Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Zondag 22 december, Mattheüs 1: 18-25; Je leven verliezen.

Voor Jozef was het een heel ingewikkeld verhaal geweest. Er moest een engel aan te pas komen om hem gerust te stellen. Want Jozef was een rechtvaardig mens.
Oftwel een man uit één stuk voor God en mensen. Toen hij van zijn verloofde even niets meer begreep, ging hij er geen zaak van maken, maar wilde hij haar in stilte loslaten en afstand nemen. Maar de engel zei in een droom tegen hem dat het anders was. Jozef, wees niet bang! De Zoon van Maria is de Heiland van God, Hij zal zijn volk redden van hun zonden. In dit Kind zal God heel direct duidelijk maken dat Hij God met ons is, Immanuël. En Jozef liet zich gezeggen. Hij nam de rol van vader op zich door, als het zover was, het kind de naam Jezus te geven. Een naam die overigens in heel zijn voorgeslacht nergens voorkwam.
Deze man is duidelijk geen ouwe sok, al zegt hij weinig. Hij neemt het op voor Maria, hij neemt haar mee. Hij is bij haar als ze uiteindelijk in die beestenstal terechtkomen, als een stel echte asielzoekers. Hij is kennelijk ook bij de geboorte; het was in die tijd zeldzaam dat een man erbij was. Deze man laat heel zijn leven bepalen door het Kind van Maria, door Jezus Christus. En zijn eigen leven dan?
Dat ben je kwijt als je je aan dit Kind verliest!

Berichten: 4992

Maandag 23 december, Jesaja 55: 6-13; Kerst in het hoekje van Jozef.

In de geboorte van Jezus komt God wel heel dicht naar ons toe. Zoek je God, zorg dan dat je in de stal bent. Dáár laat God zich vinden. Maar ook daar zijn er altijd mensen die bewust een beetje achteraan blijven. In het hoekje van Jozef. Omdat ze voor hun gevoel te weinig geloof hebben om nu ook te knielen en te aanbidden en te aanbidden en met hun geloof ‘helemaal door te gaan’. Maar ze komen we toch bij. Op een kerstviering hier of daar zijn ze deze dagen mogelijk alleen maar stil aanwezig. Ook omdat ze erg kritisch zijn naar zichzelf en graag eerlijk blijven en zich niet geloviger voordoen dan ze zijn. ‘Ik ben niet zo gelovig.’ Ze excuseren ze zich al bij de deur.
Maar God en Christus kunnen ze niet missen. Want ook bij hen gaat het natuurlijk om Hem! Niet om wat algemeen symbolisch gepraat. Over kilte en kou, het kind in ons, de donkerte van een mensenhart, de warmte van een kwetsbaar vlammetje en weet ik niet wat. Al dat spirituele gemijmer klinkt op zich wel veilig en weinig bedreigend, maar op het kerstfeest gaat het je gewoon om Jezus en om God. Wie je ook bent! Gaat het om gezien en bemind zijn door een liefde die alle liefde die alle liefde te boven gaat. Op het kerstfeest zoeken we God en God laat zich vinden. In Jezus. Bij elke kaars, in elke stal. Schuif wat op het hoekje van Jozef en kniel voor Jezus Christus.
Daar laat God zich vinden.

Berichten: 4992

Dinsdag 24 december, Lucas 2: 6-14; Ook ik kniel.

In Betlehem gebeurt het. Daar wordt het Kind van Maria geboren. Omdat er niets anders voorhanden is, wikkelen ze Hem in doeken en leggen Hem in en voerbak. En zo werd God mens onder de mensen?
Ja, zo is het geschied, om het eens plechtig te zeggen.
Wij zijn niet alleen. God is met ons. In Jezus is Hijzelf in ons midden. Dat is anders best een beetje eng, zeg je misschien. Want God zelf is toch heilig? Is dat niet heilige grond bij die voerbak? Ik weet niet of ik daar wel welkom ben. Ik wacht nog even met knielen!
Zo’n reactie kan ik me goed voorstellen. Je wilt je ook niet vromer voordoen dan je bent. Je houdt liever een beetje afstand naar God. Zelfs op het kerstfeest houd je afstand.
Maar waarom eigenlijk? Als God naar ons toe komt?
Juist daarom wil ik je vragen: Kom vanavond nu eens een stap dichterbij. Geloof wat God over dit Kind gezegd heeft! Tegen de herders zei de engel die het grote nieuws bracht meteen: ‘Wees niet bang!’ Laat God je onrust, vrees, innerlijke onzekerheid van je afnemen. Laat Gods liefde bij je toe. Zet je hoop – voor jezelf en voor heel onze wereld – op deze wereld – op deze Heiland van God en de God van deze Heiland.
Kom dichterbij, geloof, kniel, aanbid, zeg: ‘Heer Jezus, hier ben ik… Het heeft lang geduurd, maar dit jaar kniel ook ik.’

Berichten: 4992

Woensdag 25 december, Lucas 2: 15-21; Laten wij aanbidden.

Wie het kind van God zoekt, vindt behalve het Kind en Maria ook Jozef. Die man heeft een ontzettend groot geloof. Dat is ook een keuze van de man zelf. Hij mag daar dan wat stil terzijde staan met een lantaarntje, maar hij is een mens die duidelijk voor Maria en Jezus gekozen heeft.
En daarom is hij beschikbaar voor haar en voor Hem. Zijn wij dat ook?
Beschikbaar voor Jezus en voor zijn moeder Maria.
Oftewel: ben je beschikbaar voor de gemeente van God?
Misschien zeg je veel vaker iets over God dan Jozef doet, maar ben zo beschikbaar voor Jezus als deze man?
Of ben je alleen zo nu en dan beschikbaar? Even, op zondag, niet veel vragen, ik heb geen tijd, nu even niet.
Aanbidding? Heel mooi, maar we zijn nu met een nieuw huis bezig, en ons sociale leven moeten we ook bijhouden…
O ja?
Jozef is een man uit één stuk. Hij is vroom in de echte zin. Dan van je niet constant op, maar je bent wel steeds aanwezig. Bij Maria en het Kind Jezus. Dat is kennelijk het enige licht dat Jozef boeit. Kijk je met de ogen van Jozef naar Jezus, dan weet je je altijd persoonlijk geraakt, en gegrepen, gezien, opgezocht door God. Je stopt even met timmeren, je stopt even met alles. Omdat je een keuze moet maken. Jozef heeft dat gedaan en zal het altijd blijven doen.
‘Komt, laten wij aanbidden!’

Berichten: 4992

Donderdag 26 december, Johannes 1: 1-18; Houd je aan wat God zegt.

Was het voor Jozef en Maria makkelijker te geloven in Jezus dan voor ons? Zeg dat niet te snel. Ook voor deze mensen was de geboorte van de Zoon van God een gebeuren vol van bijzondere en vreemde verwarrende aanwezigheid van God. Op een enkel plaatje zie je ook weleens Jozef met het Kind in zijn armen. Meestal een beetje vragend kijkend. Zoals elke jonge vader die na de geboorte zijn kind in de armen gelegd krijgt. Dat voelt mooi, maar ook vreemd. Wat moet ik hiermee? Dit wezentje, dat bepaalt vanaf nu mijn leven? Heeft Jozef ook zoiets gehad?
Wat moet ik met Jezus?
Heb je eenmaal het Kind omarmd in een aandrift van geloof, verlangen, liefde van en voor God, omdat God in het Kind van Betlehem jou zo indringend en liefdevol aankijkt en omarmt, dan verandert je leven totaal, maar makkelijker wordt het niet. Want je gaat nu leven bij Woorden van God.
‘Jozef, houd jij Hem eens vast.’
‘Jozef, zie jij iets aan Hem? Geloof je dat nu allemaal, wat over Hem is gezegd?’
Jozef zal gezegd hebben: ‘Maria, houd je nu aan wat de engel, wat God je gezegd heeft. Leef niet bij wat je voelt of ziet, maar bij wat je gezegd is door God.’ In Jezus is God met ons.

Berichten: 4992

Vrijdag 27 december, Lucas 2: 21 en Jesaja 9: 5-6; Een passend naam.

Op de achtste dag valt de naam Jezus. Jozef heeft als vader de naam geroepen en zo ook het Kind erkend als ‘zijn kind’. Volgens de Bijbel is het noemen van de naam Jezus het enige wat Jozef in heel het kerstgebeuren heeft gezegd. De naam Jezus betekent Redder, Heiland, Zaligmaker. Of ook Bevrijder van zonden, ongerechtigheden, miskleunen en wat dies meer zij.
God is in Jezus dan ook niet verschenen om ons alleen maar een beetje te ontroeren met de handjes van een kind, zacht te stemmen, vriendelijk uit te nodigen. Nee, in die naam Jezus hoor je die grote menselijke nood. De nood van schuldig zijn, van echte zonden, misstappen, pijnlijke machteloosheid en je leven niet op orde krijgen.
Van benauwdheid en angst. Jezus kwam niet om ons alleen maar wat op kikkeren, maar om de onderste steen naar boven te halen.
God daalde diep af. Lucas. Gebruikt voor ‘kind’ een woord dat duidt op een heel klein kwetsbaar kindje; een kindeke teer, zongen we vroeger. En ook nog in een harde voerbak. Zo diep, zo kwetsbaar, zo armzalig, zo wilde God mens met ons worden.
Die naam Jezus – God redt – past ons helemaal.

Berichten: 4992

Zaterdag 28 december, Lucas 2: 21 en Filippenzen 2: 5-11; Jozef, een aanrader.

Het Kerstfeest ligt al weer bijna achter ons. Maar misschien vraag je nog: Maar wat moet ik met dit Kind, met Jezus? Let op: zonder Jezus begrijp je niets van God. Van Gods genadige menselijke nabijheid. Zonder Jezus blijft God altijd dat goddelijke afstandelijke houden.
Als het laatste jaren in de kerk steeds vaker alleen maar over God lijkt te gaan, in gesprekken, preken, verhalen, getuigenissen, alleen over God en totaal niet over Jezus – over Wie hebben we het dan?
In Betlehem legt God Jezus in ons midden. Zo heeft Maria met dit Kind God omarmd en Jozef vanuit zijn hoek stil gekeken en gelovig de naam Jezus geroepen. In die Naam voel je overal de aanwezigheid van God zelf. In die Naam voel je overal de aanwezigheid van God zelf. In die Naam licht het gezicht van God op, vol compassie met ons en onze wereld. Het gaat erom die God en geen ander op te merken en te leren vertrouwen.
Een paar keer viel de al op dat Jozef zo stil is. Maar bij de krib van Jezus Christus gaat het ook niet om hoge woorden van onszelf. Ook bij het kruis zal het niet gaan om woorden van onszelf. Maar om geloof in Hem, in Jezus en God. Om aanbidding en overgave aan Hem. Om je laten veranderen en meenemen door Hem. Opstaan als Hij roept, licht maken waar het donker is. Dat is Jozef: een aanrader op het kerstfeest. Wie je ook bent!

Berichten: 4992

Zondag 29 december, Openbaring 20: 11-15; Eindtoets.

‘Haalt uw boekhouder de eindstreep?’ Zo kon je een paar jaar geleden terug eind december op reclameborden lezen. Want bij het afsluiten van een jaar is de grote vraag: hoe hebben we het gedaan? Onwillekeurig kan die vraag in de laatste dagen van een jaar ook persoonlijk behoorlijk bezighouden. Wat heb ik ervan gemaakt? Kan het voor God de toets doorstaan?
Johannes ziet in zijn visioen ineens alle mensen staan voor de troon van God. Voor de laatste beslissende toets, meestal het laatste oordeel genoemd. Ze zijn er allemaal, jong en oud. Je kunt ook denken aan klein en groot, bekende Nederlanders en totaal onbekende. Door elkaar of nog steeds in herkenbare groepjes staan ze voor de troon van God. Voor Johannes moet dit een heel troostvol plaatje geweest zijn. Heel schokkend natuurlijk ook, maar toch vooral troostvol. Omdat iedereen voor de troon aan de beurt komt. Ook de mensen die hem gevangennamen en die hem op het eiland Patmos gedumpt hebben. Niemand zal deze troon ontlopen.
Maar vooral zal het hem diep geraakt hebben, omdat je hier ziet dat God zelf naar ons leven zal kijken. Niemand die ons kent als Hij. Soms denk je: dit was een totaal verloren jaar. Wat heb ik er weinig van gemaakt. Ik schaam me, ik schaam me. Laat in deze dagen God zelf ernaar kijken! ‘Zijn oordeel is genade, zijn duisternis is licht.’

Berichten: 4992

Maandag 30 december, Openbaringen 21; 1-8; Voor God ben je een open boek.

Dat ons leven zo belangrijk is dat God zelf ernaar zal kijken, is op zich heel positief. Geen enkel jaar wordt door Hem overgeslagen. Kan dat voor mij wel goed aflopen? Dat ons leven zo belangrijk is dat God zelf ernaar zal kijken, is op zich heel positief. Geen enkel jaar wordt door Hem overgeslagen. Kan dat voor mij wel goed aflopen? denk je misschien. Ik scoor niet best, ik zie zelf al zo veel tekort, hoeveel tekort zal God dan niet zien? Ik ben erg bang dat ik zo’n mens ben die het niet zal redden voor God. Want voor God is toch niets verborgen?
Dat klopt! Johannes ziet dat er boeken opengedaan worden. Er worden blijkbaar stapels boeken aangedragen, een soort dossiers van mensen. Het is een doorlopende kroniek, een totaaloverzicht. Niets is gemist, geen dag, geen uur. Dat is een heel sprekend beeld. Soms ben je bang dat bepaalde dingen vergeten worden. Ook in de hemel. Nee dus. God vergeet niets. Gen traan wordt vergeten, geen pijn simpel afgedaan. Ja maar, dan komen toch ook onze schulden voor de dag?
Absoluut. Op wat gedaan of niet gedaan is, valt juist even heel veel nadruk. Daar moet je dus niet overheen lezen. Het maakt voor God veel uit wat je ervan maakt. Met de gaven en mogelijkheden die je hebt. ‘Dan haal ik de eindstreep niet’, zeg je misschien. ‘Dat gaat helemaal mis met mij!’ Wacht! Want behalve die boeken en levensdossiers ligt er nog een ander boek voor Gods aangezicht. Dat is het boek van het leven. Zorg dat je naam daarin staat.

Berichten: 4992

Dinsdag 31 december, Openbaringen 22: 12-21; Jezus’ witte naam.

Gelukkig komt het niet aan op die dossiers. Over wat we deden en niet deden. Er ligt nog een ander boek voor het aangezicht van God. Een boek dat de apostel noemt ‘boek van het leven’. De volledige titel is ‘Boek van het leven en het Lam’(21:27). Vergeleken met al die dikke dossiers is dit maar een dun boekje. Want eigenlijk staan er alleen maar namen in. Vraag voor oudjaar: staat jouw naam er in?
Laat ik eerst zeggen welke naam op de kaft van het boek staat. Op de kaft staat met grote letters de naam van Jezus.
Die naam is beslissend bij de laatste toets van ons leven.
Dat Jezus’ naam match bij de naam van jou en mij. Daar zal het om gaan. Van de dichter Gerrit Achterberg zijn de regels:
Maar Gij hebt God een witte naam genoemd
met die van mij. Nu is het stil geworden,
zoals een zomer om de dorpen bloeit.
Was het een verloren jaar? God schrijft Jezus’ Naam erdoorheen. God legt dat tweede boek op het eerste. Een ‘witte naam’ over onze gewone naam. Hij zegt: ‘Zie,’Ik maak alle dingen nieuw!’ Laten we in dit geloof het jaar achter ons laten en ons bergen in de Naam van Jezus. Hij is ons leven, Hij is onze hoop.

Berichten: 4992

Woensdag 1 januari, Johannes 1: 1-5; Nooit zonder Jezus.

Ook dit jaar zal er geen dag zijn zonder God en zonder Jezus. De wereld was nooit zonder Jezus en zal nooit zonder Hem zijn. Daar is de evangelist Johannes diep van overtuigd. Want als het over Jezus Christus gaat – daar is letterlijk geen begin of eind aan. Geen eind. Het verhaal van Jezus zal pas eindigen als Hij komt op de wolken van de hemel.
Maar waar begon het eigenlijk? Begon de geschiedenis van Jezus in Bethlehem? Of nog eerder in Nazareth bij Maria? Of nog eerder bij de profeten, die Jezus’ komst voorzegden?
Als Johannes erover nadenkt, wordt hij stil van aanbidding. Hij beseft dat er geen begin is. Jezus was er eigenlijk altijd al. In een oerbegin van alles. Toen God een begin maakte, was Hij er al. Als het Woord dat van God uitging, dat aan alles vooraf ging en dat zelf God was. Een wereld zonder Jezus is voor Johannes ondenkbaar. Dat is een heel bemoedigende gedachte. Het mag soms heel donker en eenzaam zijn in deze wereld , maar Jezus is er altijd. Laten we dat meteen aan het begin van dit jaar diep in ons hart sluiten. ‘Gij omgeeft mij van achteren en van voren en Gij legt uw hand op mij!’

Berichten: 4992

Donderdag 2 januari, Johannes 1: 6-13; Een mooie man.

Jezus gaat aan alles vooraf. Hij is het licht, dat schijnt in de duisternis. Maar voordat de evangelist Jezus’ naam hardop uitspreekt, horen we eerst nog de naam van Johannes de Doper. Want die gaat vóór Jezus uit. Een mens, zoals wij. Maar dan wel een mens die zich door God uitgezonden weet om op te treden als getuige van het licht. Vooral dat gezonden zijn zal zijn getuigenis zeggingskracht geven. Hij gaat niet zomaar van start.
In Jezus van Nazareth heeft Johannes de Doper Gods reddend en overwinnend licht zien stralen. En zo zal Johannes naar Jezus wijzen en getuigen van het licht. Een mooie taak, zeggen wij misschien. Dat is het ook. Alleen: wie van dit licht getuigt, ziet ook heel scherp hoe hopeloos donker en verloren het leven is zonder God en zonder Jezus Christus. Als Johannes de Doper daarover begint, zullen weinig mensen staan te juichen. Koning Herodes zal de getuige van het licht zelfs opsluiten in het duisternis van de gevangenis. Want dit licht en dit getuigenis zijn hem te fel. Johannes de getuige zal snel Johannes de martelaar worden. De duisternis moet niets hebben van het licht. Dat maakt die mooie taak soms tot een heel zware. Gelukkig, het licht overwint!

Berichten: 4992

Vrijdag 3 januari, Johannes 1: 14-18; God houdt geen afstand.

Sommige mensen kunnen heel afstandelijk doen. Zijn luisteren wel even naar je, maar je voelt meteen, dat ze niet echt in je geïnteresseerd zijn. Ze voelen je verdriet, je eenzaamheid, je gevoel van machteloosheid of tekortschieten niet echt mee. Ze houden afstand en ze laten je alleen.
Zo is God niet! Al had hij reden genoeg om afstand te nemen en ons te laten waar we zitten. Maar nee, Hij heeft ons gezocht met de liefde van zijn liefde van zijn hart. Hij zelf kwam naar ons toe. Hij ging wonen waar wij wonen. In dezelfde straat, in dezelfde wereld. Alles met ons delend. Hij ging zover, dat Hij zelfs in onze wereld. Alles met ons delend. Hij ging zover dat Hij zelfs in onze huid kroop. Dichterbij kon Hij niet komen. God werd mens!
Een mens zoals wij. Vlees, zegt de evangelist. Dat betekent: net zo beperkt, zwak en hulpeloos als elk mens in wezen is. Van afstand houden is geen sprake.
Zijn majesteit en heerlijkheid verbergt Hij diep, om maar heel dicht bij ons te kunnen zijn. In onze schuld en ons verdriet, onze eenzaamheid en hopeloosheid.
Wie God zo tegenkomt in Jezus Christus, ervaart waar geen woorden voor zijn. God houdt geen afstand.
Hij is nabij!

Berichten: 4992

Zaterdag 4 januari, Johannes 1: 19- 28; Zelfrelativering.

Het optreden van Johannes de Doper in Betanië, aan de overkant van de Jordaan, moet grote indruk gemaakt hebben. Veel mensen lieten zich door hem tot omkeer roepen en zich dopen. Maar zoals dat vaker gaat: kerkleiders worden daar zenuwachtig van. Ze hebben pas rust als ze weten in welk vakje ze mensen als Johannes kunnen onderbrengen. Johannes wordt aan de tand gevoeld. Eerst door priesters en levieten. Even later bemoeien ook de echte theologen zich ermee.
Johannes matigt zich niet de aan de Messias te zijn. Ook niet één van de traditie bekende voorlopers. Toch zijn de theologen niet gerust. Waarom doopt Johannes dan? En waarom houdt hij de mensen in spanning, alsof er werkelijk van Godswege iets staat te gebeuren?
Wie of wat voor man is hij nu eigenlijk?
Johannes remt echter af. Zijn persoon en werk zijn maar betrekkelijk. Hij doopt slechts met water. Water dat reinigt en oproept tot boete. Want de Messias is vlakbij. Zelfs midden onder u, zegt Johannes. In hoogsteigen persoon. Dat is heel verrassend. Niemand die de Messias daar blijkbaar zoekt of verwacht, zo midden tussen de mensen. Daarom: heb slechts aandacht voor Hem. Hij is het!

Berichten: 4992

Zondag 5 januari, Johannes 1: 29-34; Hij is het.

Johannes de Doper heeft niet alleen getuigd, dat Jezus midden tussen de mensen te vinden is. vandaag wijst hij Hem ook heel direct aan. Goed, dat hij dat doet. Je zou er anders geen erg in hebben. Ook Johannes had Hem niet herkend, als God zelf het hem niet duidelijk gemaakt had bij de doop van Jezus. Een paar keer hoor je Johannes dan ook zeggen: ik kende Hem niet!
Dat zal iedereen beamen, die Jezus in zijn leven ontmoette. Er was een tijd, dat je Hem niet kende. Misschien wel een lange tijd. Maar toen gebeurde het. Iemand wees Jezus aan en zei tegen je: Hij is het! Iemand als Johannes de Doper. Je moeder bijvoorbeeld. Of je zag Hem in een flits in een paar woorden van je vader.
Of was het een vriend, een vriendin, een onbekende misschien wel, die Hem je aanwees?
Jezus is zo verborgen onder de mensen en voor ons mensen. Je zou totaal aan Hem voorbij kijken, als niemand Hem zou aanwijzen en zeggen: Hij is het lam van God. Onschuldig als een lam. Alle zonden draagt Hij weg. Van heel de wereld. Van u, van jou en van mij.
Dat zou je toch nooit geloven, als niet iemand je dat gezegd had? En ja, wie hoort dat nu eens van ons?

Berichten: 4992

Maandag 6 januari, Johannes 1: 35—43; ’s Middags vier uur.

Bepaalde gebeurtenissen staan zo diep in je geheugen gegrift, dat je precies zelfs de kleinste details nog precies weet. Zo weet de evangelist nog precies hoe laat het was bij die eerste ontmoeting met Jezus. Het was ongeveer vier uur ’s middags – het tiende uur – zo vertelt hij spontaan tussendoor. Niet dat hij tijdens het gesprek met Jezus constant op zijn horloge heeft zitten kijken, zoals jongeren wel doen tijdens een saaie les. Of kerkgangers tijdens een preek, die maar wat voortsukkelt. Integendeel. Hij is die middag, samen met Andreas, aarzelend achter Jezus aangelopen. Op uitdrukkelijk aandringen van Johannes de Doper, wiens leerlingen zij al een tijdje zijn. Johannes stuurde hen weg: ze moeten bij Jezus zijn. Maar wat moeten zij tegen Hem zeggen?
Als Jezus hun vraagt wat ze zoeken, stamelen ze iets over een adres. Die middag wordt echter onvergetelijk. Al luisterend ontdekken ze: Jezus is de Messias van God. Ze zijn de Koning te rijk! Heel hun leven is op slag anders geworden. Het was ongeveer vier uur – Johannes weet het nog precies. Niet dat dit op zichzelf zo belangrijk is. Belangrijk is slechts de ontmoeting met Hem. Die gebeurtenis is zo verrassend en ingrijpend, dat je achteraf zo’n detail weet te herinneren.

Berichten: 4992

Dinsdag 7 januari, Johannes 1: 44-52; Gezien en gekend.

Nathánël is zichtbaar verrast als hij – door zijn vriend Filippus meegesleept – oog in oog staat met Jezus. Heeft hij gehoord wat Jezus over hem zei? Is hij een Israëliet zonder bedrog? Hoe zou Jezus dat kunnen weten? Jezus geeft een kort antwoord, maar het is voldoende voor Nathánaël om zijn vertrouwen tegenover de maan uit Nazareth in één slag te verliezen. Onder de vijgenboom kan maar Eén hem gezien hebben. Gezien en gekend.
Wat deed hij dan onder die vijgenboom? Daarover horen we weliswaar niets, maar het laat zich wel raden. Nathánaël zat onder die boom als in een klein kamertje, gevormd door neerhangende takken en bladeren. Zat hij het verhaal van Jakob te lezen, die op een heel moeilijk moment in zijn leven de hemel zag opengaan en zich gekend wist door God? En heeft hij toen gedacht: ging nu de hemel ook maar open voor mij? Verlangde hij naar een teken dat God ook hem kende?
Jezus zegt: Ik heb je gezien! Wat is dat bevrijdend. Wie dat gelooft, weet genoeg. ‘Heer, die mij ziet zoals ik ben, dieper dan mijzelf ooit ken, kent Gij mij!’

Berichten: 4992

Woensdag 8 januari, Johannes 2: 1-11; Water of wijn.

Natuurlijk is het heel pijnlijk als tijdens een bruiloftsfeest de wijn op raakt. Zo’n feest eindigt voortijdig in de slof van appelsap. Maar is dat nu iets om Jezus bij te halen?
We merken echter: Jezus is al aanwezig. Goed dat deze jonge mensen Hem uitgenodigd hebben. Uitgerekend hier doet Hij het eerste teken van zijn heerlijkheid.
Water wordt in wijn veranderd. En reken maar, dat nu het feest echt wat geworden is.
Waarom maakt Jezus juist hier een begin? Kan Hij zijn tijd niet beter besteden aan zieken en eenzamen? Zo denk je onwillekeurig. En zo nodigen wij Jezus voornamelijk uit in ziekenkamers en in rouwdiensten.
Niet op een gewone dag zonder problemen. Al helemaal niet op een feest. Wij vergissen ons! Jezus begint op een bruiloft. Midden in het gewone leven. Juist dat gewone leven krijgt pas echt glans en de geur van goede wijn als Hij zich ermee bemoeit. Zijn aanwezigheid, zijn gaven en goedheid zetten alles in een ander licht.
De discipelen hebben het begrepen. Dit is pas leven. Dit is de Messias. Het water van het gewone leven verandert door Hem in heerlijke, bruisende wijn. Een veelbelovend begin!

Berichten: 4992

Donderdag 9 januari, Johannes 2: 12-22; Passie.

Opnieuw treffen we Jezus met zijn discipelen aan op een feest. Maar hier in Jeruzalem, op het feest van het Pascha, treedt Hij heel anders op dan op de bruiloft te Kana. Met een zelfgemaakte zweep veegt Jezus het tempelplein schoon. Hij is diep verontwaardigd over heel de santenkraam, die Hij op het tempelplein aantreft. Hij kan het niet verdragen. Het huis van zijn Vader is een reli-markt geworden. Het is er gewoon een beestenbende.
Jezus grijpt in en niemand houdt Hem tegen dat alles met een ijver en een passie die zeldzaam is. je hoort zijn discipelen hardop denken en zich zorgen maken. Deze Jezus is nieuw voor hen. Drijft Hij het niet te ver? Is dit niet vragen om problemen? Wie zo hartstochtelijk ijvert voor het huis van God, zal die uiteindelijk niet verteren in zijn eigen vlam?
Ja, dat hebben ze goed gezien. Deze ijver zal Jezus aan het kruis brengen. Hij heeft geen enkel begrip voor een kerk die verworden is tot een religieuze supermarkt, waarin mensen elkaar wederkerig bedienen. Daar haalt Hij radicaal de bezem door. Als Jezus binnenkomt, moet er heel veel naar buiten. Wie daarvan schrikt, heeft het goed begrepen.

Berichten: 4992

Vrijdag 10 januari, Mattheüs 5: 1-6; Zalig.

De komende dagen luisteren we naar een preek van Jezus. Meestal wordt die de Bergrede genoemd, omdat Jezus nogal opvallend eerst een eindje de berghelling opklom en toen vanaf die plek begon te spreken. Als een soort nieuwe Mozes op de Sinaï. Aan zoiets moet je denken. Het is niet zomaar een preek. Al helemaal niet een preek die gauw verveelt. Jezus’ woorden klinken als directe woorden van God. Hij zegt waar je voor gaan moet en wat je laten moet. Maar alles wat Hij zegt – Hij is vaak nog veel scherper dan Mozes – is toch evangelie. Je knapt ervan op en je ziet scherp waarop het aankomt. Je wordt aangesproken en heel diep getroost.
Maar liefst negen keer zegt Jezus zalig’. Dat zeiden toen vooral rijke mensen van zichzelf. En gezonde mensen. Wat zit ik goed, wat vind ik het leven zalig. Jezus gunt ons onze vakantie, maar Hij zegt: Zalig is wie God kent als zijn Helper en Redder. Armen worden dan niet cynisch. Treurigen niet wanhopig, onderukten niet bitter. Omdat ze weten, dat God Koning is en zijn Rijk komt.
Dat zal heilig zijn! Ja, zeg dat wel.

Berichten: 4992

Zaterdag 11 januari, Mattheüs 5: 7-12; Troost en trouw.

Maar liefst vier keer spreekt Jezus mensen zalig die het heel zwaar hebben. Armen van geest, diep verdrietige mensen, onderdrukten, verschoppelingen. Want Jezus is een Koning die zich ontfermt over verachten en verlorenen. Daarna volgden echter vier zaligsprekingen over mensen die zich actief inzetten voor barmhartigheid en zuiverheid, voor vrede en vervolgden. Jezus’ woorden troosten, maar ze maken ook trouw aan de mensen om je heen.
Wees een vredestichter! Zij zullen kinderen Gods genoemd worden, zegt Jezus. Of letterlijk: zonen van God! Vrede omvat altijd heel het bestaan. Dan glanst het leven en voel je je goed. Je ziet iets oplichten van God zelf. Want meer dan wie ook is God uit op vrede.
Voor zijn volk en voor alle mensen. Dat zit bij Jezus, dé Zoon van God, heel diep. Om ons met God te verzoenen en vrede te maken gaf Hij alles. Vrede is duur. Zonder offer komt dan ook geen enkele vrede tot stand. Daarom is ons gebed: ‘Deel ons Uw liefde mede / die onze boosheid tart, / die onze mond leert spreken / en onze handen leidt. / Maak ons een levend teken: / Uw vrede wint de strijd!’

Berichten: 4992

Zondag 12 januari, Mattheüs 5: 13-16; Een vermoeiende tekst?

Zulke woorden van Jezus maken we soms heel moe, zei eens een moeder met een druk gezin. Ik weet nauwelijks grip om mijn leven te houden. Iedereen wil ook zo ontzettend veel van me. En dan moet ik dus ook nog mijn licht laten schijnen voor de mensen…
Maar doelt Jezus echt op zoveel inspanning? De voorbeelden die Hij kiest, hebben daar helemaal niets van. Want een stad op een berg ligt daar gewoon te liggen. ’s Avonds zie je van heinde en ver de stad liggen door de vele lichtjes. Dat gaat helemaal vanzelf. Ook een kaars op een standaard zet op een centrale plek in huis, en niet achter een stoel, verlicht hij heel de kamer en iedereen heeft er plezier van.
Laat zó je licht schijnen. Zo ontspanen, zo vanzelfsprekend, zo onbekommerd. Daarvoor moet je wel dicht bij Jezus blijven. Voor drukke moeders en ieder mens is dat een heel goede plek. Dicht bij Jezus Christus, want Hij is het licht en niet wij. Zijn licht schijnen door ons heen en valt langs ons heen.
Zomaar! Anderen zien het, grijpen moed en danken God. Gaandeweg wordt zo het leven ook voor jezelf weer licht.

Berichten: 4992

Maandag 13 januari, Matteüs 5: 17-20; Nog meer toewijding.

Jezus zet heel beslist de puntjes op de i. Willen we acceptabel zijn voor God en zijn Koninkrijk binnengaan, dan vraagt dat heel wat. Je leven zal een hoger gehalte aan rechtvaardigheid en toewijding moeten hebben dan dat van de schriftgeleerden en Farizeeën, zegt Hij.
Denk niet, dat Ik gekomen ben om ook maar enige wet van God af te zwakken of te ontbinden. Nee, Ik ben gekomen om ze geheel te vervullen. Dat klinkt best scherp. Verlangt Jezus van ons nog meer toewijding dan de schriftgeleerden? Het gaat niet om meer, maar om anders.
Bij alle respect voor de wil van God misten de schriftgeleerden het meest wezenlijke. Jezus noemt dat later de liefde tot God en de liefde tot de ander. Liefde zorgt voor een andere gerechtigheid. Zij is overvloedig, zegt Jezus. Zij loopt over van leven en liefde. Zij is overvloedig, zegt Jezus. Zij loopt over van leven en liefde. Zij heeft iets uitbundigs en vrolijks, ontspannends en bevrijdends. Geen tittel of jota wordt weggelaten, geen enkel gebod deprimeert. Want Christus heeft voor ons heel Gods gebod vervuld. Daarom is ook voor ons Gods wil kostbaar. Heel Gods wil, elke punt en elke jota. Als Jezus de puntjes op de i zet, raakt Hij ons hart.

Berichten: 434

Mooi gesproken, Mario. Ga zo door.

Berichten: 4992

Dinsdag 14 januari, Mattheüs 5: 21-26; Rijp voor de rechter.

Je slaat niet zomaar iemand dood. Daar gaat vaak een lang verhaal aan vooraf. Van beledigen en beschadigen. Van bedriegen en bedreigen, van katten en kapot maken. Op zulke momenten zou je iemand kunnen vermoorden. En al doe je het – hopelijk – niet echt: je zou het wel gedaan kunnen hebben.
Jezus legt daar even de vinger bij. Volgens de schriftgeleerden is het zesde gebod een heel overzichtelijk gebod.
Wie een ander doodslaat, komt voor de rechter. Daarmee is alles gezegd.
Jezus kijkt achter de daad naar heel het verhaal. Volgens Hem ben je al snel rijp voor de rechter.
Bijvoorbeeld als je in onmin leeft met je broer en niet bereid bent je met hem te verzoenen. Als je je buurman elke dag treitert om een ruzietje over een schutting. Op zo’n moment moet je voor de rechter, zegt Jezus. En ga je de ander ook nog uitmaken voor idioot, dan: Hoge Raad of ook het helse vuur. Overdrijft Jezus nu niet?
Ook al komt het gelukkig zelden echt tot doodslag, wat wij denken en uitkramen is ruim voldoende voor het helse vuur. Reinig daarom tijdig je hart en verzoen je met je broeder. Sta hem liever bij en je zult gezegend zijn.

Berichten: 4992

Woensdag 15 januari, Matteüs 5: 27-32; Een harde therapie.

Bij echtbreuk moet je niet alleen denken aan vreemdgaan en je man of vrouw, vriend of vriendin stiekem of openlijk ontrouw worden. Het kan ook anders. Sommige doen dat heel hinderlijk. Ze kijken je aan of alsof je geen kleren aan je lijf hebt. Andere gaan nog verder en kunnen het niet laten met hun handen met hun handen aan je te zitten. Echtbrekers, noemt Jezus hen. Al kijken het keurige lieden en zijn ze altijd op tijd thuis – in hun hart zijn ze bezig met overspel. Dat wil zeggen: je erotische begeerten en fantasie de vrije loop laten, daarbij mogelijk geholpen prikkelende lectuur, tv-programma’s en video’s. Je doet niets verkeerd, zeg je? Maar feitelijk ben je een overspeler.
Jezus’ therapie is een heel harde. Ruk je rechteroog uit, zegt Hij, waarbij het rechteroog staat voor beide ogen. Wat je handen betreft, hak je rechterhand af. Beter geschonden het Rijk Gods binnengaan dan dat je heel je bestaan eindigt in de hel. Ja, dat is heel radicaal. Zou Hij dat letterlijk bedoelen? In elk geval: ogen neer en handen thuis! Wees trouw aan God, aan je partner en aan jezelf.

Berichten: 4992

Donderdag 16 januari, Mattheüs 5: 33 – 42; Ja is ja.

Kunnen mensen op u aan? Ben jij iemand uit één stuk? Dan hoeft je nooit je woorden kracht bij te zetten om jezelf geloofwaardig te maken. Al helemaal niet met een theatraal: ik zweer het je! Bij deze en gene liggen die woorden wel heel erg voor in de mond. Ook in Jezus’ tijd was dat blijkbaar zo. Bij allerlei onbeduidende gelegenheden – bijvoorbeeld handel – legde men spontaan een eed af en riep men de naam van God aan.
Of iets dat daarvoor moest doorgaan. Ik zweer het je ‘bij de hemel’, zei de een. Of een ander: ‘bij de aarde’ of: ‘bij Jeruzalem’, daarmee zichzelf alvast indekkend voor het geval een en ander toch niet helemaal klopte.
Jezus wijst dit lichtvaardig gebruik van Gods naam heel beslist af. Zweer helemaal niet, zegt Hij. Misbruik de naam van God niet. Want al noem je zijn naam niet, je doet toch een beroep op God om je eigen woorden kracht bij te zetten. Volgens Jezus is alles wat je toevoegt aan je simpel ja of nee gewoon van de duivel en heeft altijd iets leugenachtigs. Als je zeker bent, heb je geen eed nodig. Wijst Jezus daarmee elke eed af? Zeker niet. Wel elke onnodige eed. Laat je ja ja zijn en je nee nee.

Berichten: 4992

Vrijdag 17 januari, Mattheüs 5: 43-48; Volmaakt.

Jezus zegt voor ons gevoel heel moeilijke dingen. Want ‘heb je vijanden lief’ en ‘bid voor wie je vervolgen’ lijkt ons vrijwel onmogelijk. En met een oproep tot volmaaktheid kunnen we al helemaal niets. Want volmaakt is geen woord dat bij mensen past. Volmaakt is alleen God. Allemaal maken we fouten, allemaal zitten we vol beperkingen en allemaal slaan we heel vaak de plank mis. En toch zegt Jezus: Gij dan zult volmaakt zijn gelijk uw hemelse Vader volmaakt is.
Wat moet ik me daarbij voorstellen? Met volmaakt is niet bedoeld een mens zonder missers. Pure perfectie. Geen zonden en geen zwakten. Geen foutje en geen vouwtje. Zo niet, want zulke mensen zijn er niet. Volmaakt betekent hier: oprecht en totaal, uit één stuk, je helemaal gevend voor God en zijn Koninkrijk. Een gemakkelijk als heel mensen doen. Alleen gericht op eigen vrienden! Alleen geïnteresseerd in eigen zaak. Alleen betrokken bij eigen kerk. Eigen volk eerst. Het gaat God om heel de schepping. Hij laat zijn toewijding over bozen en goeden. Laat iets van zijn toewijding je vervullen en bewegen. Van dat totale en royale God. En je zult een gaaf mens zijn. Gaaf, of anders gezegd: gewoon perfect!

Berichten: 4992

Zaterdag 18 januari, Matteüs 6: 1-4; In stilte geven.

Tijdens mijn studiejaren viel er eens met de post een brief met geld op de mat. We konden het op dat moment heel goed gebruiken. En nog steeds weet ik niet wie de afzender van die brief was. De goede brief was. De goede gever had Jezus’ opmerking over het verstrekken van giften duidelijk ter harte genomen. Jezus zegt zelfs: laat wat uw rechterhand geeft zelfs uw eigen linkerhand niet weten! Dan is inderdaad Jezus’ bedoeling. Wees niet een rechtvaardig mens om daarmee op te vallen en door mensen geprezen te worden. Zulke figuren zag Jezus blijkbaar elke dag om zich heen. Zelden of nooit verstuurden zij anoniem een gift. Wel bedongen ze vaak, dat hun namen bij inzamelingen openlijk bekend gemaakt werden. Bij de opening van een opvanghuis voor verslaafden zaten ze op een mooie stoel zogenaamd bescheiden te stralen. Zij hebben hun loon al, zegt Jezus. Voor God heeft dat niets te betekenen. Schenk in stilte! Ontvangers zullen vooral God danken. En God? Hij maakt het een keer goed, zegt Jezus. Maak je daarover nooit ongerust!

Berichten: 4992

Zondag 19 januari, Mattheüs 6: 5-15; ‘Stilles gebet.’

Sommige mensen hebben deze worden van Jezus wel eens al te letterlijk opgevat. Zij keerden zich tegen elk hardop-gebed, al helemaal tegen zoiets als een kringgebed. Zelfs geen Onze vader aan tafel, alleen even stilte. In de Graafschap Bentheim noemde dat ‘stilles Gebet’. Stil was het inderdaad. Heel stil. Sommige kinderen wisten na jaren nog niet wat vader of moeder voor gebed deden. Je kunt Jezus’ woord ook te letterlijk nemen.
Maar de boodschap is duidelijk. Echte vroomheid en gerechtigheid voor God doe je niet om daarmee publiek te scoren. In stilte zet je je in voor arme mensen. En met God is er vooral de verborgen omgang. Geen uitvoerige gebeden in het openbaar. Of op de straat bij de vaste gebedsuren. Dat lijkt wel heel principieel, maar je valt ook wel erg op. Zorg dat je dan gewoon thuis bent. En doe de deur van je slaapkamer ook maar dicht.
Maar de kinderen mogen het gerust weten. Wanneer je stille tijd houdt en wat je zoal bidt voor hen en voor jezelf. Want ook bidden moet je leren. En of verder nog iemand ervan weet? Jezus zegt: Uw Vader die in het verborgene ziet, zal het u vergelden.