Wie is God?

Berichten: 5057

CARMEN073 schreef:

Waarom zou dit niet kunnen?

Omdat hiermee dus een stap wordt overgeslagen. Dit hoofdstuk gaat dus over liefde. Dat je dit op God kunt toepassen is dus een interpretatie van de tekst, het is niet de vertaling van de tekst....

Berichten: 38

CHATULIEM619 schreef:

Al besneden?

Dat is privé. Maar volgens Paulus is het een verplichting om de gehele wet te doen, dat is iets groots natuurlijk...

Ik was een tijdje bij deze gemeente.
http://www.shiloach.nl/WAT-GELOVEN-WIJ-.html

En dit heb ik van hun website (bovenstaande link) afgeplukt en is ook zo een beetje mijn standpunt over identiteit, en besnijdenis.
Maar dat neemt niet weg dat ik het beeld van God heb dat Hij de God is van het eeuwige jodendom

Wij erkennen, dat het Lichaam van Jesjoea bestaat uit zowel gelovigen uit de Joden
als gelovigen uit de volkeren (Rom. 9:24), die Jesjoea de Messias als de beloofde
Verlosser hebben aangenomen. Wat betreft verlossing, is er tussen Jood en niet-
Jood geen verschil! De tussenmuur die scheiding bracht, is weggebroken, en beiden
hebben door Jesjoea toegang tot de G’d van Israël, om Hem te aanbidden
(1 Kor. 12:13; Ef. 2:13-14). Maar in het lichaam van Jesjoea is er wel verschil in
roeping en identiteit tussen Messiasbelijdende gelovigen uit de Joden en uit de
volkeren. Daarbij is de één niet meer dan de ander, maar vult de één de ander
aan.

Uit respect voor de Joodse identiteit en de door de Eeuwige aan het Joodse volk gegeven roeping voor de wereld, verwerpen wij elke vorm van vervangingstheologie. De vervangingstheologie is de leer die zegt, dat de Christelijke kerk in de plaats van het Joodse volk gekomen is als G’ds volk. Daarbij hoort, volgens ons, ook elke leer die de identiteit van het Joodse volk aantast. Daaronder valt ‘de Efraïm-leer’ (die leert dat Christenen eigenlijk Efraïm zijn, dus van Israël afstammen en bij het Joodse volk horen) en de leer die zegt dat het gebod van de Briet Mila -besnijdenis- ook voor alle gelovigen uit de volkeren geldt.

Berichten: 781

CHATULIEM619 schreef:

Omdat hiermee dus een stap wordt overgeslagen. Dit hoofdstuk gaat dus over liefde. Dat je dit op God kunt toepassen is dus een interpretatie van de tekst, het is niet de vertaling van de tekst....

k heb ook nooit beweerd dat ik de tekst aan t vertalen was. Ik interpreteer idd en mss ga ik een stap te snel voor sommigen. Maar twas een vraag die ik stelde he.

Berichten: 781

Ik heb nog niemand gehoord over het feit dat God onze Vader is / wil zijn. Ik denk dat dit 1 van de belangrijkste dingen is die Jezus aan de wereld wil(de) openbaren. Als je een Vader hebt dan weet je waar je vandaan komt, wie er voor je zorgt en bij wie je altijd terecht kunt. Een (goede) Vader zoals in de gelijkenis van de verloren zoon is 1 van de mooiste geschenken die Jezus ons weer heeft 'teruggegeven'. (beetje krom uitgedrukt mss)

Ik weet niet hoe het is om een liefdevolle (aardse) vader te hebben en ik wist niet eens wat ik miste. Het heeft lange tijd geduurd voordat het mij duidelijk werd dat God heel anders is dan ik mij voorstelde. God is betrouwbaar en liefdevol en Hij zorgt voor zijn kinderen! Hij laat zijn kinderen niet aan hun lot over.

Als er ooit een tijd was waarin de wereld hunkert naar echt Vaderschap dan is het denk ik nu wel. Hele generaties kinderen groeien op zonder de zegen van een goede liefdevolle Vader.

Berichten: 4863

http://youtu.be/-dKkhRzxyK4

(Wie helpt me even...want zo kan niemand dit lezen geloof ik)

Berichten: 781

ZEELAND736 schreef:

http://youtu.be/-dKkhRzxyK4

(Wie helpt me even...want zo kan niemand dit lezen geloof ik)

http://www.youtube.com/watch?v=-dKkhRzxyK4

Berichten: 294

CARMEN073 schreef:

Ik heb nog niemand gehoord over het feit dat God onze Vader is / wil zijn. Ik denk dat dit 1 van de belangrijkste dingen is die Jezus aan de wereld wil(de) openbaren. Als je een Vader hebt dan weet je waar je vandaan komt, wie er voor je zorgt en bij wie je altijd terecht kunt. Een (goede) Vader zoals in de gelijkenis van de verloren zoon is 1 van de mooiste geschenken die Jezus ons weer heeft 'teruggegeven'. (beetje krom uitgedrukt mss)

Ik weet niet hoe het is om een liefdevolle (aardse) vader te hebben en ik wist niet eens wat ik miste. Het heeft lange tijd geduurd voordat het mij duidelijk werd dat God heel anders is dan ik mij voorstelde. God is betrouwbaar en liefdevol en Hij zorgt voor zijn kinderen! Hij laat zijn kinderen niet aan hun lot over.

Als er ooit een tijd was waarin de wereld hunkert naar echt Vaderschap dan is het denk ik nu wel. Hele generaties kinderen groeien op zonder de zegen van een goede liefdevolle Vader.

Mijn reactie hierop is, dat het niet beperkt blijft tot het ontbreken van een goede liefdevolle vader.
God heeft het zo geschapen, dat een man en een vrouw niet gelijk zijn. Vaderschap is belangrijk, maar komt pas tot zijn recht, als er een moeder is die een kind de zorg en de veiligheid bied om kind te mogen zijn. Een kind zoekt de geborgenheid allereerst bij moeder, om liefdevol en zorgenloos de basis te ontvangen om mens te zijn, liefde te ontvangen, liefde te geven, de ontwikkeling te krijgen in praten en lopen, voeding te genieten en te mogen groeien tot tiener. De vaderrol is in deze vaak zo anders. Een vader is er om een kind weerbaar te maken naar buiten toe, de veiligheid te bieden tegen aanvallen van buiten af, en het kind naar de volwassenheid toe te loodsen, om zelfstandig zijn/haar weg te vinden.
Dit is slechts een aan tippen van, maar ik wil er mee zeggen, dat er zoveel is, wat tegenwoordig uit balans is. Het kind is vaak niet meer dan iets leuks, wat zo snel mogelijk moet worden ondergebracht op een opvang, om in de vakanties alles te krijgen wat het maar wil, als het maar stil is en geniet, en als het ouders maar een gevoel geeft dat ze goed voor het kind zijn. Dat een kind mag opgroeien binnen de bescherming van een gezin is al geen vanzelfsprekendheid meer, zo ook het hebben van een vader die ook een vader is. Maar hetzelfde geld voor een moeder.

Berichten: 781

WILLEM618 schreef:

Mijn reactie hierop is, dat het niet beperkt blijft tot het ontbreken van een goede liefdevolle vader.
God heeft het zo geschapen, dat een man en een vrouw niet gelijk zijn. Vaderschap is belangrijk, maar komt pas tot zijn recht, als er een moeder is die een kind de zorg en de veiligheid bied om kind te mogen zijn. Een kind zoekt de geborgenheid allereerst bij moeder, om liefdevol en zorgenloos de basis te ontvangen om mens te zijn, liefde te ontvangen, liefde te geven, de ontwikkeling te krijgen in praten en lopen, voeding te genieten en te mogen groeien tot tiener. De vaderrol is in deze vaak zo anders. Een vader is er om een kind weerbaar te maken naar buiten toe, de veiligheid te bieden tegen aanvallen van buiten af, en het kind naar de volwassenheid toe te loodsen, om zelfstandig zijn/haar weg te vinden.
Dit is slechts een aan tippen van, maar ik wil er mee zeggen, dat er zoveel is, wat tegenwoordig uit balans is. Het kind is vaak niet meer dan iets leuks, wat zo snel mogelijk moet worden ondergebracht op een opvang, om in de vakanties alles te krijgen wat het maar wil, als het maar stil is en geniet, en als het ouders maar een gevoel geeft dat ze goed voor het kind zijn. Dat een kind mag opgroeien binnen de bescherming van een gezin is al geen vanzelfsprekendheid meer, zo ook het hebben van een vader die ook een vader is. Maar hetzelfde geld voor een moeder.

Sja kan zijn. Maar kan God dan ook het gebrek aan een goede moeder later alsnog invullen? Ik ervaar God nu wel als een goede Vader, maar niet als een moeder. En ik heb beide gemist.

Ik denk dat het essentieel is dat mensen (incl kids) God weer als Vader leren kennen. Jezus is daar tenslotte voor gestorven, om die relatie weer te herstellen.

Berichten: 4097

CARMEN073 schreef:

Sja kan zijn. Maar kan God dan ook het gebrek aan een goede moeder later alsnog invullen? Ik ervaar God nu wel als een goede Vader, maar niet als een moeder. En ik heb beide gemist.

Ik denk dat het essentieel is dat mensen (incl kids) God weer als Vader leren kennen. Jezus is daar tenslotte voor gestorven, om die relatie weer te herstellen.

Zelf denk ik dat het ontbreken van een vader/moeder door welke reden dan ook niet ingehaald kan worden. Er kunnen wel andere hechtpersonen zijn die veel kunnen betekenen en de rol op zich kunnen nemen maar dan nog zul je altijd met het gegeven zitten dat er een vader en/of moeder mist. Ik geloof dat God kan helen en hoe Hij zich laat kennen is het duidelijk dat Hij een vader is én ook een moeder..... maar... als God zijnde. Ik geloof dat Hij zo kan troosten, beschermen, leiden, aanwezig kan zijn in je leven dat Hij die lege plekken aanraakt en je tot je doel laat komen in je leven. Ik geloof ook dat Hij je helpt het een plek te laten krijgen in je leven waar ouderlijke liefde en zorg heeft ontbroken.

Berichten: 294

JOL252 schreef:

Zelf denk ik dat het ontbreken van een vader/moeder door welke reden dan ook niet ingehaald kan worden. Er kunnen wel andere hechtpersonen zijn die veel kunnen betekenen en de rol op zich kunnen nemen maar dan nog zul je altijd met het gegeven zitten dat er een vader en/of moeder mist. Ik geloof dat God kan helen en hoe Hij zich laat kennen is het duidelijk dat Hij een vader is én ook een moeder..... maar... als God zijnde. Ik geloof dat Hij zo kan troosten, beschermen, leiden, aanwezig kan zijn in je leven dat Hij die lege plekken aanraakt en je tot je doel laat komen in je leven. Ik geloof ook dat Hij je helpt het een plek te laten krijgen in je leven waar ouderlijke liefde en zorg heeft ontbroken.

Klopt Jol, bedoelde ook niet dat God in gebreke blijft, maar wilde alleen zeggen op het stukje van Carmen, dat het niet alleen een gebrek is aan een vader wat problemen geeft.
God kan meer troosten dan een moeder troost, en Hij is een Vader van Zijn Kinderen. Dat blijft overeind, ondanks de fouten en gebreken op deze wereld.

Berichten: 830

Ik denk dat we pas werkelijk kunnen zeggen wie God is, als Hij zich aan onze ziel openbaart.

Berichten: 830

Ik denk dat we pas werkelijk kunnen zeggen wie God is, als Hij zich aan onze ziel openbaart.

Berichten: 5057

CARMEN073 schreef:

Sja kan zijn. Maar kan God dan ook het gebrek aan een goede moeder later alsnog invullen? Ik ervaar God nu wel als een goede Vader, maar niet als een moeder. En ik heb beide gemist.

Ik denk dat het essentieel is dat mensen (incl kids) God weer als Vader leren kennen. Jezus is daar tenslotte voor gestorven, om die relatie weer te herstellen.

Eerlijk gezegd heb ik moeite met die psychologie van de straat. Ik denk dat iemand zich heel goed kan voorstellen wat een goede vader of een goede moeder is, ook al heb je slechte voorbeelden meegemaakt in je eigen leven. Het pampergevoel komt echt weer boven.

Want als je niet weet hoe een goede vader zou moeten zijn, zou je ook niet teleurgesteld kunnen zijn in je ouders. Teleurstelling kan alleen maar op verwachting volgen. Heb je geen verwachting dan ben je ook niet teleurgesteld.

Berichten: 781

CHATULIEM619 schreef:

Eerlijk gezegd heb ik moeite met die psychologie van de straat. Ik denk dat iemand zich heel goed kan voorstellen wat een goede vader of een goede moeder is, ook al heb je slechte voorbeelden meegemaakt in je eigen leven. Het pampergevoel komt echt weer boven.

Want als je niet weet hoe een goede vader zou moeten zijn, zou je ook niet teleurgesteld kunnen zijn in je ouders. Teleurstelling kan alleen maar op verwachting volgen. Heb je geen verwachting dan ben je ook niet teleurgesteld.

Jij snapt er overduidelijk nix van.

Berichten: 5057

CARMEN073 schreef:

Jij snapt er overduidelijk nix van.

Mijn stelling is gewoon dat er meerdere referentiekaders zijn waaraan je het karakter van een goede vader kunt ontleden. Opvoeding is er slechts één van. En ik hoor heel vaak in mijn omgeving, dat als je geen goede vader hebt gehad, je ook niet weet hoe een goede vader zou moeten zijn. En dat vind ik psychologie van de straat.

Berichten: 294

MAMALOE463 schreef:

Ik denk dat we pas werkelijk kunnen zeggen wie God is, als Hij zich aan onze ziel openbaart.

Ik denk dat het een leerweg is, mamaloe. Een baby in de genade, die weet echt wel wie z'n Vader is, maar dat ook zeggen is een ander verhaal. Daarnaast, God heeft Zich bekend willen maken in Zijn Woord, en in het geven van een weg na de zondeval, om weer met Hem te gaan leven, en Hem weer te vinden. Op zich is dat alleen al iets, wat heel veel zegt over Wie God is.

Berichten: 830

WILLEM618 schreef:

Ik denk dat het een leerweg is, mamaloe. Een baby in de genade, die weet echt wel wie z'n Vader is, maar dat ook zeggen is een ander verhaal. Daarnaast, God heeft Zich bekend willen maken in Zijn Woord, en in het geven van een weg na de zondeval, om weer met Hem te gaan leven, en Hem weer te vinden. Op zich is dat alleen al iets, wat heel veel zegt over Wie God is.

Ben ik met je eens Willem, vanuit Gods woord kunnen we erover praten wie God is inderdaad dat is waar, maar er daadwerkelijk UIT kunnen praten wie God is, dan word het een ander verhaal......

Berichten: 294

CARMEN073 schreef:

Sja kan zijn. Maar kan God dan ook het gebrek aan een goede moeder later alsnog invullen? Ik ervaar God nu wel als een goede Vader, maar niet als een moeder. En ik heb beide gemist.

Ik denk dat het essentieel is dat mensen (incl kids) God weer als Vader leren kennen. Jezus is daar tenslotte voor gestorven, om die relatie weer te herstellen.

Geen ding is bij God onmogelijk.
Het vergelijken van een aardse vader met onze Hemelse Vader, gaat snel mank denk ik. Daarnaast, God is vrij in wat Hij geeft, ook in wat Hij vind dat we nodig hebben. Zelf heb ik achteraf gezien dat ik voor de verantwoording ben gaan leven van mijn aardse vader ( het gaat me te ver hier erg over uit te wijden), en ben na zijn overleiden zover gegaan, dat ik niets meer met God wilde te maken hebben. Het KON niet zo zijn, dat God mijn vader wegnam, om een voor mij zo moeilijk moment. Maar achteraf, het was nodig om God als mijn Vader te leren kennen. Ik, die niets meer met Hem wilde te maken hebben, zocht Hij op, en liet me zien dat Hij me wel zag, terwijl ik me van iedereen verlaten voelde. En het beeld van Vader staat los van het beeld wat ik van mijn vader had. Maar daarmee is het geen regel dat God zo werkt. Dit zal voor iedereen anders voelen, zo denk ik, en kan dan ook geen oordeel geven over wat God geeft, en dat in relatie tot wat we hebben gemist. Het is niet zo, dat God alles geeft wat we eerder gemist hebben, denk ik. En wat Hij geeft, is aan Hem.

Berichten: 5407

WILLEM618 schreef:

Mijn reactie hierop is, dat het niet beperkt blijft tot het ontbreken van een goede liefdevolle vader.
God heeft het zo geschapen, dat een man en een vrouw niet gelijk zijn. Vaderschap is belangrijk, maar komt pas tot zijn recht, als er een moeder is die een kind de zorg en de veiligheid bied om kind te mogen zijn. Een kind zoekt de geborgenheid allereerst bij moeder, om liefdevol en zorgenloos de basis te ontvangen om mens te zijn, liefde te ontvangen, liefde te geven, de ontwikkeling te krijgen in praten en lopen, voeding te genieten en te mogen groeien tot tiener. De vaderrol is in deze vaak zo anders. Een vader is er om een kind weerbaar te maken naar buiten toe, de veiligheid te bieden tegen aanvallen van buiten af, en het kind naar de volwassenheid toe te loodsen, om zelfstandig zijn/haar weg te vinden.
Dit is slechts een aan tippen van, maar ik wil er mee zeggen, dat er zoveel is, wat tegenwoordig uit balans is. Het kind is vaak niet meer dan iets leuks, wat zo snel mogelijk moet worden ondergebracht op een opvang, om in de vakanties alles te krijgen wat het maar wil, als het maar stil is en geniet, en als het ouders maar een gevoel geeft dat ze goed voor het kind zijn. Dat een kind mag opgroeien binnen de bescherming van een gezin is al geen vanzelfsprekendheid meer, zo ook het hebben van een vader die ook een vader is. Maar hetzelfde geld voor een moeder.

Het is 2012 en het is net of ik iets lees wat in mijn jeugd actueel is....Vader zorgt voor brood op de plank en moeder zorgt......Als je kind op de creche zit is er geen balans?
Gelukkig is het mij als moeder ook nog aardig gelukt mijn kinderen naar de volwassenheid te loodsen ondanks dat ze een werkende moeder hadden en hadden ze ook een vader die zorg en veiligheid bood om kind te kunnen zijn ondanks dat hij ook werkte........
En nee, ze hebben wat dat betreft zeker geen traumatische jeugd gehad.........ik had het er recent nog met ze over en geloof me ze zijn mondig en open genoeg om het ook te melden als het anders was.......
Een ieder maakt daar zelf keuzes in die bij haar/zijn situatie past maar om nu te stellen dat kinderen slechter af gaan als ze naar de creche gaan of naar een oppas is mij echt een brug te ver....en dat vrouwen alleen voor de zorg zijn en mannen er zijn om hun kinderen naar de volwassenheid te loodsen......pffff

Berichten: 294

WILLEMIJN232 schreef:

Het is 2012 en het is net of ik iets lees wat in mijn jeugd actueel is....Vader zorgt voor brood op de plank en moeder zorgt......Als je kind op de creche zit is er geen balans?
Gelukkig is het mij als moeder ook nog aardig gelukt mijn kinderen naar de volwassenheid te loodsen ondanks dat ze een werkende moeder hadden en hadden ze ook een vader die zorg en veiligheid bood om kind te kunnen zijn ondanks dat hij ook werkte........
En nee, ze hebben wat dat betreft zeker geen traumatische jeugd gehad.........ik had het er recent nog met ze over en geloof me ze zijn mondig en open genoeg om het ook te melden als het anders was.......
Een ieder maakt daar zelf keuzes in die bij haar/zijn situatie past maar om nu te stellen dat kinderen slechter af gaan als ze naar de creche gaan of naar een oppas is mij echt een brug te ver....en dat vrouwen alleen voor de zorg zijn en mannen er zijn om hun kinderen naar de volwassenheid te loodsen......pffff

Ha Willemijn. Ik geloof niet dat je mijn stuk goed gelezen hebt. Dat we in 2012 leven weet ik, dat ouders werken weet ik ook. Dat het jou gelukt is je kinderen aardig naar de volwassenheid te loodsen, is een mooi gegeven om dankbaar voor te zijn. Ik geef alleen maar aan dat man en vrouw niet gelijk zijn, dat hun rol richting de kinderen anders is. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat jou man je kind heeft gedragen tijdens de zwangerschap, en dat hij direct na de geboorte een gelijke band ervaarde als er was tussen jou en je kind. Het is gewoon anders. En ik weet echt wel waar ik het over heb. En daarmee geef ik niet af op werkende moeders. Wel is het een gegeven dat er veel kinderen in 2012 veel te kort komen, en dat dit wel eens veroorzaakt word door werkende ouders die hun carriere voor hun kinderen zetten, is bewezen. En niet uit stukken uit een bepaalde kring, ook niet uit stukken uit jou jeugd. Het is redelijk actueel zelfs. Een onderzoek van begin dit jaar, als gevolg van bezuinigingen kinderopvang en de gevolgen daarvan, zijn echt van DIT jaar. En dat kinderen de dupe daarvan worden, soms uren alleen in huis doorbrengen, is van deze tijd.

Berichten: 2706

Ik zal niet zeggen dat ik alle maatschappelijke veranderingen als een zegen beschouw maar ik juich een meer gevoelige en affectieve rol van de vader zeker toe. Ik vind het prima dat vaders zich meer met de opvoeding bezighouden en ook een gevoelsband met de kinderen opbouwen. Kinderen hebben affectie, zekerheid en structuur nodig en daar kan de vader, ook al was dat niet zijn traditionele rol, prima toe bijdragen. Velen van ons, ik ook, zijn traditioneel grootgebracht met moeder regelt het huishouden en vader is weinig thuis vanwege de plichten in samenleving en kerk. Knuffel je kinderen maar, lees ze voor, ga met ze op stap, leef liefde en vergeving voor en stimuleer eigen ontwikkeling. Dat kunnen vaders ook heel goed al is het niet de gewoonte. Het is maar zeer de vraag of de in kerken gegroeide traditionele rol ook Gods wil is. Veel kinderen kwamen daarin tekort.

Thomas.

Berichten: 294

THOMAS968 schreef:

Ik zal niet zeggen dat ik alle maatschappelijke veranderingen als een zegen beschouw maar ik juich een meer gevoelige en affectieve rol van de vader zeker toe. Ik vind het prima dat vaders zich meer met de opvoeding bezighouden en ook een gevoelsband met de kinderen opbouwen. Kinderen hebben affectie, zekerheid en structuur nodig en daar kan de vader, ook al was dat niet zijn traditionele rol, prima toe bijdragen. Velen van ons, ik ook, zijn traditioneel grootgebracht met moeder regelt het huishouden en vader is weinig thuis vanwege de plichten in samenleving en kerk. Knuffel je kinderen maar, lees ze voor, ga met ze op stap en stimuleer eigen ontwikkeling. Dat kunnen vaders ook heel goed al is het niet de traditionele rol. Het is maar zeer de vraag of de in kerken gegroeide traditionele rol ook Gods wil is.

Thomas.

Ben het helemaal met je eens THomas, al vergt het nogal is denkwerk om hier goed je weg in te vinden. Ik ga ook niet standaard uit van het traditionele denken, wel is het een natuurlijk gegeven dat een vader anders met dingen omgaat dan een moeder, en een kind een moeder in spontaan gedrag voor andere dingen opzoekt dan een vader. Een kind wat gevallen is, en pa en ma zijn beiden aanwezig, zal in erg veel gevallen eerst ma opzoeken. En ik ben van mening dat dit niets zegt over de waarde van vader of moeder, wel dat ze anders zijn. En dat maakt het eigenlijk alleen maar mooi.
De opmerking over "de in de kerken gegroeide traditionele rol" is wel erg breed, vind ik, daar er ook in kerken verschillend over gedacht en mee omgegaan wordt, naar mijn mening.

Berichten: 781

CHATULIEM619 schreef:

Mijn stelling is gewoon dat er meerdere referentiekaders zijn waaraan je het karakter van een goede vader kunt ontleden. Opvoeding is er slechts één van. En ik hoor heel vaak in mijn omgeving, dat als je geen goede vader hebt gehad, je ook niet weet hoe een goede vader zou moeten zijn. En dat vind ik psychologie van de straat.

Laten het nou net die straatkinderen zijn die weten waar ze het over hebben!

Een referentiekader is iets heel anders dan de misvorming van een kinderziel. Maar ook dat vind jij natuurlijk psychologie van de straat. Dat er legio's kids zijn die geen voorstelling hebben van of rillen bij het woord 'vader' is de bittere werkelijkheid. Die kun je niet onder tafel schuiven omdat ze niet overeenkomt met jouw ratio.

Ik ben blij dat Jezus kwam ook, of juist, voor de mensen en voor de kids van de straat. De parabel van de verloren zoon en zovele andere uitspraken geven aan dat Jezus het kennelijk wel belangrijk vond om duidelijk te maken wie en hoe de Vader is. Hij had duidelijk geen moeite met het 'pampergevoel'

Dat jij het zo noemt zal ik je maar niet kwalijk nemen, want je weet idd niet wat je zegt.

Berichten: 781

WILLEM618 schreef:

Geen ding is bij God onmogelijk.
Het vergelijken van een aardse vader met onze Hemelse Vader, gaat snel mank denk ik. Daarnaast, God is vrij in wat Hij geeft, ook in wat Hij vind dat we nodig hebben. Zelf heb ik achteraf gezien dat ik voor de verantwoording ben gaan leven van mijn aardse vader ( het gaat me te ver hier erg over uit te wijden), en ben na zijn overleiden zover gegaan, dat ik niets meer met God wilde te maken hebben. Het KON niet zo zijn, dat God mijn vader wegnam, om een voor mij zo moeilijk moment. Maar achteraf, het was nodig om God als mijn Vader te leren kennen. Ik, die niets meer met Hem wilde te maken hebben, zocht Hij op, en liet me zien dat Hij me wel zag, terwijl ik me van iedereen verlaten voelde. En het beeld van Vader staat los van het beeld wat ik van mijn vader had. Maar daarmee is het geen regel dat God zo werkt. Dit zal voor iedereen anders voelen, zo denk ik, en kan dan ook geen oordeel geven over wat God geeft, en dat in relatie tot wat we hebben gemist. Het is niet zo, dat God alles geeft wat we eerder gemist hebben, denk ik. En wat Hij geeft, is aan Hem.

Daar heb je denk ik gelijk in. Hoewel sommige eigenschappen van een vader wellicht essentieler zijn dan andere. In de gelijkenis van de Verloren Zoon laat Jezus zien dat God de Vader graag wil vergeven. Er zijn veel mensen die dit niet kunnen 'pakken' omdat hun ziel vol zit met angst voor straf. Om maar eens een voorbeeld te noemen. Dit herstel kost vaak tijd.

Mooi dat God jou heeft opgezocht terwijl jij Hem niet zocht. Zo is God. Maar ook dit is iets wat door veel kinderen (en mensen) maar moeilijk, soms niet, aangenomen wordt.

Hoe iedereen het ervaart is natuurlijk heel persoonlijk en iedereen is anders. Maar ik heb wel veel overeenkomsten gezien bij kids die op zeer jonge leeftijd al ernstig beschadigd waren door de vaderfiguur. Of door de consequenties van zijn afwezigheid. Dit vormt de persoonlijkheid en veel van deze kids moeten laten worstelen om God als Vader en als autoriteit toe te laten en volledig te kunnen vertrouwen.

Berichten: 781

THOMAS968 schreef:

Ik zal niet zeggen dat ik alle maatschappelijke veranderingen als een zegen beschouw maar ik juich een meer gevoelige en affectieve rol van de vader zeker toe. Ik vind het prima dat vaders zich meer met de opvoeding bezighouden en ook een gevoelsband met de kinderen opbouwen. Kinderen hebben affectie, zekerheid en structuur nodig en daar kan de vader, ook al was dat niet zijn traditionele rol, prima toe bijdragen. Velen van ons, ik ook, zijn traditioneel grootgebracht met moeder regelt het huishouden en vader is weinig thuis vanwege de plichten in samenleving en kerk. Knuffel je kinderen maar, lees ze voor, ga met ze op stap, leef liefde en vergeving voor en stimuleer eigen ontwikkeling. Dat kunnen vaders ook heel goed al is het niet de gewoonte. Het is maar zeer de vraag of de in kerken gegroeide traditionele rol ook Gods wil is. Veel kinderen kwamen daarin tekort.Thomas.

Die vraag stel ik mij ook al langer. Ik ben de westerse traditionele rolverdeling in de bijbel niet zo tegengekomen. Integendeel. In Spreuken 31 wordt een nogal hardwerkende (zaken-) vrouw de hemel in geprezen.

Misschien besteedden zowel moeder als vader in bijbelse tijden minder aandacht aan hun kids omdat opvoeding toen voor een deel ook door de gemeenschap plaatsvond?

Hoewel ik dit laatste wel een mooie gedachte vind zou ik daar nu niet naar terug willen.

Berichten: 5057

CARMEN073 schreef:

Laten het nou net die straatkinderen zijn die weten waar ze het over hebben!

Een referentiekader is iets heel anders dan de misvorming van een kinderziel. Maar ook dat vind jij natuurlijk psychologie van de straat. Dat er legio's kids zijn die geen voorstelling hebben van of rillen bij het woord 'vader' is de bittere werkelijkheid. Die kun je niet onder tafel schuiven omdat ze niet overeenkomt met jouw ratio.

Ik ben blij dat Jezus kwam ook, of juist, voor de mensen en voor de kids van de straat. De parabel van de verloren zoon en zovele andere uitspraken geven aan dat Jezus het kennelijk wel belangrijk vond om duidelijk te maken wie en hoe de Vader is. Hij had duidelijk geen moeite met het 'pampergevoel'

Dat jij het zo noemt zal ik je maar niet kwalijk nemen, want je weet idd niet wat je zegt.

Je kunt natuurlijk altijd voorbeelden noemen waar het wat moeilijker is allemaal. Maar in de evangelische beweging is men veel bezig met pastoraat, in mijn ogen teveel. En ik heb genoeg mensen gesproken, die met dit argument kwamen. En eerlijk gezegd geloof ik daar niet zo in. Ik zoek naar een bepaalde nuchterheid, en die is bij veel gemeentes zoek. Er zijn gemeentes in NL, die gewoon stellen dat als je daar komt, je per definitie verwond bent. En dan moet je door een genezingsproces, die zij voor je bepalen..Dat gaat me gewoon te ver. Het lijkt wel alsof de toenemende welvaart de mensen juist ongelukkiger heeft gemaakt. Veel mensen voelen zich ongelukkig of het wordt ze aangepraat. Dat bedoel ik met de pampercultuur. Het lijkt wel alsof het mode is, te klagen over je achtergrond en je verleden.
Ik weet echt wel wat verdriet is, en dan word je af en toe moedeloos, dat mensen een drama kunnen maken van wat in mijn ogen niet eens de moeite waard is om stil bij te staan. Om er eens nieuwe termen bij te slepen. Ik denk dat de frustratie tolerantie van mensen te laag is. Bovendien denk ik dat we in een periode leven van het epicurisme. Dat betekent, dat we zoveel mogelijk pijn en verdriet proberen te vermijden. Dat maakt echter dat als er verdriet komt, we niet meer de middelen hebben om ons er tegen te wapenen.
Als je enige probleem is, dat het beeld van de Vader niet goed is, ben je een gezegend mens....

Berichten: 5407

WILLEM618 schreef:

Ha Willemijn. Ik geloof niet dat je mijn stuk goed gelezen hebt. Dat we in 2012 leven weet ik, dat ouders werken weet ik ook. Dat het jou gelukt is je kinderen aardig naar de volwassenheid te loodsen, is een mooi gegeven om dankbaar voor te zijn. Ik geef alleen maar aan dat man en vrouw niet gelijk zijn, dat hun rol richting de kinderen anders is. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat jou man je kind heeft gedragen tijdens de zwangerschap, en dat hij direct na de geboorte een gelijke band ervaarde als er was tussen jou en je kind. Het is gewoon anders. En ik weet echt wel waar ik het over heb. En daarmee geef ik niet af op werkende moeders. Wel is het een gegeven dat er veel kinderen in 2012 veel te kort komen, en dat dit wel eens veroorzaakt word door werkende ouders die hun carriere voor hun kinderen zetten, is bewezen. En niet uit stukken uit een bepaalde kring, ook niet uit stukken uit jou jeugd. Het is redelijk actueel zelfs. Een onderzoek van begin dit jaar, als gevolg van bezuinigingen kinderopvang en de gevolgen daarvan, zijn echt van DIT jaar. En dat kinderen de dupe daarvan worden, soms uren alleen in huis doorbrengen, is van deze tijd.

Ik heb je stuk wel twee keer gelezen en dacht bij mezelf je moet maar SGP gaan stemmen in september......
Wat ik zie dat vaders ook erg betrokken zijn bij hun kinderen -zie het nu recent weer bij mijn eigen zoon- Dat kinderopvang duur is dat is een feit en als dat niet kan moet je de tering naar de nering zetten....Ik ben er juist voor dat vrouwen ook een carriere najagen.....Een slimme vrouw zorgt ook voor brood op de plank......was dat niet een slogan van een aantal jaren terug? Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn hand niet op hoef te houden en mijn eigen brood kan verdienen....En tekort komen? Wat versta je daar dan precies onder? Vind jij dat ze te kort komen en ervaren de kinderen dat ook zo? Onderzoeken zijn er natuurlijk plenty dus ik zal nu niet komen met onderzoek dat kinderen veel socialer zijn in creches....
Ik vind dat een ieder het zelf moet weten hoe je je werkzame leven wel of niet invult als je een gezin hebt.....

Berichten: 781

TUESDAY, AUGUST 21, 2012
GOD CHOSE TO BE A FATHER TO ME
by David Wilkerson
[May 19, 1931 – April 27, 2011]
"I have chosen who I want to be to you, how I want you to see Me. I want you to know Me as your loving heavenly Father." I did not choose Him. Rather, this is the role He chose to be to me — a Father.

Is God ruler of heaven and earth? Is He almighty? Is He omnipotent? Does He sit King of the flood? The answer to all these questions, of course, is yes. But in these last days, God wants us to have another revelation of Him: "I want to be a Father to you and I want you to be a son or daughter to Me."

Jesus walked the earth His whole lifetime knowing who the Father was, knowing His will, hearing His voice. He lived every hour under the sunlight of His love, never in confusion or doubt. Therefore, He could face anything the enemy threw at Him — any trial, any hardship — because He knew His Father was with Him. He could say, "I know I have a Father who sent Me. He chose Me and appointed Me. And He is with me always. I am never alone!"

"That they all may be one; as thou, Father, art in me, and I in thee, that they also may be one in us: that the world may believe that thou hast sent me" (John 17:21).

Jesus was saying, "You say you want to know Me, and that is right and good. But now I want you to know My Father. I want you to know Him as I knew and enjoyed Him — as Father!"

The Father tells us, "I want to hover over you, to be your protector, to drive out all demonic attacks, to supply every need, to see you through all your trials. Let Me be your Father!"

Think of it: He chose you out of all the hundreds of millions of people on the face of the earth. Yet He not only chose you, but He adopted you as His child. His Spirit tells you to cry, "Abba! You are my Father. You are not just Abraham's Father, or Peter’s and Paul's, but mine.

And You have made me a joint heir, a brother, to Jesus. You are truly mine!"

Berichten: 294

WILLEMIJN232 schreef:

Ik heb je stuk wel twee keer gelezen en dacht bij mezelf je moet maar SGP gaan stemmen in september......
Wat ik zie dat vaders ook erg betrokken zijn bij hun kinderen -zie het nu recent weer bij mijn eigen zoon- Dat kinderopvang duur is dat is een feit en als dat niet kan moet je de tering naar de nering zetten....Ik ben er juist voor dat vrouwen ook een carriere najagen.....Een slimme vrouw zorgt ook voor brood op de plank......was dat niet een slogan van een aantal jaren terug? Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn hand niet op hoef te houden en mijn eigen brood kan verdienen....En tekort komen? Wat versta je daar dan precies onder? Vind jij dat ze te kort komen en ervaren de kinderen dat ook zo? Onderzoeken zijn er natuurlijk plenty dus ik zal nu niet komen met onderzoek dat kinderen veel socialer zijn in creches....
Ik vind dat een ieder het zelf moet weten hoe je je werkzame leven wel of niet invult als je een gezin hebt.....

Dank je voor het gratis stemadvies Lachende smiley

Dat vrouwen voor hun carriëre gaan, en mannen net zo, is iets waar ik me erg in kan vinden. Maar als ze een gezin hebben, ligt daar wel hun verantwoording.
Dat neerleggen in een creche, of kinderopvang, of als in rusland bij de staat?
Ik ken er meer die hun hand niet op hoeven te houden, maar die naast het opvangen van hun kind er werk bij hebben. En daarnaast er wel zijn voor hun kind.

Al met al, ik begrijp niet echt waarin je je aangevallen voelt in dat wat ik heb geschreven? of waarin ik je niet in waarde zou laten? Ik kan je reactie en je stemadvies dan ook niet helemaal plaatsen

Berichten: 1621

Willem schreef: Een vader is er om een kind weerbaar te maken naar buiten toe, de veiligheid te bieden tegen aanvallen van buiten af, en het kind naar de volwassenheid toe te loodsen, om zelfstandig zijn/haar weg te vinden.

Ik denk dat zowel vader en moeder dat allebei kunnen doen, maar elk op hun eigen manier. En dat geldt ook voor datgene wat jij schrijft bij de moeder.
Verschillen tussen man en vrouw en meer specifiek vader en moeder hoeven niet weggepoetst te worden. Die verschillen zijn er en die mogen wat mij betreft blijven bestaan, de een kan de ander aanvullen en dat is alleen maar mooi.
En er is ook niets mis met het feit dat kinderen een andere band hebben met hun moeder dan met hun vader. Met je moeder kan je nu eenmaal andere dingen bespreken dan met je vader.

Wel vind ik het goed dat vaders meer deelnemen aan het gezinsleven en zich meer bemoeien met de opvoeding van de kinderen en ook dat moeders blijven deelnemen aan het arbeidsproces. Een wat andere verdeling dan vroeger gebruikelijk was juich ik alleen maar toe. En dit hoeft niet per definitie ten koste te gaan van de kinderen. Hoe een ieder daarmee omgaat zal per gezin/persoon verschillen. Daarmee wil ik niet zeggen dat moeders die hun baan opzeggen en thuis blijven om voor de kinderen te zorgen het niet goed doen.
We leven inderdaad in 2012 en we zullen nu keuzes moeten/kunnen maken die vroeger niet gemaakt werden of waarover niet nagedacht werd.

Helaas is het ook zo dat veel moeders meer moeten werken dan ze eigenlijk zouden willen, gewoon omdat er brood op de plank moet komen en/of omdat er geen vader meer in het gezin aanwezig is.