Nieuwe relatie en kinderen

Berichten: 2

Hoi! Ik lees sinds een paar weken met veel interesse (en soms wat verbazing) mee op dit forum. Tijd om actief te worden en mijn eerste topic te openen!

Je investeert niet alleen in de relatie tussen jezelf en je nieuwe partner, maar ook in die van je kind(eren) en je nieuwe partner. Toen mijn relatie uiteindelijk over ging, had ook mijn zoon van 5 daar erg veel verdriet van. Ik had daar moeite mee, je wilt je kinderen toch zoveel mogelijk verlieservaringen besparen.

Nu hier, op cm, werd ik door mezelf geconfronteerd met de vraag: hoe moet ik dit gaan doen als hier werkelijk iets uit voortkomt?
Hoe gaan jullie hiermee om? Op welke termijn stellen jullie je kind(eren) voor aan je nieuwe partner? Als je dat doet op het moment dat je zeker weet dat het ‘iets’ gaat worden, hoe ondervang je dan het feit dat hoe hij met je kind omgaat een belangrijke factor is in het al dan niet kunnen gaan slagen van de relatie?
En hoe kan je in alle openheid gaan bouwen aan een beginnende relatie, als je zo’n essentieel deel in je leven (nog) niet kan delen met de ander? Ben benieuwd naar jullie ervaringen/opvattingen!

Groetjes Dulcis

Berichten: 641

er staan ook teksten in de Bijbel die impliceren dat zolang je man, ex of niet nog leeft (of vrouw) je er an gebonden bent en geen nieuwe relatie kan beginnen, wat overspel zou zijn. volgens 1 cor 7 mat 19 en vele andere teksten. het staat er letterlijk, mijn ex had ook een kind, dus ik probeerde het te relativeren, en mijn ''vlees'' te volgen, dus proberen tussen de regels doorlezen, context, historisch, hermeneutiek, maar de die awart op witte teksten bleven staan....

1 cor 7 en mat 19 beiden 2 uitwegen, als je tot geloof bent gekomen en die ander verlaat je omdat ie geen christen is, of overspel.
natuurlijk schrijf ik dit niet met het wijzende vingertje, maar probeer mijn eigen gedschte en studie toen de tijd weer te geven.

mocht je zo`n relatie aangaan, dan vind ik dat je goed moet beseffen dat het kind een deel van je nieuwe partner is, en dus moet je the full-package deal nemen en er 100% voor gaan.

Berichten: 766

DULCIS606 schreef:

Hoi! Ik lees sinds een paar weken met veel interesse (en soms wat verbazing) mee op dit forum. Tijd om actief te worden en mijn eerste topic te openen!

Je investeert niet alleen in de relatie tussen jezelf en je nieuwe partner, maar ook in die van je kind(eren) en je nieuwe partner. Toen mijn relatie uiteindelijk over ging, had ook mijn zoon van 5 daar erg veel verdriet van. Ik had daar moeite mee, je wilt je kinderen toch zoveel mogelijk verlieservaringen besparen.

Nu hier, op cm, werd ik door mezelf geconfronteerd met de vraag: hoe moet ik dit gaan doen als hier werkelijk iets uit voortkomt?
Hoe gaan jullie hiermee om? Op welke termijn stellen jullie je kind(eren) voor aan je nieuwe partner? Als je dat doet op het moment dat je zeker weet dat het ‘iets’ gaat worden, hoe ondervang je dan het feit dat hoe hij met je kind omgaat een belangrijke factor is in het al dan niet kunnen gaan slagen van de relatie?
En hoe kan je in alle openheid gaan bouwen aan een beginnende relatie, als je zo’n essentieel deel in je leven (nog) niet kan delen met de ander? Ben benieuwd naar jullie ervaringen/opvattingen!

Groetjes Dulcis

Nou Dulcis, dat is een mooie duidelijke vraag waar je heel wat respons op kunt verwachten. Er zijn er hier velen die met jouw vraag ervaring hebben.
Ik zou je willen aanraden het heel kalm aan te doen met een nieuwe relatie beginnen. Verwerk eerst het verdriet en help je kind dat verdriet te verwerken. Blijf een tijd zonder partner en onderhoud zorgvuldig de relaties die voor jullie nu van belang zijn en dan bedoel ik ouders, andere familie en vrienden op wie je werkelijk kunt bouwen. Investeer in de relatie met je zoon en zorg goed voor jullie beiden voor een langere tijd zodat jullie leven stabiel is. Leer jezelf kennen in je eenzame uren, in je verdriet en rouw, in je hoop en verwachting en leg dat alles bij God, bouw je relatie met Hem uit, juist in deze eenzame uren en leer op Hem vertrouwen in alles.
Op een dag zal je weten dat het zover is, dat je 'toe' bent aan een nieuwe relatie. Wees daarin uiterst zorgvuldig, wetende wat het jou en je kind kan kosten als het voorbij gaat. Leer je kind vertrouwen te hebben in God, zichzelf, jou en naasten door zorgvuldig de juiste mensen te kiezen, wees open in je relaties en eerlijk ook en eerst naar jezelf en je kind toe.
Zeg alleen ja tegen die man als je met al je zintuigen overtuigd bent van het feit dat hij het is en niet eerder.
Als dat alles klopt dan zit het ook met de relatie met je kind goed. Je hebt hem immers al getest door de vragen die je hem hebt gesteld. Let dan goed op zijn nonverbale communicatie. Vraag ook hierin raad in gebed. Hij zal je advies geven door de Heilige Geest, luister goed!
Dit wil ik je raden en wens je veel plezier en veel positieve goede ervaringen toe.

Berichten: 7083

Quote Dulcis: En hoe kan je in alle openheid gaan bouwen aan een beginnende relatie, als je zo’n essentieel deel in je leven (nog) niet kan delen met de ander? Ben benieuwd naar jullie ervaringen/opvattingen!

Ik zelf heb geen kinderen.

Maar wat ik zelf wel denk, is dat je best wel in alle openheid aan een relatie kan bouwen, als je essentiële delen in je leven nog niet kan delen.

Dat kan je pas doen als de tijd rijp is, zeg maar.
Als je eraan toe bent, zeg maar.

Verder kan ik zelf er niet zóveel meer over zeggen omdat ik zelf dus geen kinderen heb.

Groetjes,

Shanita

Berichten: 4047

MIEKE364 schreef:

Nou Dulcis, dat is een mooie duidelijke vraag waar je heel wat respons op kunt verwachten. Er zijn er hier velen die met jouw vraag ervaring hebben.
Ik zou je willen aanraden het heel kalm aan te doen met een nieuwe relatie beginnen. Verwerk eerst het verdriet en help je kind dat verdriet te verwerken. Blijf een tijd zonder partner en onderhoud zorgvuldig de relaties die voor jullie nu van belang zijn en dan bedoel ik ouders, andere familie en vrienden op wie je werkelijk kunt bouwen. Investeer in de relatie met je zoon en zorg goed voor jullie beiden voor een langere tijd zodat jullie leven stabiel is. Leer jezelf kennen in je eenzame uren, in je verdriet en rouw, in je hoop en verwachting en leg dat alles bij God, bouw je relatie met Hem uit, juist in deze eenzame uren en leer op Hem vertrouwen in alles.
Op een dag zal je weten dat het zover is, dat je 'toe' bent aan een nieuwe relatie. Wees daarin uiterst zorgvuldig, wetende wat het jou en je kind kan kosten als het voorbij gaat. Leer je kind vertrouwen te hebben in God, zichzelf, jou en naasten door zorgvuldig de juiste mensen te kiezen, wees open in je relaties en eerlijk ook en eerst naar jezelf en je kind toe.
Zeg alleen ja tegen die man als je met al je zintuigen overtuigd bent van het feit dat hij het is en niet eerder.
Als dat alles klopt dan zit het ook met de relatie met je kind goed. Je hebt hem immers al getest door de vragen die je hem hebt gesteld. Let dan goed op zijn nonverbale communicatie. Vraag ook hierin raad in gebed. Hij zal je advies geven door de Heilige Geest, luister goed!
Dit wil ik je raden en wens je veel plezier en veel positieve goede ervaringen toe.

wat een mooie en verstandige reactie mieke!!

Berichten: 226

MIEKE364 schreef:

Nou Dulcis, dat is een mooie duidelijke vraag waar je heel wat respons op kunt verwachten. Er zijn er hier velen die met jouw vraag ervaring hebben.
Ik zou je willen aanraden het heel kalm aan te doen met een nieuwe relatie beginnen. Verwerk eerst het verdriet en help je kind dat verdriet te verwerken. Blijf een tijd zonder partner en onderhoud zorgvuldig de relaties die voor jullie nu van belang zijn en dan bedoel ik ouders, andere familie en vrienden op wie je werkelijk kunt bouwen. Investeer in de relatie met je zoon en zorg goed voor jullie beiden voor een langere tijd zodat jullie leven stabiel is. Leer jezelf kennen in je eenzame uren, in je verdriet en rouw, in je hoop en verwachting en leg dat alles bij God, bouw je relatie met Hem uit, juist in deze eenzame uren en leer op Hem vertrouwen in alles.
Op een dag zal je weten dat het zover is, dat je 'toe' bent aan een nieuwe relatie. Wees daarin uiterst zorgvuldig, wetende wat het jou en je kind kan kosten als het voorbij gaat. Leer je kind vertrouwen te hebben in God, zichzelf, jou en naasten door zorgvuldig de juiste mensen te kiezen, wees open in je relaties en eerlijk ook en eerst naar jezelf en je kind toe.
Zeg alleen ja tegen die man als je met al je zintuigen overtuigd bent van het feit dat hij het is en niet eerder.
Als dat alles klopt dan zit het ook met de relatie met je kind goed. Je hebt hem immers al getest door de vragen die je hem hebt gesteld. Let dan goed op zijn nonverbale communicatie. Vraag ook hierin raad in gebed. Hij zal je advies geven door de Heilige Geest, luister goed!
Dit wil ik je raden en wens je veel plezier en veel positieve goede ervaringen toe.

Goede vraag,
Liep ik ook al een tijdje mee

En een mooi antwoord

Maar als je dat allemaal hebt gedaan en je kinderen zijn een stelletje tieners (en ouder) en zitten niet te wachten op hun nieuwe relatie van hun moeder. Hoe pak je dat aan?

Berichten: 2706

ZIVAATJE309 schreef:

Goede vraag,
Liep ik ook al een tijdje mee

En een mooi antwoord

Maar als je dat allemaal hebt gedaan en je kinderen zijn een stelletje tieners (en ouder) en zitten niet te wachten op hun nieuwe relatie van hun moeder. Hoe pak je dat aan?

Het is niet onmogelijk, maar kan wel heel lastig zijn. Jonge kinderen ervaren de wereld zoals die zich voordoet min of meer als vanzelfsprekend, maar bij oudere kinderen en zeker bij pubers is dat niet het geval. Je nieuwe vriend kan ook als indringer ervaren worden, zeker als hij in de valkuil trapt van meteen de vaderrol op zich te nemen en ze te corrigeren. Wees als vrouw in ieder geval helder naar de kinderen toe dat je met deze man verder wilt. De valkuil voor jou is dat je je niet in een situatie laat brengen waarin je je loyaliteit moet bewijzen of aan je kids of aan je vriend. Het is een proces dat van alle kanten wijsheid vereist en panklare recepten zijn niet te geven. Alles hangt af van de relatie die met de kinderen wordt opgebouwd of niet.
Mieke geeft in haar bijdrage terecht aan dat je er pas aan moet beginnen als je los bent van je eerste partner en zo zeker mogelijk moet zijn van je tweede. Verplaats je ook in zijn positie. Hij komt ook voor de vraag te staan dat hij voor jou koos maar jij bent één pakket met de kinderen. Wil hij dat als man wel echt? Mannen zowel als vrouwen hebben vaak wat 'verborgen' wensen. Vrouwen willen soms de bijstand achter zich laten of zoeken een krachtfiguur die hun lastige kind in de touwen krijgt. Veel vrouwen voelen zich zwaar belast door de dubbelrol die ze als alleenstaande moeder hebben. Begrijpelijk dat een schouder lokt. Helder dat dan de genoemde valkuil dan wijd open staat. Mannen aarzelen vaak na een tijdje als het met de kinderen toch niet blijkt te gaan. En zo kun je nog evenveel varianten bedenken als er mensen zijn.
Toch: het blijkt ook heel vaak goed te gaan, maar enige verstandelijke beoordeling en dan wat minder vanuit de wensgedachte, voorkomt veel narigheid.

Wat ik hier schrijf is niet volledig natuurlijk. En petje af voor de moeders die het in hun eentje goed redden.

De vader van Thomas: Bezint eer ge bemint..... (Thomas heeft niet geluisterd.)

Berichten: 5407

ZIVAATJE309 schreef:

Goede vraag,
Liep ik ook al een tijdje mee

En een mooi antwoord

Maar als je dat allemaal hebt gedaan en je kinderen zijn een stelletje tieners (en ouder) en zitten niet te wachten op hun nieuwe relatie van hun moeder. Hoe pak je dat aan?

Ik vergelijk het altijd maar met de liefdes van mijn kinderen, die accepteer je toch ook ? Ook al ben je er niet altijd blij mee? En zo verwacht ik ook van mijn kinderen dat ze met mijn relatie omgaan..........

Berichten: 226

THOMAS968 schreef:

Het is niet onmogelijk, maar kan wel heel lastig zijn. Jonge kinderen ervaren de wereld zoals die zich voordoet min of meer als vanzelfsprekend, maar bij oudere kinderen en zeker bij pubers is dat niet het geval. Je nieuwe vriend kan ook als indringer ervaren worden, zeker als hij in de valkuil trapt van meteen de vaderrol op zich te nemen en ze te corrigeren. Wees als vrouw in ieder geval helder naar de kinderen toe dat je met deze man verder wilt. De valkuil voor jou is dat je je niet in een situatie laat brengen waarin je je loyaliteit moet bewijzen of aan je kids of aan je vriend. Het is een proces dat van alle kanten wijsheid vereist en panklare recepten zijn niet te geven. Alles hangt af van de relatie die met de kinderen wordt opgebouwd of niet.
Mieke geeft in haar bijdrage terecht aan dat je er pas aan moet beginnen als je los bent van je eerste partner en zo zeker mogelijk moet zijn van je tweede. Verplaats je ook in zijn positie. Hij komt ook voor de vraag te staan dat hij voor jou koos maar jij bent één pakket met de kinderen. Wil hij dat als man wel echt? Mannen zowel als vrouwen hebben vaak wat 'verborgen' wensen. Vrouwen willen soms de bijstand achter zich laten of zoeken een krachtfiguur die hun lastige kind in de touwen krijgt. Veel vrouwen voelen zich zwaar belast door de dubbelrol die ze als alleenstaande moeder hebben. Begrijpelijk dat een schouder lokt. Helder dat dan de genoemde valkuil dan wijd open staat. Mannen aarzelen vaak na een tijdje als het met de kinderen toch niet blijkt te gaan. En zo kun je nog evenveel varianten bedenken als er mensen zijn.
Toch: het blijkt ook heel vaak goed te gaan, maar enige verstandelijke beoordeling en dan wat minder vanuit de wensgedachte, voorkomt veel narigheid.

Wat ik hier schrijf is niet volledig natuurlijk. En petje af voor de moeders die het in hun eentje goed redden.

De vader van Thomas: Bezint eer ge bemint..... (Thomas heeft niet geluisterd.)

Nou neem dat petje maar af hoor, want ik red het in mijn eentje prima. Zit niet in de bijstand, maar werk gewoon voor mn inkomen en ik kan mn kids prima in toom houden in mn eentje Knipoog smiley

Bedankt voor je antwoord vooral dat laatste 'enige verstandelijke beoordeling" is voor mij een bevestiging. Ik dacht zelf ook al dat dat het beste was maar het wordt mij door de heren tot nu toe niet in dank afgenomen.
En ik realiseer me dat ik inderdaad nogal veel van ze vraag. Misschien wel te veel

Berichten: 226

WILLEMIJN232 schreef:

Ik vergelijk het altijd maar met de liefdes van mijn kinderen, die accepteer je toch ook ? Ook al ben je er niet altijd blij mee? En zo verwacht ik ook van mijn kinderen dat ze met mijn relatie omgaan..........

Heb je misschien gelijk in. Maar ik heb gezien wat het met ze deed toen hun vader een aantal keer verliefd was.
Eerst vinden ze het genant en als ze net begonnen te wennen had ie weer een nieuwe vlam. Dat wil ik ze graag besparen. zeker omdat ze bij mij in huis wonen

Berichten: 655

ZIVAATJE309 schreef:

Heb je misschien gelijk in. Maar ik heb gezien wat het met ze deed toen hun vader een aantal keer verliefd was.
Eerst vinden ze het genant en als ze net begonnen te wennen had ie weer een nieuwe vlam. Dat wil ik ze graag besparen. zeker omdat ze bij mij in huis wonen

Herkenbaar Zivaatje, het is voor kinderen heel ingewikkeld en daar hebben wij als ouders toch rekening mee te houden. Meestal hebben de kinderen al zoveel meegemaakt en dan nog de nieuwe vriend of vriendin van paps of mams........heel moeilijk.

Berichten: 2215

MARY052 schreef:

Herkenbaar Zivaatje, het is voor kinderen heel ingewikkeld en daar hebben wij als ouders toch rekening mee te houden. Meestal hebben de kinderen al zoveel meegemaakt en dan nog de nieuwe vriend of vriendin van paps of mams........heel moeilijk.

Mary en Zivaatje, 'k heb veel respect voor de manier zoals jullie daar mee omgaan. De kinderen hebben al zoveel meegemaakt. 'k Heb er zelf altijd veel moeite mee als een man contact zoekt, die nog midden (of heel kort daarna) in een scheiding ligt. Dat komt volgens mij best vaak voor. Ik denk dan gelijk aan hun kinderen, die al zoveel moeten doormaken. Naar mijn idee kun je ook teveel je eigen belangen/verlangens voorop stellen, wat ten koste kan gaan van de kinderen. Dat zegt mij dan wel iets over zo'n man. Ik heb het nu niet over mensen, die al wat langer alleen zijn.

Berichten: 2978

MARY052 schreef:

Herkenbaar Zivaatje, het is voor kinderen heel ingewikkeld en daar hebben wij als ouders toch rekening mee te houden. Meestal hebben de kinderen al zoveel meegemaakt en dan nog de nieuwe vriend of vriendin van paps of mams........heel moeilijk.

Rekening houden met ze is natuurlijk goed maar jezelf belemmeren in je groei is onnatuurlijk.
Ik ben altijd stand-by voor de kinderen maar ik heb ook een prive leven,het zou fijn zijn als ze zouden begrijpen hoe een relatie werkt maar het blijven kinderen,die verwachting zou te hoog zijn.Ze zelfstandigheid leren geeft ze kracht en eigenwaarde.Dat is moeilijk voor een ouder........loslaten Knipoog smiley

Ik ben van mening dat de juiste partner veel goeds kan bijdragen in een gezin en kinderen zullen dat ook herkennen.Het is geen vader/moeder-kind relatie maar afstandelijker en dat is ook goed,ik voed mijn kinderen zelf op maar kan wel eens een luisterend oor en wat steun gebruiken,dat is voor mij genoeg......

Berichten: 5407

MARY052 schreef:

Herkenbaar Zivaatje, het is voor kinderen heel ingewikkeld en daar hebben wij als ouders toch rekening mee te houden. Meestal hebben de kinderen al zoveel meegemaakt en dan nog de nieuwe vriend of vriendin van paps of mams........heel moeilijk.

Dit zijn jouw negatieve ervaringen.....maar er zijn ook goede ervaringen en dan kan een nieuwe partner ook heel veel goeds brengen........
En natuurlijk, negatieve ervaringen zetten de toon dat begrijp ik ook wel.....
Maar je moet toch niet vergeten dat het ook een hele goede wending kan nemen en dat ze het als de vriend van vader/moeder gaan zien op een goede manier.....
Je moet ook niet voor je kinderen gaan denken en invullen en dat ook een beetje loslaten......

Berichten: 655

WILLEMIJN232 schreef:

Dit zijn jouw negatieve ervaringen.....maar er zijn ook goede ervaringen en dan kan een nieuwe partner ook heel veel goeds brengen........
En natuurlijk, negatieve ervaringen zetten de toon dat begrijp ik ook wel.....
Maar je moet toch niet vergeten dat het ook een hele goede wending kan nemen en dat ze het als de vriend van vader/moeder gaan zien op een goede manier.....
Je moet ook niet voor je kinderen gaan denken en invullen en dat ook een beetje loslaten......

Ik denk niet voor mijn kinderen willemijn, ik hoefde maar naar ze te kijken en dan wist ik het al.......
Ik blijf er bij dat je als ouders toch rekening met je kinderen dient te houden en zeker na zo'n heftige periode als een scheiding.
Ik zie om me heen vaak gebeuren dat de scheiding nog maar amper achter de rug is of pa/ma heeft al weer een nieuwe relatie, dit kan ik niet begrijpen.........ik spreek geen goed of fout uit of een veroordeling, maar ik denk dan wel altijd: arme kids!

Berichten: 2978

MARY052 schreef:

Ik zie om me heen vaak gebeuren dat de scheiding nog maar amper achter de rug is of pa/ma heeft al weer een nieuwe relatie, dit kan ik niet begrijpen.........ik spreek geen goed of fout uit of een veroordeling, maar ik denk dan wel altijd: arme kids!

Dat klinkt toch echt als een veroordeling Mary Knipoog smiley

Scheiden is(denk ik)een heel proces,het begint niet op het moment dat je de deur achter je dichttrekt maar(soms jaren) eerder.......
Ik denk dat er weinig kinderen enthousiast zullen juichen als je met een vriend/vriendin aankomt,het vertrouwen moet groeien,geef ze die tijd.Je kinderen hebben geen diepe gevoelens voor je partner zoals jij,wees duidelijk over wat je voelt,wat je verwacht en of je toekomstplannen hebt.(mijn kinderen zijn jonge pubers,die verlangen duidelijkheid)

En hoeveel tijd er tussen relaties zit daar ga ik niet over oordelen,de een is er na 6 weken aan toe,de ander na 6 jaar.

(Meeeeeen wat klink ik belerend haha)

Berichten: 1663

Ik denk er veel verschil zit in situaties. Hoe oud zijn de kinderen, hoe ga je er zelf mee om.

Ik had het geluk dat ik nog hele jonge kinderen had, dat lijkt me vele male makkelijker dan dat je een paar pubers in huis hebt lopen.
Verder zijn ze er heel geleidelijk ingegroeid, pieter was een vriend van mama die koffie kwam drinken, net zoals vriendinnen van mama koffie kwamen drinken. Kinderen van 4 en 2 hebben geen benul van wat een relatie is, dus ook niet onnodig moeilijke dingen gaan bespreken. Eerst kwam hij eten, toen kwam hij wat vaker eten, toen bleef hij de weekenden en gingen we ook bij zijn familie op bezoek, heel normaal volgens hen.
Verder zijn we ook altijd heel duidelijk geweest dat papa papa was, en pieter pieter. Het lijkt me vreselijk om als kind een nieuwe papa opgedrongen te krijgen, je hebt een papa, ook al is die niet (meer) met mama getrouwd.
En ook hier is in een boze bui best wel eens geroepen: jij bent mn papa niet!
Klopt, maar wij zijn wel de volwassenen in huis en dus heb je te luisteren nar beiden. Op deze opstelling komt vaak commentaar op van mensen, maar ik heb geen zin om toneelstukjes te gaan spelen. We kunnen heel leuk huisje , boompje , beestje gaan spelen, maar het feit blijft voor de kinderen dat papa en mama gescheiden zijn en ze nu bij ons wonen. We hebben een normaal gezinsleven, ze accepteren Pieter als mede-opvoeder , al zal er in de puberteit nog best wel eens wat opstand komen dat hoort erbij. Eigenlijk is het allemaal vrij makkelijk gegaan dus bij ons.

Berichten: 413

LEANNE ZEI En hoeveel tijd er tussen relaties zit daar ga ik niet over oordelen,de een is er na 6 weken aan toe,de ander na 6 jaar.

(Meeeeeen wat klink ik belerend haha)[/quote]

ik vind zes jaar ook wel erg vlug...
Zou het niet beter zijn, als je de kinderen eerst volwassen laat worden, zodat ze er zelf over kunnen meebeslissen?

Bij een kind van 2 zou je dan 16 jaar moeten wachten...
en bij een kind van een 1/2
dat bij gescheiden liefdes soms - zeker niet altijd! - 1/2 geniet
zou je geen dag moeten wachten!

Ik heb zelf geen kinderen
dus heb ook geen in praktijk onderbouwde mening Smiley met dichtgeplakte mond

,
ik wens jullie dan ook alleen maar... veel geluk en wijsheid.

Berichten: 413

ANNETTE792 schreef:

Ik denk er veel verschil zit in situaties. Hoe oud zijn de kinderen, hoe ga je er zelf mee om.

Ik had het geluk dat ik nog hele jonge kinderen had, dat lijkt me vele male makkelijker dan dat je een paar pubers in huis hebt lopen.
Verder zijn ze er heel geleidelijk ingegroeid, pieter was een vriend van mama die koffie kwam drinken, net zoals vriendinnen van mama koffie kwamen drinken. Kinderen van 4 en 2 hebben geen benul van wat een relatie is, dus ook niet onnodig moeilijke dingen gaan bespreken. Eerst kwam hij eten, toen kwam hij wat vaker eten, toen bleef hij de weekenden en gingen we ook bij zijn familie op bezoek, heel normaal volgens hen.
Verder zijn we ook altijd heel duidelijk geweest dat papa papa was, en pieter pieter. Het lijkt me vreselijk om als kind een nieuwe papa opgedrongen te krijgen, je hebt een papa, ook al is die niet (meer) met mama getrouwd.
En ook hier is in een boze bui best wel eens geroepen: jij bent mn papa niet!
Klopt, maar wij zijn wel de volwassenen in huis en dus heb je te luisteren nar beiden. Op deze opstelling komt vaak commentaar op van mensen, maar ik heb geen zin om toneelstukjes te gaan spelen. We kunnen heel leuk huisje , boompje , beestje gaan spelen, maar het feit blijft voor de kinderen dat papa en mama gescheiden zijn en ze nu bij ons wonen. We hebben een normaal gezinsleven, ze accepteren Pieter als mede-opvoeder , al zal er in de puberteit nog best wel eens wat opstand komen dat hoort erbij. Eigenlijk is het allemaal vrij makkelijk gegaan dus bij ons.

Zie je nou het verschil Twijfelende smiley

,
met iemand die WEL Engeltje smiley

ervaring heeft???

DANK JE WEL ANNETTE Knipoog smiley

EN PIETER

!!!

Berichten: 2978

BEHAPPY332 schreef:

ik vind zes jaar ook wel erg vlug...
Zou het niet beter zijn, als je de kinderen eerst volwassen laat worden, zodat ze er zelf over kunnen meebeslissen?

Meen je dit serieus Behappy???
Ik bied mijn kinderen een veilige thuisbasis die zo blijft zolang ze die nodig hebben maar daarbij de prettige dingen in het leven die je hebt in een relatie(maar ik ze niet kan geven)
Met 18 jaar zijn ze volgens de wet volwassen maar ik blijf voor de rest van mijn leven hun moeder.....
Mijn partner is mijn keuze,zolang dat een normale relatie is die geen negatieve invloed op hun heeft hebben ze met die keuze niets te maken.

Zo,memmie heeft gesproken Lachende smiley met blinkend witte tanden

Lachende smiley met blinkend witte tanden

Berichten: 5407

LEANNE226 schreef:

Meen je dit serieus Behappy???
Ik bied mijn kinderen een veilige thuisbasis die zo blijft zolang ze die nodig hebben maar daarbij de prettige dingen in het leven die je hebt in een relatie(maar ik ze niet kan geven)
Met 18 jaar zijn ze volgens de wet volwassen maar ik blijf voor de rest van mijn leven hun moeder.....
Mijn partner is mijn keuze,zolang dat een normale relatie is die geen negatieve invloed op hun heeft hebben ze met die keuze niets te maken.

Zo,memmie heeft gesproken Lachende smiley met blinkend witte tanden

En deze moeder is het helemaal met je eens! Lachende smiley

Doe ik ook met de liefdes van mijn kinderen en geloof me.......dat is ook wel eens lastig....... Smiley met dichtgeplakte mond

Berichten: 2338

WILLEMIJN232 schreef:

En deze moeder is het helemaal met je eens! Lachende smiley

En deze ook! Verraste, verbaasde smiley

Berichten: 2978

TESSYBEAR731 schreef:

En deze ook! Verraste, verbaasde smiley

We vechten voor ons geluk he meiden? Knipoog smiley

Berichten: 2338

LEANNE226 schreef:

We vechten voor ons geluk he meiden? Knipoog smiley

Tot aan de sterren...en daar voorbij!

Oh nee, dat was woody Verlegen lachende smiley

nou ja...tot we der bij neervallen dan maar! Engeltje smiley

Berichten: 1464

LEANNE226 schreef:

Meen je dit serieus Behappy???
Ik bied mijn kinderen een veilige thuisbasis die zo blijft zolang ze die nodig hebben maar daarbij de prettige dingen in het leven die je hebt in een relatie(maar ik ze niet kan geven)
Met 18 jaar zijn ze volgens de wet volwassen maar ik blijf voor de rest van mijn leven hun moeder.....
Mijn partner is mijn keuze,zolang dat een normale relatie is die geen negatieve invloed op hun heeft hebben ze met die keuze niets te maken.

Zo,memmie heeft gesproken Lachende smiley met blinkend witte tanden

deze mamie is het ook met je eens Lachende smiley

wow wat een goede mamies zijn we he Engeltje smiley

Berichten: 655

LEANNE226 schreef:

We vechten voor ons geluk he meiden? Knipoog smiley

Ik ben het aan de ene kant wel met je eens Leanne, maar aan de andere kant staat het geluk van mijn kinderen voorop.
Ik ben nu al 8 jaar alleen en mijn kids vinden het nu prachtig dat hun mama op CM zit, maar als ik dit een aantal jaren geleden had gedaan hadden ze het niet prachtig gevonden en alleen maar moeilijk.
Gelukkig mag elk mama het op haar eigen manier doen!

Mary

Berichten: 5407

MARY052 schreef:

Ik ben het aan de ene kant wel met je eens Leanne, maar aan de andere kant staat het geluk van mijn kinderen voorop.
Ik ben nu al 8 jaar alleen en mijn kids vinden het nu prachtig dat hun mama op CM zit, maar als ik dit een aantal jaren geleden had gedaan hadden ze het niet prachtig gevonden en alleen maar moeilijk.
Gelukkig mag elk mama het op haar eigen manier doen!

Mary

Het geluk van mijn kinderen staat zeker voorop, maar houden jouw kinderen rekening met jou als ze hun vrienden\vriendinnen kiezen?Nee, toch? En dat hoeft ook niet......
Loslaten heet zoiets Mary, kinderen moeten hun eigen neus leren stoten en niet die van jou......

Berichten: 655

WILLEMIJN232 schreef:

Het geluk van mijn kinderen staat zeker voorop, maar houden jouw kinderen rekening met jou als ze hun vrienden\vriendinnen kiezen?Nee, toch? En dat hoeft ook niet......
Loslaten heet zoiets Mary, kinderen moeten hun eigen neus leren stoten en niet die van jou......

Dat heeft volgens mij helemaal niets te maken met loslaten Willemijn,
Kinderen van 11 9 en 2 (ten tijde van scheiding) kun je nog helemaal niet loslaten. Die moet je ondersteunen en troosten en begeleiden zoveel je kunt en niet direct confronteren met een nieuwe partner!

Mijn dochter is inmiddels gelukkig getrouwd(al een jaar) dus ik weet echt wel wat loslaten is!

Berichten: 5407

MARY052 schreef:

Dat heeft volgens mij helemaal niets te maken met loslaten Willemijn,
Kinderen van 11 9 en 2 (ten tijde van scheiding) kun je nog helemaal niet loslaten. Die moet je ondersteunen en troosten en begeleiden zoveel je kunt en niet direct confronteren met een nieuwe partner!

Mijn dochter is inmiddels gelukkig getrouwd(al een jaar) dus ik weet echt wel wat loslaten is!

Ik denk dat ik wat anders bedoel met loslaten dan jij dat doet..........en we hebben er gewoon een andere mening over, dat kan toch?

Berichten: 3295

Ik verkeer, gelukkig, niet in een situatie waarin dit voor mij persoonlijk speelt.

In de 3 jaar dat ik hier op cm lid ben, heb ik best veel mensen leren kennen, ook veel vrouwen met kinderen.
Wat mij is opgevallen is dat zoveel vrouwen hun geluk en plezier opzij zetten voor de kinderen.
Er vaak maar van uit gaan op voorhand dat de kinderen het er wel moeilijk mee zullen hebben!!!
Bewust kiezen voor eenzaamheid omdat er een idee leeft dat zeer wel een waanidee kan zijn.
Heb je er ooit wel eens over gesproken met je kinderen dat mama wellicht ooit weer een man in haar leven krijgt? of is zelfs dat al eng?
Het gekke is dat de exen van deze vrouwen vaak al weer jaren vrolijk bij hun nieuwe vriendin zitten en de kinderen daar om het weekend vrolijk heen en vandaan komen..

dames... emancipeer en jaag je eigen geluk na, je bent oud voor je t weet en of je dan nog steeds goed in de markt ligt.... Knipoog smiley