Rol vader na echtscheiding

Berichten: 5057

Toen ik van mijn vrouw ging scheiden is mijn zoon bij mij gaan wonen. Eigenlijk geen moment spijt van gehad. Ik heb nog steeds contact met de kids op een manier zoals bij een vader past. Ondanks mn echtscheiding zijn ze mn kids gebleven.
Het kan echter ook anders zijn, en heel vaak zijn de kids de dupe als ouders elkaar de kinderen niet gunnen...welke ervaringen hebben jullie op dit vlak. Wat vinden jullie dat de rol van de vader moet zijn als de kinderen bij de moeder blijven? Of andersom kan ook natuurlijk..

Berichten: 1464

CHATULIEM619 schreef:

Toen ik van mijn vrouw ging scheiden is mijn zoon bij mij gaan wonen. Eigenlijk geen moment spijt van gehad. Ik heb nog steeds contact met de kids op een manier zoals bij een vader past. Ondanks mn echtscheiding zijn ze mn kids gebleven.
Het kan echter ook anders zijn, en heel vaak zijn de kids de dupe als ouders elkaar de kinderen niet gunnen...welke ervaringen hebben jullie op dit vlak. Wat vinden jullie dat de rol van de vader moet zijn als de kinderen bij de moeder blijven? Of andersom kan ook natuurlijk..

mijn kinderen zijn bij mij achtergebleven,helaas had mijn exman alleen oog voor zijn zielige ik en had hij weinig oog voor de kids om een goede vader te kunnen zijn.het ging er bij mij niet om dat ik de vader geen kids gunde maar er was vanuit mijn ex onmacht om een relatie met de kinderen te bouwen ondanks de loyaliteit van de kinderen,als dan na de scheiding misbruik ontstaat ga je er heel anders tegenoverstaan en na 3 jaar mochten(moesten) de kids weer naar hun vader kunnen volgens de rechter
helaas lukt het mijn ex nog steeds niet om een goede relatie met hen op te bouwen,hij stoot hen af en beschuldigd zelfs de kinderen van ontrouw als ze tegen hem uiten dat ze zich juist niet gesteund weten door hun vader
dat is dus een trieste zaak waar ik als moeder weinig tot niks aan inbreng heb om het beter te laten verlopen.

ik ben wel duidelijk van mening dat als het tussen 2 ouders niet meer gaat (wat de reden dan ook mag zijn) dat de kids dan niet in een situatie gebracht moeten worden dat zij zouden moeten kiezen of weggehouden worden bij de andere ouder .behalve als dit gevaar voor hen zou opleveren.
een vader moet een vader voor hen blijven en een moeder hun moeder
maar soms zijn er gewoon situaties dat dit helaas niet kan of niet werkt.
de kinderen gaan dan zoals door bovenstaande stukje naar vervanging zoeken in bv nieuwe relatie van ma of omgekeerd.

hetzelfde kun je ook bv stellen wat voor relatie hebben grootouders nog met hun kleinkinderen na een scheiding ook daar zit vaak veel haken en ogen en verdriet

Berichten: 4863

Mijn dochter bleef bij mij...maar meer een natuurlijke reaktie en een logische praktische...
De zonen zijn volwassen....maar erg weinig kontakt met hun vader...
Opvoedkundig was er al zoveel mis gegaan...dat het kontakt met mij als moeder er wel was...
De problemen die er zich nu voordoen...moet ik ook alleen oplossen...
Dochter komt wel bij vader...en dat is goed...gaat ook goed...vanwege het karakter..(ze helpt in het huishouden van vader en dat is goed!!)
De jongens komen ook eerder een weekeind of een avond naar mij...
Dat is hun keuze...maar dat wordt wel uitgespeeld tegen mij...Jammer...
Er was geen vertrouwensband...en zal er ook niet meer komen...de basis was niet goed

Berichten: 341

CHATULIEM619 schreef:

Toen ik van mijn vrouw ging scheiden is mijn zoon bij mij gaan wonen. Eigenlijk geen moment spijt van gehad. Ik heb nog steeds contact met de kids op een manier zoals bij een vader past. Ondanks mn echtscheiding zijn ze mn kids gebleven.
Het kan echter ook anders zijn, en heel vaak zijn de kids de dupe als ouders elkaar de kinderen niet gunnen...welke ervaringen hebben jullie op dit vlak. Wat vinden jullie dat de rol van de vader moet zijn als de kinderen bij de moeder blijven? Of andersom kan ook natuurlijk..

Chat, ook ik ben gescheiden. Voor mijn exman en mijzelf was het helder: de kinderen mogen NOOIT de dupe worden van onze verschillen. (voor zover dat mogelijk is dan, bij een scheiding!!!) We zijn over onze verschillen heen gegroeid en hoewel de kinderen bij mij wonen, zijn zij volkomen vrij als het om contact met hun vader gaat. Andersom is dat ook zo: Mijn exman is van harte welkom in ons leven en we zien elkaar dan ook veel. Een vader moet mijns inziens zijn rol kunnen innemen. Want een vader heeft een ándere rol, een belangrijke rol, als het om de opvoeding gaat en dat deel wil ik mijn kinderen ook gunnen/meegeven. Het is dus geen competitie: wie heeft de kinderen méér dan de ander...nee, mijn ex en ik zeggen nog steeds: jullie hebben een vader en een moeder...maar dan op 2 locaties. En dat gaat héél erg goed!

Berichten: 5057

Dank je wel voor die reacties, maar als ik sommige mensen hoor, hoe ze de rol van de vader afkraken, vraag ik mezelf af of dit niet allemaal veel te braaf is.

Wie vindt dat als de vader weggaat omdat die een nieuwe vriendin heeft, hij de kinderen ook niet mag zien?
Wie vindt, omdat hij de vrouw zo mishandeld heeft, hij geen recht meer op de kinderen heeft?
Wie vindt dat het alleen maar voor onrust zorgt bij de kinderen als ze 2x per maand naar hem toe gaan?
Wie doet zn best om de vader buitenspel te zetten, omdat het alleen maar aan een tijd herinnert dat jullie nog getrouwd waren???
Wie vindt dat de vader eigenlijk helemaal geen goede opvoeder is, de kinderen mogen alles bij hem..
Wie vindt dat de kids niet naar de vader mogen omdat hij geen alimentatie betaalt.

Dit zijn de vragen en opmerkingen die ik vaak hoor, waarom zie ik ze dan niet terug in de bijdragen hier op het forum?

Berichten: 200

CHATULIEM619 schreef:

Dank je wel voor die reacties, maar als ik sommige mensen hoor, hoe ze de rol van de vader afkraken, vraag ik mezelf af of dit niet allemaal veel te braaf is.

Wie vindt dat als de vader weggaat omdat die een nieuwe vriendin heeft, hij de kinderen ook niet mag zien?
Wie vindt, omdat hij de vrouw zo mishandeld heeft, hij geen recht meer op de kinderen heeft?
Wie vindt dat het alleen maar voor onrust zorgt bij de kinderen als ze 2x per maand naar hem toe gaan?
Wie doet zn best om de vader buitenspel te zetten, omdat het alleen maar aan een tijd herinnert dat jullie nog getrouwd waren???
Wie vindt dat de vader eigenlijk helemaal geen goede opvoeder is, de kinderen mogen alles bij hem..
Wie vindt dat de kids niet naar de vader mogen omdat hij geen alimentatie betaalt.

Dit zijn de vragen en opmerkingen die ik vaak hoor, waarom zie ik ze dan niet terug in de bijdragen hier op het forum?

Ik vind dat een kind altijd een vader en moeder mag hebben. Maar als ze even afstand willen nemen moet je dat ook gunnen en dat kan net zo goed afstand tot de moeder betekenen. Mijn mening is dat je nooit je ex af moet kraken, je hield tenslotte van hem toen je de kids verwekte maar als je kids op een gegeven moment naar dingen gaan vragen dan wel de waarheid spreken en ook je eigen rol daarin niet vergeten. Waar 2 kijven hebben meestal nog steeds nog 2 schuld...........

Berichten: 341

CHATULIEM619 schreef:

Dank je wel voor die reacties, maar als ik sommige mensen hoor, hoe ze de rol van de vader afkraken, vraag ik mezelf af of dit niet allemaal veel te braaf is.

Wie vindt dat als de vader weggaat omdat die een nieuwe vriendin heeft, hij de kinderen ook niet mag zien?
Wie vindt, omdat hij de vrouw zo mishandeld heeft, hij geen recht meer op de kinderen heeft?
Wie vindt dat het alleen maar voor onrust zorgt bij de kinderen als ze 2x per maand naar hem toe gaan?
Wie doet zn best om de vader buitenspel te zetten, omdat het alleen maar aan een tijd herinnert dat jullie nog getrouwd waren???
Wie vindt dat de vader eigenlijk helemaal geen goede opvoeder is, de kinderen mogen alles bij hem..
Wie vindt dat de kids niet naar de vader mogen omdat hij geen alimentatie betaalt.

Dit zijn de vragen en opmerkingen die ik vaak hoor, waarom zie ik ze dan niet terug in de bijdragen hier op het forum?

Sorry Chat maar ik kan er wat mij persoonlijk betreft niets anders van maken dan dat mijn ex en ik een goede band hebben! In praktijk is het zelfs zo, dat het me door sommigen uit mijn omgeving verweten wordt, dat ik té vriendelijk ben naar mijn ex toe. Tja...'t is ook nooit goed he? Knipoog smiley

Ik ga van het standpunt uit dat de verschillen tussen hem en mij allang zijn besproken, beruzied en aanvaard. Waarom dan nog ruzie maken? Om m'n gelijk te halen? Word ik daar gelukkiger door? Of mijn kinderen? Welnee...en daarom kunnen we nú zo met elkaar omgaan als we nu doen

Berichten: 4863

Juist heerlijk dat het zo kan hoor!!!
Wou dat dat zo bij ons was....
Ik beinvloed de kinderen zeer zeker niet...maar ze maken wel eigen keuzes!!!
We praten normaal gesproken ook niet negatief over vader...

Maar de kinderen waren alle vier getuigen hoe het eens was...en dat nemen ze wel mee (en voelen) in hun eigen leven...

Berichten: 4852

Chat, ik zou hier een heel verhaal kunnen opschrijven maar dat doe ik niet .
Reden: dit forum is openbaar en IEDEREEN ( ook niet-leden) kunnen meelezen.

Berichten: 1464

CHATULIEM619 schreef:

Dank je wel voor die reacties, maar als ik sommige mensen hoor, hoe ze de rol van de vader afkraken, vraag ik mezelf af of dit niet allemaal veel te braaf is.

Wie vindt dat als de vader weggaat omdat die een nieuwe vriendin heeft, hij de kinderen ook niet mag zien?
Wie vindt, omdat hij de vrouw zo mishandeld heeft, hij geen recht meer op de kinderen heeft?
Wie vindt dat het alleen maar voor onrust zorgt bij de kinderen als ze 2x per maand naar hem toe gaan?
Wie doet zn best om de vader buitenspel te zetten, omdat het alleen maar aan een tijd herinnert dat jullie nog getrouwd waren???
Wie vindt dat de vader eigenlijk helemaal geen goede opvoeder is, de kinderen mogen alles bij hem..
Wie vindt dat de kids niet naar de vader mogen omdat hij geen alimentatie betaalt.

Dit zijn de vragen en opmerkingen die ik vaak hoor, waarom zie ik ze dan niet terug in de bijdragen hier op het forum?

chat soms zorgd het ook voor onrust voor de kinderen als ze bij de andere ouder geweest zijn ik heb jaren gehad dat ze de 1e 2 dagen na een weekend bij pa weer helemaal in het gareel moesten komen en dat ik na vak weer duidelijk aan het heropvoeden was omdat men toch 2 verschillende levenswijzes heeft ,zeker in mijn geval,maar dan is het zaak je kinderen leren dat ieder zijn eigen regels heeft op zijn eigen woonplek.
nu ze ouder zijn kunnen ze dat wel relativeren maar het is er zeker niet makkelijk voor de kids als je 2 verschillende maniereen van omgang hebt.

en idd de kinderen mogen andere dingen bij hem (de vader) dan bij mij maar dat is toch een kwestie van terein afbakenen en veel comuniceren zowel met de kids als ook tot op bepaalde hoogte met de andere ouder
en de een gaat dat beter af dan de andere want uiteindelijk heeft iedere ouder dan ook zijn eigen nieuwe leven evt met nieuwe partner
dus ook andere regels

geen alimentatie vind ik geen reden om kids weg te houden maar ze weten het bv wel
en als je kids groter zijn zien ze ook echt wel de verschillen in een christelijk leven en een leven waar God niet of nauwelijks in gekend wordt

Berichten: 1672

CHATULIEM619 schreef:

Dank je wel voor die reacties, maar als ik sommige mensen hoor, hoe ze de rol van de vader afkraken, vraag ik mezelf af of dit niet allemaal veel te braaf is.

Wie vindt dat als de vader weggaat omdat die een nieuwe vriendin heeft, hij de kinderen ook niet mag zien?
Wie vindt, omdat hij de vrouw zo mishandeld heeft, hij geen recht meer op de kinderen heeft?
Wie vindt dat het alleen maar voor onrust zorgt bij de kinderen als ze 2x per maand naar hem toe gaan?
Wie doet zn best om de vader buitenspel te zetten, omdat het alleen maar aan een tijd herinnert dat jullie nog getrouwd waren???
Wie vindt dat de vader eigenlijk helemaal geen goede opvoeder is, de kinderen mogen alles bij hem..
Wie vindt dat de kids niet naar de vader mogen omdat hij geen alimentatie betaalt.

Dit zijn de vragen en opmerkingen die ik vaak hoor, waarom zie ik ze dan niet terug in de bijdragen hier op het forum?

De emotie van een mens kan soms hoog oplopen Chat en weten nou eenmaal dat haat en liefde soms dicht bij elkaar liggen. In andere situaties waarin men soms spreekt van we blijven vrienden ??.....en op zich is dat mooi, maar aan de andere kant krijg je wel vaak het idee of er wel echte liefde was tussen beide seksen .....of was het misschien achteraf dan niet meer een broer/zus relatie.
Zie in zoveel gevallen dat men, omdat er kinderen zijn vaak nog bij elkaar blijft, totdat de bom barst .....en vaak dan wordt de rol van de vader cruciaal en van alles verweten ...de opvoeding, alimentatie, schulden en wie zijn weer de dupe ......de kinderen.

Berichten: 655

VISSER278 schreef:

Chat, ik zou hier een heel verhaal kunnen opschrijven maar dat doe ik niet .
Reden: dit forum is openbaar en IEDEREEN ( ook niet-leden) kunnen meelezen.

He Visser bedankt dat je dat even meldt. Ik zou wel graag willen reageren maar even niet aan gedacht dat iedereen dit kan lezen.
Dus hou ik me maar stil............

Mary

Berichten: 341

quote Leonard: "In andere situaties waarin men soms spreekt van we blijven vrienden ??.....en op zich is dat mooi, maar aan de andere kant krijg je wel vaak het idee of er wel echte liefde was tussen beide seksen .....of was het misschien achteraf dan niet meer een broer/zus relatie."

Jij concludeert dat mensen, omdát ze met elkaar overweg kunnen, geen echte liefde tussen elkaar gekend hebben? Je durft nogal wat te stellen hier. Ik ben het dan ook óneens met jouw uitspraak.

Berichten: 1672

MARIA576 schreef:

quote Leonard: "In andere situaties waarin men soms spreekt van we blijven vrienden ??.....en op zich is dat mooi, maar aan de andere kant krijg je wel vaak het idee of er wel echte liefde was tussen beide seksen .....of was het misschien achteraf dan niet meer een broer/zus relatie."

Jij concludeert dat mensen, omdát ze met elkaar overweg kunnen, geen echte liefde tussen elkaar gekend hebben? Je durft nogal wat te stellen hier. Ik ben het dan ook óneens met jouw uitspraak.

Ok Maria ga heel ver met je mee en natuurlijk is het beter voor de kinderen en etc. ...maar als je en bedoel niet in alle gevallen, want zo heb ik het niet omschreven ...zo goed met elkaar overweg kan ...waarom dan niet in een huwelijksverband???

Berichten: 341

LEONARD480 schreef:

Ok Maria ga heel ver met je mee en natuurlijk is het beter voor de kinderen en etc. ...maar als je en bedoel niet in alle gevallen, want zo heb ik het niet omschreven ...zo goed met elkaar overweg kan ...waarom dan niet in een huwelijksverband???

omdat het niet meer samen-zijn gemaakt heeft dát we nu zo goed met elkaar overweg kunnen! heel simpel dus. En als je alle stadia van een gestrand huwelijk doorlopen hebt: ruzies, onbegrip, verwijdering..en dan therapie, gesprekken...enz? En je kunt niet meer verder samen? Waarom daarná dan ook nog doorgaan met die ellende? Wij zagen daar het nut niet van in. Nee, we hebben liefgehad, we hebben gestreden en ervan geleerd.....en met respect voor elkaar, zijn we apart verder gegaan.

Berichten: 1309

CHATULIEM619 schreef:

Toen ik van mijn vrouw ging scheiden is mijn zoon bij mij gaan wonen. Eigenlijk geen moment spijt van gehad. Ik heb nog steeds contact met de kids op een manier zoals bij een vader past. Ondanks mn echtscheiding zijn ze mn kids gebleven.
Het kan echter ook anders zijn, en heel vaak zijn de kids de dupe als ouders elkaar de kinderen niet gunnen...welke ervaringen hebben jullie op dit vlak. Wat vinden jullie dat de rol van de vader moet zijn als de kinderen bij de moeder blijven? Of andersom kan ook natuurlijk..

Toen wij gingen scheiden hebben we ernaar gestreefd om, ondanks de scheiding, de gewone patronen die de kinderen gewend waren in stand te houden. Aangezien we allebei werkten, haalde de vader van mijn kids hen op dinsdag en vrijdag uit school. Dat is zo gebleven en op die twee avonden slapen ze dan ook bij hem. Op zaterdagmorgen ging hij altijd met de jongens mee naar de voetbalwedstrijden, ook dat is zo gebleven. De ene week komen ze op zaterdag na het voetballen thuis en de andere week komen ze zondagavond weer thuis. En in alle vakanties regelen we het zo dat ze 50% van de tijd bij hun vader zijn. Kortom: de dingen die hij als vader gewend was te doen met de kinderen, zijn zoveel mogelijk hetzelfde gebleven.

Inmiddels zijn we ruim vier jaar verder en heeft de praktijk uitgewezen dat dit goed werkt voor ons alle vijf, zelfs toen de vader van mijn kids ruim anderhalf jaar geleden ging samenwonen met een andere partner in een plaats 30 km verderop is gaan wonen, in plaats van aan de andere kant van het dorp. Dat heeft ertoe geleid dat iedereen zich nu op dinsdag en vrijdag in mijn huis verzameld. Als de hele club compleet is vertrekken ze naar zijn woonplaats. En op woensdagmorgen is het natuurlijk vroeg op voor ze.. maar inmiddels zijn ze daar aan gewend. Overigens doen we over en weer ook niet moeilijk als één van de oudste kids op vrijdagavond een feestje heeft. Dan blijft dat kind gewoon lekker thuis en fungeer ik als taxibedrijfje.

Natuurlijk zijn er ook dingen die niet hetzelfde konden blijven. Ik heb mijn dochter zelden of nooit voor mezelf, terwijl dat vroeger wel zo was als de mannen gingen voetballen. Aan de andere kant worden de kids ook steeds ouder en zijn er daardoor nu ook wel weer momenten waarop we even een paar uurtjes samen hebben. Twee jaar geleden zijn we met zijn tweeën naar Mallorca geweest, doordat de jongens toen met opa en oma op vakantie gingen. Echt een meidenweek en dat heeft ons allebei heel goed gedaan. En nee.. ik ga er nooit helemaal aan wennen dat ik mijn kids in de vakantieperiodes langer dan twee dagen niet kan zien... maar ik weet wel dat zij dan lekker bij hun vader zijn en het daar ook goed hebben.

Voor de kinderen is bij mij wel echt hun thuis, maar door hoe we alles hebben kunnen regelen hebben ze wel een goed contact met hun vader behouden. Daarbij scheelt het natuurlijk enorm dat hun vader en ik nog altijd goed contact hebben. Wij zijn dan ook niet met ruzie uit elkaar gegaan, maar in juist in heel goed overleg. Toen we de knoop doorhakten hebben we samen onze scheiding geregeld. We zijn pas naar een advocaat gegaan, toen we zelf helemaal op papier hadden staan hoe we het geregeld wilden hebben. Bij ieder besluit dat we namen rondom de scheiding en bij iedere afspraak die we maakten, hebben we steeds gedacht aan wat het beste was voor de kinderen. Voor hen wat het immers vervelend genoeg dat we niet meer met zijn vijven onder één dak zouden wonen. Zij kozen daar niet voor.

Juist door hoe het allemaal is gelopen, kunnen wij rustig een bak koffie drinken als hij de kids thuis brengt, is het voor mij geen enkel probleem dat iedereen zich in mijn huis verzameld op de dinsdag en vrijdag, nemen we heel makkelijk even contact met elkaar op als er iets besproken moet worden over de kinderen. Op de verjaardagen van de kids, gaan ze halverwege de dag naar hun vader, maar in de praktijk is hij hier al ruim voor die tijd, drinkt hij nog even een kop koffie mee als mijn familie hier zit. En ook die onderlinge verhoudingen zijn gewoon goed.

Het is altijd zo geweest dat de kinderen bij problemen het eerste naar mij toe komen, ook voor onze scheiding. Zo had en heeft een ieder een eigen rol in het leven van onze kids. Soms is dat wel eens lastig, zeker met een zoon van bijna 16. Ik heb ergens wel eens het idee dat jongens van die leeftijd bepaalde zaken liever bespreken met een man dan met een vrouw. Het is maar de vraag of hij die dingen wel met zijn vader had gedeeld als we wel bij elkaar waren gebleven. Juist daarom heb ik uiteindelijk geleerd de zaken te accepteren zoals ze zijn, simpelweg omdat ik dat niet kan veranderen. En als ik echt het idee heb dat hij ergens mee zit, dan vind ik daar ook wel weer een weg in.

Om een lang verhaal kort te houden: De rol die de vader van mijn kids in hun leven heeft, is zo weinig mogelijk veranderd na onze scheiding hoewel hij hier natuurlijk niet meer woont.
Wij proberen nog steeds samen ouder te zijn, op de manier waarop we dat voor de scheiding ook waren en we gaan juist daarom op een vriendschappelijke manier met elkaar om.

Ik realiseer me dat er veel situaties zijn waarin een scheiding anders verloopt dan de onze. Als je wordt bedrogen en verlaten komen er heel andere emoties om de hoek kijken. Maar het lijkt me juist dan belangrijk om je te realiseren dat dit jouw emoties zijn, ten opzichte van jouw ex-partner. Juist dan is het heel belangrijk om die emoties niet te projecteren op de relaties tussen de kinderen en die andere ouder. Voor een kind blijven zowel de vader en de moeder belangrijk, tenzij er situaties zijn geweest die gevaarlijk waren voor het kind zelf, of als er sprake is geweest van mishandeling van de ene partner door de andere partner want ook daarvan kan een kind ook enorme geestelijke schade oplopen.

Als contact met de andere partner geen gevaar oplevert voor de kinderen, denk ik dat het voor de kinderen het beste is om toch te proberen om de relatie met je ex weer op een niveau te brengen waardoor de kinderen niet in een loyaliteitsconflict terecht komen. En ja, ik realiseer me heel goed hoe moeilijk dat is. Ik heb een paar hele goede vriendinnen bij wie het allemaal heel anders is gelopen dan bij mij. Ik ben meevoelend genoeg om me te realiseren wat dit met hen heeft gedaan en ik onderken de pijn die dat veroorzaakt heeft absoluut niet. Zie dit daarom niet als een veroordeling als het je niet lukt om op een normale, vriendschappelijke manier met je ex-partner om te gaan want zo is het zeker niet bedoeld. Wat ik aangeef, kan juist idealistisch over komen als je in een hele andere situatie zit. Het enige wat ik heb willen aangeven, is dat het wel mogelijk is.... De meeste verhalen die ik hoor over scheidingen zijn zo compleet anders dan de mijne. En ja, ik realiseer me juist daardoor dat ik heel veel heb om dankbaar voor te zijn als ik zie hoe het tussen ons gelopen is en nog altijd loopt.

Berichten: 1309

MARIA576 schreef:

omdat het niet meer samen-zijn gemaakt heeft dát we nu zo goed met elkaar overweg kunnen! heel simpel dus. En als je alle stadia van een gestrand huwelijk doorlopen hebt: ruzies, onbegrip, verwijdering..en dan therapie, gesprekken...enz? En je kunt niet meer verder samen? Waarom daarná dan ook nog doorgaan met die ellende? Wij zagen daar het nut niet van in. Nee, we hebben liefgehad, we hebben gestreden en ervan geleerd.....en met respect voor elkaar, zijn we apart verder gegaan.

Hé Maria: lees nu net jou bijdragen en ik vind ze ontzettend herkenbaar. Een vriendschap na de scheiding, wil niet zeggen dat je ook net zo goed getrouwd had kunnen blijven. Wij hebben alles geprobeerd, maar juist het feit dat wij de knoop hebben door gehakt heeft ertoe geleid dat we weer op een normale manier met elkaar kunnen omgaan. En dat komt de kids alleen maar ten goede, maar wil niet zeggen dat we ook wel getrouwd hadden kunnen blijven. Knipoog smiley

Berichten: 341

LISA610 schreef:

Hé Maria: lees nu net jou bijdragen en ik vind ze ontzettend herkenbaar. Een vriendschap na de scheiding, wil niet zeggen dat je ook net zo goed getrouwd had kunnen blijven. Wij hebben alles geprobeerd, maar juist het feit dat wij de knoop hebben door gehakt heeft ertoe geleid dat we weer op een normale manier met elkaar kunnen omgaan. En dat komt de kids alleen maar ten goede, maar wil niet zeggen dat we ook wel getrouwd hadden kunnen blijven. Knipoog smiley

precies!

!!! Ik vind mijn exman een leuke man...maar niet als mijn echtgenoot. Toch kan ik ook terugkijken...en denken aan alle mooie, fijne, leuke en liefdevolle momenten die we wél met elkaar hebben gehad. Niet alles was 'kommer en kwel' in ons huwelijk. Ik zou het leven wat we gehad hebben, onrecht aandoen, als ik dát zou zeggen.

Berichten: 1672

MARIA576 schreef:

omdat het niet meer samen-zijn gemaakt heeft dát we nu zo goed met elkaar overweg kunnen! heel simpel dus. En als je alle stadia van een gestrand huwelijk doorlopen hebt: ruzies, onbegrip, verwijdering..en dan therapie, gesprekken...enz? En je kunt niet meer verder samen? Waarom daarná dan ook nog doorgaan met die ellende? Wij zagen daar het nut niet van in. Nee, we hebben liefgehad, we hebben gestreden en ervan geleerd.....en met respect voor elkaar, zijn we apart verder gegaan.

Ja in zo'n situatie wat je bovenstaande beschrijft moet ik ook bekennen dat je alle mogelijke moeite heb genomen om het huwelijk te redden Maria en het is ook vaak moeilijk om daar volledig zwart/wit in te staan. Weet ook uit eigen ervaring dat daar twee personen voor nodig zijn om uit dat diepe dal te komen. Goed van je om te reargeren.

Berichten: 341

LEONARD480 schreef:

Ja in zo'n situatie wat je bovenstaande beschrijft moet ik ook bekennen dat je alle mogelijke moeite heb genomen om het huwelijk te redden Maria en het is ook vaak moeilijk om daar volledig zwart/wit in te staan. Weet ook uit eigen ervaring dat daar twee personen voor nodig zijn om uit dat diepe dal te komen. Goed van je om te reargeren.

Dat er 2 voor nodig zijn om uit een diep dal te komen, is helemaal waar. Ik denk dat we dat állemaal wel zo zouden willen maar dat dat niet altijd mogelijk is. Tenslotte kun je alleen voor jezelf bepalen hoe je met je ex wilt omgaan...maar je kunt dat niet voor hem of haar doen, dat is toch écht aan die ander. Ik heb het getroffen..met een ex die ook inzag dat we verder moesten..maar dan op een bétere, ándere manier

Berichten: 788

MARIA576 schreef:

precies!

!!! Ik vind mijn exman een leuke man...maar niet als mijn echtgenoot. Toch kan ik ook terugkijken...en denken aan alle mooie, fijne, leuke en liefdevolle momenten die we wél met elkaar hebben gehad. Niet alles was 'kommer en kwel' in ons huwelijk. Ik zou het leven wat we gehad hebben, onrecht aandoen, als ik dát zou zeggen.

hier sta ik dus echt van te kijken,
fijn voor jullie dat dit kan,
maar onbegrijpelijk voor mij,
..........
zal maar hier stoppen met mijn verhaal,

Berichten: 1672

MARYLIEN613 schreef:

hier sta ik dus echt van te kijken,
fijn voor jullie dat dit kan,
maar onbegrijpelijk voor mij,
ik denk mocht ik kunnen zeggen dat mijn exman een leuke man is,
dat wij nooit zouden gescheiden zijn....

en mijn ex als vader?
als je huwelijk strandt omdat je zwanger bent,
en één partner abortus verkiest boven een moeilijke zwangerschap,
en je nadien nog een paar keer met de dood bedreigd wordt..........
zal maar hier stoppen met mijn verhaal,

Er is altijd een moment geweest dat je hem wel leuk vond, anders was je niet getrouwd denk ik, dus de factor leuk kan ik wel begrijpen en hoe plaatst je dat in je huidige perspectief en ja je verhaal gelezen te hebben is het behoorlijk heftig...eigenlijk schrik ik daarvan..

Berichten: 1309

MARYLIEN613 schreef:

hier sta ik dus echt van te kijken,
fijn voor jullie dat dit kan,
maar onbegrijpelijk voor mij,
ik denk mocht ik kunnen zeggen dat mijn exman een leuke man is,
dat wij nooit zouden gescheiden zijn....

en mijn ex als vader?
als je huwelijk strandt omdat je zwanger bent,
en één partner abortus verkiest boven een moeilijke zwangerschap,
en je nadien nog een paar keer met de dood bedreigd wordt..........
zal maar hier stoppen met mijn verhaal,

Lieve Marylien. Als ik jou verhaal hoor, kan ik me voorstellen dat jij je niet helemaal kunt verplaatsen in het feit dat er mensen zijn die wel goed contact hebben met hun ex-man. Maar ga er nu niet meteen vanuit dat de mensen die na de scheiding weer een goed contact met hun ex-man hebben gekregen, vooral ook in het belang van de kids, zonder reden gescheiden zijn. Stellen dat je nooit gescheiden zou zijn, als je achteraf had kunnen zeggen dat je ex-man een leuke man is wekt de indruk dat je daarvan uit gaat. Dat is in mijn ogen iets tekort door de bocht. Want ja, ik heb gelukkig een vriendschappelijke band met mijn ex-man, maar mijn scheiding was echt niet zonder reden en is ook niet over één nacht ijs gegaan. Het heeft jaren geduurd voordat we die knoop door hakten en tegen die tijd waren we drie relatietherapeuten verder. Ik heb nooit gewild dat mijn kinderen zouden opgroeien als kinderen van gescheiden ouders. Ik had mijn kinderen veel liever de stabiele en veilige gezinssituatie gegund die ik zelf heb gekend.

We hebben er alles aan gedaan om er iets van te maken, juist voor de kinderen. Ik kan dan ook oprecht zeggen dat ik voor ons huwelijk heb geknokt. En nee, die knoop doorhakken was geen makkelijke beslissing. Maar gelukkig is het goed uitgepakt, juist ook voor onze kinderen doordat we nu op een betere manier met elkaar omgaan en ieder onze eigen rol vervullen in het leven van onze kids.

Ik begrijp dat jullie scheiding een heel andere achtergrond kent en ik schrik van wat jij hebt mee gemaakt. Het bevestigd mij opnieuw dat ik veel heb om dankbaar voor te zijn omdat het bij ons anders is gelopen. Ik hoop voor jou dat je alles wat je hebt meegemaakt een plek hebt kunnen geven, hem hebt kunnen vergeven en het verleden los hebt kunnen laten. En meid, vergeet één ding niet: ze zijn gelukkig niet allemaal zo! Juist daarom hoop ik dat er iemand jouw pad zal kruisen die je dat aan den lijve zal laten ondervinden. Knipoog smiley

Berichten: 200

LEONARD480 schreef:

Er is altijd een moment geweest dat je hem wel leuk vond, anders was je niet getrouwd denk ik, dus de factor leuk kan ik wel begrijpen en hoe plaatst je dat in je huidige perspectief en ja je verhaal gelezen te hebben is het behoorlijk heftig...eigenlijk schrik ik daarvan..

Gelukkig zijn er momenten geweest dat je elkaar leuk vond!
Ben ik helemaal met je eens maar soms is er geen andere keuze om de deur dicht te gooien en jezelf en je kids beschermen. Ik heb als een leeuwin gevochten voor mijn huwelijk en mijn scheiding verdiend geen schoonheidsprijs. Als je weet hoe je elkaar kunt ontzien weet je helaas ook hoe je de ander hels kunt maken..........Ik ben er nu trots op dat mijn kids contact hebben met hun pa en met mij en op belangrijke dagen zijn wij akelig beleefd tegen elkaar en weten we elkaar goed te ontlopen maar we houden het wel netjes. Het gaat dan wel om de afstudeerdag of huwelijk van je gezamelijke verleden.
Alimentatie is een heet hangijzer. Mij werd verweten dat ik me eraan verrijkte terwijl hij 2x per maand een maaltijd voor ze maakte en ik alle zorg en puberproblematiek voor mijn kiezen kreeg. Ik ben van mening dat je als ouder altijd verplicht bent om te betalen voor je kids tot ze zichzelf kunnen bedruipen.
En als afsluiter.............je oogst wat je gezaaid hebt.........en mijn oogst is zeer overvloedig.

Berichten: 1391

CHATULIEM619 schreef:

Toen ik van mijn vrouw ging scheiden is mijn zoon bij mij gaan wonen. Eigenlijk geen moment spijt van gehad. Ik heb nog steeds contact met de kids op een manier zoals bij een vader past. Ondanks mn echtscheiding zijn ze mn kids gebleven.
Het kan echter ook anders zijn, en heel vaak zijn de kids de dupe als ouders elkaar de kinderen niet gunnen...welke ervaringen hebben jullie op dit vlak. Wat vinden jullie dat de rol van de vader moet zijn als de kinderen bij de moeder blijven? Of andersom kan ook natuurlijk..

De vader en moederschap blijft altijd, zolang men leeft vind ik, ook daarin de verantwoordelijkheid naar de kinderen toe.
Ook het financiele verantwoordelijkheid blijft naar mijn inziens van kracht.
Helaas gebeurd het ook dat de ex niks van de man wil hebben waardoor de kinderen het financieel de dupe van worden..... Boze smiley

Berichten: 18

MAR907 schreef:

De vader en moederschap blijft altijd, zolang men leeft vind ik, ook daarin de verantwoordelijkheid naar de kinderen toe.
Ook het financiele verantwoordelijkheid blijft naar mijn inziens van kracht.
Helaas gebeurd het ook dat de ex niks van de man wil hebben waardoor de kinderen het financieel de dupe van worden..... Boze smiley

En soms hebben die mensen daar een heel goede reden voor...

Berichten: 1672

DREMPEL163 schreef:

En soms hebben die mensen daar een heel goede reden voor...

Je kunt het inderdaad afvragen Drempel ..waarom de vrouw in kwestie niks van haar ex man in kwestie wil......dan moet er iets ernstig aan de hand zijn

Berichten: 18

LEONARD480 schreef:

Je kunt het inderdaad afvragen Drempel ..waarom de vrouw in kwestie niks van haar ex man in kwestie wil......dan moet er iets ernstig aan de hand zijn

Die dingen gebeuren helaas ook Leonard...en als er geen allimentatie is waarom wordt het kind dan de dupe?
Kan een moeder niet goed voor haar kind zorgen zonder de centjes van vader?
Denk een moeder kan financieel ook prima voor haar kind zorgen.

Berichten: 655

DREMPEL163 schreef:

Die dingen gebeuren helaas ook Leonard...en als er geen allimentatie is waarom wordt het kind dan de dupe?
Kan een moeder niet goed voor haar kind zorgen zonder de centjes van vader?
Denk een moeder kan financieel ook prima voor haar kind zorgen.

Dat kan een moeder ook wel Drempel, maar de vader dient ook zijn verantwoordelijkheid te nemen!

Berichten: 2109

MARY052 schreef:

Dat kan een moeder ook wel Drempel, maar de vader dient ook zijn verantwoordelijkheid te nemen!

Maar wanneer is sprake van het nemen van verantwoordelijkheid? Wat als je merkt aan je kind dat er veel onrust in het hoofdje omgaat als ze naar vader toe gaat doordat er toch vooral vooraf al heimweegevoel gegeven wordt? Ben je dan verantwoord bezig als je dat op zijn beloop laat gaan? Of ben je verantwoord bezig als je dit over het kind heen via een rechtzaak wilt gaan uitspelen? Of toch als je kiest voor rust in het hoofd van het kind door het kind bij moeder te houden en enkel via brieven contact te houden? Wanneer is een vader in een dergelijke situatie verantwoord bezig?