Belijdenis doen, zin of onzin?

Berichten: 7083

Quote:

Chatuliem: Ik hoop dat verlossing voor jou de echte betekenis krijgt, die het hoort te hebben en dat je die yoga kunt loslaten en echte bevrijding in Christus zult ervaren.

Is er dan ook een onechte betekenis aan verlossing door God?

En een onechte bevrijding?

Dat kan helemaal niet.

Verlost of niet verlost. En hier zit niets tussen.

Échte bevrijding of onechte bevrijding?

Er ís alleen échte bevrijding als je voor God kiest. En échte betekenis aan verlossing als je voor God kiest!

Berichten: 766

SHANITA130 schreef:

Hoi Mieke!

Gefeliciteerd met je belijdenis! Met deze belangrijke stap om voor God te kiezen! En te leven! Lachende smiley

Wat heeft iemands mening over yoga, wat toch een grote rol heeft gespeeld in Miekes weg naar de uiteindelijke keuze om belijdenis te doen nu te maken
met de grote stap die Mieke heeft gezet om voor God te kiezen?

Waarom is het nou weer jammer dat er geen doop op volgt? Bij de ene kerk kiest men voor God door middel van de belijdenis, bij de andere kerk doet men dat door middel van de volwassendoop.
Dát maakt voor God niets uit.
God ziet het hart aan!

Hoe kan jij nu in Mieke's hart kijken om te denken dat je weet dat verlossing geen échte betekenis heeft voor haar, die het hoort te hebben?

Een beetje zelfonderzoek kan geen kwaad denk ik. Knipoog smiley

Of heel erg veel zelfonderzoek, kan best wel nodig zijn, in sommige gevallen. Denk ik.
Door zelfonderzoek, leer je jezelf kennen!!!! Dat kan erg belangrijk zijn.
Ook en juíst in de omgang met anderen!!!!Want als je jezelf goed kent, kan je beter met anderen omgaan en anderen beter begrijpen en jezelf beter invoelen in anderen. En je kan ook beter over jezelf denken.
En daar is niets mis mee. In de bijbel staat ook dat je van je naaste net zoveel moet houden als van jezelf.

Ik zeg ook niet dat door zelfonderzoek de duisternis van veroordeling weggaat. Bij sommigen kan wel de duisternis van te weinig zelfvertrouwen wegggaan. En die zelfvertrouwen is weer nodig om lief te hebben!

En natuurlijk is Jezus de enige weg....

Ik ben zelf niet zo'n fan van yoga. Dat was al zo vóórdat ik geloofde.
Maar dat wil niet zeggen, dat ik niet een paar mensen die aan yoga doen, onder mijn vrienden heb. En zij weten dat ik er niet van hou, en respecteren dat. Net als dat ik hun ook respecteer dat zij er wel van houden.

Want Jezus wil ook dat wij elkaar respecteren, want respect, dat hoort ook bij de liefde.

Lieve Mieke,

Nogmaals heel erg gefeliciteerd met deze wel heel erg belangrijke stap!!!!

Lieve Shanita, wat een mooie heldere uiteenzetting. Dank je voor je goede woorden!

Berichten: 766

TESSYBEAR731 schreef:

Mieke, van harte gefeliciteerd met deze stap Knipoog smiley

Dank je Tessy!

Berichten: 1599

"Je zegt niet 'ja' tegen de kerk maar 'ja' tegen God"
Je zegt niet ‘ja’ tegen de kerk, maar ‘ja’ tegen God," zegt dr. W. van Vlastuin over het doen van belijdenis. "Er was een tijd waarin het vanzelfsprekend was om binnen de kerk belijdenis te doen. Nu leeft steeds meer het besef dat dit niet zo is. Vooral wanneer hele groepen besluiten belijdenis te doen, ontstaat het beeld alsof het er gewoon bij hoort." Belijdenis is vooral een gebruik binnen de christelijke traditie waarbij een christen in het openbaar getuigenis aflegt van zijn of haar geloof.

"Vanuit de doop is het een roeping om belijdenis te doen," vervolgt Van Vlastuin, auteur van het boek Mag ik belijdenis doen? <http://www.izb.nl/boekhandel/details.php?artikelID=27410>. De Hersteld Hervormde predikant erkent dat belijdenis onder jongeren "spanning" met zich mee brengt. "Men vraagt zich af: meen ik het nou echt en geloof ik oprecht? We moeten ons goed realiseren dat je door de doop al in relatie met God staat. Hij heeft ervoor gekozen met jou in verbondsrelatie te treden."

Hoogspanningskabel
Van Vlastuin wijst op het gevaar van automatisme. "We dienen te beseffen dat Gods kerk heilig is. Deze hoogspanningskabel op een kerkelijke gemeente geeft veel energie, maar misbruik daarvan is dodelijk. Een kerk is niet een clubje mensen, maar de gemeente van God." Vlastuin wijst op Handelingen 5 "waarin beslag op de gemeenschap werd gelegd, terwijl de kerk daardoor tegelijkertijd groeit. Dat besef van heiligheid is nodig in de prediking en opvoeding van onze jongeren."

"In Mattheüs 10:32-33 staat 'Iedereen die mij zal belijden bij de mensen, zal ook Ik belijden bij Mijn Vader in de hemel. Maar wie Mij verloochent bij de mensen, zal ook Ik verloochenen bij mijn Vader in de hemel'. Het doen van belijdenis wordt direct verbonden met zaligheid. Uit je gedrag en levenswandel moet naar buiten komen dat je een volgeling van Christus bent." Van Vlastuin vergelijkt belijdenis met trouwen. "Op je trouwdag is niet alles voor elkaar, het echte huwelijk moet nog volgen, maar die dag is wel een belangrijke drempel die je overgaat."

Belijdenis is beginpunt
De predikant noemt drie kernpunten op die van belang zijn: berouw hebben, de betekenis van Christus voor je leven en je levenswijze. "Dat zijn drie zaken waar het om draait. Ik moet weten dat ik tegenover God een zondaar ben, dat ik heb ontdekt dat alleen Christus mij kan redden en een geschikte Zaligmaker is, en dat ik Christus wil volgen om te strijden tegen de zonde." De predikant voegt toe dat belijdenis doen "niet het eindpunt is, maar het beginpunt". "Het is de taak van de gemeente om daar alert op te zijn. Je bent als gezin voor elkaar verantwoordelijk."

Vorming
Hoe moeten we onze jongeren voorbereiden op het doen van openbare belijdenis? Volgens Van Vlastuin zijn drie dingen van belang. "In de eerste plaats zijn we vanuit de doop geroepen belijdenis te doen. Ten tweede kunnen we niet zomaar belijdenis doen. Net zoals we op de huwelijksdag geen jawoord kunnen uitspreken zonder dat we het menen, zo kunnen we onze relatie met God niet erkennen zonder hart. Ten derde mogen we elkaar erop wijzen dat God ons alles geeft wat ons ontbreekt."

"In de doop heeft Hij beloofd alles te willen doen voor onze zaligheid. Zo mogen we van Hem veel verwachting hebben. Dan wordt de openbare geloofsbelijdenis een mooi moment in ons leven waarin we onze overgave aan de Heere uitspreken. Zo krijgt ons hele leven iets van een belijdenis van de Heere voor de mensen. Dat mag ons verlangen zijn: 'Leer mij o God van zaligheden, mijn leven in Uw dienst besteden'," aldus Van Vlastuin.

Ik las vandaag dit stukje op CIP.nl

Dit roept voor mij een aantal vragen op:

Wanneer weet je nou of je belijdenis moet doen?
Ik weet uit mijn verleden nog wel dat we thuis huisbezoek kregen. Eén van de ouderlingen vroeg/zei toen tegen mij “is het niet eens tijd om belijdenis te gaan doen?” Nee, voor mij kon ik op dat moment geen belijdenis doen, omdat ik mij helemaal geen christen voelde in mijn hart. Het geloof raakte mijn hart helemaal niet.

Ds Vlastuin haalt de tekst uit Math. 10 erbij…..Ieder die mijn naam…etc. Maar heeft dit wel met de belijdenis te maken? En is dit niet veel meel een waarschuwing, om altijd getuigenis te kunnen/moeten afleggen van je geloof?

Wat heeft het doen van belijdenis te maken met zaligheid?

Ds Vlastuin stelt dat in de doop God belooft heeft alles te doen voor onze zaligheid. Maar wat heeft dat dan weer te maken met de zin daarboven? dat God ons alles geeft wat ons ontbreekt? En is dat wel zo? En heeft God de mensheid sowieso alles al gegeven voor onze zaligheid , immers Jezus is de weg naar onze zaligheid.

Berichten: 2113

JONATHAN890 schreef:

"Je zegt niet 'ja' tegen de kerk maar 'ja' tegen God"
Je zegt niet ‘ja’ tegen de kerk, maar ‘ja’ tegen God," zegt dr. W. van Vlastuin over het doen van belijdenis. "Er was een tijd waarin het vanzelfsprekend was om binnen de kerk belijdenis te doen. Nu leeft steeds meer het besef dat dit niet zo is. Vooral wanneer hele groepen besluiten belijdenis te doen, ontstaat het beeld alsof het er gewoon bij hoort." Belijdenis is vooral een gebruik binnen de christelijke traditie waarbij een christen in het openbaar getuigenis aflegt van zijn of haar geloof.

"Vanuit de doop is het een roeping om belijdenis te doen," vervolgt Van Vlastuin, auteur van het boek Mag ik belijdenis doen? <http://www.izb.nl/boekhandel/details.php?artikelID=27410>. De Hersteld Hervormde predikant erkent dat belijdenis onder jongeren "spanning" met zich mee brengt. "Men vraagt zich af: meen ik het nou echt en geloof ik oprecht? We moeten ons goed realiseren dat je door de doop al in relatie met God staat. Hij heeft ervoor gekozen met jou in verbondsrelatie te treden."

Hoogspanningskabel
Van Vlastuin wijst op het gevaar van automatisme. "We dienen te beseffen dat Gods kerk heilig is. Deze hoogspanningskabel op een kerkelijke gemeente geeft veel energie, maar misbruik daarvan is dodelijk. Een kerk is niet een clubje mensen, maar de gemeente van God." Vlastuin wijst op Handelingen 5 "waarin beslag op de gemeenschap werd gelegd, terwijl de kerk daardoor tegelijkertijd groeit. Dat besef van heiligheid is nodig in de prediking en opvoeding van onze jongeren."

"In Mattheüs 10:32-33 staat 'Iedereen die mij zal belijden bij de mensen, zal ook Ik belijden bij Mijn Vader in de hemel. Maar wie Mij verloochent bij de mensen, zal ook Ik verloochenen bij mijn Vader in de hemel'. Het doen van belijdenis wordt direct verbonden met zaligheid. Uit je gedrag en levenswandel moet naar buiten komen dat je een volgeling van Christus bent." Van Vlastuin vergelijkt belijdenis met trouwen. "Op je trouwdag is niet alles voor elkaar, het echte huwelijk moet nog volgen, maar die dag is wel een belangrijke drempel die je overgaat."

Belijdenis is beginpunt
De predikant noemt drie kernpunten op die van belang zijn: berouw hebben, de betekenis van Christus voor je leven en je levenswijze. "Dat zijn drie zaken waar het om draait. Ik moet weten dat ik tegenover God een zondaar ben, dat ik heb ontdekt dat alleen Christus mij kan redden en een geschikte Zaligmaker is, en dat ik Christus wil volgen om te strijden tegen de zonde." De predikant voegt toe dat belijdenis doen "niet het eindpunt is, maar het beginpunt". "Het is de taak van de gemeente om daar alert op te zijn. Je bent als gezin voor elkaar verantwoordelijk."

Vorming
Hoe moeten we onze jongeren voorbereiden op het doen van openbare belijdenis? Volgens Van Vlastuin zijn drie dingen van belang. "In de eerste plaats zijn we vanuit de doop geroepen belijdenis te doen. Ten tweede kunnen we niet zomaar belijdenis doen. Net zoals we op de huwelijksdag geen jawoord kunnen uitspreken zonder dat we het menen, zo kunnen we onze relatie met God niet erkennen zonder hart. Ten derde mogen we elkaar erop wijzen dat God ons alles geeft wat ons ontbreekt."

"In de doop heeft Hij beloofd alles te willen doen voor onze zaligheid. Zo mogen we van Hem veel verwachting hebben. Dan wordt de openbare geloofsbelijdenis een mooi moment in ons leven waarin we onze overgave aan de Heere uitspreken. Zo krijgt ons hele leven iets van een belijdenis van de Heere voor de mensen. Dat mag ons verlangen zijn: 'Leer mij o God van zaligheden, mijn leven in Uw dienst besteden'," aldus Van Vlastuin.

Ik las vandaag dit stukje op CIP.nl

Dit roept voor mij een aantal vragen op:

Wanneer weet je nou of je belijdenis moet doen?
Ik weet uit mijn verleden nog wel dat we thuis huisbezoek kregen. Eén van de ouderlingen vroeg/zei toen tegen mij “is het niet eens tijd om belijdenis te gaan doen?” Nee, voor mij kon ik op dat moment geen belijdenis doen, omdat ik mij helemaal geen christen voelde in mijn hart. Het geloof raakte mijn hart helemaal niet.

Wat goed van je Jonathan dat je daarin zo eerlijk was.
Ik vind het raar als een ouderling het heeft over... “is het niet eens tijd”...
Belijdenis doen is idd. een heel serieuze zaak en ik vind zelf dat je dat niet zomaar moet doen omdat je toch als kind gedoopt bent.
Zo werd er zover ik weet bij ons thuis wel naar gekeken, zover ik weet dan...

Ikzelf heb heel bewust belijdenis gedaan, God liet mij zien wie Hij was en ik wilde voortaan met Hem door het leven gaan.

Ds Vlastuin haalt de tekst uit Math. 10 erbij…..Ieder die mijn naam…etc. Maar heeft dit wel met de belijdenis te maken? En is dit niet veel meel een waarschuwing, om altijd getuigenis te kunnen/moeten afleggen van je geloof?

De tekst uit Mattheus gaat over de beslissende keuze van de mens, voor of tegen Jezus Christus.
Daarmee denk ik ook dat de uitverkiezing niet zozeer gaat om wie God uitkiest maar dat de mens zelf die keuze hier op aarde maakt, voor of tegen Christus.
Het is ook een oproep om onbevreesd te prediken.
Ik zie er zelf ook in dat je openlijk voor Jezus uitkomt (en waar kan dat beter dan in de kerk ?).

Wat heeft het doen van belijdenis te maken met zaligheid?

Wat het doen van belijdenis te maken heeft met zaligheid ? Dat je kiest voor Jezus en als je Jezus belijdt, Jezus zelf is het die als Zoon van God mag aangeven wie er mag zijn op de nieuwe aarde en wie niet..
Hoe jouw toekomst eruit ziet heeft te maken met jouw keuze, voor of tegen Jezus en die keuze maak je hier op deze aarde.

Ds Vlastuin stelt dat in de doop God belooft heeft alles te doen voor onze zaligheid. Maar wat heeft dat dan weer te maken met de zin daarboven? dat God ons alles geeft wat ons ontbreekt? En is dat wel zo? En heeft God de mensheid sowieso alles al gegeven voor onze zaligheid , immers Jezus is de weg naar onze zaligheid.

De doop is geen teken en zegel van ons geloof, maar van Gods beloften (zie ook Gal. 3(:17)).
God heeft ons uitgekozen en wij mogen antwoorden. Eerst is het God Zelf die met Zijn beloften komt, maar dan is het aan ons mensen om ook te geloven, om die keus te maken.

En verder… God vindt ons mensen zo waardevol dat we op Hem mogen vertrouwen, dat we niet bang hoeven te zijn, dat wil echter niet zeggen dat het ons voor de wind gaat. Blijkbaar is er iets positiefs te halen uit de moeite, nl. volharding. Als je ondanks moeilijkheden stand houdt blijkt hoe standvastig je geloof is.
Jezus is idd. de weg naar zaligheid, maar hoe zwaar kan dat soms zijn in het dagelijkse leven. Maar de strijd van dit leven zal straks de overwinning betekenen !
Die hoop mag een christen hebben !!

Berichten: 2706

MIEKE364 schreef:

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.

Waarom nu en niet eerder vragen jullie je misschien af? Ik leg het even uit.

In mijn jonge jaren was het in ons gezin gebruikelijk dat de oudste zoon belijdenis deed. De andere kinderen hoefden dat niet, mochten dat wel.

Bij mij kwam het er niet van.

Toen ik mijn opleiding deed voor hathayogadocente, kreeg ik meditatieles van een theoloog, yogales van een gelovig man en het hoofd van het bestuur bleek ook een gelovig man te zijn. Niet allen zozeer binnen de kaders van een groep zoals nederlands hervormd of gereformeerd maar wel oprecht gelovige mensen, zich ontwikkeld hebbend vanuit hun traditionele basis (protestants).

Tijdens die opleiding werd me meer en meer helder dat God echt overal tegelijkertijd is, dat altijd is geweest en ook altijd zal zijn.
Ik werd me bewuster van wat het betekent om te zeggen dat je christen bent, wat dat werkelijk impliceert en hoe dat in te vullen.
En hoe De Heilige Geest in mijn leven werking heeft werd me steeds duidelijker.

Die realisatie die steeds sterker werd deed mij steeds meer verlangen naar het doen van belijdenis. Daarvoor was negen maanden toerusting nodig en dat is vandaag beëindigd in een feestelijke, indrukwekkende dienst waarin ik samen met zes anderen, variërend in de leeftijd van twintigers, een veertiger, een vijftiger en een zestiger, in het bijzijn van veel vrienden, mijn zoon en zijn geliefde, belijdenis mocht doen.
Dierbaren die er fysiek niet bij konden zijn waren er bij, in mijn hart.

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Ik zat nog in een paar oude topics te lezen en zag deze ook nog. Ik wil nog wel even kwijt dat het natuurlijk perfect is dat je deze stap heb gezet. Het is beschamend dat je het aanvankelijk niet durfde te vertellen. Jij hoeft je niet te schamen maar wel de mensen die er voor gezorgd hebben dat je dit eerst niet op CM durfde te zeggen uit angst dat het weer dezelfde laaghartige reacties zou geven als in een eerder topic. Inderdaad ik duid op: Maar we houden van je Mieke, nadat het tegendeel wel heel duidelijk was gebleken. Op CM zitten en niet durven zeggen dat je belijdenis hebt gedaan omdat je zelfingenomen en afwijzende reacties verwachtte? Dat zou toch op CM zeker niet moeten kunnen, als iemand belijdenis doet en de eerder genomen keuze voor Christus daarmee openbaar maakt.

Thomas.

Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Ik zat even nog in een paar oude topics te lezen en zag deze ook nog even. Ik wil nog wel even kwijt dat het natuurlijk perfect is dat je deze stap heb gezet. Het is beschamend dat je het aanvankelijk niet durfde te vertellen. Jij hoeft je niet te schamen maar wel de mensen die er voor gezorgd hebben dat je dit eerst niet op CM durfde te zeggen uit angst dat het weer dezelfde laaghartige reacties zou geven als in een eerder topic. Inderdaad ik duid op: Maar we houden van je Mieke, nadat het tegendeel wel heel duidelijk was gebleken. Op CM zitten en niet durven zeggen dat je belijdenis hebt gedaan omdat je zelfingenomen en afwijzende reacties verwachtte? Dat zou toch op CM zeker niet moeten kunnen als iemand belijdenis doet en de eerder genomen keuze voor Christus daarmee openbaar maakt.

Thomas.

Wat verrassend is deze warme reactie, Thomas. Het kan inderdaad erg pijnlijk zijn om op je christenzijn te worden aangevallen; iets wat zo persoonlijk is en zo'n grote en belangrijk plaats in je leven inneemt. Des te harder komt het aan als je wordt gekwetst door mensen uit je 'eigen groep' van wie je opbouwende kritiek mag verwachten maar geen reacties zoals ze hier op cm vaak worden uitgedeeld. Maar ja, ook christenen is niets menselijks vreemd, kijk maar naar de geschiedenis.
Jouw reactie is hartverwarmend en daar laaf ik me aan.

Berichten: 226

He Mieke,
Las dit topic net pas, alsnog van harte gefeliciteerd met deze stap.
Echt een keuze voor God. Mooi

Berichten: 766

ZIVAATJE309 schreef:

He Mieke,
Las dit topic net pas, alsnog van harte gefeliciteerd met deze stap.
Echt een keuze voor God. Mooi

Dank voor je vriendelijke woorden, Ziva. Het was een van de meest intense belevenissen die ik heb meegemaakt. Heel feestelijk en blij was het ook.