"Ga niet boven hetgeen geschreven staat"

Berichten: 2113

Ik vraag me af wat Jezus ervan zou vinden als Hij dit allemaal zou zien...
SV of NBV
Opwekkingsliederen of Psalmen...

Mensen, waar gaat het nou eigenlijk om... waar is de eenheid onder christenen ? Waar is de liefde ?

Berichten: 146

Hier !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Verliefde smiley

Berichten: 2109

Love is in the air...

...and I am breathing it! Knipoog smiley

Berichten: 1193

WILLIE400 schreef:

Hier !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Verliefde smiley

Wat hebben ze met jou gedaan? Smiley die vol vragen zit

Berichten: 2109

ZINGA672 schreef:

Wat hebben ze met jou gedaan? Smiley die vol vragen zit

He was hit by an arrow... Knipoog smiley

Berichten: 2113

ZINGA672 schreef:

Wat hebben ze met jou gedaan? Smiley die vol vragen zit

Misschien heeft ie wel een (liefdes-)tik Knipoog smiley

meegekregen van het weekend hè...

Berichten: 114

SUSANNAH475 schreef:

Ik vraag me af wat Jezus ervan zou vinden als Hij dit allemaal zou zien...
SV of NBV
(...)
Mensen, waar gaat het nou eigenlijk om... waar is de eenheid onder christenen ? Waar is de liefde ?

Maar hoe weten we überhaupt wie Jezus is en wat Jezus gezegd heeft.
Precies, door Gods Woord. De Schriften getuigen van Hem (Joh.5:39) .
Dus zaken over Gods Woord (zoals b.v. vertalingen) zijn geen geringe zaken.

En hoe ging Jezus eigenlijk om met de Schrift ?
Christus beschouwd de Schrift als Gods Woord en de Schrift heeft voor Jezus absolute autoriteit zelfs tot in de kleinste details. De Gehoorzaamheid van Jezus blijkt zelfs bij enkele woorden, ook aan die enkele woorden kent Jezus gezag toe:

1)
Bijvoorbeeld in het betoog dat Christus houdt tegen de Sadduceën over de opstanding uit de doden. Die Sadduceën hebben Hem lastig gevallen met de vraag naar de vrouw die 7 mannen gehad had:
“in de opstanding dan, wiens vrouw zal zij wezen van die zeven? Want zij hebben ze allen gehad.” En dan antwoordt Jezus hun: “gij dwaalt, niet wetende de Schriften, noch de kracht Gods. Want in de opstanding nemen zij niet ten huwelijk, noch worden ten huwelijk uitgegeven, maar zij zijn als engelen Gods in de hemel. En wat aangaat de opstanding der doden, hebt gij niet gelezen hetgeen van God tot u gesproken is. Die daar zegt: Ik ben de God Abrahams, en de God Izaks, en de God Jakobs ? God is niet een God der doden, maar der levenden.” (Matt.22:23-32).
Dit woord van God waarop de Heiland zich beroept, is het woord dat Hij tot Mozes gesproken heeft vanuit het brandend braambos, en nu is Jezus Conclusie: wanneer God zich zovele jaren na de dood van de aartsvaders nog openbaart als de God van Abraham, Izak en Jakob, en zegt: ik ben hun God, moet volgen dat zij nog leefden en nog bestonden omdat God Zich niet hun God kan noemen als ze niet meer leefden.
Dus de bewijsvoering zou alle grond hebben gemist wanneer er in de plaats van ‘Ik ben’ stond: ‘Ik ben geweest’. En dat is in het Hebreeuws slechts een klein verschil. Dat hangt slechts van enkele letters af.

2)
In Matt.22:41-46, wijst Jezus de Farizeën er op dat Davids Zoon ook Davids Heere is en dus zelf God is. Want David zegt inde 110e psalm: “De Heere heeft gezegd tot mijn Heere: zit aan Mijn rechterhand” (vs.1). Hierop komt alles aan op het tweetal woorden ‘Mijn Heere’ of liever op het ene woord “mijn”. En dat bezittelijke voornaamwoord ‘Mijn’ wordt in het Hebreeuws uitgedrukt door één letter, namelijk de jod, zodat de klem van Jezus betoog hangt aan die ene letter. Zo nauw neemt Jezus de autoriteit van het OT, en zo nauw luistert voor Hem het gezag van deze uitspraken van de Schrift.

En wie hierop let verstaat ook dat de Heiland in de bergrede zegt:
“Want voorwaar zeg Ik u: totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet een jota (kleinste letter van hebr. alfabet), noch een tittel (de kleine streepjes en bochtjes waardoor de verschillende letters uit het hebr. alfabet zich laten onderscheiden), van de wet voorbijgaan, totdat het alles zal zijn geschied.”(matt.5:18).
Of zoals Lukas deze waarheid van de Heere weergeeft: “het is lichter, dat de hemel en de aarde voorbijgaan, dan dat een tittel van de wet valle ”(Luk.16:17).
Sterker kan het gezag van de Schrift niet beleden worden.

En wanneer het dan aankomt op de jota’s en de tittel’s, op de kleinste letters en de kleinste tekens, dan ook zeer zeker op het kleinste en geringste, wat de Heilige Schrift ons meedeelt, en waarin wij misschien slechts bijkomstigheden zien.
Wij hebben slechts te aanvaarden wat door de Geest van God tot ons is gekomen.
Want Indien Christus het niet beneden Zich geacht heeft om voor de letter van de Schrift te buigen, dan is zeker in geen enkel opzicht vernederend voor ons, of een afbreuk aan onze christelijke vrijheid, wanneer wij ootmoedig geloven hetgeen door de heilige schrijvers is te boek gesteld.

Nu terug naar het onderwerp, de vertalingen. Hebben wij de Schrift op dezelfde voetstuk staan als Christus, of maakt het in het geheel niet uit hoe het vertaald wordt, zolang er maar een tekst uit rolt ....

Berichten: 114

CHATULIEM619 schreef:

Het is een axioma, dat iemand die met de vertaling bezig is, gelovig moet zijn. Dat ligt zo voor de hand, dat het geen pnderwerp van gesprek is.

Mooi, dat dan lijken we het hier roerend met elkaar eens:
Een bijbelvertaler moet gelovig zijn. Want bijbellezen en logischerwijs bijbelvertalen is een geestelijk proces dat onmogelijk kan zonder de Geest en zonder het van Hem te verwachten, biddend.

CHATULIEM619 schreef:

Maar nu het volgende, wat is een gelovige in jouw ogen? Of wat is een ongelovige? In mijn ogen is een gelovige iemand die een keuze gemaakt heeft voor God en een levende relatie met Hem heeft en onderhoudt. Die Gods Woord als onfeilbaar ziet en bereid is zich te onderwerpen aan het Woord, zonder voorbehoud. Tegelijkertijd besef ik dat een groot aantal mensen op CM niet aan deze criteria voldoen....

Ik beaam volledig wat je hier schrijft, met name wat je zegt over het zien van Gods Woord als onfeilbaar en zich zonder voorbehoud hieraan wil onderwerp.

Ik had overigens deze vraag ook al beantwoord in deze draad op 6 Nov, 23:45 waarin ik schreef:
Wat is een gelovige?
Inderdaad kunnen we niet in een anders hart kijken.
Ons past dan ook geen oordeel over wie wel of niet wedergeboren is.
Ik bedoel slechts wie we voor gelovige mogen houden, de praktische toepassing.
In andere woorden:
Wie we mogen zien als broeder of zuster in Christus.
Dat is dus degene in je kerk ( c.q. in de gemeenten die je als ware kerk erkent).
Oftewel iemand uit Gods volk, Gods gemeente
De Bijbel is aan de kerk gegeven, aan hen zijn de woorden Gods toevertrouwd (Rom.3:2).
Net zoals Paulus in de brieven de gemeenten aanspreekt als de geliefden in de Here Jezus Christus, houdt nog niet in dat hij in alle harten kan kijken, en net zomin is het een oordeel over allen buiten de gemeenten, maar het is het houden voor de gemeente als voor de verzameling van gelovigen).
(p.s. Het is m.i. voor dit onderwerp irrelevant dat sommigen de lijn tussen wie we als broeders en zusters erkennen, verschillend definieert).

Voordat we nu gaan kijken of en wat dit dan te betekenen heeft voor de NBV, nog een klein laatste puntje:
Ben je het ermee eens dat ongelovige vertalers niet verantwoordelijk mogen zijn of beslissingsbevoegd in het eindresultaat ? Ik bedoel een vorm van samenwerken op voet van gelijkwaardigheid waardoor een resultaat het karakter heeft van een compromis.

Ik formuleerde dat als volgt:

Samenwerken met ongelovigen in geestelijke zaken
Laten we eens de tekst lezen uit 2 kor.6:14, 16
“Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis?.. ,of welk deel heeft een gelovige met een ongelovige? … Daarom gaat weg uit hun midden, en scheidt u af, spreekt de Here.”

Hier gaat het over het omgaan in geestelijke zaken met een ongelovige. Zoals het ene rund met een ander rund een span vormt dat samen een juk draagt en dezelfde ploeg trekt.
Oftewel een samenwerken op voet van gelijkheid. En dat, zegt de tekst, mag niet voorkomen; met zulke mensen is geen gemeenschappelijk optreden mogelijk. want welk deel heeft een gelovige met een ongelovige?

Berichten: 5057

BASTIAAN161 schreef:

Nu terug naar het onderwerp, de vertalingen. Hebben wij de Schrift op dezelfde voetstuk staan als Christus, of maakt het in het geheel niet uit hoe het vertaald wordt, zolang er maar een tekst uit rolt ....

Ik denk dat je maar eens naar de volgende link moet kijken. Daar wordt het proces van vertalen weergegeven en de keuzes voor de bewoordingen weergegeven.

http://www.nbv.nl/vertaalaantekeningen/

Ook dit vind ik het bewijs van de zorgvuldigheid van de vertaling. Je durft nl. te verantwoorden waarom er voor bepaalde woorden gekozen is. Ik wilde dat er zoiets van Het Boek zou bestaan of van de NBG51. Je ziet ook het denkproces dat vooraf gaat aan de vertaling.
Het idee dat er maar slordig omgegaan is met de vertaling, omdat mensen toch geen respect hebben voor Gods Woord, vind ik dan ook een suggestieve opmerking en niet gestoeld op de waarheid.

Berichten: 5057

Voorbeeld van verantwoording en uitleg. (excuses voor het hoge wetenschappelijke gehalte van dit artikel)

Een van de bekendste en meest geliefde regels uit het
Johannes-evangelie luidt in oudere bijbelvertalingen: ‘Het
Woord is vlees geworden’. Als in een nieuwe vertaling
gekozen wordt voor een andere weergave, bijvoorbeeld
omdat de hier veronderstelde betekenis van ‘vlees’ wel erg
bijbelgerelateerd is, loopt deze het risico flink bekritiseerd
te worden. In De Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) is gekozen
voor een alternatief. In het Nederlands Theologisch
Tijdschrift van februari 2006 noemt G.P. Luttikhuizen
Johannes 1:14 en spreekt zijn voorkeur uit voor een andere
vertaling dan die in de NBV (p. 35-36). A.A. Spijkerboer gaat
in In de Waagschaal van 18 maart 2006 verder en noemt de
NBV-weergave ‘een ramp’ (p. 7). In onderstaand artikel
wordt toegelicht welke aspecten meewegen bij de vertaling
van sarx in Johannes 1:14 en waarom in de NBV voor ‘mens’
als weergave gekozen is.

Betekenisveld

Zelden is het zo dat een woord in de ene taal een equivalent heeft in een
andere taal die het hele betekenisveld ervan dekt. Vertalers moeten
daarmee rekening houden en proberen alternatieven te zoeken om de
verschillende betekenisaspecten van woorden zo goed mogelijk weer te
geven. De consequentie daarvan is dat verbanden op woordniveau in de
brontekst in de vertaling soms verloren gaan. Bij de meeste vertalingen is
er niemand die daar kritiek op heeft, maar juist bij het vertalen van de
Bijbel is in de geschiedenis dikwijls meer rekening gehouden met
verbanden op woordniveau dan met de verschillende betekenisaspecten
van een woord.1
Zo worden in de NBG-vertaling 1951, en ook nog in modernere
vertalingen als de Willibrordvertaling, termen gebruikt waarvan de uitleg

in het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal van Van Dale het
predikaat ‘bijbels’ krijgen, waarmee gezegd wordt dat deze woorden in de
Bijbel een andere betekenis hebben dan in het dagelijks leven. In de
vertaalregels van De Nieuwe Bijbelvertaling staat over dergelijke termen
dat er zo mogelijk een alternatief gevonden moet worden waarbij de
betekenis wel duidelijk is. Een belangrijke reden daarvoor is dat de
vertaling ook zonder annotaties begrepen moet kunnen worden, in
kerkelijke maar ook in niet-kerkelijke kring.

Het betekenisveld van sarx

Een van de woorden met het predikaat ‘bijbels’ is ‘vlees’. Net als het
Hebreeuwse woord basar heeft het Griekse woord sarx een breder
betekenisveld dan het Nederlandse woord ‘vlees’. Van Dale definieert
‘vlees’ als ‘spierweefsel’, ‘spijs’, ‘lichaamsbekleedsel van de mens’. De
meer figuurlijke betekenissen, zoals ‘lichaam’, ‘de mens als lichamelijk,
stoffelijk wezen, in betrekking tot zijn zinnelijke natuur’ zijn alle
voorzien van het predikaat ‘bijbels’.
Het Griekse woord sarx kan gebruikt worden om vlees als ‘spierweefsel’
of ‘lichaamsbekleedsel’ aan te duiden,2 maar ook het menselijk lichaam als
geheel, of de menselijke natuur, de stoffelijke kant van het mens-zijn.3
Dergelijke connotaties klinken dikwijls mee als sarx in het Nieuwe
Testament gebruikt wordt. Dat wordt nog versterkt door het feit dat het
Hebreeuwse basar in het Oude Testament ook dergelijke connotaties
heeft. Uitdrukkingen als pasa sarx, ‘alle vlees’, worden gebruikt om de
mensheid mee aan te duiden.
Voor de exegeet is het misschien voldoende om, na dit geconstateerd te
hebben, ‘vlees’ als werkvertaling te kiezen. Voor een Nederlandse
vertaling volgens de vertaalprincipes ‘brontekstgetrouw en
doeltaalgericht’ volstaat ‘vlees’ echter niet op de plaatsen waar sarx doelt
op het lichamelijke aspect van het menselijk bestaan, eventueel in
negatieve zin.

Johannes 1:14a
Een van de bekendste plaatsen waarin sarx op een niet-alledaagse manier
gebruikt wordt, is Johannes 1:14a, traditioneel vertaald met ‘Het Woord is
vlees geworden en het heeft onder ons gewoond’. De hele proloog van het
Johannes-evangelie is doortrokken van de tegenstelling tussen het
goddelijke en de wereld, het aardse. In vers 1 wordt de logos (‘het Woord’) beschreven als identiek aan God. In deze logos was het leven, en in het leven het licht voor de mensen. Vers 9 duidt aan dat het licht naar de wereld kwam. Uit vers 10 blijkt dat de logos en het licht samenvallen; beide functioneren uiteraard als enigszins mystificerende verwijzingen naar Jezus.
Zonder nu al te zeer op de interpretatie van Johannes 1 in te gaan, kunnen we constateren dat er in de Johannes-proloog sprake is van een
goddelijke logos en een goddelijk licht dat in de wereld komt. In vers 14a
gaat de evangelist één stap verder. De logos is niet alleen in de wereld
gekomen, maar is zelf sarx geworden en heeft onder ons verblijf
gehouden.

De pointe van Johannes 1:14a is dat de logos een materiële vorm heeft
aangenomen en daadwerkelijk deelgeworden is van de grofstoffelijke
wereld waar lichamen met hun verlangens en beperkingen de dienst
uitmaken. Door toe te voegen dat de logos onder ons mensen verblijf
heeft gehouden, maakt de auteur duidelijk dat de logos niet zomaar een
lichaam heeft aangenomen. Het gaat om een menselijk lichaam. Wellicht
is een dergelijke verklaring voor de exegeet voldoende. Voor de
bijbelvertaler die het woord ‘vlees’ in principe niet mag gebruiken in een
onalledaagse betekenis is dit echter slechts het werkmateriaal waarmee hij of zij tot een vertaling kan komen.
Een vertaaloptie waarin de diverse aspecten van sarx goed naar voren
komen, is ‘Het Woord is een mens van vlees en bloed geworden.’ Deze
optie is bijvoorbeeld gekozen in de eerste editie van de Groot Nieuws
Bijbel (1983). Een groot nadeel ervan is de breedsprakigheid. In de NBV is
nadrukkelijk rekening gehouden met stijl. De Johannes-proloog wordt
gekarakteriseerd door een compacte en kryptische stijl. Een breedsprakige vertaling past daarbij niet.
Een andere optie is: ‘Het Woord is een lichaam geworden’. Daarmee
wordt het stoffelijke aspect van sarx benadrukt, maar deze vertaling werkt voor de hoorder wel vervreemdend. Op deze manier wordt ‘lichaam’
eigenlijk niet gebruikt in het Nederlands. Uiteindelijk is in de NBV
gekozen voor ‘Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond’.
Hiermee wordt recht gedaan aan Johannes’ voorstelling van Jezus als
degene die Gods werkelijkheid, Gods spreken en handelen, in menselijke
verschijning onder de mensen vertegenwoordigt. Door deze keuze blijft
het aspect van materie versus geest dat ook meespeelt misschien iets
ondervertaald, hoewel het naar mijn idee voor degenen die de hele
proloog in vertaling lezen wel duidelijk zal zijn.
Een mogelijke tegenwerping tegen deze keuze is dat het verschil tussen
anthrôpos en sarx in het Nederlands niet meer duidelijk is. Anthrôpos
wordt bijvoorbeeld in Johannes 1:6 gebruikt om Johannes de Doper aan te
duiden. Als de evangelist had willen zeggen dat het Woord mens was
geworden, had hij toch anthrôpos kunnen gebruiken? In zijn Johannescommentaar betoogt C.K. Barrett dat het contrast tussen de logos als God in vers 1 en de situatie waarin de logos volgens vers 14 verkeert, met sarx scherper naar voren komt dan wanneer anthrôpos gebruikt was, hoewel feitelijk nagenoeg hetzelfde bedoeld is.4 Die nuance is echter, bij gebrek aan equivalenten, in het Nederlands moeilijk uit te drukken.5

Johannes 1:12-13
Een andere mogelijke tegenwerping is dat de vertaling geen recht doet aan het verband dat er op woordniveau is tussen 1:13 en 1:14. In 1:13 wordt namelijk ook sarx gebruikt. In vers 12 gaat het over diegenen die de logos ontvangen en in zijn naam geloven. Zij mogen zich ‘kinderen van God’ noemen. Wat dat betekent, wordt in vers 13 toegelicht. Kinderen van God worden volgens dat vers op een bepaalde manier geboren. Er worden vier voorzetselvoorwerpen gebruikt om het geboren worden nader te definiëren. Drie ervan worden gebruikt in combinatie met een ontkenning, bij wijze van contrast met het laatste zinsdeel: kinderen van God ‘zijn geboren uit God’.
De drie negatieve voorzetselvoorwerpen luiden in de NBG-vertaling
1951: ‘niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans’.
Er kleeft een aantal interpretatieproblemen aan deze drie zinsdelen. In de
vertaling ‘niet uit bloed’ is niet hoorbaar dat haima hier in het meervoud
gebruikt wordt. Daarvoor worden verschillende verklaringen gegeven, die
overigens allemaal gemeen hebben dat het gaat om geboren worden op de menselijke wijze.6
Zowel het tweede als het derde voorzetselvoorwerp begint met ek
thelêmatos. De ‘wil van het vlees’ staat naast de ‘wil van een man’. Elders
in het Nieuwe Testament komt de uitdrukking ‘wil van het vlees’
nogmaals voor als algemene aanduiding in een beschrijving van de
overtredingen die mensen van nature maken, en wordt daar
gecontrasteerd met de goddelijke wil.7 In Johannes 1:13 wordt echter uit
de directe context duidelijk dat de uitdrukking hier specifieker gebruikt is.
Het gaat hier om de aardse verwekking en geboorte van mensen. ‘De wil
van het vlees’ en ‘de wil van de man’ duiden op seksuele verlangens.
Elders in het Nieuwe Testament en in contemporaine Joodse en Griekse
bronnen worden seksuele verlangens soms ook tot de zondige verlangens
en beperkingen van het lichamelijke bestaan van de mens gerekend.
Misschien klinkt dat in Johannes 1:13 mee, misschien niet, maar de focus
ligt op de concrete geboorte van een stoffelijk mens tegenover de
‘geestelijke’ geboorte van de gelovige uit God.8
De bijbelvertaler moet ook in vers 13 een oplossing zoeken die zowel
recht doet aan de bedoeling van de evangelist als aan de ontvangende taal van de vertaling. In de NBV is gekozen voor: ‘Zij zijn niet op natuurlijke wijze geboren, niet uit lichamelijk verlangen of uit de wil van een man, maar uit God.’ Met ‘lichamelijk verlangen’ worden de verschillende betekenisaspecten van thelêma sarkos mijns inziens goed weergegeven.
8

Het is echter onmogelijk om naast het recht doen aan de
betekenisaspecten van sarx ook het woordverband met 1:14 in vertaling
weer te geven.
In dit geval lijkt me echter dat het verband tussen de verzen veel meer op
conceptueel niveau ligt dan op woordniveau. Diegenen die Jezus
ontvangen en op de juiste wijze in hem geloven, mogen zich kinderen van
God noemen. Zij zijn geboren op een niet-aardse wijze, uit God. Dat was
mogelijk omdat Jezus, de logos, zelf mens geworden is, voluit deel van de
stoffelijke, aardse wereld. En dat verband lijkt mij in de NBV-vertaling
van Johannes 1:12-14 goed navolgbaar:
‘Wie hem wel ontvingen en in zijn naam geloven, heeft hij het voorrecht
gegeven om kinderen van God te worden. Zij zijn niet op natuurlijke
wijze geboren, niet uit lichamelijk verlangen of uit de wil van een man,
maar uit God.
Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid
en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de
enige Zoon van de Vader.’

Dr. R. Buitenwerf is hoofd van de afdeling Vertalen en Uitgeven van het
Nederlands Bijbelgenootschap

Voetnoten
1 Zie L. de Vries, ‘Functies en filters in De Nieuwe Bijbelvertaling’ in: R. Buitenwerf
(e.a., red.), Ambacht en wetenschap. Elf wetenschappers over De Nieuwe Bijbelvertaling,
Heerenveen 2006, p. 27-40.
2 Het woord sarx wordt slechts zelden voor vlees als consumptiemiddel gebruikt;
daarvoor kent het Grieks het woord kreas.
3 In spreuken toegeschreven aan de filosoof Epicurus (ca. 340-270 v. Chr) staat
bijvoorbeeld ‘De sarx (het vlees) roept dat het niet hongerig wil zijn, niet dorstig,
niet koud. Want wie deze dingen heeft, en goede hoop heeft ze te houden, kan
zelfs gelukkiger zijn dan Zeus.’ (Sententiae 33). Met andere woorden, het vlees, het
lichaam zoekt naar bevrediging van aardse zaken. Op zich klinkt in deze uitspraak
nog geen waardering van het vlees mee. Maar Epicurus zegt ook: ‘Niet de buik is
onverzadigbaar, maar de leugen dat de buik nooit vol is’ (Sententiae 59). Met
andere woorden: het zou eigenlijk niet alleen maar om de zaken moeten gaan die
het lichaam belangrijk vindt.
9

Met Andere Woorden (25) 2
4 C.K. Barrett, The Gospel according to St John. An Introduction with Commentary and
Notes on the Greek Text, London 19962, p. 164-165.
5 In de NBV is anthrôpos in 1:6 niet met ‘mens’ vertaald, maar met ‘iemand’.
Anthrôpos kan met ‘mens’, ‘man’ of ‘iemand’ vertaald worden. Ook op andere
plaatsen in Johannes is voor ‘iemand’ gekozen (Johannes 3:4, 5:5, 9:11), omdat dit
goed past in het eenvoudige taalregister van het boek. Zo is bovendien in
hoofdstuk 1 nog een verschil te zien tussen de vertaling van anthrôpos en sarx in
1:14. Zie ook de toelichting bij Johannes 1 op www.voederbak.nl.
6 De frase kan een semitisme zijn - het meervoud damim wordt in het Hebreeuws
een enkele keer gebruikt om geboortebloed aan te duiden (Ezechiël 16:6, 9). Een
andere verklaring is dat het meervoud haimata in het klassiek Grieks soms
‘schepselen’ aanduidt, en dat met ek haimatôn hier ‘geboren worden uit mensen’
bedoeld is. Een enkele commentator noemt ook de mogelijkheid dat haimata een
antieke voorstelling over de conceptie weerspiegelt: bloed werd soms gezien als
het medium waarmee conceptie plaatsvond; het meervoud zou dan duiden op het
bloed van mannen en vrouwen.
7 Ook in Efeziërs 2:3 komt de term thelêma sarkos voor, in een rij van overtredingen
en zonden. Daar staat het verkeren in de epithumiai tês sarkos, de ‘begeerten van
het vlees’, naast het doen van de thelêmata tês sarkos ‘de wil van het vlees’. Uit
Efeziërs 2:10 blijkt dat deze activiteiten staan tegenover het doen van de goede
werken die God mogelijk heeft gemaakt voor diegenen die opgestaan zijn in Jezus
Christus. Het gaat dus om de wil van het lichaam, van de zondige natuur van de
mens, die tegenover de goddelijke wil staat.
8 Vergelijk Johannes 3:5-6: ‘Jezus antwoordde: “Waarachtig, ik verzeker u: niemand
kan het koninkrijk van God binnengaan, tenzij hij geboren wordt uit water en
geest. Wat geboren is uit een mens is menselijk, en wat geboren is uit de Geest is
geestelijk.”

Berichten: 2463

RUTH485 schreef:

De wapenrusting in efeziers 6 is niet om te vechten gegeven , maar om STAND te houden .

De Waarheid wordt geopenbaard !!

Het is de LIEFDE die overwint .

Ruth.

Gelukkig wel ..... Lachende smiley

(zo zie je maar hoe moeilijk het is om de bijbel (goed) te interpreteren)

Berichten: 2463

[quote=HENK710]Is dat werkelijk wat er staat? Of gaat dat specifiek over de openbaring die op dat moment plaatsvindt? Knipoog smiley

Taalkundig gaat het over de openbaring die op dat moment plaatsvindt.

(Maar ook hier geldt, tis moeilijk om de bijbel op de "juiste" manier uit te leggen)

Berichten: 2463

He Chatuliem, begin jij nou ook al met die lange lappen tekst ..... Knipoog smiley

(gelukkig staat er in deze lap tekst wel iets inhoudelijks....)

Berichten: 141

ANITA324 schreef:

Het evangelie volgens Satan

… dringend nood aan onderscheidingsvermogen

http://stevenjcamp.blogspot.com/
Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vrij vertaald en voetnoten door M.V.

Satan wil de kerk niet bestrijden; hij wil ze vervoegen!

Satan wil altijd bezig zijn in het amfitheater van het cruciale, nooit in de arena van het alledaagse. Zijn eerste prioriteit is de waarheid aanvallen, dwaling promoten, het Evangelie verdraaien, en het goddelijke werk van God met zijn schepselen in diskrediet brengen.
Zijn eerste misleiding, in de Hof van Eden, was niet enkel iets toevoegen aan, maar ook het verdraaien van Gods woord, door middel van subtiele en slimme trucjes. “Heeft God niet gezegd…” was zijn tactische zet met onze eerste voorouders - Eva werd bedrogen en Adam zondigde (Gen. 3:1-16; Rom. 5:12-18). Eerst zaait hij twijfel, dan bedriegt hij, verdraait de waarheid, moedigt aan tot ongehoorzaamheid en kweekt wantrouwen tegen de persoon van God en Zijn Woord.
Bij de neerwerping van Satan uit de hemel, in Openbaring 12, wordt gezegd dat hij zijn tijd doorbracht als “de aanklager van onze broeders, die hen dag en nacht aanklaagde voor onze God” (Op. 12:1-12). Hij stelt genoegen in de ongehoorzaamheid van Gods volk.

Satans evangelie wil onze menselijke werken vermengen met Jezus’ genade (Gal. 5:1-4), onze eigen gerechtigheid met de volmaakte gerechtigheid van Christus (Jes. 64:6). Het vraagt geen berouw
en bekering van zonden; het stelt het karakter en de natuur van God fout voor; het verheft de mens en zijn zelfbeeld tot kernwaarde; het ontkent de kracht van het kruis, het zondeloze leven van Christus, Zijn lichamelijke opstanding uit de doden, Zijn eeuwig Zoonschap, Zijn geboorte uit een maagd, en Zijn bewering de enige weg, de waarheid en het leven te zijn voor de verlossing.

Zijn strategie is eenvoudig

Hij tracht zijn weg te vinden in de kerk met dwaling die vermomd is als waarheid, om het evangelie van Jezus Christus subtiel en bedrieglijk te verpesten met het zuurdeeg van “leringen van demonen”
(1 Tim. 4:1-4). Al die tijd houdt hij de niet-wedergeborenen blind voor hun verloren toestand door middel van de “goedheid” van morele rechtvaardigheid, filantropisch geven, humanitaire opoffering,
sociale acties, familiewaarden, persoonlijke zelfwaardering, en daden van goedheid jegens de naaste.

Hij gebruikt zelfs bijbelse taal of citeert de Schrift (vgl. Lukas 4:1-12) als dat maar zijn boosaardig bedrog kan bevorderen. Hij treedt niet op in de volle horror van zijn gruwelnatuur, maar benadert ons met de grootste aanstekeligheid en op subtiele manieren.
Hij is de vader van de leugen, van in het begin, en er is geen waarheid in hem; alles wat hij vertegenwoordigt is een verdraaide imitatie, een namaak van het echte. Hij is, zoals Paulus zegt “een engel van het licht” (2 Kor. 12:1-5). Hij vervangt geleidelijk aan de vraag naar ware bekering (afkeren van zonde en zich keren tot God) door zelfliefde, en zo breidt hij de twee grootste geboden1 uit met een “derde grootste gebod”.

Hij vraagt u geen kruis te dragen, hij spreekt enkel over een betere weg naar succesvol leven. Zijn “evangelie” richt zich op de mens en zijn noden (uw beste leven hiér), niet op een leven met God in Zijn heerlijkheid.
Gehoorzaam uw dorst, bevredig uw lust, drink de beker van ongebreidelde passie tot op het bezinksel; begerigheid en hebzucht is goed, doe wat u wilt zolang het niet tegen de wil van een ander ingaat; geef u over aan onbegrensd genot en versterk de onverbroken trots.
Dat is de geloofsbelijdenis van Satan. 1

Zie Markus 12:28-31.

De paus van het religieus postmodernisme

Satan is de paus van de postmoderne kerk. Hij is de auteur van moderne bijbelvertalingen. Hij zal u overtuigen dat er geen absolute waarheid is - want waarheid is wat ik wens dat het is. Waarheid moet soepel zijn, beweeglijk, veranderend met elke nieuwe generatie en past zich aan aan elke cultuur.
Elk mens vandaag schrijft zijn eigen bijbel, creëert zijn eigen geloofsbelijdenis, en bepaalt zijn eigen orthodoxie.
Satan wil Jezus reduceren tot de status van heer tussen vele heren en redder tussen vele redders, in de multiculturele, moreel pluralistische arena van Marcus Aurelius’ pantheon van goden.

In het evangelie volgens Satan is het publiek, niet de waarheid, altijd soeverein. Daarom appelleert het op ‘s mensen zin voor acceptatie en flattering. Hij zal zeggen: “Verveel hen niet met theologie en doctrine, want doctrine verdeelt alleen … maar als haar primaire doel zal een meelevend geloof een cultuur van wellevendheid verwezenlijken en verenigen”.
Het zegt: meet wat anderen beweren niet af aan de standaard van Gods Woord, want als u al te bijbels-dogmatisch bent in uw conclusies, zullen zij denken dat u een goed geloofsstandpunt van anderen liefdeloos veroordeelt.

Het evangelie van de duivel noemt de islam een vredelievende religie, abortus een alternatieve gezinsplanning, holebi-huwelijken de “nieuwe familie”, en aards milieu-activisme de nieuwe verlossing.
Dit geloof leeft mee met de gevoelde noden van de mensen en noemt nooit iets zonde - het noemt dat “ongezonde keuzes”.
Satans evangelie vraagt geen kruis, eist geen geloof, hangt geen absoluutheden aan, gelooft niet in oordeel of toorn, en is nooit “hard”. De god van dat evangelie heeft slechts één attribuut: hou eerst van uzelf als u ook anderen wilt liefhebben.
Deze god belooft ons innerlijke vrede, zelfvervulling en wereldomvattende eenheid.

Hij stelt ons gerust door te zeggen dat wij allen menselijk zijn en dus allemaal “vergissingen” maken. God heeft er begrip voor en tolereert gewoon onze “ongezonde keuzes”.
Heiliging is te offensief, beledigend, maar blijheid bevredigt. Verbintenissen en geloften zijn zo beklemmend; leef voor wat u completeert en u blij maakt - want hoe zou u anderen kunnen helpen tenzij uzelf gelukkig bent?
En dat is de reden waarom in zijn evangelie zonde “ziekte” wordt genoemd, en ongehoorzaamheid een “stoornis”, en overspelerij is niets meer dan een “verslaving”. Als u overheerst wordt door seksualiteit, dan hebt u geen berouw nodig maar seksverslavingstherapie “om uw innerlijk
kind te begrijpen dat verlangt naar appreciatie en intimiteit”.
Het is allemaal niet uw eigen fout: u bent slechts een ongelukkig bijproduct van uw ouders. Uw moeder knuffelde u niet genoeg en uw vader was te zacht.
U bent een slachtoffer en hoeft geen verantwoordelijkheid op te nemen voor uw handelingen.

Bedrog en misleiding ... zijn belangrijkste tactiek

Dit satanische evangelie richt zich niet op de verdorvenheid van de mens, maar richt zich op het versterken van mijn eigen inherente goedheid.
De focus ligt op mijn lijden, mijn verwondingen, mijn pijnen, mijn verlangens en mijn dromen. Het wil ons ervan overtuigen dat wij beloftehouders zijn, terwijl wij in werkelijkheid niets anders zijn dan beloftebrekers. Het promoot een cultuur van tolerantie. Het ontkent de exclusiviteit van sola fide.
Mijn goede werken kunnen mij genoeg punten opleveren bij de Almachtige om eeuwig leven te verdienen.
De maatstaf voor uw karakter is niet Christus-gelijkenis, maar de diepte van uw sociale verbondenheid met belangrijke culturele zaken, de conditie van uw lichaam, of de grootte van uw bankrekening.

Ziet u het: dit bedrog is de belangrijkste eigenschap van Satans evangelie

Paulus waarschuwt dat in de laatste dagen de Antichrist zal komen wiens “komst is naar de werking van de satan met alle kracht, tekenen en wonderen van de leugen en met alle misleiding van de ongerechtigheid in hen die verloren gaan, omdat zij de liefde voor de waarheid niet aangenomen hebben om zalig te worden” (2 Thess. 2:9-10).

Wanneer Paulus geconfronteerd werd met valse leraars van zijn tijd, dan nodigde hij hen niet uit op een retraite of bezinningsgesprek, “maar Saulus (die ook Paulus genoemd wordt), vervuld met de Heilige Geest, keek hem doordringend aan en zei: O duivelskind, vol van alle bedrog en van alle sluwheid, vijand van alle gerechtigheid, zult u er niet mee ophouden de rechte wegen van de Heere te verdraaien? (Hand. 13:7-10).

Zoals John MacArthur zo gevat zegt: “…Paulus ontmaskert vier karakteristieken van valse leraars. Deze zijn: 1. bedrieglijk, 2. kinderen van de duivel, 3. vijanden van de gerechtigheid, 4. perverteerders van het evangelie”.

Over niets was Paulus meer bezorgd dan kerken die geplaagd werden door dwaling:

“Sla dan acht op uzelf en op heel de kudde waarover de Heilige Geest u tot opzieners aangesteld heeft, om de gemeente van God te weiden, die Hij verkregen heeft door Zijn eigen bloed. Want dit weet ik, dat na mijn vertrek wrede wolven bij u zullen binnenkomen, die de kudde niet sparen; en dat uit uw eigen midden mannen zullen opstaan die verkeerde dingen spreken, om de discipelen weg te trekken achter zich aan” (Hand. 20:28-30).

Hoe kunnen wij dit evangelie van Satan en zijn handlangers onderscheiden? Er zijn altijd drie kenmerken van een valse leraar in Gods Woord:

Het eerste is hebzucht

Zij propageren een evangelie voor de financiële beloningen die zij kunnen aderlaten uit nietsvermoedende massa’s mensen. Paulus zegt “wij zijn niet zoals de velen die van het Woord van God koopwaar2 maken” (2 Kor. 2:17). Het Griekse woord is hier kapeleuo en betekent van iets een handel maken; verkopen als goedkope waren; aanlengen, versnijden. In Jesaja 1:22 LXX3 wordt dit woord gebruikt voor hen die wijn vermengen met water, om de koper te bedriegen.
Dezen die met het Woord van God venten, voor profijt, verkopen een goedkoop substituut-evangelie, zij versjacheren een inferieur product terwijl zij beweren dat het echt is. Financieel gewin zoeken ten koste van de zielen van mensen, is echt geestelijk verraad plegen.

Het tweede is immoraliteit

Naast de motivatie van zakkenvullen wordt de valse profeet gekenmerkt door een leven van immoraliteit. Dat kenmerkte ook de levensstijl van die in Filippi en Korinthe.
Dit is het toegeschroeide geweten dat geheel is overgeleverd aan de volle omvang van iemands verdorvenheid. Petrus beschrijft deze leraars zo: “hen, door wie de weg van de waarheid gelasterd zal worden, hun verderfelijke4 wegen …hen die in onreine begeerte het vlees achternalopen en heerschappij verachten” (2
Petrus 2:2, 10).

Het derde is ketterij

Verdervende boodschappers propageren een leer die niet overeenkomt met de gezonde leer van de Schrift, maar wel gepresenteerd wordt als waarheid. Het is waarheid vermengd met leugen - een ander evangelie, dat helemaal geen evangelie is.

William Hendrickson zegt gevat in zijn commentaar op Galaten 1:

“Indien wij, of een heilige engel, het object moeten zijn van Gods gerechtvaardigde vloek, wanneer iemand van ons een evangelie zou prediken dat afwijkt van wat wij u voorheen gepredikt hebben,
hoeveel te meer goddelijke toorn moet er dan wel uitgegoten worden op deze zelfaangestelde nietsnutten die zich vandaag schuldig maken aan deze misdaad”.

Wanneer echter de Heer Jezus Christus ons verlost, door Zijn Evangelie, dan bevrijdt Hij ons van onze zonden en de toekomende toorn (Kol. 1:12-14; 1 Thess. 1:10; Titus 3:1-8), en zie hoe grondig Hij van ons dan nieuwe scheppingen heeft gemaakt in Hem:

2 Kapeleuo: Strong’s 2585: from kapelos (a huckster); to retail, i.e. (by implication) to adulterate (figuratively):-- corrupt. Prisma G/N: … verhandelen, versjacheren, venten met; vervalsen.
3 LXX: Septuaginta (Lat., = zeventig) of Septuagint afk. v. interpretatio septuaginta virorum (= vertaling van de zeventig mannen), benaming voor de Griekse vertaling van het Oude Testament die tussen ca. 250 en 100 v.C. tot stand kwam. De naam is ontleend aan een in de brief van Aristeas overgeleverde legende volgens welke 72 geleerden uit
Israël in 72 dagen te Alexandrië het Oude Testament in het Grieks vertaald zouden hebben. Hoewel deze geleerden in afzondering hadden gearbeid, bleken, aldus de legende, de vertalingen volmaakt overeen te stemmen. (Encarta 2002).
4 Grieks apoleia, Strong’s 684: “from a presumed derivative of ???????? - apollumi 622; ruin or loss (physical, spiritual or eternal):--damnable(-nation), destruction, die, perdition, X perish, pernicious ways, waste”.

Jezus Christus heeft ons gebracht van:
dwaling naar waarheid
duisternis naar licht
dood naar leven
zonde naar rechtvaardigheid
toorn naar vrede
vervreemding naar verzoening
vijandschap naar broederschap
oordeel naar genade
ongehoorzaamheid naar discipelschap
onreinheid naar bekering
vleselijkheid naar geestelijkheid
nutteloosheid van geest naar de Geest van Christus
oude mens naar nieuwe mens
dwazen naar wijzen
van werken naar genade

Verdere studie:

Lees Galaten 1:6-9:

“Ik verwonder mij erover, dat u zich zo snel afwendt van Hem Die u in de genade van Christus geroepen heeft, naar een ander evangelie; dat geen ander evangelie is; ook al zijn er sommigen die u in verwarring brengen en het Evangelie van Christus willen verdraaien. Maar zelfs als wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie zouden verkondigen, anders dan wat wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt. Zoals wij eerder gezegd hebben, zo zeg ik ook nu weer: Als iemand u een evangelie verkondigt anders dan wat u ontvangen hebt, die zij vervloekt”.

GGGGOEDE MIDDAGGGG Verraste, verbaasde smiley

Berichten: 114

CHATULIEM619 schreef:

Ik denk dat je maar eens naar de volgende link moet kijken. Daar wordt het proces van vertalen weergegeven en de keuzes voor de bewoordingen weergegeven.

http://www.nbv.nl/vertaalaantekeningen/

Ook dit vind ik het bewijs van de zorgvuldigheid van de vertaling. Je durft nl. te verantwoorden waarom er voor bepaalde woorden gekozen is. Ik wilde dat er zoiets van Het Boek zou bestaan of van de NBG51. Je ziet ook het denkproces dat vooraf gaat aan de vertaling.
Het idee dat er maar slordig omgegaan is met de vertaling, omdat mensen toch geen respect hebben voor Gods Woord, vind ik dan ook een suggestieve opmerking en niet gestoeld op de waarheid.

De zorgvuldigheid staat voor mij niet ter discussie.
Ik heb daar niets over genoemd. Ik neem afstand van je duiding dat ik zou vinden dat ze slordig met de vertaling zouden zijn omgegaan. Dus ik hoop dat dit uit de wereld is.

Overigens, de tekst van mij die je citeerde, was niet direct gericht aan jou, maar aan iemand die suggereerde dat het hele onderwerp van vertaling niets uitmaakt (althans, als ik het goed begreep). Hiertegen liet ik zien dat Christus de Schrift op detail-nivo als gezaghebbend beschouwd en dat dus het onderwerp zeker relevantie heeft.

Dan nu terug naar waar ik het wel over had.
Als ik je correct begreep dan waren we het erover eens dat een bijbelvertaler gelovig moet zijn. Want bijbellezen en logischerwijs Bijbel-vertalen is een geestelijk proces dat onmogelijk kan zonder de Geest en zonder het van Hem te verwachten, biddend.
Dat betekent dat dit feit cruciaal is.
Hoe integer en vakbekwaam een bijbelvertaler ook is, een ongelovige vertaler is ongeoorloofd.
Dit is geen kwestie van ondergeschikt belang, maar van essentieel belang. (I kor.2:14, en 3:19).

Bovendien mogen ongelovige vertalers ook niet verantwoordelijk zijn of beslissingsbevoegd in het eindresultaat. Dus geen vorm van samenwerken op voet van gelijkwaardigheid waardoor een resultaat het karakter heeft van een compromis. We hebben in geestelijke zaken niet samen te werken met ongelovigen (2 kor.6:14-16).
Mee eens ?

Berichten: 114

De Bijbel is geïnspireerd door de Heilige Geest. Hij was actief bezig bij het ontstaan van God Woord.
Ook het verstaan van de Bijbel en vertalen van de bijbel is een geestelijk proces. Gods Woord is geestelijk en kan alleen geestelijk begrepen worden. En God openbaart het zijn kinderen door Zijn Geest.
Uiteindelijk komt het erop aan; waar verwacht je het van? Van God of van iets anders?
Grote geleerdheid is waardeloos als men zich niet afhankelijk wil laten leiden door Zijn Geest. Zowel bij Het lezen als bij het vertalen dient hierom gebeden te worden. Want zo de Heere het huis niet bouwt, tevergeefs bouwen de bouwlieden.
Deze leiding kan alleen uit geloof verwacht worden, anders blijft het een gesloten of verborgen of verzegeld boek.
Vertalers dienen daarom gelovigen te zijn (een broeder of zuster in Christus).
Het is daarom niet zo vreemd dat voor Zijn volk geldt “.. ,dat hun de woorden Gods zijn toevertrouwd.” (rom3:2).
[We hebben gesproken over wat een gelovige is, en dat alleen gelovigen mogen vertalen, als je hier nog bedenkingen over hebt, dan graag op de uit de bijbel genoemde argumenten ingaan]

Toepassing 1
Helaas is het NBV-vertaalteam anders van samenstelling:
De NBV-vertaler van der Louw verklaarde zelf in een interview:
“Het vertaalteam bestaat uit mensen van allerlei confessies. Zo zitten er naast diverse soorten protestanten enkele rooms-katholieken. Ook zijn er die geen specifieke kerkelijke achtergrond hebben. (...) ” (weekblad Koers, 13-10-1995).
ergens anders las ik:
“Het is bekend dat in het uitgebreide team van wetenschappers dat verantwoordelijk is voor de vaststelling van de tekst van de NBV, het geloofsvooroordeel grotendeels of geheel ontbreekt. Moderne theologen geloven niet meer in de goddelijke inspiratie en in de onfeilbaarheid van de Schrift. Als we nagaan welke geleerden uit welke kerken en organisaties hebben meegewerkt aan de NBV, dan wordt dat ook meteen duidelijk.”
Ook zelfs een rabijn (die dus christus verwerpt) zat in de begeleidingscommissie.
(begeleidingscommissie is de “belangrijkste orgaan verantwoordelijk voor de inhoudelijke begeleiding van het vertaalproject. De commissie heeft op basis van het commentaar van de supervisoren de vertaling getoetst en de definitieve tekst vastgesteld.”)

Hierom gebruik ik de NBV niet.

Toepassing 2
CHATULIEM, erg sterk van je vond ik het punt dat je naar voren bracht dat voor een bijbelvertaler moet gelden:
“Die Gods Woord als onfeilbaar ziet en bereid is zich te onderwerpen aan het Woord, zonder voorbehoud”.
Ben je ervan bewust dat dit niet het geval is bij de NBV ?
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de NBV-inleidingen op de bijbelboeken: het is Schriftkritisch!
Graag licht ik dit desgewenst toe.

Berichten: 5057

BASTIAAN161 schreef:

Toepassing 1
Helaas is het NBV-vertaalteam anders van samenstelling:
De NBV-vertaler van der Louw verklaarde zelf in een interview:
“Het vertaalteam bestaat uit mensen van allerlei confessies. Zo zitten er naast diverse soorten protestanten enkele rooms-katholieken. Ook zijn er die geen specifieke kerkelijke achtergrond hebben. (...) ” (weekblad Koers, 13-10-1995).
ergens anders las ik:
“Het is bekend dat in het uitgebreide team van wetenschappers dat verantwoordelijk is voor de vaststelling van de tekst van de NBV, het geloofsvooroordeel grotendeels of geheel ontbreekt. Moderne theologen geloven niet meer in de goddelijke inspiratie en in de onfeilbaarheid van de Schrift. Als we nagaan welke geleerden uit welke kerken en organisaties hebben meegewerkt aan de NBV, dan wordt dat ook meteen duidelijk.”
Ook zelfs een rabijn (die dus christus verwerpt) zat in de begeleidingscommissie.
(begeleidingscommissie is de “belangrijkste orgaan verantwoordelijk voor de inhoudelijke begeleiding van het vertaalproject. De commissie heeft op basis van het commentaar van de supervisoren de vertaling getoetst en de definitieve tekst vastgesteld.”)

De vraag was wie nu een gelovige is...Ik lees hier, dat sommige mensen geen kerkelijkie achtergrond hebben, maar ik lees niet dat ze niet gelovig zijn. Iedereen die eraan meegedaan heeft, moet toch een bepaalde verbondenheid gehad hebben met de Bijbel. En ik heb je al verteld dat ik het prettig vind te lezen dat een aantal vertalers geen last hadden van vooroordelen, dat maakt het naar mijn idee alleen maar een zuiverder vertaling.

BASTIAAN161 schreef:

Toepassing 2
CHATULIEM, erg sterk van je vond ik het punt dat je naar voren bracht dat voor een bijbelvertaler moet gelden:
“Die Gods Woord als onfeilbaar ziet en bereid is zich te onderwerpen aan het Woord, zonder voorbehoud”.
Ben je ervan bewust dat dit niet het geval is bij de NBV ?
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de NBV-inleidingen op de bijbelboeken: het is Schriftkritisch!
Graag licht ik dit desgewenst toe.

Ik denk dat jij en ik verschillende kijk hebben op schriftkritiek....

Ik heb je een voorbeeld gegeven hoe een bepaalde woordkeuze tot stand gekomen is. Die zorgvuldigheid spreekt mij aan en zegt mij veel meer, dan die argumenten die jij hanteert. Want ik weet nu dat ik een vertaling gebruik. waarbij men echt geprobeerd heeft dichterbij de betekenis te blijven van de woorden dan bij welke andere vertaling dan ook. Vertalen is veel meer dan letterlijk de woorden overnemen uit de grondtekst...

Berichten: 114

CHATULIEM619 schreef:

De vraag was wie nu een gelovige is...

Als ik me niet vergis was deze definitie al gegeven en was niet bestreden door jou.
Waar precies klopt die definitie niet, en wat is daarvoor de reden?

De definitie luidde:

Wat is een gelovige?
Inderdaad kunnen we niet in een anders hart kijken.
Ons past dan ook geen oordeel over wie wel of niet wedergeboren is.
Ik bedoel slechts wie we voor gelovige mogen houden, de praktische toepassing.
In andere woorden:
Wie we mogen zien als broeder of zuster in Christus.
Dat is dus degene in je kerk ( c.q. in de gemeenten die je als ware kerk erkent).
Oftewel iemand uit Gods volk, Gods gemeente
De Bijbel is aan de kerk gegeven, aan hen zijn de woorden Gods toevertrouwd (Rom.3:2).
Net zoals Paulus in de brieven de gemeenten aanspreekt als de geliefden in de Here Jezus Christus, houdt nog niet in dat hij in alle harten kan kijken, en net zomin is het een oordeel over allen buiten de gemeenten, maar het is het houden voor de gemeente als voor de verzameling van gelovigen).
(p.s. Het is m.i. voor dit onderwerp irrelevant dat sommigen de lijn tussen wie we als broeders en zusters erkennen, verschillend definieert).

CHATULIEM619 schreef:

Ik lees hier, dat sommige mensen geen kerkelijke achtergrond hebben, maar ik lees niet dat ze niet gelovig zijn.

Ik matig me geen oordeel aan wie gelovig is, maar wel wie we voor gelovig mogen houden, zie de eerder gegeven definitie. Deze was nog niet bestreden, dus kunnen we voorlopig als juist aanhouden
En heel concreet: mag je iemand die Christus verwerpt houden voor een gelovige??

CHATULIEM619 schreef:

Iedereen die eraan meegedaan heeft, moet toch een bepaalde verbondenheid gehad hebben met de Bijbel. En ik heb je al verteld dat ik het prettig vind te lezen dat een aantal vertalers geen last hadden van vooroordelen, dat maakt het naar mijn idee alleen maar een zuiverder vertaling.

Tuurlijk kun je veel aspecten noemen die van belang zijn. Maar altijd ondergeschikt van belang, want onbetwist is de voorwaarde dat ze het als gelovige van God moeten verwachten, biddend voor de leiding van de Geest.
Al heb je ALLE andere voortreffelijke eigenschappen maar mis je deze, dan ben je waardeloos als bijbelvertaler. Dan verwacht je het van de mens i.p.v God. (I kor.2:14, en 3:19).

CHATULIEM619 schreef:

Ik denk dat jij en ik verschillende kijk hebben op schriftkritiek....

Ga ik graag op in, maar klaarblijkelijk zijn we het erover eens dat een bijbelvertaler niet Schriftkritisch mag zijn, maar zich zonder voorbehoud dient te onderwerpen aan Gods Woord, en Gods Woord ziet als onfeilbaar.
Dit punt stelde ik aan de orde. Maar zie je daarop niet ingaan. Vandaar mijn vraag:
Zijn we het hierover eens?
Zo ja, dan licht ik graag toe, de redenen waaruit blijkt dat de NBV Schriftkritisch is.

CHATULIEM619 schreef:

Ik heb je een voorbeeld gegeven hoe een bepaalde woordkeuze tot stand gekomen is. Die zorgvuldigheid spreekt mij aan en zegt mij veel meer, dan die argumenten die jij hanteert. Want ik weet nu dat ik een vertaling gebruik. waarbij men echt geprobeerd heeft dichterbij de betekenis te blijven van de woorden dan bij welke andere vertaling dan ook. Vertalen is veel meer dan letterlijk de woorden overnemen uit de grondtekst...

Alle zorgvuldigheid en beste bedoelingen van mensen zijn volstrekt waardeloos als men het hiervan verwacht. ik noemde het al, als de Heere het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwlieden. En jij komt dan met een verweer in de trant van: jamaar, die bouwlieden zijn wel heel zorgvuldig bezig, het zijn juist vakmensen want het is geen makkelijke klus, en deze vakkundigheid spreekt mij meer aan….. ???

Berichten: 5057

Kijk, ik kijk gewoon naar het resultaat. En dan zie ik de beste vertaling die er ooit gemaakt is. Ik zie nergens in de vertaling terug, dat men geprobeerd heeft met de tekst te knoeien. Ook zie ik dat veel mensen opeens meer de Bijbel zijn gaan lezen, omdat ze het weer gewoon kunnen begrijpen wat er staat. En de bijbelstudies zijn veel duidelijker voor mensen, omdat ze nu ook zelf weer kunnen onderzoeken wat er staat.

Berichten: 2463

CHATULIEM619 schreef:

Kijk, ik kijk gewoon naar het resultaat. En dan zie ik de beste vertaling die er ooit gemaakt is. Ik zie nergens in de vertaling terug, dat men geprobeerd heeft met de tekst te knoeien. Ook zie ik dat veel mensen opeens meer de Bijbel zijn gaan lezen, omdat ze het weer gewoon kunnen begrijpen wat er staat. En de bijbelstudies zijn veel duidelijker voor mensen, omdat ze nu ook zelf weer kunnen onderzoeken wat er staat.

En dan kunnen we vanaf 4 december ook nog eens de herziene statenvertaling lezen, in "begrijpelijk leesbaar" Nederlands Lachende smiley

http://www.reformatieinstituutdordrecht.nl/resultaten/statenvertaling

http://www.vergadering.nu/leesmap20070703-wjo-herzienestatenvertaling.htm

Berichten: 2215

CROSSROAD317 schreef:

En dan kunnen we vanaf 4 december ook nog eens de herziene statenvertaling lezen, in "begrijpelijk leesbaar" Nederlands Lachende smiley

http://www.reformatieinstituutdordrecht.nl/resultaten/statenvertaling

http://www.vergadering.nu/leesmap20070703-wjo-herzienestatenvertaling.htm

Eindelijk! Lachende smiley

Berichten: 5057

ANITA324 schreef:

Tolkien en In de Ban van de Ringof “The Lord Of The Rings” van J.R.R. Tolkien1
http://www.wayoflife.org/index.html
Vertaling, plaatje en voetnoten door M.V.

De trilogie van The Lord of the Rings films kennen een enorm kassucces. Maar niettegenstaande hun PG-13-rating2 (gevaarlijk voor kinderen) en hun occulte fantasieën, worden deze films en hun literaire tegenhangers geprezen door sommige belijdende christenen. The Lord of the Rings films zijn gebaseerd op de boeken van J.R. Tolkien.
De filmeditie van de trilogie werd gedraaid aan een onkostenplaatje van 300 miljoen dollar, maar dit hoge bedrag werd reeds volledig teruggewonnen binnen de twee maanden na de release van de eerste episode alleen al. De televisierechten voor de trilogie werden door WB network aangekocht voor 160 miljoen dollar.

Christianity Today bracht een positieve recensie over de boeken en de film, met de titel: “Lord of the Megaplex”. Focus on the Family prees Tolkiens fantasieën en promootte het boek “Finding God in the Lord of the Rings” (God vinden in de Lord of the Rings), door Kurt Bruner en Jim Ware
(Tyndale House).
De geestdriftige advertentie op de Focus on the Family website noemt fantasie een “vehicle for truth” (drager voor waarheid) en zegt: “In Finding God in the Lord of the Rings onderzoeken Kurt Bruner en Jim Ware het ‘verhaal achter’ de verhalen, de geïnspireerde thema’s
van hoop, verlossing en geloof die Tolkien in deze klassieke verhalen weefde”. De recensie van World magazine is getiteld “Powerful Rings” en zegt dat de “filmversie van Tolkiens boek de hedendaagse
cultuur aanspreekt”. Er werd in deze recensies geen waarschuwing gegeven voor Tolkiens occulte verbeelding.

ONSCHULDIGE FANTASIE, GEZONDE ALLEGORIE?

Is the Lord of the Rings onschuldige fantasie of misschien zelfs gezonde christelijke allegorie? Wij vinden van niet. Ik las The Hobbit3 en de drie boekdelen van The Lord of the Rings in 1971, toen ik in Vietnam was, bij het leger. Ik was nog niet bekeerd in die tijd, en, in feite was ik toen erg antagonistisch tegen het christelijke geloof. Vertoonden de boeken ook maar enig spoor van Bijbelse waarheid, dan kan ik u verzekeren dat ik ze toen niet zou gelezen hebben. Doordat ik veel van de details van de boeken was vergeten heb ik recent mijn geheugen opgefrist door ze opnieuw te lezen.
Ze staan vol met occulte verbeeldingen, zoals heksen, tovenaars, goblins4, orks5, feeën, en zulke dingen; en alhoewel die dingen door de Bijbel sterk worden afgekeurd, worden ze door Tolkien dikwijls voorgesteld als goed en aangenaam.
Vele van de helden in The Lord of the Rings zijn in feite tovenaars en heksen. De boeken werden in de jaren ’60 uitgegeven als goedkope paperback edities, en ze werden erg populair in de generatie van gedrogeerde hippies.

1 “Tolkien, John Ronald Reuel (Bloemfontein, Zuid-Afrika, 3 jan. 1892 – Bournemouth 2 sept. 1973), Brits taalgeleerde en schrijver, ging als vierjarige naar Engeland en studeerde in Oxford, waar hij in 1925 hoogleraar in het Oud-Engels werd.
Hij verrichtte belangrijk werk als filoloog (o.a. in zijn uitgave met aantekeningen van Sir Gawain and the green knight, 1925; samen met E.V. Gordon), maar werd internationaal beroemd in de jaren zestig toen het fictieve verhaal The hobbit (1937) en vooral de epische trilogie The lord of the rings: The fellowship of the ring, The two towers en The return of the king (1954–1955; Ned. vert.: In de ban van de ring, 1960) plotseling bestsellers werden en bleven, het eerst in de Verenigde Staten”. (Encarta 2002).
2 PG-13 rating: “Parents Strongly Cautioned. Some material may be inappropriate for children under 13. This signifies that the film rated may be inappropriate for pre-teens. Parents should be especially careful about letting their younger children attend. Rough or persistent violence is absent; sexually-oriented nudity is generally absent; some scenes of
drug use may be seen; one use of the harsher sexually derived words may be heard”.
3 Hobbits zijn een imaginair volkje, ontsproten aan de fantasie van de Engelse schrijver J.R.R. Tolkien. In het boek De Hobbit (origineel: The Hobbit, or There And Back Again), en de trilogie In de Ban van de Ring (The Lord of the Rings) vervullen hobbits een hoofdrol.
Hobbits, om hun geringe lengte door andere volken in Midden-aarde ook wel halflingen (Banakil in het Westron) genoemd, leven in de Gouw, een gematigde streek in Midden-aarde, en zijn van aard rustige, gemoedelijke en vrolijke wezens die van eten, drinken, tabak, maar vooral rust en vrede houden. Hun lengte varieert van ca. 60cm tot 120cm.
Hobbits hebben haar op hun voeten, zodat ze geen schoenen hoeven te dragen. Ze kunnen goed sluipen en zich ongezien uit de voeten maken. Hun landje is ordelijk ingedeeld met wegen, heggen, akkers en holen (waar ze het liefst in wonen). De bekendste hobbits zijn Bilbo Balings, zijn erfgenaam Frodo Balings en diens metgezel Sam Gewissies. (Wikipedia).
4 Goblins: boze dwergen/kabouters.

DE AUTEUR VAN THE LORD OF THE RINGS

De auteur van The Lord of the Rings, John Ronald Reuel Tolkien, werd geboren in Zuid-Afrika in 1892, maar zijn familie verhuisde naar Engeland toen hij 3 jaar oud was. Toen Tolkien 8 jaar was bekeerde zijn moeder zich tot het Rooms-katholicisme, en hij bleef katholiek heel zijn leven.
In zijn laatste interview, twee jaar vóór zijn dood, getuigde hij zonder aarzelen: “Ik ben een devote Roomskatholiek”. Tolkien trouwde met zijn jeugdliefde Edith, en zij hadden 4 kinderen.
Hij schreef ze elk jaar brieven als ware die van Santa Claus, en een selectie van deze brieven werd gepubliceerd in 1976 als “The Father Christmas Letters”. Eén van Tolkiens zonen werd katholiek priester. Tolkien was een adviseur voor de vertaling van de Rooms-katholieke Jeruzalem Bijbel.

Als professor literatuur aan de Oxford Universiteit, specialiseerde Tolkien zich in Oud en Midden Engels en hij hield van de oude heidense mythologie. Zijn eerste fantasieroman The Hobbit, verscheen in 1937, en The Lord of the Rings in 1954-55. Vele andere werken werden later gepubliceerd, waarvan sommige postuum.

Eén van Tolkiens vrienden was de beroemde C.S. Lewis. Zij en enkele andere Oxford-compagnons vormden een groep met de naam “Inklings” en kwamen regelmatig samen in de Oxford-pub om zich te vergasten op de literatuur en andere zaken.
Van Tolkien wordt gezegd dat hij Lewis beïnvloedde om “christen” te worden. Maar zoals Tolkien aanvaardde Lewis de Bijbel niet als het onfeilbare Woord van God en hij pikte en koos uit het apostolische geloof wat hij wilde geloven, en zo verwierp hij zulke dingen als de plaatsvervangende verzoening door het bloed van Christus.
En zoals Tolkien hield C.S. Lewis van (ten minste) sommige dingen van het katholicisme. Hij geloofde in het vagevuur, beleed zijn zonden aan een priester en kreeg het laatste oliesel van een katholiek priester (C.S. Lewis: A Biography, pp. 198, 301).

J.R. Tolkien stierf in 1973, op 81 jarige leeftijd, twee jaar na zijn vrouw, en zij werden begraven in de Rooms-katholieke sectie van het Wolvercote kerkhof in het voorstedelijke van Oxford.

HET VERHAAL VAN THE LORD OF THE RINGS

De achtergrond voor Tolkiens The Lord of the Rings bevindt zich in Middenaarde6 en de held is een klein wezen (een hobbit) met de naam Frodo Baggins. Frodo wordt toevallig de bezitter van een magische ring die de verloren en erg begeerde schat is van de duistere Heer Sauron7. De verhaallijn draait rond Frodo’s actievolle reis om de ring naar de Doemspleet te brengen, waar die vernietigd kan worden.

5 Orks zijn fictieve wezens uit de boeken van J.R.R. Tolkien (o.a. In de ban van de ring). Het zijn slechte, domme, trolachtige wezens, die consequent het kwade belichamen. Ze komen in grote aantallen voor in Midden-Aarde en vormen het leger van Sauron, Saruman en Morgoth.
6 Een mythisch land dat bewoond wordt door elfen, feeën, trollen, enz. “Middenaarde is een letterlijke vertaling van de Oud-Noorse mythologische term Midgard, Gotisch: Midjungards, Middeleeuws Engels: Middel-erde en dat resulteerde in de moderne naam Middle-earth of Middenaarde, de woonplaats van de mensheid die gemaakt is uit het lichaam van het eerste gecreëerde wezen, de reus Aurgelmir (Ymir)” (samengevat uit Wikipedia en Encyclopedia Britannica 2003).
7 Sauron is de kwade macht in de trilogie In de Ban van de Ring van de Britse schrijver J.R.R. Tolkien. Sauron had al eerder de macht over Middenaarde in handen, maar werd uiteindelijk door een groot leger verslagen. Zijn val werd vooral veroorzaakt door het verlies van de Ene Ring, waarin hij al zijn macht had verzameld. Tijdens de beslissende
strijd werd de ring hem ontnomen door Isildur van Gondor.
Deze raakte echter ogenblikkelijk zelf in de ban van de ring en weigerde die te vernietigen in de Doemspleet. Dit leidde uiteindelijk tot zijn eigen ondergang. De ring ging verloren, maar Sauron leefde voort als schaduw, wachtend op het moment dat hij de macht kon herkrijgen.
Vele eeuwen lang rustte de ring op de bodem van een rivier, waar hij tenslotte werd gevonden door de hobbit-achtige Déagol. De ring werd meteen zijn noodlot toen hij werd overmeesterd door zijn neef Sméagol (ook bekend onder de naam Gollem), die de ring ten koste van alles begeerde. Hiermee was de ring letterlijk en figuurlijk weer boven water en de dreigende macht van Sauron nam weer toe.
Zoals beschreven in De Hobbit komt de ring na lange tijd in handen van Bilbo Balings (Engels Baggins), waarna de avonturen een aanvang nemen die worden beschreven in In de Ban van de Ring. (Wikipedia).

OCCULTISME

Alhoewel de genoemde recensies ons zouden willen doen geloven dat Tolkiens boeken slechts gewone allegorieën zijn van goed versus kwaad, portretteert Tolkien tovenaars en heksen en toverkunsten als zijnde zowel goed als kwaad.
Bijvoorbeeld, een tovenaar genaamd Gandalf wordt voorgesteld als een goed persoon die Bilbo Baggins (of Bilbo Balings) in The Hobbit ervan overtuigt om een reis te ondernemen om de gestolen schat terug te vinden. Het boek heeft het over het oproepen van de doden om de levenden bij te staan, iets wat sterk veroordeeld wordt in de Schrift. Alhoewel niet zo openlijk en sympatiserend occultisch als de Harry Potter reeksen, zijn Tolkiens fantasievoorstellingen onschriftuurlijk en brengen ze een gevaarlijke boodschap.

TOLKIEN ZEI ZELF DAT DE BOEKEN GEEN CHRISTELIJKE ALLEGORIEËN ZIJN

In zijn laatste interview in 1971, zei Tolkien dat hij The Lord of the Rings helemaal niet bedoeld had als christelijke allegorie en dat in zijn fantasieboeken Christus niet wordt afgebeeld.
Toen gevraagd werd naar de inzet van de held Frodo en zijn strijd om de ring te vernietigen, zei Tolkien: “Maar ik veronderstel dat dit meer lijkt op een allegorie over het menselijk ras. Het heeft altijd indruk op mij gemaakt dat wij hier overleven, door de ontembare moed van vrij kleine mensen tegen geweldige overmachten: jungles, vulkanen, wilde dieren … zij worstelen maar door, haast blindelings” (Interview door Dennis Gerrolt; voor het eerst uitgezonden in january 1971 op het BBC Radio 4 programma “Now Read On”). Dat klinkt voor mij niet als het evangelie. Toen Dennis Gerrolt Tolkien vroeg: “Moet het boek beschouwd worden als een allegorie?” antwoordde de auteur: “Nee, ik heb een afkeer van allegorieën van zodra ik ze ruik”.

Dus, de auteur van The Lord of the Rings ontkende precies datgene wat sommige christenen vandaag beweren, namelijk dat deze fantasieën een allegorie zouden zijn op Christus’ overwinning over de duivel.

TOLKIEN GAF AANLEIDING TOT DUNGEONS AND DRAGONS

Tolkiens boeken schiepen de reusachtige en geestelijk gevaarlijke fantasie-rollenspelgames die vandaag zoveel invloed hebben. Dungeons and Dragons (Kerkers en Draken), dat verscheen in de vroege jaren ’70, was gebaseerd op Tolkiens fantasieromans. Eén fantasie-gamewebsite doet deze interessante waarneming:

“Het hele fantasie-avonturengenre van boeken kwam op toen J.R. Tolkien zijn The Lord of the Rings boeken schreef. Vanuit zijn levende verbeelding en creatief denken schiep hij het fantasieavonturengenre.
Tolkien betrok zijn ideeën waarschijnlijk uit oude religies. Mensen uit verschillende beschavingen schreven heldendichten lang vóór Tolkien zelfs maar geboren was.
Zij schreven heldendichten over mensen met superieure kracht, over goden die mensen straften, en reizen naar de onderwereld. Tolkien wordt erkend als de man die het allemaal begonnen is, maar als u even terugkijkt in de geschiedenis dan zult u zien dat hij het niet was die het creëerde, maar degene die het naar boven bracht”.

Deze seculiere schrijver begrijpt beter wat Tolkiens boeken betekenen dan de hiervoor genoemde christelijke publicaties. Tolkien betrok zijn ideeën beslist van heidense religies, en de boodschap die hij in zijn fantasieboeken promoot is strikt heidens.

ROCK & ROLLERS HOUDEN VAN TOLKIEN

Tolkien heeft zelfs vele rock & rollers beïnvloed. De song “Misty Mountain Hop” van de demonische rockgroep Led Zeppelin werd geïnspireerd door de schrijfsels van Tolkien. Marc Bolan, van de rockgroep Tyrannasaurus Rex, creëerde een musical en een visuele stijl die beïnvloed was door
Tolkien. De heavy-metal rockgroep Iluvatar8 noemde zichzelf naar een fictionele god uit Tolkiens werk The Silmarillion. Er zouden nog anderen kunnen genoemd worden.

8 Ilúvatar is the name in the legendarium of J.R.R. Tolkien for the supreme God. He is the single omnipotent creator, but has delegated most direct action within Eä to the Ainur, including the shaping of the Earth (Arda) itself. Eru is an important part of the stories of The Silmarillion but is not mentioned by name in Tolkien’s most famous works, The Hobbit and The Lord of the Rings (He is alluded to as “the One” in the part of LotR’s Appendix A that speaks of the
downfall of Númenor). (Wikipedia).

Als de demonische wereld van fantasie-rollenspelgames en de moreel vuile wereld van de rock & roll van iets houden, kan u er zeker van zijn dat het de toets van het licht niet kan doorstaan en door God wordt afgekeurd.

De reden dat dit geen occult boek is is vanwege de boodschap die er in zit. Satan is nl alleen belust op macht en binnen het satanisme gaat het niet om goed of slecht, alleen de vraag die centraal staat, is hoeveel macht kun je krijgen? En daar mag je alle instrumenten voor gebruiken.

De boodschap van het boek, is dat macht mensen kapot maakt. Mensen kunnen niet tegen macht, ze veranderen en raken uiteindelijk helemaal in de greep van de macht. En om de angst die macht kwijt te raken. De ring staat symbool voor de macht en iedere keer blijkt weer dat deze macht uiteindelijk de drager vernietigt.
En dat is een heel christelijk thema. Het gaat in ons leven niet om macht te hebben of status, het gaat erom te dienen...De koning die aangesteld wordt, dient het volk en overheerst het niet.
Een occult boek zou dit nooit kunnen beschrijven, omdat dit ingaat tegen de gedachten van de occulte godsdiensten...

Berichten: 2109

Ik sluit me gemakshalve aan bij Chatuliem. Niet elk boek waarin op een fantasievolle manier geschreven wordt is meteen occult belast. Let vooral op de thematiek, dan kun je nog wel eens voor verrassingen komen te staan. Dit geldt in elk geval voor Lord of the Rings van Tolkien en Narnia van Lewis (eerder ook al eens besproken boek).

Berichten: 114

CHATULIEM619 schreef:

Kijk, ik kijk gewoon naar het resultaat. En dan zie ik de beste vertaling die er ooit gemaakt is. Ik zie nergens in de vertaling terug, dat men geprobeerd heeft met de tekst te knoeien. Ook zie ik dat veel mensen opeens meer de Bijbel zijn gaan lezen, omdat ze het weer gewoon kunnen begrijpen wat er staat. En de bijbelstudies zijn veel duidelijker voor mensen, omdat ze nu ook zelf weer kunnen onderzoeken wat er staat.

Ik had al genoemd dat je vanzelfsprekend veel aspecten kunt noemen die van belang zijn.
Maar ik trek op dit moment heel bewust dat laatje (nog) niet los. Dit om duidelijk te zijn in wat de principiële reden is waarom ik meen dat we de NBV zouden moeten afwijzen.

Maar de aspecten die je ook hier weer benoemt zijn nog altijd ondergeschikt van belang, want onbetwist is de voorwaarde dat ze het als gelovige van God moeten verwachten, biddend voor de leiding van de Geest. Al heb je ALLE andere voortreffelijke eigenschappen maar mis je deze, dan ben je waardeloos als bijbelvertaler. Dan verwacht je het van de mens i.p.v God. (I kor.2:14, en 3:19).

Toch ging je hier niet verder op in, maar ging je gewoon verder met het benoemen van zulke aspecten die van ondergeschikt belang zijn.
Of heiligt het doel de middelen ??

Ook ging je niet in op het punt dat we het klaarblijkelijk over eens dat een bijbelvertaler niet Schriftkritisch mag zijn, maar zich zonder voorbehoud dient te onderwerpen aan Gods Woord, en Gods Woord ziet als onfeilbaar. Dit punt stelde ik aan de orde. Maar zie je daarop nog steeds niet ingaan. Vandaar nogmaals mijn vraag: Zijn we het hierover eens?
Of heiligt het doel de middelen ??

Ik heb het gevoel dat je langs me heen praat buiten datgene wat ik je noemde of aan je vroeg…. Vandaar de gedeeltelijke herhaling Lachende smiley