Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 3 augustus, Numeri 16: 36-50; God gaat heel ver.

Alsof er nog niet genoeg gebeurd is, protesteert de andere dag het volk heftig bij Mozes en Aäron. Ze zijn zwaar aangeslagen door het drama met de drie families en hun 250 aanhangers en geven Mozes en zijn broer de schuld! ‘Jullie hebben het volk van de Heer gedood!’ In de ontmoetingstent merken Mozes en Aäron dat Gods geduld nu echt op is. Een grote plaag breekt onder de mensen los. In welke vorm horen we niet. Een gevaarlijke ziekte? Een Mexicaanse griep en heel sterke vorm?
Mozes beseft de ernst van de situatie en stuurt meteen Aäron eropuit om midden in de legerplaats een verzoenend offer aan God te brengen. Die haast zich en staat dan even later tussen de doden en hen die nog leven. Gelukkig, God laat zich toch weer verzoenen. De plaag houdt op. Intussen zijn er al duizenden dood neergevallen. Horen bij het volk van God blijft een bijzonder soort uitverkiezing, denk je. Bij God luistert het nauw. Maar zijn genade wint het toch. Leven en dood zijn in Gods hand, maar als het erom gaat, wil Hij het leven. Daarin gaat Hij uiteindelijk heel ver. Tot op het kruis van Jezus, zijn Zoon. Hoe afschuwelijk de afloop hier ook is, God laat zich toch verzoenen en laat de plaag stoppen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 2 Augustus, Numeri 16: 16-35; Daag God niet uit.

Korach is kennelijk wel tot een gesprek bereid. Samen met de 250 meldt hij zich, ieder met zijn vuurpannetje met reukwerk voor God. Hij is duidelijk heel erg overtuigd van zijn eigen gelijk. Maar Mozes merkt dat God geen geduld meer heeft. Daarom smeekt hij de mensen afstand te nemen van de tenten van Korach, Datan en Abiram. De heer On (16:1) is kennelijk al tot inzicht gekomen. Even later scheurt de aarde en alle drie de families worden de afgrond in gezogen. Ook de 250 ontkomen niet aan een harde straf.
Dit is een wel heel gruwelijke afloop. Vooral het feit dat complete families met kleine kinderen in de afgrond verdwijnen, geeft ons veel moeite. Had het conflict niet anders opgelost kunnen worden? Echter, niet Mozes voltrekt het oordeel. En de kinderen van Korach kwamen niet om (Num. 26-11). Hadden zijn afstand genomen? Later vormen ze een koor van krachtige lofprijzers in de tempel (2 Kron. 20: 19). Wijs zijn als we als God niet uitdagen, maar leren achter Hem aan te gaan. In dit geval achter Mozes en Aäron. Wat er misschien ook op die twee aan te merken is, speel het niet zo hoog speel het niet op de man.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 1 Augustus, Numeri 16: 12-15; Laat het aan God.

Dat klinkt wel heel bot. Mozes nodigt het groepje oppositie voerende Rubenieten uit voor een gesprek, maar twee keer zeggen ze keihard: Wij komen niet.
Waarom niet? Zij erkennen het leiderschap van Mozes niet. Volgens hen heeft hij er een janboel van gemaakt. Als leider heeft hij totaal gefaald. In plaats van hen in een land overvloeiend van melk en honing te brengen, zwerven ze nog steeds rond in de woestijn. Vergeleken daarmee was Egypte nog heel aantrekkelijk. Het zou Mozes alleen om eigenbelang gaan. Mozes, wij zijn niet gek! Wij laten ons geen rad meer voor de ogen draaien!
Mozes toont zich heel gekwetst. Hij is woedend. Hij huilt min of meer uit bij God. Dat is altijd de goede plek. ‘Heer, wend U van hen af. Schenk geen aandacht aan hun offer. Ik heb nooit iets ontvreemd of mijn positie ten bate aangewend.’
Jezelf verdedigen is altijd een heel moeilijk werk. Vooral in de kerk. In de politiek niet minder. Christelijk of niet christelijk maakt niet uit. Mensen roepen soms maar wat. En kwetsen elkaar of het niets is. Wij komen niet, wij willen met jou helemaal niet meer praten! Ga er niet op in en doe als Mozes. Zeg tegen God en wacht wat Hij zal doen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 31 Juli, Numeri 6; 1-11; Kerkelijke oppositie.

Veel mensen gaan in hun leven onderuit omdat ze constant net iets meer willen dan ze in werkelijkheid aankunnen. Ook in de kerk heb je ze. Hoewel hun capaciteiten beperkt zijn, willen ze invloed op niveau meebesturen. Is Korach ook zo’n type? Hij verwijt Mozes dat hij te veel macht heeft. Korach is zelf een Leviet, een neef van Mozes, maar kennelijk wil hij ook graag een priesterfunctie bekleden. Samen met een zekere Datan, Abriham en On komt hij in opstand tegen Mozes. De laatste drie zijn Rubenieten en pikken het blijkbaar niet meer dat Mozes van de stam Levi de eerste viool speelt. Dat zou iemand van de stam Ruben moeten doen, omdat Ruben de oudste zoon van Jakob was. Zo’n 250 mannen, waarschijnlijk ook Levieten en Rubenieten, hebben zich bij hen aangesloten. Een en ander ontwikkelt zich een paar dagen tijd tot een keihard gevecht om de macht onder het volk van God.
Mozes maakt zich hier heel kwaad over hun actie. Zijn leiderschap is ook direct in het geding. Wat verbeeldt die Korach zich wel? Ambities zijn op zich niet verkeerd, maar je moet je niet aanmatigen wat je niet toekomt. Hoed je voor het type Korach. Zeker in de kerk. Al zit er vaak een kern van waarheid in zijn verhaal, hij is vooral met zichzelf bezig.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 30 Juli, Numeri 14: 39-45; Onder ogen zien.

Soms ben je gewoon te laat. Dat toegeven valt meestal niet mee. Je had eerder moeten ingrijpen. Je had eerder een keuze moeten maken. Je had eerder iets moeten zeggen. Tegen een van je kinderen, je broer of je zus. Je had het goed moeten maken met je vriendin. Je had je om moeten keren op die of die weg. Zo is dat! Op heel veel momenten ben je gewoon te laat. Wat moet je dan doen?
In elk geval niet proberen een fout goed te maken met een volgende fout. Helaas doen heel veel mensen dat. Ook Israël is daar heel hard mee bezig in dit Bijbelgedeelte. Nu ze begrijpen dat God ten volle besloten is, draaien ze om en willen alsnog het land gaan veroveren. Maar nu is het te laat. Niet doen, zegt Mozes. Nu heeft het geen zin meer. Is God met je, dan kun je de sterkste tegenstander aan, maar is Hij niet met je, dan verlies je het altijd. Toch zet een aantal mensen door. Het wordt een groot drama. Het wordt Chorma, en Chorma betekent vernietiging.
Als je ergens te laat mee bent, moet je de feiten onder ogen zien en accepteren. Veel scherven zijn niet meer te helen. We mogen er wel mee naar God gaan. Biddend om genade en om een nieuwe kans.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 29 Juli, Numeri 14: 26 – 38; Zeg niet iets doms tegen God.

Wat kun je als bang mens toch domme dingen zeggen in plaats van te wachten op Gods hulp. Soms gebeurt precies dat wat je in je angst je gewenst hebt. Alle kans dat iemand tegen je zegt: Maar dat wilde je toch zelf? Dat zei je toch zelf? Nu heb je dan je zin. Zoiets hoor je God hier ook zeggen. De Israëlieten hebben herhaaldelijk gezegd: We sterven nog liever in de woestijn dan dat we ons laten afslachten bij de verovering van het land Kanaän. God zegt tegen hen: Zoals jullie zeiden, zo zal het gebeuren! Jullie sterven in de woestijn.
Dat klinkt wel heel menselijk en bitter. Daaraan merk je hoezeer het God aan het hart gaat. Waarom zeggen: mensen soms ook zulke dwaze dingen tegen God? Zoals bijvoorbeeld: ‘Bidden kun je gerust laten, God luistert toch niet!’ Wie zo praat, alle kans dat je op je wenken wordt bediend en God zich afwendt. Of in een heel verdrietige situatie. ‘Houd God er maar buiten!’ Maar als je God erbuiten houdt, Hem niet je verdriet klaagt en om ontferming smeekt, kun je dan verwachten dat Hij het toch doet? Je boosheid, angst of paniek kunnen heel begrijpelijk zijn. Maar wacht nog eens even met iets doms te zeggen. Wordt liever weer eens stil voor God. En reken met zijn genade en zijn geduld.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 28 Juli, Numeri 14: 11-25; Gods geduld.

Heb je weleens een goed woordje voor iemand moeten doen? Voor een van je kinderen bijvoorbeeld op school? Of een vriend of een zus die een grote fout beging? Dat is zelden eenvoudig. Ze denken al gauw dat jij begrip hebt voor hun geblunder en dat jij allemaal niet zo erg vindt.
Mozes zegt maar geen woord van begrip of verdediging. Hij doet alleen maar een beroep op God zelf. Op zijn eer en zijn naam. Wat zullen de volken in Egypte en Kanaän wel van U denken, als U hard afrekent met het volk? ‘Heer, denk om uw eer!’ en nog iets: God kan heel streng straffen, maar zijn kracht is toch zo groot, dat Hij ook heel veel kan dragen in barmhartigheid? Daarom: ‘Heer, laat zien de grootheid van uw geduld.’
Daarmee raakt Mozes een paar gevoelige snaren. God zegt bereid te zijn vergeven. Maar tegelijkertijd moet duidelijk zijn dat een aantal mensen het land nooit meer binnen zal gaan. Maar liefst veertig jaar zullen ze moeten zwerven en boeten en velen zullen sterven in de woestijn. God gaat dus wel door met zijn plan. Het beloofde land zal zeker gehaald worden.
Hopelijk zijn wij er dan ook nog steeds bij. En mogen we binnengaan. Dankzij het geduld van God. Wakker blijven, zegt Jezus.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 27 Juli, Numeri 14: 1-10; Wees niet bang voor mensen.

Een mens met God is altijd in de meerderheid, zo leerde mij eens ds. J. Overduin die in Dachau gezeten had. Daarvan zijn ook Kaleb en Jozua diep doordrongen. Terwijl de mensen massaal in paniek beginnen te raken, tekeergaan tegen Mozes en zelfs overwegen een nieuwe leider te kiezen om rechtsomkeert te maken naar Egypte, zijn deze twee de enigen die hen herinneren aan de beloften van God. Het kan niet moeilijk zijn, zeggen ze, want de Heer is met ons. En als God voor ons is? Paules zegt later: Wie zal dat tegen ons zijn. Maar in dergelijke situaties zijn wij het heel vaak zelf die God in de weg staan. Met rijen van argumenten. We zijn te oud, zeggen we. We zijn jong, het heeft geen zin of het heeft nu geen zin meer. We hebben te weinig gaven, er is te veel tegenstand. En zo blijf je maar zitten en kom je nooit een stap verder.
Kaleb zegt eenvoudig: ‘Zij hebben niemand die hen beschermt en wij worden bijgestaan door de Heer.’ Wat wil je nog meer? Wees niet bang voor mensen!

Alleen Gods weg kan het doel geleiden,
zijn woord is waar en zuiver t’allen tijde.
Hij is een schild, een schuilplaats in de strijd,
voor al wie bij Hem zoekt naar veiligheid.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 26 Juli, Numeri 13: 25-33; Angst maakt je klein.

Nu het naar een beslissing toe gaat, slaat de stemming ineens om. Mooie druiven en vijgen of niet, de verspieders hebben zelf geen enkele hoop dat zij in staat zullen zijn het land te veroveren. Overal wonen mensen, de steden zijn versterkt, de mensen die er wonen zijn allemaal heel lang en groot. Wat moet je tegen hen beginnen als kleingebouwde Israëlieten? Ook het land zelf mag mooi zijn, maar niet overal. Het ‘verslindt zijn inwoners’, zeggen ze, waarbij ze waarschijnlijk denken aan mogelijkheden van honger en schaarste, harde, bergachtige, dorre regio’s en vijandelijke dreigingen. Kortom: je bent er gauw dood. Er komt geen eind aan hun minpunten. Alleen Kaleb geeft een ander geluid. Hij voelt aan dat het verslag van de anderen totaal verkeerd vallen. Volgens hem kunnen ze het makkelijk aan. Is hij een beetje naïef?
De verspieders hebben geen geloof. Dat komt doordat ze zich laten leiden door angst. Door angst zie je de dingen vaak veel groter en dreigender dan ze in werkelijkheid zijn. Je tegenstander wordt steeds langer en jij steeds kleiner. Kaleb zet zijn vertrouwen simpel op God. Geloof ziet de dingen altijd weer in de juiste proporties voor God. En je beseft: wij zijn niet alleen, God is met ons.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 25 Juli, Numeri 13: 1-24; Heb geloof.

Is Mozes bij voorbaat al een beetje bang dat als straks de twaalf verspierders terugkomen de een dit en de ander dat zal roepen? Met een zekere nadruk zegt hij dat ze vruchten moeten meenemen uit het land dat ze moeten gaan verkennen. Zo gebeurt het ook. Ze lopen het land door en kijken hun ogen uit. In het Eskodal snijden ze een grote duiventros af en voeren die mee op de terugweg samen met andere vruchten. Als tastbare bewijzen dat het land dat God hun beloofde, een mooi en rijk land is.
Dat is een bekende aanpak. Laat mensen eerst iets zien en iets proeven, daarna gaan ze er ook helemaal voor. Mooi. Maar om het land van God binnen te gaan, heb je vooral geloof nodig. Anders is het effect van dit soort bewijzen iets dubbels. Je hebt er ook nooit genoeg van. Je moet geloof in God en zijn belofte hebben om tekenen goed te kunnen duiden. Je moet ook niet leven bij wat je ziet, maar bij wat God jezegt en belooft.
In dat vertrouwen wil God ons overigens vaak met heel veel bewijzen bemoedigen. Leg je hand gelovig op zijn woorden – tot in de kleinste dingen kom je Hem tegen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 24 Juli, Numeri 12; Zachtmoedig.

Deze opmerking over Mozes moet wel verbazing wekken. Is Mozes de meest bescheiden of meest zachtmoedige mens van heel de wereld? Zo kennen we hem nog niet. Was hij het niet die indertijd in Egypte een soort ‘klap des geloofs’ had uitgedeeld aan een Egyptenaar? En ook zijn we nog niet vergeten hoe hij in Kirot-Hattaäwa Rotterdams gezegd totaal ‘uit zijn tolerantie’ ging. Dat klopt. Als het om onrecht aan anderen gaat en om de eer van God, dan is hij geen man van nuance die overal begrip voor heeft. Maar als het om hemzelf gaat, kan Mozes heel, heel zachtmoedig zijn. Het is niet fraai wat zijn zus Mirjam samen met Aäron hem aandoet. Via een kritische opmerking over Mozes’ huwelijk proberen zij zichzelf in de leiding te werken. Heeft God alleen met Mozes gesproken? vragen ze. Wat verbeeldt hij zich wel? Hebben zij ook niet een belangrijke roeping van God?
Mozes is heel stil. Hij laat het aan God over. Die wacht niet lang met zus en broer ter verantwoording te roepen. Mirjam trekt melaats weg. En Mozes? Hij springt voor haar in de bres. Zeven dagen moet Mirjam buiten het kamp blijven. Pas als ze weer terug is, gaat men verder. Want Mozes wil niet verder zonder zijn zus. Wij hopelijk ook niet.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 23 Juli, Numeri 11: 31-35; Ga voor leven.

Ook aan de andere wens komt God tegemoet. Ze willen vlees eten? Ze krijgen het. In de vorm van duizenden kwartels daalt het vlees voor hen neer. Maar dan gebeurt er ineens iets. Wat, staat er niet bij. Was het een voedselvergiftiging? In elke geval is er een direct verband tussen de gulzigheid van de mensen en de plotselinge dodelijke ziekte die om zich heen grijpt. ‘De Heer ontstak in woede’, zegt de bijbelverteller opnieuw.
Met het eten van vlees moet je altijd uitkijken.
Vlees is dood dier. Pas na de zondvloed gaf God de mens toestemming vlees te eten. Meteen gaf Hij daarvoor ook een paar regels (Gen. 9: 2-6). Brood is iets heel anders. Brood is leven. Brood is gemaakt van graan dat de Schepper uit de aarde doet uitspruiten. Met het eten van brood zit je dus dichtbij het geheim van de Schepper. Net als met heerlijke salades. In Israël werd ook alleen vlees gegeten na het brengen van offers. Alleen vlees in het weekend? Moet je aan zoiets denken?
In elk geval is het voor ons wel iets om over na te denken. In deze maan gaan we maar door met barbecuen. De kipstukken worden steeds groter. Houd je toch wat in! Denk eens aan dit verhaal. En doe niet zo gulzig, eet niet zo veel, ga liever voor leven.

MARIO216 · Berichten: 4992

Volgens mij is er hier een rubriek pc problemen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 22 Juli, Numeri 11: 18-30; Liever profeteren dan zaniken.

Dit is een indringend pinkstergebed van Mozes. Zoals God hem had beloofd, is het gebeurd. Maar liefst zeventig mannen worden via Mozes aangestoken met de Geest van God. Want is er ineens veel licht in het kamp. Zeventig oudsten gaan als getuigende gebedsgroep om Mozes heen staan. Maar dan blijken er ook nog twee in hun eigen tent te zijn aangestoken. Twee die wel waren uitgenodigd, maar die niet naar de bijeenkomst waren gekomen. Een zekere Eldad en Medad, zij beginnen voor het gevoel van de mensen spontaan te profeteren. Jozua hoort het en denkt: gaat dit wel goed? Mozes, dit klopt toch niet?
Maar Mozes ziet ineens een machtig visioen van God. Dat niet alleen oudsten en andere belangrijke mensen vervuld met God Geest getuigen, maar ook heel gewone mensen. Niet alleen in gelovige bijeenkomst, maar ook heel gewone mensen. Niet alleen in een gelovige bijeenkomst, maar ook gewoon in hun tenten en huizen. Bij hun potten en pannen en schapen en geiten. ‘Van mij mogen ze allemaal profeteren’, zegt hij. Liever allemaal profeteren dan allemaal zaniken. En of dat ten koste gaat van zijn positie? Daar zit hij niet mee. Hoe meer mensen zich laten vernieuwen door God, hoe meer er meedragen aan de last om het samen vol te houden onderweg naar het beloofde land.

MARIO216 · Berichten: 4992

PIETER619 schreef:

Ik denk dat er best wel sommige topics een hoog dagboek gehalte mogen hebben, men zo het één en ander met elkaar kan delen en men elkaar tot steun kan zijn, gelijk de reacties hier boven. Wil men diep serieuze zaken gaan behandelen, kan men daar ook in de daarvoor bestemde topics aan de slag. Natuurlijk moet men niet van alle topics een dagboek topic gaan maken, maar wel bewust met de inhoud van topics ingaan en bij serieuze zaken en in beknopte uitvoering zaken cq meningen te delen.

Het is nog steeds jammer dat de redactie niet onder een (nicknaam) hier een reactie neerzet of privémail stuurt naar zogenaamde overtreder, maar weer als betuttelend ons kleine kinderen weer even op het rechte pad wil zetten. Ga alleen bij te zware gevallen op het forum in openheid iedereen laten zien dat we niet met alles akkoord gaan iets neerzetten.

Nogmaals, mee doen als redactie of moderator laat bepaalde autoriteit zien, doet in de meeste gevallen afbreuk aan een topic voor nieuwkomers om mee te doen, puur omdat men zich dan niet openlijk kan uiten, er ligt ahw een rem op.

De redactie is ook een soort scheidsrechter, maar laten we on-topic gaan.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 21 Juli, Numeri 11: 4-7; Klaag naar God, niet naar elkaar.

Mozes is boos op God. Opnieuw klagen de mensen steen en been. Ze jutten elkaar op over Egypte waar ze het zo goed hebben gehad. Daar had je elke dag verse groente en mooie hamlappen, zo zeggen ze tegen elkaar. Ze zijn wel heel kort van memorie. Mozes merkt dat de Here God opnieuw in woede zal ontsteken. Hij ziet de bui al hangen, maar dit keer wacht hij niet af. Integendeel. Vol zelfbeklag wendt hij zich in een soort vlucht naar voren tot God. Heftig en emotioneel zegt hij: Waarom doet U mij dit aan? Waarom moet ik dit allemaal dragen? Een hoop gezeur van de mensen en ook nog straffen van uw kant. Heer, dit is wel uw volk, niet mijn volk! Ik kan die last niet langer dragen. Ik ga liever meteen dood dan dit allemaal te moeten aanzien.
Gaat Mozes hier niet erg ver? Ergens wel. Toch luistert de Here God naar hem. Dat is heel hoopvol. Je kunt kennelijk beter vrijmoedig God aanspreken, misschien weleens te vrijmoedig, dan alleen maar wat klagerig over Hem doen tegenover anderen. God houdt meer van een vechter dan van een vluchter. Dat merken we hier ook. Want God gaat nu wel voor hulp zorgen en de last van het leiderschap verdelen over meer schouders. Mozes hoeft het niet langer alleen te doen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 20 Juli, Numeri 11: 1-3; Buiten aan de rand.

Op de eerste halteplaats in de woestijn is het meteen al mis. Door het lange verblijf bij de berg Sinaï is men niet meer gewend aan de ontberingen van een tocht door de woestijn. Kampbreed beginnen de mensen te klagen. In het geklaag zit kennelijk heel veel kritiek aan het adres van God. Op antwoord hoeven ze niet lang te wachten. De Heer ontsteekt in woede. Ineens trekt er een zware onweersbui over, er volgen een paar heftige blikseminslagen aan de rand van het kamp. Daar grijpt het vuur snel om zich heen, tenten en spullen meeslepend in de vuurzee. Is dit het einde van de reis? Nee, wel het einde van het geklaag.
Anders wel een harde maatregel van God, zeg je misschien. Ja, dat kun je wel zeggen. Maar het werkt wel heel zuiverend. Dat weten we zelf ook. Als er eens echt iets ernstigs is, vergeet je meestal heel snel alle gekreun en gesteun over jezelf, over je kinderen, vrienden, bepaalde kwalen, over je lijn en noem maar op. Liggend in een ziekenhuisbed denk je: waar heb ik me toch druk over gemaak? Op mijn werk? In mijn familie? In mijn familie?
Gelukkig, God is genadig. Het vuur doofde nog snel toen Mozes tot God bad. Zijn ze ook wijzer geworden? Zijn wij wijzer geworden na zo’n brand aan de rand?

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 19 Juli, Numeri 10: 33-36; Leer mij volgen zonder vragen.

De eerste stappen vanaf de berg beslaat de berg Sinaï beslaat drie dagen. Nadrukkelijk horen we dat de ark van God voor het volk uit gaat. De ark volgt de wolk of volgt de wolk de ark? In elk geval is duidelijk dat God zelf de leiding heeft. Hij gaat voorop, zodat er al een rustplek gevonden is terwijl het volk nog bezig is met sjokken door het zand van de woestijn. Dat moet voor hen onderweg een geruststellende gedachte zijn. Het kan overdag soms heel zwaar zijn, maar gelukkig wacht je aan het eind van de dag een plek waar je op adem kunt komen. Voor die plek os al gezorgd. De koffie staat klaar. Elke dag is er een thuiskomst bij God.
Je merkt dat onder alle inventarisstukken van de ark een heel voorname plaats inneemt. Zij functioneert als het teken van Gods aanwezigheid. Bij het opheffen en weer neerzetten spreekt Mozes dan ook woorden van diep geloof en heilig respect. De ark heet hier ook de ark van het verbond met de Heer. Want in de ark lagen de twee stenen platen met de Tien Woorden van Gods verbond.
Zo ging de trouw van God dus steeds voor hen uit.

Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig, kalme moed!

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 18 Juli, Numeri 10: 11-13; 29 – 32; Gesprek tussen zwagers.

Terwijl iedereen aan het inpakken is, hoor je Mozes tegen zijn zwager Chobab zeggen: ‘Ga met ons mee, ons heeft de Heer het goede beloofd, ook jij zal het goed hebben.’
Chobab is een Midjaniet. Blijkbaar is hij de laatste maanden in het tentenkamp te gast geweest. Mogelijk was hij meegekomen met zijn vader en zijn zus. Mozes’ vrouw (Ex. 18). Maar Chobab zegt: ‘Nee, ik ga liever terug naar mijn eigen familie en mijn geboorteland.’ Maar dan dringt Mozes nog een keer bij hem aan: ‘Ga alsjeblieft mee’, zegt hij, ‘jij kent de woestijn als geen ander, wees ons een gids, jij met je kennis van de woestijn kan ons juist heel erg helpen.’
Dat klinkt heel sympathiek van Mozes. Niet-gelovige zwagers of buren, hebben ons zeker nodig? Zeker! Maar ze luisteren vooral dan heel geïnteresseerd als wij ook een beroep op hen doen en op hun gaven. Alle kans dat je dan ineens merkt dat er veel meer openheid voor God bij hen is dan je altijd dacht. En ze spontaan dingen met je delen, wat je nooit voor mogelijk hield.
Of Chobab ook meegegaan is, staat er niet meer bij. In elk geval moet hij het gevoel gehad hebben dat hij altijd welkom bij zijn ‘zwaar gelovige’ zwager Mozes. Het belang daarvan moet je niet onderschatten.

MARIO216 · Berichten: 4992

Wie gaat waar naar toe? Zal even de aftrap geven. 5 dagen Reykjavik.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 17 Juli, Numeri : 10: 1-10; Laat je trompet horen.

Is er een kans dat de hemel ons vergeet? Mozes krijgt de opdracht twee zilveren trompetten te maken. Op een aantal belangrijke momenten moeten Aäron en zijn helpers daarop blazen. De ene keer een langgerekte toon, een andere keer korte stoten. Als de wolk in beweging kwam, speelden de trompetten een belangrijke rol bij de logistieke organisatie. Ook in tijden van oorlog en bij de grote feesten werd op de trompetten geblazen. Dan is steeds de gedachte dat God de trompetten zal horen en bijzonder aan hen zal denken.
Voor ons gevoel mogelijk een beetje primitieve gedachte. Alsof we God wakker zouden moeten trompetten. Terwijl God slaapt noch sluimert (Psalm 121). Maar soms gebeurt het dat de hemel potdicht lijkt. Als van koper, zodat je weleens een trompet aan je mond zou willen zetten en heel lang indringend signaal afgeven. Of korte stoten. ‘Heer, ziet U mij niet? Hoort U mij dan niet? Vergeet, ook op momenten van dank en vreugde. En op persoonlijke vierdagen. Wat let je? Trompet het maar uit. Laat iedereen het maar horen op je receptie, dat God denkt aan zijn trouw en belofte van ontferming. Niet voor niets zegt Hij: ‘Ik ben de Heer, jullie God.’

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 16 Juli, Numeri 9: 15-23; Het tij wacht op niemand.

De Israëliten moeten onderweg naar het beloofde land de haringen van hun tenten maar niet al te diep in de grond slaan. Want wie weet of ze morgen alweer moeten opbreken. Als de wolk, het teken van Gods aanwezigheid, zich verheft, dan weet iedereen dat het tijd is om op te breken, de boel bij elkaar te zoeken en gelovig de wolk als de hand van God te volgen. Dit opbreken en verder trekken geeft een bijzondere dynamiek aan onze gang door deze wereld. In ons zit een diepe neiging de dingen bij het oude te laten, maar de wolk van God trekt altijd weer verder. En dan moet je klaar staan en meegaan. ‘Het tij wacht op niemand’, luidde een gezegde onder de pelgrimsvaders uit 1620 richting Amerika.
Kinderen van God zijn hier nooit op hun eindbestemming. Ze zijn altijd onderweg. Als pergrimps van God. Ze trekken van kindertijd naar jongerentijd. Van volwassen naar zestig plus. Soms blijft de wolk van God lang op dezelfde plek hangen. Bij de berg Sinaï heeft het volk Israël ruim een jaar gekampeerd. Maar elke dag kan de wolk in beweging komen. En dan moet je opbreken en volgen. Sta je klaar? ‘Het tij wacht op niemand!’ Pas dan zijn we thuis, echt helemaal thuis.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 15 Juli, Numeri 9: 1-14; Laat God niet wachten.

Het Paschafeest is voor het volk Israël hét grote feest van de bevrijding van God. Zelfs vreemdelingen waren welkom op dit feest, als ze zich aanpasten aan de bekende regels. Maar wat als je het niet mee kon vieren omdat je op de bewuste feestdag ‘onrein’ was? Bijvoorbeeld doordat je in die dagen juist een geliefde overledene moest verzorgen en dus ‘onrein’ was? Of doordat je wegens oponthoud tijdens een reis niet op tijd thuis kon zijn? Moest je dan een jaar overslaan?
Mozes vraagt de HERE God. En zegt: Zij mogen het Paschafeest verschuiven naar een maand later. Of daarvan vaak gebruik gemaakt is, weet ik niet. maar belangrijk is dat God een soort extra gelegenheid geeft en niemand wil uitsluiten van het Paschafeest. Zo kunnen er ook weleens redenen zijn om een zondag over te slaan, bijvoorbeeld een avondmaalsviering. Omdat je nog te veel vastzit in je verdriet. Of in de pijn van een nare ruzie of in de scherven van een scheiding. Even een time-out, denk je. Even uitstellen mag, maar afstellen niet. Hoeveel redenen je mogelijk ook hebt voor jezelf om ‘buiten’ te blijven, de Heer wacht. Laat Hem nooit lang wachten.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 14 Juli, Numeri 6: 22-27; Dat ’s Heren zegen op u daal’.

Onderweg door de woestijn zijn Israëlieten geen moment zonder de beschermende zegen van God. de priesters, en met name Aäron en zijn zonen moeten de naam van God op het volk leggen met een zegen van drie korte regels. Zegenwoorden zijn woorden vol kracht van God. Ze worden je altijd gezegd door een dienaar van God die daarbij zijn handen biddend voor je opheft. Alsof God zelf zijn machtvolle handen beschermend om je legt. Soms legt men de handen ook wel voelbaar op je hoofd. Het zijn altijd woorden die je diep raken en heel veel doen.
De woorden van deze oude priesterlijke zegen leggen elkaar uit. God staat in voor bewaring en bescherming onderweg. Dat is één. Dat doet Hij door zijn aangezicht te doen oplichten en genadig ons toe wenden. Dan durf je op weg te gaan. In deze toewending komen alle dingen op hun plek, mensen en toestanden komen tot rust en tot vrede.
In deze zegen wordt ons heel veel toegezegd. Niets minder dan dat God zelf genadig naar ons kijkt. ‘Alleen al voor de zegen ga ik naar de kerk’, zeggen mensen weleens. Daar zit veel in. Een door God gezegend mens zijn voelt ontzettend goed. Preken kunnen nog weleens tegenvallen, van de zegen van God knap je altijd op.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 13 Juli, Numeri 5: 1-10; God is in ons midden.

Behalve trillingen en regelingen wordt ook een aantal voorschriften de mensen voorgehouden en ingeprent voor onderweg om zich te gedragen als mensen van God. Dat de heilige God zelf in hun midden woont, moet voor hen een extra motivatie zijn om binnen het kamp alle dingen zo zuiver mogelijk te houden en ook jezelf zuiver voor God te bewaren. Tegen die achtergrond werden mensen die als onrein werden gekwalificeerd, buiten de legerplaats gehouden. Soms continu, zoals melaatsen, soms voor een beperkte tijd. Om te voorkomen dat Gods heilige toorn zou ontbranden.
Met zulke voorschriften hebben wij al gauw moeite. Begrijpelijk natuurlijk. Wij sluiten niet graag iemand buiten, zeker geen zieken. Tijdelijk isoleren kan positief zijn, voorgoed buitensluiten niet. Maar de gedachte dat je, levend voor het aangezicht van God, je altijd bewust moet zijn van zijn heiligheid, blijft actueel. God is in ons midden, alles in ons zwijge! Zo naderen we stil tot Hem. In de eredienst, bij het sacrament. Want wie kan voor Hem staan? Voor God kan eigenlijk maar één persoon echt staan, dat is Jezus Christus. Bij Hem schuilen we dan ook. Met al onze vlekken, zonden en tekorten. En niemand wordt buitengesloten.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 12 Juli, Numeri 4: 1-15; Niet eindeloos doorgaan.

In deze hoofdstukken moet Mozes een compleet draaiboek maken wie van de Levieten wat moet doen. Diverse verantwoordelijkheden worden toebedeeld aan de families van Kehat, Gerson en Marari. Tot in de kleinste details wordt alles vastgelegd, er kan bijna niets misgaan. Het gaat ook om de eredienst voor God. Dan luistert het nauw dat iedereen weet wat hij doen moet onderweg niets kwijtraakt.
Opvallend is de leeftijd. De ondergrens is dertig. Voor ons gevoel laat. Waarom kan een twintiger niet in de kerkenraad zitten? Alles kan, maar kennelijk moet je eerst een beetje ervaren mens zijn om goed besef te hebben van de heilige dienst. De bovengrens is vijftig. Voor ons gevoel weet wat vroeg. In onze samenleving is 65 al geen eindgrens meer. Maar in die tijd was je bij vijftig al behoorlijk versleten. Het werk in de tempel was ook zwaar werk. Dat is tegenwoordig niet veel anders. Kosters hebben het hier en daar best zwaar, predikanten ook. Gelukkig houdt God er hier al rekening mee dat de fysieke en psychische kracht van werkers in zijn huis beperkt is. Aan alles is door God gedacht. Zelfs aan een goede regeling van hun pensioen. Al voel je je nog zo verantwoordelijk, vijftig plus hoeft niet eindeloos door te gaan.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 11 Juli, Numeri 1: 47-54; Bijzondere roeping.

Er is een tijd geweest dat je vrijgesteld werd van militaire dienstplicht als je opgeleid voor het ambt van dominee. Min of mee op dezelfde manier als hier de Levieten worden uitgezonderd bij de algehele telling van de strijdkrachten. Want tellen van mannen heeft natuurlijk ook iets van tellen van je militaire kracht. De Levieten hoeven niet te vechten, zij krijgen een bijzondere taak in de tabernakel, de ontmoetingstent van God. Zij worden verantwoordelijk gesteld voor het op eerbiedige manier steeds weer afbreken en opbouwen van de tent en ook moeten ze opletten dat er bij de tent niets onheiligs gebeurt.
Dat is een grote verantwoordelijkheid. Soms denk ik: je kunt beter soldaat zijn. Die verantwoordelijkheid moet je natuurlijk ook niet onderschatten, maar onderschat die van een dienaar van God ook niet. God stelt je verantwoordelijk voor wat er gebeurt in het heiligdom. Ouderlingen, diakenen, dominees en veel andere Levietachtige diensten zoals kosters, muziekmakers, schoonmakers. Alle reden veel voor hen te bidden. Want valt hun dienst weg, dan wordt het in en rond de tent van God een rommeltje. Dan knapt niemand daar nog op en blijft er weinig meer over om voor te vechten. En zo houdt op den duur niemand het nog vol richting het beloofde land. Een kerk is een must.

MARIO216 · Berichten: 4992

Mijn BMI, Houden zo Clown smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 10 Juli, Numeri 1: 1-19a; Geteld en genoteerd.

Vanaf vandaag lezen we in het bijbelboek Numeri. Dat woord betekent letterlijk: ‘aantallen’. Daarvan wemelt het namelijk in dit bijbelboek. Veel bijbellezers hebben daarom de neiging dit bijbelboek vrij snel weer dicht te doen. Want wat heb je nu aan al die namen en getallen voor je geloof? Wat valt daarvan te leren? Wat zit daar voort troost in?
Dat valt misschien erg mee. De joodse naam van dit boek is niet toevallig ‘in de woestijn’. Naar de eerste woorden volgens Hebreeuws. Want heel het boek gaat over het volk Israël in de woestijn op weg naar het beloofde land. Voordat ze opbreken bij de berg Sinaï worden ze eerst geteld. Zoals bij een schoolreisje. Eerst tellen, zegt God tegen Mozes. Weliswaar alleen de mannen van boven de twintig, maar in hen worden alle anderen – vrouwen en kinderen – meegeteld, waarbij alle namen worden opgeschreven. Bij tellen gaat het niet om veel of weinig. Maar om de getelden zelf. Hoor je erbij en ben je een getelde van de Heer? In dat geval raak je niet gauw kwijt in de woestijn van het leven. Want dat kan zomaar gebeuren, dat je het zicht op God onderweg kwijtraakt en gaat dwalen. Gelukkig, elke avond telt God zijn schapen. En mist Hij je, Hij is al op zoek. Hij wil niemand kwijtraken. Ons ook niet.

MARIO216 · Berichten: 4992

Een heel zomers nummer op een dito dag:

http://www.youtube.com/watch?v=AN2WHl-93rM