Hoe verder na scheiding of beeïndiging relatie?

Berichten: 3599

INGE721 schreef:

Ik heb het gelezen he? Of het waar is geen flauw idee, ik ben in mijn 2e relatie dus errug gevaarlijk.

Het is, denk ik, logisch dat je verdriet hebt na je scheiding. Je bent nooit getrouwd om te gaan scheiden...je hebt, naar ik aanneem, oprecht van je partner gehouden dus het zou vreemd zijn als je geen verdriet voelt.
Voor mijzelf voelde het ook als een falen naar God toe, dat ik het niet langer vol kon houden. Gelukkig is die gedachte verdwenen.

Gelukkig was ik in alle 3 de relaties (nog) niet getrouwd en ook niet samenwonend. Dat wil niet zeggen dat het uitmaken daardoor minder emotioneel en heftig was, maar praktisch gezien had ik geen problemen met alle "rompslomp" rond een scheiding.

Zeker in mijn laatste relatie had ik er al veel eerder een einde aan moeten maken, maar ja, ik ben niet iemand die snel iets opgeeft en dat dus ook niet. Maar het gevoel van falen naar God toe? Nee, dat herken ik gelukkig niet, wel een het gevoel dat ik gefaald had.

Ik heb zeker oprecht van hem gehouden, maar op een gegeven moment trok ik het niet meer. Hij leidde een dubbelleven vol verslavingen en liegen en hoe hard ik ook mijn best gedaan heb om hem te vertrouwen, het lukte niet meer.
Ik kan er een boek over schrijven...

Berichten: 535

ANNETTE792 schreef:

Je kunt scheidingen niet vergelijken he. In mijn geval was die liefde er al jaren niet meer en het verdriet heb ik meer voor de scheiding gehad dan erna, toen was ik enkel maar vreselijk boos, op hem en op mezelf.

Het is gewoon mooi dat iedereen zijn/haar eigen verhaal hier kwijt kan.
En inderdaad: elk mens is uniek, elke relatie en verbreken ervan ook.

Berichten: 150

TALLGUY817 schreef:

God doet immers alles medewerken ten goede!!

Dat zei mijn ex ook... Daar moet ik nu achter komen...

Berichten: 535

JOSINA022 schreef:

Gelukkig was ik in alle 3 de relaties (nog) niet getrouwd en ook niet samenwonend. Dat wil niet zeggen dat het uitmaken daardoor minder emotioneel en heftig was, maar praktisch gezien had ik geen problemen met alle "rompslomp" rond een scheiding.

Zeker in mijn laatste relatie had ik er al veel eerder een einde aan moeten maken, maar ja, ik ben niet iemand die snel iets opgeeft en dat dus ook niet. Maar het gevoel van falen naar God toe? Nee, dat herken ik gelukkig niet, wel een het gevoel dat ik gefaald had.

Ik heb zeker oprecht van hem gehouden, maar op een gegeven moment trok ik het niet meer. Hij leidde een dubbelleven vol verslavingen en liegen en hoe hard ik ook mijn best gedaan heb om hem te vertrouwen, het lukte niet meer.
Ik kan er een boek over schrijven...

Ik voelde me schuldig naar God toe omdat ik had beloofd bij mijn ex te blijven in voor en tegenspoed, tot de dood ons zou scheiden.
Maar God heeft mij laten zien dat het de beste keuze is geweest die ik heb kunnen maken in mijn leven. Voor mij maar meer nog voor mijn jongens.
Ik hield nog van hem toen ik de scheiding aanvroeg.
Maar was voor mij ook zoals jij zegt: op een gegeven moment kun je gewoon de kar niet meer trekken.

Berichten: 1156

IFAN841 schreef:

Dat zei mijn ex ook... Daar moet ik nu achter komen...

Blijkbaar was ze jouw liefde niet waard, wie weet brengt god je ooit een echte lieve vrouw op je weg, want als ze je zo in het ootje heeft genomen ging ze denk ik niet echt lief en kostbaar met je om.

Berichten: 3295

HERMA135 schreef:

k weet niet of je op mijn vraag in wil gaan, maar wat was er dan zo bitter?
If you don't mind me asking....

Als ik een waardeoordeel over mn eerste huwelijk op een forum zet, mag je daar best een vraag over stellen.
Zeker omdat ik dat waardeoordeel zonder toelichting plaats.
So, no, I don´t mind you asking Knipoog smiley

Ik hoop dat je iets meer begrijpt met de volgende zeer beknopte omschrijving:

In mijn huwelijk werd ik langzaam ingekapselt, daardoor verdwenen al mijn sociale contacten met mijn familie en vrienden.
Dat was een sluipend proces waarvan ik de essentie pas naderhand echt zag.
Tevens verdween heel snel de liefde en werd het meer een dwang en plicht om te functioneren in onze huishouding.
In feite werd ik ongemerkt gedegradeerd tot pinautomaat om aan de (dure) hobbies en grillen van mn ex te voldoen.
Je groeit in die situatie, als het in 1 klap zou gebeuren zou je er nooit intrappen.
Maar om een simpel veelzeggend voorbeeldje te geven: ik wist pas na de scheiding wat mijn pincode was... Verlegen lachende smiley

Berichten: 1156

PIETER649 schreef:

Als ik een waardeoordeel over mn eerste huwelijk op een forum zet, mag je daar best een vraag over stellen.
Zeker omdat ik dat waardeoordeel zonder toelichting plaats.
So, no, I don´t mind you asking Knipoog smiley

Ik hoop dat je iets meer begrijpt met de volgende zeer beknopte omschrijving:

In mijn huwelijk werd ik langzaam ingekapselt, daardoor verdwenen al mijn sociale contacten met mijn familie en vrienden.
Dat was een sluipend proces waarvan ik de essentie pas naderhand echt zag.
Tevens verdween heel snel de liefde en werd het meer een dwang en plicht om te functioneren in onze huishouding.
In feite werd ik ongemerkt gedegradeerd tot pinautomaat om aan de (dure) hobbies en grillen van mn ex te voldoen.
Je groeit in die situatie, als het in 1 klap zou gebeuren zou je er nooit intrappen.
Maar om een simpel veelzeggend voorbeeldje te geven: ik wist pas na de scheiding wat mijn pincode was... Verlegen lachende smiley

Zit er dan niet een stuk eigen aandeel in van grenzen niet aangeven? te lief zijn, waardoor je een ander over je grenzen liet lopen? Niet dat dat een slechte eigenschap is, maar schrijf het meer als zorg, met de hoop dat je nu wel je grenzen goed aangeeft.

Berichten: 4863

PIETER649 schreef:

Als ik een waardeoordeel over mn eerste huwelijk op een forum zet, mag je daar best een vraag over stellen.
Zeker omdat ik dat waardeoordeel zonder toelichting plaats.
So, no, I don´t mind you asking Knipoog smiley

Ik hoop dat je iets meer begrijpt met de volgende zeer beknopte omschrijving:

In mijn huwelijk werd ik langzaam ingekapselt, daardoor verdwenen al mijn sociale contacten met mijn familie en vrienden.
Dat was een sluipend proces waarvan ik de essentie pas naderhand echt zag.
Tevens verdween heel snel de liefde en werd het meer een dwang en plicht om te functioneren in onze huishouding.
In feite werd ik ongemerkt gedegradeerd tot pinautomaat om aan de (dure) hobbies en grillen van mn ex te voldoen.
Je groeit in die situatie, als het in 1 klap zou gebeuren zou je er nooit intrappen.
Maar om een simpel veelzeggend voorbeeldje te geven: ik wist pas na de scheiding wat mijn pincode was... Verlegen lachende smiley

Het is aan jouw...dat je hier zo open over bent...
Maar 1 ding vraag ik me af....
Ben jij dan niet veel veranderd???
Dat je dan zo liet sollen met je...
Ik kan me geen voorstelling maken...(zo eens jouw woorden lezende) dat jij dit...met je liet gebeuren...

Berichten: 3599

INGE721 schreef:

Ik voelde me schuldig naar God toe omdat ik had beloofd bij mijn ex te blijven in voor en tegenspoed, tot de dood ons zou scheiden.
Maar God heeft mij laten zien dat het de beste keuze is geweest die ik heb kunnen maken in mijn leven. Voor mij maar meer nog voor mijn jongens.
Ik hield nog van hem toen ik de scheiding aanvroeg.
Maar was voor mij ook zoals jij zegt: op een gegeven moment kun je gewoon de kar niet meer trekken.

Idd!

Berichten: 5407

ZEELAND736 schreef:

Het is aan jouw...dat je hier zo open over bent...
Maar 1 ding vraag ik me af....
Ben jij dan niet veel veranderd???
Dat je dan zo liet sollen met je...
Ik kan me geen voorstelling maken...(zo eens jouw woorden lezende) dat jij dit...met je liet gebeuren...

Kan ieder mens gebeuren.....soms heb je zaken pas veel later door omdat het inderdaad zo langzaam met je leven vergroeit dat je het niet meer als raar ervaart..........dus met je laten sollen is wel een onaardige reactie.....en ook wat veroordelend......jammer....

Berichten: 3295

PETRA944 schreef:

Zit er dan niet een stuk eigen aandeel in van grenzen niet aangeven? te lief zijn, waardoor je een ander over je grenzen liet lopen? Niet dat dat een slechte eigenschap is, maar schrijf het meer als zorg, met de hoop dat je nu wel je grenzen goed aangeeft.

Ik ben medeschuldig ja, ik heb het laten gebeuren.
En ik heb er van geleerd... ik weet al mn pincodes nu Knipoog smiley

Berichten: 5407

PIETER649 schreef:

Ik ben medeschuldig ja, ik heb het laten gebeuren.
En ik heb er van geleerd... ik weet al mn pincodes nu Knipoog smiley

Je ega ook?????? Clown smiley

Berichten: 3295

WILLEMIJN232 schreef:

Je ega ook?????? Clown smiley

dat dan weer wel, maar dat maakt niets uit, dr is toch geen saldo meer Twijfelende smiley

Berichten: 1156

PIETER649 schreef:

Ik ben medeschuldig ja, ik heb het laten gebeuren.
En ik heb er van geleerd... ik weet al mn pincodes nu Knipoog smiley

Vind dat je dat niet echt schuldig kan noemen, is alleen een aandeel erin dat je zelf te lief bent en over je grenzen liet lopen. waar sommiggen misbruik dan van maken, zulk soort mensen zijn schuldig vind ik en jouw liefde toch niet waard. iemand die echt van je houd, bewaakt jouw grenzen ook

Berichten: 45

PIETER649 schreef:

Als ik een waardeoordeel over mn eerste huwelijk op een forum zet, mag je daar best een vraag over stellen.
Zeker omdat ik dat waardeoordeel zonder toelichting plaats.
So, no, I don´t mind you asking Knipoog smiley

Ik hoop dat je iets meer begrijpt met de volgende zeer beknopte omschrijving:

In mijn huwelijk werd ik langzaam ingekapselt, daardoor verdwenen al mijn sociale contacten met mijn familie en vrienden.
Dat was een sluipend proces waarvan ik de essentie pas naderhand echt zag.
Tevens verdween heel snel de liefde en werd het meer een dwang en plicht om te functioneren in onze huishouding.
In feite werd ik ongemerkt gedegradeerd tot pinautomaat om aan de (dure) hobbies en grillen van mn ex te voldoen.
Je groeit in die situatie, als het in 1 klap zou gebeuren zou je er nooit intrappen.
Maar om een simpel veelzeggend voorbeeldje te geven: ik wist pas na de scheiding wat mijn pincode was... Verlegen lachende smiley

Ja, het woord ingekapseld worden zegt heel veel en dat je je een pinautomaat voelde
Kun jen u, na die hele periode ook wijze dingen doorgeven a.h.w hoe jij dat als man hebt ervaren.het ingekapseld worden en wat er eigenlijk verkeerd ging in het naar mij gevoel claimend gedrag van je vrouw?
Je voelde je meer haar bezit dan dat er liefde was?
Je hoeft niet te reageren hoor....

Berichten: 4863

Denk wel dat Pieter zichzelf aardig kan verdedigen....
Zeker als hij het ergens niet mee eens is...

Berichten: 5407

ZEELAND736 schreef:

Denk wel dat Pieter zichzelf aardig kan verdedigen....
Zeker als hij het ergens niet mee eens is...

Blijkbaar toch niet als je zijn huwelijks verhaal leest.... Knipoog smiley

Berichten: 1156

HERMA135 schreef:

Ja, het woord ingekapseld worden zegt heel veel en dat je je een pinautomaat voelde
Kun jen u, na die hele periode ook wijze dingen doorgeven a.h.w hoe jij dat als man hebt ervaren.het ingekapseld worden en wat er eigenlijk verkeerd ging in het naar mij gevoel claimend gedrag van je vrouw?
Je voelde je meer haar bezit dan dat er liefde was?
Je hoeft niet te reageren hoor....

Lijkt mij hetzelfde zoals vrouwen wel es ingekapseld worden, met beetje voor beetje grensverleggend.

Berichten: 2212

Tis weer te triest voor woorden, Huilende smiley, smiley in tranen

bakkeleien over skeijen Gefrustreerde smiley

Berichten: 4863

Ha Gerrit...welkom op de bakkeleisite!!!

Berichten: 5057

Het is nu al een hele poos geleden dat mn vrouw en ik uit elkaar zijn gegaan. Vanaf het begin hebben we ervoor gekozen om elkaar te kinderen te gunnen. Ik zelf vind het vreemd, dat één van de ouders het alleenrecht van de kinderen opeist. Je kunt toch niet van ze verwachten dat ze partij kiezen, bovendien als je ze laat kiezen, voelt het nee veel zwaarder dan het ja. Aangezien mijn zoon bijna in de puberleeftijd zat, kozen we ervoor dat hij bij mij ging wonen. In die leeftijd is het verstandig dat hij een voorbeeld zou hebben, en een zoon bij de moeder laten betekent dat hij de rol van de vader gaat overnemen.
Vanaf het begin heb ik ervoor gezorgd ook betrokken te blijven bij mn dochter (s). Dus ik belde vrijwl elke dag ging ook naar de ouderavonden toe. Ze zijn dus opgegroeid met zowel een vader als een moeder, alleen woonden die in twee huizen.

Misschien heeft het een invloed gehad dat ze hun zusje verloren hebben. Het heeft de band wel hechter gemaakt, maar nu ze allebei de leeftijd hebben om zelfstandig te gaan wonen, ben ik blij dat we echt een gezinnetje zijn gebleven, weliswaar in twee huizen, maar nog steeds met elkaar verbonden.

Dat kwam deze week ook weer goed van pas. Mijn ex werd opgenomen in het ziekenhuis vanwege een blindedarm ontsteking. Toen ze daar lag, had ze hulp nodig. Haar moeder en zus die beide op leeftijd zijn moesten ook komen. Ik heb ze dus gebracht en gehaald. Gewoon, als de moeder ziek is, hebben de kinderen er ook last van en als ik ze dan kan helpen doe ik dat.

Ik vertel dit verhaal om aan te geven, dat als je gescheiden bent, het heel goed mogelijk is om toch een positief contact er aan over te houden. Dat is niet alijtd gemakkelijk hoor, maar het kan wel.

Berichten: 1663

CHATULIEM619 schreef:

Ik vertel dit verhaal om aan te geven, dat als je gescheiden bent, het heel goed mogelijk is om toch een positief contact er aan over te houden. Dat is niet alijtd gemakkelijk hoor, maar het kan wel.

Het lukt enkel als beide partijen er zo in staan. Gelukkig is dat bij jullie het geval maar dat is bij veel mensen helaas niet het geval.
Ik had in mn eigen geval graag gezien dat het ook op die manier gelukt was, ik heb er heel lang mn best voor gedaan, maar in je eentje lukt het niet als de andere partij andere ideeen heeft.

Berichten: 1156

ANNETTE792 schreef:

Het lukt enkel als beide partijen er zo in staan. Gelukkig is dat bij jullie het geval maar dat is bij veel mensen helaas niet het geval.
Ik had in mn eigen geval graag gezien dat het ook op die manier gelukt was, ik heb er heel lang mn best voor gedaan, maar in je eentje lukt het niet als de andere partij andere ideeen heeft.

Dat is mijn ervaring ook, heb twee exxen de ene kijkt amper na ze om, de ander gaat goed, geeft ook ergens aan helemaal dat het niet aan mij ligt. En wat heb ik er me best voor gedaan en verdriet om gehad. ben zelfs verhuist na me scheiding in een woonplaats waar ik niemand kon, zodat ik nog maar drie kwartier van ex af zou wonen, want ex verhuisde met nieuwe liefde ver weg. Op een dag laat je los, zie je in dat wat je ook doet, als de ander niet mee werkt houd het op. Ex ging gewoon verder, na drie weken scheiding verhuisde hij ver weg, ging een kindje met nieuwe vrouw maken, kinder alie, daar doet hij niet aan. 1 keer in de week komt hij langs en trekken 2 van de 7 kids van hem met hem effe op, verder niks, de andere 5 hebben zelf niet zon interesse in hem, te vaak teleurgsteld door hem, en het punt komt denk ik dat die andere twee dat ook krijgen, daar geef ik ze de ruimte in,zolang ze met hem om willen gaan, laat ex iedere week hier komen daarvoor.Want bij hem mogen z eniet komen, op vakantie met pa nee hoor, want zijn nieuwe vrouw van 25 jaar jonger kan niet zo goed met kids.En zo koos me ex voor de nieuwe vrouw en niet voor de kids. sukkel..... maar heb drie zonen , niks mietjes aan het worden zonder mannen vb. Ze worden steeds meer echte mannen, 1 tje zit bij de jeugdbrandweer, daar heeft hij betere mannen als vb dan zijn vader.

Berichten: 27

INGE721 schreef:

Hier heb je denk ik wel een kern te pakken Johan. Je weet wat je hebt in je uppie dus de angst om je weer te binden en dan toch na een aantal maanden alleen te komen staan is onverdraaglijk soms.

Maar.....er is hoop.....
Veel praten samen en dan kom je een heel eind.
En, wat bij mij hielp, gewoon de knop omzetten en gaan voor deze man.

En dat laatste "gaan voor deze man" lijkt mij zo gevaarlijk weet je, Als je niet oppast zet je jezelf aan de kant om iets te bereiken. Maar wat wil je dan bereiken?

Berichten: 27

IFAN841 schreef:

Nou, als je voor het O-tje word gehouden dan ben je gauw klaar hoor met rouwen. Kijk, als je verdriet omslaat in woede dan treur je ook niet meer om iemand...

Juist en woede is een deel van het procces waarbij je een negatieve relatie verwerkt.
Heb je dat ook gehad? ongeloof, verdriet, woede als het om menselijke relaties gaat die worden verbroken en dan rouw kort of lang?
Dat is een procces wat ik zelf een aantal jaren lang heb doorgemaakt, stap voor stap.

Berichten: 27

PETRA944 schreef:

denk jij, je bent nog maar drie weken verder, mijn man kon het niet laten om vreemd met iedereen te gaan, maakte kind bij een ander 2 dagen na de geboorte van een kind werd er ergens anders ook een kindje geboren, dus weet hoe het voelt om voor het ootje te worden gehouden, en ja dan komt er boosheid, later komen er andere fases van het rouwproces, verdriet, acceptatie, vergeving, alleen verder gaan, je leven weer oppakken. hoeft niet persee in die volgorde, maar zoals was het inge ? eerder al schreef, je kan pas verder met een nieuwe relatie als je je ouwe hebt losgelaten helemaal. Dat doe je niet effe in drie weken, je komt toch door een soort rouwproces. Waar jij nu in zit is boosheid, de andere moet je nog door heen. sterkte ermee

Petra, je legt het heel goed uit en vele mensen zullen het herkennen of er iets aan hebben. Ik onderschrijf het uit ervaring.

Berichten: 27

ERIKA129 schreef:

Alle mensen zeg heb je niks anders te doen dan iemand die je totaal niet kent zo neer te zetten??
Ik zou zeggen ga de bijbel eens echt goed bestuderen!!! neem daarvoor ruim de tijd wordt het tenminste weer gezellig op cm!!!!

Erika, dat heb je goed. En aan de mensen die de bijbel aan een ander willen citeren wil ik graag de volgende doorgeven; de Bijbel is om te leren in plaats van te citeren.

Berichten: 27

MIRRIE240 schreef:

Heb je inderdaad een punt. Ik merk aan mezelf dat ik enorm verlang naar iemand naast me, maar aan de andere kant, als het te dichtbij komt duw ik het meteen weer af. Soort van automatische beveiliging van mijn hart ofzo, ik weet het ook niet. Feit is wel dat een man van goede huize zal moeten komen wil hij hier door heen komen. En dan is er voor mezelf ook nog wel wat werk weggelegd..
Laten we hopen dat t met de tijd slijt, en er vanzelf weer vertrouwen zal groeien.

Ik mag je meegeven; slijten zal het zeker, de pijn en het verdriet worden minder. Wat ik zelf tegenwoordig sterk doe is "het belang van de ander" proberen boven water te krijgen. Ik bedoel dus, wat is het belang van de ander om iets van mij te willen. Wat was het belang van mijn ex om een relatie met mij aan te gaan? Ik heb het ontdekt. Ontdek ook je eigen belang, wat is er nodig om weer vertrouwen te krijgen bijvoorbeeld. Oeps, ik stop anders ga ik doordraven
Knipoog smiley

Berichten: 27

CHATULIEM619 schreef:

Het is nu al een hele poos geleden dat mn vrouw en ik uit elkaar zijn gegaan. Vanaf het begin hebben we ervoor gekozen om elkaar te kinderen te gunnen. Ik zelf vind het vreemd, dat één van de ouders het alleenrecht van de kinderen opeist. Je kunt toch niet van ze verwachten dat ze partij kiezen, bovendien als je ze laat kiezen, voelt het nee veel zwaarder dan het ja. Aangezien mijn zoon bijna in de puberleeftijd zat, kozen we ervoor dat hij bij mij ging wonen. In die leeftijd is het verstandig dat hij een voorbeeld zou hebben, en een zoon bij de moeder laten betekent dat hij de rol van de vader gaat overnemen.
Vanaf het begin heb ik ervoor gezorgd ook betrokken te blijven bij mn dochter (s). Dus ik belde vrijwl elke dag ging ook naar de ouderavonden toe. Ze zijn dus opgegroeid met zowel een vader als een moeder, alleen woonden die in twee huizen.

Misschien heeft het een invloed gehad dat ze hun zusje verloren hebben. Het heeft de band wel hechter gemaakt, maar nu ze allebei de leeftijd hebben om zelfstandig te gaan wonen, ben ik blij dat we echt een gezinnetje zijn gebleven, weliswaar in twee huizen, maar nog steeds met elkaar verbonden.

Dat kwam deze week ook weer goed van pas. Mijn ex werd opgenomen in het ziekenhuis vanwege een blindedarm ontsteking. Toen ze daar lag, had ze hulp nodig. Haar moeder en zus die beide op leeftijd zijn moesten ook komen. Ik heb ze dus gebracht en gehaald. Gewoon, als de moeder ziek is, hebben de kinderen er ook last van en als ik ze dan kan helpen doe ik dat.

Ik vertel dit verhaal om aan te geven, dat als je gescheiden bent, het heel goed mogelijk is om toch een positief contact er aan over te houden. Dat is niet alijtd gemakkelijk hoor, maar het kan wel.

Mijn broer heeft ook zo'n relatie, komt op verjaardagen bij zijn ex, gaat uit eten met zijn huidige vrouw en kinderen en zijn ex met hun kinderen.
Als mensen zo met elkaar om kunnen blijven gaan heb ik respect. Dus voor jou ook veel respect.

Berichten: 535

JOHAN850 schreef:

En dat laatste "gaan voor deze man" lijkt mij zo gevaarlijk weet je, Als je niet oppast zet je jezelf aan de kant om iets te bereiken. Maar wat wil je dan bereiken?

In een relatie hoef je niet gelukkig te worden maar iemand gelukkig maken..

Dit moet dan duidelijk wel van 2 kanten komen.
Met het "gaan"voor deze man bedoel ik dat ik na heel gesprekken met hem en daar werden niet alleen troetelwoordjes in gebruikt.
Ik heb gekeken hoe hij staat in het leven hoe zijn relatie is met vrienden en bovenal met God.
En ik ben na een jaar tot de conclusie gekomen dat hij geen toneelrol speelt.
En, met mijn achterdocht en twijfel heb ik dus besloten om te gaan voor deze man.