'Echtscheiding is geen zonde' wel of niet??

Berichten: 1599

WILLEMIJN232 schreef:

Kan je niet beter zeggen dat God je ook leefruimte geeft na je scheiding......?
Ik heb er moeite mee als je stelt dat scheiden vanuit Gods scheppingsprincipe een zonde is.....het is niet de bedoeling nee, dat klopt...
Maar je gaat niet zomaar scheiden, dat is vaak een ingrijpende en pijnlijke beslissing. Als je er dan ook nog het begrip zonde bij betrekt maakt het het allemaal nog pijnlijker vind je niet?
Ik vind dat je een beetje calvinistisch denkt......

Willemijn

Jonathan die ook eens iets gaat vinden : Zonde en niet volgens God's bedoeling is hetzelfde

Dus Henk en Willemijn hebben gewoon dezelfde dingen vast en benoemen het alleen anders.

Berichten: 1599

TESSYBEAR731 schreef:

ANITA324 SCHREEF:
Wat het onderwerp betreft blijft het denk ik ook gewoon een vorm van interpretatie. Ik zelf vind dat ik, bijbels gezien, een zonde begaan heb...
Maar kan de mening van Willemijn ook wel waarderen.
Denk dat het er toch ook aan ligt hoe zwaar er aan getild word. Ik denk dat hoe meer men meemaakt dat de omgeving er heel zwaar aan tilt, hoe meer men geneigd is om zichzelf heel hard te gaan verdedigen.
Maar ik zie hier zelf ook een heel groot stuk gevoel in...want als je nou voelt dat je de juiste beslissing genomen hebt, en dat in alle facetten van het geheel zichtbaar is. Hoe kan het dan "fout" zijn?

Hoe je het ook noemt, zonde of doel missen of niet volgens God's bedoeling, maakt mij niet uit. Voor mij is t allemaal hetzelfde.
God heeft het anders gewild, maar God heeft ook genade en vergeving.
God wil graag dat we het anders doen, en daarom moeten we God betrekken in al onze keuzes die wij maken. Maar dan ook accepteren dat de dingen die wij in ons hoofd hebben te doen, niet God's wil zijn. En misschien ons dan oproepen om toch de andere weg te gaan.

Ons eigen gevoel is niet de maatstaf waar wij naar moeten luisteren.

En de stem en veroordeling van anderen is ook niet de maatstaf die God hanteert. Uit de mond van mensen komt het zwaarste verdriet en pijn wat ons kan treffen soms. Waar woorden van troost, bemoediging, zouden moeten klinken, spreekt vaak de laster, schuld-aanpraten.

Berichten: 913

Wie of wat hebben gezegt heeft mijn hart pijn mee gedaan maar ik ben niet de type ervoor om je daarop de les te lezen om je de oren maar mee te wassen in die plaats zou ik meer je voeten willen gaan wassen en jou vergeven.
Zoals Jezus toen die tijd ook deed bij Zijn dicippelen zelfd bij de verader juda was een zondig man en Petrus die 3x gingen verlochenen hij kreeg later besef naardat de haan kraaide en weende zeer. 3 maal toe vroeg Jezus aan Zijn dicipel Petrus heb je Mij werkelijk lief en 3x gaf Petrus al weende toe ja ik heb U werkelijk lief en waarop Jezus zeide hoed Mijn schapen.
We hebben ons om de schapen te hoeden, te onderwijzen, liefde te geven enz. en ook om te vergeven in wie of wat dan ook heeft gedaan. De Herder kent hen bij name en de schaapjes kennen Hem van stem en ze weten dat de Herder over hen waakt tegen de boze wolven en gevaar zodat het al veilig bij de schaapskooi naar binnen mag komen waar het warm en veilig zal zijn.

Shalom,

Anita

Berichten: 2338

JONATHAN890 schreef:

Hoe je het ook noemt, zonde of doel missen of niet volgens God's bedoeling, maakt mij niet uit. Voor mij is t allemaal hetzelfde.
God heeft het anders gewild, maar God heeft ook genade en vergeving.
God wil graag dat we het anders doen, en daarom moeten we God betrekken in al onze keuzes die wij maken. Maar dan ook accepteren dat de dingen die wij in ons hoofd hebben te doen, niet God's wil zijn. En misschien ons dan oproepen om toch de andere weg te gaan.

Ons eigen gevoel is niet de maatstaf waar wij naar moeten luisteren.

En de stem en veroordeling van anderen is ook niet de maatstaf die God hanteert. Uit de mond van mensen komt het zwaarste verdriet en pijn wat ons kan treffen soms. Waar woorden van troost, bemoediging, zouden moeten klinken, spreekt vaak de laster, schuld-aanpraten.

Ik denk dat we hetzelfde bedoelen, maar dat jij het beter kunt verwoorden dan ik
Knipoog smiley

Berichten: 486

LIESBETH326 schreef:

Mooi gezegd Marieke! Ik ben het helemaal met je eens.

Tegelijkertijd valt me één ding op, en niet alleen in deze discussie... Heb getwijfeld of ik het wel of niet zou schrijven... Juist ook vanwege de gevoeligheid ervan... Ik doe m'n best om m'n woorden zorgvuldig te kiezen en hoop niet dat ik mensen ermee kwets...

Het lijkt erop dat de zonde niet (te) concreet gemaakt mag worden. Dan blijkt al heel gauw dat er gevoelige snaren geraakt worden. Ik begrijp dat ook wel, want in de praktijk kunnen mensen nogal gauw met hun veroordelingen klaar staan. Dat is niet terecht en kan als zeer kwetsend worden ervaren. Juist ook omdat het gaat om iets heels kwetsbaars, namelijk jezelf als persoon.
Iets als zonde te zien en te benoemen is mijns inziens echter nog niet hetzelfde als het veroordelen daarvan. De toon waarop het gezegd wordt is van groot belang.... naast het besef dat ieder mens schuldig staat voor God. Niemand kan leven zonder de genade.

Het volgende zeg ik dan ook met veel schroom... Wie bepaalt eigenlijk wat zonde is? Zijn wij dat als mensen of is dat God zelf? Ik proef op het forum regelmatig iets wat bij mij overkomt als het goed praten van zonde. Een voorbeeld uit de reactie van Marieke uit haar post van 16:53 (sorry Marieke, het is absoluut niet als aanval bedoeld, hoop dat je dat begrijpt):
'Echtscheiden is dus in mijn ogen geen zonde, niet als je niet anders meer kan!'
Betekent niet anders meer kunnen dat iets geen zonde genoemd kan worden? Marieke, begrijp me goed, ik heb veel respect voor (de beschrijving van) je houding en de manier waarop je uiteindelijk hebt gekozen voor je kinderen en jezelf en daarom ook voor een scheiding...

Er zijn denk ik nog veel meer voorbeelden te noemen, ik herken het ook bij mezelf, waarmee we de zonde het liefst wat algemeen houden en daarmee wat op afstand...
Maar is dat juist en ben ik dan eerlijk voor God? Het woord schijnheiligheid is de afgelopen dagen meerdere malen gevallen. In hoeverre kunnen we ook schijnheilig zijn t.o.v. God? Dat zijn vragen die bij mij in deze discussie boven komen...

ik heb de laatste reacties doorgelezen, en ben blij ! Ik zie begrip naar elkaar en respect!
En ook dat als je er verder over praat dat het uiteindelijk zo is dat je (in sommige gevallen)eigenlijk hetzelfde wil zeggen, maar je verwoording net iets anders opgevat word..

maar goed, ik blijf het een lastig onderwerp vinden..maar wil nog wel even het volgende kwijt.

Vergeving bij scheiden..ik denk dat dat ook een item is, want het gaat niet alleen om het feit dat Hij ons vergeving schenkt als wij er om vragen,maar ook wij moeten daarin ons hoofd buigen.

Om vrede en leefruimte na een scheiding te krijgen is het (mijns inziens)ook nodig om de anderen te vergeven,(zoals wij vergeven onze schuldenaren) daar bedoel ik ook de mensen om je heen mee die je veroordelen, je schuld aanpraten, onbegrip tonen enz..
Maar ook je expartner, mocht je om hem gescheiden zijn..
En niet als laatste jezelf, want ook al kies je voor je kinderen of jezelf, leven met een schuldgevoel is geen leven, is geen vrede is geen berusting en blijft een sta in de weg in de relatie met Hem én de leefruimte die Hij je geeft..

Nou weet ik niet of ik je vraag beantwoord heb Liesbeth?
Maar over de zonde concreet maken? Als scheiden een zonde is in Zijn ogen, ja dan heb ik een zonde begaan ondanks al mijn menselijke argumenten!
Maar ook in deze leef ik met Zijn Liefde Zijn Vergeving..

Berichten: 5057

THOMAS968 schreef:

Heel simpel, ik respecteer het als mensen maagdelijk het huwelijk willen ingaan. Ik heb daar dus ook geen negatief oordeel over. Ik denk alleen dat dat nagenoeg niet gebeurt en ik vind dat mensen daar dan ook niet schijnheilig over moeten doen. Ik vind het wel een gok als je een verbond voor altijd met elkaar aangaat en je niet weet hoe het in bed zal gaan. Omdat het in principe voor altijd is, moet je er gewetensvol mee omgaan en oog hebben voor de realiteit, die we uit het leven hebben kunnen leren kennen. Er vanuit gaand dat de liefdes/emotionele band goed is kan ik me niet voorstellen dat die wens de volledige intimiteit met elkaar te beleven niet heel sterk is. Ik denk dat het niet alleen gebeurt bij nagenoeg iedereen maar dat dit ook beter is. Het is goed te weten dat je relatie compleet is of kan zijn. Dat is beter dan een huwelijk aan te gaan waar er sprake is van twijfel. Dat wil echter niet zeggen dat als een vrouw als maagd het huwelijk ingaat dat dus niet goed zal zijn, dat is zoals Marijan al opmerkte - heel goed mogelijk. En als dat een bewuste keuze is dan is dat misschien wel heel mooi.

Ik denk dat je wel heel vroom als voorganger of ouderling makkelijk dingen kunt roepen die heel Christelijk klinken maar het is ook heel wijs van het leven te leren dat het nagenoeg altijd anders loopt. En dan worden de vermaningen hol van klank, zoals christenen continu en vaak terecht verweten wordt.
Ik bestrijd de schijnheiligheid en ken het leven. Dat is iets anders dan de huidige praktijk van de meeste Nederlanders als norm nemen.

Verder denk ik hetzelfde als jij over het synchroon lopen van deze beide zaken. En jij bent echt niet de enige die onderuit zal gaan en ik vind je ook niet schijnheilig, je opmerking was eerlijk.

Thomas, die Marianne volgens hem best wel begrijpt.

In de kerkelijke beweging waar ik uit voortkom wordt dit principe gewoon nog gehanteerd. En er zijn nog voldoende die zich hier aan houden. Ik ga er niet van uit dat het altijd gebeurt, want zo nuchter ben ik ook wel weer.
Ik denk dat je pas echt emotioneel aan elkaar kunt geven zonder schuldgevoel, is bij het huwelijk. Anders kan de seksualiteit altijd verkleefd blijven met zonde. En seksualiteit moet je leren. Dat kan alleen maar in een veilige omgeving. Ik denk dat het dus averechts gaat werken zoals jij stelt. Het gaat nl. niet om de techniek, maar het gaat om je helemaal te durven geven aan de ander. En als dat gepaard gaat met schuldgevoel, werkt het juist niet goed. En zoals ik al in mijn eerdere bijdragen heb weergegeven, is schuldgevoel niet altijd weg te redeneren.

Berichten: 2338

MARIEKE897 SCHREEF:

Quote:

Om vrede en leefruimte na een scheiding te krijgen is het (mijns inziens)ook nodig om de anderen te vergeven,(zoals wij vergeven onze schuldenaren) daar bedoel ik ook de mensen om je heen mee die je veroordelen, je schuld aanpraten, onbegrip tonen enz..
Maar ook je expartner, mocht je om hem gescheiden zijn..
En niet als laatste jezelf, want ook al kies je voor je kinderen of jezelf, leven met een schuldgevoel is geen leven, is geen vrede is geen berusting en blijft een sta in de weg in de relatie met Hem én de leefruimte die Hij je geeft..

CHATULIEM619 SCHREEF:

Quote:

En als dat gepaard gaat met schuldgevoel, werkt het juist niet goed. En zoals ik al in mijn eerdere bijdragen heb weergegeven, is schuldgevoel niet altijd weg te redeneren.

Schuldgevoel...denk dat dat idd een heel belangrijke factor is, en dan met name ons eigen schuldgevoel. Het is ook zo'n complex iets dat ik Chat iig gelijk moet geven dat je daar niet zomaar even omheen kunt.
Als ik naar mezelf kijk, voel ik me eigenlijk nog steeds schuldig! Niet op alle vlakken meer, maar bijv. wel omdat mijn kind op moet groeien met een part-time vader terwijl ik hem toch veel liever een full-time papa gegund had.
Maar wat bij mij vooral is blijven hangen is het gevoel van schaamte...het gevoel dat ik gefaald had. Ik kon anderen dus wel vergeven voor hun onbegrip en harde woorden, maar voelde mezelf een enorme mislukkeling. En het heeft best even geduurd voor ik die vergeving van God kon ervaren, en zodoende dus ook mezelf kon vergeven.
Ik denk dat wij als mensen zo enorm geneigd zijn om de maatstaven van de mens, aan te zien voor die van God dat we eigenlijk onze eigen grootste aanklager worden.
Nog steeds, ik weet dat ik vergeving gekregen heb...heb het mezelf ook kunnen vergeven en sta voor 200% achter die beslissing. Maar heel soms denk ik wel eens bij mezelf: "Kijk mij nou! Ik ben nog geen 30 en al gescheiden, met een kind...had beter moeten weten dan dat!"
En dan kan een veroordeling van een ander dat schuldgevoel ook echt wel weer even naar boven halen...en toch...vergeeft Hij me ook dan weer! Knipoog smiley

Berichten: 2978

Ik blijf me maar afvragen waar dat schuldgevoel vandaan komt....

Ik geloof dat God ons leven volledig ingepland heeft,in hoeverre is het dan Gods werk dat je trouwt en weer gaat scheiden?Zien jullie het als een levensles of als een straf?Of wordt de scheiding ook gezien als genade van boven?Vroeger(nu gelukkig niet meer!)is mij geleerd dat straf volgt op zonde,in dat licht kan ik het schuldgevoel wel begrijpen.

Ik dacht,als 1 van de zeer weinigen,te weten hoe mijn toekomst er ongeveer uit zou zien,maar op het moment dat ik daar vrede mee had(ook na schuldgevoelens maar van heel andere orde dan die van jullie) gaf God er een enorme draai aan en voor die genade ben ik nog elke dag dankbaar.

Berichten: 2338

LEANNE226 schreef:

Ik blijf me maar afvragen waar dat schuldgevoel vandaan komt....

Ik geloof dat God ons leven volledig ingepland heeft,in hoeverre is het dan Gods werk dat je trouwt en weer gaat scheiden?Zien jullie het als een levensles of als een straf?Of wordt de scheiding ook gezien als genade van boven?Vroeger(nu gelukkig niet meer!)is mij geleerd dat straf volgt op zonde,in dat licht kan ik het schuldgevoel wel begrijpen.

Ik dacht,als 1 van de zeer weinigen,te weten hoe mijn toekomst er ongeveer uit zou zien,maar op het moment dat ik daar vrede mee had(ook na schuldgevoelens maar van heel andere orde dan die van jullie) gaf God er een enorme draai aan en voor die genade ben ik nog elke dag dankbaar.

Doet me denken aan het volgende nummer...
we hebben nou eenmaal de vrijheid van keuze gekregen en daardoor ook de vrijheid onze eigen weg te bepalen. En als we daarmee erg de mist ingaan krijgen we nogal eens te maken met onverwachte wendingen denk ik...want wat is nou de straf? Dat ik me nog steeds wel es schuldig voel? Of dat ik gescheiden ben...omdat ik om alle verkeerde redenen getrouwd was??
Feit is, dat Hij er aan het eindpunt zal zijn en hoe mijn leven tot die tijd ook loopt...al wil ik natuurlijk gewoon Zijn weg volgen...het is niet meer belangrijk tegen die tijd Knipoog smiley

http://www.youtube.com/watch?v=d6X3yAfoCPw

P.s. het filmpje slaat nergens op dus daar moet je maar ff langs kijken Knipoog smiley

Berichten: 2978

TESSYBEAR731 schreef:

Doet me denken aan het volgende nummer...
we hebben nou eenmaal de vrijheid van keuze gekregen en daardoor ook de vrijheid onze eigen weg te bepalen. En als we daarmee erg de mist ingaan krijgen we nogal eens te maken met onverwachte wendingen denk ik...want wat is nou de straf? Dat ik me nog steeds wel es schuldig voel? Of dat ik gescheiden ben...omdat ik om alle verkeerde redenen getrouwd was??
Feit is, dat Hij er aan het eindpunt zal zijn en hoe mijn leven tot die tijd ook loopt...al wil ik natuurlijk gewoon Zijn weg volgen...het is niet meer belangrijk tegen die tijd Knipoog smiley

http://www.youtube.com/watch?v=d6X3yAfoCPw

P.s. het filmpje slaat nergens op dus daar moet je maar ff langs kijken Knipoog smiley

Sorry,het nummer kan ik helaas amper verstaan,ik zoek de tekst wel even op Knipoog smiley

Ik denk juist dat de eigen keuze maar beperkt is,je dénkt te kunnen kiezen maar God waakt er voor dat je geen al te grote fouten maakt,dan word je teruggefloten.
Ik denk dat het ook op het eind heel belangrijk is hoe je leven verlopen is,al verwacht ik niet dat je dan voor je fouten gestraft zult worden Knipoog smiley

Het leven is geen "tijd uitzitten" tot het Hemels paradijs voor je opengaat maar een kadootje van God waar je volop van mag genieten.

Nu nog even kort maar krachtig,zie ik echtscheiding als zonde?
Nee!

Berichten: 2338

LEANNE226 schreef:

Sorry,het nummer kan ik helaas amper verstaan,ik zoek de tekst wel even op Knipoog smiley

Ik denk juist dat de eigen keuze maar beperkt is,je dénkt te kunnen kiezen maar God waakt er voor dat je geen al te grote fouten maakt,dan word je teruggefloten.
Ik denk dat het ook op het eind heel belangrijk is hoe je leven verlopen is,al verwacht ik niet dat je dan voor je fouten gestraft zult worden Knipoog smiley

Het leven is geen "tijd uitzitten" tot het Hemels paradijs voor je opengaat maar een kadootje van God waar je volop van mag genieten.

Nu nog even kort maar krachtig,zie ik echtscheiding als zonde?
Nee!

Nou, daar ben ik het dus volmondig mee eens! Knipoog smiley

En om het je even makkelijk te maken...

Just the other night at a hometown football game
My wife and I ran into my old high school flame
And as I introduced them the past came back to me
And I couldn't help but think of the way things used to be

She was the one that I'd wanted for all times
And each night I'd spend prayin' that God would make her mine
And if he'd only grant me this wish I wished back then
I'd never ask for anything again

Sometimes I thank God for unanswered prayers
Remember when you're talkin' to the man upstairs
That just because he doesn't answer doesn't mean he don't care
Some of God's greatest gifts are unanswered prayers

She wasn't quite the angel that I remembered in my dreams
And I could tell that time had changed me
In her eyes too it seemed
We tried to talk about the old days
There wasn't much we could recall
I guess the Lord knows what he's doin' after all

And as she walked away and I looked at my wife
And then and there I thanked the good Lord
For the gifts in my life

Sometimes I thank God for unanswered prayers
Remember when you're talkin' to the man upstairs
That just because he may not answer doesn't mean he don't care
Some of God's greatest gifts are unanswered prayers

Some of God's greatest gifts are all too often unanswered...
Some of God's greatest gifts are unanswered prayers

(Garth Brooks)

Berichten: 2978

TESSYBEAR731 schreef:

Sometimes I thank God for unanswered prayers
Remember when you're talkin' to the man upstairs
That just because he doesn't answer doesn't mean he don't care
Some of God's greatest gifts are unanswered prayers

Mooi!!!!!!!!

Berichten: 2463

[quote=LEANNE226]Ik blijf me maar afvragen waar dat schuldgevoel vandaan komt....

Voordat Adam en Eva uit de hof gezet werden, was er geen schuldgevoel, ze hadden nog geen kennis van goed en kwaad namelijk. Daarna, toen ze dit wisten, kwam ook het schuldgevoel om de hoek kijken.

Ik wil ook graag een aantal boeken onder jullie aandacht brengen, elk met een geheel eigen visie.

Bill Butterworth, nieuw leven na een scheiding -- Het einde van je huwelijk is niet het einde van je leven.
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/nieuw-leven-na-een-scheiding/1001004007798180/index.html

Mira Kirshenbaum, scheiden of blijven -- Een gids die je helpt bij het nemen van de juiste beslissing. (boek is mss nog 2de hands leverbaar)
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/scheiden-of-blijven/666787303/index.html

M. Blaine Smith, zal ik trouwen -- heel leuk hfdstk over hertrouwen, maar ook onderwerpen als bindingsangst en verlatingsangst.
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/zal-ik-trouwen/1001004000009526/index.html#product_description

Hans Groeneboer, Als jij en ik wij worden -- onderwerpen als genade, liefde en manipulatie binnen het huwelijk en gezin.
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/als-jij-en-ik-wij-worden/1001004002812791/index.html

Berichten: 2978

CROSSROAD317 schreef:

Voordat Adam en Eva uit de hof gezet werden, was er geen schuldgevoel, ze hadden nog geen kennis van goed en kwaad namelijk. Daarna, toen ze dit wisten, kwam ook het schuldgevoel om de hoek kijken.

Weet ik Cross maar daarna kwam dit:
http://mjschuurman.wordpress.com/2010/04/02/het-verzoeningsoffer-van-christus-identificatie-met-de-zondige-mens/

Knipoog smiley

Berichten: 1599

LEANNE226 schreef:

Ik blijf me maar afvragen waar dat schuldgevoel vandaan komt....

Ik geloof dat God ons leven volledig ingepland heeft,in hoeverre is het dan Gods werk dat je trouwt en weer gaat scheiden?Zien jullie het als een levensles of als een straf?Of wordt de scheiding ook gezien als genade van boven?Vroeger(nu gelukkig niet meer!)is mij geleerd dat straf volgt op zonde,in dat licht kan ik het schuldgevoel wel begrijpen.

Ik dacht,als 1 van de zeer weinigen,te weten hoe mijn toekomst er ongeveer uit zou zien,maar op het moment dat ik daar vrede mee had(ook na schuldgevoelens maar van heel andere orde dan die van jullie) gaf God er een enorme draai aan en voor die genade ben ik nog elke dag dankbaar.

Dit denk ikzelf dus dat dit niet zo is.

Ik geloof niet dat ons leven voledig ingepland is van het begin tot het eind.
Dat zou betekenen dat ik geen enkele keuze zelf maak, maar dat iedere keuze, een door God ingeprogrameerde/bekende actie is.

Daarmee zeg ik dus dat God, dan ook de verantwoordelijke is voor alle daden die de mensen begaan. Ontneem ik ook de liefde die God had, om zijn Zoon te laten sterven voor ons. Want dan had Hij dit allemaal kunnen voorkomen en ons leven zo leiden, dat het maken van fouten niet nodig was, of zou gebeuren.

Ik denk: Wij maken onze eigen keuzes, wij kunnen kiezen vóór of tegen God. God wil en zal ons echter altijd helpen Zijn weg te volgen, als wij Hem daarom vragen en als dat onze intentie is.
Maar zo is het ook met de fouten, God wil niet dat wij fouten maken, Hij heeft daarvoor ons levensregels gegeven zoals Hij zou willen dat wij leven.
Het is en blijft echter onze keuze of wij dat doen of niet.

Ik geloof wel dat als wij God vragen, ons Zijn Geest te geven, en ons te sturen naar Zijn wil en leiding te leven, dat Hij dan zeker een plan met ons leven heeft.
- zijn verlossing aanvaarden
- dat wij God's wil doen,
- God's taak op aarde uitvoeren,
- God's koninkrijk hier op aarde gestalte geven.

Maar de fouten die wij als mensen maken zijn niet God's wil, of plan of wat dan ook.

Berichten: 2109

Inderdaad, Jonathan. Ik denk ook niet dat we kunnen zeggen dat ons leven al van detail tot detail door God bepaald is. Waar is anders de bewegingsruimte voor ons mensen? God heeft juist mensen willen scheppen en geen voorgeprogrammeerde robots. Juist de bewegingsruimte is daarin essentieel.

Wat heeft God dan wel al bepaald? Dat ieder mens die zich tot Hem keert en Jezus aanneemt zich gered mag weten. Dat is Gods wonderbaarlijke uitverkiezing!

Berichten: 2338

JONATHAN890 schreef:

Dit denk ikzelf dus dat dit niet zo is.

Ik geloof niet dat ons leven voledig ingepland is van het begin tot het eind.
Dat zou betekenen dat ik geen enkele keuze zelf maak, maar dat iedere keuze, een door God ingeprogrameerde/bekende actie is.

Daarmee zeg ik dus dat God, dan ook de verantwoordelijke is voor alle daden die de mensen begaan. Ontneem ik ook de liefde die God had, om zijn Zoon te laten sterven voor ons. Want dan had Hij dit allemaal kunnen voorkomen en ons leven zo leiden, dat het maken van fouten niet nodig was, of zou gebeuren.

Ik denk: Wij maken onze eigen keuzes, wij kunnen kiezen vóór of tegen God. God wil en zal ons echter altijd helpen Zijn weg te volgen, als wij Hem daarom vragen en als dat onze intentie is.
Maar zo is het ook met de fouten, God wil niet dat wij fouten maken, Hij heeft daarvoor ons levensregels gegeven zoals Hij zou willen dat wij leven.
Het is en blijft echter onze keuze of wij dat doen of niet.

Ik geloof wel dat als wij God vragen, ons Zijn Geest te geven, en ons te sturen naar Zijn wil en leiding te leven, dat Hij dan zeker een plan met ons leven heeft.
- zijn verlossing aanvaarden
- dat wij God's wil doen,
- God's taak op aarde uitvoeren,
- God's koninkrijk hier op aarde gestalte geven.

Maar de fouten die wij als mensen maken zijn niet God's wil, of plan of wat dan ook.

Ben het met je eens, maar ik geloof wel degelijk dat Hij heel veel sturing kan geven wanneer we echt de verkeerde kant op dreigen te gaan.
Heb dat iig wel al een aantal keer in mijn leven ervaren.
Denk wel dat we, aangezien we ook zelf verantwoordelijk zijn voor onze keuzes, deze zelf bepalen...ergo: Ik denk dat je bijvoorbeeld ieder willekeurig persoon uit kan kiezen om een relatie mee aan te gaan én het te doen werken, én zijn zegen te ontvangen...mits je natuurlijk ook bereid bent er samen aan te werken en te doen wat nodig is om het te doen slagen....Zou God zich werkelijk druk maken om welke richting wij kiezen wanneer we Zijn leiding accepteren?
Hoe we de route bewandelen is denk k lang niet zo belangrijk als we maar op de juiste plek eindigen.

Berichten: 2109

TESSYBEAR731 schreef:

ik geloof wel degelijk dat Hij heel veel sturing kan geven wanneer we echt de verkeerde kant op dreigen te gaan.

Dat is dus wat anders dan alles al bepaald te hebben. Knipoog smiley

En ja, Hij is continu aan het kneden, aan het sturen...
...in de hoop dat we Zijn stem verstaan.

Berichten: 2338

HENK710 schreef:

Dat is dus wat anders dan alles al bepaald te hebben. Knipoog smiley

En ja, Hij is continu aan het kneden, aan het sturen...
...in de hoop dat we Zijn stem verstaan.

I hear ya!! Knipoog smiley

Berichten: 4992

Ik heb met heel veel respect dit topic gelezen. En heb respect voor wat jullie hebben meegemaakt.

Berichten: 1599

MARIO216 schreef:

Ik heb met heel veel respect dit topic gelezen. En heb respect voor wat jullie hebben meegemaakt.

ik ben blij dat we nu 80 reacties verder zijn,
80 opbouwende, open en eerlijke reacties
zonder gedoe.

Lachende smiley

Berichten: 291

JONATHAN890 schreef:

ik ben blij dat we nu 80 reacties verder zijn,
80 opbouwende, open en eerlijke reacties
zonder gedoe.

Lachende smiley

Amen op naar de volgende 80

Knipoog smiley

Berichten: 766

LEANNE226 schreef:

Ik blijf me maar afvragen waar dat schuldgevoel vandaan komt....

Ik geloof dat God ons leven volledig ingepland heeft,in hoeverre is het dan Gods werk dat je trouwt en weer gaat scheiden?Zien jullie het als een levensles of als een straf?Of wordt de scheiding ook gezien als genade van boven?Vroeger(nu gelukkig niet meer!)is mij geleerd dat straf volgt op zonde,in dat licht kan ik het schuldgevoel wel begrijpen.

Ik dacht,als 1 van de zeer weinigen,te weten hoe mijn toekomst er ongeveer uit zou zien,maar op het moment dat ik daar vrede mee had(ook na schuldgevoelens maar van heel andere orde dan die van jullie) gaf God er een enorme draai aan en voor die genade ben ik nog elke dag dankbaar.

[i]Ik denk dat God wel alles omsluit, bij welke keuze we ook maken Hij er bij is. We hebben een eigen wil meegekregen en daar is Hij altijd bij. Ik geloof niet in straf, wel in oorzaak en gevolg. Dat staat ook in de bijbel vraag me niet waar. We worden vergeven maar ondergaan wel de gevolgen van onze daden. Hij komt ons tegemoet daarin en geeft ons leven vaak een krachtige wending om erger te voorkomen, heb ik ook wel ervaren. Ook om ons op het spoor te zetten voor nieuwe kansen, dat als van Zijn hand te ervaren is weten hoeveel Hij van ons houdt.

Mijn scheiding was heel naar en gelukkig werd daardoor een schadelijke en onhoudbare situatie beëindigd; een zegen dus.
We zijn onvolkomen, feilbare mensen en besluiten soms een weg in te slaan waarvan we geen idee hebben hoe die verloopt, dat kunnen we ook niet weten. Als onze intenties maar zuiver zijn en we Zijn wil proberen te doen, dan komt Hij ons tegemoet en als we dat maar kunnen zien en Zijn hulp aanpakken en er dankbaar voor zijn hoeven we ons niet schuldig te voelen maar mogen we weten dat Hij niet laat varen het werk van Zijn handen.
Schuldgevoel komt nog voort uit de opvoeding van onze ouders waar we nog wat van meegekregen hebben. Het inzicht komt met de jaren als het goed is, wat een zegen ))!

Berichten: 2706

JONATHAN890 schreef:

ik ben blij dat we nu 80 reacties verder zijn,
80 opbouwende, open en eerlijke reacties
zonder gedoe.

Lachende smiley

Zo zie je maar, het kan wel op CM. Mensen durven weer eerlijker en meer open te zijn. En gelukkig geen figuren die zich als commissie voor de geloofsleer opstellen, dat nodigt ook uit tot menselijke en ook anderszins inhoudelijke reacties.

Thomas

Berichten: 1599

THOMAS968 schreef:

Zo zie je maar, het kan wel op CM. Mensen durven weer eerlijker en meer open te zijn. En gelukkig geen figuren die zich als commissie voor de geloofsleer opstellen, dat nodigt ook uit tot zowel menselijke en anderszins inhoudelijke reacties.

Thomas

haha....is ook mijn wens zo vaak, dat t hier op CM wat menselijker wordt, maar wel met diepgaande dingen

en ik moet zeggen dat dit topicje heel goed gaat !!!!

Berichten: 868

Dat klopt ook helemaal wat hier boven staat.
Ik voel me dan ook zeer gelukkig en we hebben ook geleerd om eerlijk te zijn want dat vraagt de HEER ook van ons.
Met een vriendelijke groet van mij.
Martin

Berichten: 202

Ik heb even een aantal rekaties gelezen. Juist het open en eerlijk karakter van dit topic vraagt om respect voor elkaars mening denk ik.

"Echtscheiding is zonde, wel of niet?"
Mijn ervaring is dat ik me na de lange weg naar uiteindelijk scheiden geen zondaar voel. En me ook niet schuldig voel.

Ik denk wel dat God met mij de pijn voelde die de gebroken belofte, (bij het trouwen en bij Zijn inzegening van ons huwelijk destijds), teweeg bracht.

Ik weet dat God ons mensen een keuze geeft, daarmee maakt Hij van ons geen robotjes, geen namen in Zijn boek vol voorzienigheid, waarvan de levensloop al beschreven staat.

Juist omdat God ons de keuze laat Zijn weg te volgen maakt ons tot mensen met een eigen verantwoordelijkheid naar Hem toe.

Ik denk dat de keuze die wij hebben gekregen tot zonde kan lijden/leiden.
Ben je een zondaar, ben je zondig, als je man/vrouw kiest voor die breuk van die belofte??? Of is je man/vrouw de zondaar die kiest voor het verbreken van de blofte die ooit gedaan is tegenover God/

Soms heb je geen keus, omdat je partner voor een scheiding kiest.
Ben je dan zondaar, mag je dan niet meer gelukkig worden met een andere man/vrouw?? Moet je dan tot de dood van je ex-genoot intreedt wachten tot je weer gelukkig mag zijn met een andere man/vrouw???

Ik denk het niet.

Het oordeel dat je soms voor je voeten krijgt geworpen als je gescheiden bent, kan pijn doen, kan je raken. Vooral wanneer het een oppervlakkig oordeel is, van mensen die niet verder kijken dan dat ene stempeltje: "gescheiden", en die dat oordeel ook nog onderbouwen met bijbelteksten.

Wees daarom voorzichtig met dat oppervlakkige oordeel. Ik voel het heel af en toe nog steeds, maar probeer dan te denken: "ach ze weten niet beter" en slik dan maar even.

Berichten: 1391

TESSYBEAR731 schreef:

MARIEKE897 SCHREEF:

Maar wat bij mij vooral is blijven hangen is het gevoel van schaamte...het gevoel dat ik gefaald had.

Ik zelf zie het niet zo dat bij een scheiding dat iemand faald.
Ik denk zelf dat het om "niet kunnen halen" in een huwelijk gaat.

Juist door te denken dat je gefaald hebt, geeft het een schuldgevoel als gevolg.

Berichten: 2338

MAR907 schreef:

Ik zelf zie het niet zo dat bij een scheiding dat iemand faald.
Ik denk zelf dat het om "niet kunnen halen" in een huwelijk gaat.

Juist door te denken dat je gefaald hebt, geeft het een schuldgevoel als gevolg.

Inderdaad Mar! Dat is ook precies wat ik wilde aangeven Knipoog smiley

Ik had dat gevoel toen wel heel erg, en weet dat het vooral door mensen aangepraat was. Misschien niet per definitie op dat moment...maar door alles wat ik in de loop der jaren "meegekregen" had.
Ook bij mij is het uiteindelijk de ander geweest die de knoop doorhakte, omdat ik dat gewoon simpelweg niet kon...bang om fout te zijn in de ogen van de Heer. Gelukkig heb ik op dat punt een hoop bij geleerd en sta er nu heel anders in. En dat zie ik dan echt weer als genade van God! Hij heeft me laten zien dat Hij, ondanks mijn vele misstappen, van me blijft houden en niets liever wil dan dat ik gelukkig ben.

Hallelujah!

Berichten: 5057

Misschien ligt het aan mij, maar ik vind dat veel mensen vanuit hun eigen persoonlijke situatie praten. Terwijl ik denk dat er een verschil is tussen een principe en een persoonlijk verhaal. Het lijkt wel alsof persoonlijke verhalen tot norm verheven worden en ik denk dat dat niet zo verstandig is.
Ik ben van mening dat God scheiden haat. Wel denk ik dat er vergeving en begrip op zijn plaats is, maar ik vind dat er teveel nadruk gelegd wordt op persoonlijke situaties. We horen ook echter maar één kant van deze verhalen en het valt me op dat de scheiding altijd door de ander komt, die zich niet op de site kan verdedigen. In hoeverre heeft uw eigen gedrag meer te maken gehad met de scheiding? Bij sommigen denk ik, geen wonder dat hij/zij gescheiden is, zou ik ook niet bij uithouden....Ik mis gewoon een stuk zelfreflectie. Als je een nieuwe relatie krijgt, zul je jezelf meenemen, en het zou me niet verbazen dat je dan dezelfde problemen weer zult krijgen.