Moeder worden op 63-jarige leeftijd: Bijbels uit te leggen?

Berichten: 1672

BEUN656 schreef:

Ga buiten spelen bijdehand!

Nou Beun kan dat niet wat minder ...diegene die off-topic was ben jij toch?

Berichten: 7231

[quote=DINI968

Berichten: 341

Hoewel ik mezelf inmiddels té oud acht om nog kinderen te krijgen, wil ik deze vrouw toch niet veroordelen. Ik geloof dat ik zo'n beetje de enige ben hier op dit forum die er anders over denkt?
Ja, het is 'oud', 63 jaar...en ja, er is medisch technisch ingegrepen. Met het laatste heb ik al helemaal geen moeite omdat we ándere ingrepen wél toestaan, zoals donororganen willen afstaan bijvoorbeeld, of een kunsthart of ....noem maar op.
63 jaar..het is de vraag hoeveel jaren zij met elkaar in goede gezondheid mogen meemaken...en ik hoop dat ze die jaren zullen hebben. Maar..is jong zijn een garantie voor gezondheid? Ikzelf heb al ruim 10 jaar een aandoening die mij tot een ándere moeder dan 'de doorsnee' moeder maakt. Mijn kinderen moesten snel zelfstandig worden, het kon niet anders. Mocht ik dan óók geen kinderen krijgen? Tuurlijk wel, zullen jullie zeggen...maar hoe natuurlijk is dat dan nog? Wanneer men afwijkt van het gemiddelde in Nederland, zie ik direct de veroordelingen al voorbij komen en dat stoort me. 'Steek je hoofd niet uit boven het maaiveld'...want je wordt onthoofd, keihard en genadeloos.
Wat is de volgende stap? Wie bepaalt het recht op ouderschap? 'De gemiddelde Nederlander', de publieke opinie?
Ik zou liever zien dat we begrijpen dat er mensen zijn die ánders zijn dan dat gemiddelde..en we het misschien wel niet voor onszelf zouden willen, maar het toch niet veroordelen. Ik heb haar een mailtje gestuurd...en ontzettend veel geluk toegewenst.

Berichten: 5407

MARIA576 schreef:

Hoewel ik mezelf inmiddels té oud acht om nog kinderen te krijgen, wil ik deze vrouw toch niet veroordelen. Ik geloof dat ik zo'n beetje de enige ben hier op dit forum die er anders over denkt?
Ja, het is 'oud', 63 jaar...en ja, er is medisch technisch ingegrepen. Met het laatste heb ik al helemaal geen moeite omdat we ándere ingrepen wél toestaan, zoals donororganen willen afstaan bijvoorbeeld, of een kunsthart of ....noem maar op.
63 jaar..het is de vraag hoeveel jaren zij met elkaar in goede gezondheid mogen meemaken...en ik hoop dat ze die jaren zullen hebben. Maar..is jong zijn een garantie voor gezondheid? Ikzelf heb al ruim 10 jaar een aandoening die mij tot een ándere moeder dan 'de doorsnee' moeder maakt. Mijn kinderen moesten snel zelfstandig worden, het kon niet anders. Mocht ik dan óók geen kinderen krijgen? Tuurlijk wel, zullen jullie zeggen...maar hoe natuurlijk is dat dan nog? Wanneer men afwijkt van het gemiddelde in Nederland, zie ik direct de veroordelingen al voorbij komen en dat stoort me. 'Steek je hoofd niet uit boven het maaiveld'...want je wordt onthoofd, keihard en genadeloos.
Wat is de volgende stap? Wie bepaalt het recht op ouderschap? 'De gemiddelde Nederlander', de publieke opinie?
Ik zou liever zien dat we begrijpen dat er mensen zijn die ánders zijn dan dat gemiddelde..en we het misschien wel niet voor onszelf zouden willen, maar het toch niet veroordelen. Ik heb haar een mailtje gestuurd...en ontzettend veel geluk toegewenst.

Ik kan me niet in het moederschap vinden op die leeftijd, zeker niet voor het kind.........lijkt me geen gezonde situatie als je zeventien bent en je moeder tachtig.......Ik vind zelf dat je op die leeftijd oma moet(mag) zijn .
Maar ik vraag me nu wel af waarom er zo'n ophef over is? Mannen hebben toch ook zoals ze dat noemen "een tweede leg"?
Er zijn ook mannen van 70 die nog vader worden?

En over het medisch ingrijpen? Tja, we willen ook wel een donornier of een donorhart als dat zo uitkomt......je hoort praktisch nooit dat mensen dat niet willen om ethische redenen, dus als je leven in gevaar is ligt de norm anders????? Eigenlijk wel een boeiende discussie.....
En dit zat ik allemaal te bedenken op een prachte lentedag....... Verraste, verbaasde smiley

Berichten: 200

Wat hier gesteld wordt over de onvruchtbaarheid van Sara en Elisabeth heeft misschien een totaal andere oorzaak. In de joodse wet staat dat een man pas gemeenschap met zijn vrouw mag hebben na haar reinigingsbad, de mikwa,
en dat kon de vrouw pas nemen nadat ze 10 dagen geen bloed meer had gevloeid.
Dit werd gecontroleerd met een witte doek. De meeste vrouwen kunnen dan op dag 14, de meest vruchtbare dag in de cyclus, weer gemeenschap hebben.Meestal had de man na 14 dagen ook geen bezwaar.............. Had je echter de pech om een lange menstruatie te hebben dan kon dat dus zomaar betekenen dat de vruchtbare periode voorbij was. Er zijn nu orthodoxe vrouwen aan het proberen om hier verandering in te brengen maar de rabbijnen werken nog niet erg hard mee.

Berichten: 5057

DINI968 schreef:

Wat hier gesteld wordt over de onvruchtbaarheid van Sara en Elisabeth heeft misschien een totaal andere oorzaak. In de joodse wet staat dat een man pas gemeenschap met zijn vrouw mag hebben na haar reinigingsbad, de mikwa,
en dat kon de vrouw pas nemen nadat ze 10 dagen geen bloed meer had gevloeid.
Dit werd gecontroleerd met een witte doek. De meeste vrouwen kunnen dan op dag 14, de meest vruchtbare dag in de cyclus, weer gemeenschap hebben.Meestal had de man na 14 dagen ook geen bezwaar.............. Had je echter de pech om een lange menstruatie te hebben dan kon dat dus zomaar betekenen dat de vruchtbare periode voorbij was. Er zijn nu orthodoxe vrouwen aan het proberen om hier verandering in te brengen maar de rabbijnen werken nog niet erg hard mee.

Sara leefde nog in de tijd, dat de wet van Mozes, dus ook de reinigngswetten nog niet bekend was gemaakt aan de joden.

Berichten: 788

MARIA576 schreef:

Hoewel ik mezelf inmiddels té oud acht om nog kinderen te krijgen, wil ik deze vrouw toch niet veroordelen. Ik geloof dat ik zo'n beetje de enige ben hier op dit forum die er anders over denkt?
Ja, het is 'oud', 63 jaar...en ja, er is medisch technisch ingegrepen. Met het laatste heb ik al helemaal geen moeite omdat we ándere ingrepen wél toestaan, zoals donororganen willen afstaan bijvoorbeeld, of een kunsthart of ....noem maar op.
63 jaar..het is de vraag hoeveel jaren zij met elkaar in goede gezondheid mogen meemaken...en ik hoop dat ze die jaren zullen hebben. Maar..is jong zijn een garantie voor gezondheid? Ikzelf heb al ruim 10 jaar een aandoening die mij tot een ándere moeder dan 'de doorsnee' moeder maakt. Mijn kinderen moesten snel zelfstandig worden, het kon niet anders. Mocht ik dan óók geen kinderen krijgen? Tuurlijk wel, zullen jullie zeggen...maar hoe natuurlijk is dat dan nog? Wanneer men afwijkt van het gemiddelde in Nederland, zie ik direct de veroordelingen al voorbij komen en dat stoort me. 'Steek je hoofd niet uit boven het maaiveld'...want je wordt onthoofd, keihard en genadeloos.
Wat is de volgende stap? Wie bepaalt het recht op ouderschap? 'De gemiddelde Nederlander', de publieke opinie?
Ik zou liever zien dat we begrijpen dat er mensen zijn die ánders zijn dan dat gemiddelde..en we het misschien wel niet voor onszelf zouden willen, maar het toch niet veroordelen. Ik heb haar een mailtje gestuurd...en ontzettend veel geluk toegewenst.

Maria, een donororgaan wordt wel gegeven, ingeplant bij mensen wiens leven in gevaar is.
Dit vind ik toch een gans andere situatie dan op leeftijd van 63 jaar zwanger worden en zo je kind zijn leven in gevaar brengen! Want die kans bestaat wel reëel op zo'n leeftijd.
Ik kan begrijpen dat je er anders tegenaan kijkt, maar ik vermoed dat jij als jonge moeder ook nog geen besef had van welke aandoening je zou treffen.
Als we denken aan wat ons kan overkomen voor onze kinderen volwassen zijn moet niemand aan kinderen beginnen want niemand is vrijgesteld voor ziekte en problemen. Toch vind ik dat je de problemen niet moet gaan zoeken, zoals deze vrouw eigenlijk wel gedaan heeft! Hopelijk voor haar maar vooral voor het kind blijft alles inderdaad goed!

Berichten: 2109

MARYLIEN613 schreef:

Maria, een donororgaan wordt wel gegeven, ingeplant bij mensen wiens leven in gevaar is.
Dit vind ik toch een gans andere situatie dan op leeftijd van 63 jaar zwanger worden en zo je kind zijn leven in gevaar brengen! Want die kans bestaat wel reëel op zo'n leeftijd.
Ik kan begrijpen dat je er anders tegenaan kijkt, maar ik vermoed dat jij als jonge moeder ook nog geen besef had van welke aandoening je zou treffen.
Als we denken aan wat ons kan overkomen voor onze kinderen volwassen zijn moet niemand aan kinderen beginnen want niemand is vrijgesteld voor ziekte en problemen. Toch vind ik dat je de problemen niet moet gaan zoeken, zoals deze vrouw eigenlijk wel gedaan heeft! Hopelijk voor haar maar vooral voor het kind blijft alles inderdaad goed!

Daar wil ik Does even op reageren Knipoog smiley

Je zegt dat je vermoed dat Maria als jongen moeder nog geen besef had van haar aandoening....
Wel ik wist waar ik aan begon,
2 jaar voor mijn eerste zwangerschap heb ik een ernstig auto onegluk gehad en oa men bekken op 6 plaatsen gebroken gehad,
Ik zeg oa omdat de waslijst nog al groot word om te plaatsen Clown smiley

Maar ik heb nog wel 2 kindjes gekregen.... En ookal was de eerste geheel niet gepland omdat ik mede door het ongeluk nooit geen kindjes zou kunnen krijgen, en ik wist wat een aanslag het op mijn lijf zou hebben,
Heb ik er nooit aan getwijfeld, En ja ik kan minder dan andere moeders en ja soms baal ik giga van mijn beperkt zijn en het minder kunnen,
En ook mijn kinderen moesten snelller dingen leren dan andere kindjes omdat ik een aantal dingen niet kan en kon.
Maar ik denk niet dat ze er minder door geworden zijn, En ik heb ook absoluut geen spijt van men kids, Ben een mega trotse mama Lachende smiley

Ook met men beperkingen Knipoog smiley

Dus tja als ik dan zo het stukje van Maria lees, dan denk ik idd oordelen we niet vaak te snel??
Want er zullen ook genoeg mensen zijn geweest en misschien nog wel zijn die het onverantwoord vonden dat ik aan kindjes begon.

Berichten: 788

HENK710 schreef:

Daar wil ik Does even op reageren Knipoog smiley

Je zegt dat je vermoed dat Maria als jongen moeder nog geen besef had van haar aandoening....
Wel ik wist waar ik aan begon,
2 jaar voor mijn eerste zwangerschap heb ik een ernstig auto onegluk gehad en oa men bekken op 6 plaatsen gebroken gehad,
Ik zeg oa omdat de waslijst nog al groot word om te plaatsen Clown smiley

Maar ik heb nog wel 2 kindjes gekregen.... En ookal was de eerste geheel niet gepland omdat ik mede door het ongeluk nooit geen kindjes zou kunnen krijgen, en ik wist wat een aanslag het op mijn lijf zou hebben,
Heb ik er nooit aan getwijfeld, En ja ik kan minder dan andere moeders en ja soms baal ik giga van mijn beperkt zijn en het minder kunnen,
En ook mijn kinderen moesten snelller dingen leren dan andere kindjes omdat ik een aantal dingen niet kan en kon.
Maar ik denk niet dat ze er minder door geworden zijn, En ik heb ook absoluut geen spijt van men kids, Ben een mega trotse mama Lachende smiley

Ook met men beperkingen Knipoog smiley

Dus tja als ik dan zo het stukje van Maria lees, dan denk ik idd oordelen we niet vaak te snel??
Want er zullen ook genoeg mensen zijn geweest en misschien nog wel zijn die het onverantwoord vonden dat ik aan kindjes begon.

Does, toch vind ik dit anders, wil zeggen, neen is niet onverantwoord van jou!
Zal er graag morgen verder op reageren maar moet nu ..........

Berichten: 2113

SUSANNAH475 schreef:

Oeps, ik vind dat je met die stelling wel erg ver gaat hoor.
Dat kind wat geboren is kan er toch niks aan doen dat die moeder daarvoor kiest...???
Volgens mij zijn alle kinderen bij God welkom, het kan alleen zo zijn dat het niet op een verantwoordelijke manier (en/ of natuurlijke manier) verwekt is, zoals hier en dat is m.i. idd. niet de manier.

Even een kanttekening bij mijn eerder geplaatste reactie...
Er zijn stellen (man/vrouw) die op de natuurlijke manier geen kinderen kunnen krijgen, waarbij het soms wel lukt om buiten de normaal gesproken manier wel kinderen te krijgen... bijv. via kunstmatige inseminatie... als het zaad afkomstig is van de man van het stel is dit misschien geen natuurlijke manier te noemen, toch denk ik dat stellen, die jonger zijn dan 50 jaar en op deze manier toch een kind kunnen krijgen dat dit kan/ mogelijk moet zijn. Ook op deze manier kan het dan door meer medische kennis/ inzicht m.i. een geschenk van God zijn...

Berichten: 341

MARYLIEN613 schreef:

Maria, een donororgaan wordt wel gegeven, ingeplant bij mensen wiens leven in gevaar is.
Dit vind ik toch een gans andere situatie dan op leeftijd van 63 jaar zwanger worden en zo je kind zijn leven in gevaar brengen! Want die kans bestaat wel reëel op zo'n leeftijd.
Ik kan begrijpen dat je er anders tegenaan kijkt, maar ik vermoed dat jij als jonge moeder ook nog geen besef had van welke aandoening je zou treffen.
Als we denken aan wat ons kan overkomen voor onze kinderen volwassen zijn moet niemand aan kinderen beginnen want niemand is vrijgesteld voor ziekte en problemen. Toch vind ik dat je de problemen niet moet gaan zoeken, zoals deze vrouw eigenlijk wel gedaan heeft! Hopelijk voor haar maar vooral voor het kind blijft alles inderdaad goed!

Marilyn, mijn aandoening bestaat al zolang als ik kinderen heb...maakt dat nu opeens alles anders? Ik wil nog verder gaan: volgens mensen uit mijn directe omgeving mocht ik NOOIT aan kinderen beginnen...omdat er veel verstandelijk beperkte mensen bij mij in de familie voorkomen. De kans dat ik ze óók zou krijgen was 50%. Daarbij...heb ik óók nog eens een nier afgestaan aan een familielid en mocht ik daarna geen kinderen meer krijgen.....wéér niet geluisterd en toch nog een kind gekregen. Oeps...??!! Ik ben gezegend met gezonde kinderen en ik ben blij dat ik NIET geluisterd heb naar de 'wijze raad' van artsen en mensen om mij heen. Nee, ik wil hier zeker geen demonstratie geven van 'eigenwijs gedrag' (alhoewel ik dat wél ben! Knipoog smiley

) maar hiermee zeggen dat ik op grond van mijn hart/hoofd tot deze beslissingen ben gekomen en ik durf gerust te zeggen dat de kinderen en ik gezegend zijn. Dan nog iets? Is het reeël om te spreken van een 'zorgeloze jeugd'? Ja, we willen het heel erg graag...maar hoe is het in werkelijkheid? Ziekte, dood, echtscheiding, huiselijk geweld of zelfs onverschilligheid t.a.v de kinderen, carriëre maken (wat soms ten koste gaat van de kinderen) drugs of alcohol...de lijst is eindeloos. Soms overkomt het je: iets naars en moet je er met elkaar mee zien te leven...en dat lukt vaak ook nog! En soms...'kiest' een ouder, door wat voor reden dan ook, voor een verkeerde weg ....zelfs als er kinderen zijn. Dus wat mij betreft....? Denk ik dat iedereen naar hart én hoofd moet luisteren...en los van 'de publieke opinie' moet (durven) kiezen.
We oordelen over iemand met een hoge leeftijd..maar zien we de rest dan door de vingers? Waar trekken we met elkaar de grens, en nogmaals: wie bepaalt dat?

Berichten: 788

@Does en @Maria (en uiteraard a wie dit wil lezen)

ja wordt moeilijk hé,
Ik kan toch zomaar niet goedkeuren dat iemand van boven de 60 bewust kiest voor kinderen!
Heb al van alles gezien, van zwangerschapsintoxicaties met dood van kindje tot gevolg en met gevolg van blijvend hartfalen voor de moeder,
van zware aangeboren hartafwijkingen waarbij het kindje na meerdere operaties niet kan overleven,
deze week nog een vrij jonge man, spastisch en geretardeerd.........pas goed ontdekt in kleuterjaren maar oorsprong staat gedocumenteerd in moeilijke bevalling (hetgeen meer kan voorkomen bij oudere moeders dan op normale jongere leeftijd),

kan ik die vrouw haar kinderwens begrijpen? ja uiteraard!
maar is het niet zo dat wij soms vaker eens wens naast ons moeten neerleggen ook al is het met veel pijn en verdriet?
Hoorde gisteren in het nieuws nog een 60-plus vrouw die enkele jaren terug een tweeling kreeg (ook via IVF) die wel al gestorven is terwijl de kindjes nog kleuter waren.......ja het is waar, een jonge moeder kan ook ziek worden en sterven of verongelukken,
maar hoe ouder hoe groter de kans en zoiets probeer je als moeder toch te vermijden!

Beoordeel ik die vrouw? ja waarschijnlijk wel hé.....
Mocht die vrouw nu op natuurlijke wijze zwanger geworden zijn, zou ik zeggen ongelooflijk maar zeker een Zegen van God!
maar het was niets natuurlijk hier...............

wil hier niemand mee kwetsen!
sorry indien ik jullie kwetste,
was en is de bedoeling niet maar dat weten jullie hopelijk wel Knipoog smiley

Berichten: 1464

iets beoordelen of veroordelen is een groot verschil
maar sommigen zien hier een beoordeling vaak als een veroordeling
naar mijn beoordeling vind ik het niet gezond om net als in dit geval op 63 jarige leeftijd aan een kind te beginnen,om medische en etnische redenen
ik ben zelf een oudere moeder en kreeg mijn kinderen op 42 en 43 jarige leeftijd dit was voor mij een uiterste grens en ondanks dat we bij een gynacoloog liepen mocht ik mijn kinderen op natuurlijke wijze krijgen.
maar als ik nu terug kijk en ik zou mijn leven opnieuw kunnen doen dan zou ik er nooit meer voor kiezen om na mijn 40e aan kinderen te beginnen,
en natuurlijk wil ik mijn kinderen nooit kwijt en ben ik zeer gezegend met hen,maar toch is het al stukken zwaarder als ik het vergelijk met iets jongere moeders die vaak lichamelijk toch meer spankracht hebben.
zelf heb ik ook een oudere moeder gehad en dat was ook wel eens lastig als ik eerlijk ben.
dus ik kan me heel goed voorstellen dat het straks echt niet zo leuk is voor dat kind met een moeder die de leeftijd van een oma heeft.
toen ik mijn haar niet verfde kreeg mijn dochter al regelmatig te horen of ze met haar oma was ,dit is echt niet leuk voor kids en ze werd er dan ook behoorlijk tureluurs van dat mensen zo dachten en enkel naar me grijze haren keken.het kind zal m.i.z. dan ook niet altijd gelukkig zijn met zo'n oude moeder die haar op 63 jarige leeftijd baarde .ik vind het dan ook best wel egoistisch van die vrouw omdat ze zo graag een kind wilde en vraag me idd dan af of ze ook aan de toekomst van dit kind gedacht heeft.ik heb het er dus niet over of dit kind wel of geen liefde krijgt want dat zal heus wel mag ik aannemen.

Berichten: 2215

GRACE585 schreef:

iets beoordelen of veroordelen is een groot verschil
maar sommigen zien hier een beoordeleing vaak als een veroordeling

Zo denk ik er ook over. Ik vind het jammer, dat Maria de reacties zo interpreteert. Iedereen mag zijn mening hebben, wat nog geen veroordeling hoeft te zijn.

Berichten: 1309

TINK100 schreef:

hallo allemaal,
Ik heb zeer ernstige bedenkingen over het krijgen van kinderen op zo'n hoge leeftijd..... niet zo zeer om het beeld wat je oproept( is het je oma, nee mijn moeder, of wat als jij sterft voordat je kind groot is), maar meer omdat God het juist vond om een grens te stellen aan het menselijk lichaam. Als Hij had gewild dat we tot op hoge leeftijd kinderen zouden krijgen, dan had God ons dat wel gegeven. Wat ik me afvraag, waarom is die grens er? mannen kunnen wél tot op hoge leeftijd voor nageslacht zorgen, waarom? Is er iemnand die mij dat kan uitleggen?

Tja ik geloof dat hier niet direct iets over in de Bijbel staat (wie het wel weet vult me maar aan), maar misschien volstaat logisch nadenken hier wel gewoon. Let's face it: wat moet een man doen om voor nageslacht te zorgen... en wat moet een vrouw doen om voor nageslacht te zorgen... Juist beiden hebben gemeenschap.. Als God het wil en er vervolgens een zwangerschap ontstaat, is de vrouw 9 maanden zwanger, hormonen gieren door het lijf, moet vervolgens "even" bevallen.. daarna nog meer hormonen door het lijf.. tot het hele lichaam weer is uitgezwangerd, wat gemiddeld ook 9 maanden duurt + de periode waarin borstvoeding is gegeven.

Kortom: fysiek gezien is het zorgen voor nageslacht voor een vrouw gewoon zwaarder dan voor een man. En nee hoor.. ik bedoel daarmee niet dat wij vrouwen zielig zijn ofzo. Maar ik kan me voorstellen dat God juist daarom voor vrouwen een leeftijdsgrens heeft getrokken die vele malen lager ligt dan die van de man. Volgens mij heeft God daar hele goede bedoelingen mee gehad.

En terwijl ik dit schrijf, bekruipt me toch weer een heel dubbel, bijna verdrietig gevoel als ik denk aan mijn broer en mijn allerbeste vriendin. Leg hen maar eens uit dat het een bedoeling heeft gehad dat ze ongewenst kinderloos zijn gebleven... Mij vriendin is vijf keer zwanger geweest dankzij medisch ingrijpen.. maar helaas is het alle vijf keer uitgedraaid op een miskraam... sorry, maar dan kan ik niet zeggen dat dit een bedoeling heeft hoor.. dan kan ik alleen maar een arm om haar heen slaan, meehuilen en zeggen dat ik er ook geen snars van begrijp, maar wel weet dat God haar verdriet kent en haar graag wil troosten... zelf voelt ze dat even niet meer... De pogingen zijn nu opgegeven, maar de pijn, het verdriet en het onbegrip zijn nog vers.

Berichten: 2113

LISA610 schreef:

Tja ik geloof dat hier niet direct iets over in de Bijbel staat (wie het wel weet vult me maar aan), maar misschien volstaat logisch nadenken hier wel gewoon. Let's face it: wat moet een man doen om voor nageslacht te zorgen... en wat moet een vrouw doen om voor nageslacht te zorgen... Juist beiden hebben gemeenschap.. Als God het wil en er vervolgens een zwangerschap ontstaat, is de vrouw 9 maanden zwanger, hormonen gieren door het lijf, moet vervolgens "even" bevallen.. daarna nog meer hormonen door het lijf.. tot het hele lichaam weer is uitgezwangerd, wat gemiddeld ook 9 maanden duurt + de periode waarin borstvoeding is gegeven.

Kortom: fysiek gezien is het zorgen voor nageslacht voor een vrouw gewoon zwaarder dan voor een man. En nee hoor.. ik bedoel daarmee niet dat wij vrouwen zielig zijn ofzo. Maar ik kan me voorstellen dat God juist daarom voor vrouwen een leeftijdsgrens heeft getrokken die vele malen lager ligt dan die van de man. Volgens mij heeft God daar hele goede bedoelingen mee gehad.

En terwijl ik dit schrijf, bekruipt me toch weer een heel dubbel, bijna verdrietig gevoel als ik denk aan mijn broer en mijn allerbeste vriendin. Leg hen maar eens uit dat het een bedoeling heeft gehad dat ze ongewenst kinderloos zijn gebleven... Mij vriendin is vijf keer zwanger geweest dankzij medisch ingrijpen.. maar helaas is het alle vijf keer uitgedraaid op een miskraam... sorry, maar dan kan ik niet zeggen dat dit een bedoeling heeft hoor.. dan kan ik alleen maar een arm om haar heen slaan, meehuilen en zeggen dat ik er ook geen snars van begrijp, maar wel weet dat God haar verdriet kent en haar graag wil troosten... zelf voelt ze dat even niet meer... De pogingen zijn nu opgegeven, maar de pijn, het verdriet en het onbegrip zijn nog vers.

hehe, dat mis ik nou zo in dat hele verhaal...
"God die er een bedoeling mee zou hebben" ? nou, ik geloof echt niet dat je dat in alle gevallen zo kunt stellen.
Ik had zelf heel graag kinderen gewild... maar de omstandigheden waren nu eenmaal zo dat de tijd ervoor niet goed was... en nu de tijd wel goed zou zijn, ben ik eigenlijk al te oud... (bovendien ben ik van mening dat een kind recht heeft op zowel een moeder als een vader, en vind ik een goede relatie belangrijker als het krijgen van een kind).
En idd. Lisa, ik geloof ook dat God hierin met een mens meevoelt... degene troost. Hij weet immers als geen ander hoe dat gemis is.

Het moeilijkste om te horen vind ik als mensen om je heen zeggen dat het Gods bedoeling zou zijn...
Ik vergelijk het wel eens met Jozef, die in de put is gegooid. Niet God maar Josef broers gooiden hem in de put, ook al deed God het meewerken ten goede, dat wel... en zo geloof ik ook dat gebeurtenissen niet altijd de bedoeling zijn... maar dat God wel zorgt voor een goede afloop, en onder goede afloop versta ik dan niet een mooie auto, een koophuis en een hoop geld, maar dat je als mens daar terechtkomt waar je tot je recht komt, zoals God je heeft bedoeld.

Berichten: 1309

SUSANNAH475 schreef:

hehe, dat mis ik nou zo in dat hele verhaal...
"God die er een bedoeling mee zou hebben" ? nou, ik geloof echt niet dat je dat in alle gevallen zo kunt stellen.
Ik had zelf heel graag kinderen gewild... maar de omstandigheden waren nu eenmaal zo dat de tijd ervoor niet goed was... en nu de tijd wel goed zou zijn, ben ik eigenlijk al te oud... (bovendien ben ik van mening dat een kind recht heeft op zowel een moeder als een vader, en vind ik een goede relatie belangrijker als het krijgen van een kind).
En idd. Lisa, ik geloof ook dat God hierin met een mens meevoelt... degene troost. Hij weet immers als geen ander hoe dat gemis is.

Het moeilijkste om te horen vind ik als mensen om je heen zeggen dat het Gods bedoeling zou zijn...
Ik vergelijk het wel eens met Jozef, die in de put is gegooid. Niet God maar Josef broers gooiden hem in de put, ook al deed God het meewerken ten goede, dat wel... en zo geloof ik ook dat gebeurtenissen niet altijd de bedoeling zijn... maar dat God wel zorgt voor een goede afloop, en onder goede afloop versta ik dan niet een mooie auto, een koophuis en een hoop geld, maar dat je als mens daar terechtkomt waar je tot je recht komt, zoals God je heeft bedoeld.

Mooi gezegd Suus. Ik geloof ook niet dat God er een bedoeling mee heeft dat mensen ongewenst kinderloos blijven en ja, ik vertrouw er ook helemaal op dat Hij het zal laten meewerken ten goede.

Wel meen ik dat God er een bedoeling mee heeft gehad dat vrouwen op oudere leeft normaal gesproken vanaf een jaar of 50 in de overgang komen en uiteindelijk dus geen kinderen meer kunnen baren, in tegenstelling tot mannen die veel langer in staat zijn om kinderen te verwekken. Ik denk dat dit alles te maken heeft met de belasting van het lichaam van de vrouw bij zwangerschap en bevalling. Juist daarom heb ik sterk mijn twijfels bij IVF-behandelingen voor vrouwen die de 50 zijn gepasseerd en door de overgang heen zijn. Ons lichaam is hier immers feitelijk niet op gebouwd, dan zouden vrouwen immers net als mannen tot op hun zeventigste kinderen kunnen krijgen. En ja, er zijn uitzonderingen op die regel, ook in de Bijbel. Maar laten we niet vergeten dat het de uitzonderingen zijn die de regel bevestigen... Knipoog smiley

Berichten: 4852

Hoezo verward?

DE MOEDER VAN 63

Door gebruik te maken van alle nieuwe technologieën met betrekking tot de vruchtbaarheid lukte het een 62 - jarige vrouw zwanger te raken en een gezonde baby te baren.
Toen ze thuis kwam uit het ziekenhuis kwamen natuurlijk haar vriendinnen supernieuwsgierig op bezoek.
Mag ik de baby zien? vroeg één van hen.
Nog niet, antwoorde de kersverse moeder, straks.
Na een half uur vroeg de andere vriendin :"Mogen we nu de baby zien?"
Nog niet , zei de moeder.
Nadat opnieuw een paar minuten waren verstreken vroegen ze weer "mogen we nu de baby zien"?
Nee antwoorde de moeder.
De vriendinnen werden erg ongeduldig en ze zeiden : "Zeg, we zijn moe van het wachten , wanneer kunnen we nu eindelijk eens de baby bewonderen"?
ZODRA HIJ HUILT was het antwoord. Zodra hij huilt????vroegen de vriendinnen, waarom moeten we wachten tot da manneke begint te huilen?
Zegt de moeder: OMDAT IK VERGETEN BEN WAAR IK HEM GELEGD HEB.

Berichten: 2463

VISSER278 schreef:

Hoezo verward?

DE MOEDER VAN 63

Door gebruik te maken van alle nieuwe technologieën met betrekking tot de vruchtbaarheid lukte het een 62 - jarige vrouw zwanger te raken en een gezonde baby te baren.
Toen ze thuis kwam uit het ziekenhuis kwamen natuurlijk haar vriendinnen supernieuwsgierig op bezoek.
Mag ik de baby zien? vroeg één van hen.
Nog niet, antwoorde de kersverse moeder, straks.
Na een half uur vroeg de andere vriendin :"Mogen we nu de baby zien?"
Nog niet , zei de moeder.
Nadat opnieuw een paar minuten waren verstreken vroegen ze weer "mogen we nu de baby zien"?
Nee antwoorde de moeder.
De vriendinnen werden erg ongeduldig en ze zeiden : "Zeg, we zijn moe van het wachten , wanneer kunnen we nu eindelijk eens de baby bewonderen"?
ZODRA HIJ HUILT was het antwoord. Zodra hij huilt????vroegen de vriendinnen, waarom moeten we wachten tot da manneke begint te huilen?
Zegt de moeder: OMDAT IK VERGETEN BEN WAAR IK HEM GELEGD HEB.

SUPER !!!

Toch vegeten vaders / moeders wel eens hun kinderen, met gevolgen die heel ernstig kunnen zijn. Aan de leeftijd zal het bij deze ouders niet gelegen hebben ....

http://zwanger.blog.nl/bizar/2009/06/22/vader-vergeet-baby-gestorven-uitdroging-kessel-lo-onderweg-naar-creche

http://zwanger.blog.nl/bizar/2010/06/18/baby-bezweken-in-snikhete-auto-dood-overleden-warmte-zon

Berichten: 101

Cross, is dit verhaal echt?
Wat ik wel weet, is dat het twee kanten heeft. Aan de ene kan kan ik begrijpen dat een vrouw die nooit een kind heeft gehad een sterk verlangen kan hebben naar een kind, zo erg dat zij alles doet om een kind te krijgen. Zij kan dan niet goed mee denken, wat de gevolgen kunnen zijn, zowel voor als voor het kind. Voor haa, haar gezondheid en hoelang mag ze leven? En voor het kind, zo'n oude moeder. Kan al vroeg moederloos worden. Het risico is te groot. Maar wie ben ik, ik heb de genade vijf gezonde kinderen te hebben.

Berichten: 2463

MAUREEN217 schreef:

Cross, is dit verhaal echt?
Wat ik wel weet, is dat het twee kanten heeft. Aan de ene kan kan ik begrijpen dat een vrouw die nooit een kind heeft gehad een sterk verlangen kan hebben naar een kind, zo erg dat zij alles doet om een kind te krijgen. Zij kan dan niet goed mee denken, wat de gevolgen kunnen zijn, zowel voor als voor het kind. Voor haa, haar gezondheid en hoelang mag ze leven? En voor het kind, zo'n oude moeder. Kan al vroeg moederloos worden. Het risico is te groot. Maar wie ben ik, ik heb de genade vijf gezonde kinderen te hebben.

Ja, dit verhaal is echt, een maand of 2 maand geleden dacht ik.