vergeven

Berichten: 1309

LEONARD480 schreef:

70 x 7 maal vergeven is ook betrekkelijk, want vergeven is niet vergeten en het mag nooit de bedoeling zijn dat je er zelf aan onderdoor gaat.
Als je de vraag zo letterlijk stelt is het ook van belang dat diegene ook oprechte spijt heeft van zijn/haar daden.

Ik denk dat het juist de kunst is om iemand toch te vergeven, zelfs al heeft diegene niet tegen jou gezegd dat het hem of haar spijt. Is dat niet bovenal het voorbeeld dat Jezus ons geeft.....

Realiseer je dat je iedere keer als je dit bid:
"Vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij hebben vergeven"
dat je dan aan God vraagt om jou te vergeven, zoals je ook zelf hebt vergeven... dus als je zelf iemand iets niet vergeven hebt.. vraag je God in feite om ook jou niet te vergeven.

Alleen daaruit al blijkt het enorme belang van vergeving.. juist ook op de momenten dat dit zo ontzettend moeilijk lijkt, omdat de ander helemaal geen spijt lijkt te hebben van wat hij of zij jou heeft aangedaan, zich daar misschien niet eens van bewust is. Het laten helen van de wonden, van je gebroken hart, begint bij vergeving. Juist daarom is dat lied wat Cross had toegevoegd zo veelzeggend.

En nee, vergeven is niet hetzelfde als vergeten of gelijk diegene die jou gekwetst heeft maar weer ten volle vertrouwen. Vergeven betekent je het verleden los kunt laten zonder steeds te blijven hangen in gevoelens van pijn, verdriet, teleurstelling, verwijten.. Dat jij je niet gekwetst blijft voelen over wat de ander heeft gedaan. Juist daarom zal er pas genezing zijn van je gebroken hart als je kunt vergeven.

Berichten: 788

MARY052 schreef:

Soms zijn er inderdaad vreselijke dingen gebeurd in een leven.........
Helaas spreek ik uit ervaring maar weet je : ik heb tegen GOD gezegd dat ik Hem gehoorzaam wilde zijn en zodoende met mijn wil(verstand) die personen heb vergeven. Tegelijk heb ik tegen GOD gezegd dat mijn gevoel 180 graden de andere kant op gaat maar dat ik graag wil dat HIJ ervoor zorgt dat ik in mijn gevoel ook zo ver kom.
En het allermooiste is dat HIJ dat gedaan heeft, wat voor mij onmogelijk was was mogelijk bij HEM.

Groet Mary

Zo zie je maar,
God werkt ook nu nog altijd in ons persoonlijk leven,
en het blijft inderdaad zo : niets is voor God onmogelijk!
ik denk dat jouw eerlijkheid tegenover God hier heel belangrijk geweest is Mary.

Berichten: 2113

LEONARD480 schreef:

70 x 7 maal vergeven is ook betrekkelijk, want vergeven is niet vergeten en het mag nooit de bedoeling zijn dat je er zelf aan onderdoor gaat.
Als je de vraag zo letterlijk stelt is het ook van belang dat diegene ook oprechte spijt heeft van zijn/haar daden.

Leonard, ik g'loof ook dat berouw belangrijk is, maar stel dat iemand jou iets heeft aangedaan en diegene heeft geen berouw ? Ik denk dat God ons vergeving geleerd heeft om daarvan los te komen... anders zou dat jouw hele leven misschien blijven achtervolgen... nu mag je weten dat je verder mag gaan, ook als dat betekent dat de ander geen berouw heeft... je mag het aan God toevertrouwen, en m.i. kun je op die manier het loslaten en verder gaan...
Het onrecht wat een mens is aangedaan is niet aan ons mensen om er mee af te rekenen, m.i. mag je dat aan God overlaten door Hem daarin te vertrouwen.

Berichten: 1672

SUSANNAH475 schreef:

Leonard, ik g'loof ook dat berouw belangrijk is, maar stel dat iemand jou iets heeft aangedaan en diegene heeft geen berouw ? Ik denk dat God ons vergeving geleerd heeft om daarvan los te komen... anders zou dat jouw hele leven misschien blijven achtervolgen... nu mag je weten dat je verder mag gaan, ook als dat betekent dat de ander geen berouw heeft... je mag het aan God toevertrouwen, en m.i. kun je op die manier het loslaten en verder gaan...
Het onrecht wat een mens is aangedaan is niet aan ons mensen om er mee af te rekenen, m.i. mag je dat aan God overlaten door Hem daarin te vertrouwen.

Vergeven is een must toch Suzannah, maar als er geen berouw is dan begrijp ik niet waarom je moet vergeven??? Stel iemand steelt iets van jou en je zegt ach berouw is bijzaak en ik vergeef je bij voorbaat en waarom zou je hem dan moeten vergeven. Ik denk dat er toch een balans moet zijn toch???

Berichten: 788

SUSANNAH475 schreef:

Leonard, ik g'loof ook dat berouw belangrijk is, maar stel dat iemand jou iets heeft aangedaan en diegene heeft geen berouw ? Ik denk dat God ons vergeving geleerd heeft om daarvan los te komen... anders zou dat jouw hele leven misschien blijven achtervolgen... nu mag je weten dat je verder mag gaan, ook als dat betekent dat de ander geen berouw heeft... je mag het aan God toevertrouwen, en m.i. kun je op die manier het loslaten en verder gaan...
Het onrecht wat een mens is aangedaan is niet aan ons mensen om er mee af te rekenen, m.i. mag je dat aan God overlaten door Hem daarin te vertrouwen.

Hé Suus wat bedoel je hier eigenlijk mee? sommige zaken blijven mij inderdaad wel achtervolgen......vandaar....

Berichten: 788

LEONARD480 schreef:

Vergeven is een must toch Suzannah, maar als er geen berouw is dan begrijp ik niet waarom je moet vergeven??? Stel iemand steelt iets van jou en je zegt ach berouw is bijzaak en ik vergeef je bij voorbaat en waarom zou je hem dan moeten vergeven. Ik denk dat er toch een balans moet zijn toch???

Leonard ik denk wel dat wij moeten kunnen vergeven zonder dat er berouw is,
van sommige mensen komt er in hun hele leven geen berouw, dus wij kunnen daar hun hele leven niet met blijven zitten (niet vergeven blijft je ergeren hé),
Ik heb mensen vergeven van wie ik het ontzettend spijtig vind dat zij het niet nodig achtten om zich te verontschuldigen, maar ergens heeft die vergeving het voor mijzelf makkelijker gemaakt....

probleem is mss wel dat een ander zich niet in de fout voelt of zich niet schuldig voelt terwijl wij het wel zo zien?

ik heb Suus ook een vraag gesteld hierboven, maar denk dat mijn vraag anders bedoelt is dan de jouwe

Berichten: 838

MARYLIEN613 schreef:

Leonard ik denk wel dat wij moeten kunnen vergeven zonder dat er berouw is,
van sommige mensen komt er in hun hele leven geen berouw, dus wij kunnen daar hun hele leven niet met blijven zitten (niet vergeven blijft je ergeren hé),
Ik heb mensen vergeven van wie ik het ontzettend spijtig vind dat zij het niet nodig achtten om zich te verontschuldigen, maar ergens heeft die vergeving het voor mijzelf makkelijker gemaakt....probleem is mss wel dat een ander zich niet in de fout voelt of zich niet schuldig voelt terwijl wij het wel zo zien?

ik heb Suus ook een vraag gesteld hierboven, maar denk dat mijn vraag anders bedoelt is dan de jouwe

anders zou dat jouw hele leven misschien blijven achtervolgen...quote Susannah

Marylien, je geeft je jezelf al antwoord op de vraag die je Susannah stelt.
Wanneer je iemand van harte kunt vergeven dan zul je zien dat het gebeuren je niet meer pijn doet, het houd je niet meer dag en nacht bezig, je kunt er aan denken of over praten zonder wrok.
Dat van harte vergeven kan denk ik alleen wanneer je dit biddend doet, je pijn en verdiet over het gebeuren voor Gods troon brengt.
Door de kracht en genade van God zijn we in staat om, net als Corrie ten Boom, onze ergste vijand te vergeven.
Het aller belangrijkste is .... willen we echt vergeven, willen we bevrijd worden van hetgeen wat ons anders ons hele leven kan blijven achtervolgen.

Berichten: 788

IMKE917 schreef:

anders zou dat jouw hele leven misschien blijven achtervolgen...quote Susannah

Marylien, je geeft je jezelf al antwoord op de vraag die je Susannah stelt.
Wanneer je iemand van harte kunt vergeven dan zul je zien dat het gebeuren je niet meer pijn doet, het houd je niet meer dag en nacht bezig, je kunt er aan denken of over praten zonder wrok.
Dat van harte vergeven kan denk ik alleen wanneer je dit biddend doet, je pijn en verdiet over het gebeuren voor Gods troon brengt.
Door de kracht en genade van God zijn we in staat om, net als Corrie ten Boom, onze ergste vijand te vergeven.
Het aller belangrijkste is .... willen we echt vergeven, willen we bevrijd worden van hetgeen wat ons anders ons hele leven kan blijven achtervolgen.

ik moet het dan misschien anders zoeken op te lossen mezelf vergeven?

Berichten: 655

Vergeven moet je soms met je verstand doen, ook al voel je er nog helemaal niets van! Je kunt GOD vragen of HIJ dat gevoel in je hart wil bewerken en geloof me dat gaat HIJ zeker doen

Vergeven doe je niet voor die ander, vergeven doe je voor jezelf!
Dat je zelf weer verder kunt met je leven. Gemakkelijk??? Nee zeker weten van niet?? Levert het je wat op?? Ja zeker weter van wel!!

Mary

Berichten: 838

MARYLIEN613 schreef:

ik moet het dan misschien anders zoeken op te lossen mezelf vergeven?

Dat kun je alleen zelf bepalen of jij jezelf moet vergeven.

Maar ook daarbij heb(ben) je/wij de hulp en kracht van God nodig. Hij kan en wil dingen aanwijzen waarin vergeving naar jezelf toe nodig is.
Per slot van rekening is God de grote Geneesheer!

Berichten: 2113

LEONARD480 schreef:

Vergeven is een must toch Suzannah, maar als er geen berouw is dan begrijp ik niet waarom je moet vergeven??? Stel iemand steelt iets van jou en je zegt ach berouw is bijzaak en ik vergeef je bij voorbaat en waarom zou je hem dan moeten vergeven. Ik denk dat er toch een balans moet zijn toch???

Als je niet vergeeft, dan kan dat voor jezelf een last worden.
In het voorbeeld van het stelen ben je bijv. boos dat je bestolen bent. Maar als de man of vrouw geen berouw toont, kun je er zodanig in blijven hangen dat je jaren na het gebeurde er nog zo mee bezig bent dat je tot op de dag van vandaag nog steeds kwaad bent. Dat bedoel ik met dat het gebeurde je kan achtervolgen. (En dat zal sterker zijn, naarmate de duur en de intensiteit van hetgeen wat gebeurde). Het is bijv. niet eerlijk maar daarmee verandert er weinig bij de ander en heb jij geen leuk leven. Het is een last geworden die je met je meedraagt.*
Ik denk dat God dat soort ‘negatieve vasthouding aan elkaar’ niet bedoeld heeft, zelfs niet als jij in je recht zou staan en de ander fout bezig is geweest, dat God ons daarom “vergeving” aanbiedt, vergeving die soms zelfs plaats kan vinden zonder dat de ander daarvan weet, dan is vergeving een loslaten van negatieve emoties om zo weer op een positieve manier verder te komen. God wil je daarbij helpen.

Ik denk dat -juist omdat God weet hoe lastig dat kan zijn, zeker voor ons mensen- Hij daarom vraagt om Hem daarin te vertrouwen. Het feit dat je weet dat God goed is, helpt ook om het bij Hem neer te leggen en die last bij Hem neer te leggen, zodat jij verder kunt, het overlatend(e) aan God.

Verzoening is overigens niet hetzelfde als vergeven.
Ik vind zelf berouw ook erg belangrijk in het vergevingsproces, maar hoe je er ook op hoopt, er zijn zoveel situaties te vinden waarin mensen geen idee hebben van wat ze verkeerd gedaan hebben, al is het nog zo duidelijk voor de rest van de wereld.
En er zijn mensen die nooit berouw kunnen tonen, omdat ze of het niet in (willen) zien, of al gestorven zijn. Hoe moet je dan ooit verder als berouw noodzakelijk zou zijn om iemand te kunnen vergeven ? Vergeven ligt vaak bij jezelf, zodat je zelf los komt van het gebeurde waarvan jij weet dat het niet eerlijk was, maar waarbij je niet gehinderd wordt in je (verdere) leven door wat er in het verleden zich afspeelde.

Leonard en Marylien, ik hoop dat ik jullie vragen hiermee een beetje heb kunnen beantwoorden.
Ik besef dat het geen gemakkelijk onderwerp is, en vaak is het een leerproces wat geen standaard tijdsbestek heeft en voor ieder persoonlijk (de gebeurtenis en de verwerking) weer heel verschillend in elkaar kan steken. Ik heb er persoonlijk ook jaren mee geworsteld en het heeft een hele tijd geduurd voor ik het zo kon zien.

N.B. Er zijn overigens ook talloze voorbeelden waar minder verschil is tussen “dader(s)” en “slachtoffer”, maar om e.e.a. duidelijk te maken heb ik deze niet specifiek in mijn bijdrage genoemd.

*In die last ben je bovendien n.m.m. een veel gemakkelijker 'prooi' voor satan (, die maar wat graag wil dat je als mens gebonden blijft aan het verleden en mensen liever tegenover elkaar ziet, denken jullie niet ?
En juist omdat het voor ons mensen soms zo moeilijk is, is het zo fijn om God/ Jezus te kennen, die bijv. weet wat het met je gedaan heeft, maar toch vraagt om Hem hierin te vertrouwen.)

Susannah

Berichten: 5057

SUSANNAH475 schreef:

Als je niet vergeeft, dan kan dat voor jezelf een last worden.
In het voorbeeld van het stelen ben je bijv. boos dat je bestolen bent. Maar als de man of vrouw geen berouw toont, kun je er zodanig in blijven hangen dat je jaren na het gebeurde er nog zo mee bezig bent dat je tot op de dag van vandaag nog steeds kwaad bent. Dat bedoel ik met dat het gebeurde je kan achtervolgen. (En dat zal sterker zijn, naarmate de duur en de intensiteit van hetgeen wat gebeurde). Het is bijv. niet eerlijk maar daarmee verandert er weinig bij de ander en heb jij geen leuk leven. Het is een last geworden die je met je meedraagt.*
Ik denk dat God dat soort ‘negatieve vasthouding aan elkaar’ niet bedoeld heeft, zelfs niet als jij in je recht zou staan en de ander fout bezig is geweest, dat God ons daarom “vergeving” aanbiedt, vergeving die soms zelfs plaats kan vinden zonder dat de ander daarvan weet, dan is vergeving een loslaten van negatieve emoties om zo weer op een positieve manier verder te komen. God wil je daarbij helpen.

Ik denk dat -juist omdat God weet hoe lastig dat kan zijn, zeker voor ons mensen- Hij daarom vraagt om Hem daarin te vertrouwen. Het feit dat je weet dat God goed is, helpt ook om het bij Hem neer te leggen en die last bij Hem neer te leggen, zodat jij verder kunt, het overlatend(e) aan God.

Verzoening is overigens niet hetzelfde als vergeven.
Ik vind zelf berouw ook erg belangrijk in het vergevingsproces, maar hoe je er ook op hoopt, er zijn zoveel situaties te vinden waarin mensen geen idee hebben van wat ze verkeerd gedaan hebben, al is het nog zo duidelijk voor de rest van de wereld.
En er zijn mensen die nooit berouw kunnen tonen, omdat ze of het niet in (willen) zien, of al gestorven zijn. Hoe moet je dan ooit verder als berouw noodzakelijk zou zijn om iemand te kunnen vergeven ? Vergeven ligt vaak bij jezelf, zodat je zelf los komt van het gebeurde waarvan jij weet dat het niet eerlijk was, maar waarbij je niet gehinderd wordt in je (verdere) leven door wat er in het verleden zich afspeelde.

Leonard en Marylien, ik hoop dat ik jullie vragen hiermee een beetje heb kunnen beantwoorden.
Ik besef dat het geen gemakkelijk onderwerp is, en vaak is het een leerproces wat geen standaard tijdsbestek heeft en voor ieder persoonlijk (de gebeurtenis en de verwerking) weer heel verschillend in elkaar kan steken. Ik heb er persoonlijk ook jaren mee geworsteld en het heeft een hele tijd geduurd voor ik het zo kon zien.

N.B. Er zijn overigens ook talloze voorbeelden waar minder verschil is tussen “dader(s)” en “slachtoffer”, maar om e.e.a. duidelijk te maken heb ik deze niet specifiek in mijn bijdrage genoemd.

*In die last ben je bovendien n.m.m. een veel gemakkelijker 'prooi' voor satan (, die maar wat graag wil dat je als mens gebonden blijft aan het verleden en mensen liever tegenover elkaar ziet, denken jullie niet ?
En juist omdat het voor ons mensen soms zo moeilijk is, is het zo fijn om God/ Jezus te kennen, die bijv. weet wat het met je gedaan heeft, maar toch vraagt om Hem hierin te vertrouwen.)

Susannah

Eigenlijk is er maar één reden waarom je zou moeten vergeven: Omdat God dat van je vraagt. en de rest is eigenlijk maar bijzaak wat hier geschreven wordt...

Berichten: 1146

SUSANNAH475 schreef:

Als je niet vergeeft, dan kan dat voor jezelf een last worden.
In het voorbeeld van het stelen ben je bijv. boos dat je bestolen bent. Maar als de man of vrouw geen berouw toont, kun je er zodanig in blijven hangen dat je jaren na het gebeurde er nog zo mee bezig bent dat je tot op de dag van vandaag nog steeds kwaad bent. Dat bedoel ik met dat het gebeurde je kan achtervolgen. (En dat zal sterker zijn, naarmate de duur en de intensiteit van hetgeen wat gebeurde). Het is bijv. niet eerlijk maar daarmee verandert er weinig bij de ander en heb jij geen leuk leven. Het is een last geworden die je met je meedraagt.*
Ik denk dat God dat soort ‘negatieve vasthouding aan elkaar’ niet bedoeld heeft, zelfs niet als jij in je recht zou staan en de ander fout bezig is geweest, dat God ons daarom “vergeving” aanbiedt, vergeving die soms zelfs plaats kan vinden zonder dat de ander daarvan weet, dan is vergeving een loslaten van negatieve emoties om zo weer op een positieve manier verder te komen. God wil je daarbij helpen.

Ik denk dat -juist omdat God weet hoe lastig dat kan zijn, zeker voor ons mensen- Hij daarom vraagt om Hem daarin te vertrouwen. Het feit dat je weet dat God goed is, helpt ook om het bij Hem neer te leggen en die last bij Hem neer te leggen, zodat jij verder kunt, het overlatend(e) aan God.

Verzoening is overigens niet hetzelfde als vergeven.
Ik vind zelf berouw ook erg belangrijk in het vergevingsproces, maar hoe je er ook op hoopt, er zijn zoveel situaties te vinden waarin mensen geen idee hebben van wat ze verkeerd gedaan hebben, al is het nog zo duidelijk voor de rest van de wereld.
En er zijn mensen die nooit berouw kunnen tonen, omdat ze of het niet in (willen) zien, of al gestorven zijn. Hoe moet je dan ooit verder als berouw noodzakelijk zou zijn om iemand te kunnen vergeven ? Vergeven ligt vaak bij jezelf, zodat je zelf los komt van het gebeurde waarvan jij weet dat het niet eerlijk was, maar waarbij je niet gehinderd wordt in je (verdere) leven door wat er in het verleden zich afspeelde.

Leonard en Marylien, ik hoop dat ik jullie vragen hiermee een beetje heb kunnen beantwoorden.
Ik besef dat het geen gemakkelijk onderwerp is, en vaak is het een leerproces wat geen standaard tijdsbestek heeft en voor ieder persoonlijk (de gebeurtenis en de verwerking) weer heel verschillend in elkaar kan steken. Ik heb er persoonlijk ook jaren mee geworsteld en het heeft een hele tijd geduurd voor ik het zo kon zien.

N.B. Er zijn overigens ook talloze voorbeelden waar minder verschil is tussen “dader(s)” en “slachtoffer”, maar om e.e.a. duidelijk te maken heb ik deze niet specifiek in mijn bijdrage genoemd.

*In die last ben je bovendien n.m.m. een veel gemakkelijker 'prooi' voor satan (, die maar wat graag wil dat je als mens gebonden blijft aan het verleden en mensen liever tegenover elkaar ziet, denken jullie niet ?
En juist omdat het voor ons mensen soms zo moeilijk is, is het zo fijn om God/ Jezus te kennen, die bijv. weet wat het met je gedaan heeft, maar toch vraagt om Hem hierin te vertrouwen.)

Susannah

Heel mooi uitgelegd Suzannah, ik kan me hier volledig in vinden..

Berichten: 1672

SUSANNAH475 schreef:

Als je niet vergeeft, dan kan dat voor jezelf een last worden.
In het voorbeeld van het stelen ben je bijv. boos dat je bestolen bent. Maar als de man of vrouw geen berouw toont, kun je er zodanig in blijven hangen dat je jaren na het gebeurde er nog zo mee bezig bent dat je tot op de dag van vandaag nog steeds kwaad bent. Dat bedoel ik met dat het gebeurde je kan achtervolgen. (En dat zal sterker zijn, naarmate de duur en de intensiteit van hetgeen wat gebeurde). Het is bijv. niet eerlijk maar daarmee verandert er weinig bij de ander en heb jij geen leuk leven. Het is een last geworden die je met je meedraagt.*
Ik denk dat God dat soort ‘negatieve vasthouding aan elkaar’ niet bedoeld heeft, zelfs niet als jij in je recht zou staan en de ander fout bezig is geweest, dat God ons daarom “vergeving” aanbiedt, vergeving die soms zelfs plaats kan vinden zonder dat de ander daarvan weet, dan is vergeving een loslaten van negatieve emoties om zo weer op een positieve manier verder te komen. God wil je daarbij helpen.

Ik denk dat -juist omdat God weet hoe lastig dat kan zijn, zeker voor ons mensen- Hij daarom vraagt om Hem daarin te vertrouwen. Het feit dat je weet dat God goed is, helpt ook om het bij Hem neer te leggen en die last bij Hem neer te leggen, zodat jij verder kunt, het overlatend(e) aan God.

Verzoening is overigens niet hetzelfde als vergeven.
Ik vind zelf berouw ook erg belangrijk in het vergevingsproces, maar hoe je er ook op hoopt, er zijn zoveel situaties te vinden waarin mensen geen idee hebben van wat ze verkeerd gedaan hebben, al is het nog zo duidelijk voor de rest van de wereld.
En er zijn mensen die nooit berouw kunnen tonen, omdat ze of het niet in (willen) zien, of al gestorven zijn. Hoe moet je dan ooit verder als berouw noodzakelijk zou zijn om iemand te kunnen vergeven ? Vergeven ligt vaak bij jezelf, zodat je zelf los komt van het gebeurde waarvan jij weet dat het niet eerlijk was, maar waarbij je niet gehinderd wordt in je (verdere) leven door wat er in het verleden zich afspeelde.

Leonard en Marylien, ik hoop dat ik jullie vragen hiermee een beetje heb kunnen beantwoorden.
Ik besef dat het geen gemakkelijk onderwerp is, en vaak is het een leerproces wat geen standaard tijdsbestek heeft en voor ieder persoonlijk (de gebeurtenis en de verwerking) weer heel verschillend in elkaar kan steken. Ik heb er persoonlijk ook jaren mee geworsteld en het heeft een hele tijd geduurd voor ik het zo kon zien.

N.B. Er zijn overigens ook talloze voorbeelden waar minder verschil is tussen “dader(s)” en “slachtoffer”, maar om e.e.a. duidelijk te maken heb ik deze niet specifiek in mijn bijdrage genoemd.

*In die last ben je bovendien n.m.m. een veel gemakkelijker 'prooi' voor satan (, die maar wat graag wil dat je als mens gebonden blijft aan het verleden en mensen liever tegenover elkaar ziet, denken jullie niet ?
En juist omdat het voor ons mensen soms zo moeilijk is, is het zo fijn om God/ Jezus te kennen, die bijv. weet wat het met je gedaan heeft, maar toch vraagt om Hem hierin te vertrouwen.)

Susannah

Dank voor deze mooie bijdrage Suzannah en leer hier ook weer van Knipoog smiley

Berichten: 2109

CHATULIEM619 schreef:

Eigenlijk is er maar één reden waarom je zou moeten vergeven: Omdat God dat van je vraagt. en de rest is eigenlijk maar bijzaak wat hier geschreven wordt...

Is het werkelijk enkel daarom? Dus je volgt gewoon een opdracht? Of is het toch iets meer... Volgens mij is het niet enkel een opdracht en is dat al helemaal niet de insteek om het te gaan doen. Vergeven is veel meer een hartsgesteldheid... En ja, in je hart ligt de ontmoetingsplek met God, Die vergeving in jou bewerkt...

Berichten: 868

CHATULIEM619 schreef:

Eigenlijk is er maar één reden waarom je zou moeten vergeven: Omdat God dat van je vraagt. en de rest is eigenlijk maar bijzaak wat hier geschreven wordt...

Hallo Chatuliem

Ik ga hier ook in mee met je want zo staat het ook in de bijbel het is vaak moeilijk maar het gaat je steeds beter af als je het een paar keer gedaan hebt.
Sjalom.
martin

Berichten: 341

HENK710 schreef:

Is het werkelijk enkel daarom? Dus je volgt gewoon een opdracht? Of is het toch iets meer... Volgens mij is het niet enkel een opdracht en is dat al helemaal niet de insteek om het te gaan doen. Vergeven is veel meer een hartsgesteldheid... En ja, in je hart ligt de ontmoetingsplek met God, Die vergeving in jou bewerkt...

Henk, ik dacht in het verleden precies zo: 'het is een hartsgesteldheid'..maar daar ben ik op teruggekomen. Op een dag leerde ik dat ik kon bidden -tandeknarsend- voor mensen die mij verdriet hadden gedaan en die géén spijt betoonden. Het kwam nauwelijks over mijn lippen. Ik ging er mee door...en werd wérkelijk bevrijd van de last van wrok en gevoelens van onvergefelijkheid. Hén vergeven bevrijdde mij.
Ik denk dat de opdracht tot vergeving tweeërlei doel heeft: vergeef hen, zoals jijzelf vergeven bent én: door de opdracht te vervullen, word jijzelf weer bevrijdt van een stuk boosheid,haat, verdriet, etc. Dat is denk ik ook wat God ons wil geven: vrijheid, geen last dragen die je niet hóéft te dragen. Geef het aan Hem.

Berichten: 2109

MARIA576 schreef:

Henk, ik dacht in het verleden precies zo: 'het is een hartsgesteldheid'..maar daar ben ik op teruggekomen. Op een dag leerde ik dat ik kon bidden -tandeknarsend- voor mensen die mij verdriet hadden gedaan en die géén spijt betoonden. Het kwam nauwelijks over mijn lippen. Ik ging er mee door...en werd wérkelijk bevrijd van de last van wrok en gevoelens van onvergefelijkheid. Hén vergeven bevrijdde mij.
Ik denk dat de opdracht tot vergeving tweeërlei doel heeft: vergeef hen, zoals jijzelf vergeven bent én: door de opdracht te vervullen, word jijzelf weer bevrijdt van een stuk boosheid,haat, verdriet, etc. Dat is denk ik ook wat God ons wil geven: vrijheid, geen last dragen die je niet hóéft te dragen. Geef het aan Hem.

Is niet juist dat proces wat je beschrijft de vorming van de hartsgesteldheid?

Berichten: 341

HENK710 schreef:

Is niet juist dat proces wat je beschrijft de vorming van de hartsgesteldheid?

met hartsgesteldheid lijkt het of je zeggen wilt dat je eerst het GEVOEL moet hebben om iemand te WILLEN vergeven. M.a.w: je wacht op iets...wat vergeving mogelijk maakt.
Ik heb geleerd dat dát dus niet nodig is, dat je vanuit je pijn en niet willen vergeven, tóch kunt bidden en dat het vergeven ook echt (daarna) in je hart gelegd wordt.

Berichten: 2109

MARIA576 schreef:

met hartsgesteldheid lijkt het of je zeggen wilt dat je eerst het GEVOEL moet hebben om iemand te WILLEN vergeven. M.a.w: je wacht op iets...wat vergeving mogelijk maakt.
Ik heb geleerd dat dát dus niet nodig is, dat je vanuit je pijn en niet willen vergeven, tóch kunt bidden en dat het vergeven ook echt (daarna) in je hart gelegd wordt.

Hartsgesteldheid is voor mij niet iets om op te wachten. Het is juist iets wat je heel sterk kunt beïnvloeden.

Berichten: 341

HENK710 schreef:

Hartsgesteldheid is voor mij niet iets om op te wachten. Het is juist iets wat je heel sterk kunt beïnvloeden.

idd! door buiten je gevoel om voor iets te kiezen! volgens mij bedoelen we dus hetzelfde! Knipoog smiley

Berichten: 2109

MARIA576 schreef:

idd! door buiten je gevoel om voor iets te kiezen! volgens mij bedoelen we dus hetzelfde! Knipoog smiley

Je hart is idd meer dan je gevoel Knipoog smiley

Berichten: 788

Susannah, dank voor je mooie bijdrage, kan er iets van opsteken!

Je verwoordt het goed, en ik geloof erin
ook al de praktijk niet altijd even eenvoudig.

Het moeilijkste is soms jezelf vergeven denk ik.

Berichten: 1672

Vergeving

U bent voor onze zonden aan het kruis gestorven.
U geeft ons een beter Huis,
Bij de Vader Thuis.
In de Hemel nodigt U ons uit.
Wij zijn Uw Bruid.

U moest lijden en strijden voor al onze zonden.
U heelt alle wonden.
Vergeving van je zonden heelt (geneest) al je wonden.
De Vader heeft U naar ons toegezonden.
En U haalt alles wat verkeerd is uit onze monden.

U vergeeft alles wat wij verkeerd hebben gedaan
En U kijkt niet meer tegen onze zonden aan.
Wij slaan onze ogen voor U neer,
“U bent zo geweldig goed, oh Heer!
Dank U wel dat U onze zonden vergeeft,
En dat de duivel voor U beeft.
Maar U heeft hem verslagen.
De duivel zal het steeds opnieuw wagen maar U,
U verlost ons van zijn plagen”

We moeten ook elkaar vergeven
als iemand ons iets heeft aangedaan.
We moeten er niet op los slaan,
maar naar de Vader gaan en Hem om vergeving vragen,
en niet over die ander gaan klagen.

Het leven is een strijdwagen
De zonden volgen ons dagen op dagen,
Maar vergeet niet om vergeving te vragen.
Hij geeft je de moed en de kracht en zet een wacht voor je lippen.
Zodat er geen verkeerde dingen uit kunnen glippen.

Ga toch met je zonden naar God,
en luister naar Zijn Gebod.
Dit was het slot van mijn gedicht
Ik hoop dat je je op de Heere richt met heel je leven en je hart.
Dan ben je rijk,
en kom je later in Zijn Koninkrijk!

http://www.gedichten-freaks.nl/349182/

Berichten: 200

Mooi gedicht Leonard.
Vergeving blijft moeilijk denk ik. Het is moeilijk om oprecht vergeving te vragen want we falen liever niet............en het is soms vrijwel ondoenlijk om sommige mensen die je zo diep gekwetst hebben te vergeven en het dan ook nog eens te vergeten..........
Er zijn gewoon mensen die heel makkelijk sorry roepen en er niets van menen maar waarom blijf je dan met ze omgaan om iedere keer weer dezelfde pijn te voelen?
Misschien is er soms niets anders mogelijk dan radicaal te breken net als Paulus en Barnabas. En zijn daarom Paulus zijn woorden minder geloofwaardig? Is zijn inzet voor de gemeente minderwaardig geworden daardoor? Volgens mij niet. Maar met sommige mensen kun je voor je eigen gemoedsrust beter niet omgaan is mijn ervaring. Laf misschien?
Ik noem het liever zelfbescherming.............

Berichten: 5057

HENK710 schreef:

Is het werkelijk enkel daarom? Dus je volgt gewoon een opdracht? Of is het toch iets meer... Volgens mij is het niet enkel een opdracht en is dat al helemaal niet de insteek om het te gaan doen. Vergeven is veel meer een hartsgesteldheid... En ja, in je hart ligt de ontmoetingsplek met God, Die vergeving in jou bewerkt...

Ja, ik volg gewoon een opdracht. En als de bijbel er zo duidelijk over is, waarom zou ik daar dan mee schipperen? Dat je uiteindelijk merkt dat het ook goed voor jezelf is, is mooi meegenomen, hoewel had je anders verwacht? Het bevestigt immers Gods principes.

Berichten: 2463

MARIA576 schreef:

Henk, ik dacht in het verleden precies zo: 'het is een hartsgesteldheid'..maar daar ben ik op teruggekomen. Op een dag leerde ik dat ik kon bidden -tandeknarsend- voor mensen die mij verdriet hadden gedaan en die géén spijt betoonden. Het kwam nauwelijks over mijn lippen. Ik ging er mee door...en werd wérkelijk bevrijd van de last van wrok en gevoelens van onvergefelijkheid. Hén vergeven bevrijdde mij.
Ik denk dat de opdracht tot vergeving tweeërlei doel heeft: vergeef hen, zoals jijzelf vergeven bent én: door de opdracht te vervullen, word jijzelf weer bevrijdt van een stuk boosheid,haat, verdriet, etc. Dat is denk ik ook wat God ons wil geven: vrijheid, geen last dragen die je niet hóéft te dragen. Geef het aan Hem.

CHATULIEM619 schreef:

Ja, ik volg gewoon een opdracht. En als de bijbel er zo duidelijk over is, waarom zou ik daar dan mee schipperen? Dat je uiteindelijk merkt dat het ook goed voor jezelf is, is mooi meegenomen, hoewel had je anders verwacht? Het bevestigt immers Gods principes.

Dank jullie wel voor deze bijdrages, het geeft namelijk goed weer dat vergeven een opdracht is .....
Vergeving vragen .... persoonlijk
Vergeving schenken.... persoonlijk maar kan ook op afstand gedaan worden
Vergeving krijgen ..... persoonlijk maar ook dit kan je indirect gegeven worden
Vergeving accepteren ..... persoonlijk

Er "moet" onderscheidt gemaakt worden tussen persoonlijk/menselijk vergeven, en vergeven/vergeving in Jezus naam.
Als je als mens iemand vergeeft of vraagt om vergeving en hij/zij wil dit niet geven of accepteert dit niet, dan sta jij met een drup aan je neus, en zul je er mee moeten leren leven.
Maar als jij iemand vergeeft in Jezus naam en hij/zij accepteert dit niet, dan mag je die persoon loslaten in Jezus naam, en Hij zal jou dan dragen en zorgen voor herstel/genezing. Hetzelfde geldt voor vragen om vergeving, als de persoon jou dat niet wil geven, dan kun je hem/haar vergeven in Jezus naam en je mag hem/haar dan loslaten in Jezus naam. Ook hier zal Jezus het van jou overnemen en Zijn herstel/genezing zal beginnen.
Het is dus niet zo dat vergeving betekend dat je ook alles maar vergeet, NEE, vergeving is "verzoening" tussen (jou en de persoon) jou en God, het hersteld de verticale lijn met God weer. Door de ander te vergeven verliest de zonde zijn macht om door te werken in jouw leven.....

Voor wat extra leesvoer, vanuit verschillende gezichtspunten gezien .....

http://www.bedehuis.nl/scriptie%20Vergeving%20van%20Vader/Scriptie%20Vergeving%20van%20Vader_bestanden/Page701.htm

http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/vorderingsplan/bekijk_gleerfiche.php?fiche_ID=06f2081ab83baeeadb35d6ff59dfa1d5

http://www.manna-vandaag.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=13906:als-vergeving-onmogelijk-lijkt&catid=3:groeien&Itemid=211

..

Berichten: 5407

DINI968 schreef:

Mooi gedicht Leonard.
Vergeving blijft moeilijk denk ik. Het is moeilijk om oprecht vergeving te vragen want we falen liever niet............en het is soms vrijwel ondoenlijk om sommige mensen die je zo diep gekwetst hebben te vergeven en het dan ook nog eens te vergeten..........
Er zijn gewoon mensen die heel makkelijk sorry roepen en er niets van menen maar waarom blijf je dan met ze omgaan om iedere keer weer dezelfde pijn te voelen?
Misschien is er soms niets anders mogelijk dan radicaal te breken net als Paulus en Barnabas. En zijn daarom Paulus zijn woorden minder geloofwaardig? Is zijn inzet voor de gemeente minderwaardig geworden daardoor? Volgens mij niet. Maar met sommige mensen kun je voor je eigen gemoedsrust beter niet omgaan is mijn ervaring. Laf misschien?
Ik noem het liever zelfbescherming.............

Ik denk wel dat je de ander 'los kan laten'zodat je verder met je leven kan........maar dat is misschien wel wat jij breken noemt?

Berichten: 2113

CROSSROAD317 schreef:

Dank jullie wel voor deze bijdrages, het geeft namelijk goed weer dat vergeven een opdracht is .....
Vergeving vragen .... persoonlijk
Vergeving schenken.... persoonlijk maar kan ook op afstand gedaan worden
Vergeving krijgen ..... persoonlijk maar ook dit kan je indirect gegeven worden
Vergeving accepteren ..... persoonlijk

Er "moet" onderscheidt gemaakt worden tussen persoonlijk/menselijk vergeven, en vergeven/vergeving in Jezus naam.
Als je als mens iemand vergeeft of vraagt om vergeving en hij/zij wil dit niet geven of accepteert dit niet, dan sta jij met een drup aan je neus, en zul je er mee moeten leren leven.
Maar als jij iemand vergeeft in Jezus naam en hij/zij accepteert dit niet, dan mag je die persoon loslaten in Jezus naam, en Hij zal jou dan dragen en zorgen voor herstel/genezing. Hetzelfde geldt voor vragen om vergeving, als de persoon jou dat niet wil geven, dan kun je hem/haar vergeven in Jezus naam en je mag hem/haar dan loslaten in Jezus naam. Ook hier zal Jezus het van jou overnemen en Zijn herstel/genezing zal beginnen.
Het is dus niet zo dat vergeving betekend dat je ook alles maar vergeet, NEE, vergeving is "verzoening" tussen (jou en de persoon) jou en God, het hersteld de verticale lijn met God weer. Door de ander te vergeven verliest de zonde zijn macht om door te werken in jouw leven.....

Voor wat extra leesvoer, vanuit verschillende gezichtspunten gezien .....

http://www.bedehuis.nl/scriptie%20Vergeving%20van%20Vader/Scriptie%20Vergeving%20van%20Vader_bestanden/Page701.htm

http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/vorderingsplan/bekijk_gleerfiche.php?fiche_ID=06f2081ab83baeeadb35d6ff59dfa1d5

http://www.manna-vandaag.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=13906:als-vergeving-onmogelijk-lijkt&catid=3:groeien&Itemid=211

..

Ik denk niet Cross dat verzoening hetzelfde betekent als vergeving. Daarin ben ik het niet met je eens.

Vergeving is loslaten om verder te kunnen... verzoening komt heel wat meer bij kijken en is bij mensen onderling niet altijd mogelijk.
Verzoening vraagt in de meeste gevallen namelijk ook inzicht bij degene die verkeerd gehandeld heeft en dat is er in bepaalde gevallen niet.

Berichten: 2109

MARYLIEN613 schreef:

Het moeilijkste is soms jezelf vergeven denk ik.

Inderdaad, Marylien. Een mens zit toch al snel zichzelf in de weg met schuldgevoelens en dergelijke, waar anderen (incl. God) al wel vergeving hebben geschonken. Je mag je ervaring meenemen als een les naar de toekomst toe, maar het wordt nogal eens een last als we niet alert blijven...