Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Vrijdag 22 april, Goede Vrijdag Math. 27: 45-56; Waarom....?

Als Jezus wordt geboren, laat de hemel het weten: een stralende ster, groter, lichter dan alle sterren, verkondigt wereldwijd dat hét Licht is opgegaan. Als Jezus stérft, sterft ook het licht. De zon wordt verduisterd. Het wordt nacht op klaarlichte dag. Op Golgotha heerst een Egyptische duisternis. Het lijkt er op alsof God niets meer met de aarde te maken wil hebben. Het lijkt er op dat God nu zelfs Zijn eigen Zoon verlaat.
Drie uur lang zwijgt Jezus over die duisternis. Maar dan, omstreeks het negende uur, om een uur of drie in de middag, dan kan Hij zich niet meer inhouden. Hij roept, Hij schreeuwt over de heuvel Golgotha: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?’
Waarom. Dat is een vraag voor veel mensen. Waarom zoveel ellende in de wereld? Waarom sterven er kinderen? Waarom maken mensen oorlog? Waarom zijn er overtstromingen, waarom is er hongersnood?
Nu zou je denken: als er één is die op al die vragen toch wel een antwoord weet, dan is dat Jezus wel. Maar wie dat denkt, vergist zich. Jezus voelt zich op Golgotha alleen gelaten. Waarom dit alles? Waarom die duisternis? Waarom is God ze ver weg, zo onbereikbaar ver weg? Dat Hij het Lam zou zijn, het offerlam, dat wist Jezus. Daartoe was Hij gekomen. Maar waarom deze verlatenheid? Waarom? Voor Jezus was het óók een vraag!
Niemand van ons kan op die vraag een antwoord geven. Maar wij mogen in elk geval weten: al ben ik nog zo alleen, er is er Eén die nog veel meer dan ik verlaten was, van God en mensen. En wie daaraan denkt, kan ook zonder antwoord verder…

Berichten: 4992

Zaterdag 23 april, Stille Zaterdag; Math. 27: 57-66; De Soldatenwacht.

Het lijkt erop dat Jezus een Koninklijke begrafenis krijgt, met militair eerbetoon! Een grote steen is voor de opening van de spelonk gerold. Zo worden in Israël de doden begraven: ze worden weggelegd in ruimten die in rotsen zijn uitgehouwen. Voorname burgers lieten voor zichzelf dicht bij huis zo’n graf maken. Dat had ook Jozef van Arimatea laten doen, een rijk man die een volgeling van Jezus was geworden. En in zijn graf is nu het lichaam van Jezus gelegd, in zuiver linnen gewikkeld.
Nota bene op de sabbat komen nu de overpriesters en de Farizeeën samen bij Pilatus! Ze zijn er niet gerust op. Die Jezus heeft zulke wonderlijke dingen gezegd over een opwekking na drie dagen. Je weet maar nooit! Zou Pilatus niet een paar soldaten voor het graf kunnen zetten? Wie weet komend die dicipelen om het lichaam te stelen en om daarna het praatje rond te strooien dat die Jezus is opgestaan!
Pilatus is gevoelig voor hun argumenten. En zodoende wordt het graf verzegeld en komen er soldaten voor te staan. Veiliger kan het niet! Van stelen kan nu geen sprake meer zijn, laat staan van een opstanding uit de dood!
Zo ligt Jezus in het graf. Gestorven en begraven. Soldaten houden de wacht. Alsof Jezus een Koning is! En goedbeschouwd is Hij dat ook! Een Koning, machtiger dan de keizer! Een Koning die zelfs door de dood niet tegen te houden is. Je kunt Jezus en Zijn kerk doden, begraven, het graf verzegelen en er soldaten voor zetten – eens komt de waarheid aan het licht en het leven tevoorschijn! Geen soldaat, geen leger houdt Zijn Koninkrijk tegen!

Berichten: 2463

MARIO216 schreef:

Zaterdag 22 april, Stille Zaterdag; Math. 27: 57-66; De Soldatenwacht.

Het lijkt erop dat Jezus een Koninklijke begrafenis krijgt, met militair eerbetoon! Een grote steen is voor de opening van de spelonk gerold. Zo worden in Israël de doden begraven: ze worden weggelegd in ruimten die in rotsen zijn uitgehouwen. Voorname burgers lieten voor zichzelf dicht bij huis zo’n graf maken. Dat had ook Jozef van Arimatea laten doen, een rijk man die een volgeling van Jezus was geworden. En in zijn graf is nu het lichaam van Jezus gelegd, in zuiver linnen gewikkeld.
Nota bene op de sabbat komen nu de overpriesters en de Farizeeën samen bij Pilatus! Ze zijn er niet gerust op. Die Jezus heeft zulke wonderlijke dingen gezegd over een opwekking na drie dagen. Je weet maar nooit! Zou Pilatus niet een paar soldaten voor het graf kunnen zetten? Wie weet komend die dicipelen om het lichaam te stelen en om daarna het praatje rond te strooien dat die Jezus is opgestaan!
Pilatus is gevoelig voor hun argumenten. En zodoende wordt het graf verzegeld en komen er soldaten voor te staan. Veiliger kan het niet! Van stelen kan nu geen sprake meer zijn, laat staan van een opstanding uit de dood!
Zo ligt Jezus in het graf. Gestorven en begraven. Soldaten houden de wacht. Alsof Jezus een Koning is! En goedbeschouwd is Hij dat ook! Een Koning, machtiger dan de keizer! Een Koning die zelfs door de dood niet tegen te houden is. Je kunt Jezus en Zijn kerk doden, begraven, het graf verzegelen en er soldaten voor zetten – eens komt de waarheid aan het licht en het leven tevoorschijn! Geen soldaat, geen leger houdt Zijn Koninkrijk tegen!

Alweer 22 april , maar goed 2 maal daags een dagelijkse bemoediging is lekker meegenomen Knipoog smiley

Berichten: 1146

CROSSROAD317 schreef:

Alweer 22 april , maar goed 2 maal daags een dagelijkse bemoediging is lekker meegenomen Knipoog smiley

er staat wél zaterdag..cross...
ook goeimorgen Knipoog smiley

Berichten: 2463

MARIAN519 schreef:

er staat wél zaterdag..cross...
ook goeimorgen Knipoog smiley

Yep, zaterdag 22 april ....

ook goeiesmorreges ... Engeltje smiley

Berichten: 4992

CROSSROAD317 schreef:

Yep, zaterdag 22 april ....

ook goeiesmorreges ... Engeltje smiley

Alleen ik heb de mogelijkheid om het te veranderen Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Nu nog de CM top 20 in elkaar zetten. Heb nog heeeeeeeeeel lang de tijd.

Berichten: 1146

MARIO216 schreef:

Alleen ik heb de mogelijkheid om het te veranderen Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Nu nog de CM top 20 in elkaar zetten. Heb nog heeeeeeeeeel lang de tijd.

nou lang?.....een paar uurtjes maar toch? Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

..wil nu wel eens weten hoe die Paas Top 10 eruit ziet...

Berichten: 4992

Zondag 24 april, Eerste Paasdag, Math. 28: 1-10; De engel van Pasen.

Dat is een wonderlijke opluchtdienst, daar in de tuin van Jozef van Arimentea! De twee kerkgangers, twee Maria’s, zijn eigenlijk gekomen voor een rouwdienst. Maar de predikant van deze zondagmorgen heeft een andere boodschap! Jezus is opgestaan!
Nee, er luiden geen klokken op deze zaterdagmorgen. God heeft zo Zijn eigen manier om mensen tot de vreugde op te roepen. Aarde en hemel komen in beweging. Er is een grote aardbeving en uit de hemel komt een engel. Van boven en beneden komen de signalen van het heil! Dit gaat aarde en hemel aan!
De engel wentelt de grafsteen weg. Hij opent de deur naar het leven. En met hemelse humor kiest de engel uitgerekend deze steen uit als kansel. Hij gaat op de steen zitten en houdt zo zijn preek! Een grafsteen als preekstoel! Duidelijker kan het niet: de dood is overwonnen!
Daar zit de engel van Pasen, een hemelse gastpredikant: zijn kleding wit als sneeuw. Hier past geen zwarte toga. Hier blinkt het straledende wit van het leven! En die bliksem? Die doet denken aan die andere engel, die engel die met vlammend zwaard stond bij de ingang van het paradijs. Niemand mocht er binnen! Maar hier, in deze tuin, worden de rollen omgekeerd. Hier wordt de dood de tuin uitgejaagd. Hier mogen de mensen binnenkomen om te zien dat het graf leeg is, de dood overwonnen! Jezus is waarlijk opgestaan!

Berichten: 4992

Maandag 25 april, Tweede Paasdag, Math. 28: 11-15; Slapend rijk.

Dat moeten ze gaan vertellen, de dappere Romeinse soldaten: dat ze geslapen hebben! In elk geval mag niet aan het licht komen wat er in werkelijkheid is gebeurd, daar in de tuin van Jozef van Arimentea.
Natuurlijk zullen de mensen in Jeruzalem lachen! Ha, die Romeinse soldaten die slapen op hun post! Wat een wachters! Als daar het Romeinse rijk groot van moet worden…
En de soldaten? Die lachen maar een beetje mee, als boeren met kiespijn. Laat die mensen maar lachen, zij lachen het laatst en daarom het best. Want in hun portemonnee zit het geld dat ze voor hun leugens hebben gekregen! Veel geld. De overpriesters hadden er graag een flinke fooi voor over. Als de soldaten zouden vertellen dat geslapen hadden, zouden ze rijk worden! De leugen wordt goed betaald!
Zo gaat het nog altijd. Wie rijk wil worden moet de waarheid vermoorden. Wie goed wil verdienen, moet z’n ogen dicht doen en zijn mond gesloten houden: zwijgen als het graf. Alleen, vergis je niet: al is de leugen nog zo snel, Pasen achterhaalt haar wel! Het bericht van de opstanding gaat als een lopend vuurtje door de stad. Jezus, die de Waarheid is, gaat sneller dan alle leugens van de soldaten en priesters. Wie zwijgt als het graf wordt slapend rijk. Maar wie de wakker is en de waarheid aan het licht doet komen, die hoort het woord van Jezus: Zalig de armen, want hunner is het Koninkrijk van God!

Berichten: 4992

Dinsdag 26 april, Hosea 12: 1-7; Wachten op God.

Wachten – dat ligt ons niet. Wij leven ook niet in een tijd die weet wat wachten is. Wij hebben haast. Auto’s, treinen, vliegtuigen, straaljagers, raketten – sneller, steeds sneller moet het allemaal. Wachten kunnen we niet meer. Daar word je maar ongeduldig van.
Ach, ik weet niet of het vroeger echt zoveel anders was. Wachten is altijd al moeilijk geweest. Israël had het er ook moeilijk mee. Israël verwachtte eigenlijk veel meer van de grote machthebbers dan van Hem die alle macht heeft, in hemel en op aarde. Israël was goede vrienden met Assyrië en met Egypte. Zodoende probeerde het de ballingschap te ontgaan.
Vriendjespolitiek, naar twee kanten. Eten van twee walletjes. Daar was alles op gericht: twee aartsvijanden te vriend houden! Een verbond sluiten met Assur en olie brengen naar Egypte.
Ondertussen wordt God vergeten. Zijn geboden, Zijn beloften – het zal Israël een zorg zijn. De politiek is veel belangrijker! Het heeft geen tijd te verliezen! Israël kan niet wachten…
Maar dan de stem van Hosea: “Gij dan, keer tot uw God terug, bewaar uw liefde en recht en wacht bestendig op uw God!” Wat heb je aan vriendjespolitiek als je in vijandschap leeft tegen God? Hoe zal er ooit vrede zijn als er in eigen huis geen liefde is en recht? Hoe denk je het oordeel te ontgaan als je niet zelf beoordelen wilt? Hoe zou je ooit rust krijgen als je niet weet te wachten op God?

Berichten: 4992

Woensdag 27 april, Hosea 14: 2-10; Dauw.

Wij staan er nauwelijks bij stil, bij de dauw. ’s Morgens vroeg heb je haast om naar school te gaan. En misschien zit de slaap nog in je ogen. De dauw? Wie let daar nu op?
Toch zouden we eens stil moeten staan, ’s morgens vroeg, om naar de dauw te kijken: die kleine druppeltjes, tintelend als parels, op elk grassprietje, overal. Wonderlijk mooi, onmisbaar voor de groei van al wat uit de aarde spruit – de dauw.
Aan het slot van het boek Hosea klinkt de stem van Israëls God. Het is een belofte. ‘Ik zal zijn als de dauw voor Israël.’ Na al die aanklachten en waarschuwingen, oproepen tot inkeer en omkeer, na al die donkere tonen – klinkt nu een hooggestemd lied, een lied van genade, van ontferming: ‘Ik zal zijn als de dauw voor Israël!’ Als het volk zich bekeert, als de nacht van zonde, afgoderij voorbij is, dan zal ieder zien hoe God voor Zijn volk is! God komt niet om het gras te vertrappen. God komt niet om het jonge groen weg te maaien. God is als dauw voor Israël! Hij zal het volk alles geven wat nodig is om te groeien, om vruchtbaar te zijn – een nieuw paradijs! Aan Hem is de vrucht te danken!
De laatste woorden van het boek Hosea zijn veelzeggend: ‘De wegen des Heren zijn recht; rechtvaardigen wandelen daarop, maar overtreders struikelen er.’ Wie de dauw wil zien, moet wandelen op de wegen des Heren. Kijk maar om je heen: de zon gaat op, de dag breekt aan en overal schitteren de kleine parels, op de aarde, op de bloemen en de struiken: God is goed, Hij maakt een nieuw begin! Hij is als de dauw voor Israël!

Berichten: 4992

Donderdag 28 april, Jes. 1: 10-20; Wit.

Wit en zwart – dat zijn twee kleuren die tegenover elkaar staan. Dag en nacht, goed en kwaad, leven en dood, wit en zwart.
Maar in dit gedeelte uit het boek van Jesaja staat de kleur wit niet tegenover zwart, maar tegenover rood!
Waarom? Omdat de banden van Gods volk rood zijn van het bloed! Zeker, de mensen van Juda en Jeruzalem gaat trouw naar de tempel! Ze lopen er de deur plat! Ze offeren rammen, mestkalveren, stieren, schapen en bokken – het kan niet op!
Wat een vroom volk, zou je denken! Wat een meeleven, wat een godsdienst!
Maar God is er niet blij mee. Ontegendeel. Hij kan die offers niet meer luchten of zien! Al die feestdagen, al die gebeden. – het hoeft niet meer. Want ondertussen luistert het volk toch niet meer naar Gods geboden. Er is onrecht, er is geweld, de wezen en de weduwen, de sociaal-zwakken in de samenleving, die worden achtersteld, uitgebuid! Er is bloed aan de handen van Gods volk! Niemand hoeft meer te bidden. ‘Zelfs wanneer gij het gebed vermenigvuldigt, hoor, Ik niet; uw handen zijn vol bloed.’
Rood – bloedrood. Zo rood als scharlaken, zo rood als karmozijn, dieprode kleuren, die iedereen kent. Wat zet God daartegenover? Het zwart van de dood, de straf, de vernietiging, de eeuwige nacht? Nee! Geen sprake van! Als Israël zonden wit worden als sneeuw, als witte wol! Wit – als een bruid! Zo is God. Zo is Jezus Christus! Zijn bloed – dat reinigt van alle zonden.

Berichten: 4992

Vrijdag 29 april, Jes. 5: 1-7; Waarom.

Die vraag kennen we: waarom? Waarom ben ik ziek? Waarom heb ik geen werk? Waarom is mijn vader gestorven, mijn vrouw, mijn kind? Waarom zijn er zoveel oorlogen? Waarom zijn er zoveel mensen die honger lijden? Waarom laat God dat allemaal toe? Waarom?
Jesaja kent die vraag ook. In het Bijbelgedeelte dat we lazen komt die vraag in elk geval naar voren. Alleen – hier is het niet een vraag die mensen stellen. Hier is het een vraag die gesteld wordt door Gód! God is als een wijgaardenier. Hij heeft een prachtige wijngaard aangelegd, alles heeft Hij eraan gedaan om de wijngaard zo goed mogelijk te verzorgen. En dan denk je: nu zullen er wel goede druiven gaan groeien, dat mag je toch verwachten… maar niets ervan: wilde druiven, waardeloze vruchten! Zo is het met Israël! God heeft alles aan Zijn volk gedaan wat maar mogelijk was; je zou denken: nu zal dat volk toch wel goede vruchten dragen… maar, niets ervan! God verwachtte rechtsbetrachting, maar zie, het was rechtsverkrachting! En dan is daar die vraag: Wat was er nog aan Mijn wijngaard te doen, dat Ik er niet aan gedaan heb? Waarom verwachtte Ik, dat hij goede druiven voort? Waarom? Waarom?
Zie, dat is de andere kant van ons gevraag. Waarom? – zeggen wij. Maar God heeft nog veel meer recht om te zeggen: waarom doen die mensen zo, waarom gaan ze zo met elkaar om? Waarom vertrappen ze elkaar, doden ze elkaar? Waarom? Als er één is, die recht heeft deze vraag te stellen, dan is het de God van Israël!

Berichten: 4992

Zaterdag 30 april, Jes. 6: 1-7; Verzoend.

Een zoen – op school wordt darover gegiecheld…! Stel je voor: je geeft iemand een zoen! Dan ben je verliefd!
Een klein kind, een kleuter, denkt daar nog helemaal niet aan. Een zoen? Dat is iets dat je van je moeder krijgt als je gevallen bent en je hebt je pijn gedaan. Eén zoen, en alles is weer over!
Of – je hebt iets gedaan wat niet mócht en je vader of je moeder is boos op je! Maar je zegt dat je er spijt van hebt. Eén zoen, en dan is alles weer goed. Het is net alsof die zoen het weer goed maaktl het is er in elk geval een teken van. Je kunt weer verder, alles is weer goed.
Jesaja krijgt ook een zoen. Een vreemde zoen. Hij ziet God zelf in de hemel. Serafs, engelen staan boven Hem! Het is een indrukwekkend gezicht! Jesaja wordt er bang van! Hij is een man, onrein van lippen. Wat moet hij zeggen tegen God? Wat moet hij zeggen tegen de mensen? Hij is niet beter dan het volk waartoe hij behoort. Onrein!
Maar dan, dan geeft één van de engelen hem een zoen. Een zoen van vuur. De engel met een tang een gloeiende kool uit het vuur op het altaar en raakt daarmee de mond van Jesaja aan. ‘Nu is uw ongerechtigheid geweken en uw zonde verzoend!’ Zo wordt Jesaja geroepen om Gods mond te zijn, Zijn profeet. Nu kan hij Gods woord spreken. De zonde is verzoend!
Een zoen. Op het pinksterfeest komt het vuur uit de hemel! Wie wil, wordt aangeraakt, vervuld van de Geest! God heeft de schuld verzoend! Wij mogen zijn in Zijn naam.

Berichten: 4992

Zondag 1 mei, Jesaja 9: 1-6; Leve de koning!

Elk jaar is Koninginnedag weer een groot feest! Vlaggen, optochten, muziekkorpsen. Leve de koningin!
In Israël valt er niet veel te vieren in de dagen van Jesaja. De koningen die er zijn, zijn veelal geen goede koningen. Jazeker, ze vieren wel feest, maar ten koste van het volk! De armen – die ze toch al weinig geld hebben – die moeten ervoor betalen! En de koningen maar feestvieren, eten en drinken…! Overigens: niet alleen de koningen. Ook anderen die het voor het zeggen hebben, de rijken. Er is geen recht meer in het land!
Toch heeft Jesaja, de profeet, een goede boodschap. Het is een bericht voor al die mensen die in het donker leven; voor hen die geen feest kunnen vieren. ‘Het volk dat in het donkerheid wandelt, ziet een groot licht; over hen die wonen in een land van diepe duisternis, straalt een licht!’ De ballingschap zal niet het einde betekenen maar een nieuw begin!
Waaraan Jesaja nu precies gedacht heeft en welke koning hij aankondigde – dat alles is niet zo duidelijk. Maar zeker is dat van Gods kant een koning wordt beloofd die vrede brengen zal! Een koning, anders dan alle koningen! En wie denkt dan niet aan wat is gezegd over Jezus, de Zoon van David? Zijn Koninkrijk zal komen! Eens zal Zijn dag komen, Zijn Koningsdag! Dan zullen de optochten door de straten trekken, de muziek zal spelen en de vlaggen zullen wapperen en wie Jezus liefhebben, zullen zingen: ‘O Vredevorst, Gij kunt gebieden, de vreed’op aard’ en in mijn ziel!’

Berichten: 4992

Maandag 2 mei, Jes. 11: 1-10; Nes Ammin.

In Israël, in het noorden, in Galilea, ligt een bekende kibboets: Nes Ammin. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog waarin zes miljoen Joden zijn omgekomen, hebben enkele mensen, Duitsers en anderen, in de nieuwe staat Israël een dorp gesticht, een kibboets. Ze hebben dat gedaan om duidelijkheid te maken aan de Joden dat zij niet alleen staan in de wereld. De bewoners van deze kibboets wilden de Joden helpen hun land op te bouwen, zodat ze eindelijk in vrede zouden kunnen leven. Ze noemden de kibboets: Nes Ammin. Dat betekent: een banier der natiën. Je zou kunnen zeggen: een teken voor de volken.
Hoe kwamen ze aan die naam? Die naam haalden ze uit het Bijbelgedeelte dat we lazen. ‘Het zal te dien dage geschieden, dat de volken de wortel van Isaï zullen zoeken, die zal staan als een banier der natiën en zijn rustplaats zal heerlijk zijn.’ Jesaja spreekt over het komende Rijk van de Messias. Als hij komt, zal er vrede zijn op aarde! Dan zullen zelfs de dieren elkaar niet meer verscheuren en een kind kan spelen met een slang! Het paradijs komt terug!
Dan zullen de volken op aarde zich afvragen: Hoe komt dat toch allemaal? Waar is het geheim van deze vrede te vinden? Ze zullen ernaar zoeken en ze zullen het vinden! In Israël staat de banier der natiën, Nes Ammim, het teken het teken voor de volken! Nee, niet die ene kibboets in Galilea – die is maar een signaal daarvan. Er zal een Koning zijn in Israël, een Vorst van Vrede! Eens komt de dag waarop volken de Joden zullen volgen in plaats van vervolgen. Wolven, schapen, panters, bokjes, kalveren en leeuwen, allemaal bij elkaar – en een kleine jongen zal ze weiden. Zou dat Jezus zijn?

Berichten: 4992

Dinsdag 3 mei, Jes. 12; Heil.

Dat riepen de Duiters in de oorlogstijd: Heil! Heil Hitler! Dan strekten ze de arm schuin omhoog: de Hitlergroet. En niet alleen Duitsers deden dat. Ook Nederlanders stonden in de oorlogstijd en daarvoor al, aan de kant van de Duitse Führer, Adolf Hitler. En ze riepen zo mogelijk nog harder dan de Duitsers zelf: Heil Hitler!
Heil. Dat woord kom je in de bijbel nog al eens tegen. Het heeft te maken met een woord dat je zou kunnen vertalen met ‘heel’. In onze eigen taal liggen die woorden ook dicht tegen elkaar aan: heil en heel. Heil, dat betekent: alles is weer heel, alles is in orde, alles is gezond, gaaf en goed. En degene die alles in orde maakt, degene die geneest en heelt – die is de Heiland, de Heelmaker.
Was Hitler zo’n Heiland? Voor velen wel! Hij stelde orde op zaken. Hij vertelde precies wat er moest gebeuren. Iedereen moest hem maar volgen, dan kwam het wel terecht. Er zou een machtig Duits Rijk worden opgebouwd. Voor iedereen zou er welvaart zijn en vrede! Heil Hitler!
Maar Hitler was geen Heiland. Integendeel. Hitler maakte alles stuk, kapot. Hitler bracht on-heil! Hitler – ach, Hitler was één van ons, een mens zoals wij. Wij mensen, wij zijn on-heilmensen. En daarom moet het heil van een andere kant komen, van boven. Jesaja voor ziet het: God verlost Zijn volk. De Messias is de Heiland. Hij maakt heel wat wij hebben stukgemaakt! En daarom zal er gezongen worden: Hij is mij tot heil geweest! Heil, Jezus, onze Koning! Wij strekken onze handen uit tot U!

Berichten: 4992

Woensdag 4 mei, Jes. 25: 6-9; Het feestmaal.

Eigenlijk is het vandaag helemaal geen goede dag om over een feest te praten. Die stilte, elke vierde mei, om acht uur ’s avonds – die doet aan andere dingen denken. Aan Joden die werden vergast. Aan onderduikers die werden opgespoord en opgesloten in een concentratiekamp. Aan soldaten die vochten maar sneuvelden. Aan al die mensen denken we, elk jaar, op de vierde mei. Is dat nu wel een geschikte dag om over een feestmaal te spreken?
Wie goed leest wat Jesaja schrijft, die zegt: Ja, juist vandaag mogen we denken aan de vreugde die komt, het feestmaal dat wordt aangericht voor alle volken! Niet alleen voor de Joden. Nesiet alleen voor de Hollanders! Op de berg Sion zal er een feestmaal zijn voor alle volken op de aarde! Grenzen vallen weg als de Messias komt!
En aan dat feestmaal zal het gebeuren: voor eeuwig zal de dood vernietigd worden en God zal alle tranen van de aangezichten afwissen! De smaad van Zijn volk, van Israël, zal Hij verwijderen van de hele aarde! Niemand zal meer zeggen: die vuile Joden! Ieder zal weten: Israël is het volk van God!
Op de vierde mei denken we aan de vernietiging van zes miljoen Joden. En aan al die andere duizenden die sterven in oorlogstijd. Maar op die dag zal er geen Jood vernietigd worden. Niet de Jood maar de dood! Eens en voor altijd. ‘Ausradiert’, zeiden de Duitsers. Uitgeroeid. Dat zal een dag zijn! Nee, twee minuten stilte is te veel eer voor de dood. We zullen lachen, huilen van blijdschap de vlag omhoog trekken, vrolijk wapperend in de wind! De dood is dood! De strijd is gestreden. Het feest begint!

Berichten: 4992

Donderdag 5 mei, Jes. 35: 1-10; Bevrijdingsdag.

Vandaag: vlaggen, overal! Bevrijdingsdag! Al dan niet uitbundig gevierd, deze dag is een dag van de vreugde, van herinnering aan wat gebeurde aan het eind van de oorlog: de bevrijding!
De mensen die het hebben meegemaakt, kunnen er over vertellen: hoe de Duitsers wegtrokken, verslagen; hoe de gevangenen openingen en mensen die jarenlang verslagen waren opgesloten de vrijheid weer kregen; hoe duizenden de concentratiekampen verlieten, vermagerd en verzwakt. Dat is een wonderlijke stoet geweest: gevangen, bevrijd, op weg naar huis! Geen vijand hield hen meer tegen…
Zo iets ziet de profeet Jesaja in een droom, een visioen van God. Er komt een eind aan de ballingschap! God brengt Zijen volk naar huis. Vooruit, houdt moed! ‘Sterk de slappe handen en verstevigt de knikkende knieën. Zegt tot de versaagenden van hart: Weest sterk, vreest niet!’
Hoe is dit alles mogelijk? God zorgt ervoor. Hij zal komen met wraak. Met wraak? Ja, God laat het onrecht niet grenzeloos verwoekeren. In Israël niet. Maar ook niet bij de andere volken. Hij zal Zijn volk bevrijden en weer terugbrengen in het beloofde land.
Elke Bevrijdingsdag is een herinnering en een belofte. Een herinnering aan het onrecht dat mensen elkaar aandeden. Maar ook: een belofte van leven, van toekomst, voor Israël en de volken. God zal Zijn volk bevrijden! ‘Zo zal het volk des Heren, zingend het hoogste lied, naar Sion wederkeren, want weg vlucht elk verdriet!’

Berichten: 4992

Vrijdag 6 mei, Micha 4: 1-5; Ploegen met zwaarden.

Ik zie het al voor me: in elk dorp een smid. En voor de smederij: een lange rij soldaten. Grote zwaarden in de hand. Het vuur brandt naast het aambeeld. De smid heeft het nog nooit zo druk gehad! Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat is hij bezig. Alle zwaarden worden omgesmeed! Het moeten ploegscharen worden. De soldaten doen hun uniform uit en trekken een overall aan. En daar gaan ze, met hun ploegen, naar de akkers! Ze ploegen, ze zaaien en het duurt niet lang of er wordt gemaaid. De schuren worden overvol!
Ik zie het al voor me: aan de toegangspoort van de wapenfabriek hangt een bord. ‘Wegens de komst van Gods Koninkrijk voor altijd gesloten!’
Ik zie het al voor me: de ambtenaren van het ministerie van defensie mogen met vakantie, voor onbepaalde tijd! Kanzernes worden gesloten, bommen gedemonteerd, prikkeldraad opgerold, vliegdekschepen omgebouwd tot varende tennisbanen en de president van Rusland maakt een bootreis met de president van Amerika!
Ach, is dat niet een beetje overdreven? Pure fantasie? Nee, zeker niet! Als ik goed lees wat de profeet Micha schrijft, dan is elke Bevrijdingsdag nog maar een klein voorproefje van wat komen gaat. Als de Messias koning is in Jeruzalem, dan zullen de boeren ploegen met zwaarden!

Berichten: 4992

Zaterdag en zondag geen dag. bemoediging. Ben even weekendje weg en ik hoop er maandag weer te zijn.

Berichten: 4992

Maandag 9 mei, Jona 3; Gods berouw.

Je weet met God eigenlijk nooit waar je aan toe bent. Hij kondigt verwoesting aan, maar op het laatste moment ziet hij daar van af. God krijgt spijt. Toen God zag wat de Ninevieten deden, hoe zij zich bekeerden van hun boze weg, berouwde het God over het kwaad dat Hij gedreigd had hun te zullen aandoen en Hij deed het niet.
Je leest dat méér in de bijbel. Denk maar aan het volk Israël in de woestijn, op weg naar het beloofde land. Ook daar kreeg God berouw over Zijn plan het volk vernietigen. Als het erop aan kwam, kon Hij het niet over Zijn Vaderhart verkrijgen Israël te verdelgen.
Als je daaraan denkt, aan Gods berouw, dan vraag je je af: zou dat misschien in de toekomst ook kunnen gebeuren? Er staan in de bijbel ten slotte nog al wat woorden en profeten en apostelen, en ook van Jezus zelf, over het laatste oordeel. De aarde in vuur en vlam vergaan en al Gods vijanden zullen worden vernietigd. Zou het niet mogelijk zijn dat God ook over dat plan berouw krijgt? Zou het niet zo zijn dat God het wel zegt maar het niet doet?
Ik hoop het. En ik denk dat Gods berouw groot genoeg is om de hele wereld te sparen. Stel je voor: geen oordeel, geen vernietiging, geen wereldbrand. Maar vrede en vrijheid, een feest voor alle volken!
Eén woord uit het verhaal van de Ninevieten moeten we dan niet vergeten: ‘Toen God zag wat zij deden, hoe ze zich bekeerden van hun boze weg…’. Wij mensen moeten ons bekeren, ons omkeren voor het te laat is!

Berichten: 4992

Dinsdag 10 mei, Jona 4; De wonderboom.

Jona is kwaad. Is hij daar voor nu naar Nenevé gegaan? Zie je wel, hij was er al bang voor: die God van Israël is zo verschrikkelijk genadig en barmhartig, die spaart Nenevé. De grootste vijand heeft Hij lief!
Jona is woest. Even buiten de stad zit hij te wrokken. En God? Wordt God boos op Jona? Nee, God probeert heel voorzichtig Jona tot andere gedachten te brengen. God laat een boom groeien die schaduw geeft. Een wonderboom. En daar is Jona bijzonder blij mee…
Wonderbomen. Ach, wij hebben er een heel bos van. Een woud met wonderbomen. Kijk maar om je heen: speelgoed, fietsen, brommers, auto’s, radio’s, televisies, huizen en tuinen, vrije dagen en vakanties. Allemaal wonderbomen! En zolang we die hebben, zijn we dik tevreden.
Maar dan, de volgende morgen: weg, wonderboom! En Jona? Hij is weer boos? Voor hem hoeft het niet meer. Hij is liever dood als het zo moet.
Maar dan komt de les van de wonderboom. Jona, als jij nu zo blij bent met zo’n wonderboom, is het dan zo vreemd dat Ik er blij mee ben dat zo’n grote stad kan worden gespaard? Zoveel mensen en zoveel dieren?
De les van de wonderboom. Die les moet Jona leren. En Israël. En de gemeente van Christus, net zo goed. Wij lopen de kans grote egoïsten te worden. Onze vijanden? Laat die maar vernietigd worden! Als wij onze wonderboompjes maar hebben. Ons speelgoed. Als wij maar een plezierig leventje kunnen leiden. Maar God kijkt verder dan ónze neus lang is. Hij ziet Zijn wereld. En Hij heeft zelfs vijanden lief.

Berichten: 4992

Woensdag 11 mei, Nahum 1: 1-7; Schuilen.

Dat doe je, als het regent: schuilen. Er is altijd wel een afdak, een portiek of een paraplu waar je onder schuilen kunt. Nu ja, altijd… het kan ook gebeuren dat je midden in de polder overvallen wordt door een onweersbui. Een waar moet je dan heen?
Het volk Israël is bang. Bang voor de regen. Bang voor het naderend onweer. Bang voor de oude vijand: Nenevé. Opnieuw zijn de bewoners van de stad gaan leven naar hun eigen wetten en normen. Het onrecht heerst en de hoererij. En wie weet – vandaag of morgen vallen de Ninevieten aan en war moet dan het volk van Juda heen? Ze kunnen geen kant op! Nergens kunnen ze schuilen!
Nergens? Ja wel, zegt Nahum. Er is één plaats waar Juda schuilen kan. Als het geweld losbarst, dan is er voor Juda een schuilplaats! ‘De Here is goed, een sterkte ten dage der benauwdheid; Hij kent die bij Hem schuilen!’
Je moet er niet aan denken, wat er allemaal gebeuren kan in de tijd waarin wij leven. Je moet er niet aan denken dat Amerika en Rusland in oorlog raken. Je moet er niet aan denken dat al die wapens die zo langzamerhand overal opgetast, nu ook zullen worden gebruikt. Een derde wereld-oorlog – dat zou het einde betekenen. Het grootste onweer aller tijden. En waar kunnen we dan nog heen? Waar kun je schuilen als alle machten losbreken en het geweld niet meer te keren is?

Jezus zei: ‘Ik ben met u, alle dagen, tot de voleinding der wereld!’God kent hen die bij Hem schuilen!’

Berichten: 4992

Donderdag 12 mei, Zefanja 3: 9-15; Het overblijfsel.

In dit Bijbelgedeelte komen we het woord ‘overblijfsel’ tegen. Soms is er ook sprake van een ‘rest’. Eens zal het overblijfsel, de rest van Israël in vrede wonen. Wat wordt daar toch mee bedoeld?
Wie de woorden uit het boek Zefanja goed leest, begrijpt het! God zal uit Zijn volk de hoogmoedigen verwijderen. ‘Voortaan zult gij niet meer overmoedig zijn op mijn heilige berg’. De mensen met de grote monden worden er uitgehaald, als kwajongens uit een schoolklas. De mensen die menen het beter te weten en denken met Gods geboden en beloften een loopje te nemen. Die mensen die de kantjes er af lopen en het allemaal niet zo nauw nemen. De mensen die er niet voor terugdeinzen met geweld te nemen wat ze met liefde niet krijgen kunnen.
En wat blijft er dan over? Een ellendig en gering volk. Ellendig betekent eigenlijk letterlijk: uit-landig. Het zijn de mensen die niets te vertellen hebben. De ellendigen, die hun land zijn uitgezet, de armen, de geringen, de mensen die sociaal gesproken op de onderste sport van het ladder staan. Dat is die rest, dat overblijfsel! Eindelijk zullen zij het land beërven!
Geen onrecht zullen zij doen, geen leugen spreken, zij zullen weiden en neerliggen, zonder dat iemand hen verschrikt.
Betekent dat nu alle armen, alle mensen die er ellendig aan toe zijn, per definitie bij God in een goed blaadje staat? Over deze ellendigen staat nóg iets geschreven: het zijn zij die schuilen bij de Naam des Heren. Gods ellendigen weten dat hun tijd komen zal!

Berichten: 4992

Vrijdag 13 mei, Jer. 1: 4-12; De waakboom.

In deze tijd van het jaar hebben de meeste bomen en struiken hun bloeitijd al weer achter de rug. De bloesem valt op de aarde, de lente leeft naar de zomer toe.
Als God de jonge priesterzoon Jeremia roept tot profeet, is het nog lang geen zomer. Het is nog heel vroeg om het voorjaar, eigenlijk is het nog winter.
Jeremia heeft er helemaal geen zin in om profeet te zijn. Hij durft niet. Hij vindt zichzelf nog veel te jong. Hij is bang voor alles wat de mensen zeggen zullen, voor hun boze woorden, hun kritiek.
Maar dan – waarschijnlijk ziet Jeremia dat in een visioen – raakt God hem aan. God roert zijn mond aan en zegt: ‘Ik leg Mijn woorden in uw mond!’ Je zult het niet gemakkelijk hebben. Je moet spreken over uitrukken en afbreken, verdelgen en verwoesten. Maar ook: ver bouwen en planten. Oordeel en genade, zegen en vloek.
En dan – dan ziet Jeremia iets anders. Wat zie je, Jeremia? Vraagt God. Ik zie een amandeltwijg, zegt Jeremia. Die draagt de eerste bloesem die in het voorjaar in Israël is te zien! In de taal van het volk heet die amandelboom dan ook: de waakboom. Het is de eerste boom die ontwaakt na de winterslaap! Jeremia heeft het goed gezien! Wat het betekent? God zegt het hem: ‘Ik waak over mijn woord om dat te doen!’ Je kunt er op rekenen, Jeremia, zoals op de bloesem van de amandelboom: Wat je zeggen zult, in Mijn naam, dat zal gebeuren!

Berichten: 4992

Zaterdag 14 mei, Jer. 7: 1-10; God met ons?

Dat is nog maar de vraag, of God met ons is! Misschien is Hij wel tégen ons!
In de poort van de tempel in Jeruzalem staat een jonge man: Jeremia. De tempel is voor hem bekend terrein. Is zijn vader Hilkia niet priester in deze tempel? Jeremia is goed op de hoogte van alles war daar reilt en zeilt. Hij weet alles af van de offerwetten en van wat de priesters en levieten dagelijks doen. Hij kent de verhalen van thuis. Vader Hilkia vertelt regelmatig iets over wat hij heeft meegemaakt in de tempel. Zo hoor je nog eens wat! Maar eerlijk gezegd: het is meestal niet veel goeds! De mensen komen wel heel vroom naar de tempel toe, maar vraag niet wat ze verder allemaal doen!
Daar staat de jonge profeet. In de poort van de tempel. Wat moet die zoon van Hilkia daar? Hij spreekt de menigte toe! Zo zegt de Heer: Betert uw handel en wandel, dan zal Ik u op deze plaats laten wonen! Zegt niet zo gemakkelijk, zo automatisch: wij zijn het volk van God, wij zijn de tempel, wij zijn de kerk, wij zijn Gods kinderen! Nee, als jullie onrecht doen, de armen uitbuiten en onschuldig bloed vergieten, dan is het straks afgelopen met jullie! Komen jullie hier in de tempel om te zeggen: Wij zijn geborgen, met ons zit het wel goed – terwijl jullie dergelijke dingen doen…?
Dat is krasse taal! Reken maar niet dat de mensen in de tijd van Jeremia hem dat in dank hebben afgenomen! Trouwens, vandaag-de-dag horen we zo iets liever ook niet…! God met ons? Dat is nog maar de vraag…

Berichten: 4992

Zondag 15 mei, Jer. 13: 1-11; Waardeloos.

Eigenlijk krijgt Jeremia drie opdrachten. De eerste is: een linnen gordel kopen, die omdoen en dragen – en er goed voor zorgen! De tweede opdracht is, na verloop van tijd: de riem afdoen, die meenemen en verstoppen in een rotsspleet. De derde opdracht, veel later: terug gaan naar de plaats waar de gordel was verborgen en die weer tevoorschijn halen. En wat blijkt dan? De linnen gordel is vergaan, bedorven, waardeloos geworden. Je hebt er niets aan; gooi hem maar weg, Jeremia! Die gordel deugt nergens meer voor…
Wie de bedoeling begrijpt, schrikt! Die gordel is Juda, het volk van God. God heeft Zijn volk gedragen, zoals iemand een gordel draagt, om het middel, dicht bij het hart. Een linnen gordel, een sieraad, iets bijzonders – dat moest Israël, dat moest Juda zijn. Maar wat is er van terecht gekomen? Met dit volk is niets meer te beginnen! Dit volk deugt niet, dit volk is waardeloos geworden – zoals een riem waarvan de gaatjes zo groot geworden zijn dat er één groot gat is ontstaan. Waardeloos, zo’n riem – je hebt er niets meer aan…
Je vraagt je af: zou Jeremia in onze tijd wéér zulke wonderlijke opdrachten krijgen? Ik ben bang van wel! Wij lopen God net zo goed voor de voeten. Wij beantwoorden niet aan Zijn bedoeling. God wil ons gebruiken om snel door te kunnen wandelen, Zijn toekomst tegemoet. Maar wij weigeren om een bruikbare riem te zijn. Wij laten God struikelen en vallen. Is het een wonder dat Zijn Rijk zo lang op zich wachten laat?

Berichten: 4992

Maandag 16 mei, Jer. 18: 1-8; De pottenbakker.

Je ziet hem staan, Jeremia – half in de zon, half in de schaduw, leunend tegen de deurpost. De pottenbakker is druk aan het werk. Hij draait zijn schijf sneller, al sneller. Dan: het leem, de klei. Hij neemt het al draaiend in zijn grote handen, hij duwt, hij trekt, hij zet er zijn vingers in… En Jeremia kijkt, hij kijkt naar de handen van de pottenbakker. Maar dan, wat gebeurt er? De pot mislukt! Geen nood! De pottenbakker slaat het leem weer in elkaar, het wordt weer een compacte kleimassa, en dan begint de pottenbakker gewoon opnieuw. En van de dezelfde klei maakt hij nu een prachtige vaas, een kunststuk, schitterend!
Zie je dat, Jeremia? Zo kan God ook doen met Zijn volk! God kan Zijn volk maken en breken. Israël is in Gods handen zoals het leem in de handen van de pottenbakker! Als Israël niet wil, als het ongehoorzaam is en weigert om een sieraad te zijn in Gods oog, dan heeft God het recht om het stuk te maken, het te breken en opnieuw te beginnen! Ja, dat zal God met Zijn volk doen! Als het berouw heeft, als het anders wil, dan zal Hij het weer in Zijn handen opnemen en er iets nieuws van maken, iets goeds, een sieraad!
Jeremia heeft het al gezien. Jeremia heeft het al begrepen. De vraag is alleen of Juda en Jeruzalem het begrijpen zullen. De vraag is ook of wij het verstaan. God heeft het recht om ons te breken. En dit heeft Hij gedaan! Ten diepste op Golgotha, Gods werkplaats op aarde. Daar heeft Hij in Jezus Zijn volk gebroken. Maar daar is het ook Pasen geworden! God begint opnieuw! Dat is geloven: je door Zijn handen laten kneden, elke dag.

Berichten: 4992

Dinsdag 17 mei, Jeremia 31: 31-34; In het hart geschreven.

Schrijven – dat doe je op papier. Of op een bord. Of met krijt op de stoep. Of met een spijker in een steen. Maar schrijven doe je elk geval niet in je hart. Wat bedoelt Jeremia met deze woorden, met deze beloften van God?
Israël heeft Gods wet ontvangen. Tien geboden om te leven, tien wegwijzers naar het beloofde land. Méér nog: vijf boeken vol verhalen over de trouw van de Schepper, die niet los laat wat Zijn hand begon. Vijf boeken van uittocht, van bevrijding: de Thora, de Wet.
Die geboden, met name die tien woorden van de berg Horeb, heeft God opgeschreven. Ze zijn gegrift in steen. Ze zijn neergelegd in de ark van het verbond, onder het verzoendeksel, in het heilige der heiligen. Daar, binnen het heiligdom, in het binnenste van de tempel, in de ark – daar liggen nu die geboden, geschreven in steen.
Maar – er zal een andere tijd komen! Zoals het nu gaat, zo wordt het niets. Israël leest nauwelijks wat er geschreven staat. Israël leest over Gods geboden heen. Nu zal God het anders doen. Hij sluit een nieuw verbond. Hij zal Zijn wet in Israëls binnenste leggen en die in hun hart schrijven! Niet de ark maar Israëls hárt wordt de bewaarplaats van Zijn wet. Zo zal het volk niet langer Gods geboden vergeten. Ze zullen God kennen, van de kleinste tot de grootste, allemaal.
Iets daarvan is te zien op het Pinksterfeest. Daar begint God te schrijven! ‘Zijn Geest weerstaat de valse schijn en schrijft in harten het geheim van ’s Vaders grote daden.’