Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Woensdag 25 september, Psalm 121 en Spreuken 23: 22-25; Moeder.

In het Jeruzalem van de profeet Jesaja was men ver weg geraakt van een samenleving zoals God die voorschrijft. Een belangrijk aspect daarvan is liefde en respect voor ouderen. Doen zij nog mee of zijn ze afgeserveerd als een grijze golf, bedreigend voor jongere generaties?
In het Spreukenboek van Salomo las ik juist twee korte zinnen die ik voor vandaag even doorgeef. Zomaar tussendoor. In Salomo’s tijd gebeurde het heel vaak dat, wanneer een vrouw wat ouder werd, zij aan respect inboette. Bij haar man, die al gauw naar jongere vrouwen keek. En bij haar kinderen, die haar al snel echt ‘oud’ vonden worden, oftwel: niet meer van deze tijd. Salomo zegt uitdrukkelijk: ‘Veracht je moeder niet.’ Want wat mag oud heten? Sommige vrouwen denken bij vijftig of zestig al dat ze oud zijn. En nog iets, zegt Salomo: ‘Laat zich verblijden die je baarde.’
Dat is ook mooi gezegd. Bedenk dat je geboorte indertijd veel pijn kostte. Zij heeft dat met vreugde gedaan. Mag zij, wat ouder geworden, ook eens over jou als zoon of dochter juichen? En hoe oud of jong wij ook zijn:

Hij zal komen en uw gaan,
wat u mag wedervaren,
in eeuwigheid bewaren.

Berichten: 4992

Donderdag 26 september, Jesaja 2: 6-11; Boos en bitter.

Vandaag is de profeet heel somber gestemd. De visioenen die hij ziet, zijn erg wisselend. Bij een visioen kun je denken aan een vergezicht, een soort droom van God. Maar ook kan het gebeuren dat iets van goddelijk inzicht en doorzicht bij de profeet opflitst, terwijl hij door de straten van Jeruzalem loopt. Vandaag grijpt hem aan dat zo veel mensen in Jeruzalem gaandeweg helemaal van God afgeraakt te zijn. Door hun focus op geld en niet op delen en goed doen. Hij is er bitter en boos over. Zelfs zo, dat hij spontaan tegen God zegt: Vergeef het hun niet!
Hoe ging het dan? Ongeveer zo. Men liet zich eerst in met allerlei religieus modegedoe uit het Oosten en men ging zich gedragen als onbesneden Filistijnen. Vervolgens kregen ze veel interesse voor zilver en goud, de vrouwen liepen elke antiekveiling af. En ook kregen ze niet genoeg van wapens. De mannen konden op een verjaardag alleen nog maar praten over auto’s, airco’s en airbags. En de vrouwen over kasten en kastjes. En zo, zegt de profeet, vulden ze hun huizen met afgoden. Heer, vergeef het hun niet! De laatste had hij niet moeten zeggen, denk je misschien. Maar doet het jou dan niets als mensen God vergeten en hun hart hebben geïnvesteerd in een stuk hout of een stuk blik?

Berichten: 4992

Vrijdag 27 september, Jesaja 2: 12-22; Loop niet op stelten.

Een paar jaar geleden kwamen enkele moslimmannen voorbij. Enthousiast vertelden ze over de bouw van hun nieuwe moskee. De minaretten zouden de hoogste worden in Europa. Zij werden inderdaad heel hoog. Maar al tijdens de bouw dreigden er bij sterke wind problemen. Ze hadden het kunnen weten. Met hoog moet je oppassen, zegt de profeet Jesaja. God houdt niet van hoog, althans niet van mensen die op allerlei manieren, ook via hun geloof, zichzelf de hoogte in steken. Een mens moet niet op stelten gaan lopen. In hoogmoed blaast God al gauw, omdat hoogmoed een oerzonde is en een bron van veel andere zonden. Echt hoog en verheven is er maar Eén! ‘God kijkt nooit naar boven’, zei een oudgereformeerde dominee eens. ‘Want daar is voor Hem echt niets te zien!’
Op de dag van de Heer gaat elke hoogte eraan, zegt Jesaja. Elke hoge gevechtstoren, verdedigingsheuvel, berg, muur of mast. Maar ook elke kerktoren, minaret of Twin Touwers gebouwd tot eigen glorie! Maak ook niet zo groot en zo lang voor het aangezicht van God. Loop niet op stelten, maar kniel liever voor God. Jezus zegt later: ‘Wie zichzelf vernedert, zal verhoogd worden.’

Berichten: 4992

Zaterdag 28 september, Jesaja 3: 1-15; Volg de grondwet van God.

In elke tijd gebeurt het opnieuw dat vrijwel een heel volk zich laat verleiden door louter schurken. Vaak door onbetrouwbare politici zoals een eeuw geleden in nazi-Duitsland, maar ook in veel landen in Afrika en Azië. Wat beweegt mensen toch om massaal achter iemand aan te lopen van wie heel de wereld weet dat hij of zij niet deugt? Verleiden is een kunst en wie de kunst verstaat, kan het ver brengen. In de politiek, maar ook in de wereld van economie en geld verdienen. Overigens ook in een kerk of christelijke gemeente…
In zijn visioen ziet Jesaja een situatie van complete anarchie, nergens heeft nog iemand houvast. Ook de laatste betrouwbare figuren en instituten zakken weg. Zover is het nog niet, maar zover zal het snel komen. Want God trekt zijn handen van Jeruzalem af. Het gaat God diep aan het hart. Een paar keer hoor je de Here zeggen: ‘Mijn volk, ze zijn toch mijn volk?’ En: ‘Hoe durven jullie mijn volk te vertrappen?’
Laat je niet verleiden. Volg de grondwet van God. die luidt: de rechtvaardige zal het goed gaan, de goddeloze komt om. Niemand kan zich verschuilen achter onwetendheid. Wees een rechtvaardig mens, wat anderen ook van je vinden.

Berichten: 4992

Zondag 29 september, Jesaja 3: 16 – 4: 1; Einde beautycase.

Voor vrouwen die gewend zijn uren bezig te zijn met hun uiterlijk, bijna omkomen in geurtjes en crèmes, in ringen en armbanden, moet dit een nachtmerrie-achtig bijbelgedeelte zijn. Ondanks alle armoede in Jeruzalem zijn er blijkbaar nog steeds rissen vrouwe die niet anders te doen hebben dan zich mooi te maken. De Heer wijst de profeet nadrukkelijk op hen. Vooral op hun hooghartige uitstraling. Die vrouwen zullen het nog heel moeilijk krijgen, zo is de boodschap van de profeet. Overigens ook de mannen, want die zullen vallen door het zwaard. Maar nog even en dan zal ook over deze duur uitziende vrouwen het noodweer losbreken. In de vorm van gevangenschap en wegvoering. In zulke omstandigheden. Ben je blij met een stuk jute om je lijf en een stuk touw als ceintuur. En vraag niet hoe het de ganse dag stinkt in een vluchtelingen- of gevangenkamp.
Dat is geen opwekkend visioen, zeg je. Nee! Met mooi zijn is op zich niets mis, als je maar weet dat ook de meest complete beautycase je leven niet kan redden in het noodweer van het leven. Dat kan alleen God en de gehoorzaamheid aan Hem. Wie daaraan voorbijgaat, eindigt vroeg of laat in een jutezak met touw eromheen.

Berichten: 4992

Maandag 30 september, Jesaja 4: 2-6; Sta je al op de lijst.

Heeft God een lijst gemaakt van mensen die de grote crisis zullen overleven? Die indruk krijg je hier inderdaad. Na het noodweer over Jeruzalem is er het plan van God weer toekomst voor de stad en het land, zegt de profeet. En ook zullen er overlevenden zijn. Allemaal mensen die op een of andere wijze het oordeel hebben doorstaan. Tot eigen verbazing en verwondering, zoals dat altijd is na een zware storm, een tsunami of aardbeving.
Volgens Jesaja zijn het echter allemaal mensen die God tevoren had opgeschreven in een boek des levens. Daaraan danken ze letterlijk hun leven. En de vele anderen? Had God die niet opgeschreven? Op die vraag gaat de profeet niet in. Je hoort bij een heilige rest van mensen, je stond kennelijk op de lijst van God.
Volgens de apostel Johannes is de complete titel ‘Boek des levens des lams’! Oftewel: het heeft alles met Jezus en zijn offer te maken. Dat boek is nog steeds niet definitief gesloten, de lijst is menselijk gezegd nog steeds open. Wat let je? Schrijf alsnog in en schuil bij Jezus Christus. Voor dat het noodweer in alle hevigheid losbreekt.

Berichten: 4992

Dinsdag 1 oktober, Jesaja 5: 1-7; Te weinig gedaan?

Met die vraag tobt regelmatig elk mens. Bijvoorbeeld als vader of moeder, wanneer een van je kinderen God loslaat en een eigen spoor gaat. Bij God weg en misschien ook wel bij jou weg. Je denkt: wat hebben wij fout gedaan? Soms moet je vechten voor een relatie, maar het haalt niets uit. Je denkt : wat heb ik te weinig gedaan?
Volgens Jesaja is het ook een vraag van God aan het volk van Judea en Jeruzalem. In een profetisch lied over Juda, de wijngaard van de Heer. Aan die wijngaard is door God alle mogelijke moeite besteed. Toch leverde de wijngaard alleen maar slechte druiven op. Je hoort God vragen: Wat had Ik voor jullie nog meer moeten doen? Want het is een chaos in Jeruzalem. In plaats van recht, heerst er overal onrecht, in plaats van rechtsbetrachting rechtsverkrachting.
Dit is een aangrijpende klacht. Want God heeft er echt alles aan gedaan. Met een liefde niet in woorden uit te drukken. Paules zegt later: Hij gaf zelfs zijn Zoon! Maar ergens houdt het op. Ook bij God. Ik stop ermee, zegt Hij hier. Ik doe er even niets meer aan.
Dat kan dus. Dat God je loslaat. Laat het zover niet komen. Wat heb Ik te weinig gedaan? Heer, hier zijn we. U hebt alleen maar goed gedaan.

Berichten: 4992

Woensdag 2 oktober, Jesaja 5: 8-24; Ga vandaag nog naar je huisarts.

Een van de slechtste vrienden die je te hulp kunt oproepen, is de drank. Even lijkt de drank een ‘vriend’ die je zelfs in de meest beroerde situaties een goed gevoel geeft en je doet geloven dat je zo ongeveer alles aankunt. Even, en dan moeten je partner en je kinderen het ontgelden.
De profeet laat in een zesvoudig wee van hen geen spaan heel. Wee, dat betekent zoveel als: vervloekt! Ook in Wee nummer twee ging hij al keihard tekeer tegen drankgebruikers. Toen dacht hij aan de notoire verslaafden die door de drank geen idee meer van God hebben en die al betrekkelijk jong met het syndroom van Korsakov in het verpleeghuis belanden. In Wee zes gaat het hem vooral om nette, dure mannen en vrouwen. Die zeggen hele veldslagen te zullen winnen of precies weten hoe ze aan de beurs het grote geld binnen zullen halen. Of met hun bedrijf grote slagen zullen doen. Maar ze hebben er wel erg vaak een borreltje of een whisky bij nodig. Of een glaasje – zeg maar een gewoon glas – sherry. Zeg maar een glas wijn, niet een wijntje!
Ga vandaag nog om hulp om van deze ‘vrienden’ voorgoed af te komen, als dit ook op jou slaat. Misschien is er nog hoop voor je huwelijk of gezin. Alleen kan niemand dit. Bid God en ga vandaag nog naar je huisarts.

Berichten: 4992

Donderdag 3 oktober, Jesaja 5:25-30; Woedend.

De God van Israël laat zich niet als oude schoenen afdanken. In elk geval niet door zijn volk en zijn kinderen. Anderen die gewoon blind en niet wijs zijn, lijken God eindeloos te kunnen kwetsen zonder dat de bliksem heb treft. Hun gaat God vaak majesteitlelijk voorbij, zij maken zich slechts rijp voor de dag der slachting. Maar zijn volk heeft Hij lief. Die laat Hij niet zomaar gaan. Dan reageert Hij in boosheid. In heilige woede slaat Hij hard om zich heen.
De profeet ziet in een visioen de stad vol lijken liggen. Maar denk niet dat je dan met een beetje bidden en wat vroom doen God meteen weer voor je wint. Nee, zegt de profeet Jesaja. Zijn hand is nog steeds opgeheven. Doe daar nooit lichtzinnig over. Er komt nog veel meer. God fluit en de legers van de Assyssriërs, allemaal zeer geoefende vechters, rukken al op richting Jeruzalem.
Dat ziet er dus niet goed uit voor de stad. Maar het kan nog erger. Namelijk als God helemaal geen enkele aandacht meer aan je besteedt. Zolang Hij nog toornt, hecht Hij nog aan je. Het is dan zaak om goed te luisteren. En je tot Hem te keren. In boete en berouw.

Wie Hem need’rig valt te voet,
zal van Hem zijn wegen leren!

Berichten: 4992

Vrijdag 4 oktober, Jesaja 6: 1-7; Heilig is de Heer.

Het is mooi als je een persoonlijke relatie met God hebt. Maar maak het niet te close. Want de directe nabijheid van God is voor een mens niet uit te houden. De profeet schreeuwt het zelfs uit van angst en ontzetting, als hij op een mooie middag in de tempel komt en dan ineens in een visioen de aanwezigheid van God opmerkt, zittend op een hoge troon. Alleen al het zien van de zomen van Gods kleed en vooral het horen van de serafs – een soort heilige, slangachtige wezens die voortdurend rond de troon roepen: ‘Heilig, heilig, heilig is de Here de heerscharen!’ – maken op de profeet een verbijsterende indruk. Echter, een van de serafs raakt met een kooltje van het altaar Jesaja’s lippen aan. ‘Nu zijn uw zonden verzoend’, zegt hij. ‘Nu kunnen uw lippen de heilige God dienen!’
Deze ervaring is de profeet nooit vergeten. Al komt God soms heel dicht naar ons toe, en weet je je geroepen in zijn dienst, en leert Jezus ons God aan te roepen als onze hemelse Vader om Hem, die heiligheid blijft. Al ken je Hem al heel lang: doe niet al te familiair! God is heilig en wij niet.

Die zelf geen zonde kent
en ons genade schenkt.
Wees stil voor het aangezicht van God
want heilig is de Heer.

Berichten: 2533

Wij mogen Hem Vader noemen, Hij neemt ons in Zijn Vaderarmen. Kan het nog dichterbij? Nee we hoeven Hem niet als onze gelijke te behandelen. Maar we mogen wel heel dicht bij Hem leven zonder angst

Berichten: 4992

Zaterdag 5 oktober, Jesaja 6: 8-13; Eén blijft over.

Nu God zijn lippen heeft aangeraakt, kan Jesaja het niet laten zich beschikbaar te stellen voor God. Maar de roeping waarmee God hem roept, is er niet een om naar te verlangen. Jesaja moet alle leiders van het volk bewust een rad voor de ogen draaien, hen in hun weg van ongeloof sterken en in hun blindheid laten lopen.
Maar dat kan toch nooit Gods bedoeling zijn?
Maar zo zegt God het hier toch. Kennelijk kun je als volk of als kind van God verwijderen, dat Hij je totaal loslaat en je als het ware met blindheid slaat. Zoals de farao van Egypte. Die zag ook niets meer. Een gedachte die je doet huiveren. De profeet hoor je dan ook stamelen: Hoe lang, Here? Heel lang, zegt God. In elk geval tot het moment dat zo ongeveer alles verwoest is. En dan einde verhaal?
Opvallend, dat zegt God toch niet. Nee, zoals uit een harde stronk nog weleens een nieuwe loot opschiet en er dan toch nog weer iets begint te bloeien, zo zal het ook met Israël en Juda zijn. Er zullen toch mensen overblijven die God heilig zijn en voor wie God heilig is. Het zullen er niet veel zijn. Uiteindelijk zal het maar Eén zijn. Maar die Ene telt dan ook voor allen.

Berichten: 4992

Zondag 6 oktober, Jesaja 7: 1-9; Heb geloof.

Angst is een slechte raadgever. Koning Achaz beeft als een dun boompje in de storm, als hij hoort dat koning Resin van Syrië of Aram (Damascus) en koning Pekach van Israël (Samaria) oprukken naar Jeruzalem om hem te dwingen mee te doen in een oorlog tegen Assyrië. Achaz ziet daar niets in en blijft liever zijn eigen politiek voeren. Dat is ook veel beter, althans als hij zijn vertrouwen op God stelt.
Maar daar heeft Achaz nu juist weer heel weinig mee. Van God verwacht hij gewoon niets. In feite ziet hij de ondergang al helemaal voor zich. Daarom stuurt God Jesaja naar hem toe. Met zijn zoontje Sear-Jasub bij zich. Die naam betekent: een rest keert weer! Oftewel: vertrouw op God en door de nacht heen zal God je vasthouden en het huis van David bevestigen. Ja maar, als je alle vertrouwen kwijt bent?
Dat kan gebeuren. Soms is het leven ons gewoon te machtig. Maar luister dan vooral heel scherp naar iemand die je het Woord van God wel zegt met geloof en verwachting. Als een belofte van trouw en bescherming van God. Wie niet vertrouwt, wordt niet gebouwd! Heb je geen geloof, wees dan vooral stil en laat God zijn gang gaan.
Verwacht het van Hem!

Ik wankel niet, want Hij staat vast:
mijn toevlucht, als het water wast,
mijn rots, mijn enige vertrouwen.

Berichten: 4992

Maandag 7 oktober, Jesaja 7: 10-17; We zijn niet alleen.

Wat is koning Achaz voor een profeet van God een vreselijk vermoeiend mens. Zulke mensen heb je in alle tijden en in alle kerken. Ze blijven maar in en uit praten, maar één ding doen ze nooit: zichzelf een grondig onder handen nemen en bekeren tot God.
Als Achaz weigert een teken te vragen, omdat hij zich dan ook meteen zou binden en verplichten aan God, geeft Jesaja hem ongevraagd een teken. De profeet wijst naar de jonge vrouw die kennelijk naast de koning staat. ‘Zwanger’, zegt de profeet. ‘En het wordt een zoon. En zij zal hem Immanuël noemen’, oftewel: God is met ons. Als een uiting van geloof en vertrouwen op God.
Zij dus blijkbaar wel. En haar zoon is zoveel als een belofte van God. Weliswaar zal Juda te doen krijgen met de supermacht Assyrië, maar deze Immanuël-koning zal als een hoopvol teken van God zijn.
Immanuël! Die naam lieg God horen in een tijd van zware crisis. Laat ook voor ons dit teken en deze naam altijd genoeg zijn. Houd op God te wantrouwen of te vermoeien om nog een ander teken te willen dan het teken dat Hij gaf in Jezus, de zoon van Maria. Wij zijn nooit alleen. Immanuël. God is met ons.

Berichten: 4992

Dinsdag 8 oktober, Jesaja 7: 18-25; Kaal is schraal.

Het valt niet mee een profeet van God te zijn. Ook vandaag is het een zwaar verhaal dat de profeet moet overbrengen. Want de hoop van koning Achaz dat hij van Assyrië hulp zal krijgen, zal zich in het tegendeel keren. Assyrië zal zich in het tegendeel keren.
Assyrië zal zich ontpoppen als een scheermes in de hand van God. Kaal scheren is in alle tijden een middel om iemand diep te vernederen. Dan heb je geen gezicht meer, dan ben je niemand meer. In onze tijd mag een kale, glimmende kop onder mannen mode zijn, maar het is geen gezicht. Zo’n hoofd is geen sieraad, excuus natuurlijk aan hen die gewoon vroeg kaal worden.
De profeet ziet in de naaste toekomst op de dag van God heel veel kale koppen. En kale en dorre stukken land. Slechts met hulp van wat kleinvee houden mensen zich in leven. Het land zelf is een wildernis geworden vol enge distels. Dat zijn geen beelden waar je vrolijk van wordt.
Nee. Als God zijn aangezicht verbergt – achter Gods rug is het altijd kaal en schraal. Daarom bidden psalmdichters soms zo hartstochtelijk: ‘Here, toon mij uw aangezicht!’ Laten wij dat ook doen als kaalte en schraalte je teisteren. Het kunnen de signalen zijn waarmee God je naar zich toe lokt. Horen we zo ook?

Berichten: 4992

Woensdag 9 oktober, Jesaja 8: 1-10; Schrijf op wat je niet mag.

Als je niet per se niet mag vergeten, schrijf je het op een briefje en plak je het op de deur van de koelkast of het prikbord in de keuken. Wat eenmaal opgeschreven is, blijft een appèl op je doen. Dit keer moet Jesaja een paar woorden duidelijk en leesbaar op een groot bord schrijven. Ik denk op een mededelingenbord bij de poort van de tempel. Aan twee belangrijke mensen, beiden uit de club van Achaz, vraagt Jesaja bovendien om het in elk geval te lezen, zodat ze er later op aan te spreken zijn.
Het gaat om de woorden maher salal chas baz oftewel: haastige roof, spoedige buit! Zo zal het Syrië en Israël vergaan. Ze zullen binnen afzienbare tijd leeggeroofd worden door Assyrië. Daarna komt Juda aan de beurt. Of het nog niet genoeg is, moet Jesaja deze woorden ook nog als naam op het geboortjekaartje van zijn zoontje zetten. ‘Het houdt je wel erg bezig, hè, zal zijn vrouw gezegd hebben. ‘Had je niet een andere naam kunnen bedenken?’ ‘Het houdt God zo bezig en daarom mij ook’, zal hij gezegd hebben.
De woorden van God mogen we nooit vergeten. Daarom op schrijven. Op het behang van je ziel. Aan de woorden van God hangt ons leven.

Berichten: 4992

Donderdag 10 oktober, Jesaja 8: 11-23a; Gedraag je anders.

In een samenleving die steeds verder van God af raakt, kun je je ontzettend eenzaam voelen. Op je werk of in een schoolklas. Op een sportclub of ook wel onder velen van je eigen familie. Ze kunnen geweldig aan je zuigen en proberen je mee te trekken, anders vinden ze al je al gauw onverdraagzaam.
Jesaja merkt dat God zelf hem apart neemt en hem duidelijk maakt zich vooral anders te gedragen dan de massa. En zijn ogen overal goed open te houden. Het kan zover komen dat je de Bijbel en het onderwijs van God beter in stilte kunt bestuderen. Niet meer via acties op straat of via de tv. Dat zijn parels voor de zwijnen, zegt Jezus later. En bij zwijnen hoort zwijgen. Neem afstand, zo hoort de profeet God vandaag heel beslist zeggen.
Ja maar, we zijn elk mens het evangelie toch schuldig? Dat is zo. Maar soms is er totaal geen akker meer om het zaad in te werpen. En heb je je vandaag vol met het redden van jezelf en je gezin. Dan blijven volgens Bonhoeffer nog slechts drie dingen over om te doen: bidden, het goede doen en wachten op God. In ons land zijn we daar niet ver vandaan. Daarom: heb de moed om anders te zijn.

Berichten: 4992

Vrijdag 11 oktober, Jesaja 8: 23b- 9:6; Een kind vol licht.

Is dit droom of werkelijkheid? De profeet is nog zwaar onder de indruk van de buitengewoon beroerde situatie in het land. Met name in de noordelijke provincies aan de zeeweg, waar de koning van Assyrië heel hardheeft huisgehouden. Het zijn weliswaar de provincies van het tienstammenrijk de eigenlijk niets moeten hebben van het koningshuis van David in Jeruzalem. Maar toch: God is een God van allen, van heel zijn volk geweest. Mag je op zo iemand opnieuw hopen?
De profeet doet het. Is er in Jeruzalem misschien juist een prinsje geboren? Voor de profeet is dit kind als een profetie van de geboorte van de Messias van God, een redder-koning die hij in bijna goddelijke trekken beschrijft. Als een groot licht dat opgaat in de duisternis. Als een machtige Heiland die redt uit alle nood en dood.
Zo’n koning is de droom van elk volk. Een koning als Jezus. Geboren in een beestenstal, gestorven aan een vervloekt hout. Vanuit het donker ziet Jesaja zijn ster rijzen.
‘Voor ons’, zegt hij nadrukkelijk. Ons is geboren! Zeg hem dat eens na vandaag. Jezus is aan ons gegeven. Aan mij gegeven.

Berichten: 4992

Zaterdag 12 oktober, Jesaja 9: 7 – 10: 3; Liefde kan omslaan in woede.

Van God ben je niet zomaar af. Dat heeft met zijn liefde te maken. Die kan Hij niet opgeven. Ook niet als je die onbeantwoord laat of zelfs openlijk met Hem de spot drijft. Met je woorden of daden. Dan blijft Hij doorgaan, maar zoals dat dan gaat: dan slaat liefde om in woede. Alleen maar om zijn volk terug te winnen.
Daarin gaat God soms heel ver. In deze profetie ziet Jesaja hoe God al zijn woede uitgiet over het tienstammenrijk Israël, ook wel Efraïm genoemd. Maar men wil niet horen. Liggen de huizen in puin, dan zeggen ze hoogmoedig: geen ramp, we maken veel mooiere huizen! Zijn alle bomen geknapt, geen ramp: nu kunnen we eindelijk eens mooie ceders planten. Ligt een stad in puin? Elk nadeel heeft zijn voordeel. Als Rotterdam niet gebombardeerd was, hadden we de stad nooit zo economisch kunnen inrichten, zei een stedenbouwkundig ingenieur eens tegen me.
Maar wie zo reageert op de dingen in het leven, zal nooit echt iets leren van God. Zijn hand blijft opgeheven. God wacht totdat we in zijn handen vallen. En ons en onze stad of samenleving laten veranderen door Hem. Maar of wij dat willen?

Berichten: 4992

Zondag 13 oktober, Jesaja 10: 5-19; Niet te tellen.

Een kind telt nog op z’n vingers. Na tien wordt het al gauw moeilijk. Voor mijn kleindochter Fleur van vier is vijftien al niet meer te bevatten. Als zulke kinderen de bomen kunnen tellen die nog overeind blijven, zijn het niet veel meer.
Zo drijft de profeet de spot met de arrogante legers van Assyrië. Ze zijn niet te tellen als de bomen van een groot bos. En oppermachtig. Tegen hun geweld is geen land en geen god opgewassen. Ook niet in Israël en Juda, althans zo lijkt het. Want bij hun veroveringssucces hebben ze niet in de gaten dat ze feitelijk een instrument zijn in de handen van God. Om de oordelen van God uit te voeren. Meer niet. Maar de macht stijgt de Assyriërs naar het hoofd. Daarom zal God korte metten met hen maken. Als een bos waar de vlam inslaat en na afloop nog een enkel boompje over is.
Een kind kan ze tellen.
Zo blijft God als ‘het Licht van Israël’ en als ‘de Heilige van IsraëI’ toch over zijn volken waken. Maakt Assur het te bont dan gaat de vlam erin. Gods liefde wint het toch van zijn toorn. God geeft ons niet op. Vertrouw daarom op Hem. De bewijzen van zijn ontferming en trouw zijn haast niet te tellen. Het zijn er snel veel meer dan tien.

Berichten: 4992

Maandag 14 oktober, Jesaja 10: 20-34; Een rest, geen restant.

Het blijft spannend. Dit Bijbelgedeelte leest als een krantenbericht. Vanuit het noorden ziet Jesaja de legers van de Assyriërs oprukken en uiteindelijk stilstaan, een kilometer of tien voor Jeruzalem. Vele volken en volkjes gingen al onder de wielen, van een aantal bleef vrijwel niemand gespaard. Ook voor het tienstammenrijk en voor Juda staat het er kansloos voor. Het einde van het volk van Abraham en het huis van David lijkt in zicht. Hooguit een restant zal overblijven.
Maar de profeet zegt: Een rest zal terugkeren. In de zin van: zal eindelijk terugkeren tot God. Een rest zal terugkeren tot God. Een rest van mensen die inzien dat van Assyrië geen heil te verwachten is. Alleen van de Here, de God van het verbond. Gesloten met alle stammen van Jakob! Jesaja beseft dat Samaria verwoest zal worden, Jeruzalem uiteindelijk ook. Toch zal God ervoor zorgen dat een rest overblijft. Niet als een restant dat je snel ergens dumpt en vergeet. Maar als het begin van een nieuw volk van God.
Dit is een heel troostvolle profetie. Zeker voor onze tijd. Al lijkt de gemeente van God hier en daar niet veel meer dan een waardeloos restant – als rest die leef van Gods genade en trouw, mogen we veel van God verwachten.

Berichten: 4992

Dinsdag 15 oktober, Jesaja 11L: 1-10; Roos van verlangen.

Het is duidelijk dat de profeet Jesaja niets meer verwacht van koning Achaz. Voor hem is het huis van Achaz een boom die in zekere zin al omgehakt is. Een afgehakte kale stronk waarvan niets meer te verwachten is. Maar God zal voor een nieuwe koning zorgen, zegt Jesaja. Daarvoor gaat God diep terug. Tot de zoon van Isaï. Als een tweede zoon van Isaï zal die koning van God te voorschijn komen. Verrassend opschietend als een twijg uit een harde stronk.
Toegerust met de volheid van de Geest, licht gevend als een menora met zes of zeven kandelaren. Een perfecte Koning dus! In grote afhankelijkheid van de Heer zal hij heersen en recht doen aan de armen. Jesaja schildert in paradijselijke kleuren het koninkrijk van deze zoon van David. ‘De wolf zal zich neerleggen naast een lam, een kind zal spelen bij het nest van een slang.’ Toe maar!
Heet het Nieuwe Testament zegt: dat is Christus! Hij droeg het harde kruis van onze schuld en schande. Maar aan zijn kruis bloeit het leven verrassend op! Want God wekte Hem op en gaf Hem de hoogste plaats.

O roos als bloed zo rood,
God komt zijn volk bezoeken
in ’t midden van de dood.

Berichten: 4992

Woensdag 16 oktober, Jesaja 11: 11-16; Voor God is geen weg terug.

Kan het ooit nog goed komen met heet volk van God? Daarover zal Jesaja regelmatig zwaar hebben getobt. In zijn tijd was er zoveel afgunst en strijd tussen Juda en het tienstammenrijk. Juist tussen broeders van hetzelfde huis kan het er heftig aan toegaan, als men uit elkaar gegaan is. In een familie of in een kerk of gemeente van God. Mensen kunnen elkaar soms zo beschadigen in naam van het ware geloof, dat je ineens heel ver uit elkaar raakt. Dat komt nooit meer goed, denk je. Tussen Juda en Israël? Dat kan niemand meer goed krijgen. Dat kan alleen God nog. Dat hoor je Jesaja ook zeggen.
Door jarenlange strijd, oorlogen, wegvoering, vluchtacties, is het volk verstrooid naar alle kanten. Kunnen die mensen ooit nog bij elkaar komen? Zonder ruzie, afgunst en boosheid? Dat kan alleen door God. God zal een banier omhooghouden, zegt Jesaja, en uit de verste landen zullen ze komen. Als indertijd bij de uittocht uit Egypte zal God een weg voor hem banen. Geen weg is voor God onmogelijk.
Op de banier van God zie ik de naam van Jezus. Wat niemand kan, kan Hij. Verzoenen, een weg banen en thuisbrengen. Ons maken tot één kudde onder één Herder.

Berichten: 4992

Donderdag 17 oktober, Jesaja 12; Dank voor uw woede.

Er zij dagen waarop God elk licht lijkt te doven. In een mensenleven kunnen heel verdrietige dingen gebeuren. Van Gods weg of leiding begrijp je niets. Waarom gebeuren zulke dingen? Heeft Hij er iets mee voor? In de profetieën die we lazen, was vaak sprake van de toorn van God. Van zijn woede en zijn oordelen over zijn volk. Moet je daaraan denken als het water bitter is?
Als dominee zeg ik haast altijd nee. Maar ik weet zelf: het voelt vaak wel zo. Alsof God ons alleen laat. In zijn verdriet en ook wel in zijn woede over ons. Dat maakt je soms heel stil een klein voor God.
Achteraf kun je God soms oprecht danken voor dit soort ervaringen. Omdat je er zo veel van leerde over jezelf en over God. Zoiets hoor je hier de profeet zeggen tegen het volk Israël. Er komt een dag waarop je zult terugkijken op wat je allemaal doormaakte. En dat je God zult danken en prijzen. Iets zult zeggen als: ‘U was woedend op me; dank U, God, dat U zo veel aandacht aan mij besteedde. Want dat raakt en troost me ineens zo diep.’ In elk geval eindigt Jesaja voorlopig zo zijn profetie.

Heer, Gij zijt goed, in heel uw wezen goed,
en goed voor al uw kind’ren zijn uw daden.

Berichten: 4992

Vrijdag 18 oktober, Hebreeën 1: 1-4; Jezus is Gods diepste woord.

Vanaf vandaag lezen we in een brief die geschreven is aan christenen die Hebreeën werden genoemd. Dat klinkt naar Abraham de Hebreeër. Daarmee zit je goed. Van de eerste lezers waren de meesten vertrouwd met het Oude Testament en het joodse geloof. De schrijver van deze brief is een voor ons onbekende apostel. Vroeger dacht men dat het Paules was, ook heeft men wel aan Barnabas gedacht. We weten het niet. Hij stelt zichzelf ook niet voor, groet niemand, maar steekt meteen van wal.
Wat hij te zeggen heeft, zit hem hoog. Hij is ook erg begaan met zijn lezers. God heeft in de loop der geschiedenis al heel vaak gesproken, zegt hij. Op verlerlei wijzen. Maar nu de tijd naar zijn eind loopt, heeft God tot ons gesproken in zijn Zoon, Jezus Christus. In Jezus kruis en opstanding heeft God nu alles gezegd. Het laatste en diepste wat Hij zeggen wilde. Jezus is Gods definitieve boodschap aan ons adres.
De tijd loopt nu dus af. Besef: er komt geen nieuwe boodschap meer van God. Jezus heeft de hoogste naam ontvangen. Hoger naam dan een van de engelen ooit ontvangen heeft. In Jezus licht zelfs iets op van het aangezicht van God zelf. ‘Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien’, zei Hij. Zo heeft God zelf het ons laten weten. We hebben dat niet zelf bedacht.

Berichten: 4992

Zaterdag 19 oktober, Hebreeën 1: 5 – 2: 4; Neem Jezus serieus.

De Hebreeën zijn christenen die hun Bijbel goed kennen. Daarbij moet je denken aan het Oude Testament. De apostel citeert het ene citaat uit het Oude Testament na het andere om duidelijk te maken dat Jezus Christus ver boven alle engelen verheven is. Wisten zijn lezers dat nog niet?
Het zou kunnen dat het hier gaat om christenen in Rome die via het jodendom voor het eerst van God kennisnamen. Daarna is hun Jezus Christus verkondigd. Door mensen die de apostelen en mogelijk ook Jezus zelf nog hebben meegemaakt. Hoelang is dat geleden? Nog niet zo heel lang. Maar nu staan ze erg onder druk door haat en vijandigheid. Volhouden vinden ze moeilijk.
Daarom schrijft deze Hebreeënapostel – aan het eind van deze brief merk je dat hij schrijft vanuit een gevangenis – aan heb een brief. Om hun een hart onder de riem te steken en aan te dringen niet uit de koers te raken. In de tijd van het Oude Testament moest je de woorden van God die via engelen waren overgebracht, heel serieus nemen, zo herinnert hij hen, wilde je niet met Gods afwijzing geconfronteerd worden. Nu in Jezus Gods diepste redding verschenen is, geldt dat nog veel sterker. Wie aan Jezus voorbijgaat, gaat aan zijn Redder en redding voorbij. Doe dat dus niet, maar blijf op je post en neem Jezus en Gods belofte van heil serieus. Want Jezus is de Heiland van God.

Berichten: 4992

Zondag 20 oktober, Hebreeën 2: 5-18; We zien nog geen luister.

Maar is Jezus van Nazaret werkelijk Gods redding verschenen? Heeft Hij alle macht in hemel en op aarde?
Nu zien wij dat nog niet, zegt de schrijver. Daarmee raakt hij een gevoelig punt. Met onze ogen zien ook wij nog lang niet wat wij met ons hart geloven. Integendeel. Het heeft er vaak alle schijn van dat nog steeds de machten van angst en dood en slavernij ons in hun greep houden.
Dat lijkt niet voor Jezus’ koningschap te pleiten. Nee. Maar vergeet niet: aan Jezus’ gekroond worden met eer en heerlijkheid ging een weg van diepe vernedering vooraf. Ver onder de engelen. Niets minder dan kruis, verlating, doodslijden! Jezus kwam naar ons toe om de machten die ons beangstigen te onttronen. Maar dat kostte Hem wel zijn leven. In het volgen van Hem zal ook voor ons wel regelmatig kruis en vervolging de kop opsteken. Dat kan bijna niets anders. Maar we zijn nooit alleen. Priesterlijk staat Jezus ons bij en kent onze aanvechtingen. Vooralsnog zien we Jezus alleen nog maar in lijden en doodstrijd. Om ons en voor ons. Vreemde luister. We zien Hem nog niet regeren in volle glorie. Ja, dat vraagt van ons veel geloof en volharding. Zijn glorie zal een keer zichtbaar worden.

Berichten: 4992

Maandag 21 oktober, Hebreeën 3; Wil nooit terug.

De geschiedenis dreigt zich te herhalen. De lezers van de brief zijn erg onzeker. Kan het geloof de tijd en de vele aanvechtingen wel verduren? Het wachten op Jezus duurt al heel lang. Sommigen van hen hadden kennelijk al opgegeven. Anderen verslappen. De gelederen worden dunner. De situatie heeft erg veel weg van de geschiedenis van Israël tijdens de reis door de woestijn naar het beloofde land. Gods bevrijding uit de tirannie van Egypte was men snel vergeten, toen de ontberingen van de woestijn hen begonnen te teisteren. De toch door de woestijn was soms bijna niet uit te houden. Bij elke tegenslag sloeg de stemming om in ongeloof en ongehoorzaamheid en riep men wanhopig en verbitterd liever terug te gaan naar Egypte. Dat riep weer Gods toorn op. En zo bereikten de meeste Israëlieten het beloofde land nooit.
Dat is een verhaal om over wakker te liggen. Het is soms best goed te begrijpen dat wij de moed verliezen en onder harde omstandigheden het geloof en God loslaten. Maar toch: zijn wij vergeten hoe vaak God van zich liet horen? Onze gebeden verhoorde en ons leven nieuwe kracht gaf? Daarom: roep Hem aan en volhard.

Eens zal Hij u bevrijden, ook van de zwaarste last,
houd moedig bij het strijden aan zijn beloften.

Berichten: 4992

Dinsdag 22 oktober, Hebreeën 4: 1-11; Geen avonddienst meer.

Dit is een heel prikkelende belofte. Zoals Jozua een het volk Israël binnenleidde in het land Kanaän waar het eindelijk rust vond na de lange omzwerving door de woestijn, zo mag het volk van God er zeker van zijn dat het onderweg is naar de eeuwige rust van de toekomst van God. ‘Eindelijk rust’, zullen wij een keer tegen elkaar zeggen.
Dat veronderstelt een leven met veel onrust en stress. Onrust over onzelf en onrust over God en zijn bedoelingen. Onrust en ongeduld in zo veel verschillende omstandigheden. Onrust kenmerkt zo’n beetje heel ons bestaan. Daarin spelen het kwaad en de zonde een grote rol. Maar zo zal het niet eindeloos blijven.
Er wacht voor het volk van God een sabbatsrust, zo troost de apostel ons vanuit de gevangenis. Er komt een zondag zonder avonddienst. De dingen komen op hun plek. De tranen worden afgewist. En eindelijk zullen we op adem komen. Dat danken we aan Jezus die ons het Koningkrijk van de Vader binnenleidt.
Maar dan moeten wij nu wel wakker blijven. Het evangelie wil geloofd en gehoorzaamd worden! ‘Horen jullie vandaag zijn stem, wees dan niet koppig’, citeert de apostel. Je grijpt er anders nog helemaal naast. Maar voor wie alles weleens te veel wordt, wees getroost en houd moed. Allen die de verschijning van Christus lief hebben gekregen, wacht een eeuwig sabbatsrust van God.

Berichten: 4992

Woensdag 23 oktober, Hebreeën 4: 12-16; Een belijdenis is zo gek nog niet.

Vast omschreven geloofsbelijdenissen staan in onze tijd niet hoog meer genoteerd. Haast iedereen is bezig op geloofsgebied zijn eigen wiel uit te vinden. Persoonlijk en authentiek. Toch kunnen juist oude belijdenisteksten in tijden van verwarring en onzekerheid ons geestelijk houvast en richting geven. Omdat zij heel helder onder woorden brengen wat wij met ons hart geloven. Een geloofsbelijdenis is geen stok om te slaan, maar meer een staf om te gaan. ‘We moeten vasthouden aan het geloof dat we belijden’, zegt ook deze apostel.
Welke belijdenis hij bedoelt? Op zich een betrekkelijk korte belijdenis: ‘Jezus, de Zoon van God, is onze tophogepriester! Jezus is onze grote Mediator.’ Wie aan Hem vasthoudt, verdwaalt niet in de mist van meningen en opvattingen die overal de ronde doen in onze tijd. Als hogepriester is Jezus met het offer van zijn leven voor Gods troon gaan staan. Voor God die met zijn oordelende Woord onthult wat ons feitelijk beweegt en ons schuldig stelt voor Hem.
Maar dank God. Want de troon van gericht is een troon van genade, en de toornige God is een genadige God geworden! Door Jezus, onze grote hogepriester. Vrijmoedig mogen wij door Hem tot God gaan. Hopend op barmhartigheid.