Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 9 Juli, Romeinen 11: 25-36; Een geheim van God.

Nu laat Paules het achterste van zijn tong zien. Broeders en zusters in Rome, mag ik jullie een geheim vertellen? Daarmee bedoelt Paules een zaak die God in zijn raad besloten heeft, maar die je nog niet in alle helderheid kunt doorzien. Maar God heeft hem blijkbaar wel al zo veel duidelijk gemaakt, dat hij het wel als een geloofsgeheim aan zijn lezers in Rome mag meedelen.
Volgens hem zit Gods plan als volgt in elkaar: Israël heeft zich als volk tegen Jezus gekeerd, maar niet alle Israëlieten. Zoals in heel Israëls geschiedenis is er ook nu weer een rest die God trouw is gebleven. Intussen is door Israëls afwijzing het heil van God naar de volken gegaan. Maar nu het geheim: zodra de volken het evangelie gehoord hebben en een zekere volheid van hen Jezus als Heiland heeft erkend, dan zal Israël niet achterblijven. Onder de indruk van Gods ontferming over de volken, zal die kleine rest groeien en uiteindelijk zal ook Israël niet achterblijven. Onder de indruk van Gods ontferming over de volken, zal die kleine rest groeien en uiteindelijk zal ook Israël als geheel, als volk, behouden worden.
Hoe God dat precies gaat doen? Dat is kennelijk deel van het geheim. Een deel waarvan ook Paules nog geen idee heeft. Maar daarop zal het wel uitlopen. In de toekomst van God zal Israël als volk erbij zijn.
Hopelijk wij ook! Als volk, maar ook persoonlijk!

MARIO216 · Berichten: 4992

Gelukkig bij thuiskomst een lekke fietsband

MARIO216 · Berichten: 4992

Na het avond eten een lekke fietsband geplakt Gefrustreerde smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 8 Juli, Romeinen 11: 1-24; Snoeien en enten.

Al delen heidenchristenen nu door Jezus Christus voluit in het heil van God, laten zij tegenover Israël zich niets verbeelden, schrijft Paules vandaag naar Rome. Want heidenchristenen zijn mensen die als wilde olijftakken ingeënt zijn op de tamme edele olijf Israël is. En zo delen zij in de saprijke wortel van Gods genadige verkiezing van Israël.
Dus: verbeeld je niets! Je bent geënt op de stam Israël. En zoals God sommige natuurlijke takken weggebroken heeft, zo kan Hij ook ons weer wegbreken. En zoals Hij ook die weggebroken natuurlijke takken – als zij hun ongeloof laten varen – weer terugenten.
Daarmee ontstaat een heel levendig beeld! God snoeit en ent. Hij ent en snoeit! Verkiezing en verwerping wisselen elkaar af, zo lijkt het. Bij God logt nog heel open. En Hij blijft maar bezig. Met Israël en met de volken. Met jou en met mij. Wat een geduld heeft Hij! Wat een liefdevol volhouden van God. De edele olijf wortelt duidelijk heel diep. In de diepe grond van Gods genade. Alle reden voor ons ‘wilden’ ons niet te verbeelden, maar dankbaar voor Hem te leven!

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 7 Juli, Romeinen 9: 30 – 10:21; Ik blijf bidden.

Wat kan het vreemd lopen, zo lijkt Paules vandaag te zeggen. Terwijl de volken in eerste instantie vergeleken hebben met Israël op grote afstand van God en zijn heil stonden, zijn zij hen nu eigenlijk gepasseerd. Omdat zij het evangelie van God wel geloofd hebben. Omdat zij met hun hart gelovig ja gezegd hebben tegen Jezus en hun vertrouwen gezet op gerechtigheid. En met hun mond hardop beleden, toen zij zich lieten dopen, dat Jezus de Heer is. Terwijl de Joden zijn blijven vasthouden aan een op zichzelf prima wet, maar een die zij niet goed gebruiken en hen niet met God kan verzoenen. De rollen zijn nu helemaal omgekeerd. Heidenen staan nu binnen de cirkel van Gods heil en delen in het evangelie van Gods verkiezing. En Joden blijven maar buiten staan. Zoals de oudste zoon in die gelijkenis van Jezus.
Maar net als de vader in het verhaal van Jezus kan Paules zich daar niet bij neerleggen. ‘Ik bid tot God voor hun behoud’, zegt hij nadrukkelijk. Paules blijft dus bidden voor Israël, hij blijft voor hen zijn hoop op God zetten. Hij geeft niet op. Dat mogen wij ook niet. Paules’ gebed voor Israël – zoals bekend: eeuwenlang door de kerk verzwegen – mag nooit meer verstommen.

MARIO216 · Berichten: 4992

F.A. Schaeffer: ‘We mogen de aarde slechts beheren als iets wat we in goed vertrouwen in bruikleen ontvangen hebben en dat we dienen te gebruiken in het besef dat het ten diepste ons niet toebehoort.’

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 6 Juli, Romeinen 9: 1-29; Bij God is geen willekeur.

Nu komt Paules op een heel gevoelige kwestie die hem naar eigen zeggen vrijwel dagelijks groot hartzeer bezorgt, namelijk de. Kwestie dat het joodse volk Jezus van Nazaret als de Messias van God heeft verworpen. De kwestie emotioneert hem alle dagen heel sterk. Paules gaat daar in deze hoofdstukken uitvoerig op in. Laat niemand in Rome denken dat Paules een gefrusteerde jood is. Paules is geen regent, een die alleen maar kan afgeven op het joodse volk. Hoewel hij persoonlijk als apostel heel veel te lijden heeft gehad van zijn ‘broeders naar het vlees’, het zijn en blijven zijn broeders. En ook blijven zij het volk van Gods verkiezing! Verkiezing van God moet je niet verwarren met willekeur of oneerlijke partijdigheid. In zijn verkiezing toont God juist uitvoerig zijn barmhartigheid en ontferming. Wel lokt die ontferming ook ergernis en tegenstand uit. En zo krijg je mensen van het type Esau of farao. Mensen die God uiteindelijk – na hen nog lang verdragen te hebben – in hun zelf gekozen verharding laat.
Maar zover hoeft niemand het te laten komen. Berg je liever des te overtuigender in Gods genade ontferming die voor elk mens heel uitnodigend oplicht in het evangelie van Jezus Christus.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 5 juli, Romeinen 8: 31: 39; Niets kan ons scheiden.

Voor veel mensen is dit een van de meest troostvolle woorden uit heel de Bijbel: niets kan ons scheiden van de liefde van God! Dat we deze woorden zo mooi vinden, zal wel komen omdat er zo veel momenten zijn dat we niets en dan ook echt niets van de nabijheid van God voelen. En het helemaal aankomt op ons geloof! Ons vaste vertrouwen op zijn belofte en op deze woorden van Paules uit zijn brief aan zijn broeders en zusters in Rome. Waarom schrijft hij die woorden?
Omdat hij zelf al heel vaak heeft gemerkt dat zo veel krachten hem hinderen en tegenwerken. Variërend van zijn eigen ‘ouwe ik’ tot zeurbroeders en zanikzusters, politieke machten en demonische krachten. Haast alles en iedereen, zo lijkt het weleens, wil je scheiden van je vreugde in God en de zekerheid van zijn liefde.
Maar God dank: niets kán ons scheiden van Hem. Want God heeft zichzelf niet gespaard. Met Jezus zal Hij ons ook alle dingen schenken! Zolang wij dat weten of andere ons dat weer zeggen, is dit inderdaad een van de mooiste teksten uit de Bijbel. Het is waar: in Romeinen acht ligt de kracht!

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 4 Juli, Roemeinen 8:18-30; In acht ligt de kracht.

Een eenvoudige vrome man hoorde ik eens zeggen: ‘In Romeinen 6 ligt de les, in Romeinen 7 ligt het leven, in Romeinen 8 ligt de kracht en in 9 de zegen!’Zulke loopjes vergeet je nooit meer. Op les over toewijding aan God (hoofdstuk 6) volgt inderdaad een aangrijpend getuigenis van de strijd van het verscheurde gelovige hart: zo is en blijft het leven van een echt kind van God (hoofdstuk 7)! Maar dan komt hoofdstuk 8. In dit hoofstuk hoor je heel veel zuchten en heel veel getob. Jonge, jonge wat kan die Paules zuchten. Geen Bijbelstukje voor een vakantiedag aan zee of op een camping in Zuid-Frankrijk, denk ik even. Hoewel: juist tijdens vakantiedagen komt er soms heel veel bij ons los. Zuchten over zaken de we weggestopt hebben. Tranen waarover we steeds maar geen tijd hadden. Tranen waarvoor we we steeds maar geen tijd hadden. Soms kan gemis ineens weer heel erg pijn doen.
Daarom is het misschien juist heel gelukkig dat we vandaag Romeinen 8 lezen. Want in acht ligt de kracht! Kracht die zwakken sterkt en troost! Die van een zucht een zang maakt! ‘Nu tart ik de dood. Nu verwin ik het graf. / Nu neemt mij geen satan de zegekroon af!’ Kracht die bij tobbers de diepste snaren doet trillen, omdat God ons verzekert dat Hij ons liefheeft en echt alles laat meewerken ten goede! Alles!

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 3 Juli, Romeinen 8: 1-17; Leven volgens de wil van God.

Als je in de hoofdstukken van 6 en 7 elke keer het woordje ‘wet’ aangestreept zou hebben, zou je gemerkt hebben dat Paules dit woord in heel veel betekenissen gebruikt. Soms bedoelt hij gewoon ‘regel’ of ‘wetmatigheid’, soms ‘woord of openbaring van God’, maar spannend is het steeds als hij denkt aan de wet van Mozes, oftewel Gods uitdrukkelijke wil over het leven! Soms lijkt hij daarover heel negatief te praten. Als een mooie wet, waar ze we echter niets mee kunnen. Een wet die ons op een of andere manier meer prikkelt tot zonde dan tot gehoorzaamheid. En je denkt: waar wil hij toch heen?
Dat wordt nu steeds duidelijker: God wil mensen die van binnenuit Hem dienen. Met een vrolijk hart. Dat is volgens Paules leven volgens de ‘wet van de Geest’. Zo valt dus opnieuw het woordje ‘wet’. Even denk je: wat nu weer? Wat bedoel je? Waar de Geest van de Heer is, toch vrijheid?
Zeker! Van die drukkende wet heeft Christus ons vrijgemaakt. Als pasgeboren kinderen roepen en huilen we soms het Abba, lieve Vader. Niet het minst ook vanuit een diep verlangen om nu echt te mogen leven volgens de wil van God, geleid door zijn Geest. ‘Ik zal de weg van uw geboden lopen.’

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 2 Juli, Romeinen 7: 12-26; Kom mijn verscheurde hart genezen.

Dat is een aangrijpende biecht. Paules zegt dat het hem gewoon niet lukt metterdaad het gebod van God met heel zijn hart te gehoorzamen, nog steeds niet. Want al kan de wet niets meer van hem eisen, de wet als gebod en richtingwijzend woord van God, blijft heilig en rechtvaardig en goed. Daar is op zich niets mis mee. Psalm 119 zingt: ‘O God, ik ben van harte zeer verblijd / over de weg van uw getuigenissen. / In uw bevelen ligt mijn zaligheid, / ik zal mij van uw wegen vergewissen.’
Maar ons hart wil zich daar maar niet echt op afstemmen.
‘In mij, dat wil zeggen: in mijn eigen natuur, woont niets goeds’, zegt Paules zelfs! De zonde zit zo diep, ik ben er als het ware aan verkocht. Wat ik wil, doe ik niet. En wat ik niet wil, doe ik. Het grijpt hem zo aan, dat hij even heel emotioneel zegt: ‘Wie zal mij, ongelukkig mens, nog eens hieruit redden?’ Om echter meteen te zeggen: ‘Ik denk God, door Jezus Christus, onze Heer!’ Hij verzoent en geneest ons verscheurende hart. Volkomen!
Daarom:

Herstel de eenheid van mijn wezen
n laat U dienen en U vrezen
wie eens een slaaf was van de dood.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 1 Juli, Romeinen 7: 1-12; Opluchting.

Al luisterend naar dit stukje brief moest ik even denken aan een vrouw die door haar man vaak bont en blauw geslagen werd. Zij deed het nooit goed. Toen die man op een dag ineens dood was, was dat voor haar zoiets als een grote bevrijding en een geweldige opluchting! Voor die man hoefde ze nooit meer bang te zijn. Zat Paules ook aan zo iemand te denken, toen hij deze verzen opschreef over de wet van God?
Volgens Paules heeft de wet, indertijd via Mozes aan het volk Israël gegeven, zich ontwikkeld als een soort heel nare echtgenoot! Een veeleiser en een tiran van een mens. Een die je constant laat merken dat het niet voldoende is, wat je ook doet. En hoe je ook je best doet, het lukt je steeds minder aan de wet te voldoen. Het wordt zelfs erger en erger en je krijgt klap op klap. Ook daardoor, omdat de wet met zijn eisen juist sterk de neiging tot zondigen aanwakkert.
De enige oplossing is: die twee moeten uit elkaar. Je moet van een ander worden! Van Jezus, zegt Paules. Daardoor kun je de wet als dood loslaten. Dan kan geen wet je meer veroordelen. Je bent van Christus. En je deelt in de gaven van zijn Geest! Daar is het goed leven. Je hoeft alleen maar Christus te volgen. Hij gaat voor je! Wat een opluchting.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 30 Juni, Roemeinen 6: 15-23; Toewijding.

Vandaag laat Paules het woord toewijding of letterlijk heiliging (vergelijk oudere vertalingen) vallen.
Daarmee bedoelt hij je leven praktisch toewijden aan God. Gewoon in de dingen van elke dag. Want God maakt ons door het geloof in Jezus’ offer vrij – Paules noemt dat rechtvaardiging – met de bedoeling ons in dienst te stellen van zijn Koninkrijk. Gewoon met alles: je natuurlijke gaven, je tijd, je mogelijkheden, je man- of vrouw-zijn, alles. Dat noemt Paules heiliging of toewijding.
Daarbij moet je niet aan iets vermoeiends denken. Het gaat niet om een cursus ‘Hoe word ik een heilig voorbeeld, in theorie en praktijk’! In zes avonden! Nee, zo niet. Maar om een geestelijke vernieuwing van je leven. Door de Geest van liefde, genade en gebed. Anderen zien het aan je en zelf zie je het ook.
Ga het maar na, zegt Paules: jullie waren slaven van de zonde. En waar stak je toen je energie in? In veel dingen waarover je je nu schaamt! En kijk nu eens! Door Christus ben je heel positief en bruikbaar mens geworden. Je oogst veel toewijding aan God. Je leidt nu een heel zinvol en vruchtbaar leven. Heel positief en heel relaxed. En zelfs de belofte van eeuwig leven hoort bij de oogst van je leven!
Wat kan leven goed voelen door de genade van God.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 29 Juni, Roemeinen 6: 1-14; Wij zijn gedoopt.

Paules is er diep van overtuigd dat tegen de macht van Gods genade echt geen zonde op kan! Hoe rampzaliger de macht van de zonde om zich heen heeft geslagen, des te indrukwekkender triomfeert de genade van Jezus Christus.
Maar dat moet je wel goed begrijpen. Er kan geen sprake van zijn dat we daarom het gerust wat langzaamaan kunnen doen met de vernieuwing van ons leven. Wie dat meent – en Paules ziet in Rome blijkbaar al deze en gene een vinger opsteken en hem vragend aankijken – die heeft er echt niets van begrepen. Wij zijn intens met Jezus verbonden. Ons oude leven ligt dood en begraven achter ons bij het kruis. Jezus leeft en wij met Hem. Laat dat dan ook voor je vaststaan. En laat de zonde niet langer als een koning heersen over je sterfelijk bestaan. Die koning heeft geen enkele zeggenschap meer over ons! Wij zijn gedoopt. Wij zijn van een andere koning. Van Jezus.

Zoals de Christus is verrezen
door ’s Vaders heerlijk’overmacht
zo zijn ook wij aan ’t licht gebracht
om nieuw te leven, zonder vrezen,
nu en na dezen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 28 Juni, Romeinen 5: 12-21; Adam I en Adam II.

Het is onmogelijk wat één enkel mens aan ellende kan aanrichten. Eén slechte vader kan een hele rij kinderen voor het leven beschadigen. Eén dronken autorijder het geluk van een gezin in een klap voor altijd verwoesten. Eén Hitler, één mens, één Adam in het paradijs! Het is ongelooflijk, wat één mens, aan ellende kan aanrichten. ‘Hebben we dit allemaal echt aan Adam I te danken?’ vroeg eens een jongeman heel spontaan. ‘Wat heeft die mens op zijn geweten!’ Dat klopt.
Maar veel indrukwekkender is wat één mens aan heil kan bewerken. Aan verzoening, genezing en barmhartigheid. Eindeloos meer dan Adam I heeft Adam II, Jezus, gedaan. Zoals het licht meer is dan duisternis en leven eindeloos meer is dan dood. Adam zette slechts een fatale wissel om, dat is in zekere zin gemakkelijk. Dingen kapotmaken kost geen moeite. Dat kan iedereen. Dat doet iedereen. Maar heel die stroom keren? Wat krom is recht maken? Wonden genezen? Schuld verzoenen? Ongelooflijk wat deze ene Mens Jezus aan redding en heil ons bracht. Laat Hem zijn gang gaan, leef als een nieuw mens door Hem.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 27 Juni, Romeinen 5: 1-11; Zoals een zomer om de dorpen.

In deze regels laat Paules even zijn hart spreken. Grote vrede stroomt blijkbaar door zijn ziel. Hij heeft een behoorlijk lange aanloop nodig gehad. Want hij wilde dat men in Rome hem goed zou begrijpen. Hij is geen filosofische zwartkijker, hij denkt niet negatief over de mens als schepsel van God. Maar de zonde is diep in ons mens-zijn ingeslagen! Te diep ook voor een niet-jood, een mens uit de volken, om met zijn humaniteit daar ooit overheen te kunnen stappen. Dat is onmogelijk geworden, zo ver waren wij mensen bij God weg.
Maar nu God! Hij dempte de kloof door het kruis van Jezus. God bewijst zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog hulpeloos en zondaars waren…. Paules stamelt de ene zin na de andere. Wij mogen leven in grote vrede met God! Een belofte die alles in je doet trillen van stille, heerlijke vreugde. Gerrit Achterberg drukte dat zo uit:

Ik deed, van alles wat gedaan kan worden,
het meest misdadige – en werd verdoemd.
Maar Gij hebt God een witte naam genoemd,
met die van mij. Nu is het stil geworden
zoals een zomer om de dorpen bloeit.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 26 Juni, Romeinen 4: 15-25; Heb slechts vertrouwen in God.

In onze tijd kom je veel gelovigen tegen van het type ‘volgens mij zit het zo en zo’. En: ‘Ik kan me niet voorstellen, dat God zus of zo is.’ Of heel ovetuigd: ‘God houdt er zo van dat jij of wij zo en zo zijn.’ Hoe weten ze dat toch allemaal, of is dat gewoon een gedachte waarbij ze zich zelf goed voelen?
Paules is een bijbelgelovige. Wat hij ook zelf persoonlijk allemaal ervaart aan ‘verborgen omgang’ met God, aan hoogten en diepten in zijn geloof, hij laat zich leiden door wat God in de Bijbel bij de hand heeft als ze vragen over God die schuldige en zelfs goddeloze mensen vrij spreekt. Enkel door geloof. Hoe komt Paules daarbij?
Hij zegt: Lees het verhaal van Abraham, de vader van alle gelovigen! Hij twijfelde niet aan Gods belofte! Al ging het vaak om hoop tegen hoop. En hoewel hij regelmatig uit de bocht vloog, bleef hij vasthouden aan de belofte van God. Dat geloofsvertrouwen rekende God hem toe als een daad waarom God hem genadig als een rechtvaardig mens beschouwde. Dat bedoel ik, zegt Paules. Volg het geloofspoor van Abraham! Zet je vertrouwen op Jezus, ook als je geen enkele ster meer aan de hemel ziet.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vandaag 25 jaar geleden Nederland Europees kampioen.

http://www.youtube.com/watch?v=dxx2HJ8ZDws

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 25 Juni, Romeinen 4: 1-14; God rekent vreemd.

Paules schrikt niet terug voor sterke en gewaagde uitdrukkingen. Want dat God mensen die als schuldig te beschouwen zijn, voor rechtvaardig houdt, dat grenst aan bizar. Letterlijk gebruikt Paules zelfs een woord dat goed goddeloos betekent. Dat is bepaald geen woord dat goed voelt. Nee. Goddeloos of godloos zijn mensen die in hun hart niets van God moeten hebben, helemaal los van God zijn en eigenlijk gewoon vijanden van Hem zijn. En kan God met zulke mensen – en zo zitten we ergens allemaal in elkaar – toch nog iets beginnen? Spreekt God zulke mensen vrij en houdt Hij ze voor rechtvaardig en oké?
Ja, zegt Paules. Dat kan God en doet God door het geloof in Jezus Christus. God kan en doet God door het geloof in Jezus Christus. God kan zulke mensen zelfs maken tot zijn liefste kinderen. Hij kan en wil dat. Paules is er een voorbeeld van. Daarom: zie slechts op Hem!
Zoals Abraham naar de hemel keek! En de sterren zag en stil werd onder Gods belofte dat zijn nageslacht talrijk zou zijn als de ontelbare sterren aan de hemel die avond. En toen zijn hand toch vertrouwend in die van God legde.
Voor God was dat vertrouwden genoeg om hem voor rechtvaardig te rekenen. Dat God zo rekent, ervaart Paules als heel bijzonder en vreemd verrassend. Goddeloos – en toch rechtvaardigheid voor God? Heer, wij danken U voor Jezus en voor uw genadig rekenen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 24 Juni, Romeinen 3: 21-31; Alleen door geloof.

Nu weten ze in Rome precies wat ze aan Paules hebben. Al ben je een soort moeder Theresa, het is nooit perfect. Het is nooit zo dat God zegt: Ja, zo en zo heb Ik je bedoeld. Nee, het blijft altijd te kort. Je bent schuldig voor God, schuldig en niet rechtvaardig.
Maar God dank! Daar heeft nu God zelf iets aangedaan. Hij zond ons zijn Zoon, Jezus Christus. Hij verzoende ons met God. Door zijn dood. Letterlijk zegt Paules: door zijn bloed. Je proeft bij hem de emotie die de uitdrukking ‘door zijn bloed’ bij hem oproept. Nu blijft alleen nog: geloof in Jezus en zijn perfecte inzet. Alleen door dit geloof zijn wij rechtvaardig voor God, allemaal oké in zijn ogen, ‘zonder de werken der wet’.
God rekent ons Jezus’ rechtvaardigheid toe als waren wij Jezus. Als was zijn rechtvaardigheid de onze. Kunnen jullie dat volgen, lieve mensen in Rome? Als ik in Rome ben, dan hoop ik dit evangelie jullie te prediken. Van Jezus Christus die ons – hopeloos schuldige mensen – met het offer van zijn leven verzoende met God. En van God die uit genade alleen om Christus’ wil ons rechtvaardigt, ons ondanks al ons ‘lek en gebrek’ houdt voor gave, perfecte mensen.
Als wij dat nu ook eens deden en ons restloos aan Christus toevertrouwden.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 23 Juni, Romeinen 3:9-20; Zwartkijker.

Is Paules een zwartkijker? Misschien zeg je: Wat blijft die man aanhouden en wat denkt die man akelig negatief. Doen we dan helemaal niets goeds? Misschien zit je dit stukje te lezen terwijl je scheel ziet van de zorgen. En je hebt er niets aan. Of misschien heb je juist vakantie en zit je dit te lezen voor je tent ergens op een camping in Nederland of Frankrijk. En Paules maar schrijven. Dat echt niemand moet denken dat hij of zij niet een hopeloze zondaar voor God zou zijn. Met behulp van een hele rij bijbelteksten maakt hij dat ook nog even heel duidelijk. En ten slotte: niemand gaat vrijuit, de hele wereld staat schuldig voor God.
Bedankt, zeg je, en wat moet ik daar nu mee op de camping? Wacht.
Punt 1: Paules is nog lang niet aan het eind van zijn brief. Blijf dus leven en luisteren waar hij heen wil. Punt 2: Kan het niet heel bevrijdend zijn even scherp te zien hoe hopeloos verloren we zouden zijn, wanneer God zelf genadig zijn hand op ons had gelegd? Alleen daarom houden we het vol, als we zelfs in juni nog stikken van de zorgen. En alleen daarom genieten we zorgeloos van een mooie zomerdag of een vakantiedag, omdat heel ons bestaan hangt aan zijn genade en goedheid door alles alleen. Door Jezus Christus! Een positiever verhaal ken ik eigenlijk niet!

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 22 Juni, Romeinen 2: 25-3:8; Het maakt echt wat uit.

Paules begint nu goed op dreef te raken. Al schrijvend ziet hij de broeders en zusters in diverse huiskamerzaaltjes in Rome zitten te luisteren. Van hen kent hij ook een aantal persoonlijk. Sommige hebben een door heidense achtergrond, anderen – mogelijk de meesten – een joodse. Alle kans dat er ook joodse mensen tussen zitten die nog niet voor Christus gekozen hebben en mogelijk nog aarzelen en nadenken over hun keuze. Maakt het dan niets uit, of je opgroeit als jood of niet-jood? Zo lijken die aan Paules te vragen. Gooit Paules alle mensen nier erg ongenuanceerd op één grote hoop?
Zelfs de besnijdenis – hét grote heilige item van een jood – relativeerd hij nogal met zijn opmerking dat het gaat om een besnijdenis van het hart. Dus een besnijdenis door de Geest van God en Christus! Maar maakt het dan helemaal niets meer uit of je opgroeide als jood of niet-jood?
O ja, toch wel. Vooral dit: aan ons heeft God zijn woorden toevertrouwd, zegt Paules. Van jongs af aan zijn wij vertrouwd met de Bijbel. En of dat wat uitmaakt? Of je opgroeit met de kinderbijbel of met de Donald Duck? Met de eredienst of de eredivisie? Met de Jezus van Nazeret of de praatjes van Giel Beelen? O ja, dat maakt echt heel veel uit!

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 21 Juni, Romeinen 2: 12-24; Rotterdam-geloof.

Alleen luisteren naar God is niet genoeg, zegt Paules. Het gaat om heel praktisch doen wat God van je vraagt. Woorden alleen zijn niet genoeg, het gaat ook om daden. Dus een soort Rotterdam-geloof. Op dit punt schieten alle mensen zonder uitzondering heel erg tekort. Niet alleen heidenmensen, ook joodse mensen en christenmensen.
Met de laatsten staat het misschien nog wel het meest treurig. Omdat joden en christenen de neiging hebben te denken dat ze beter zijn. Maar leven zij echt beter voor God en hun medemensen?
Misschien zeg je: Paules, heb je niet wat leukers te schrijven? Weet je niet hoe wij hier in Rome of Rotterdam ons best zitten te doen in de kerk? En jij komt ons straks vertellen en preken hoe we tekortschieten voor God?
Paules schrijft inderdaad heel confronterend. Maar daarbij is het totaal niet zijn opzet de geloofsinzet van zijn lezers in de stad Rome te kleineren. Hij wil alleen aan het begin van zijn brief meteen heel duidelijk zeggen: Lieve mensen, voor God zijn we volgens het evangelie allemaal schuldig! Jood en heiden zonder uitzondering. Niet alleen al die halve en hele criminelen in de stad. En al die seksueel geflipten. Ook wij maken ons schuldig! Ook wij hebben alle reden elke dag te bidden: Heer, ontferm U over ons! Christus, ontferm U! Laten we dat ook doen!

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 20 Juni, Romeinen 2: 1-11; Oordeel niet zo hard over anderen.

Oordelen over anderen gaat ons doorgaans makkelijk af. Over die en die in je familie of over mensen die geen christen zijn en die niet leven volgens de Bijbel. We praten en we vinden en we oordelen. De waarheid mag toch gezegd worden? Maar hoe zit het met jezelf, vraagt Paules vandaag. Wij denken toch niet buiten schot te kunnen blijven, alleen maar omdat we wel weten hoe het hoort, terwijl we praktisch min of meer dezelfde dingen doen?
Uit de lange lijst van gisteren noem ik alleen onrechtvaardigheid, boosheid, hebzucht, jaloezie, ruzie, roddel, ongevoeligheid. Voor vandaag is dat wel genoeg, denk ik.
Denk niet, zegt Paules, dat alléén de mensen die God niet kennen en over wier gedrag wij soms ons hoofd schudden, met Gods oordeel te maken hebben. Zodat God hen loslaat en zich van hen afwendt. Wij doen veelal dezelfde dingen, zo christelijk fatsoenlijk (of joods nauwgezet) als we zijn. Daarom zal ons hetzelfde oordeel treffen! Wie je ook bent. Jood, christen of wie ook. Dank God, als als je tot nu toe daarvan nog niet zo veel merkte. Dat komt door Gods geduld en goedheid, waarmee Hij er nog op uit is je tot inkeer te brengen. Tot een ootmoedig en aardig mens in plaats van zo’n arrogant mens die alle andere veroordeelt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 19 Juni, Romeinen 1: 16-32; Geen schaamte voor Jezus.

‘Voor dit evangelie schaam ik me niet’, schrijft Paules als snel in zijn brief. In een van de huisgemeenten in Rome is misschien weleens gezegd: ‘Weet je waarom die Paules steeds weer afzegt om naar ons te komen? Die durft gewoon niet. Die is bang voor de grote stad en heel onzeker om in die gribus het evangelie van Christus te komen verkondigen.’
Maar zo is het niet. Paules schaamt zich niet. En hoe het in een grote stad eraan toegaat, weet hij wel. Paules was eerder in Damascus, Efeze en Athene. En wat dacht je van Korinte? Zijn pen schiet als het ware even helemaal uit. In elke grote stad wemelt het van de mensen die God niet erkennen en die totaal verblind hun weg gaan, zegt hij.
Alles kun je beleven. Overigens heeft niemand daarvoor een excuus, want enig Godsbesef moeten ze volgens Paules toch allemaal ergens hebben.
Maar hoe treurig ook, de zaak is nog steeds niet hopeloos! Want God zond zijn Zoon, Jezus Christus. En voor dat verhaal je schamen? Jezus is juist Gods reddende vernieuwende kracht, zegt Paules. Voor elk mens die Hem gelovig in zijn hart sluit. Nee, ik schaam me niet! Jij wel?

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 18 Juni, Romeinen 1: 1-15; Rome, wij komen!

Van alle apostelen heeft de Geest het meest gebruik gemaakt van Paules. De meeste brieven in het Nieuwe Testament zijn van hem en als geen ander kan hij je uitleggen wie Jezus uit de evangelië nu echt is. Hij is een ‘nieuwe’ kring van apostelen. Jezus zelf heeft hij gemist. Maar Jezus kruiste op bijzondere manier zijn weg vlak voor de stad Damascus. En Paules – toen nog Saules geheten – ging letterlijk op de knieën en werd een volgeling van Jezus (Hand. 9: 1vv). Tijdens een verblijf in Korinte schrijft hij in het jaar 58 een uitvoerige brief aan de christenen in Rome. Al eerder wilde hij naar Rome komen, maar dat mislukte steeds ( ook nu zal het niet lukken!). Hij hoopt op hun steun. In Azië is het evangelie van Jezus Christus inmiddels in alle belangrijkste provincies en steden verkondigd. Paules wil graag verder. Eerst naar Rome en vandaar naar Spanje, Frankrijk, Nederland misschien ook. Het zou mooi zijn als Rome zijn nieuwe uitvalsbasis zou kunnen worden. Maar of zij dat willen? Eerst maar een goede brief schrijven en uitleggen wat volgens hem het evangelie van Jezus omvat! Omdat in Rome (circa 2 miljoen inwoners) de broeders en zusters verspreid zijn over een tiental huisgemeenten, adresseert hij bewust een beetje algemeen met: ‘aan allen die in Rome, geliefden van God, geroepen zijn heiligen te zijn’. Vanaf vandaag lezen we met hen mee.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 17 Juni, Handelingen 28: 11-16; Paules en Rome.

Ook Paules is weleens de moed kwijt. Als hij de broeders omarmt die de moeite genomen hebben vanuit Rome hem tegemoet te lopen, zie je hem ineens even emotioneel worden, spontaan God danken en moet grijpen.
Was hij de moed kwijt? Tobde hij over zichzelf of over de christenen in Rome? In Rome is hij nooit eerder geweest. Zo’n drie jaar terug schreef hij hun een brief waarin hij zei er erg naar te verlangen hen te bezoeken. ‘Ik moet alleen nog even naar Griekenland en Jeruzalem’, zei hij toen ‘Daarna kom ik naar Rome.’ Maar dat liep heel anders.
Paules werd gevangengenomen. Ruim twee kostbare jaren heeft hij met rechtszaken verknoeid. En nu komt hij naar Rome als gevangene. Zullen de christenen in Rome zich voor hen genereren? Van: ook dat nog? Is hij zelf verpletterd door de uistraling van de miljoenenstad? Maar dan komen christenen uit Rome hem tegemoet. Eerst een paar bij Forum Appii. Die hebben zo’n 65 kilometer gelopen. En zo’n 15 kilometer verder nog weer een groepje. Ze hennen hem, ze kennen zijn brief.
Voor Paules even een heel emotioneel moment. Wat ze tegen Paules zeggen, horen we niet. Spontaan dankt hij God. Vanaf morgen lezen wij zijn brief.

MARIO216 · Berichten: 4992

COOTJE711 schreef:

jaja... alles is nog zeker te halen in Heimat?? Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

In die Heimat

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 16 Juni, Handelingen 19: 7-12; De Geest is de Geest van Christus.

Wel volgelingen en leerlingen van Jezus, maar ze hebben niet eens gehoord van het bestaan van de heilige Geest? Natuurlijk weten ze wel iets van de Geest van God. Johannes de Doper sprak erover. Overal in het Oude Testament kom je de Geest van God tegen. Als de levenswekkende adem van God. Al in vers 2 van de Bijbel. Als de adem van God die overal heen waait, alles doorwaait, heel de schepping en elk mens. Sommige mensen ook heel bijzonder inspirerend en toerustend met bijzondere gaven. Zoals de gave van leiderschap of de gave van profetie. Of kunstzinnige gaven. Dat wisten ze wel.
Maar dat Jezus Christus aan Gods rechterhand zit. Dat Hij de Geest uitgestort heeft, als een overvloedige regen over een dorstig land. Dat de Geest van God als de Geest van Christus was neergedaald. De Geest van genade, liefde en blijdschap. De Geest die mensen vervult met Jezus’ Naam en woorden. Dat was voor hen nieuw. Voor ons misschien ook.
Paules legt hun eerst de dingen uit. Een soort Alphacursus over de heilige Geest. En dan laten zij zich dopen. Paules bidt en legt hun de handen op. Biddend ontvangen zij de Geest. Het zijn er ‘toevallig’ ongeveer twaalf. Is dit een herhaling van Pinksteren? Dat is typerend voor de Geest. Herhalen, maar wel steeds nieuw.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 15 Juni, Handelingen 19: 1-7; De heilige Geest ontvangen.

Paules kan heel direct uit de hoek komen: ‘Hebben jullie de heilige Geest ontvangen toen jullie tot geloof kwamen?’ Veel christenen zullen zo’n vraag als confronterend ervaren. Bedreigend misschien ook. Zeker als iemand je zoiets vraagt op een gesprekskring waar je moeilijk kunt wegkijken of weglopen. Wat zou jij zeggen?
Ik denk: onwillekeurig recht je eerst even je rug. Je wacht voordat je iets zegt, je valt bewust even stil. Of je zegt iets veilig als: ‘Hoe bedoel je precies?’ Of: ‘Wat denk je zelf?’ Want typisch: al verlang je heel erg naar een eigen Pinksterervaring – zulke vragen werpen je al gauw verlamd terug op jezelf. Terwijl je er geen moeite mee hebt te zeggen dat je een gelovig christen bent, val je bij zo’n directe vraag onwillekeurig even helemaal stil.
Paules bedoelt het echter niet confronterend of bevoogdend. In zijn vraag zit juist zorg en betrokkenheid. Hij kent deze leerlingen van Jezus nauwelijks. Het zijn oprechte leerlingen van Jezus, maar ze kennen de Geest van Christus niet. Waaraan merkte Paules dat? Hadden hun gezichten iets dwangmatigs, iets moeizaams en gewild opgewekts?
Goed dat Paules erover begint. Zij komen ook meteen voor de dag. De Geest ontvangen? Ze zeggen: ‘Nee, we hebben zelfs niet gehoord van het bestaan van een heilige Geest.’