spreken in Gods naam tot zichzelf zonder dat deze woorden enige bijbelse test moeten doorstaan.

MENSEN DOEN VAAK DINGEN ONBEWUST... ZIJN ZICH NIET BEWUST VAN HUN MOTIEVEN...

Maar dat opent de deur voor elke mogelijke dwaling en gebondenheid.

KLOPT...

Dit zelfde argument is van toepassing op het zweren van een eed, zoals die van celibaat bij monniken.6 Men heeft zich aanmatigend gebonden in Gods naam.

AANMATIGEND ??? AAN MATEN GEBONDEN... JE LEEFVRIJHEID BEPERKT...

Laten we een ander voorbeeld beschouwen in het licht van 1 Tim. 4. Veronderstel dat iemand in Gods naam tot de kerk spreekt en het eten van varkensvlees verbiedt.

ZO, DAT ZOU GEZOND ZIJN, ALS DAT VERBODEN WERD... TOCH?

Volgens onze passage is dit dan een leer van demonen.

EH... DOE MIJ MAAR EEN PLAKJE HAM! EN SNEL! NEE, GEEN RUNDERROOKVLEES, VARKENSVLEES NU!

Veronderstel dat iemand zegt: “God zei me dat ik geen varkensvlees
mag eten”.
Hoe is het dan minder een leer van demonen, wanneer dit gesproken werd tot één lid (d.w.z. onszelf) in plaats van tot de hele kerk?
Elk persoon is vrij van al dan niet varkensvlees te eten zonder tegenverwijt. Maar als zij trachten iets toe te voegen aan de goddelijke Schriftuur, maken
zij van zichzelf een ondeugdelijke wetgever.

OF ZIJ MAKEN VAN ZICHZELF EEN VEGETARIER... SORRY. OPNIEUW, ALS U ZEGT: JE MAG GEEN VARKENSVLEES ETEN, DAT IS DE WIL VAN GOD. DAN VOEG JE IETS TOE AAN DE BIJBEL EN DAT IS ZONDE. FOUT. JE LEGT EXTRA WETTEN OP, DAT IS NIET DE BEDOELING, DE BIJBEL IS NIET BEDOELD OM SLAAF TE WORDEN VAN ALLERLEI WETTEN, HET EVANGELIE IS JUIST BEDOELD ALS BEVRIJDING.

PWVG, gegeven aan de kerk of aan iemand persoonlijk, die als bindend en autoratief

AUTORATIEF? KLOPT DAT WOORD? OF LETTER FOUT?

genomen worden, zijn daarom vals.
Alle woorden die claimen Gods inerrante en autoratieve woord te zijn,
terwijl ze dat niet zijn, zijn valse profetieën.

DAT SPREEKT VOOR ZICH... WIE EEN LEUGEN ALS WAARHEID PRESENTEERT, IS PER DEFINITIE EEN LEUGENAAR, DAT IS DAN DE WAARHEID...

Zij die valse woorden spreken in Gods naam tegen zichzelf,

MOOI GEZEGD. SOMS KUN JE ALS MENS AAN JEZELF LASTEN OPLEGGEN, VASTEN... TERWIJL HET BETER IS OM TE ETEN, BIJVOORBEELD.

en die dus zichzelf daaraan binden, zijn valse profeten geworden voor zichzelf.

DAAR HEB JE DAN ZELF DE MEESTE LAST VAN...

Zij zouden ermee moeten stoppen naar zichzelf te luisteren!

EH... OF PRECIES OMGEKEERD, ZIJ ZOUDEN JUIST WEL MOETEN LEREN LUISTEREN NAAR HUN LICHAAM...

Het verschil tussen bijzondere openbaring en voorzienigheid

Zij die leren dat PWVG de normale ervaring zijn van alle christenen,

EN TOCH IS DIT EEN DROOMBEELD... ELK MENS EEN PERSOONLIJKE RELATIE MET GOD. GEWELDIG TOCH! SORRY, WAS EVEN IN EXTASE... MAAR MEEN HET WEL.

schrijven dikwijls literatuur waarbij bijbelse figuren gebruikt worden als voorbeelden.
Zij argumenteren dat indien God kan spreken door Mozes, God dan ook kan spreken door ons .

HÉ, HÉ, JE SLAAT EEN STAP OVER! GOD KAN SPREKEN TOTTTTTT ONS... DAT IS MOOI. MAAR ALS JE DAN GELIJK DIE STAP OVERSLAAT EN ZEGT, GOD KAN SPREKEN DOOORRRRR ONS... DAT IS IETS HEEL ANDERS. ALS GOD TOTTTT ONS SPREEKT... DAN IS ER DE RELATIE GOD-MENS, WAARBIJ DE MENS DE LUISTERAAR IS. ALS JE DIE STAP OVERSLAAT EN GELIJK DOORGAAT NAAR GOD KAN SPREKEN DOORRR ONS... DAN GAAT HET NIET MEER OVER GOD EN MENS... MAAR DAN GAAT HET OVER DE ENE MENS DIE DE BAAS WIL SPELEN OVER DE ANDERE MENS. DAT IS IETS HEEELLLL ANDERS !

7
De kwestie is echter niet Gods bekwaamheid van te spreken,

GOED, ALS JE DUS ACCEPTEERT DAT GOD BEKWAAM IS OM TE SPREKEN, ZOU HIJ DAT DAN NIET DOEN DENK JE???? GOD IS BEKWAAM EN BEVOEGD... ALS HIJ VAN DIE TALENTEN GEEN GEBRUIK ZOU MAKEN... DAT IS ZONDE... IMMERS, WIE TALENTEN HEEFT, DIENT ZE TE GEBRUIKEN. DAT GELD VOOR DE MENS, DAT GELDT DUS OOK VOOR DE SCHEPPER VAN DE MENS, IMMERS, WIJ ZIJN DIENS AFSPIEGELING...

CONFORM HET CRITERIUM, TOETS ALLES SCHRIFTUURLIJK...

of Gods onveranderlijke natuur, maar hoe God heeft verkozen te spreken11.
Zoals we al eerder hebben besproken:

IS WEER SUGGESTIEF TAALGEBRUIK...

mensen onder het Oude Wetsverbond, zoals b.v. Korach, hanteerden hetzelfde argument dat God tot iedereen kan spreken.
Maar God had verkozen tot Mozes te spreken en Korach kwam op een gruwelijke manier tot deze vaststelling.

HELP! VERGETEN! LIGT DAT AAN MIJ? IK GA HET MORGEN OPZOEKEN....

God verkoos autoratief te spreken door de patriarchen, Mozes, de profeten, Jezus en de apostelen.

AUTORATIEF... HELP! DIT IS BLIJKBAAR EEN VAKTERM DIE IK NIET BEHEERS...

Hun woorden zijn Gods woorden die bindend zijn voor allen.
Maar is het recipiënt12 zijn van goddelijke openbaring normatief voor allen?

RECIPIENT... IDEM.

Dat is duidelijk niet zo.

DAT IS DUIDELIJK VOOR WIE DE VAKTERMEN KENT... WELLICHT... MAAR IN ELK ANDER GEVAL, IS DIT HELEMAAL NIET DUIDELIJK!

Wij zijn ertoe gebonden aandacht te verlenen aan de woorden van hen door wie God heeft verkozen te spreken:

“Hoe zullen wij ontvluchten, als wij geen acht slaan op zo’n grote zaligheid, die aanvankelijk verkondigd is door de Heere en aan ons bevestigd is door hen die Hem gehoord hebben.
God heeft bovendien getuigenis gegeven door tekenen, wonderen en allerlei krachten en gaven van de Heilige Geest, overeenkomstig Zijn wil” - Hebreeën 2:3-4.

God sprak door hen op buitengewone manieren en zo werd “het geloof eenmaal aan de heiligen overgeleverd”13.

EH, EH! FOUTJE!? DE APOSTELEN KREGEN TE HOREN, DAT ZIJ HET MAAR MOOI MAKKELIJK HADDEN! WANT ZIJ KREGEN ZOVELE WONDEREN VOORGESCHOTELD, DAT HET HEN WEL ERG MAKKELIJK GEMAAKT WERD OM TE GELOVEN... DAN VOLGT, DAT ZALIG ZIJN, DIE NIET ZIEN EN TOCH GELOVEN. KORTOM, WONDEREN WAREN ER JUIST OM HEN DIE NIET HEILIG WAREN, ONTZAG, RESPECT, EERBIED TE LEREN VOOR GOD OM HEN ZODOENDE ONDERWIJS TE BIEDEN... ONDERWIJS DAT ZIJ NODIG HADDEN, JUIST OMDAT ZIJ BIJ VOORBAAT NIET HEILIG WAREN

11 En in welke dispensatie.

MOEILIJKE WOORDEN... SCRABBLE ! 27 NOVEMBER? JIJ WINT !

God is altijd Dezelfde maar Hij handelt niet altijd hetzelfde. Zo handelt Hij anders in de
Joodse bedeling dan in de volwassen christelijke bedeling, enz. Bestudeer de Bijbel dispensationeel.

JE HEBT AL GEWONNEN, WAAROM GA JE NU NOG DOOR???

12 Recipient: ontvanger; iemand die ontvangt.
13 Judas 3.

Zelfs in bijbelse tijden waren er lange perioden zonder enig verslag van God die bijzondere openbaringen gaf.
Bijvoorbeeld, de eerste 80 jaar van Mozes’ leven.
In het verhaal vanaf zijn geboorte, zijn verblijf bij Farao, de 40 jaar bij Laban, tot aan het voorval bij het brandende braambos, lees je niet dat God direct tot iemand spreekt.
Maar alles wat gebeurde tot aan dat voorval, was Gods voorziening
die werkte om Zijn beloften te vervullen aan Abraham.

Veel christenen hebben een arme kijk op de bijbelse leringen over voorzienigheid.

WAAROP BASEERT U DIE STELLING? U SPREEKT DENIGREREND OVER 'VELE CHRISTENEN' DAT IS NIET OPBOUWEND EN ZOU KUNNEN DIENEN ALS VOORBEELD C.Q. KENMERK VAN VALSE PROFETIE...

Dit leidt hen tot de gedachte dat tenzij zij regelmatig PWVG ontvangen, God hen niet leidt of niet werkt in hun levens.

DIT LIJKT IN CONFLICT MET DE STELLING WAARMEE BEGONNEN IS...

Mozes’ moeder kreeg geen woord van God om hem in de Nijl te plaatsen, maar God gebruikte deze actie.
Beschouw het boek van Esther.
God wordt nooit genoemd in Esther, maar het hele boek gaat over Gods voorzienig werk door Esther om Zijn volk te redden.
Het keerpunt in het Estherverhaal wordt gevonden in Mordechaï’s woorden:
“Zo zeide Mordechaï, dat men Esther wederom zeggen zou:
Beeld u niet in, in uw ziel, dat gij zult ontkomen in het huis des konings, meer
dan al de andere Joden.
Want indien gij enigszins zwijgen zult in deze tijd, zo zal de Joden verkwikking
en verlossing uit een andere plaats ontstaan; maar gij en het huis uws vaders zult omkomen; en wie weet, of gij niet met het oog op zulke tijd als deze is, tot dit koninkrijk gekomen zijt”(Esther 4:13-14).
In Zijn voorzienigheid plaatste God Esther in de plaats van het koningschap opdat zij daar actie zou ondernemen, wat zij ook deed.
God redde in Zijn voorzienigheid de Joden en verzekerde de Messiaanse beloften doorheen mensen die geen bijzonder woord van God hoorden.

Gedurende een tijd van 400 jaar - van Maleachi tot Johannes de Doper - waren er geen autoratieve profeten in Israël, en zij wisten het.

ZINSFOUT... EN ZIJ WISTEN HET. OP WIE SLAAT 'EN ZIJ' TERUG? MENSEN DIE ER NIET ZIJN, KUNNEN OOK NIET WETEN DAT ZIJ ER NIET ZIJN, IMMERS ZIJ ZIJN ER NIET...

Verscheidene passages in het intertestamentair boek Makkabeeen
tonen aan dat zij er zich van bewust waren dat zij geen profeet hadden.

ZIJ IS HIER HET VOLK ISRAEL, EN DAN IN DE ZIN, DE STAMMEN VAN ISRAEL, ZODAT HET ENKELVOUD TOCH EEN MEERVOUD IS... ?

Bijvoorbeeld: “En zij brachten de stenen op de berg van het huis, in een geschikte plaats, totdat er een profeet zou komen, om te antwoorden wat men met deze doen zou” (1 Makk. 4:46).8
Maar in Daniël 11 is er een gedetailleerde profetie over wat zou gebeuren tijdens de intertestamentaire periode.
Deze zijn met zoveel detail gegeven dat liberale critici beweren dat Daniël dit moet geschreven hebben na de gebeurtenissen.

LIBERALE CRITICI ? NOGMAALS... ONBEKENDE VAKTERM.

Dit toont aan

MET WELK ARGUMENT ?

dat God soeverein in Zijn voorzienigheid regeert om zijn beoogde doeleinden te vervullen, en dat Hij in staat is zo te doen

GOD IS PER DEFINITIE TOT ALLES IN STAAT...

zonder dat iemand vandaag bijzondere openbaringen krijgt om Zijn volk te leiden.

MAAR OF HET VOLK TOT ALLES IN STAAT IS... DAT IS EEN TWEEDE.

God bracht reddende geschiedenis voort van Maleachi tot Johannes de
Doper, precies zoals Daniël voorspelde, zonder profeten gedurende al die jaren.

Wat we in deze voorbeelden zien is dat tijdens deze perioden, zonder enige bijzondere openbaring dan hetgeen voorheen aan anderen gegeven was, God Zijn plan uitwerkte door mensen, net zo effectief als Hij deed door directe openbaring.

NET ZO EFFECTIEF... WAT WAS HET EFFECT? IN HET VERHAAL VAN ESTHER IS ER ZEGEN, MAAR OOK ZONDE, IMMERS ER WAREN WEL SLACHTOFFERS...

Gods bestuur in voorzienigheid is geen mindere manier voor God om zorg te dragen voor Zijn volk.

TEN EERSTE IS DIT OMSLACHTIG TAALGEBRUIK...

TEN TWEEDE, DAT IS ZACHTJES UITGEDRUKT.

VOORZIENIGHEID BETEKENT, DAT DE VOORZIENINGEN AANWEZIG ZIJN... OF ZIJ GEBRUIKT WORDEN EN OF ZIJ TEN OPTIMALE GEBRUIKT WORDEN... DAT IS MENSENZAAK...

VOORZIENIGHEID IS DE ZEGEN, DAT JE NIET AFHANKELIJK BENT VAN DE ONVOLMAAKT HET VAN MENSEN. C.Q. VOORZIENIGHEID BETEKENT, DAT JE NIET BANG HOEFT TE ZIJN VOOR DE FOUTEN VAN MENSEN. VOORZIENIGHEID BETEKENT DUS RUST, VERTROUWEN, GELUK

vervolg ..

[i]VERVOLG ??? Smiley die vol vragen zit

/i]

JA, MORGEN IS ER WEER EEN DAG Lachende smiley

!

Berichten: 2

Even over mijn opmerking over dat het zo'n lange tekst is. Ik denk simpelweg dat het effectiever is om een kortere tekst te plaatsen met dezelfde boodschap. Ik kan vanwege lichamelijke problemen niet alles goed lezen, dus zo'n tekst: daar hoef ik niet eens aan te beginnen. Ondanks dat het onderwerp mij erg interesseert.

Is niet bedoeld als aanval, eerder als tip om misschien de (ik neem aan goede) boodschap over te brengen op een iets toegankelijkere manier