Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Zondag 15 augustus: Math. 26: 47 - 56; Zwaard tegen zwaard.

Dat is een veelbetekend woord van Jezus tot de dicipelen: 'Allen die naar het zwaard grijpen, zullen door het zwaard omkomen.' Weg dat zwaard, Petrus! Berg het maar op. Ik wil niet dat je het gebruikt om mij te beschermen. Dan zou Ik beter mijn Vader in de hemel kunnen vragen om twaalf legers engelen in plaats van twaalf dicipelen. Neee, het gaat in Mijn Koninkrijk niet om macht en geweld, niet om zwaarden en speren. Geweld roept altijd weer geweld op. De ene oorlog roept de andere op. Zo is het altijd al gegaan en de loop van de geschiedenis. Altijd weer zijn de zwaarden, de bommen voor de dag gehaald. En heeft het de wereld veranderd?
Allen die naar het zwaard grijpen, zullen door het zwaard omkomen. Jezus laat zien dat het anders kan. Zijn Rijk is een rijk van vrede. Hij is niet gekomen om oren af te hakken. Hij is gekomen om oren van doven te openen. De dicipelen denken het Rijk van God met wapens te kunnen organiseren. Maar niet door kracht, nocj door geweld, alleen door Gods Geest zal het geschieden!
Het is de vraag of wij, als christenen, ooit dit woord van Jezus voldoende begrepen hebben. Hoeveel oorlogen zijn er in de loop van de eeuwen niet gevoerd, in naam van Jezus? En zijn er niet altijd christenen die terwille van het geloof zich verdedigen willen, koste wat het kost, met alle geweld van bommen en kanonnen? Als God werkelijk zou willen dat Zijn Rijk zó komen zou, dan stuurde Hij wel Zijn hemelse stoottroepen erop af. Jezus kwam juist opdat wij de oorlog elkaar niet meer zouden leren. Hij is de Zoon van David, de Vredevorst.

Berichten: 4992

Maandag 16 augustus: Math. 24: 69-75; De verloochening.

Daar zit het woord 'leugen' in: verloochening. Petrus liegt. Glashard. 'Ik ken die man niet!' Zo verloochent hij zijn Meester. Nu het erop aankomt, doet Petrus net alsof hij niets met die rabbi uit Nazareth te maken heeft. Drie keer wordt hij erover aangesproken. Zo horen het aan zijn dialect! Dat is ook iemand uit Galilea! Zeker ook één van de dicipelen van die Jezus! Geen sprake van, zegt Petrus. Ik ken die man niet eens...
Je vraagt je af: Zijn wij veel beter? Ja, als je dominee bent, dan hebt he het makkelijk. Dan hoort het bij je werk. Dan moet je wel geloven. En iedereen weet het: dat is iemand die te maken heeft met Jezus...
Maar als je vreemd bent, onbekend? Als je op een nieuwe school komt, of als je een baan krijgt op een kantoor of in een fabriek? Hé, ben jij ook zo'n fijne...? ook zo'n vrome zeker? Ga je ook braaf naar de kerk? Je kunt ze verwachten die opmerkingen. Hard soms, keihard. Spottend. Pijnlijk. En wat doe je dan? Wat zeg je in zo'n situatie...?
Petrus wordt bang. Ik heb er niets mee te maken! Je vergist je, ik weet niet eens wie Jezus is! Wat een leugen, Petrus! Tot drie keer toe! Hoe is het mogelijk?
Jezus wordt nog altijd verloochend. Juist door trouwe christenmensen. En voor je het weet, doe je mee. Je zwijgt in plaats van te spreken. Je lacht in plaats van te huilen. Het valt niet mee om tegen de stroom op te zwemmen. Stel je voor dat ze jouw ook pakken...
Dan kraait de haan. Petrus wordt wakker. Sneller dan de leugen is de waarheid. Altijd.

Berichten: 4992

Dinsdag 17 augustus: Math 17: 11-26; De Zoon Van De Vader.

Daar staan ze, naast elkaar: Barabbas en Jezus. Pilatus heeft Barabbas uit de gevangenis gehaald. Pilatus denkt een slimme zet te doen. Hij zit eigenlijk een beetje in zijn maag. met die Jezus van Nazareth. Je kunt die rabbi toch moeilijk veroordelen...Hij heeft niets onbehoorlijks gedaan. Integendeel! Hij heeft zieken genezen, doden opgewekt. Maar ja, het volk wil Jezus blijkbaar uitschakelen, althans de joodse leiders vragen daarom. Maar wacht, elk jaar op het Paasfeest wordt een gevangene vrijgelaten. Dat is een oude traditie! Een soldaat krijgt opdracht om een zekere Barabbas te halen,,, een moordenaar. Pilatus denkt: Ze zullen zeker niet Barabbas kiezen om die vrij te laten. Stel je voor: een moordenaar! Ze zullen vast Jezus kiezen...
Daar staan ze, naast elkaar. Barabbas en Jezus. Barabbas. Zoon van de Vader. Twee maal: Zoon van de Vader. De ene is een moordenaar. De andere Zoon een Heiland. De één dood. De ander maakt levend.
En wie kiest het volk? Opgestookt door de leiders van het Sanhedrin kiezen ze: Barabbas! Hoe is het mogelijk! De moordenaar gaat vrij uit. En Jezus, de Messias, wordt veroordeeld tot de dood. Is het geen schande?
Maar stil, spreekt niet te snel...Wie kiezen wij? Welke weg gaan wij? Die van de haat? Of die van de liefde? Die van het geweld? Of van die overgave? Die van Barabbas? Of die van Jezus?
Naast elkaar staan ze daar. Jezus en Barabbas. En ze staan er in zekere zin nog altijd....

Berichten: 4992

Woensdag 18 augustus: Lucas 23: 8-12: Geen woord.

Zwijgend staat Jezus voor Herodes. Dat spijt Herodes. Hij had zo graag eens die Jezus aan de tand gevoeld! Indertijd had hij, Herodes, Johannes de Doper laten onthoofden. Sinds die tijd hoorde hij van Jezus. Wie weet was Jezus een herleefde Johannes de Doper! Je kon nooit weten...Er gingen zulke wonderlijke verhalen over die Jezus! En nu krijgt hij zijn kans. Pilatus stuurt die merkwaardige arrestant naar hem, Herodes. Wie weet zal hij nu getuige zijn van het een of andere wonderteken!

Maar Jezus doet niets. En Jezus zegt niets. Zwijgend staat Hij voor de koning. Als een lam wordt Hij naar de slachtbank geleid. Als een schaap voor zijn scheerders, zo doet Hij zijn mond niet open. Oude woorden, eens door de profeet Jesaja gesproken over de Messias. Nu gaan ze in vervulling. Zwijgend staat Jezus voor Herodus. Geen woord komt over Zijn lippen. Hoe lang heeft Herodes het woord van God kunnen horen? Eerst door Johannes. Later door Jezus. Nu is het te laat. Nu past alleen de stilte, het zwijgen. Koning Jezus gaat niet in discussie met koning Herodus. Waar de leugen spreekt, zwijgt de waarheid.

Dan ziet Herodus nog maar één kans om zijn gezicht te redden. Hij laat Jezus door de soldaten bespotten. Ze trekken hem een schitterende mantel aan, een koningskleed en brengen hem zo terug naar Pilatus. De oude vijanden worden vrienden. Maar ondertussen is het zwijgen van Jezus veelzeggend. De waarheid zwijgt de leugen dood.

Berichten: 4992

Donderdag 19 augustus; Math. 27: 27-32: De doornkroon.

Het is bedoeld als een grap: van doornen vlechten de soldaten een kroon en drukken die op het hoofd van Jezus. Net een koning! Há. moet je eens zien, wat een gezicht! Nou, is 'ie wat Hij wezen wilde: de Koning van de Joden!
De soldaten spugen Jezus in het gezicht. Ze nemen rietstengels in de hand. Net een scepter, het teken van de koninklijke waardigheid.
Daar staat Jezus. Bloedend. Bespot. Bespuugd. Geslagen en verracht. De Koning der Joden. Gekroond met een doornenkroon.
Het is bedoeld als een grap, die doornenkroon. Maar die doornen doen ondertussen wel denken aan die oude woorden uit het boek Genensis. De aarde zal doornen en distels voortbrengen. Er rust een vloek op de schepping. De mens heeft een strijd te voeren tegen de aarde. En nu staat hier Jezus, de Zoon des mensen. Hij draagt een kroon van doornen. Hij draagt de vloek over de aarde op Zijn eigen hoofd. Het komt allemaal neer op deze ene Mens, op deze ene Koning. Hier staat Hij, de nieuwe Adam. Hij draagt de schuld, Hij aanvaardt het lijden en de strijd. Hij gaat er onder gedrukt. Zijn kroon is een doornenkroon en Zijn troon is het hout van een kruis.
Het is bedoeld als een grap, een flauwe soldatengrap. Maar die doornenkroon spreekt een eigen taal. De doornenkroon die Jezus draagt, laat zonder woorden horen dat God meelijdt met Zijn vervloekte schepping. Hij laat niet los wat Zijn hand begonnen is!

Berichten: 4992

Vrijdag 20 augustus, Lucas 23: 33-43; Vader, vergeef het hun!

Als ik (de schrijver) Jezus was geweest, zou ik waarschijnlijk iets anders geroepen hebben, daar op Golgatha. Stel je voor: Je hebt niets, maar dan ook helemaal niets misdaan. Je hebt alleen maar mensen geholpen, genezen, gered. Maar je bent gearresteerd, verhoord, veroordeeld en nu word je met grote spijkers vastgetimmerd aan een houten paal, en omhooggehesen in de brandende zon. En dan moet je die tronies van de soldaten zien! En de vrome gezichten van de geestelijke leiders! Ik denk dat ik zou hebben geschreeuwd, gevloekt, en geroepen: O God, laat ze ophouden, neem toch wraak, laat de bliksem nu uit de hemel vallen om deze wreedaards te verdelgen!
Maar Jezus schreeuwt niet. Hij bidt. Maar anders dan zou je verwachten. 'Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen...
Ja maar, Here Jezus, neem ons nu kwalijk: hoe kunt U dat nu zeggen? De soldaten weten toch drommels goed wat ze doen! En anders die Fariezeeërs wel en die Schriftgeleerden!
En wat dacht U van Pilatus? Die weet maat al te goed dat U onschuldig bent.! De mensen om het kruis, het grote publiek, de massa wéét dat U niets hebt gedaan! En wilt U nu beweren dat zij niet wat ze doen? Dat zeiden de Duitsers na de Tweede Wereldoorlog ook! 'Wir haben es nicht gewusst....' Maar ondertussen!
'Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen....'
Een vreemd gebed! Het alsof Jezus in dit ene moment de zonde der wereld op zich neemt. De mensen weten niet wat zij doen. Hij weet het wel. Hij weet het wel. Hij draagt de schuld, de vloek, de last van het kruis. Wij weten niet wat we doen. Er is er Eén die het wel weet. En Hij bidt voor ons.

Berichten: 4992

Zaterdag 21 augustus, Math. 27:45-56: Waarom...?

Als Jezus wordt geboren, laat de hemel weten: een stralende ster, groter, lichter dan alle andere sterren, verkondigt wereldwijd dat hét Licht is opgegaan. Als Jezus stérft, sterft ook het Licht. De zon wordt verduisterd. Het wordt nacht op klaarlichte dag. Op Golgotha heerst een Egyptische duisternis. Het lijkt er op alsof God niets meer met de aarde te maken wil hebben. Het lijkt er op dat God nu zelfs Zijn eigen Zoon verlaat.
Drie uur lang zwijgt Jezus over die duisternis. Maar dan, omstreeks het negende uur, om een uur of drie in de middag, dan kan Hij zich niet meer inhouden, Hij roept, Hij schreeuwt over de heuvel Golgatha: 'Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?'
Waarom. Dat is een vraag voor veel mensen. Waarom is er zoveel ellende in de wereld? Waarom sterven kinderen? Waarom maken mensen oorlog? Waarom zijn er overstromingen, waarom is er hongersnood?
Nu zou je denken: als er één is die op al die vragen toch wel antwoord weet, dan is dat Jezus wel. Maar wie dat denkt, vergist zich. Jezus voelt zich op Golgatha alleen gelaten. Waarom is dat alles? Waarom die duisternis? Waarom is God zo ver weg, zo onbereikbaar ver weg? Dat Hij het Lam zou zijn, het offerlam, dat wist Jezus. Daartoe was Hij gekomen. Maar waarom deze verlatenheid? Waarom? Voor Jezus was het ook een vraag!
Niemand kan op die vraag een antwoord geven. Maar wij mogen in ieder geval weten: al ben ik nog zo alleen, er is er Eén die nog veel meer dan ik verlaten was, van God en mensen. En wie daaraan denkt, kan ook zonder antwoord verder...

Berichten: 4992

Zondag 22 augustus: Math. 27: 27-66; [i]De soldatenwacht.

Het lijkt erop dat Jezus een koninklijke begrafenis krijgt, met militair eerbetoon! Een grote steen is voor de opening van de spelonk gerold. Zo worden in Israël de doden begraven: ze worden weggelegd in ruimten die in de rotsen zijn uitgehouwen. Voorname burgers lieten voor zichzelf dicht bij huid zo'n graf maken. Dat had ook Jozef van Arimatea laten doen, een rijk man die een volgeling van Jezus was geworden. En zijn graf is nu het lichaam van Jezus gelgd, in zuiver linnnen gewikkeld.
Nota bene op de sabbat komen nu de overpriesters en de Farizeeërs samen bij Pilatus! Ze zijn er niet op gerust op. Die Jezus heeft zulke wonderlijke dingen gezegd over een opwekking na drie dagen. Je weet maar nooit! Zou Pilatus niet een paar soldaten voor het graf kunnen zetten? Wie weet komen die dicipelen om het lichaam te stelen en om daarna het praatje rond te strooien dat die Jezus is opgestaan!
Pilatus is gevoelig voor hun argumenten. En zodoende wordt het graf verzegeld en komen er soldaten voor te staan. Veiliger kan het niet! Van stelen kan nu geen sprake meer zijn, laat staan van een opstanding uit de dood!
Zo ligt Jezus in het graf. Gestorven en begraven. Soldaten houden de wacht. Alsof Jezus een Koning is! En goed beschouwd is Hij dat ook! Een Koning die zelfs door de dood niet tegen te houden is. Je kunt Jezus en Zijn kerk doden, begraven, het graf verzegelen en er soldaten voor zetten - eens komt de waarheid aan het licht en het leven tevoorschijn! Geen soldaat, geen leger houdt Zijn Koninkrijk tegen!

Berichten: 4992

Maandag 23 augustus; Math. 28:1-10: De engel van Pasen.

Dat is een wonderlijke openluchtdienst, daar in de tuin van Jozef van Arimatea! De twee kerkgangers, twee Maria's, zijn eigenlijk gekomen voor een rouwdienst. Maar de predikant van deze zondagmorgen heeft een andere boodschap! Jezus is opgestaan!

Nee, er luiden geen klokken op deze zondagmorgen. God heeft zo zijn eigen manier om mensen tot de vreugde op te roepen. Aarde en hemel komen in beweging. Er is een grote aardbeving en uit de hemel komt een engel. Van boven en beneden komen de signalen van het heil! Dit gaat de aarde en hemel aan!

De engel wemelt de grafsteen weg. Hij opent de deur naar het leven. En met hemelse humor kiest de engel uitgerekend deze steen uit als kansel. Hij gaat op de steen zitten en houdt zo zijn preek! Een grafsteen als preekstoel! Duidelijker kan het niet: de dood is overwonnen!

Daar zit de engel van Pasen, een hemelse gastpredikant: zijn uiterlijk is als een bliksem, zijn kleding wit als sneeuw. Hier past geen zwarte toga. Hier blinkt het stralende wit van het leven! En die bliksem? Die doet denken aan die engel die met vlammend zwaard stond bij de ingang van het paradijs. Niemand mocht er binnen! Maar hier, in deze tuin, worden de rollen omgekeerd. Hier wordt de dood de tuin uitgejagd. Hier mogen mensen binnenkomen om te zien dat het graf leeg is, de dood overwonnen, Jezus is waarlijk opgestaan!

Berichten: 4992

Dinsdag 24 augustus; Math. 28 - 11-15: Slapend rijk.

Dat moeten ze gaan vertellen, de dappere Romeinse soldaten: dat ze geslapeen hebben! In elk geval mag het niet aan het licht komen wat er in werkelijkheid is gebeurd, daar in de tuin van Jozef van Arimentea.
Natuurlijk zullen de mensen in Jeruzalem lachen! Ha, Romeinse soldaten die slapen op hun post! Wat een wachters!
Als daar het Romeinse rijk groot moet worden...
En de soldaten? Die lachen maar een beetje mee, als boeren met kiespijn. Laat de mensen maar lachen, zijn lachen het laatst en daarom het best. Want in hun portemonnee zit het geld dat ze voor hun leugens hebben gekregen! Veel geld. De overpriesters hadden graag een flinke fooi voor over. Als de soldaten zouden vertellen dat ze geslapen hadden, zouden ze rijk worden! De leugen wordt goed betaald!
Zo gaat het nog altijd. Wie rijk wil worden, moet de waaerheid vermoorden. Wie goed wil verdienen, moet z'n ogen dicht doen en zijn mond gesloten houden: zwijgen als het graf. Alleen, vergis je niet: al is de leugen nog zo snel, Pasen achterhaald hem wel! Het bericht van de opstanding gaat als een lopend vuurtje door de stad. Jezus, die de Waarheid is, gaat sneller dan alle leugens van sodaten en priesters. Wie zwijgt als het graf wordt slapend rijk. Maar wie wakker is en de waarheid aan het licht doet komen, die hoort het woord van Jezus: Zalig de armen, want hunner is het Koninkrijk van God!

Berichten: 4992

Woensdag 25 augustus; Joh. 20: 11-18: Waarom huil je?

Die Maria! Zo vol is ze van haar verdriet, dat ze Jezus niet een herkent! Kijk dan toch, Maria, zie dan toch door je tranen heen, daar staat Hij. Jezus zelf!
Maar Maria denkt dat die stem van de tuinman is, de hovenier. Misschien weet hij wel waar ze het lichaam van Jezus hebben neergelegd...
Dat zal je toch gebeuren, dat je denkt: Jezus is dood, terwijl Hij zelf in levende lijve naast je staat!
Zou ons dat ook niet kunnen overkomen? Ik (de schrijver) denk van wel. Ik denk dat wij nog al eens vergeten dat Jezus tot ons komt in de minste van de mensen. Soms kan Hij zelf naast ons zijn, met een vraag, een opmerking, een waarschuwing, een bemoediging. Wij denken al gauw: ach, dat is maar de tuinman, dat is mijn moeder maar of mijn vader, mijn ouderling of domineem, het is maar een woord van een mens...Maar pas op, je kunt je vergissen. Je kunt zo in beslag genomen zijn door je verdriet, je zorg, je eigen plannen en luchtkastelen, dat je Jezus zelf niet meer ziet of hoort. Maar soms is Hij dichterbij dan wij denken. Soms is de vraag Zijn eigen vraag: Waarom huil je eigenlijk? Wat is er aan de hand? Is er werkelijk zoveel reden om verdrietig te zijn? Ben je Mijn beloften vergeten? Ben je vergeten dat Ik sterker ben dan de dood en dat Mijn Koninkrijk niet van deze wereld is?
Nog altijd heeft Maria niet door dat het niet de tuinman is die achter haar staat. Totdat Jezus haar naam noemt. Maria! Persoonlijker kan het niet. Ze wordt bij haar naam genoemd. En nu herkent ze de stem van Jezus. Hij is het werkelijk! Hij is opgestaan. De tranen van verdriet worden tranen van vreugde.

Berichten: 4992

Donderdag 26 augustus; Lucas 24: 25-35, Retour.

Daar gaan ze weer, de twee Emmaüsgangers: retour Jeruzalem! Nog maar nauwelijks in Emmaüs aangekomen, haasten ze zich om de dicipelen te ontmoeten van wie ze een paar uur geleden afscheid namen!
In de bijbel is daar een prachtig woord voor: bekering. Dat wil zeggen: je omdraaien. Teruggaan. Retour.
Kleopas en zijn vriend liepen er maar treurig bij. Je kon aan hun gezichten zien dat ze niet blij Paasfeest hadden gevierd. Na de sabbat gaan ze met een groot verdriet terug naar huis. Jezus is dood! Gearresteerd, verhoord, aangeklaagd, gegeseld, gekruisigs, gestorven en begraven. Ja, er zijn nu wel een paar vrouwen die beweren dat Hij is opgestaan, maar wat koop je voor die vrouwenpraatjes...?
Zo gaan ze het leven van alledag weer in. Maar ze hebben niet in de gaten dat ze met hun rug naar Pasen lopen! Achter hen breekt Gods toekomst aan! Achter God boven de aarde gekomen, als een bloem in de lente, als de zon in alle vroegte. Jezus is waarlijk opgestaan! Maar zij geloven niet. En ongelovig lopen ze de duisternig tegemoet.
Maar dan verschijnt de Opgestane zelf! En wie Hem ontmoet, komt tot bekering, die draait zich om in de richting van Pasen en gaat, haastig retour! O, zegt het allen dat Hij leeft, dat Hij verrezen is.

Berichten: 4992

Vrijdag 27 augustus, Joh. 20: 19-23: Open de deur!

Om een gesloten deur te openen, hebben wij een sleutel nodig. Wij - maar Jezus niet. Hij komt door gesloten deuren heen.
Is Jezus dan een soort superman, een hemelse krachtpatser? Nee, geen sprake van. Jezus is niet gekomen om door stunts het publiek te verbazen. Hij is gekomen om door wonderen en tekenen ons de ogen te openen voor die andere wereld, het Koninkrijk van God. En in dat Koninkrijk zijn geen deuren meer nodig, want in dat Koninkrijk behoeft niemand meer bang te zijn.
De dicipelen hebben de deur op slot gedaan. Zij zijn bang. Bang voor de Joden. Bang voor het Sanhedrin, bang voor de Romeinse soldaten, bang voor hen die Jezus hebben gekruisigd. Maar Jezus breekt door hun angst heen! 'Vrede zij u!' Zo begroet Hij hen. Zijn vrede is de sleutel die deuren van angst openen kan.
Gesloten deuren - je ziet ze nog altijd, overal op de wereld. Mensen zijn bang, bang voor arrestatie, bang voor opsluiting, bang voor veroordeling, bang voor de doodstraf. Mensen zijn bang voor de politie, het leger, de vijand. Mensen zijn bang voor elkaar, doen deuren dicht, op slot. Mensen sluiten zich af van de buitenwereld. En maar al te vaak diet de kerk niet anders. Maar zo zet de gemeente van Christus zichzelf gevangen!'
'Vrede zij u!' Jezus dwars door onze deuren heen. Zijn sjaloom breekt onze angst stuk. Zijn Koninkrijk is machtiger dan alle koninkrijken op deze wereld. Zijn liefde gaat verder dan onze dood. En daarom heeft Zijn gemeente een open deur. Altijd.

Berichten: 24

Voor Jezus is de deur naar Hem altijd open.
Helaas heb ik ervaren dat Zijn gemeente toch echt deuren voor mensen sluit. Het is niet alleen maar zo, zoals Otto de Bruijne in zijn boek 'Ooit evangelisch' schrijft dat mensen stilletjes via de achterdeur verdwijnen... Er worden mensen ook, en regelmatig zeer onterecht, de gemeente uit geknikkerd. Met alle gevolgen voor die mensen vandien...
Ze worden zwervende christenen, van gemeente naar gemeente, zonder hun plekje te kunnen vinden, mede ook door de pijn die ze hebben opgedaan. Maar er zijn er ook die het geloof, en God, helemaal de rug toekeren. En dat is uitermate triest.

Berichten: 5407

GOUDELSJE426 schreef:

Voor Jezus is de deur naar Hem altijd open.
Helaas heb ik ervaren dat Zijn gemeente toch echt deuren voor mensen sluit. Het is niet alleen maar zo, zoals Otto de Bruijne in zijn boek 'Ooit evangelisch' schrijft dat mensen stilletjes via de achterdeur verdwijnen... Er worden mensen ook, en regelmatig zeer onterecht, de gemeente uit geknikkerd. Met alle gevolgen voor die mensen vandien...
Ze worden zwervende christenen, van gemeente naar gemeente, zonder hun plekje te kunnen vinden, mede ook door de pijn die ze hebben opgedaan. Maar er zijn er ook die het geloof, en God, helemaal de rug toekeren. En dat is uitermate triest.

Triest stukje, en zeker realiteit........
Wat ik me dan afvraag is waarom mensen uit die gemeente gezet worden....
Kan me voorstellen dat je stilletjes via de achterdeur gaat maar er echt uitgezet worden! Dat is nogal wat........
En dan ben je inderdaad een 'zwervende christen'.............
|En kan je zomaar de kerk uitgezet worden????

Berichten: 4992

WILLEMIJN232 schreef:

Triest stukje, en zeker realiteit........
Wat ik me dan afvraag is waarom mensen uit die gemeente gezet worden....
Kan me voorstellen dat je stilletjes via de achterdeur gaat maar er echt uitgezet worden! Dat is nogal wat........
En dan ben je inderdaad een 'zwervende christen'.............
|En kan je zomaar de kerk uitgezet worden????

Daar moeten heel zwaar wegende gronden voor zijn.

Berichten: 5407

MARIO216 schreef:

Daar moeten heel zwaar wegende gronden voor zijn.

Maar ja, wat zijn zwaarwegende gronden? En je blijft toch christen?

Berichten: 4992

WILLEMIJN232 schreef:

Maar ja, wat zijn zwaarwegende gronden? En je blijft toch christen?

'

Dat weet ik wel en dat proces om iemand uit de kerk te bannen moet heel voorzichtig gedaan worden....Er zijn niet voor niets regels voor o.a. het Heilig Avondmaal.

Berichten: 4992

Zaterdag 28 augustus, Joh. 20: 24-29; Toch geloven.

Geloven. Wat is dat eigenlijk?
Je kunt zoveel geloven. Je kunt geloven dat je vandaag jarig bent. Maar wie bewijst dat? De mensen geloven zo veel...
Tomas kan het niet geloven! Jezus opgestaan uit de dood? Onmogelijk! Vrouwenpraatjes! Hij zal toch niet de eerste de littekenen in Jezus' lichaam moeten zien!
Acht dagen later verschijnt Jezus opnieuw aan de dicipelen. Tomas is erbij! En nu mag Tomas zien en voelen! Jezus geeft hem alle kansen om zich te overtuigen. Maar Tomas hoeft niet meer te zien en te voelen. Tomas hééft het al gezien: "Mijn Heer en mijn God!' Hij is het werkelijk, Jezus, opgestaan uit het graf! De praatjes van de vrouwen blijken woorden uit de hemel!
Zien. Dat zou je wel willen. Jezus zien, wandelend door de straten. Jezus op het kerkhof, bilj een open graf. Jezus, in het ziekenhuis: Sta op en wandel! Maar die tijd is voorbij. Of liever: die tijd komt straks wéér! Nu leven wij in de tijd van niet-zien en toch geloven.
Geloven. Wat is dat? Hangen aan een rotspunt, ergens in de bergen. Een stem onder je: Laat je maar vallen, je bent niet ver van de grond! Het kán! Doe het maar, er kan je niets gebeuren!
Geloven, dat is: Geen hand voor ogen zien. De mist verhinderd de piloot van het vliegtuig om het vliegveld te zien.
Maar: er klinkt een bericht uit de verkeerstoren. Dwars door de mist heen wordt het vliegtuig 'binnengepraat'. Geloven - dat is zien, met je ogen dicht.

Berichten: 4992

Zondag 28 augustus: Joh. 21: 1-14; Vuur en vis.

Dit is nu echt iets voor Jezus: Hij vraagt de dicipelen om vis, maar als ze op het strand komen dan zien ze daar een kolenvuur met vis erop en brood erbij. Met andere woorden: Jezus hééft al lang wat Hij vroeg...!
Ze werden het wachten moe, daar op het strand. Petrus, altijd de eerste, kon niet langer stil blijven zitten. 'Ik ga vissen.' Maar de visvangst loopt op uit op niets. De hele nacht zijn ze in touw. Maar het resultaat is nihil.
Dan, als de dageraad aanbreekt, staat er een man aan de oever. Hij vraagt of ze iets te eten hebben. 'Nee', is het antwoord, kortaf. En dan volgt een wonderlijk advies: 'Werpt uw net uit aan de rechterzijde van het schip en gij zult vinden.' En warempel: het net komt vol, boordevol vis! Johannes herkent de vreemdeling. Het is Jezus! Weer is Petrus de eerste. Hij stapt overboord en gaat voor de anderen uit naar Jezus toe. En dan zien ze, daar op het strand, dat Jezus al heeft waar Hij om vroeg. Hij heeft vis en brood genoeg.
Dit is nu al de derde keer, zo vertelt Johannes, dat Jezus na Pasen hun verschijnt. Dat is een mededeling waaraan je niet zo maar voorbij moet gaan. De derde keer! En juist bij deze derde keer zitten ze rondom het vuur. Uitgerekend Johannes haaft al eerder verteld hoe Petrus zich verwarmde aan het vuur, in de hof van Kajafas, toen hij Jezus dríé keer verloochende...En nu verschijnt Jezus aan hem en de anderen, voor de derde keer, bij het vuur. Vuur en vis. Het spreekt allemaal een eigen taal, de taal van Gods trouw.

Berichten: 4992

Maandag 30 augustus, Joh. 21: 15-19: Simon.

Opeens is Petrus weer die kleine vissersjongen uit galilea. Simon.
Jezus had hem een andere naam gegeven. Petrus. Rots. Dat was na zijn belijdenis. 'Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God!' Dat klonk als een klok. Maar wat Petrus zei in de hof van Kajafas, klonk heel anders. Dat klonk als een vloek. 'Ik ken die mens niet!' Tot drie keer toe verloochende Petrus zijn Heiland. Totdat de haan kraaide. Drie keer. Toen ging Petrus naar buiten. En hij huilde, hij huilde zeer bedroefd.
Simon. Nee, Jezus gebruikt nu niet meer de bijnaamm die eretitiel. Petrus heet nu weer Simon, de zoon van Johannes. Drie keer heeft hij gezegd dat hij niets met Jezus te maken had; nu vraagt Jezus hem drie keer of hij toch van Hem houdt.
Simon is nu niet meer zo zeker van zijn zaak. Zijn haan kraait nu geen koning meer. Heel voorzichtig zegt hij: 'Gij weet dat ik U lief heb.' Dat klinkt anders dan: 'Al zullen ze U allemaal verlaten, ik niet!' Simon durft niet te zeggen: Ja, Heer, ik heb u lief, meer dan de andere dicipelen! Dat krijgt hij niet meer over zijn lippen! 'Gij weet dat ik U lief heb...' Verder komt Petrus niet. Maar dat hoeft ook niet. Deze aarzelende, voorzichtige belijdenis is voldoende. Drie keer heeft Simon Jezus verloochend, drie keer zegt hij nu dat hij toch van Jezus houdt en drie keer ontvangt hij van Zijn Meester een opdracht. Weid mijn lammeren. Hoed mijn schapen. Weid mijn schapen. De visser wordt herder. En Simon mag tocht Petrus zijn. Want Jezus is de Rots.

Berichten: 4992

Dinsdag 31 augustus, Math. 28: 16-20; Alle.

Het is heel opvallend dat in het slot van het Matheüs evangelie het woord 'alle' zo vaak wordt gebruikt. Wel vier keer. Vier is het getal van de aarde. Vier is het getal van de windstreken, noord en zuid, oost en west. Vier is het getal van de einde der aarde.
Het is alsof Jezus nog één keer duidelijk wil maken dat Gods Koninkrijk alles en iedereen op het oog heeft. Het is wereldwijd en alles omvattend!
Het is wel nodig dat dat zo duidelijk wordt gezegd, want sommige dicipelen hebben zo hun twijfels daarover. Er zijn erbij die Jezus aanbidden, zo verteld Matheüs. Maar sommige twijfelen. Ondanks hun twijfel worden ze uitgezonden, geroepen om apostel te zijn! En dan klinkt het woord 'alle', vier keer. 'Mij is gegeven alle macht! Maakt al de volken tot Mijn dicipelen! Leert hen onderhouden al wat ik u bevolen heb! En zie, Ik ben met u, al de dagen, tot aan de voleinding der wereld!'
Zo worden de leerlingen van Jezus apostelen, gezondenen, zendelingen over heel de wereld. Jezus heeft alle macht. En alle volken moeten dat weten! Opdat zij zullen doen alles wat Jezus heeft gezegd en gedaan. Dat is een enorme opdracht! Daar staan ze, elf mannen op een berg. Wat moeten ze beginnen, met zijn elven? De wereld is zo wijd...Maar ze zijn gegaan! Ze hebben anderen aangespoord om in woorden en werken getuigen van Christus te zijn. Ze zijn uitgegaan, naar Azië en Europa, naar Afrika...Ze zijn gegaan, bemoedigd door Jezus belofte. 'Zie, Ik ben met u, al de dagen tot aan de voleinding der wereld!'

Berichten: 4992

Woensdag 1 September; Hand. 1:11, Jozua - Jezus

Je zou er bijna over lezen, in dat eerste hoofdtuk van het boek Handelingen; het zijn maar een paar woordjes: 'Veertig dagen lang hun verschijnende...' Lucas vermeldt het heel secuur. Tussen Pasen en Hemelvaart verlopen veertig dagen.
Veertig. Dat is in de bijbel altijd weer een bijzonder getal. Het is het getal van het volk Israël in de woestijn, het getal van Gods volk onderweg tussen uittocht en intocht, tussen diensthuis en Vaderhuis. En nu vaart Jezus op naar de hemel, veertig dagen Pasen, veertig dagen na de bevrijding uit het diensthuis van de dood! Het is alsof Hij zich daarmee opnieuw aanduidt als de grote Jozua, de leider van een nieuw volk, een gemeente van Joden en heidenen, Jozua en heidenen. Jozua en Jezus - eigenlijk is het dezelfde naam: Bevrijder. Ruimtemaker!
Zo trekt Jezus het beloofde land binnen: het Vaderhuis met de vele woningen. Nee, voor de dicipelen is het nog niet zo ver. Zij blijven achter. Zij blijven voorlopig nog mensen in de woestijn, met beide benen op deze aarde. Getuigen van het Rijk dat komt. Want het Koninkrijk zal komen! Ze moeten niet denken dat het in hun tijd al zal worden opgericht.
Maar komen zal het, op Gods tijd!
Jozua en Jezus. Onze leider is al daar, waar Zijn gemeente eenmaal komen zal. Hij maakt plaats, Hij is de advocaat die voor ons pleit. Al staan we nog met beide benen in het zand van de woestijn, ons Hoofd in de hemel!

Berichten: 4992

Donderdag 2 september; Hand. 2: 1-13, Babel op de kop.

Babel en Jeruzalem, dat zijn twee uitersten. In Babel wilden de mensen opklimmen tot God. Maar in Jeruzalem komt God naar de mensen toe.
Babel is de stad van de ontrouw, de stad van de hoererij. Beeld van het leven zonder God. Jeruzalem is de stad waarin de trouw van God wordt afgebeeld. Jeruzalem is de moederstad!
Babel en Jeruzalem. Ze staan tegenover elkaar. In Babel wordt de spraak verward. Mensen begrijpen elkaar niet meer, ieder spreekt een eigen taal. Maar in Jeruzalem, op het Pinksterfeest, is het anders. Daar staat Babel op z'n kop! Daar hoort iedereen in zijn eigen taal de grote daden van God!
Hoe komt dat? De Geest is uitgestort! Waar de profeten al eeuwen geleden over gesproken hebben, dat is nu vervuld!
Vuur en wind maken het duidelijk: God woont bij de mensen. Pasen was nog maar het begin. Daar was er één die opstond uit de aarde. Maar Pinksteren is het feest van de vervulling: 3000 mensen komen tot geloof!
Wat de Geest dan doet? De Geest geeft bange dicipelen moed om te spreken over Gods daden. De Geest breekt alle dichte deuren open. Hij vervult het hart; en daarvan stroomt de mond vanzelfsprekend over.
Kerstfeest, dat is, de hemel open. Paasfeest: de aarde gaat open. Pinksteren: onze mond gaat open. Open van verbazing, open van geestdrift. om te vertellen aan alle volken: Jezus is Koning!

Berichten: 4992

Vrijdag 3 september, Hand. 2: 32-40; Wat moeten wij doen?

Je zult er toch achter komen dat je de Messias hebt vermoord! De toespraak van Petrus is glashelder: Jezus, de gekruisigde, was de beloofde Heiland! In de opstanding is dat duidelijk geworden. God heeft Hem opgewekt! En nu, vandaag, op dit Pinksterfeest, kan iedereen zien en horen dat God de apostelen aanwijst als Zijn getuigen. Vuur en wind - het zijn tekenen van de Geest die komen zou, signalen van het Nieuwe Koninkrijk!
De woorden van Petrus komen hard aan. Er zijn mensen die schrikken. Wat hebben ze gedaan...? Ze hebben de Messias gedood! Afschuwelijk! Radeloos wenden ze zich wenden ze zich tot Petrus en de anderen apostelen: Wat moeten we doen? Help ons, wij weten het niet meer! Hoe kunnen wij nog goed maken wat we hebben misdaan?
Wat moeten wij doen? Voor mensen is dat helemaal geen vraag. Miljoenen mensen denken er niet aan om iets te doen. Het zal hun een zorg zijn dat Jezus is gekruisigd, Het zal hun een zorg zijn dat Jezus nog altijd wordt vermoord, daar waar liefde met voeten wordt getreden. Wat moeten wij doen? Eten, drinken vrolijk zijn! Na ons de zondvloed...
Gelukkig, er zijn ook anderen. Er zijn ook die niet zo zeker zijn van hun zaak. Zij die vragen: Wat moeten wij doen? En wat zegt Petrus? Wie zich bekeert en laat dopen, zal de Geest ontvangen! Wie zich omkeert, wie opnieuw begint, met God en de mensen, die wordt dronken - van liefde!

Berichten: 4992

Zaterdag 4 September, Hand. 2: 41-47; Gemeenschap.

De kerk? Praat me er niet van! Leden van een gemeente? Nou, daar is dan weinig van te zien. Ze hangen als los zand aan elkaar. Ja, 's zondags met een vroom gezicht vooraan in de kerk, maar op maandag moet je niet bij ze aanbellen, want dan zijn ze niet thuis! Net zo gierig als de rest. Net zo liefdeloos als mensen die dan zogenaamd nergens aan doen...De kerk? Nee, voor mij hoeft het niet!
Wie welh eens met mensen praat over het geloof, kent deze reactie maar al te goed. Meestal wordt zo gesproken door die mensen die zelf nooit de behoefte hebben gedaan om méé te leven. Dan is het erg gemakkelijk, maar ook erg goedkoop om kritiek te leveren.
Maar soms is het waar. Soms hebben mensen groot gelijk met hun bezwaar. Soms lijken onze gemeenten in de verste niet op de gemeente waarover we lazen in het boek Handelingen.
Wat is nu eigenlijk zo opmerkelijk in die gemeente van Jeruzalem? Dit: de gemeenteleden volharden! Ze houden het vol. Ze laten het niet bij het minste of geringste afweten!
En waar zijn ze dan zo trouw in? Waar houden ze dan zo aan vast? Aan het onderwijs van de apostelen. En aan de gemeenschap. Wie veel heeft, deelt zijn bezit met de arme. Ze gebruiken de maaltijden met elkaar. Ze vieren het avondmaal. En ze zijn trouw in het gebed. Zo'n gemeente: om jaloers op te worden...!
e

Berichten: 4992

Zondag 5 September, Hand. 3:1-10; Springen van vreugde.

Elke dag zit hij daar, de bedelaar. Lopen kan hij niet. Lam is hij geboren. Hij weet niet beter.
Nu ja, hij weet niet beter...Zijn vriendjes konden wat hij niet kon. Hij zag ze lopen, rennen, springen. Dat was voor hem niet weggelegd. Zijn benen wilden niet. Hij was lam.
Zijn vrienden gingen werken. Ze werden timmerman, bakker, koopman. Hij niet. Wat moet je, met twee van die lamme benen? Bedelen, dat kun je. Meer niet.
Elke dag brachten ze hem naar de tempel. Daar had hij een mooi plekje. Vlakbij de Schonen Poort. Daar kwamen elke dag honderden mensen langs. En zo bedelde hij zijn kostje bij elkaar. Een aalmoes, alstublieft!
Vandaag blijven twee mannen bij hem staan. Eén van hen kijkt hem scherp aan. 'Zilver en goud bezit ik niet...' Ach, dat is jammer. Wat heb je aan zulke mensen? Maar wacht, wat is dat...? 'Maar wat ik heb, dat geef ik u: in de naam van Jezus, de Nazareeër: Wandel!'
En voordat de man beseft wat er gebeurt, staat hi recht op zijn voeten! Hij staat! En hij gaat, springend van vreugde, met Petrus en Johannes de tempel in. Om God te loven! Halleluja. God is goed! Hij kan weer lopen. Dank zij Jezus!
Ach, zilver of goud heeft de kerk niet nodig. Maar wel het geloof om tegen mensen langs de kant te zeggen: Jouw leven heeft toekomst! In Jezus'Naam: Sta op en wandel!

Berichten: 4992

Maandag 6 September; Hand. 4: 13-20, Horen, zien en spreken.

De leden van de Joodse Raad zijn verbaasd: die twee oproerkraaiers uit de tempel zijn eigenlijk maar ongeletterde en eenvoudige mensen. Vissers ui thet noorden, uit Galilea. In de taal waarin het Nieuwe Testament is geschreven, het Grieks, staat voor het woord 'eenvoudig' een uitdrukking die wij ook kennen: 'idioot.'
Zo noemen zij al gauw iemand die al te simpel is: een idioot. Hij weet niet beter, zeggen we dan. En we wijzen met onze vinger naar ons voorhoofd. Getikt. Mesjokke. Idioot.
Die indruk maken Petrus en Johannes ook. Daar staan ze, tegenover de deftige leden van de Joodse Raad. Ongeletterde en eenvoudige mensen. Hun dialect verraadt hun afkomst. Simpele zielen zijn het. Zeg maar: Idioten. Ze zijn niet wijzer!
Maar naast Petrus en Johannes staat de verlamde. Met beide benen op de grond! Daar hebben de hoge heren niet van terug. Alleen: de naam Jezus willen ze niet meer horen. Dat moet afgelopen zijn! En daarom verbieden ze de apostelen nog langer die naam te noemen.
Maar: ze ver krijgen ze Petrus en Johannes niet. Hun antwoord is eenvoudig: Wij kunnen niet nalten te spreken van wat we hebben gehoord en gezien!
Horen, zien en zwijgen - dat spreekwoord kennen we. Maar de Geest leert ons een ander gezegde: Horen, zien en spréken!

Berichten: 4992

Dinsdag 7 September, Hand. 5: 1-11; Soli Deo Gloria.

Zo heten nog al wat verenigingen, fanfarekorpsen en zangkoren: Soli Deo Gloria. Een prachtige naam! Wat die Latijnse woorden betekenen? Alleen aan God de eer!
Nu ja, alléén...Meestal is het de leden óók om hun eigen eer te doen. Nu is daar niets op tegen: wie eer verdient, mag die eer best ontvangen. Maar de naam in het vaandel zou dan eigenlijk veranderd moeten worden...
Anannias en zijn vrouw Saffira zijn lid geworden van de christlijke gemeente in Jeruzalem. Ze zijn aangeraakt door de Geest. Ze hebben iets van het geheim van Pinksteren begrepen. Iets. En helaas blijkt nu: maar heel weinig.
Wat is er aan de hand? Om de armen te helpen, hebben gemeenteleden vrijwillig hun huis en akker verkocht. De opbrengst is voor hen die best een extraatje kunnen gebruiken. Zo is er een zekere Barnabas die zijn akker verkocht heeft en het geld neerlegt aan de voeten van de apostelen. En dat voorbeeld willen Ananias en Saffira volgen! Soli Deo Gloria! Alleen: ze willen zelf toch ook wel wat van de eer...En daarom doen ze net alsof ze het hele bedrag geven, terwijl ze een deel voor zichzelf houden. Vroom bedrog! Een halve waarheid, en dus: een hele leugen. Petrus doorziet dit slimme spel. 'Gij hebt niet tegen de mensen gelogen, maar tegen God!'
Hoe vaak zou dit nu nog gebeuren? Soli Deo Gloria...Alleen aan de God de eer! Of kunnen we beter een toontje lager zingen?

Berichten: 4992

Woensdag 8 September, Hand. 7:54-60; De hemel geopend.

Een steen. Nog een steen. En weer één. Steeds meer worden er naar Stefanus toegeworpen. Stenen genoeg! Van alle kanten bekogelen de getuigen hem met stenen. Hun kleren worden bewaard door een zekere Saules. Zonder hun mantels kunnen ze beter gooien. Vooruit, sterven moet hij die brutale evangelist!
En Stefanus? Hij staat in het midden. En hij bidt, zoals nog niet zo lang geleden Jezus dat ook deed. Hij bidt voor zijn vijanden. Reken hun deze zonden niet toe!
Hoe komt Stefanus erbij zo iets te bidden? Waar haalt hij de kracht vandaan? Stefanus kan zo bidden omdat hij de hemel geopend ziet. En Jezus aan de rechterkant van God!
Nee, niet iedereen krijgt zo'n bemoedigend gezicht te zien aan het eind van zijn leven. Soms hoor je er van; van mensen die op hun sterfbed hemelse stemmen horen en bovenaardse kleuren zien. Soms is er op het gezicht van stervenden een wonderljke glans, alsof de hemel hen tegemoet komt. Soms. Lang niet altijd is dat zo duidelijk, zo indrukwekkend als hier bij Stefanus. Het is bemoediging, niet alleen voor hemzelf, maar ook voor heel de gemeente in Jeruzalem. Jezus is opgevaren naar Zijn Vader. Hij zit aan de rechterhand van God! De hemel is niet gesloten. Jezus is de deur. Wie door Hem binnengaat, behoeft voor stenen niet bang te zijn.