Hoogmoed en nederigheid.

Berichten: 5407

ANNE589 schreef:

Maar dan toch aan iemand anders geeft weer niet.....

Nee, vind ik niet....dan doe je nederig maar je denkt hoogmoedig..... Knipoog smiley

Dus dan doe je je anders voor dan dat je eigenlijk bent...... Engeltje smiley

Berichten: 4718

Als je zelf het laatste stukje taart neemt ben je egoistisch Smiley die vol vragen zit

Berichten: 74

WILLEMIJN232 schreef:

Nee, vind ik niet....dan doe je nederig maar je denkt hoogmoedig..... Knipoog smiley

Dus dan doe je je anders voor dan dat je eigenlijk bent...... Engeltje smiley

Hahaha ja daar hebt denk ik wel een punt Gefrustreerde smiley

Berichten: 74

MARISKA601 schreef:

Als je zelf het laatste stukje taart neemt ben je egoistisch Smiley die vol vragen zit

In ieder geval een lekkerbek

Berichten: 142

ANNE589 schreef:

Hahaha ja daar hebt denk ik wel een punt Gefrustreerde smiley

Je zal bedoelen een taartpunt. Lachende smiley

Berichten: 5057

ff weer on topic aub

Berichten: 7231

FRANKT627 schreef:

Wie groot gaat op eigen kwaliteiten, vol is van eigen prestatities en volmaaktheid, acht zich beter dan anderen. Hij ziet met minachtong neer op anderen neer. (aldus T.J. van Bavel)

Hoogmoed is de grote tegenspeler van nederigheid toch?
Nederigheid is de voedingsbron van liefde. Die liefde bestaat erin dat iemand uit zichzelf treedt om uit te gaan naar een ander. In de liefde of door de nederigheid gaat men loskomen van zichzelf om zo de anderen te erkennen. De hoogmoed is het tegenovergestelde. Daar draait alles om het 'ik' en de daarbij verbonden kwaliteiten die breed worden uitgesmeert en een minachting voor de anderen inhouden.

Berichten: 1146

MARISKA601 schreef:

Wat leert de bijbel ons over hoogmoed en nederigheid?

God heeft ieder mens zijn talenten gegeven.
De een is beter in een ding dan een ander.
Mag je daar mee te koop lopen?
Of is dat hoogmoedig?

Je geeft zelf al aan wat hoogmoed is...
Te koop lopen met..dát is inderdaad hoogmoed..
er goed mee omgaan en gebruik maken van de talenten die God je gegeven heeft, zonder ermee "te koop" te lopen...dát is nederigheid..

en dan niet in de zin van je minder voelen, maar wel dienend bezig zijn.

Berichten: 1146

FRANKT627 schreef:

Hoogmoed is de grote tegenspeler van nederigheid toch?
Nederigheid is de voedingsbron van liefde. Die liefde bestaat erin dat iemand uit zichzelf treedt om uit te gaan naar een ander. In de liefde of door de nederigheid gaat men loskomen van zichzelf om zo de anderen te erkennen. De hoogmoed is het tegenovergestelde. Daar draait alles om het 'ik' en de daarbij verbonden kwaliteiten die breed worden uitgesmeert en een minachting voor de anderen inhouden.

Ik zou het anders willen formuleren Frank,
liefde is de voedingsbron van nederigheid...zoals je in je tekst ook aangeeft. Engeltje smiley

Berichten: 1181

De ander uitnemender achten als jezelf, De ander met je hart hoger hebben staan als jezelf, dat is oprechte nederigheid.
Dat wil niet zeggen dat er geen dingen zijn waar je heel goed in bent. En juist die diengen waar je heel goed in bent, moet je ook uitbuiten en goed benutten, zonder daar prat op te gaan.
Je hebt het nog altijd van God gekregen, dus alleen aan Hem de eer van jouw talenten.

Een beetje depri volhouden dat je niets kunt is ontkennen van de talenten die God je gaf. Zwart-wit gedacht maak je daarmee God uit voor Iemand die je benadeeld heeft aangezien hij de ander wel talenten gaf en jou niet.
Soms is het lastig om goed te weten wat je sterke en goede kanten zijn, maar om te weten hoe je ze moet benutten, moet je wel weten welke eigenschappen dat zijn. Daarom is het belangrijk om zelf te weten waar je goed in bent.

Ik vond de posting van Chatuliem heel sterk over het benutten van talenten. Behalve hoogmoed is er nog iets wat verkeerd is...valse nederigheid.

Berichten: 5407

MARIAN519 schreef:

Je geeft zelf al aan wat hoogmoed is...
Te koop lopen met..dát is inderdaad hoogmoed..
er goed mee omgaan en gebruik maken van de talenten die God je gegeven heeft, zonder ermee "te koop" te lopen...dát is nederigheid..

en dan niet in de zin van je minder voelen, maar wel dienend bezig zijn.

Is dat niet wat calvinistisch gedacht? Wat is er mis mee om in je eigen kracht te gaan staan en weten dat je dingen goed kunt. Ben je dan gelijk hoogmoedig en overtuigd van je eigen ik?
De één is goed in het geschreven woord, dat is een gave maar ben je dan hoogmoedig?
Mijn hulp in huis kan als geen ander poetsen en dat weet ze ook, daar liggen haar kwaliteiten maar ben je dan gelijk hoogmoedig? Nee, dan geloof je in jezelf en daar is toch niets mis mee.....Volgens jou loop je er dan te koop mee....
Daarintegen kan nederigheid ook irritaties opwekken, mensen die het er altijd maar over hebben terwijl ze best weten wat voor kwaliteiten ze in huis hebben? En je mag toch ook eens best trots zijn op jezelf.....
Volgens mij moeten we dat calvinistische denken eens los laten over hoogmoed en nederigheid.
Hoogmoed vind ik als ik beweer als ik mijn huis beter kan poetsen dan mijn hulp dat kan.......dan zeg ik dingen die niet zo zijn want ik heb altijd strepen op mijn ramen als ik ze lap dus dan doe ik me beter voor dan ik ben........
En nederigheid? Nederigheid voor God, dat wel.....zelf niet voor God willen spelen maar een stukje ontzag voor de Allerhoogste.......daar kunnen we misschien nog wel een lesje in nederigheid over leren......

Berichten: 7231

Ieder mens bezit kwaliteiten. Daar is niets mis mee. Het is zelfs goed of misschien wel noodzakelijk om deze dan ook te gebruiken. Ook daar is weer niets mis. Als men die kwaliteiten gaat gebruiken of misbruiken om je eigen persoontje in de verf te zetten door neer te kijken op anderen die deze kwaliteiten niet hebben is men hoogmoedig. Als men zich meer acht dan de anderen dan is men gewoon verkeerd bezig.

Augustinus schreef dat 'God hoogmoed zozeer haat, dat Hij liever nederigheid in verkeerde daden ziet dan hoogmoed in goede daden.'

Wie groot gaat op eigen kwaliteiten, vol is van eigen prestatities en volmaaktheid, acht zich beter dan anderen. Hij ziet met minachtong neer op anderen neer. (aldus T.J. van Bavel)

Berichten: 5407

FRANKT627 schreef:

Ieder mens bezit kwaliteiten. Daar is niets mis mee. Het is zelfs goed of misschien wel noodzakelijk om deze dan ook te gebruiken. Ook daar is weer niets mis. Als men die kwaliteiten gaat gebruiken of misbruiken om je eigen persoontje in de verf te zetten door neer te kijken op anderen die deze kwaliteiten niet hebben is men hoogmoedig. Als men zich meer acht dan de anderen dan is men gewoon verkeerd bezig.

Augustinus schreef dat 'God hoogmoed zozeer haat, dat Hij liever nederigheid in verkeerde daden ziet dan hoogmoed in goede daden.'

Wie groot gaat op eigen kwaliteiten, vol is van eigen prestatities en volmaaktheid, acht zich beter dan anderen. Hij ziet met minachtong neer op anderen neer. (aldus T.J. van Bavel)

Ik kan natuurlijk nu weer teksten op gaan zoeken waar het omgekeerde het geval is......Ik presenteerde alleen maar mijn eigen blik van kijken en niet wat een ander daar van vind........
Het lijkt tegenwoordig wel of je niet trots meer mag zijn op jezelf?
Jij weet dat je goed bent in het geschreven woord, het zou onzin zijn dat te ontkennen en ik weet dat ik goed ben in mijn werk.....Wil absoluut niet zeggen dat je nooit een miskleun maakt, als je dat denkt ben je inderdaad hoogmoedig.........maar dat schrijf ik ook helemaal niet....
Als ik soms stukken op cm zie over het geloof en hoe het allemaal moet volgens sommige mensen vind ik dat ook weleens hoogmoedig, maar dat is mijn beleving.......
En een beleving is natuurlijk weer een heel persoonlijk iets.......

Berichten: 5057

FRANKT627 schreef:

Ieder mens bezit kwaliteiten. Daar is niets mis mee. Het is zelfs goed of misschien wel noodzakelijk om deze dan ook te gebruiken. Ook daar is weer niets mis. Als men die kwaliteiten gaat gebruiken of misbruiken om je eigen persoontje in de verf te zetten door neer te kijken op anderen die deze kwaliteiten niet hebben is men hoogmoedig. Als men zich meer acht dan de anderen dan is men gewoon verkeerd bezig.

Augustinus schreef dat 'God hoogmoed zozeer haat, dat Hij liever nederigheid in verkeerde daden ziet dan hoogmoed in goede daden.'

Wie groot gaat op eigen kwaliteiten, vol is van eigen prestatities en volmaaktheid, acht zich beter dan anderen. Hij ziet met minachtong neer op anderen neer. (aldus T.J. van Bavel)

Met zulke uitspraken zul je toch je uiterste best doen om alle kwaliteiten die je hebt te ontkennen en te begraven? Want stel je eens voor dat je zegt dat je iets kunt...

Berichten: 7231

CHATULIEM619 schreef:

Met zulke uitspraken zul je toch je uiterste best doen om alle kwaliteiten die je hebt te ontkennen en te begraven? Want stel je eens voor dat je zegt dat je iets kunt...

Maar neen Chat, natuurlijk moet je niet ontkennen dat je iets kan. Je moet dat niet verbergen. Het is alleen de houding die voor hoogmoed kan zorgen. Als je gaat opscheppen of de andere gaat vernederen omdat die persoon die kwaliteiten niet heeft. Of jezelf zo gaat ophemelen en daar naar gaat handelen alsof om je eigen persoon draait.

Berichten: 1146

FRANKT627 schreef:

Ieder mens bezit kwaliteiten. Daar is niets mis mee. Het is zelfs goed of misschien wel noodzakelijk om deze dan ook te gebruiken. Ook daar is weer niets mis. Als men die kwaliteiten gaat gebruiken of misbruiken om je eigen persoontje in de verf te zetten door neer te kijken op anderen die deze kwaliteiten niet hebben is men hoogmoedig. Als men zich meer acht dan de anderen dan is men gewoon verkeerd bezig.

Augustinus schreef dat 'God hoogmoed zozeer haat, dat Hij liever nederigheid in verkeerde daden ziet dan hoogmoed in goede daden.'

Wie groot gaat op eigen kwaliteiten, vol is van eigen prestatities en volmaaktheid, acht zich beter dan anderen. Hij ziet met minachtong neer op anderen neer. (aldus T.J. van Bavel)

Heel mooi uitgelegd Frank....

Berichten: 5057

FRANKT627 schreef:

Maar neen Chat, natuurlijk moet je niet ontkennen dat je iets kan. Je moet dat niet verbergen. Het is alleen de houding die voor hoogmoed kan zorgen. Als je gaat opscheppen of de andere gaat vernederen omdat die persoon die kwaliteiten niet heeft. Of jezelf zo gaat ophemelen en daar naar gaat handelen alsof om je eigen persoon draait.

Ik denk niet dat het aan je houding ligt, maar veel meer aan je motivatie. En dat is denk ik het moeilijkste. Je kunt niet van de buitenkant zien hoe bepaalde dingen beleefd worden. Iemand die voortdurend zielig doet, omdat hij/zij niks kan, kan aan de buitenkant heel nederig overkomen, maar wat speelt er zich van binnen af? Het kan best wel zijn dat dit een soort manipulatie is. En een directeur kan iedere dag voordat hij begint op zijn knieën gaan om Gods leiding te vragen.

Is het hoogmoedig naar God toe, om met Hem om te gaan als Vader? Door sommigen wordt dat ook zo beleefd. God lijkt voor hen zo onbereikbaar en de mens is zo nietig...Maar eigenlijk is dat ook weer een vorm van hoogmoed. Omdat je dan de genade van God niet goed genoeg vindt. Sommige mensen blijven voortdurend klagen dat ze zo slecht zijn. En is dat eigenlijk geen aanklacht tegenover God? Heeft Hij je dan niet de genade gegeven en mag je dan niet leven vanuit genade? Als je die genade niet erkent, ben je hoogmoedig...

Berichten: 4718

CHATULIEM619 schreef:

Ik denk niet dat het aan je houding ligt, maar veel meer aan je motivatie. En dat is denk ik het moeilijkste. Je kunt niet van de buitenkant zien hoe bepaalde dingen beleefd worden. Iemand die voortdurend zielig doet, omdat hij/zij niks kan, kan aan de buitenkant heel nederig overkomen, maar wat speelt er zich van binnen af? Het kan best wel zijn dat dit een soort manipulatie is. En een directeur kan iedere dag voordat hij begint op zijn knieën gaan om Gods leiding te vragen.

Is het hoogmoedig naar God toe, om met Hem om te gaan als Vader? Door sommigen wordt dat ook zo beleefd. God lijkt voor hen zo onbereikbaar en de mens is zo nietig...Maar eigenlijk is dat ook weer een vorm van hoogmoed. Omdat je dan de genade van God niet goed genoeg vindt. Sommige mensen blijven voortdurend klagen dat ze zo slecht zijn. En is dat eigenlijk geen aanklacht tegenover God? Heeft Hij je dan niet de genade gegeven en mag je dan niet leven vanuit genade? Als je die genade niet erkent, ben je hoogmoedig...

Als je zonden niet erkend dan ben je ook hoogmoedig.

Berichten: 1181

CHATULIEM619 schreef:

Ik denk niet dat het aan je houding ligt, maar veel meer aan je motivatie. En dat is denk ik het moeilijkste. Je kunt niet van de buitenkant zien hoe bepaalde dingen beleefd worden. Iemand die voortdurend zielig doet, omdat hij/zij niks kan, kan aan de buitenkant heel nederig overkomen, maar wat speelt er zich van binnen af? Het kan best wel zijn dat dit een soort manipulatie is. En een directeur kan iedere dag voordat hij begint op zijn knieën gaan om Gods leiding te vragen.

Is het hoogmoedig naar God toe, om met Hem om te gaan als Vader? Door sommigen wordt dat ook zo beleefd. God lijkt voor hen zo onbereikbaar en de mens is zo nietig...Maar eigenlijk is dat ook weer een vorm van hoogmoed. Omdat je dan de genade van God niet goed genoeg vindt. Sommige mensen blijven voortdurend klagen dat ze zo slecht zijn. En is dat eigenlijk geen aanklacht tegenover God? Heeft Hij je dan niet de genade gegeven en mag je dan niet leven vanuit genade? Als je die genade niet erkent, ben je hoogmoedig...

Nee daar ben ik het niet mee eens.
Is het wel zo slecht om de calvinistische soberheid/matigheid/nederigheid te handhaven? Ik denk het niet.

Ik denk dat dat heel goed kan samengaan met het zelfbewust weten wie je bent en wat je kunt.
Net als wat je zegt Chatuliem... Een goede directeur, die zijn kwaliteiten kent kan heel goed smorgens heel nederig op zijn knieen gaan om God om hulp en raad te vragen. Die persoon is dan zowel nederig, matig en sober, als zelfbewust.

Nogmaals, ik denk dat het juist de combinatie is van die twee kanten die je tot een nerige christen maakt, en tegelijker tijd zelfbewust (wetend dat het is in Gods kracht) optreed op de werkvloer.
Als je met je hart aan God de eer geeft van al je kennen en kunnen, dan gaat dat prima samen met het uitermate benutten van de gaven die God je gegeven heeft. Dan mag je weten waar je goed in bent, maar geef je God de eer daarvan, en acht je de ander uitnemender als jezelf omdat je weten mag dat het niet jouw goedheid is, maar Gods goedheid, omdat Hij je deze talenten gaf.

Daarin tegen mag je jezelf ook slecht vinden als je jezelf vergelijkt bij de goedheid van God. Ook daar is niets mis mee, en ten diepste denk ik ook dat het waar is...wij zijn slecht vergeleken bij God. Maar ook daar mag je niet prat op gaan( dan is het weer hoogmoed: zo van ...kijk eens hoe goed ik ben doordat ik mezelf zo slecht vind) Valse nederigheid komt dan voort uit een hoogmoedig hart.

Ik weet waar ik goed in ben, ik weet wat mijn talenten zijn. Daar mag ik ook voor uitkomen en een ander mee behulpzaam zijn, maar ik mag mezelf daar niet mee ophemelen om te laten weten hoe goed ik wel niet ben. God is goed, dat hij me die talenten gaf.
Op die manier mag je savonds dan ook weer danken dat je die dag mocht doen waar je goed in was.

Berichten: 1146

WILLEMIJN232 schreef:

Is dat niet wat calvinistisch gedacht?

wel, ik ben een refo.. Knipoog smiley

Wat is er mis mee om in je eigen kracht te gaan staan en weten dat je dingen goed kunt. Ben je dan gelijk hoogmoedig en overtuigd van je eigen ik?
De één is goed in het geschreven woord, dat is een gave maar ben je dan hoogmoedig?

[color=FF0000]nee, je bent hoogmoedig als je hierover opscheppen gat of ermee pronken..

Mijn hulp in huis kan als geen ander poetsen en dat weet ze ook, daar liggen haar kwaliteiten maar ben je dan gelijk hoogmoedig?
dan geloof je in jezelf en daar is toch niets mis mee.....Volgens jou loop je er dan te koop mee...

Ik weet niet war of ik dat zeg?

Daarintegen kan nederigheid ook irritaties opwekken, mensen die het er altijd maar over hebben terwijl ze best weten wat voor kwaliteiten ze in huis hebben?

Is dit geen valse nederigheid?

En je mag toch ook eens best trots zijn op jezelf.....dankbaar kan ook, omdat je weet Wie het je geeft.
Volgens mij moeten we dat calvinistische denken eens los laten over hoogmoed en nederigheid.
Het zijn vaststaande definities..loslaten kan dan niet..

Hoogmoed vind ik als ik beweer als ik mijn huis beter kan poetsen dan mijn hulp dat kan.......dan zeg ik dingen die niet zo zijn want ik heb altijd strepen op mijn ramen als ik ze lap dus dan doe ik me beter voor dan ik ben........
En nederigheid? Nederigheid voor God, dat wel.....zelf niet voor God willen spelen maar een stukje ontzag voor de Allerhoogste.......daar kunnen we misschien nog wel een lesje in nederigheid over leren......

Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Als je zonden niet erkend dan ben je ook hoogmoedig.

Dit antwoord is voor mij exemplarisch voor dat soort denken. En het is een vorm van hoogmoed. Natuurlijk moet je erkennen dat je zondig bent, maar het zou niet de basis moeten zijn voor je relatie met God. De basis is immers Christus die onze zonden vergeven heeft. Waarom blijft men dan hangen in de gedachte dat we alleen maar zondaars zijn? We zijn ook kinderen van de Allerhoogste, verlost van de veroordeling, levend in de vrijheid die Christus ons geeft.

Berichten: 5407

MARIAN519 schreef:

Het zijn volgens bepaalde leren vaste definities he? Misschien is de bedoeling ervan wel een heel andere..........of kan je het anders opvatten dan het er staat......
En uiteraard kan je dankbaar zijn voor bepaalde gaves maar je moet ook realistisch blijven kijken en mens kunnen zijn......en enthousiast mogen zijn over zaken waar je goed in bent........
En natuurlijk ben je dankbaar voor de zaken die je kunt maar buiten de hoogmoed en nederigheid die mensen tentoonstellen(je weet tenslotte nooit wat er zich in de krochten van de ziel van die mensen afspeelt) is het belangrijk denk ik dat je als christen hoop, moed en vertrouwen in een betere wereld uitstraalt, dat je omziet in liefde naar de ander, niet roddelt over de ander en vooral de ander heel laat in zijn mens zijn met zijn minnen en zijn plussen......En dat dat al een hele klus is hoef ik hier eigenlijk niet te vermelden denk ik....... Engeltje smiley

En is het niet zo dat als je de ander niet heel laat dat je dan al hoogmoedig bezig bent? Ik vind persoonlijk het toppunt van hoogmoedigheid als mensen je gewoon straal negeren omdat ze het niet met je eens zijn of je niet aardig vinden........doe dan in ieder geval fatsoenlijk denk ik dan, is een heel verschil met aardig doen......
Dus hoogmoedig en nederigheid is een veel breder begrip dan we zo 123 denken.........

Berichten: 5057

WILLEMIJN232 schreef:

Het zijn volgens bepaalde leren vaste definities he? Misschien is de bedoeling ervan wel een heel andere..........of kan je het anders opvatten dan het er staat......
En uiteraard kan je dankbaar zijn voor bepaalde gaves maar je moet ook realistisch blijven kijken en mens kunnen zijn......en enthousiast mogen zijn over zaken waar je goed in bent........
En natuurlijk ben je dankbaar voor de zaken die je kunt maar buiten de hoogmoed en nederigheid die mensen tentoonstellen(je weet tenslotte nooit wat er zich in de krochten van de ziel van die mensen afspeelt) is het belangrijk denk ik dat je als christen hoop, moed en vertrouwen in een betere wereld uitstraalt, dat je omziet in liefde naar de ander, niet roddelt over de ander en vooral de ander heel laat in zijn mens zijn met zijn minnen en zijn plussen......En dat dat al een hele klus is hoef ik hier eigenlijk niet te vermelden denk ik....... Engeltje smiley

Wat een woord, krochten....

Berichten: 838

FRANKT627 schreef:

Ieder mens bezit kwaliteiten. Daar is niets mis mee. Het is zelfs goed of misschien wel noodzakelijk om deze dan ook te gebruiken. Ook daar is weer niets mis. Als men die kwaliteiten gaat gebruiken of misbruiken om je eigen persoontje in de verf te zetten door neer te kijken op anderen die deze kwaliteiten niet hebben is men hoogmoedig. Als men zich meer acht dan de anderen dan is men gewoon verkeerd bezig.

Augustinus schreef dat 'God hoogmoed zozeer haat, dat Hij liever nederigheid in verkeerde daden ziet dan hoogmoed in goede daden.'

Wie groot gaat op eigen kwaliteiten, vol is van eigen prestatities en volmaaktheid, acht zich beter dan anderen. Hij ziet met minachtong neer op anderen neer. (aldus T.J. van Bavel)

Helemaal mee eens Frank.

Berichten: 2113

WILLEMIJN232 schreef:

Maar waarom moet je altijd nederig zijn? Wat is er mis mee om zelfbewust in het leven te staan? Het is wat calvinistich die nederigheids gedachte.........Nederigheid voor God vind ik wat anders, maar in het gewone leven? Niets mis met een een stukje zelfverzekerdheid en weten dat je dingen kan.....en ook weten dat dingen grandioos mislukken want dan-weet je je plaats weer- zoals Susannah zegt.....

Hoi Willemijn, en andere forummers...

Ik denk dat het allereerst belangrijk is, dat je onderzoekt wat Jezus (of: De bijbel) precies bedoelt met de term: “Nederigheid”.

Ten eerste vraag ik mij af waarom Robbedoes873 de term “je vernederen” gebruikt, ook al staat het idd. zo in de bijbel, nederig zijn is m.i. weer iets anders. Ik denk dat de verwarring bij dit woord in ons dagelijks taalgebruik erg groot is en daarom vind ik het persoonlijk erg verwarrend en denk ik dat dit echt iets anders dan de nederigheid die elders in de bijbel bedoeld wordt. Juist “je vernederen” kan nogal eens verkeerd opgevat worden, denk ik dan.

(Tekst in de bijbel dien je te onderzoeken… Als er in de vertaling van “Het Boek” staat dat “het lachen je moet vergaan” en “je blijdschap moet omslaan in verdriet”, dan begrijpen de meesten van ons wel dat dit niet betekent dat je geen vreugde meer mag kennen, tekst onderzoeken dus !!).

Je vernederen, is dat niet eerder bedoeld als je onderwerpen (je afhankelijk weten) aan God ?
(En verder weten wat nu echt belangrijk is in het leven ?)
“Jezelf vernederen” betekent dat niet dat je erkent dat je waarde alleen door God Zelf wordt bepaald ?
Bescheidenheid wordt in de vertaling van “Het Boek” wel vertaald met “bescheiden zijn” maar ik persoonlijk denk dat bescheiden zijn niet altijd goed is. Sommige mensen kunnen ook te bescheiden zijn !! Ik denk dat het eerder een houding is. Bescheiden zijn kan ook betekenen jezelf te vér weg (of te vér op de achtergrond) zetten, terwijl je tot zoveel meer in staat bent.

Ik schreef eerder al… nederigheid betekent voor mij: “Je plaats weten”.
Maar wat is mijn (of jouw) plaats dan ?
Allereerst ben ik door God geschapen, maar ook verlost. Ik mag weten dat Hij mij hoogacht (Matt. 10:31)… hoezo bescheidenheid ? God denkt blijkbaar zo over mij (ondanks mijn tekortkomingen), en dat mag ik dan ook aannemen, zou ik dan niet ook zo over mijzelf mogen denken ? Ik denk dat ik daar zeker van mag zijn, juist omdat God mij die waarde toekent.
Zelfbewust in het leven staan is niks mis mee volgens mij. Als je talenten van God hebt gekregen is het ook je opdracht daar iets mee te doen; weten dat je dingen kan is dus alleen maar goed. Die horen bij jouw persoonlijkheid en het is aan jou om dat te onderzoeken.

Ergens las ik een zin die ik wel erg mooi vond, namelijk deze: “Maar Jezus was Zich bewust van Zijn positie als geliefde Zoon van God…” (en daarom kon Hij met de negatieve dingen die over Hem beweerd werden omgaan).

Het zou denk ik een ander verhaal worden als ik mijzelf zoveel credit geef, dat dit ten koste zou gaan van de ander. Als ik mijzelf een trapje hoger stel –waardoor mijn naaste onder mij komt te staan- ben ik, denk ik, verkeerd bezig. Andersom denk ik dat het net zo min de bedoeling is, dat je jezelf een trapje lager stelt dan de ander/ naaste.
Misschien kan ik dat duidelijk maken met iets heel anders, namelijk “genade”. Genade leert je een nederige houding aan te nemen. Je ontvangt het… het word je geschonken, niet dat je er recht op hebt en dat maakt je denk ik nederig.
(En blijkbaar had God dat voor jou over !)

Je plaats weten is m.i. niet alleen jezelf niet té hoog achten maar ook jezelf niet té laag achten.
Je hoeft jezelf niet te kleineren (zoals de betekenis kan zijn in “vernederen”), ik denk zelfs dat de bijbel dat helemaal niet bedoelt, maar nederig zijn als in “ootmoed”… een ‘onderworpenheid’, en dan (met name) aan God.

Noot
Spreuken 16: 18 “Hovaardij gaat vooraf aan het verderf, en hoogmoed komt voor de val”. (NBG)

Mensen met hoogmoed houden weinig rekening met hun eigen tekortkomingen. Het betekent dat je boven de ander gaat staan.
Je houding zou dan bijv. kunnen zijn dat je het zelf belangrijk vindt om vooraan te staan en je het de ander niet gunt.
Een mens wil gezien worden, maar waardering willen ontvangen gaat soms zo ver (té ver), dat het ten koste gaat van anderen om zelf maar gezien te worden. Je kunt zelfoverschrijdend zijn ten koste van anderen maar ook ten koste van jezelf, beide is niet de bedoeling.
Of zoiets als iedereen beschuldigen van fouten misschien terwijl je je eigen fout niet eens ziet ?
Als mens ben je beperkt, als je dat niet beseft en onderkent is de kans groot dat je jezelf verheft boven de ander. God zegt dan (denk ik) … doe dat niet, dan zal Ik jou daarvoor belonen. Ik doe dat voor jou, maar doe dat zelf niet. (Matt. 23:12)

Hoogmoed wordt in bijv. Het Boek ook wel vertaald met “trots”. Ik zou dat zelf niet willen vertalen met trots, want dan zouden sommige mensen kunnen denken dat je niet meer trots mag zijn en ik geloof dat -afhankelijk wat men onder trots verstaat- heel goed situaties kunnen voordoen dat je ook trots mag zijn op jezelf bijv.
Vaak is er een bepaalde schaamte voor trots. Trots zijn op je kinderen kan nog net, maar zodra het over jezelf gaat, lijkt het haast een zonde.
Ik denk persoonlijk dat er een goede trots is en een slechte trots is.
Als je jezelf de beste waant (en ‘dat beste’ valt heel erg tegen, als je het bijv. de anderen zou vragen) is het meer slechte trots denk ik.
Maar stel je hebt het echt heel moeilijk gehad en je hebt je er toch maar door weten te slaan, ondanks tegenslagen ed. dan vind ik dat je best trots op jezelf mag zijn. Vaak zie je dan ook wel dat anderen je gelijk geven.

Slechte trots (of hoogmoed) is dan misschien denken dat je (te) goed bent terwijl je het in wezen niet bent (neigt naar arrogantie), en goede trots is dat je in werkelijkheid ook echt je best hebt gedaan. je er bijv. ook echt doorheen hebt geworsteld, dan is het meer een feit.
Een voorbeeld van slechte trots is bijv. dat je ‘te trots bent om iets toe te geven’.
Een voorbeeld van goede trots is bijv. verheugd (en dankbaar) zijn omdat je bijv. een studie hebt afgerond, een verslaving hebt overwonnen of geduld hebt gehad gedurende een ziekteproces. Het is dan in de meeste gevallen niet hoogmoedig als je dan tegen jezelf zegt “Dat heb je goed gedaan”, dat is volgens mij gezonde eigenwaarde en getuigt m.i. van tevreden met jezelf zijn.

Enkele bijbelteksten (NBG) die over dit onderwerp gaan:

Spr. 18:12
Voor de val is het hart van de mens hoogmoedig, maar ootmoed gaat vooraf aan de eer.

Matth. 11:28- 30
28 Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; 29 neemt Mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; 30 want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.

Luc. 18:9 t/m. 14

Hand. 20:19
Dienende de Here met alle ootmoed, onder tranen en beproevingen, die mij overkwamen door de aanslagen der Joden.

Meer info die ik vond:
Negatief zelfbeeld is zonde
“Als je jezelf steeds naar beneden haalt vanuit een negatief (en dus verkeerd) zelfbeeld, dien je dit als zonde aan God te belijden en Zijn waarheid over jezelf te accepteren. In het accepteren van die waarheid ligt diepe vrede, die je bewaart voor allerlei neerdrukkende gedachten en gevoelens waar niemand iets aan heeft. Het gevolg is dat je een gezond zelfvertrouwen ontwikkelt, dat niet gebaseerd is op eigen vermeende kwaliteiten, maar wel op het feit dat God je volkomen accepteert en het feit dat God je van onschatbare waarde acht. De oplossing ontstaat als je door de Heilige Geest bevrijd wordt van de tirannie van de leugen en je gedachten worden gevuld met Gods waarheid. Die bevrijding begint nadat je deze waarheid in geloof hebt vast gegrepen en wordt compleet als je je volhardend aan deze waarheid blijft vasthouden.”

Zelfoverschatting
“Sommige mensen, vooral mensen met een overwegend gevoelsmatig of wilskrachtig karakter, kunnen op een andere manier een verkeerd beeld hebben van wie ze zijn: ze kunnen lijden aan chronische zelfoverschatting. Hun populariteit is hun naar het hoofd gestegen. Ze denken dat ze het helemaal gemaakt hebben door hun vlotte babbel, hun krachtige uitstraling, hun aantrekkelijke persoonlijkheid of wat dan ook. Ze ontlenen hun identiteit aan datgene wat hun populair heeft gemaakt en meestal is dat iets van de buitenkant. Tegelijk is hun innerlijk vaak arm gebleven. Ze zijn daardoor heel kwetsbaar geworden. Populariteit kan immers van de ene op de andere dag zo maar verdwijnen, en wat dan ? Ook voor mensen die geneigd zijn zichzelf te overschatten is het van belang om zicht te krijgen op wat God van hen vindt. Wie ben je in Zijn ogen ?
Je waarde ontleen je aan wat God over je zegt en denkt, aan het feit dat God van je houdt en in je werkt. Je bent daarom niets minder maar ook niets méér waard dan een ander.”

Het is een hele lap tekst geworden, maar ja… het is ook moeilijk vind ik om e.e.a. over dit onderwerp in het kort uit te leggen Knipoog smiley

Bovenstaande is hoe ik erover denk. Natuurlijk is het mogelijk dat jullie er anders over denken.
En Willemijn, over dat stukje gebak, het gaat er meer om denk ik dat je het een ander ook gunt Knipoog smiley

Susanna

Berichten: 5407

Hoi Susannah,

Je kan het stukje gebak ook delen he? Is ook een optie......

Het zijn prachtige woorden die je schrijft maar net wat ik al eerder heb aangegeven ik denk dat je in de praktijk gewoon je netjes moet gedragen zoals Jesus dat van ons verwacht en al die woorden over Hoogmoed en Nederigheid? We maken ons er allemaal weleens schuldig aan......

Berichten: 766

CHATULIEM619 schreef:

Dit antwoord is voor mij exemplarisch voor dat soort denken. En het is een vorm van hoogmoed. Natuurlijk moet je erkennen dat je zondig bent, maar het zou niet de basis moeten zijn voor je relatie met God. De basis is immers Christus die onze zonden vergeven heeft. Waarom blijft men dan hangen in de gedachte dat we alleen maar zondaars zijn? We zijn ook kinderen van de Allerhoogste, verlost van de veroordeling, levend in de vrijheid die Christus ons geeft.

Kijk, hier gaat het toch om?

Berichten: 766

CHATULIEM619 schreef:

Wat een woord, krochten....

....duistere spelonken....

wel een mooie relativering, Willemijn.

Berichten: 5407

MIEKE364 schreef:

....duistere spelonken....

wel een mooie relativering, Willemijn.

Dank je Mieke, aardig van je...... Lachende smiley

Berichten: 1181

CHATULIEM619 schreef:

Dit antwoord is voor mij exemplarisch voor dat soort denken. En het is een vorm van hoogmoed. Natuurlijk moet je erkennen dat je zondig bent, maar het zou niet de basis moeten zijn voor je relatie met God. De basis is immers Christus die onze zonden vergeven heeft. Waarom blijft men dan hangen in de gedachte dat we alleen maar zondaars zijn? We zijn ook kinderen van de Allerhoogste, verlost van de veroordeling, levend in de vrijheid die Christus ons geeft.

Dit is JOUW mening!
Ik denk dat een ieder persoon een andere basis heeft in zijn relatie met God.

Kijk naar het dagelijkse leven, en neem een familie voor de geest.

De vader:

De zoon heeft een heel andere basis in zijn relatie tot zijn vader, als de moeder, namelijk onderdanige liefde

De moeder heeft een andere basis, namelijk gelijkwaardige liefde

Een vriend van de vader heeft als basis vriendschap en vertrouwen
Een schuldenaar van die vader heeft als basis zijn schuld bij hem
Een personeelslid van die vader heeft als basis respect
etc etc.

Wat ik wil aangeven is dat ik denk dat onze basis met onze relatie tot God ook verschillend kan en mag zijn.
Voor de een is dit het verlossende werk van Jezus(geloof & dankbaarheid)), voor de ander is dit zijn zondenbesef als zijnde schuldenaar(Ellendekennis), voor een derde is de basis de hoop dat Jezus ook voor hem stierf( de hoop), maar die mist (Nog) de genade om te geloven dat het werkelijk zo is. En voor weer een ander is de basis pure liefde tot zijn God.

Je kunt op de basis niemand beoordelen, want ze kunnen allen goed zijn