Als niemand het ziet...

Berichten: 2338

ken je dat...van die momenten dat je even helemaal in je element bent?
Dat je even alles om je heen vergeet en lekker uit je dak gaat!

Deel het hier, leuk!!

Berichten: 2338

Maandagochtend 8.47 uur...

Ik draai de deur open...
Stap binnen, stamp de sneeuw van mijn voeten en gooi mijn schoenen uit.
De zware boodschappentas zet ik op de eettafel, en ik loop naar de kapstok om mijn jas op te hangen. Onderweg terug pak ik de boodschappentas weer op en loop door naar de keuken, waar ik het ding met een klap op het aanrecht zet. Ik zet de waterkoker aan voor een kopje thee en begin met het opruimen van de boodschappen. Na het laatste pak melk in de koelkast gezet te hebben, schenk ik het inmiddels gekookte water in een beker en haal er een paar keer een theezakje doorheen.
Met de beker thee plof ik neer op de bank om even uit te puffen en te genieten van de rust. Uk is op school, dus ik heb ruim drie uur de tijd om....*zucht*...het huishouden te doen!! Niet dat ik er veel zin in heb, maar het moet toch gebeuren!
Ik gooi de laatste slok thee achterover en sta op om de stofzuiger uit de kast te trekken...
Eerst even een lekker muziekje! Ik trek de kast open om de stereo aan te zetten en terwijl ik onderweg ben naar de stofzuiger schalt Boyzone's "Love you anyway" door de speakers. Heerlijk!! een klein beetje jeugdsentiment... Coole smiley met zonnebril

Ik sleur de stofzuiger achter me aan de gang in en steek de stekker in het stopcontact. Druk op de bewuste knop en het gezoem van een hardwerkende stofzuiger klinkt door het hele huis en overstemt zowat de stereo...
Terwijl het ding gehoorzaam achter me aan rijd, trek ik hem behendig door de kamer en zie al het stof zo het apparaat in verdwijnen "Hah!! Degene die dat ding ooit uitgevonden heeft moeten ze echt een lintje geven" denk ik bij mezelf..."Als ie nog leeft dan!"
Plotseling komt er een groot geruis uit de slang, er zit iets vast in mijn stofzuiger en er komt geen pluisje meer doorheen! Balend druk ik hem uit en probeer tegen beter weten in door de mond in de zwarte buis te kijken waar het probleem zit.
Alsnog verbouwereerd over het feit dat ik niets zie, trek ik het geheel uit elkaar en kom erachter dat er een kattenspeeltje de stang in gekropen is en de gehele doorgang blokkeert. Met de stang in mijn handen ga ik hevig staan schudden in de ijdele hoop dat de muis er vanzelf uit valt...
Mijn aandacht word getrokken naar de stereo, waar nog steeds hetzelfde nummer uit schalt.
"It's unbelievably hard to love you, but I love you anyway" zingen Ronan en consorten me toe. Nog steeds met de stofzuigerstang schuddend begin ik voorzichtig de woorden mee te zingen..."I've been tryin'so hard not to love you, but I love you anyway"...
Ik trek de conclusie dat de muis echt niet uit zichzelf uit de stang zal komen en lichtelijk geïrriteerd gooi ik het ding op de grond. Nog steeds galt de stem van Ronan door de kamer, en ik moet aan mezelf toegeven dat mijn irritatie afneemt door de vrolijke klanken van de muziek Weer begin ik mee te zingen! Eerst voorzichtig, en dan al snel wat harder...
Heerlijk, niemand die kijkt en ik kan mezelf er even helemaal aan over geven. Voorzichtig beginnen mijn voeten op het ritme mee te stappen...
De stofzuigerstang, die inmiddels behoorlijk in de weg ligt voor mijn zo ritmische voeten, pak ik van de grond en tot mijn grote genoegen valt zonder enig ogenschijnlijke moeite de op de grond. "Yesss"...ik kan mijn vreugde niet meer op en begin nog enthousiaster te dansen! De stofzuigerstang laat ik fungeren als "microfoon" en na een flinke hap lucht uit mijn longen getrokken te hebben begin ik uit volle borst mee te zingen..."You're hurtin'me babeh, You're drivin'me crazzyyyyyyy"
Ik ga er helemaal in op, en voor een klein moment waan ik me een wereldberoemd zangeres! Zo één die nooit zelf hoeft te stofzuiegn omdat ze zwemt in het geld en een huishoudster in dienst heeft die niet alleen voor haar stofzuigt, maar ook nog eens wast, strijkt en zelfs voor haar shopt als ze er zelf geen zin in heeft...
Nog steeds uit volle borst mee zingend constateer ik dat er een geluid in de stereo zit wat er niet in hoort! Ik stap uit mijn droomwereldje en zet het volume van de stereo lager...het rare geluid blijkt het rinkelen te zijn van de telefoon...
Ik gooi de stang weer neer op de grond en neem op...
Het is vriendin..."hoe laat hadden we nou afgesproken?" Oeh...das waar, we zouden samen gaan shoppen!
Ik begrijp dat ze al onderweg is, en ik leg haar uit dat ik echt nét op het punt stond om te vertrekken...
Ik gooi de hoorn erop, ren naar de gang om mijn jas en schoenen aan te trekken, en pak mijn tas.
Terwijl ik naar de stereo loop om deze uit te doen, concludeer ik dat de stofzuiger nog steeds midden in de kamer ligt. Ik slaak een diepe zucht...dat stofzuigen...dat was echt wel nodig!
Ik pak mijn tas weer op en loop de deur uit. Toch niet gestofzuigd... Maar hey! het was het waard, want voor even...heel even...was ik een wereldberoemd zangeres,
zoals wel vaker...als niemand het ziet!
En dat stofzuigen?... Ach! dat kan ook 's middags wel... Een glimlach vormt zich rond mijn mond...misschien is het dan toch beter als ik dan de stereo maar uit laat! Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Berichten: 1230

Wow, mooi verhaal Tess.
De volgende keer dat ik je zie vraag ik een foto met handtekening van je ( moet je wel eerst even zingen hè).

Als ik denk dat niemand me ziet - en dat gaat al gauw als je alleen woont - dan praat ik tegen de bloemetjes op mijn balkon.
Zeg dat ze zo prachtig zijn, dat ik van ze geniet en dat ze maar groot mogen worden.
En als ze dan water over hun koppies krijgen dan hoor ik ze juichen, joehoe....wat heerlijk is dit,zo`n fijne douche!

Bij de dode blaadjes bied ik mijn excuses aan, sorry jongens, heb ik je toch te weinig water gegeven, het spijt me.

Berichten: 1599

CARIN303 schreef:

Als ik denk dat niemand me ziet - en dat gaat al gauw als je alleen woont - dan praat ik tegen de bloemetjes op mijn balkon.
Zeg dat ze zo prachtig zijn, dat ik van ze geniet en dat ze maar groot mogen worden.
En als ze dan water over hun koppies krijgen dan hoor ik ze juichen, joehoe....wat heerlijk is dit,zo`n fijne douche!

Bij de dode blaadjes bied ik mijn excuses aan, sorry jongens, heb ik je toch te weinig water gegeven, het spijt me.

ooooh...wat lief Verlegen lachende smiley

de plantjes hebben t maar goed bij jou.

Als niemand het ziet....dan zing ik heerlijk mee op lekkere praise nummers in de auto, of thuis....lekker hard aan...