|
HERMAN968
|
Berichten: 757
|
 Geplaatst: donderdag 21 juni 2012, 22:15
|
|
|
|
Ik had graag gisteren deze tekst gezet nav de wereldvluchtelingendag doch mijn pc perikelen beslistte er anders over.
Dus nu :
Toen in België het opvangnetwerk volgestroomde de afgelopen twee winters kwamen er heel wat asielzoekers dakloos op straat terecht. En dat terwijl de overheid een heel aantal hotels afhuurde om ze daar tijdelijk in op te vangen. Maar dit volstond niet. Het opvangtekort bleef: in 2011 kregen 4.314 asielzoekers geen opvangplaats, in 2010 kregen 6.244 geen opvangplaats. Terwijl ze daar wel recht op hadden.
Doordat ze voor een klein deel in hotels werden opgevangen, kwam er een nog grotere miserie: want daardoor werd toeloop als maar groter, omdat de ‘tam tam’ ging.
Zo was er ook een Afghaanse jongen van 18 jaar die geen opvangplaats kreeg.
Een van onze kerken ving toen deze Afghaanse jongen op én zij organiseerde met 3 families beurtelings deze opvang. Hij verbleef week na week bij één van de families thuis, waar hij veel liefde ontving. Het was niet makkelijk om hem thuis op te vangen, omdat hij op sommige momenten niet zo goed kon omgaan met de westerse vrijheid. Met gezamenlijk gebed én onder de geestelijke leiding van Gave Veste (een zusterorganisatie van stichting Gave in Nederland) werd er een lang opvangtraject afgelegd samen met gans de kerkgemeenschap (o.a. om de kosten te dekken). Tijdens deze liefdevolle opvang bij de christelijke gastgezinnen toonde deze Afghaan interesse in het Evangelie. Ze merkten dat hij echt open stond voor het evangelie. Hij volgde de zondagse diensten. Hij werd getrokken naar de Heer. Hij ging tijdens een dienst naar voren en kwam tot overgave aan Jezus.
En zeg nu zelf: dit is ook altijd niet even duidelijk aangezien eigen belangen “om papieren te krijgen” ook meespelen. Uiteindelijk werd hij uitgeprocedeerd: na overleg met de gastgezinnen besliste hij om vrijwillig terug te keren naar Afghanistan.
Hij ging terug naar Afghanistan en van daaruit trok hij naar Pakistan. Hij verblijft nu sedert een jaar in Pakistan en mensen die hem toen opvingen, houden nog steeds contact met hem: ze bidden voor hem om door te gaan in Christus, omdat hij zwaar beproefd wordt. Zijn leven en zijn geloof staan op het spel. Ondanks die tegenstand leeft hij verder – is zijn keuze – als kind van God.
Wat zijn we maar al te blij dat we deze jongeman verder kunnen blijven steunen in de Heer. God is groot en zijn Koninkrijk kome over gans de aarde.
|
|
