The ties that bind...

Berichten: 2338

Gisteren kreeg ik te horen dat mijn opa is overleden.
En voor iedereen me gaat bestoken met condoleances, bespaar me!
De aantal keren dat ik de man in mijn leven gezien heb zijn op één hand te tellen.
Sinds jaar en dag was er al een hoop gedoe in de familie en het contact is dan ook vlak na mijn geboorte al verbroken.
Mijn moeder, (zijn dochter) heeft daar wel altijd moeite mee gehad...ze voelde zich, als christen, toch eigenlijk wel verplicht om contact te houden...want ja, er staat toch echt in de bijbel dat we onze vader en moeder dienen te eren!
Vandaar ook dat ik daar zelf een bepaalde periode toch over de vloer kwam, maar al snel de conclusie trok dat het ook niet bepaald "mijn soort mensen" waren...uiteindelijk ben ik mijn eigen weg gegaan.
Na de zoveelste streek van opoe was voor mijn moeder toch ook de maat wel weer vol! Niettemin, heeft ze het erg moeilijk met het overlijden van haar vader, en spijt dat het zo gelopen is.
Dit zette me aan het denken; Niet alleen heb ik nauwelijks contact met haar familie, ook met de familie van mijn vaders kant zijn de banden alles behalve sterk.
Natuurlijk heb ik daar zo mijn redenen voor...maar ook bij mij brand de vraag of ik als goed christen niet zou moeten "zorgen" dat die banden sterker worden?
Ik meen me ook te herinneren dat er ergens in de bijbel gezegd is dat we in de eerste plaats moeten zorgen dat de band met onze families goed is, willen we als voorbeeld kunnen dienen voor anderen.
En ja, dan moet ik toch bekennen dat ik genadeloos tekort schiet...
Na al die jaren heb ik niet echt de behoefte meer om banden te herstellen, ik heb mijn eigen leven opgebouwd en een hoop lieve vrienden die meer familie voor me zijn dan sommige bloedverwanten ooit geweest zijn.
Maar toch...zou ik misschien niet iets meer mijn best moeten doen? Want ik behoor toch ook mijn naaste lief te hebben gelijk mijzelf???

Herkennen jullie dit, en hoe ga je er mee om?

Berichten: 2978

Herkenbaar,met sommige familieleden heb ik weinig tot geen contact (o.a. vanwege borderline)maar ik zorg er voor dat er na het contact dat er wel is geen wrevel tussen ons is en ik laat de deur altijd open in de hoop dat.........

Berichten: 357

Leef je eigen leven, en die ander? eigenlijk precies wat Leanne zegt, je deur open houden.
Willen ze dan komen ze, willen ze niet even zo, ik heb het gehad met mijn eigen broers.
Ik had mijn eigen leven, zij ook, alleen correspondeerde het mijne niet met het hunne, ik me eigen aangepast, zoveel mogelijk aan het hunne (met enige tegenzin)
zie ze nu ook nooit, dan alleen na kerketijd bij ons moe, dus wat is de meerwaarde, (geen)
Zij zijn neem ik aan ouder, geef een vinger en niet je hand, willen ze dan komen ze willen ze niet....................terrug naar het begin.
even goede vrienden Knipoog smiley

sterkte

Berichten: 80

Dat is een behoorlijk dilemma...
En ik heb ook een situatie in mijn familie...
Ik heb de regel ingevoerd, dat ze mij kunnen berichten als er iets is, verder hou ik afstand...
Soms is dat moeilijk, maar is ook zelfbescherming...
Het is moeilijk om je te adviseren, maar je moet zelf bedenken of je er naar toe gaat, maar niet gaan kan je weer een rotgevoel geven, als je wel gaat dan zou je direct na de plechtigheid weg kunnen gaan...
Is echt moeilijk...

Leuke foto trouwens... Knipoog smiley

Berichten: 1417

eert uw vader en uw moeder, oké, maar dan moeten ze wel eerbaar (eerwaardig) zijn...

Berichten: 80

GRIFFIN748 schreef:

eert uw vader en uw moeder, oké, maar dan moeten ze wel eerbaar (eerwaardig) zijn...

au dat is best hard, maar wel waar...

Berichten: 2338

GRIFFIN748 schreef:

eert uw vader en uw moeder, oké, maar dan moeten ze wel eerbaar (eerwaardig) zijn...

Dat is inderdaad wél de houding die we tegenwoordig hebben, en ook ik "beroep" me hier vaak op...
Maar toch staat er in de bijbel "eert uw vader en moeder" en niet "eert uw vader en moeder, maar alleen als ze dat waard zijn"...
Het grote verschil tussen toen en nu is denk ik vooral de houding van de mens, we zijn steeds weerbaarder geworden en hebben ook een steeds "grotere mond"...Het eigenbelang is steeds meer voorop komen te staan.
Dus wat verstaan we eigenlijk nog onder iemand "eren"...en wanneer is iemand dat wel of niet waard?

Berichten: 1417

ik denk dat het schier onmogelijk is om met iedereen in je famille kontakt te houden.
ik kijk even naar mijn eigen familie:
mijn vader had 1 zuster. die trouwde (in de jaren '50) met een Rooms-katholieke jongen, mijn opa (Lutheraan in hart en nieren) vertikte het ten enen male om naar de trouwerij te gaan. ze trouwden en emigreerden naar Z-Afrika. de berichten die we vanuit Z-Afrika kregen waren altijd één grote weeklaag. zelfs toen mijn oma in 1991 overleed en mijn vader (zo ziek als hij was) de erfenis regelde, was er niks goed. het was dan ook vrij logisch dat we met die oom en tante geen kontakt meer onderhielden, tenzij uiterst noodzakelijk.
van moeders kant heb ik ook geen/nauwelijks kontakt met de familie, maar dat komt omdat die zo groot is. mijn moeder komt uit een gezin van 7, waarvan er 2 emigreerden, naar Canada en Nieuw-Zeeland. met de overige ooms en tantes (en hun kinderen) heb ik weinig kontakt.

je kan namelijk niet overal achteraan blijven lopen. ook mijn neven en nichten hebben hun leven. bovendien wonen ze ook niet bepaald om de hoek.(en het moet ook een beetje van twee kanten komen, vind ik)

Berichten: 1193

TESSYBEAR731 schreef:

Dat is inderdaad wél de houding die we tegenwoordig hebben, en ook ik "beroep" me hier vaak op...
Maar toch staat er in de bijbel "eert uw vader en moeder" en niet "eert uw vader en moeder, maar alleen als ze dat waard zijn"...
Het grote verschil tussen toen en nu is denk ik vooral de houding van de mens, we zijn steeds weerbaarder geworden en hebben ook een steeds "grotere mond"...Het eigenbelang is steeds meer voorop komen te staan.
Dus wat verstaan we eigenlijk nog onder iemand "eren"...en wanneer is iemand dat wel of niet waard?

Ik heb ooit eens ergens gelezen dat dit "eren" in de bijbel destijds betekende dat je voor je ouders zorgde (materieel / financieel). In die dagen waren er natuurlijk geen voorzieningen voor ouders. Als ik jou was zou ik dit begrip eens navragen bij je voorganger of mss bestaat er wel documentatie over (k hou me aanbevolen voor je bevindingen).

Het lijkt me belangrijk om eerst dat begrip 'eren' helder te krijgen. Je kunt het uitleggen als "met respect behandelen", maar respect hebben moet je natuurlijk voor iedereen. Het is de vraag of "contact houden met" daar ook onder valt. Ik heb langer dan goed voor me was, geprobeerd dit gebod na te leven door contact met mijn familie te onderhouden. Iemand zei mij eens dat je ook uit liefde/respect het contact kunt verbreken om mensen niet langer de ruimte te geven tegen jou te zondigen. Dat was in mijn situatie het geval: mijn familie verwoest als ze de kans krijgen mijn leven. Ze laden op die manier schuld op zich die ze later moeten verantwoorden.

Er zijn dus grenzen denk ik. Dit gebod is gegeven, uitgaande van gezonde familierelaties. Er staat ook ergens geschreven dat vaders hun kinderen niet moeten verbitteren. Hoeveel vaders overschrijden niet dit gebod? Verstoorde familierelaties zijn niet Gods bedoeling. Net zomin als bijvoorbeeld echtscheiding Gods bedoeling is. Maar er zijn situaties waarin contact hebben met niet verstandig is. Of schadelijk.

GrZing!