Streng maar rechtvaardig, niet te zachtaardig

Berichten: 913

Streng maar rechtvaardig, niet té zachtaardig

Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vertalingen door M.V. Paul Proctor; uit “Ketters en Hypocrieten” -

Er is absoluut geen bijbels verslag over Jezus of zijn discipelen, die een ketter terzijde namen voor koffie en gebak, nadat hij iemand op een dwaalspoor had gebracht en het Woord van God verkracht. Zij schudden geen handen, wisselden geen knuffels uit of telefoonnummers, en plaatsten geen afspraken in hun PDA’s om hun leerstellige verschillen te bespreken tijdens de lunch in een stille hoek van een favoriet restaurant, op een gepaster tijdstip.
Nee, Jezus pakte ketters hard aan, in het openbaar en onmiddellijk, zoals ook Paulus en de andere discipelen. En, hou in gedachten, wij spreken hier vanuit het Nieuwe Testament. In het Oude Testament werden valse profeten meegetrokken en tot de dood gestenigd voor hun leugens! Dat toont aan hoe ernstig God is met betrekking tot het recht snijden en verkondigen van Zijn Woord.
Jezus vroeg geen gesloten-deur-onderhoud met de Farizeeën en Schriftgeleerden, om ergens een gemeenschappelijke grond te vinden, om de relaties op te bouwen en de eenheid van Jeruzalem te
promoten. Hij veroordeelde hun godslastering voor Jan en alleman en herhaaldelijk waarschuwde Hij Zijn discipelen voor hun zuurdeeg.
En toen zijn discipel-nummer-één Hem uitdaagde over Zijn op handen zijnde kruisiging, legde Jezus niet zijn hand op Petrus’ schouder om hem als een watje te zeggen: “Mijn vriend, je begrijpt het gewoon niet”. Nee, Hij keerde hem de rug toe met kracht en gezag ten aanzien van ALLE discipelen, en zei op mannelijke wijze: “Ga weg achter Mij, satan! U
bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen” -Mattheüs 16:23.

Horatius Bonar (1808-1889)
“Er bestaat een gevaar om te vervallen in een zacht en verwijfd christendom, onder het mom van een verheven en etherische theologie. Het christendom werd geboren voor lijdzaamheid; niet een exotische maar een geharde plant, diep verankerd door de felle wind; niet slap, noch kinderachtig, noch laf. Het gaat met sterke schreden en opgericht gestel; het is vriendelijk, maar vastberaden; het is zacht, maar eerlijk; het is kalm, maar niet meegaand; gedienstig, maar niet imbeciel; beslist, maar niet lomp.
Het is niet bang het harde woord te spreken van de veroordeling tegen dwaling, noch zijn stem te verheffen tegen het omgevende kwaad onder het voorwendsel dat dit toch maar van de wereld is; het deinst niet terug voor het geven van een eerlijke berisping en vreest daarbij niet de beschuldiging van onchristelijk te handelen.
Het noemt zonde zonde, bij wie die ook mocht gevonden worden, en riskeert liever de beschuldiging van gedreven te zijn door een slechte geest dan zijn plicht niet te doen. Laten we strenge woorden niet fout beoordelen in een eerlijk dispuut. Vanuit de hitte kan een adder komen, maar we schudden hem af en voelen geen letsel.
De godsdienst van het Oude en het Nieuwe Testament is gekenmerkt door fervente, uitgesproken verklaringen tegen het kwade. Het spreken van zachte dingen in zulk geval kan sentimentaliteit genoemd worden, maar het is geen christendom.
Het is een verraad van de zaak van de waarheid en de rechtschapenheid. Iemand die beslist, mannelijk, eerlijk en opgewekt is (niet bot of ruw, want een christen moet hoffelijk zijn en beleefd), die is het die heeft geproefd dat de Heer goedgunstig is, en hij verlangt een verhaasting van de komst van Gods dag.
Ik besef dat liefde een menigte van zonden bedekt, maar het noemt niet het kwade goed, louter omdat een respectabel mens dat kwade heeft begaan; het verontschuldigt geen tegenstrijdigheden, louter omdat de tegenstrijdige broeder een belangrijke naam heeft en een vurige geest; oneerlijkheid en wereldsgezindheid blijven oneerlijkheid een wereldsgezindheid, ook al wordt die gezien in iemand die blijk geeft over geen algemene ontwikkeling te beschikken”.