Wisten jullie dat......?

Berichten: 5407

ANNETTE792 schreef:

Ik had het verhaal van de moeder van een vriendin in mn hoofd frank, en bedacht me net dat zij inderdaad wel een jaartje of tien ouder is dan Willemijn en Zeeland Knipoog smiley

het is je vergeven...... Knipoog smiley

Berichten: 3295

Op zich ben ik het met Grace eens dat die gedenktekens aan de weg lichtelijk overdone zijn.
Aan de andere kant, kunnen nabestaanden daar een zekere troost uit putten en niet te vergeten, worden overige weggebruikers er ook weer ff bij stil gezet dat gezond instappen vanzelfsprekender is dan gezond uitstappen...

Mede doordat Nederland een nazistisch holocaustbeleid voert op abortusgebied ( 30.000 legale moorden per jaar) is de algemene mening helaas dat je over miskramen niet te veel moet treuren.
Helaas bepalen anderen nog steeds hoelang je "mag" rouwen...

Ik heb niets met een officiele lichtjesdag, als ik er behoefte aan heb, steek ik op dat moment wel een kaarsje op.
Maar iedereen is daar vrij in.

Berichten: 5407

ZEELAND736 schreef:

Ja...dat weet ik ook!!!!
Dat weet ik wel....
Daarom had ik van jouw ook een milder antwoord verwacht...
Chat, voor iedereen is het dan een missen...
En laten we vooral niet denken in termen...van meer, minder en meest..

Ieder kind...hoe klein ook was...LEVEN...

ik denk dat het zeker wel een verschil is of je een kind verliest na een miskraam van drie maanden of een kind wat ettelijke jaren geleefd heeft....Ik denk dat je dan zeker wel mag denken in termen van erger........het is ook gewoon erger.....en ik denk dat Chatuliem (vul het nu even in) bedoelt......
Maar misschien moet je dat eerst meemaken omdat verschil te kunnen voelen......

Berichten: 7231

PIETER649 schreef:

Op zich ben ik het met Grace eens dat die gedenktekens aan de weg lichtelijk overdone zijn.
Aan de andere kant, kunnen nabestaanden daar een zekere troost uit putten en niet te vergeten, worden overige weggebruikers er ook weer ff bij stil gezet dat gezond instappen vanzelfsprekender is dan gezond uitstappen...

Mede doordat Nederland een nazistisch holocaustbeleid voert op abortusgebied ( 30.000 legale moorden per jaar) is de algemene mening helaas dat je over miskramen niet te veel moet treuren.
Helaas bepalen anderen nog steeds hoelang je "mag" rouwen...

Ik heb niets met een officiele lichtjesdag, als ik er behoefte aan heb, steek ik op dat moment wel een kaarsje op.
Maar iedereen is daar vrij in.

Ik kan me vinden in je tekst, Pieter. Toch vraag ik me af wat je met die middelste paragraaf bedoelde.

Een abortus en een miskraam hebben 1 ding gemeen: het leven in de baarmoeder komt niet tot een voltooiing.

Een abortus is iets dat je (meestal) vrijwillig laat doen en een miskraam is iets wat je overkomt. Een miskraam, mijn zus had er 4 na 3 of 4 maanden zwangerschap, kan ook enkele weken voor de volledige zwangerschap plaats vinden. Dat moet dan nog verschrikkelijker zijn dan wanneer het na 3 maanden plaats vind. Desondanks blijft het een verdriet om het verlies van iets waar je erg op hoopte. Iets dat ontstaan is uit liefde en groot verlangen. Hoe lang we rouwen, om gelijk wel verlies, kunnen we ons niet laten opleggen door anderen. Ik schreef gisteren nog in een chat naar iemand: 'als ik zie dat je lang een geluk hebt, of steeds geluk hebt, moet ik je dan gaan zeggen, hou nu maar eens op met geluk hebben?'. Dat is even de zaken eens omdraaien. Het is voor de verdrietig mens al zo moeilijk dat ook nog eens anderen mensen moeten zeggen, je mag dit niet of dat niet of je moet sterker worden...

Tijdens mijn studies heb ik ook wat psychologie gehad, en dat vanuit een christelijk standpunt, denk ik, maar ons werd aangeleerd om bepaalde gevoelens gewoon toe te laten. Door verdringing schuif je iets even opzij maar het blijft zichtbaar. Nu was er eerder deze week iets op de Belgische tv waar een psychologe die net hetzelfde beweerde over het hebben van verdriet. (Het ging over een vermiste student die had besloten uit het leven te stappen.) Het verdriet moet toegelaten worden, het moet niet op commando verdwijnen. Dat kan eigenlijk ook niet hoor.

Berichten: 5057

PIETER649 schreef:

Mede doordat Nederland een nazistisch holocaustbeleid voert op abortusgebied ( 30.000 legale moorden per jaar) is de algemene mening helaas dat je over miskramen niet te veel moet treuren.
Helaas bepalen anderen nog steeds hoelang je "mag" rouwen...

Ik heb niets met een officiele lichtjesdag, als ik er behoefte aan heb, steek ik op dat moment wel een kaarsje op.
Maar iedereen is daar vrij in.

Draai het eens om Pieter. Als je na 25 jaar er nog niet overheen bent, heb je een probleem vind ik.
Als je al jaren treurt om een miskraam, hoe erg zou het niet moeten zijn om een kind te verliezen die je wel verzorgd hebt, waarvan je de stem gehoord hebt, waar je je elke dag zorgen om maakte??? Bovendien heb ik het gevoel, dat sommige mensen gewoon een gelegenheid aanpakken om aandacht te vragen. Echt verdriet heb ik begrip voor, maar bij sommige bijdragen zet ik gewoon mijn vraagtekens...

Berichten: 5407

FRANKT627 schreef:

Ik kan me vinden in je tekst, Pieter. Toch vraag ik me af wat je met die middelste paragraaf bedoelde.

Een abortus en een miskraam hebben 1 ding gemeen: het leven in de baarmoeder komt niet tot een voltooiing.

Een abortus is iets dat je (meestal) vrijwillig laat doen en een miskraam is iets wat je overkomt. Een miskraam, mijn zus had er 4 na 3 of 4 maanden zwangerschap, kan ook enkele weken voor de volledige zwangerschap plaats vinden. Dat moet dan nog verschrikkelijker zijn dan wanneer het na 3 maanden plaats vind. Desondanks blijft het een verdriet om het verlies van iets waar je erg op hoopte. Iets dat ontstaan is uit liefde en groot verlangen. Hoe lang we rouwen, om gelijk wel verlies, kunnen we ons niet laten opleggen door anderen. Ik schreef gisteren nog in een chat naar iemand: 'als ik zie dat je lang een geluk hebt, of steeds geluk hebt, moet ik je dan gaan zeggen, hou nu maar eens op met geluk hebben?'. Dat is even de zaken eens omdraaien. Het is voor de verdrietig mens al zo moeilijk dat ook nog eens anderen mensen moeten zeggen, je mag dit niet of dat niet of je moet sterker worden...

Tijdens mijn studies heb ik ook wat psychologie gehad, en dat vanuit een christelijk standpunt, denk ik, maar ons werd aangeleerd om bepaalde gevoelens gewoon toe te laten. Door verdringing schuif je iets even opzij maar het blijft zichtbaar. Nu was er eerder deze week iets op de Belgische tv waar een psychologe die net hetzelfde beweerde over het hebben van verdriet. (Het ging over een vermiste student die had besloten uit het leven te stappen.) Het verdriet moet toegelaten worden, het moet niet op commando verdwijnen. Dat kan eigenlijk ook niet hoor.

Maar de kwestie is: moet je ook in verdriet blijven hangen? Of is het iets wat af en toe voorbij komt drijven en wat jammer blijft natuurlijk maar waar je niet dramatisch meer over doet.....het hoort bij je leven en komt af en toe langs.......en in je hart blijft het uiteraard....

Berichten: 4863

Even voor alle duidelijkheid....Ik kan mijn verdriet een plaatsje geven, jazeker....En ik ""blijf er ook niet in hangen""
Het was in 1984... Zoals je zegt ja...het komt even langs..en dat mag...
Maar wat was er toen ook nog een heleboel ""mis""
Ik denk dat er 3 jaar later al veel meer ""mocht"" en ""kon"".

Zo gaf men het kindje ook geen naam....Het heette ""levenloos""
Dus heeft onze zoon ook geen naam...
En weet je...op dat moment is alles een film en wordt je geleeft( wij wel)
De begrafenisondernemer gaf je een standaardtekst in handen...

Daar heb ik later wel veel moeite mee gehad toen ik zag en hoorde hoe het wel kon...Een steen op het grafje deed""men"" niet...

Je kindje thuis opbaren...bestond niet...(wat erg)
Zelfs vastgehouden heb ik het niet....
Of ik daar nu nog om huil...Nee hoor...

Maar de woorden... of voor elke miskraam een kaarsje te branden nu wel nodig was...DAT...ging bij mij even te ver.

En kijk dat zijn dan de littekens van het leven die bij aanraking wel even pijn doen....

STREEP HUN NAAM NIET DOOR!!!!
Ze hebben bestaan...ook al was het onder mijn moederhart!!!

Berichten: 5057

ZEELAND736 schreef:

Even voor alle duidelijkheid....Ik kan mijn verdriet een plaatsje geven, jazeker....En ik ""blijf er ook niet in hangen""
Het was in 1984... Zoals je zegt ja...het komt even langs..en dat mag...
Maar wat was er toen ook nog een heleboel ""mis""
Ik denk dat er 3 jaar later al veel meer ""mocht"" en ""kon"".

Zo gaf men het kindje ook geen naam....Het heette ""levenloos""
Dus heeft onze zoon ook geen naam...
En weet je...op dat moment is alles een film en wordt je geleeft( wij wel)
De begrafenisondernemer gaf je een standaardtekst in handen...

Daar heb ik later wel veel moeite mee gehad toen ik zag en hoorde hoe het wel kon...Een steen op het grafje deed""men"" niet...

Je kindje thuis opbaren...bestond niet...(wat erg)
Zelfs vastgehouden heb ik het niet....
Of ik daar nu nog om huil...Nee hoor...

Maar de woorden... of voor elke miskraam een kaarsje te branden nu wel nodig was...DAT...ging bij mij even te ver.

En kijk dat zijn dan de littekens van het leven die bij aanraking wel even pijn doen....

STREEP HUN NAAM NIET DOOR!!!!
Ze hebben bestaan...ook al was het onder mijn moederhart!!!

Ik begrijp werkelijk niet, waarom je nu dingen oprakelt. Is dat om de ernst van je verhaal te tonen. Wil je medelijden hebben ofzo? Ik vind zo'n lichtjesdag overdreven als we alle miskramen meerekenen. Dat is mijn mening en dat blijft het ook. Net zo goed als ik het overdreven vind dat mensen boven de 50 naar een therapiegroep gaan....

Berichten: 4047

CHATULIEM619 schreef:

Ik begrijp werkelijk niet, waarom je nu dingen oprakelt. Is dat om de ernst van je verhaal te tonen. Wil je medelijden hebben ofzo? Ik vind zo'n lichtjesdag overdreven als we alle miskramen meerekenen. Dat is mijn mening en dat blijft het ook. Net zo goed als ik het overdreven vind dat mensen boven de 50 naar een therapiegroep gaan....

chatuliem, bij het lezen van je reactie schiet er een brok in mijn keel; Geschokte, onthutste smiley

@ zeeland; ik denk dat er dingen zijn in het leven, waar je toch altijd pijn blijft voelen wanneer je er aan terugdenkt.
en de ruimte die je krijgt om gebeurtenissen te verwerken maakt inderdaad uit bij het verwerkingsproces.
zelf heb ik nooit een zwangerschap meegemaakt; ik heb wel pleegkinderen weer de deur uit zien gaan, en wanneer ik aan ze denk, krampt er ook altijd nog iets in mijn hart; en dat zijn dan notabene nog niet eens mijn eigen kindjes, al houd ik niet minder van hen omdat ik hen "alleen maar" verzorgt heb.

hannah........liever ongewenst kinderloos, dan een onvoltooide zwangerschap.

Berichten: 4863

Daarom ook Hannah...om dat brok...
Daarom...is het beter dat ik niet meer reageer...

Het blijkt TOCH weer...

Voor mij is dit te teer...

Berichten: 3295

FRANKT627 schreef:

Ik kan me vinden in je tekst, Pieter. Toch vraag ik me af wat je met die middelste paragraaf bedoelde.

.

Daar bedoel ik mee dat vanwege de holocaust abortus wetgeving in de ogen van steeds meer mensen een ongeboren leven er totaal niet meer toe doet.
Het is bijna normaal geworden dat een ongeboren kind "verdwijnt" hierdoor is er in de beleving van omstanders veel minder empathie met een vrouw die een miskraam heeft gekregen.
Vaak wordt de opmerking gemaakt: " het zal wel niet goed geweest zijn en daarom afgedreven zijn, het is beter nu zo dan later met misschien wel n gehandicapt kind ofzo. Volgende keer beter!"

Aan de waarde die de ouders aan dat ongeboren leven gaven, gaat men volledig voorbij.
En dat alles mede door een wetgeving die niks beter is dan de activiteiten van Hitler, complete massamoord en genocide!
Als ik dan bedenk dat volgend jaar op 30 april ook de christelijke dames hun best weer gaan doen om blij te zwaaien naar Beatrix, de ondertekenaar van deze holocaust-wetgeving, word ik daar toch weer n bietje misselijk van...

Pieter, alle respect voor wijlen koning Boudewijn die tenminste nog principes had.

Berichten: 1117

CHATULIEM619 schreef:

Ik begrijp werkelijk niet, waarom je nu dingen oprakelt. Is dat om de ernst van je verhaal te tonen. Wil je medelijden hebben ofzo? Ik vind zo'n lichtjesdag overdreven als we alle miskramen meerekenen. Dat is mijn mening en dat blijft het ook. Net zo goed als ik het overdreven vind dat mensen boven de 50 naar een therapiegroep gaan....

Chat je gaat rond als de bekende "stier in de porceleinkast"!
Ook ik weet wat het is als je je kindje nooit levend in handen krijgt...wel die blijde verwachting had....let alsjeblieft....alsjeblieft op je woorden Chat...je bezeert zo veel mensen!!! Verraste, verbaasde smiley

Berichten: 1663

HANNAH810 schreef:

liever ongewenst kinderloos, dan een onvoltooide zwangerschap.

Mooi voorbeeld dat ieder dan naar zijn eigen ervaring invult, want ik roep precies het tegenovergestelde, ik had alle onvoltooide zwangerschappen er heel graag voor over om 3 gezonde kinderen te mogen krijgen.
ik heb er juist weer respect voor dat iemand zn kinderloosheid kan accepteren.

Berichten: 5057

ZEELAND736 schreef:

Daarom ook Hannah...om dat brok...
Daarom...is het beter dat ik niet meer reageer...

Het blijkt TOCH weer...

Voor mij is dit te teer...

Ok Zeeland, sorry, dat ik zo gereageerd heb. Ik ben niet een onmens ofzo, maar voor mij is dit ook een teer onderwerp. Ik hoop dat je mijn excuses aanvaardt...

Berichten: 2212

CHATULIEM619 schreef:

Ik begrijp werkelijk niet, waarom je nu dingen oprakelt. Is dat om de ernst van je verhaal te tonen. Wil je medelijden hebben ofzo? Ik vind zo'n lichtjesdag overdreven als we alle miskramen meerekenen. Dat is mijn mening en dat blijft het ook. Net zo goed als ik het overdreven vind dat mensen boven de 50 naar een therapiegroep gaan....

Hee hallo, hoe was jou weekend Smiley die vol vragen zit

Berichten: 5057

GERRIT084 schreef:

Hee hallo, hoe was jou weekend Smiley die vol vragen zit

Ik ben voor het eerst op visite geweest bij de ouders van mn a.s. schoonzoon. Het was gezellig...

Berichten: 1117

MARRY942 schreef:

Chat je gaat rond als de bekende "stier in de porceleinkast"!
Ook ik weet wat het is als je je kindje nooit levend in handen krijgt...wel die blijde verwachting had....let alsjeblieft....alsjeblieft op je woorden Chat...je bezeert zo veel mensen!!! Verraste, verbaasde smiley

Niet te geloven hoe mensen soms met oogkleppies oplopen!!! Verraste, verbaasde smiley

Berichten: 3599

CHATULIEM619 schreef:

Ok Zeeland, sorry, dat ik zo gereageerd heb. Ik ben niet een onmens ofzo, maar voor mij is dit ook een teer onderwerp. Ik hoop dat je mijn excuses aanvaardt...

Ik ben Zeeland wel niet, maar wil wel ff zeggen dat ik dit klasse vind van je!

Berichten: 7231

WILLEMIJN232 schreef:

Maar de kwestie is: moet je ook in verdriet blijven hangen? Daar gaat het niet om? Sommige mensen hebben problemen met diegene hoe hij of zij zijn of haar verdriet uit. Je hebt mensen die het breed willen uitsmeren en je hebt mensen die het ontkennen, liegen over het feit dat ze een verdrietig feit opliepen. Ieder mens heeft dus zijn of haar manier van verwerken. Wie bepaalt wat me moeten doen? Bepaalt dat de maatschappij dat? Bepaalt dan maar 1 persoon? Neen, die mens die gebukt gaat zal zelf wel aanvoelen wanneer het verdriet verwerkt is. Dat moet een ander echt niet gaan eisen. Dan zou het potverdorie nogal ver gekomen zijn. Verdriet is voor sommige toch zo'n hekel punt. Laat ik me zelf nog maar eens herhalen: moet je je geluks-uitingen ook na een paar weken onderdrukken??? Mag een pas bevallen moeder, ouders eigenlijk, niet trots en gelukkig zijn? Moeten ze na een bepaalde tijd maar niet meer zeggen hoe blij en gelukkig ze zijn? De ene mens doet het op een directe en de andere op een indirecte manier. Wat is beter? Wie bepaalt eigenlijk welke manier beter is? Moet ik, bijvoorbeeld, mensen die hun surrogaat HBO-opleiding (van amper enkele maanden ?) behaalde en die zich nu in de intellectuele adelstand verheven voelen en hun geluk en hun werk uitgebreid vertellen op een forum of chat vertellen zeggen dat ze niet blij en trots mogen zijn? Neen toch, hé? Soms hebben we toch allemaal zoveel goede adviezen voor de anderen...nouja, adviezen voor de anderen?

Of is het iets wat af en toe voorbij komt drijven en wat jammer blijft natuurlijk maar waar je niet dramatisch meer over doet.....het hoort bij je leven en komt af en toe langs.......en in je hart blijft het uiteraard....

Berichten: 5057

FRANKT627 schreef:

Daar gaat het niet om? Sommige mensen hebben problemen met diegene hoe hij of zij zijn of haar verdriet uit. Je hebt mensen die het breed willen uitsmeren en je hebt mensen die het ontkennen, liegen over het feit dat ze een verdrietig feit opliepen. Ieder mens heeft dus zijn of haar manier van verwerken. Wie bepaalt wat me moeten doen? Bepaalt dat de maatschappij dat? Bepaalt dan maar 1 persoon? Neen, die mens die gebukt gaat zal zelf wel aanvoelen wanneer het verdriet verwerkt is. Dat moet een ander echt niet gaan eisen. Dan zou het potverdorie nogal ver gekomen zijn. Verdriet is voor sommige toch zo'n hekel punt. Laat ik me zelf nog maar eens herhalen: moet je je geluks-uitingen ook na een paar weken onderdrukken??? Mag een pas bevallen moeder, ouders eigenlijk, niet trots en gelukkig zijn? Moeten ze na een bepaalde tijd maar niet meer zeggen hoe blij en gelukkig ze zijn? De ene mens doet het op een directe en de andere op een indirecte manier. Wat is beter? Wie bepaalt eigenlijk welke manier beter is? Moet ik, bijvoorbeeld, mensen die hun surrogaat HBO-opleiding (van amper enkele maanden ?) behaalde en die zich nu in de intellectuele adelstand verheven voelen en hun geluk en hun werk uitgebreid vertellen op een forum of chat vertellen zeggen dat ze niet blij en trots mogen zijn? Neen toch, hé? Soms hebben we toch allemaal zoveel goede adviezen voor de anderen...nouja, adviezen voor de anderen?

Mensen kunnen heel gemakkelijk hun verdriet gebruiken om aandacht te krijgen. En over het algemeen kun je heel goed het verschil zien tussen mensen bij wie het verdriet echt is en mensen die verdriet gebruiken.

Berichten: 4718

....er bij een cm etentje rare dingen onder de tafel gebeurden...

Berichten: 6369

MARISKA601 schreef:

....er bij een cm etentje rare dingen onder de tafel gebeurden...

...... Er een heer compleet van slag raakte door een opmerking van een van de vrouwen Clown smiley

Berichten: 4718

... er ook een rode keuken was in het restaurant....

Berichten: 6369

...... er bij een cm etentje rare dingen onder de tafel gebeurden
...... Er een heer compleet van slag raakte door een opmerking van een
van de vrouwen
..... er ook een rode keuken was in het restaurant
..... Degene die er niet waren veel gemist hebben?

Berichten: 7231

ERIKA129 schreef:

...... er bij een cm etentje rare dingen onder de tafel gebeurden
...... Er een heer compleet van slag raakte door een opmerking van een
van de vrouwen
..... er ook een rode keuken was in het restaurant
..... Degene die er niet waren veel gemist hebben?

...rare dingen??? Voetcontact?

Berichten: 4047

MARISKA601 schreef:

... er ook een rode keuken was in het restaurant....

ga me niet vertellen dat het een BORDEAUX RODE keuken was mariska??? Geschokte, onthutste smiley

Berichten: 7231

HANNAH810 schreef:

ga me niet vertellen dat het een BORDEAUX RODE keuken was mariska??? Geschokte, onthutste smiley

...begin weer niet hé...ik ben echt algerisch geworden aan dat woord.

Berichten: 2978

Er zit een roofvogel een muisje te plukken op mijn schutting Geschokte, onthutste smiley

Uniek moment!

Berichten: 1417

FRANKT627 schreef:

...begin weer niet hé...ik ben echt algerisch geworden aan dat woord.

alsof de rest niet meetelt, he...zo van: 'het maakt niet uit wat hoe de vent is, als-ie maar een bordeaux-rode keuken heeft' Knipoog smiley

Griffin....vanille-kleurige keuken, hoeft zich dus geen zorgen te maken

Berichten: 1117

GRIFFIN748 schreef:

alsof de rest niet meetelt, he...zo van: 'het maakt niet uit wat hoe de vent is, als-ie maar een bordeaux-rode keuken heeft' Knipoog smiley

Griffin....vanille-kleurige keuken, hoeft zich dus geen zorgen te maken

Mijn keuken is zachtgroen....maar ik ben ook geen vent he...daar ben ik voor gezakt! Verlegen lachende smiley