ZO LEEG

Berichten: 90

Zo leeg van binnen,
zo zwaar en zo kil.
Het lijkt alsof ik zelf
gestorven ben,
toen , toen mijn geliefde
moeder stierf.
Het voelt zo dood
van binnen,
zonder warmte
en zonder gevoel.

Elke dag hetzelfde;
een winterdag;
de vorst woont
in mijn botten.
En al schijnt de zon,
verwarmen kan hij mij niet.

Er is geen andere weg
dan door het donker heen.
Er is geen andere weg
dan die van het geduld;
eens zal ik weer opengaan,
en wanneer,dat weet
God alleen.

Elke dag bid ik:
sta mij bij,
draag mij in mijn onmacht,
troost mij in mijn verdriet,
geef mij de kracht
om vol te houden.

Op U hoop ik,
op U vertrouw ik,
op U wacht ik.

Berichten: 2978

Lieve Hendrika

Ik heb je gedichten nog eens nagelezen,er klinkt zoveel verdriet,gemis en pijn uit........ik hoop dat je ooit die hand voelt die je troost zal geven zodat je verder kunt gaan terwijl je alle liefde van je ouders mag blijven voelen.Verwerken is niet hetzelfde als vergeten,een stukje pijn mag je houden,dat getuigt van je eeuwige liefde voor ze.Verwerken is het klaarmaken van een stukje van je hart waarin je voor altijd je gevoelens voor ze bewaard.
Neem alle tijd die je nodig hebt.Ik wens je heel veel sterkte!