verder...

Berichten: 43

SUSANNAH475 schreef:

is niet persoonlijk (voor jou) bedoeld hoor...
Soms heb ik het gevoel dat alleen God van me houdt... ik mis bepaalde mensen om me heen... ik mis gesprekken over het geloof, nee niet hier op het forum waar ik vaak het gevoel heb dat ik niet begrepen word... maar mensen die mij begrijpen, mensen die snappen dat ik serieus met het geloof bezig ben.
Ik heb vannacht tot 7 uur zitten praten met 1 hele goede vriend, maar hij is één van de weinigen die begrijpt hoe ik me voel.
Ik ben God dankbaar dat hij er tenminste nog voor me is.

Ze zeggen altijd dat God je niet meer geeft dan je dragen kunt; maar met mij gaat Hij voor mijn gevoel echt tever... ik kan soms gewoon niet meer !

ik reageer toch nog, al heb je iedereen al bedankt Knipoog smiley

wat mij helpt, als t even niet meer gaat...

zorgen voor een goed dag- en nachtritme, op tijd slapen, alleeeen in dat weekend lekker te laat gaan...uitgeput lijkt alles zoveel zwaarder dan uitgerust! (morgen ben ik vrij, dus ik mag nog eventjes....)

op t forum (en ook in je dagelijkse leven).....niet iedereen schrijft, praat naar je toe, we zijn allen anders! als je merkt dat er geen klik is in schrijfstijl, het jou negatieve gevoelens geeft stop dan met reageren. niet omdat andere mensen het niet goed bedoelen, maar omdat het jou leeghaalt, te veel beinvloedt. die grens al eerder trekken! niet op het moment dat het verdriet er is, maar eerder al! je klikt niet met heel CM, met de hele wereld, je kunt niet iedereen begrijpen. als het niet werkt, werkt het niet, ook ik heb dat moeten leren en ik denk velen van ons. probeer je te omringen met mensen die jou energie geven! laat het in ieder geval niet van je afnemen!

ik ga zelf beginnen met gesprekken met een ouder echtpaar, vanuit mijn gemeente. omdat ik dat nodig heb! dat was een lastige stap, maar t doet goed, je kunt t niet alleen! en er zijn zoveel mensen die dat gewoon een tijdje doen! je hebt steun en toeverlaat nodig, uitleg over God en de bijbel. bijbelstudie, en gewoon kletsen over van alles wat mij bezighoudt, geloofsvragen, die zijn er hier ook! ventileren is beter dan in je eentje malen, dat geeft positieve energie! en dat heb je nodig!

zorg vooral goed voor jezelf Suus, dat ben je echt waard!
je kwam al van ver, dat weten we hier, zet de volgende stappen maar!
bel toch eens een kerk of gemeente op, diensten in je eentje volgen is vaak best zwaar als alleenstaande of als je nou net niet lekker in je vel zit, maar er zijn altijd mensen die er voor jou kunnen zijn, jou uitleg kunnen geven, bij jou thuis willen komen wekelijks! vaak een hele stap maar de moeite waard!

Berichten: 838

SUSANNAH475 schreef:

Ze zeggen altijd dat God je niet meer geeft dan je dragen kunt; maar met mij gaat Hij voor mijn gevoel echt tever... ik kan soms gewoon niet meer !

Suus, vanmorgen las ik bij een van mijn hyves vrienden dit verhaal.
Het is een lap tekst, ik weet het, maar de moeite van het lezen waard.

DE LAST
Waarom was mijn last zo zwaar?
Ik smeet de slaapkamerdeur dicht en leunde ertegenaan.
Is er dan helemaal geen rust in dit leven? ... zat ik mezelf af te vragen.
Ik stommelde het bed in en gooide mijzelf neer, het kussen tegen mijn oren duwende om het lawaai van mijn bestaan uit te sluiten.
"Oh God," huilde ik, "Laat mij toch alstublieft slapen."
Laat me maar voor altijd blijven slapen om nooit meer wakker te worden!"
Met een diepe snik probeerde ik mezelf in onvergetelheid te vinden.
Daarna verwelkomde ik de zwartheid die over me heen kwam.
Licht omringde me toen ik weer bijkwam.
Ik vestigde mijn aandacht op de bron: het figuur van een man die voor een kruis stond.
"Mijn kind" vroeg die persoon, "waarom wil je bij Me komen voordat Ik klaar ben om je te roepen?
"Heer, het spijt mij, het is alleen maar omdat ... ik kan zo niet verder. U ziet hoe moeilijk het voor mij is. Kijkt u eens naar deze akelige last op mijn rug. Ik kan die gewoon niet meer dragen."
"Maar Ik had je verteld dan je al je lasten op Mij mocht gooien, want Ik zorg voor je. Mij juk is zacht en Mijn last is licht."
"Ik wist wel dat U dat zou zeggen. Maar waarom moet die van mij dan zo zwaar zijn?"
"Mijn kind, iedereen in de wereld heeft een last te tillen. Misschien wil je een andere proberen?"
"Kan dat dan?"
Hij wees naar verschillende lasten die aan Zijn voeten lagen.
"Ja hoor, je mag deze allemaal proberen."
Ze leken allemaal dezelfde grootte te hebben, maar elke last had een label met een naam erop.
"Daar is die van Joke" zei ik. Joke was getrouwd met een rijke zakenman. Zij woonde in een prachtige villa en had haar drie dochtertjes altijd in de prachtigste en duurste merkkleren. Soms haalde ze mij zelfs op in haar Mercedes als mijn auto stuk was.
"Laat mij die maar proberen." Zo moeilijk kon die last van haar niet zijn, dacht ik.
De Heer haalde mijn last van mijn schouders af en legde die van Joke erop.
Ik viel meteen door mijn knieën vanwege het gewicht.
"Haal het eraf!" zei ik. "Waarom is dat ding zo zwaar?"
"Kijk maar binnenin."
Ik maakte de touwtjes los en opende de bovenkant.
Daar binnenin was een figuur van haar schoonmoeder, en toen ik die eruit haalde, begon ze te spreken.
"Joke, je zal nooit goed genoeg zijn voor mijn zoon," begon ze. "Hij had je nooit moeten trouwen.
Je bent een verschrikkelijke moeder voor mijn kleinkinderen."
Ik legde vlug dit figuur weer terug in het pak en haalde er een andere uit.
Het was Gabrielle, Joke haar jongste dochter.
Haar hoofd had een verband eromheen die resulteerde van de operatie die had geprobeerd haar epilepsie te herstellen, maar tevergeefs.
Een derde figuur was de broer van Joke. Aan drugs verslaafd, was hij nu in de gevangenis voor het vermoorden van een politieagent.
"Ik zie nu waarom haar last zo zwaar is Heer. Maar ze lacht altijd, en ze staat altijd voor anderen klaar. Ik heb me nooit gerealiseerd ..."
"Wil je een andere proberen?" vroeg Hij zachtjes. Ik probeerde verscheidene.
Die van Paula voelde ook zwaar aan: zij had 4 kleine jongens op te voeden zonder vader.
Die van Debora was ook zo zwaar: een jeugd van sexuele mishandeling en een huwelijk van emotionele mishandeling.
Toen ik bij de last kwam van Ruth, hoefde ik die niet eens te proberen.
Ik wist dat ik daar reumatiek zou vinden, ouderdom, een veeleisende baan, een lieve man in een verzorgingstehuis.
"Ze zijn allemaal te zwaar, Heer," zei ik. "Geeft U mij mijn eigen last maar weer terug."
Toen ik weer de bekende last op me had, leek die wel veel lichter dan al die andere.
"Laten we eens van binnen kijken" zei Hij.
Ik draaide me om, en hield het pak goed vast. "Dat is niet zo’n goed idee, " zei ik.
"Waarom niet?"
"Nou er zit nogal veel rommel in."
"Laat Mij maar eens kijken."
De vriendelijke kracht van zijn stem was onweerstaanbaar.
Ik opende mijn last.
Hij haalde er een steen uit.
"Vertel me hier eens over."
"Heer, u weet het wel. Het is het geld. Ik weet dat we het niet zo krap hebben als sommige mensen in andere landen, of zelfs de daklozen. Maar we hebben geen ziektekostenverzekering, en als de kinderen ziek zijn kunnen we ze geeneens altijd meenemen naar een dokter. Ze zijn nog nooit naar een tandarts geweest. En ik ben het zo zat om ze altijd in gekregen kleren te steken."
"Mijn kind, Ik zal je toch in al je noden voorzien en in die van je kinderen. Ik heb ze gezonde lichamen gegeven.
Ik zal ze wel leren dat duren kleren ze niet meer waarde geeft in Mijn ogen."

Toen haalde Hij er een figuur uit van een kleine jongen." "En dit?" vroeg Hij.
"André ... " Ik liet mijn hoofd hangen, beschaamd om mijn zoon een last te noemen.
"Maar Heer, hij is hyperactief. Hij is niet rustig zoals die andere twee. Hij bezeert zich altijd omdat hij zo wild is, en de mensen denken vast dat ik hem mishandel. Ik ga altijd tegen hem tekeer, en er komt een dag dat ik hem echt pijn ga doen."
"Mijn kind," zei Hij, "als je Mij vertrouwt, zal Ik jouw kracht vernieuwen. Als je Mij toestemming geeft om je te vullen met Mijn Geest, dan zal Ik je geduld geven."
Toen haalde Hij een paar kiezelsteentjes uit mijn pak.
"Ja, Heer," zei ik met een zucht. "Die zijn klein. Maar ze zijn belangrijk voor mij.
Ik haat mijn haar. Het is dun, en ik kan er niets mee beginnen. Ik heb geen geld om eens naar de kapper te gaan. Ik ben te dik en ik kan maar niet op dieet blijven. Ik haat al mijn kleren. Ik vind het gewoon verschrikkelijk zoals ik eruit zie!"
"Mijn kind, de mensen kijken naar de buitenkant, maar Ik kijk naar het hart. Door Mijn Geest kan je zelfbeheersing krijgen om wat pondjes kwijt te raken. Maar je schoonheid komt niet van hoe je er van buiten uitziet. Inplaats daarvan moet het komen van je binnenste, de onvergankelijke schoonheid van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is in Mijn ogen"
Mijn last leek nu wel lichter als daarvoor. "Ik denk dat ik het nu wel aankan." zei ik.
"Er is nog meer," zei Hij. "Geef Mij die laatste steen eens."
"Oh, die hoeft U niet te nemen. Die kan ik zelf wel aan."
"Mijn kind, geef die aan Mij." Weer was die stem van Hem onweerstaanbaar.
Hij reikte Zijn hand uit, en voor de eerste keer zag ik die lelijke wond in Zijn hand.
"Maar, Heer, deze steen is zo erg, zo vreselijk ...,
zo ... Heer! Wat is er met Uw hand gebeurt? Dat zijn vreselijke littekens!"
Niet langer was mijn aandacht gevestigd op mijn last. Voor de eerste keer keek ik naar Zijn gezicht. Op Zijn wenkbrauwen zaten ook erge littekens, alsof iemand doornen erin geramd had.
"Heer", fluisterde ik. "Wat is er met U gebeurt?"

Zijn liefdevolle ogen raakten diep in mijn ziel.
"Mijn kind, dat weet je toch. Geef me nou eerst maar die steen.
Die behoort aan Mij toe. Ik heb het gekocht."
"Hoe dan?"
"Met mijn bloed."
"Maar waarom, Heer?"
"Omdat ik je liefheb met een eeuwige liefde. Geef het aan Mij."

Ik plaatste mijn vuile steen in Zijn verwonde handpalm.
Het bevatte alle viezigheid en vuilheid van mijn leven: mijn trots, mijn egoïsme, de depressie die me steeds zo kwelde.
Hij draaide zich naar het kruis en gooide mijn steen in een bad van bloed aan de onderkant van dat kruis.
Het maakte haast geen rimpeling.
"Nu, Mijn kind, je moet weer teruggaan. Ik zal altijd bij je zijn. Als je verdrietig bent, roep Mij dan aan en Ik zal je helpen en je dingen laten zien die je nu nog niet voor kan stellen."
"Ja, Heer, ik zal U aanroepen."
Ik boog voorover om mijn last weer op te pakken.
"Die mag je hier achter laten als je dat wilt.
Zie je al die andere lasten? Dat zijn de pakken die de anderen aan Mijn voeten hebben neergelegd.
Die van Joke, Paula, Debora, Ruth ... Als je je last hier laat, dan zal Ik hem samen met jou dragen.
Onthoud, Mijn juk is zacht en Mijn last is licht."
Toen ik mijn last bij Hem had gelaten, begon het licht te vervagen.
Maar ik hoorde Hem nog fluisteren: "Ik zal je nooit begeven, of verlaten."
Een vrede overstroomde in zijn ziel. Ik stond rechtop en wandelde weer terug in het leven.

Berichten: 1230

Wat mooi, Imke, heb het overgenomen!

Dank je wel!

Berichten: 1193

Prachtig Imke!

Berichten: 838

Dank jullie wel, het sprak mij ook erg aan.

Berichten: 2338

Mooi Imke, ik ga hem even "lenen" ... Knipoog smiley

Berichten: 3295

mooi, maar offtopic Twijfelende smiley

chris doe dr es wat aan!

Berichten: 1230

PIETER649 schreef:

mooi, maar offtopic Twijfelende smiley

chris doe dr es wat aan!

Helemaal niet off topic, gaat toch over hoe moeilijk het leven soms kan zijn?
Nou, das Suss dr ervaring juist en daarom vroeg ze gebed.
Wel ff bij de les blijven hè, Pieter Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Dit gedicht sluit daar naadloos bij aan!

Berichten: 838

PIETER649 schreef:

mooi, maar offtopic Twijfelende smiley

chris doe dr es wat aan!

Zie reactie hierboven van Carin.
Suus gaf aan het leven TE zwaar te vinden.
Dit verhaal geeft een uitkomst. Ja lasten aan de voet van het kruis laten zodat het samen met Jezus is te dragen.
Dus helemaal ONtoppic.

Berichten: 919

IMKE917 schreef:

Zie reactie hierboven van Carin.
Suus gaf aan het leven TE zwaar te vinden.
Dit verhaal geeft een uitkomst. Ja lasten aan de voet van het kruis laten zodat het samen met Jezus is te dragen.
Dus helemaal ONtoppic.

Suus, allèèn bidden kan ik voor jou, meer niet, ik heb eens met je pv gechat, begrijp je heel goed, jij wilt mij niet begrijpen en in die gedachtengang van jou, sta ik machteloos, wil je zo graag tot steun zijn, maar ik kreeg vooral de laatste tijd de indruk, dat je meelij aan het opwekken was, toen Zinga op forum ook iets zei, werd het bevestigd bij mij, ik heb het daar best wel moeilijk mee gehad, na onze chat,
voel je niet aangevallen door iedereen, wij hebben het beste met je voor
en ik vind ook, dat je best wel vooruit ging, nu val je ineenkeer weer
in je (wat Jonathan zegt) die slachtofferrol, stap er eens uit, wat
gebeurt is is gebeurt, moet je zien wat er in mijn leven is gebeurt,
zeur ik daarover? Nee, heeft geen zin, oude wonden openmaken,
daar word je nog beroerder van en ga je mensen meer de schuld geven,
leg alles bij GOD neer en VERGEVEN is heeeeel belangrijk, want waar
VERGEVING is ZAL GENEZING zijn, kun je wat met deze tekst,
kom meid, prik er doorheen, pak de tekst op en doe er wat mee.

Liefs van Eva, die het goed met je meent. Knipoog smiley

Berichten: 413

EVA685 schreef:

Suus, allèèn bidden kan ik voor jou, meer niet, ik heb eens met je pv gechat, begrijp je heel goed, jij wilt mij niet begrijpen en in die gedachtengang van jou, sta ik machteloos, wil je zo graag tot steun zijn, maar ik kreeg vooral de laatste tijd de indruk, dat je meelij aan het opwekken was, toen Zinga op forum ook iets zei, werd het bevestigd bij mij, ik heb het daar best wel moeilijk mee gehad, na onze chat,
voel je niet aangevallen door iedereen, wij hebben het beste met je voor
en ik vind ook, dat je best wel vooruit ging, nu val je ineenkeer weer
in je (wat Jonathan zegt) die slachtofferrol, stap er eens uit, wat
gebeurt is is gebeurt, moet je zien wat er in mijn leven is gebeurt,zeur ik daarover? Nee, heeft geen zin, oude wonden openmaken,
daar word je nog beroerder van en ga je mensen meer de schuld geven,
leg alles bij GOD neer en VERGEVEN is heeeeel belangrijk, want waar
VERGEVING is ZAL GENEZING zijn, kun je wat met deze tekst,
kom meid, prik er doorheen, pak de tekst op en doe er wat mee.

Liefs van Eva, die het goed met je meent. Knipoog smiley

Bessssstee Eva,

We hebben allemaal onze wortels in het paradijs.
Dus wat wat betreft, zijn we allemaal eender.

Sommige mensen, kunnen wel eens heeeeeel gevoelig zijn
Niet alleen voor de inhoud, maar ook voor de taal.
Soms kan ongemerkt een zinswending anders overkomen, dan bedoeld.
Een zinswending, die je zelf niet bewust bent...
omdat we allemaal uit hetzelfde worteltje afstammen * ook ik maak schrijffouten... en allemaal het liefst ook van die boom der kennis eten...
We willen als mens, alles zo graag WETEN!
En als we het dan weten... dan schrijven we woorden, zinnen, hoofdstukken, boeken vol, mega, mega een heel internet vol!
Met nu al 4 miljard internet IP adressen!
De boom der kennis groeide nooit sneller dan in onze dagen!
En tegelijk ligt juist in de boom der kennis, de zonde.
Oeps!
We willen als mens alles ontleden, ontrafelen, ontdekken
terwijl de liefde, die andere boom...
juist zegt dat we in liefde alles moeten bedekken.
Denk aan Sem, Cham en Jafet...
met de mantel der liefde bedekken...
Daarin ligt de zegen,
daarin ligt de vreugde wijn
zo ontdek ik niet alleen in de inhoud,
maar ook in de vorm
dingetjes die een mens soms pijnlijk kunnen raken.

Als ik jou schrijf,
dat 'dat rode, dat rode daar' een voltooid deelwoord is
en dus met een d moet...
dan denk je (of een ander) Duhhhh!!!
Het is heel moeilijk, om na kritiek direct te zeggen:
D
.....
:D

Ja...

:D
:D
:D

drie keer is scheepsrecht

Waarom zeg ik dit?

Eh...
geloven is een werkwoord
maar de wijze waarop dat werkwoord soms geschreven wordt
kan soms overkomen als dwang
terwijl Christus juist leert> 'mijn juk is zacht'

kortom>
Geloven is een werkwoord met een zachte g
Belangrijk!
ja, want het is de toon die de muziek maakt
ennuhh...

hoe schrijf je hier een zachte g?

Berichten: 4047

en, suus, na al die goedbedoelde reacties; knap je er al van op?? Clown smiley

Berichten: 919

BEHAPPY332 schreef:

Bessssstee Eva,

We hebben allemaal onze wortels in het paradijs.
Dus wat wat betreft, zijn we allemaal eender.

Sommige mensen, kunnen wel eens heeeeeel gevoelig zijn
Niet alleen voor de inhoud, maar ook voor de taal.
Soms kan ongemerkt een zinswending anders overkomen, dan bedoeld.
Een zinswending, die je zelf niet bewust bent...
omdat we allemaal uit hetzelfde worteltje afstammen * ook ik maak schrijffouten... en allemaal het liefst ook van die boom der kennis eten...
We willen als mens, alles zo graag WETEN!
En als we het dan weten... dan schrijven we woorden, zinnen, hoofdstukken, boeken vol, mega, mega een heel internet vol!
Met nu al 4 miljard internet IP adressen!
De boom der kennis groeide nooit sneller dan in onze dagen!
En tegelijk ligt juist in de boom der kennis, de zonde.
Oeps!
We willen als mens alles ontleden, ontrafelen, ontdekken
terwijl de liefde, die andere boom...
juist zegt dat we in liefde alles moeten bedekken.
Denk aan Sem, Cham en Jafet...
met de mantel der liefde bedekken...
Daarin ligt de zegen,
daarin ligt de vreugde wijn
zo ontdek ik niet alleen in de inhoud,
maar ook in de vorm
dingetjes die een mens soms pijnlijk kunnen raken.

Als ik jou schrijf,
dat 'dat rode, dat rode daar' een voltooid deelwoord is
en dus met een d moet...
dan denk je (of een ander) Duhhhh!!!
Het is heel moeilijk, om na kritiek direct te zeggen:
D
.....
:D

Ja...

:D
:D
:D

drie keer is scheepsrecht

Waarom zeg ik dit?

Eh...
geloven is een werkwoord
maar de wijze waarop dat werkwoord soms geschreven wordt
kan soms overkomen als dwang
terwijl Christus juist leert> 'mijn juk is zacht'

kortom>
Geloven is een werkwoord met een zachte g
Belangrijk!
ja, want het is de toon die de muziek maakt
ennuhh...

hoe schrijf je hier een zachte g?

Heb je inmiddels gemaild Knipoog smiley

Berichten: 766

SUSANNAH475 schreef:

Ik kan alleen maar zeggen...

als je echt met mij begaan bent bidt dan voor mij, dat ik de kracht weer vind voor dit leven.

Suus

Wat een prachtige reacties he Susannah, zou je die ook krijgen van mensen in je privéleven? 't Zal heel wat tijd vergen om je zo'n heel verhaal te vertellen bij de koffie na de dienst zoals je ze hier krijgt.
Kan je wel zien dat God je altijd vindt? CM is er niet voor niets.
Neem het allemaal ter harte en wees dankbaar voor al die prachtige vriendschap. Tel je zegeningen, klinkt ouderwets maar helpt. Vraag Hem wat Hij van je wil waarom je het zo moeilijk hebt, zet je hart en je ziel open en je zult Zijn antwoord ervaren. Vraag elke dag om leiding door Zijn Geest en geniet van Zijn Liefde in alles in en om je heen. Wees dankbaar voor Zijn Liefde en schrijf es op of zeg hardop waarmee je allemaal blij bent, wat je niet zou willen missen. En wat je wel mist? Elk nadeel heeft zijn voordeel. Verlies je gevoel voor humor niet. Stap uit je slachtofferrol en haal eens een paar keer diep adem en zucht goed uit. Zorg goed voor jezelf en vergeef jezelf. Dank voor de nieuwe dag voordat je eraan begint en vertrouw je aan Hem toe, iedere ochtend opnieuw. Zet 'm op!

Berichten: 7083

MARISKA601 schreef:

Wat wil je hiermee bereiken?
Dat we medelijden met je krijgen?
Of is onze reactie naar jou toe verkeerd?

Susannah probeert hier gewoon even duidelijk te maken dat ze het erg moeilijk heeft.

Daar is al moed genoeg voor nodig, om dat te doen.

En 'medelijden'is een negatief woord, wat dan wel heel erg verkeerd kan vallen hoor...

Ik vind het heel erg dapper dat Susannah hier zo open probeerd te zijn.

Zelfs al zou niet iedereen dat snappen.

En dat psychiaters met pillen strooien, zodat iemand ook nog eens medicijnverslaafd raakt, dat is al heel erg lang bekend.

Ik laat het hier effe bij.

Susannah, ik begrijp jou wel hoor ;)

Sterkte...

Berichten: 60

hoi susanne hoe gaat het nu met je??
Arnold