|
HENK710
|
Berichten: 2109
|
 Geplaatst: zaterdag 2 oktober 2010, 21:54
|
|
|
|
‘Als iemand zegt dat God niet bestaat, heb ik daar geen moeite mee. Of God wel of niet bestaat, is absoluut geen relevante vraag, want hij is niet te beantwoorden. Om die vraag te beantwoorden, zou je een punt buiten jezelf moeten vinden, buiten de menselijke beleving, en dat is er niet. Wat ik wel relevant vind, is dat mensen ervaringen hebben die ze als ‘God’ definiëren. Ervaringen van absolute liefde en van de bron waaruit alles voortkomt en waar alles naartoe gaat. Of de ervaring dat het bewustzijn uitdijt tot de omvang van het universum. Iedereen die dat soort ervaringen meemaakt, verlangt ernaar ze opnieuw mee te maken. Dát is significant. Het is net als met liefde. Of liefde buiten de schepping bestaat, los van de mens, kunnen we niet bewijzen. Maar dat je het kunt ervaren, is een gegeven. Dan zeg je toch ook niet: ik hecht pas waarde aan de liefde als ik weet dat die daarbuiten óók bestaat. Als je niet in God gelooft, kun je ook gewoon op zoek gaan naar die goddelijke ervaring. En als die een product is van het serotonineniveau in je hersenen, who cares? Mensen die zo’n ervaring hebben gehad, gaan andere prioriteiten stellen in het leven. Ze gaan anders met elkaar om en dat is voor de menselijke samenleving van belang. Ik vind het tamelijk kinderachtig om aan het idee dat God misschien niet bestaat, de conclusie te verbinden dat je dan maar geen enkele interesse meer moet opbrengen voor de menselijke capaciteit om het goddelijke te ervaren. Daarmee doe je jezelf en ook de wereld om je heen onnoemlijk te kort.’
Aan het woord is Tamarah Benima, de rabbijn die morgen in Harlingen voor zal gaan. Zo'n inleiding nodigt wat mij betreft wel extra uit!
|
|
