Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 919

MARIO216 schreef:

Maandag 6 September; Hand. 4: 13-20, Horen, zien en spreken.

De leden van de Joodse Raad zijn verbaasd: die twee oproerkraaiers uit de tempel zijn eigenlijk maar ongeletterde en eenvoudige mensen. Vissers ui thet noorden, uit Galilea. In de taal waarin het Nieuwe Testament is geschreven, het Grieks, staat voor het woord 'eenvoudig' een uitdrukking die wij ook kennen: 'idioot.'
Zo noemen zij al gauw iemand die al te simpel is: een idioot. Hij weet niet beter, zeggen we dan. En we wijzen met onze vinger naar ons voorhoofd. Getikt. Mesjokke. Idioot.
Die indruk maken Petrus en Johannes ook. Daar staan ze, tegenover de deftige leden van de Joodse Raad. Ongeletterde en eenvoudige mensen. Hun dialect verraadt hun afkomst. Simpele zielen zijn het. Zeg maar: Idioten. Ze zijn niet wijzer!
Maar naast Petrus en Johannes staat de verlamde. Met beide benen op de grond! Daar hebben de hoge heren niet van terug. Alleen: de naam Jezus willen ze niet meer horen. Dat moet afgelopen zijn! En daarom verbieden ze de apostelen nog langer die naam te noemen.
Maar: ze ver krijgen ze Petrus en Johannes niet. Hun antwoord is eenvoudig: Wij kunnen niet nalten te spreken van wat we hebben gehoord en gezien!
Horen, zien en zwijgen - dat spreekwoord kennen we. Maar de Geest leert ons een ander gezegde: Horen, zien en spréken!

Spreken? Dat is een nadenkertje Knipoog smiley

Berichten: 4992

Donderdag 9 September, Hand. 8: 14-25; De Geest is gratis.

Simon, de tovenaar, ziet er wel wat in! In plaats van zijn toverpraktijken uit te oefenen, zou hij ne wel eens iets met de Heilige Geest kunnen doen! Dat lijkt hem wel wat: Simon, handoplegger te Samaria! Kom dat zien! Ga naar Simon, voor geestelijke gaven!
Na de verkondiging van het evangelie door Filippus zijn heel wat Samaritanen tot geloof gekomen. Dat is iets bijzonders, want tot nu toe is de verkondiging van het evangelie eigenlijk binnen de grenzen van Israël gebleven! Nu gaat het woord van Christus in vervulling. Ook Samaritanen en heidenen delen in de beloften van Zijn Koninkrijk! De Geest is wereldwijd!
Om die reden komen enkele apostelen uit Jeruzalem naar Samaria. Zij leggen de handen op de gelovige Samaritanen en zodoende ontvangen die de Heilige Geest. Het is net alsof het opnieuw Pinksteren is. Maar nu gaat de Geest over de grenzen heen!
Simon is ook tot bekering gekomen. Nu ja, tot bekering...
Simon bekijkt het van de zakelijke kant. Er zit wat hem betreft wel een handeltje in. Misschien kan hij die gave van de Geest kopen van de apostelen! De reactie van Petrus liegt er niet om: 'Uw geld zij met u ten derve!' Geen sprake van, Simon! De Geest is niet te koop. De Geest ontvang je alleen uit genade. De Geest is gratis.
Daar kan Simon het mee doen. De Geest van Christus leent zich niet voor een show. De Geest is niet te koop. De Geest is alleen voor mensen met lege handen.

Berichten: 4992

Vrijdag 10 September; Hand. 8: 26-40, Een lift van een minister.

Het is niet zo maar iemand die daar in zijn wagen zit, op de weg van Jeruzalem naar Gaza. Het is de minister van financiën uit Ethiopië! Hij is naar Jeruzalem gereisd. Niet om zaken te doen, niet om te praten over de economie, maar om de God van Isaël te aanbidden.
Nu is hij weer op de terugweg. Hij heeft waarschijnlijk in Jeruzalem een boekrol gekocht. In elk geval zit hij nu te lezen in het boek van de profeet Jesaja. Dat is een prachtig boek! Maar die 'arme' minister van financiën begrijpt er niet zo veel van...
Op de weg loopt een man. Filippus. Door de Geest gestuurd. Hij hoort de minister lezen. Verstaat u ook wat u leest? Begrijpt u het? Misschien een brutale vraag. Maar de Geest maakt mensen vrijmoedig!
Nee, zegt de minister. Ik begrijp er niets van! Waar heeft die profeet het over? Een schaap dat ter slachting wordt geleid...
En dan begint Filuppus uit te leggen. Een preek onderweg. Het gaat over Jezus, de Messias, het Lam van God dat de zonder der wereld wegneemt. Ook die van de minister van financiën uit Afrika! De preek loopt uit op een doopdienst, zo maar aan de kant van de weg. Daarna is Filippus plotseling verdwenen. Maar de minister mist hem nauwelijks. Met vreugde reist hij verder! In de tempel te Jeruzalem kon hij God niet vinden. Daar was hij een vreemdeling, een buitenstaander. Maar dank zij Jezus hoort hij er nu bij, zo zwart als hij is. De Geest kent geen grenzen!

Berichten: 4992

Zaterdag 11 September; Hand. 9: 1-9, Gearresteerd.

Saules wordt gearresteerd. Aangehouden. Het gebeurt op de weg van Jeruzalem naar Damascus. Zo maar, in een ogenblik. Halt! Stop! Verblindend licht. Een stem uit de hemel. Saul, Saul!
Hij was enthousiast op weg gegaan. Saules van Tarsus zou ze wel krijgen, die volgelingen van Jezus! Hij was geboren in Klein-Azië. Maar in Jeruzalem had hij theologie gestudeerd bij professor Gamaliël. Het was een uitblinker, die Saules! Wat deed hij z'n best! Hij was nog vromer dan zijn leraren. En nu zag hij de kans van zijn leven. Hij zou zijn liefde voor God wel eens bewijzen. Met papieren van de hogepriester op zak reist hij met een aantal medewerkers naar Damascus, om ook daar de christenen gevangen te nemen. Maar zo ver komt het niet...Onderweg wordt hij zelf gearresteerd. Zijn helpers moeten hem bij de hand nemen. Saules kan geen stap meer verder. Hij is volkomen blind. Op zijn logeeradres, in de Rechte Straat, zit hij drie dagen lang, verslagen, zonder iets te zeggen, zonder iets te eten of te drinken.
Gearresteerd. Soms grijpt God hardhandig in, in het leven van mensen. Soms pakt God je in de kraag. Halt! Nu is het afgelopen! Weet je wie je vervolgt? Je denkt Mijn medewerker te zijn, maar je werkt Mij alleen maar tegen!
Van Saules kun je leren dat vroom-zijn niet veel zegt. Je kunt op een vrome manier God tegen-werken, Hem voor de voeten lopen. Je kunt denken Hem volgen, terwijl je Hem in werkelijkheid ver-volgt...En als je dan wordt gearresteerd, kun je daar God niet genoeg voor danken...

Berichten: 4992

Zondag 12 September, Hand. 9: 36-43; Tabita, sta op!

Vast en zeker heeft Petrus aan Jaïres gedacht, op de weg van Lydda naar Joppe. Had Jaïres indertijd niet Jezus gehaald, toen zijn dochtertje ernstig ziek was? Hij, Petrus was er bij geweest. Hij had gezien hoe Jezus de klaagvrouwen het huis uittstuurde, het meisje bij de hand nam en zei: Talita, kumi! Meisje, sta op! En ze stond op! En Jezus gaf haar aan haar moeder.
Maar ja, Petrus is Jezus niet. Waar haalt hij de moed vandaan om in te gaan op het verzoek van die mannen uit Joppe? Waarom zou hij met hen meegaan? Om de begrafenisdienst te leiden? Of bedoelen de mannen uit Joppe iets anders?
In Joppe is het verdriet hoorbaar. Petrus, moet u eens kijken, hier, deze rok maakte ze voor mij! En hier, deze mantel is die niet prachtig? Ze was begaan met het lot van ons, arme weduwen in Joppe! Ach, dat nu net Tabita sterven moest...
Op dat moment kan Petrus het niet langer aanzien. De Geest van Christus maakt levend - daar is Hij vast van overtuigd! Weg jullie! zegt hij tegen de vrouwen. Laat mij alleen bij het lichaam van Tabita. Als alles stil is geworden, spreekt hij met macht: Tabita, sta op! En Tabita opent haar ogen en grijpt de hand die Petrus haar geeft. Even later staat ze weer in levende lijve te midden van de weduwen van Joppe!
Nee, de opstanding hield niet halt op Pasen! Voor en ná Pasen, voor en ná Pinksteren zijn ze er: de tekenen, de signalen van een nieuwe aarde, waarin de dood begraven is!

Berichten: 4992

Maandag 13 September, Hand. 9: 10-19; Saul, Broeder.

Dat moet je maar kunnen: broeder zeggen tegen iemand die jou het liefst gestenigd zou hebben...Broeder zeggen tegen die afschuwelijke vervolger van de gemeente in Jeruzalem.
Broeder zeggen tegen de man die met plezier op de mantels paste van hen die Stefanus stenigden. 'Broeder...'
Ananias was het niet zo maar eens met God. Lucas vertelt in het boek Handelingen dat Ananias eerst wel wat tegensputterde. Wist God dan niet dat die Saules een vervolger was van de gemeente? Hoe kun je nu zo iemand de handen opleggen?
Maar al gauw maakt God Ananias duidelijk dat Hij een plan heeft met het leven van Saules. De leeuw wordt een lam! De vervolger een medewerker. De beul een evangelist. Saules zal een speciaal instrument zijn in de handen van God. Voor koningen zal hij getuigen, voor Jood en heidenen.
Saul, broeder...Ananias geeft zich gewonnen. Als God vóór deze vijand is, hoe zou hij, Ananias, dan tegen hem zijn? Broeder! Dat woord moet Saules als muziek in de oren hebben geklonken! In dat verre, vreemde Damascus, komt een man naar hem toe die hem 'broeder' noemt! Dat is een lichtstraal in het duister!
Hoe vaak zou het worden gezegd: Ik zal het hem nooit vergeven? Hoe vaak zou het worden gedacht: die man, die vrouw, die kijkt ik nooit meer aan...! Wie Jezus leert kennen, wie iets begrijpen gaat van het evangelie, die praat anders, die leert anders denken. Wie Jezus kent als Eerstgeborene, de Zoon van God, die leert wat het betekent om tegen vijanden te zeggen: mijn zuster, mijn broeder....

Berichten: 4992

Woensdag 14 September, Hand. 10: 9-18; Slacht en eet.

Wij staan daar nauwelijks bij stil, als we aan tafel gaan: de ene dag is er rundvlees, de andere dag varkensvlees. Wij eten dat rustig op, zonder te beseffen hoe gruwelijk dat in de ogen van de Joden is. In de wetten van Mozes wordt verschil gemaakt tussen reine dieren en onreine dieren. De reine dieren mocht je eten, de onreine niet. Ze mochten absoluut niet met elkaar in aanraking komen, want dan verontreinigde het onreine dier het reine dier!
Petrus zit op het dak. Daar is niets vreemds aan, want het platte dak van een oosters huis bij uitstek de plaats om rustig te zitten, bijv. op het uur van het gebed. En wat ziet Petrus? Een groot laken, dat uit de hemel op de aarde wordt neergelaten, vol met beesten. Allerlei dieren ziet Petrus, rein en onrein, het krioelt allemaal door elkaar, koeien, varkens, vogels. Afschuwelijk!
Maar dan, een stem uit de hemel: 'Sta op, Petrus, slacht en eet!' Petrus piekert er niet over. Stel je voor! Maar opnieuw klinkt de stem: 'Wat God rein verklaart heeft, mag jij niet voor onheilig houden!'
Als het visioen voorbij is, wordt beneden op de deur geklopt: de mannen uit Caesarea. Heidenen! Onrein! Of Petrus met hen mee wil gaan...Meegaan met heidenen? In huis vertoeven bij onrein?
Langzaam maar zeker wordt Petrus de bedoeling van het visioen duidelijk. God maakt geen onderscheid meet tussen Joden en heidenen! In Jezus is een nieuwe schepping gekomen!

Berichten: 4992

Woensdag 15 September, Hand. 11: 19-26; Christenen.

Duizenden mensen beweren dat ze christenen zijn. Honderden verenigingen noemen zich christelijk. Scholen, bibliotheken, organsaties op het gebied van politiek, schrijvers, redacties van tijdschriften, omroeporganisaties....duizenden noemen zich: christelijk. De vraag is natuurlijk of iemand die zichzelf christelijk noemt, ook werkelijk christelijk is...
In de grote stad Antochië is een gemeenschap volgelingen van Jezus ontstaan. Vooral omdat velen Jeruzalem zijn ontvlucht en naar het noorden zijn getrokken, is er nu in Antiochië een bloeiende gemeente. Hoewel, het zijn niet alleen gelovige Joden die tot de gemeente behoren. Er zijn ook gelovige Grieken, heidenen van huis-uit.
De gemeente wordt zo groot dat vanuit Jeruzalem Barnabas wordt uitgezonden om leiding te geven in Antiochië. Al snel ziet Barnabas dat hij alléén de gemeente onmogelijk kan leiden; daarom vertrekt hij naar Tarsus waar Paules is, om hem te vragen naar Antiochië. Paules gaat mee. En daar, in Antiochië, worden gemeenteleden voor het eerst 'christenen' genoemd.
Dat is een mededeling waar je eens rustig over na moeten denken. Lucas vertelt niet dat de gemeenteleden zichzelf 'christenen' noemen. Hij vertelt niet dat er een groot bord wordt opgehangen boven de kerk: 'Christelijke Gemeente'. Nee, de heidenen, de ongelovigen, die noemen de gemeenteleden 'christenen'. Daar gaat het om: dat wij zó leven, dat ánderen iets van Christenen in ons zien.

Berichten: 4992

Donderdag 16 September, Hand. 12: 1-7; Jakobus en Petrus.

Over de bevrijding van Petrus worden heel veel preken gehouden. Het is ook een aangrijpende gebeurtenis! Petrus, gevangen, goed bewaakt door vel soldaten, vastgeklonken in zijn boeien, nog één dag heeft hij te leven. Maar dan: een engel, licht in het donker, slapende soldaten, boeien die zomaar openvallen, deuren die zomaar openvallen, deuren die zomaar opengaan, een biddende gemeente die even later verbaasd God danken kan voor de verhoring van het gebed: Petrus is vrij!
Over Jakobus hoor je meestal niet zoveel. Daar is eigenlijk ook weining over te vertellen. Hij wordt opgepakt en met het zwaard gedood. Geen engel komt er aan te pas, geen verhoring van het gebed, geen wonderlijke bevrijding.
Was dat dan bij Jakobus niet mogelijk geweest? Vast en zeker! Maar waarom dan een verschil? Was Jakobus dan niet zo belangrijk als Petrus? Of heeft de gemeente tijdens Jakobus' gevangenschap niet zo hard gebeden als in de tijd waarin Petrus was opgesloten? Ik geloof er niets van. Het waarom blijft een waarom. Niet alle vragen worden door het geloof opgelost. 'God gaan Zijn ongekende gang, vol donkre majesteit...'
Jakobus en Petrus. Twee vissers uit Galilea. De ene visser is de andere niet. Niet iedereen is even lang in dienst van de grote Visser, Jezus Christus. De één vangt weinig, de ander veel; de één vist lang, de ander kort. Maar dat is voor God niet van belang. De grote vraag is of wij ons inzetten om mensen te vangen, mensen te betrekken bij Zijn Koninkrijk.
Hoe lan - dat is Zijn zaak!

Berichten: 4992

Vrijdag 17 September, Hand. 15: 22-29; Lastig.

Is het geloof niet erg lastig? Je mag dit niet, je mag dat niet. Geboden, verboden - wat een last.

Zeker, wie zo denkt, heeft gelijk! Het geloof is lastig. Het geloof legt ons een jukop. Maar: Jezus heeft gezegd dat Zijn last niet zwaar is. Sterker: Zijn juk is zacht!
Dat ontdekt de gemeente van Christus in elk geval op de grote apostelvergadering in Jeruzalem. Na de opening is er een belangrijk agendapunt: Welke voorwaarden moeten wij stellen aan heidenen die willen toetreden tot de kerk? Moeten ze besneden worden? Moeten ze nog meer geboden in acht nemen? Sommigen pleiten daarvoor, met name die gelovigen die vroeger hoorden bij de partij Farizeeërs. Maar uiteindelijk wordt iets anders besloten. En dit besluit wordt beschouwd als ingegeven door de Heilige Geest. Men zal de gelovige heidenen geen zwaardere lasten opleggen dan nodig is. Slechts met vier uiterst gevoelige geboden dient men rekening te houden: niet eten van wat aan de afgoden geofferd is, geen bloed gebruiken en daarom ook geen vlees van dieren die door verstikking om het leven zijn gekomen - want in het bloed is het leven! En tot slot: geen hoererij!

Dat is alles. Meer wordt niet gevraagd. Je vraagd je af, hoe iemand het christelijk geloof lastig kan noemen...

Berichten: 4992

Zaterdag 18 September, Hand. 14: 21-28; Versterking.

Op de terugweg brengen Paules en Barnabas opnieuw een bezoek aan de plaatsen die ze op hun heenreis al aandeden. Waarom? Om de discipelen te versterken en hen te vermanen om te blijven bij het geloof.
Waren die discipelen, de mensen die tot het geloof gekomen waren, dan zo zwak in het geloof? Misschien kun je beter zeggen: ze werden geweldig onder druk gezet. Christenen lijken op dijken. Zij hebben in deze wereld de taak om het water tegen te houden, het water van laster en leugen, de stroom van onrecht en geweld. Maar soms komt het water wel heel hoog! Soms is het noodweer! Soms houden we het met elkaar niet meer tegen, dreigen we in te storten met alle gevolgen van dien. Soms worden we ook zelf ondergraven, zodat we aan de buitenkant wel heel aardige dijken lijken te zijn, maar beuk niet te hard, want dan bezijkt de dijk!
De gemeenteleden in Lystra, Iconium en Antiochië in Klein-Azië hebben in elk geval moeite om het water te keren. Ze worden uitgelachen, getreiterd, mishandeld, verdrukt. Terwille van hun geloof. Zouden ze volhouden? Zouden ze blijven bij het geloof en het kwaad kunnen keren?
Paules en Barnabas zijn er niet gerust op. Ze bezoeken de gemeenteleden nog een keer om hen te versterken. De dijken moeten hoger, breder! Daar is hun bezoek op gericht. En om diezelfde reden zoeken wij elkaar in de gemeente van Christus nog altijd op: om elkaar te versterken. Met het oog op Hem die het kwaad overwonnen heeft!

Berichten: 1230

MARIO216 schreef:

Zaterdag 18 September, Hand. 14: 21-28; Versterking.

Op de terugweg brengen Paules en Barnabas opnieuw een bezoek aan de plaatsen die ze op hun heenreis al aandeden. Waarom? Om de discipelen te versterken en hen te vermanen om te blijven bij het geloof.
Waren die discipelen, de mensen die tot het geloof gekomen waren, dan zo zwak in het geloof? Misschien kun je beter zeggen: ze werden geweldig onder druk gezet. Christenen lijken op dijken. Zij hebben in deze wereld de taak om het water tegen te houden, het water van laster en leugen, de stroom van onrecht en geweld. Maar soms komt het water wel heel hoog! Soms is het noodweer! Soms houden we het met elkaar niet meer tegen, dreigen we in te storten met alle gevolgen van dien. Soms worden we ook zelf ondergraven, zodat we aan de buitenkant wel heel aardige dijken lijken te zijn, maar beuk niet te hard, want dan bezijkt de dijk!
De gemeenteleden in Lystra, Iconium en Antiochië in Klein-Azië hebben in elk geval moeite om het water te keren. Ze worden uitgelachen, getreiterd, mishandeld, verdrukt. Terwille van hun geloof. Zouden ze volhouden? Zouden ze blijven bij het geloof en het kwaad kunnen keren?
Paules en Barnabas zijn er niet gerust op. Ze bezoeken de gemeenteleden nog een keer om hen te versterken. De dijken moeten hoger, breder! Daar is hun bezoek op gericht. En om diezelfde reden zoeken wij elkaar in de gemeente van Christus nog altijd op: om elkaar te versterken. Met het oog op Hem die het kwaad overwonnen heeft!

Dit is mooi, Mario, zo herkenbaar en bemoedigend.
Wij allen hebben elkaar nodig om te steunen en om voor te bidden!

Berichten: 1146

MARIO216 schreef:

Donderdag 16 September, Hand. 12: 1-7; Jakobus en Petrus.

Over de bevrijding van Petrus worden heel veel preken gehouden. Het is ook een aangrijpende gebeurtenis! Petrus, gevangen, goed bewaakt door vel soldaten, vastgeklonken in zijn boeien, nog één dag heeft hij te leven. Maar dan: een engel, licht in het donker, slapende soldaten, boeien die zomaar openvallen, deuren die zomaar openvallen, deuren die zomaar opengaan, een biddende gemeente die even later verbaasd God danken kan voor de verhoring van het gebed: Petrus is vrij!
Over Jakobus hoor je meestal niet zoveel. Daar is eigenlijk ook weining over te vertellen. Hij wordt opgepakt en met het zwaard gedood. Geen engel komt er aan te pas, geen verhoring van het gebed, geen wonderlijke bevrijding.
Was dat dan bij Jakobus niet mogelijk geweest? Vast en zeker! Maar waarom dan een verschil? Was Jakobus dan niet zo belangrijk als Petrus? Of heeft de gemeente tijdens Jakobus' gevangenschap niet zo hard gebeden als in de tijd waarin Petrus was opgesloten? Ik geloof er niets van. Het waarom blijft een waarom. Niet alle vragen worden door het geloof opgelost. 'God gaan Zijn ongekende gang, vol donkre majesteit...'
Jakobus en Petrus. Twee vissers uit Galilea. De ene visser is de andere niet. Niet iedereen is even lang in dienst van de grote Visser, Jezus Christus. De één vangt weinig, de ander veel; de één vist lang, de ander kort. Maar dat is voor God niet van belang. De grote vraag is of wij ons inzetten om mensen te vangen, mensen te betrekken bij Zijn Koninkrijk.
Hoe lan - dat is Zijn zaak!

Ik vind je bijbelstudies erg mooi en inhoudelijk geeft het mij veel om over na te denken.
Nu dit onderwerp..mensen vangen voor Gods koninkrijk..de opdracht aan de apostelen en ook aan ons...Ik vind het zo moeilijk, hoe doe ik dat? Ik dacht door vóór te leven en het gesprek aan te gaan, maar er zijn zoveel mensen met ieder hun eigen geloof én het zijn goede mensen, ze leven goed vanuit mijn ogen gezien..alleen ze geloven niet in een drie-enig God, onze God: de enige waarachtige God, Schepper van hemel en aarde.
Mijn ene collega is Hindoe, een prachtig mens, maar ze aanbidt wel Shiva.
En dan is er een andere collega die gelooft dat ze reïncarneert en ze bedenkt nu alvast wat ze wil worden en zo kan ik nog even doorgaan..zoveel geloven ...hoe leg ik aan hen uit dat alleen het geloof in onze God zaligmakend is..en is het dat? of vergeeft God een ieder omdat HIj wil dat alle mensen behouden worden.
Zo maar een paar vragen die altijd weer bij me opkomen.

Berichten: 4047

misschien gewoon, eenvoudig, door bereid te zijn te getuigen van de hoop die in je is, marian;
er staat ook een tekst in de bijbel die mij altijd erg aanspreekt bij dit onderwerp....
ik kan hem even niet letterlijk citeren, maar t komt erop neer, dat je zodanig leeft, dat anderen gewonnen worden, omdat ze zien aan je leven, dat je de Heere God dient, en daar jaloers op worden en naar gaan vragen......

dus geen gepreek of opdringerigheid; eenvoudig jezelf zijn, en leven met God.

ps. toch even nagezocht;
ik vond het in 1 petrus 3

1 Desgelijks gij vrouwen, zijt uw eigenen mannen onderdanig; opdat ook, zo enigen het Woord ongehoorzaam zijn, zij door den wandel der vrouwen zonder Woord mogen gewonnen worden;

2 Als zij zullen ingezien hebben uw kuisen wandel in vreze.

3 Welker versiersel zij, niet hetgeen uiterlijk is, bestaande in het vlechten des haars, en omhangen van goud, of van kleren aan te trekken;

4 Maar de verborgen mens van het hart, in het onverderfelijk versiersel van een zachtmoedigen en stillen geest, die kostelijk is voor God.

5 Want alzo versierden zichzelven eertijds ook de heilige vrouwen, die op God hoopten, en waren haar eigen mannen onderdanig;

6 Gelijk Sara aan Abraham gehoorzaam is geweest, hem noemende heer, welker dochters gij geworden zijt, als gij weldoet, en niet vreest voor enige verschrikking.

volgens mij lijkt dit aardig op het recept, waarmee je anderen kunt winnen, zonder hen te bombarderen met christelijke dogmatiek. Knipoog smiley

Berichten: 7231

MARIAN519 schreef:

Ik vind je bijbelstudies erg mooi en inhoudelijk geeft het mij veel om over na te denken.
Nu dit onderwerp..mensen vangen voor Gods koninkrijk..de opdracht aan de apostelen en ook aan ons...Ik vind het zo moeilijk, hoe doe ik dat? Ik dacht door vóór te leven en het gesprek aan te gaan, maar er zijn zoveel mensen met ieder hun eigen geloof én het zijn goede mensen, ze leven goed vanuit mijn ogen gezien..alleen ze geloven niet in een drie-enig God, onze God: de enige waarachtige God, Schepper van hemel en aarde.
Mijn ene collega is Hindoe, een prachtig mens, maar ze aanbidt wel Shiva.
En dan is er een andere collega die gelooft dat ze reïncarneert en ze bedenkt nu alvast wat ze wil worden en zo kan ik nog even doorgaan..zoveel geloven ...hoe leg ik aan hen uit dat alleen het geloof in onze God zaligmakend is..en is het dat? of vergeeft God een ieder omdat HIj wil dat alle mensen behouden worden.
Zo maar een paar vragen die altijd weer bij me opkomen.

Hoi Marian,

Misschien moeten we geen mensen "vangen" die al in een God geloven. Vangen, heeft iets dwangmatig. Iets opdringerigs. Iets ontnemen in de vrijheid van denken, leven en geloven. Veronderstel nu eens dat die jouw collega jou wil vangen voor de leer van Shiva. Dan zou ieder anders-gelovige alleen maar bezig zijn met "vangen". Is dat wel een doel van het geloof? Het geloof is er toch in de eerste plaats voor ons. Ik bedoel dan dat wij dat geloof moeten beleven en waarmaken. We kunnen er over vertellen maar en laten zien wat het voor ons betekent. We kunnen ongelovige wel een uitnodiging geven om mee te gaan in ons geloof. Of we kunnen dit doen wanneer mensen aangeven over te willen stappen naar een andere geloofsbeleving.

God is inderdaad vergevend. In het evangelie lezen we er ook over hoe we en hoe dikwijls moeten vergeven.

Frank

Berichten: 1146

FRANKT627 schreef:

Hoi Marian,

Misschien moeten we geen mensen "vangen" die al in een God geloven. Vangen, heeft iets dwangmatig. Iets opdringerigs. Iets ontnemen in de vrijheid van denken, leven en geloven. Veronderstel nu eens dat die jouw collega jou wil vangen voor de leer van Shiva. Dan zou ieder anders-gelovige alleen maar bezig zijn met "vangen". Is dat wel een doel van het geloof? Het geloof is er toch in de eerste plaats voor ons. Ik bedoel dan dat wij dat geloof moeten beleven en waarmaken. We kunnen er over vertellen maar en laten zien wat het voor ons betekent. We kunnen ongelovige wel een uitnodiging geven om mee te gaan in ons geloof. Of we kunnen dit doen wanneer mensen aangeven over te willen stappen naar een andere geloofsbeleving.

God is inderdaad vergevend. In het evangelie lezen we er ook over hoe we en hoe dikwijls moeten vergeven.

Frank

Ik haalde het woord "vangen" aan, omdat mij dat aansprak in de bijbel studie van Mario.
Ik weet dat het bidden tot God en het getuigen van Hem het beste is..
Het is zo dat elke keer als ik mijn collega met een rode stip op haar voorhoofd binnen zie komen ik erbij word bepaald dat ze tot Shiva gebeden heeft..daar heb ik het dan moeilijk mee.
Maar ieder zijn eigen geloof...het hoort ook bij de ander in zijn of haar waarde laten...
En het is waar..iemand zal eerst zelf interesse in een andere geloofsbeleving aan moeten geven.

Berichten: 1146

HANNAH810 schreef:

misschien gewoon, eenvoudig, door bereid te zijn te getuigen van de hoop die in je is, marian;
er staat ook een tekst in de bijbel die mij altijd erg aanspreekt bij dit onderwerp....
ik kan hem even niet letterlijk citeren, maar t komt erop neer, dat je zodanig leeft, dat anderen gewonnen worden, omdat ze zien aan je leven, dat je de Heere God dient, en daar jaloers op worden en naar gaan vragen......

dus geen gepreek of opdringerigheid; eenvoudig jezelf zijn, en leven met God.

ps. toch even nagezocht;
ik vond het in 1 petrus 3

1 Desgelijks gij vrouwen, zijt uw eigenen mannen onderdanig; opdat ook, zo enigen het Woord ongehoorzaam zijn, zij door den wandel der vrouwen zonder Woord mogen gewonnen worden;

2 Als zij zullen ingezien hebben uw kuisen wandel in vreze.

3 Welker versiersel zij, niet hetgeen uiterlijk is, bestaande in het vlechten des haars, en omhangen van goud, of van kleren aan te trekken;

4 Maar de verborgen mens van het hart, in het onverderfelijk versiersel van een zachtmoedigen en stillen geest, die kostelijk is voor God.

5 Want alzo versierden zichzelven eertijds ook de heilige vrouwen, die op God hoopten, en waren haar eigen mannen onderdanig;

6 Gelijk Sara aan Abraham gehoorzaam is geweest, hem noemende heer, welker dochters gij geworden zijt, als gij weldoet, en niet vreest voor enige verschrikking.

volgens mij lijkt dit aardig op het recept, waarmee je anderen kunt winnen, zonder hen te bombarderen met christelijke dogmatiek. Knipoog smiley

Ik begrijp je recept niet?

Berichten: 4047

in de eerste tekst staat;
dat zij zonder woorden gewonnen mogen worden, als ze jouw levensstijl zien.
dat wordt in de teksten daarna dus uitgewerkt, snap je?
verderop in dat hoofstuk volgt nog veel meer, maar dat vond ik veel te lang worden.

Berichten: 1193

MARIAN519 schreef:

Ik haalde het woord "vangen" aan, omdat mij dat aansprak in de bijbel studie van Mario.
Ik weet dat het bidden tot God en het getuigen van Hem het beste is..
Het is zo dat elke keer als ik mijn collega met een rode stip op haar voorhoofd binnen zie komen ik erbij word bepaald dat ze tot Shiva gebeden heeft..daar heb ik het dan moeilijk mee.
Maar ieder zijn eigen geloof...het hoort ook bij de ander in zijn of haar waarde laten...
En het is waar..iemand zal eerst zelf interesse in een andere geloofsbeleving aan moeten geven.

Ik denk dat de sleutel voor het getuigen ligt in de voorbede voor mensen. Uiteindelijk kan alleen de Heilige Geest mensen laten zien wie Jezus Christus is. Er staat ook geschreven: "Het gebed van een rechtvaardige vermag veel". Een rechtvaardige in Jezus Christus mag erop vertrouwen dat zijn / haar gebeden worden gehoord en verhoord. Dus als wij voorbede doen voor mensen dan mogen we volgens mij geloven dat God aan het werk gaat in de levens van deze mensen. En het kan zijn dat Hij onverwachte openingen geeft voor een getuigenis of een goed gesprek. Het kan ook lijken alsof er niets gebeurt, maar wij kunnen niet zien wat er allemaal 'achter de schermen' gebeurt hè....

GrZing!

Berichten: 4992

Zondag 19 September, Hand. 15: 35-41; Ruzie.

Dat is nu ook wat: Paules en Barnabas krijgen ruzie! Dat zou je toch van twee apostelen niet verwachten. Er is zelfs sprake van verbittering. Ze worden het niet met elkaar eens en besluiten uit elkaar te gaan.
Waat gaat het om? Het gaat om een zekere Johannes, ook wel Marcus genoemd. Bij een eerdere reis had hij hen verlaten om terug te keren. En nu vindt Paules dat het niet op gaat om deze Marcus opnieuw te vragen mee te gaan. Barnabas wil het echter nog wel eens proberen. Hoe moet dat nu? Het wordt een welles-nietes en het meningsverschil loopt zo hoop op dat Barnabas met Marcus er op uittrekt en Paules samen met zijn nieuwe medewerker Silas vergaat.

Ruzie. Verbittering. Onenigheid. Hoe vaak komt dat nog altijd voor, ook in de kerk! Je verwacht het niet. In een christelijke gezin, op een christelijke school, in een vereniging, daar hoort zo iets niet. Maar ondertussen gebuert het vaak wel. En hevig ook! Ruzie die hoog oploopt. Want ook christenen zijn maal heel gewone mensen. Zelfs mannen als Paules en Barnabas zien geen kans om zonder vertbittering door het leven te gaan.
Nu kun je daarover treuren. Mooi is het niet, dat is zeker.
Maar er is een lichtpunt: het werk gaat door! Zelf ruzie en onenigheid behoeven de verkondiging niet in de weg te staan!
Wat er dan verkondigd wordt? Niet, zoals iemand eens zei, dat slechte mensen goede mensen worden - maar wel: dat God is goed is voor slechte mensen!

Berichten: 1146

HANNAH810 schreef:

in de eerste tekst staat;
dat zij zonder woorden gewonnen mogen worden, als ze jouw levensstijl zien.
dat wordt in de teksten daarna dus uitgewerkt, snap je?
verderop in dat hoofstuk volgt nog veel meer, maar dat vond ik veel te lang worden.

Je eerst zin, die bleef me bij..
"misschien door gewoon te getuigen van de hoop, de kracht die in ons is"

Berichten: 1146

ZINGA672 schreef:

Ik denk dat de sleutel voor het getuigen ligt in de voorbede voor mensen. Uiteindelijk kan alleen de Heilige Geest mensen laten zien wie Jezus Christus is. Er staat ook geschreven: "Het gebed van een rechtvaardige vermag veel". Een rechtvaardige in Jezus Christus mag erop vertrouwen dat zijn / haar gebeden worden gehoord en verhoord. Dus als wij voorbede doen voor mensen dan mogen we volgens mij geloven dat God aan het werk gaat in de levens van deze mensen. En het kan zijn dat Hij onverwachte openingen geeft voor een getuigenis of een goed gesprek. Het kan ook lijken alsof er niets gebeurt, maar wij kunnen niet zien wat er allemaal 'achter de schermen' gebeurt hè....

GrZing!

Voorbede doen, ja..dat kan altijd hé?
Toch blijf ik zitten met het vissers van mensen worden.
Denk dat deze opdracht ook voor ons is?
En Paulus? die werd zoals de mens die hij wilde winnen voor Christus?

1 Cor. 9:19-2319 Want daar ik van allen vrij was, heb ik mijzelven allen dienstbaar gemaakt, opdat ik er meer zou winnen.

20 En ik ben den Joden geworden als een Jood, opdat ik de Joden winnen zou; dengenen, die onder de wet zijn, ben ik geworden als onder de wet zijnde, opdat ik degenen, die onder de wet zijn, winnen zou.

21 Degenen, die zonder de wet zijn, ben ik geworden als zonder de wet zijnde (Gode nochtans zijnde niet zonder de wet, maar voor Christus onder de wet), opdat ik degenen, die zonder de wet zijn, winnen zou.

22 Ik ben den zwakken geworden als een zwakke, opdat ik de zwakken winnen zou; allen ben ik alles geworden, opdat ik immers enigen behouden zou.

23 En dit doe ik om des Evangelies wil, opdat ik hetzelve mede deelachtig zou worden

Je ziet het al.ik ben er nog niet uit.. Knipoog smiley

Berichten: 4047

paulus was dus niet star in zijn beleving, maar zocht een opening om van Hem te getuigen;

de discipelen bleven gewoon heeeeeel dicht bij de Heere Jezus....
discipel betekend leerling;
dat is dus geen hard werken, maar willen leren van Hem.

Berichten: 1146

HANNAH810 schreef:

paulus was dus niet star in zijn beleving, maar zocht een opening om van Hem te getuigen;

de discipelen bleven gewoon heeeeeel dicht bij de Heere Jezus....
discipel betekend leerling;
dat is dus geen hard werken, maar willen leren van Hem.

mooi ja, dank je.

Berichten: 4992

Maandag 20 September, Hand. 16: 22-34 Zelfs in de nacht.

Een vreemd koor: twee leden telt het. Meer niet. Paules en Silas.

Een vreemde concertzaal: de donkerste cel van de plaatselijke gevangenis te Filippi.

Een vreemde houding: de voeten vastgemaakt in een zwaar blok.

Een vreemde tijd om te zingen: midden in de nacht.

Een vreemd reportoire: geen protestliederen, geen klaagzangen. Wat dan wel? Lofliederen!

Omstreeks middernacht baden Paules en Silas en zongen Gods lof!

En de luisteraars? Een vreemd publiek: de gevangen luisterden naar hen.

Hoe is het mogelijk, om lofliederen te zingen, midden in de nacht, in de gevangenis, met bebloede ruggen en je voeten in een blok...? Dat kan alleen als de Heilige Geest dirigent is!

Als een hemels applaus klinkt opeens het gerommel van een zware aardbeving. Deuren vliegen open. Gevangen worden vrij! De cipier wordt gearresteerd. Door wie? Door twee gevangen. Of beter: door Jezus Christus, die gevangen vrijheid schenkt!

Berichten: 4992

Dinsdag 21 September, Hand. 17: 22-32; Aan een onbekende God.

Dat is een wonderlijke toespraak van Paules, daar op de Areopagus in Athene! Paules zegt niet: Ik heb een nieuwe god ontdekt! Of: Ik kom jullie vragen alle altaren, alle godebeelden uit de stad te verwijderen! Nee, niets daarvan. Het lijkt wel alsof Paules juist blij is met de godsdienstigheid van de Grieken in Athene.
Paules heeft, op zijn wandeling door de stad, zijn ogen goed de kost gegeven. Wat een tempels! Wat een afgodsbeelden! Wat een altaren! Maar wacht eens, wat is dat? Een altaar met het opschrift: Aan een onbekende god...Zijn de Grieken bang dat ze een god vergeten zijn? Hebben ze het gevoel dat er nog meer goden zijn, waarvan zij het bestaan slechts vermoeden kunnen? Maar dán kan Paules hen uit die droom helpen! Paules heeft die onbekende god leren kennen! Paules weet dat al die andere goden maar afgoden zijn. Alleen de Vader van Jezus Christus, de God van Abraham, Isaak en Jakob, die is God!
Aan een onbekende god. Ze zijn er nog altijd, de duizenden, de miljoenen, die wel geloven dat er 'iets' is. Een hogere macht ofzo. daar kun je als christen nu wel heel minderwaardig over spreken, maar de vraag is of dat eerlijk is, liefdevol en verstandig is. Laten we blij zijn met iedereen die gelooft dat er 'iets' is . En laten we, met Paules, die onbekende God verkondigen: Hem die zich in Jezus Christus heeft geopenbaard. Hij laat zich kennen in de liefde van onze Heiland.

Berichten: 4992

Woensdag 22 September, Hand. 19: 13-20; Opruiming.

Brand in Efeze! Van alle kanten komen er mensen aanlopen. Wat is er aan de hand? Vuur en rook...Wat is er gaande? Nee, er staat geen huis in brand. Wat dan wel? Boeken. Midden op straat ligt een grote stapel boeken. Toverboeken. Waardevolle boeken. De eigenaars zouden er zo'n vijftig duizend zilverstukken voor kunnen krijgen wanneer ze die boeken zouden verkopen.
Maar waarom verkopen ze dan niet? Wie is er nu zo dwaas om zulke kostbare boeken te verbranden?
In de stad Efeze is het evangelie verkondigd. De boodschap van Jezus, de Bevrijder. En waar die boodschap klinkt, gebeuren wonderlijke dingen. Mensen worden genezen en boze geesten verdreven. Net als in de dagen van Jezus zelf. Nu zijn er altijd mensen die van het geloof een show willen maken. De zonen van Sceva bij voorbeeld; al geloven zij niet in Jezus, ze noemen wel Zijn naam wanneer ze op hun manier boze geesten uitdrijven. Maar het resultaat valt tegen! De bozen geest jaagt hén op de vlucht! Daar waar de liefde van God niet écht is, maar voor een soort truc wordt misbruikt, daar ziet men meer schade dan genezing, meer kwaad dan goed.
In Efeze zijn er gelukkig ook mensen die dat begrijpen. Ze krijgen dóór wat het evangelie betekent: in de naam van Jezus moeten alle duistere machten wijken. En daarom verbranden ze hun toverboeken. Ze willen geen geld meer verdienen aan het bang maken van hun stadgenoten. Weg met die boeken! Opgeruimd staat niet alleen netjes, maar ook genezend en bevrijdend. Soms moet je iets radicaal verbranden om werkelijk vrij te zijn!

Berichten: 4992

Donderdag 23 September, Hand. 19: 23-19; Geloven is duur.

Opnieuw: paniek in de stad Efeze. Deze keer niet vanawege de verbranding van toverboeken, maar vanwege een protestbijeenkomst van de zilversmeden. Demétrius is hun aanvoeder. Hij is woedend op Paules. Wat moet die apostel hier en Efeze? Hij verstoort hun hele handel! Dank zij de tempel van de godin Artemis, verdienen zij goed geld aan souvenirs! Prachtige zilveren tempeltjes maakt Demétrius, samen met zijn collega's. Daar is veel geld mee te verdienen want alle toeristen zijn er dol op! Dank zij Artemis en haar tempel hebben Demétrius en zijn vrienden een goed inkomen. Maar nu komt me daar die Paules vertellen dat al die goden maar schijngoden zijn en dat alleen de God van Israë"l de ware God is! Daar gaat hun handel! Straks geloven de mensendie praatjes en Demétrius en zijn vrienden zullen dat merken in hun portemonnee... Wie zal er straks nog een tempeltje kopen? Weg met die Paules! Weg met dat evangelie!
Geloven is duur. Geloven kost geld. Jezus vraagt naar onze portomonnee.
Demétrius en zijn vrienden hebben het goed gezien. Als je werkelijk gelooft dat het evangelie van Jezus Christus de waarheid is, het woord van de levende God, dan zijn er opeens een heleboel dingen waaraan je geen geld meer kunt verdienen. Dan zijn er opeens beroepen die je niet meer kunt uitoefenen. Dan zijn er dingen die je nietl langer kunt doen. Waarom? Omdat ze niet vrij maken maar verslaven. Omdat ze niet behoren bij het licht maar bij de duisternis. Geloven is niet goedkoop. Of zou het ongeloof nog duurder zijn...

Berichten: 4992

Vrijdag 24 September, Hand. 20: 7-12; Geluksvogels.

Eutychus - dat is een mooie naam. Het betekent zo iets als 'geluksvogel'. Eutychus is meegegaan naar de kerk. Het is vandaag een drukte van belang. Er is een bijzondere dienst. Paules, de apostel, is in Troas. Morgen gaat hij weer verder. Maar vandaag zal hij met de gemeente samenkomen om het brood te breken, het avondmaal te vieren en het evangelie te verkondigen. Eutychus heeft nog net een plaatsje in de vensterbank te kunnen bemachtigen. Paules spreekt. Wat heeft die man veel te zeggen! Paules preekt lang. Morgen zal hij vertrekken en hij wil graag nog één keer de gemeente toespreken over het Koninkrijk van God.

Het is warm in de zaal. Buiten is het donker geworden. Er zijn lampen aangestoken die extra warmte verspreiden. En wat duurt die preek lang...Uren gaan voorbij. En Etychus krijgt zo'n slaap...

Plotseling een klap. Een gil. Een schreeuw. Eutychus is gevallen! Eutychus is uit het raam gevallen, van drie hoog naar beneden! Razend snel rennen enkele gemeenteleden naar de straat. Paules huodt op met de preek en gaat met hen mee. Als hij bij hen komt schudden de mensen hun hoofd. Niets meer aan te doen...Eutychus is dood...!

Maar Paules is niet tegen te houden. Zoals eens de profeet Elia, werpt hij zich boven de jongen, zijn armen om hem heen. Even later: grote vreugde! Eutychus leeft! Eutychus is een geluksvogel! Eutychus heeft aan den lijve ervaren dat Jezus de Heiland is, de Levende die de dood heeft overwonnen. En wie Hém kent, die kan van geluk spreken!

Berichten: 4992

Zaterdag 25 September, Hand. 20: 22-32; Wolven.

Je kent ze uit de verhalen, uit de sprookjes en uit de dierentuin: de wolven. Kom niet in hun nabijheid, want ze verscheuren ze levend!
Voor zulke wolven waarschuwd Paules de ouderlingen van de gemeente in Efeze. Hij zelf is op reis naar Jeruzalem. Gebonden door de Geest. Als een gevangene van Christus weet hij straks geaaresteerd te worden. Maar, zo wil Paules zeggen, wie een gevange van Jezus is, blijft altijd een vrij mens! Voor slechts één ding is Paules echt bang: voor de wolven.
Wat bedoelt de apostel daarmee? Paules denkt aan de gemeenteleden in de stad Efeze. Ze zijn de schapen, van de Goede Herder. Maar pas op! Voor je het weet zijn er mensen die een ander evangelie verkondigen dan Paules heeft gebracht! Grimmige wolven, noemt Paules hem. Mensen die verkeerde dingen zullen spreken en de gemeente zullen misleiden. Mensen die met mooie praatjes en vrome preken een ander verhaal zullen vertellen dan dat van Jezus, die de Gekruisigde is en de Opgestane, die komt om te oordelen de levende en de doden!
Wolven. Ze waren er toen. En ze zijn er nu. En nog altijd dreigt er gevaar dat we meer luisteren naar de verzinsels van de valse herders dan naar het woord van de Goede Herder.
En juist daarom is het zo belangrijk dat we Zijn stem kennen. Hoe je die leert verstaan en herkennen? Door steeds maar weer luisteren naar de woorden van de Schrift. Door steeds opnieuw te bidden om de Geest, om een open oor en een open hart. Zo spreekt de Goede Herder, nog altijd. En wie dicht bij Hem blijft, behoeft voor wolven niet bang te zijn.