alleenstaande moeders

Berichten: 4718

Wat gaat het ons trouwens aan of die moeders hun kinderen bij vaders vandaan houden?

Ze zijn ons geen verantwoording schuldig.

En dat het gebeurt.. het zij zo.

We weten niet wat er zich allemaal heeft afgespeeld bij de voordeuren.
Dus we hebben ook niet te oordelen over hoe de ouders moeten handelen.

Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Wat gaat het ons trouwens aan of die moeders hun kinderen bij vaders vandaan houden?

Ze zijn ons geen verantwoording schuldig.

En dat het gebeurt.. het zij zo.

We weten niet wat er zich allemaal heeft afgespeeld bij de voordeuren.
Dus we hebben ook niet te oordelen over hoe de ouders moeten handelen.

Tja je kunt eventueel veroordeling lezen in mijn bijdrages. Ze zijn algemeen opgeschreven en algemeen bedoeld en altijd stelt het het kind bovenaan.

Berichten: 202

ik reageer zelden op het forum, omdat ik een herhaling zie van alle dingen die ooit eerder gezegd zijn hier.
Nu even wel dus, omdat ik vind dat alleenstaande opvoeders een pluim verdienen.
Er is niemand die je aanvult, of corrigeert in de opvoeding. Je doet je best, ik ga er even vanuit dat al die alleenstaande opvoeders dat doen. Je hebt te maken met een ex. Vaak degene die op afstand ook opvoeder is, maar dat op afstand, kan nooit zo intensief zijn als wanneer je dagelijks te maken hebt met de opvoeding van je kinderen. dat is gewoonweg onmogelijk.
En om nou te zeggen dat veel moeders de vader bewust buiten spel zetten, dat zijn tegenwoordig uitzonderingen denk ik. Ik vind dat echt helemaal fout, maar je hoort steeds meer dat gescheiden ouders kiezen voor co-ouderschap.
Zeker ook geen ideale situatie voor een kind, want die heeft twee huizen, twee kamers, twee kledingkasten, twee plekken waar ze elke week met hun schoolboeken naar toe moeten verhuizen.
Wel beter voor de band met beide ouders.
Er zijn ook ouders die na de scheiding gekozen hebben voor een nieuw, ander leven, een leven met een nieuwe partner. Of een leven alleen, zonder zijn/haar gezin. Je kan als opvoeder dan nog zo je best doen om het contact met de andere ouder in stand te houden, als die ander kiest voor een tweede kans, een ander leven, dan bezorg je je kinderen elke keer weer teleurstellingen, hun kop stoten tegen de realiteit, is dat goed???

het is en blijft schipperen voor veel alleenstaande opvoeders die ergens nog een mede-ouder hebben rondlopen denk ik.
En het is en blijft lastig om in je uppie beslissingen te nemen als het gaat om van die kleine dingen....hoe laat moet je kind thuis zijn, waar laat je hem/haar naar toe gaan, hoe ga je om met pubergedrag, en hoe ga je om met die afwezige ouder, die juist die kleine dingen ontgroeit is.
Die bloedband blijft, die kan je nooit ontkennen of verbreken. wat je kind daarmee doet, dat is aan hem/haar. Dat moet je loslaten en overgeven aan de tijd. Hij/Zij is en blijft die ene papa/mama.

Berichten: 4863

Mooi stukje Wilma...!!!

Berichten: 4047

WILMA729 schreef:

Er zijn ook ouders die na de scheiding gekozen hebben voor een nieuw, ander leven, een leven met een nieuwe partner. Of een leven alleen, zonder zijn/haar gezin. Je kan als opvoeder dan nog zo je best doen om het contact met de andere ouder in stand te houden, als die ander kiest voor een tweede kans, een ander leven, dan bezorg je je kinderen elke keer weer teleurstellingen, hun kop stoten tegen de realiteit, is dat goed???

Die bloedband blijft, die kan je nooit ontkennen of verbreken. wat je kind daarmee doet, dat is aan hem/haar. Dat moet je loslaten en overgeven aan de tijd. Hij/Zij is en blijft die ene papa/mama.

wat bedoel je met de eerste alinea die ik van je heb overgenomen, wilma?
bedoel je dat een tweede kans op geluk de kinderen zou beschadigen?

wat betreft de bloedband; ik zie dat ook zo bij mijn pleegkinderen;
er moet "een draadje" zijn met de natuurlijke ouder, denk ik.
dat is gewoon nodig voor een evenwichtige ontwikkeling;
hoe dik dat draadje is, mag het (pleeg-)kind bepalen.
ik moet zeggen dat het mooi is te zien welke ontwikkelingen kinderen op die manier soms kunnen laten zien, hoe weinig ouders soms ook te bieden hebben.

Berichten: 1181

CHATULIEM619 schreef:

Toch wil ik hier een aantal dingen bij opmerken. Rust is maar betrekkelijk hoor. Wat denk je dat een kind moet verwerken als het de vader een poos niet mag zien. Dat maakt het voor het kind alleen maar moeilijker. Dan is het zijn vader kwijtgeraakt en waarom eigenlijk? Scheiden is een heel moeilijk proces, maar om de vader dan in het begin maar meteen uit te schakelen geeft nog meer emotionele schade. Als een kind zowel van de vader en moeder mag houden, kan het het allerbeste verwerken. En wat dat betreft spreek ik uit ervaring....

Ik had het hier niet over de vader niet mogen zien, maar dat de kidneren de vader niet WILLEN zien. Ik heb altijd gestimuleerd dat de kids naar hun vader toe gingen, en soms heb ik daar achteraf behoorlijk spijt van. De kinderen hadden veel eerder over alle narigheid heen kunnen zijn als ik ze niet gedwongen had om naar hun pa te gaan. Ze hadden zo de pest aan hem, en ik was dat kreng waarvan ze perse naar hun pa toe moesten.
Dat heeft het vertrouwen tussen mij en mijn kids lange tijd geschaad.

Berichten: 4097

JOLAN931 schreef:

Ik had het hier niet over de vader niet mogen zien, maar dat de kidneren de vader niet WILLEN zien. Ik heb altijd gestimuleerd dat de kids naar hun vader toe gingen, en soms heb ik daar achteraf behoorlijk spijt van. De kinderen hadden veel eerder over alle narigheid heen kunnen zijn als ik ze niet gedwongen had om naar hun pa te gaan. Ze hadden zo de pest aan hem, en ik was dat kreng waarvan ze perse naar hun pa toe moesten.
Dat heeft het vertrouwen tussen mij en mijn kids lange tijd geschaad.

Wat een zoektocht is dit toch soms... je doet in heftige situaties datgene waarvan je denkt dat het goed is. Achteraf zie je het dan beter maar ja.. dat is weer achteraf. Onvolkomen mensen in onvolkomen situaties en de hemel lijkt dan af en toe ook nog van koper. Genadige ogen naar onszelf, dat wens ik ons allemaal toe...

Berichten: 4852

WILMA729 schreef:

ik reageer zelden op het forum, omdat ik een herhaling zie van alle dingen die ooit eerder gezegd zijn hier.
Nu even wel dus, omdat ik vind dat alleenstaande opvoeders een pluim verdienen.
Er is niemand die je aanvult, of corrigeert in de opvoeding. Je doet je best, ik ga er even vanuit dat al die alleenstaande opvoeders dat doen. Je hebt te maken met een ex. Vaak degene die op afstand ook opvoeder is, maar dat op afstand, kan nooit zo intensief zijn als wanneer je dagelijks te maken hebt met de opvoeding van je kinderen. dat is gewoonweg onmogelijk.
En om nou te zeggen dat veel moeders de vader bewust buiten spel zetten, dat zijn tegenwoordig uitzonderingen denk ik. Ik vind dat echt helemaal fout, maar je hoort steeds meer dat gescheiden ouders kiezen voor co-ouderschap.
Zeker ook geen ideale situatie voor een kind, want die heeft twee huizen, twee kamers, twee kledingkasten, twee plekken waar ze elke week met hun schoolboeken naar toe moeten verhuizen.
Wel beter voor de band met beide ouders.
Er zijn ook ouders die na de scheiding gekozen hebben voor een nieuw, ander leven, een leven met een nieuwe partner. Of een leven alleen, zonder zijn/haar gezin. Je kan als opvoeder dan nog zo je best doen om het contact met de andere ouder in stand te houden, als die ander kiest voor een tweede kans, een ander leven, dan bezorg je je kinderen elke keer weer teleurstellingen, hun kop stoten tegen de realiteit, is dat goed???

het is en blijft schipperen voor veel alleenstaande opvoeders die ergens nog een mede-ouder hebben rondlopen denk ik.
En het is en blijft lastig om in je uppie beslissingen te nemen als het gaat om van die kleine dingen....hoe laat moet je kind thuis zijn, waar laat je hem/haar naar toe gaan, hoe ga je om met pubergedrag, en hoe ga je om met die afwezige ouder, die juist die kleine dingen ontgroeit is. Die bloedband blijft, die kan je nooit ontkennen of verbreken. wat je kind daarmee doet, dat is aan hem/haar. Dat moet je loslaten en overgeven aan de tijd. Hij/Zij is en blijft die ene papa/mama.

Dàt is maar net hoe je jezelf daarin opstelt.
Ik ken het uit mn eigen verleden , de kids waren in het weekend bij mij en moeder gaf instructies wat ze wel en niet moesten / mochten doen.
Nee , dat werkt niet , zij heeft haar leven , ik de mijne. Zijn de kids bij mij , dan heb ik de verantwoording , zijn ze bij hun moeder dan heeft zij haar verantwoording. Ik ga me niet bemoeien wat ze wel en niet mogen bij haar , hoe laat ze thuis moeten zijn of weet ik veel wat.
Zijn ze hier , dan is het zo laat thuis , dat doe je , dat doe je niet etc.
Spreek je over belangrijke dingen zoals schoolzaken , dat is een ander verhaal , daarin beslissen beide ouders .
Maar prive , al mogen ze bij hun moeder roken , drinken , uitgaan tot midden in de nacht of wat dan ook , haar zaken . Bij mij gelden regels waar ik me het meest happy bij voel.

Berichten: 202

@ Hannah:

Er zijn ook ouders die na de scheiding gekozen hebben voor een nieuw, ander leven, een leven met een nieuwe partner. Of een leven alleen, zonder zijn/haar gezin. Je kan als opvoeder dan nog zo je best doen om het contact met de andere ouder in stand te houden, als die ander kiest voor een tweede kans, een ander leven, dan bezorg je je kinderen elke keer weer teleurstellingen, hun kop stoten tegen de realiteit, is dat goed???

Ik bedoel hiermee dat de er ouders zijn die echt kiezen voor een ander leven. Eentje zonder kinderen.
Wanneer de kinderen dan hun vader/moeder zien, voelen ze dat ze niet meer passen in dat andere leven van die afwezige ouder.
Natuurlijk gun ik iedereen zijn /haar geluk.
Dat is dus niet wat ik hiermee wilde zeggen.

Wanneer je dan als opvoeder je best doet om juist dat contact in stand te houden,krijgen de kinderen te maken met steeds weer die afwijzing, zoekend, verlangend naar de liefde die ze zo nodig hebben van hun moeder/vader
Is dat goed?
dat bedoelde ik met bovenstaande.

Het kan dan op een gegeven moment goed zijn om als opvoeder te stoppen met bruggen bouwen. Die bloedband blijft wel, vroeg of laat komt dat vaak wel weer naar boven.

Berichten: 202

@ Visser:

Ik heb het over echt alleen opvoeden. Dus niet met bezoekregeling bij de andere ouder.
Dat alleen opvoeden valt niet altijd mee. Maar daar zullen het velen mee eens zijn.
Heel goed, je eigen regels stellen, ik denk dat kinderen daar heel flexibel in zijn, en dat best aan kunnen.