Boos op God

Berichten: 7083

PATRIES300 schreef:

En vergeven lukt je ook niet vanuit eigen kracht. Mijn ervaring is dat je God daar echt bij nodig hebt. Samen met Hem is alles mogelijk! Knipoog smiley

Ik denk niet dat je de vraag naar Roady begrijpt. Had dat achteraf ook niet willen vragen en weg willen halen, maar ja het staat er al, er is ook al op gereageed. Knipoog smiley

Quote:

Samen met Hem is alles mogelijk! Knipoog smiley

Idd, als het naar Zijn wil is(edit)er gebeuren dus natuurlijk op deze wereld ook heel veel dingen die niet naar zijn wil zijn.

Berichten: 5407

SHANITA130 schreef:

Ik denk niet dat je de vraag naar Roady begrijpt. Had dat achteraf ook niet willen vragen en weg willen halen, maar ja het staat er al, er is ook al op gereageed. Knipoog smiley

Idd, als het naar Zijn wil is Knipoog smiley

Ben je boos op God of ben je boos over de dingen die je overkomen? Dat kan je je ook afvragen.....
Soms is je levenspad niet altijd rozengeur en maneschijn, dat willen we graag en als het dan weer goed is danken we God want die heeft er in voorzien......
Ik denk zelf dat je pad gaat zoals het gaat , het leven van Jezus was nu ook niet eenmaal prachtig en goed.....De kunst is om niet verbitterd in het leven te gaan staan en de mensen die je iets aangedaan hebben niet te veel aandacht te schenken....dan maak je ze nog belangrijk in je leven en dat is zonde van je leven....We moeten proberen vooruit te leven en met een milde blik achterom te kijken....Dat leed en verdriet mag er zijn maar kan je ook laten groeien in barmhartigheid.....en daardoor wordt je de mens die je bent.......en heb je vooral inzicht gekregen in hoe dingen scheef kunnen lopen en hoe verknipt mensen kunnen zijn.....Het geeft je inzicht in vergeving of in macht en onmacht......en dan blijkt dat je soms onmachtig bent om te vergeven....accepteer dat dan .....maar probeer de pijn los te laten die het bij jou veroorzaakt heeft......Dat litteken blijft en mag toch ook......alleen de blik van kijken ernaar is belangrijk.....
Leef het leven, het kan zo maar voorbij zijn....

Berichten: 1621

WILLEMIJN232 schreef:

Ben je boos op God of ben je boos over de dingen die je overkomen? Dat kan je je ook afvragen.....
Soms is je levenspad niet altijd rozengeur en maneschijn, dat willen we graag en als het dan weer goed is danken we God want die heeft er in voorzien......
Ik denk zelf dat je pad gaat zoals het gaat , het leven van Jezus was nu ook niet eenmaal prachtig en goed.....De kunst is om niet verbitterd in het leven te gaan staan en de mensen die je iets aangedaan hebben niet te veel aandacht te schenken....dan maak je ze nog belangrijk in je leven en dat is zonde van je leven....We moeten proberen vooruit te leven en met een milde blik achterom te kijken....Dat leed en verdriet mag er zijn maar kan je ook laten groeien in barmhartigheid.....en daardoor wordt je de mens die je bent.......en heb je vooral inzicht gekregen in hoe dingen scheef kunnen lopen en hoe verknipt mensen kunnen zijn.....Het geeft je inzicht in vergeving of in macht en onmacht......en dan blijkt dat je soms onmachtig bent om te vergeven....accepteer dat dan .....maar probeer de pijn los te laten die het bij jou veroorzaakt heeft......Dat litteken blijft en mag toch ook......alleen de blik van kijken ernaar is belangrijk.....
Leef het leven, het kan zo maar voorbij zijn....

Mooie en wijze woorden, Willemijn!

Berichten: 7083

JANS221 schreef:

Mooie en wijze woorden, Willemijn!

Idd!

Berichten: 7083

WILLEMIJN232 schreef:

Ik denk dat jij wel heel makkelijk met het woord vergeven omgaat Roady.....
Zeg je iets vervelends, huppeta, daa rkomt het woord vergeven weer....

vergeven is niet een klakkeloos woord maar een proces, soms van jaren en zeker niet iets wat je zo makkelijk voor in je mond moet hebben liggen dan komt het niet geloofwaardig over......

Idd. Het ís niet eens geloofwaardig...vind ik.

Een makkelijke dooddoener.

Berichten: 7083

[quote=WILLEMIJN232]Ben je boos op God of ben je boos over de dingen die je overkomen? Dat kan je je ook afvragen.....

Ja, ik zelf ben niet boos op God, ik ben weleens een keer verdrietig, nu en dan, en dat lucht juist weer op. Omdat ik dat gevoel niet hoef te onderdrukken?

Soms is je levenspad niet altijd rozengeur en maneschijn, dat willen we graag en als het dan weer goed is danken we God want die heeft er in voorzien......
Ja, dan dank ik, ja, dat vind ik wel een goede zaak.
Ik denk zelf dat je pad gaat zoals het gaat , het leven van Jezus was nu ook niet eenmaal prachtig en goed.....
Ja, idd...
De kunst is om niet verbitterd in het leven te gaan staan en de mensen die je iets aangedaan hebben niet te veel aandacht te schenken....
Je kan, ongemerkt, verbitterd raken als je dingen niet onder ogen mág zien..
dan maak je ze nog belangrijk in je leven en dat is zonde van je leven....
Ook dat. En ja, dan kan geen contact meer hebben met iemand een goede methode zijn.
We moeten proberen vooruit te leven en met een milde blik achterom te kijken....
Dat ken ik, zo voel ik me vaak.
Dat leed en verdriet mag er zijn maar kan je ook laten groeien in barmhartigheid.....
Ja, het is én, én.
en daardoor wordt je de mens die je bent.......en heb je vooral inzicht gekregen in hoe dingen scheef kunnen lopen en hoe verknipt mensen kunnen zijn.....
Ja, en juist door het inzicht, kan je dingen ook makkelijker begrijpen en aanvaarden.
Het geeft je inzicht in vergeving of in macht en onmacht......en dan blijkt dat je soms onmachtig bent om te vergeven....accepteer dat dan .....
Ja, idd. en ook accepteren dat er nu eenmaal altijd mensen zullen zijn die blijven zeggen hoe 'gezond' dat ten alle tijden iedereen vergeven is.
maar probeer de pijn los te laten die het bij jou veroorzaakt heeft......Dat litteken blijft en mag toch ook......alleen de blik van kijken ernaar is belangrijk.....Ja, idd, het leven gaat door, niemand wil met pijn leven, en ja, dan kan je idd op creatieve manieren een leven voor jezelf maken. En ja, je kan met gevolgen zitten, maar ja, je hebt ook het leven weer in je eigen hand.
Ik moet ook leren, dat dat aannemen van dat zogenaamde 'gebod' van iedereen ten allen tijden moeten vergeven(wat nergens zo in de bijbel staat) wat te pas en te onpas wordt geroepen, dat dat ook jaren heeft gekost om me daar los van te maken van die leugen.
En de schade die dat bracht.
Ja en als je de waarheid niet onder ogen mag en kan zien, kan je ook niet echt leven.
Leef het leven, het kan zo maar voorbij zijn....
Ja, dat zag ik laatst, in een serie, dat iemand zei leef elke dag alsof het je laatste is zoiets, want er kan een tijd komen dat het idd je laatste dagen zijn.

Dank voor het mooie stukje!

Berichten: 7083

PATRIES300 schreef:

En vergeven lukt je ook niet vanuit eigen kracht. Mijn ervaring is dat je God daar echt bij nodig hebt. Samen met Hem is alles mogelijk! Knipoog smiley

Ik wil zelf niet iedereen vergeven, en al helemaal niet als men geen oprecht berouw toont.
Dus ook niet 'samen met God', want God vergeeft mij ook niet als ik geen berouw heb, dus waarom zou ik dan wel mensen die geen berouw hebben moeten vergeven?

En dat doet mij heel erg goed, dat werkt genezend; de Waarheid onder ogen te zien, ipv van te verdoezelen door mensen die menen dat ik iedereen, berouw of geen berouw, van harte dien te vergeven.

Want dan ga ik krijgen dat, omdat ik mezelf wijsmaak dat ik degene wil vergeven(terwijl dat niet zo is), ik ook mijn gezonde rechtvaardige woede niet naar diegene kan uiten voor wie het bedoeld is. In gedachten, want ik zie degene(n) nooit meer.

En die frustratie moet er wel uit en komt er dan op andere manieren uit.

In de bijbel is ook altijd sprake van berouw als het over vergeving gaat, en nergens van dat je iedereen meteen van harte moet vergeven(wat Roady zei in topics vergeving), ook al heeft ie geen berouw, dat staat helemaal nergens, alle teksten mbt vergeving daar komt altijd berouw bij kijken.

Gezonde woede over onrechtvaardigheid werkt genezend, 'moeten' vergeven ook al toont de ander geen berouw werkt ziekmakend.

Berichten: 7083

JOL252 schreef:

Soms hebben verdringing en "vergeven" dezelfde procesmatigheid als dissociatie. Men heeft nu eenmaal geleerd te ontkennen en te verdringen, zichzelf weg te cijferen en de ander voor te laten gaan. Daarom is het goed om te kijken wát je vergeeft en waarom. Niet omdat het moet.

Idd. Anders krijg je dat je je eigen waarheid niet onder ogen kan zien, want voordat je al een beginnetje kan maken met verwerken, wordt je al gebombardeerd, met meteen en van harte moeten vergeven.

Door mensen die ook nooit hun eigen waarheid onder ogen hebben kunnen en durven zien...omdat ze ook meteen alles hebben 'moeten' vergeven en dan ook nog van harte...

Ik deed weleens dingen en ik had berouw, en was zo blij toen diegene me vergaf! Dat was voor mij een groot geschenk.

Ik ben dankbaar dat ik uit de grote verdringing ben. En idd kan kijken, wat ik zou willen vergeven en idd waarom.
En waarom niet..

Berichten: 1095

WILLEMIJN232 schreef:

Ben je boos op God of ben je boos over de dingen die je overkomen? Dat kan je je ook afvragen.....
Soms is je levenspad niet altijd rozengeur en maneschijn, dat willen we graag en als het dan weer goed is danken we God want die heeft er in voorzien......
Ik denk zelf dat je pad gaat zoals het gaat , het leven van Jezus was nu ook niet eenmaal prachtig en goed.....De kunst is om niet verbitterd in het leven te gaan staan en de mensen die je iets aangedaan hebben niet te veel aandacht te schenken....dan maak je ze nog belangrijk in je leven en dat is zonde van je leven....We moeten proberen vooruit te leven en met een milde blik achterom te kijken....Dat leed en verdriet mag er zijn maar kan je ook laten groeien in barmhartigheid.....en daardoor wordt je de mens die je bent.......en heb je vooral inzicht gekregen in hoe dingen scheef kunnen lopen en hoe verknipt mensen kunnen zijn.....Het geeft je inzicht in vergeving of in macht en onmacht......en dan blijkt dat je soms onmachtig bent om te vergeven....accepteer dat dan .....maar probeer de pijn los te laten die het bij jou veroorzaakt heeft......Dat litteken blijft en mag toch ook......alleen de blik van kijken ernaar is belangrijk.....
Leef het leven, het kan zo maar voorbij zijn....

Ja, zo is het Willemijn.