Waar bent U Heer?

Berichten: 919

CARIN303 schreef:

Dank je, ik weet het ook wel hoor maar ohoh......die eigenwijze tr..die ik soms ben,selluf doen hè Knipoog smiley

Ik moet vaak denken aan een regel uit een liedje dat ik vroeger op de kleuterschool leerde;
Ik ben een kind
door God bemind
en tot geluk geschapen.

Als ik daaraan denk, houd ik direct mn mond!

Jonathan en kinderen, gecondoleerd en heel veel sterkte en kracht toegewenst voor de begrafenis.
We zullen aan jullie denken in de Gebedsroom.

Warme groetjes van Martha en Eva.

Berichten: 919

TESSYBEAR731 schreef:

Vandaag in de kerk werd er gesproken over die momenten in ons leven dat we God heel even kwijt zijn...
We worden zo opgeslokt door de chaos van het leven, dat we (onbedoeld) Hem uit het zicht verliezen en ons ineens helemaal alleen kunnen voelen.
Menig maal vragen we ons dan ook af:

"Here God, waar bent U...nu ik het zo moeilijk heb?!"

Zoals wel vaker werden mensen die dit op dit moment ervaren naar voren uitgenodigd, om daar aan het altaar neer te knielen en te bidden.
In het midden van die, naar mijn verbazing, toch wel hele grote groep knielde een moeder neer met haar zoontje. Een leuk klein guitig jochie van hooguit een jaar of drie, met speen in zen mond...En terwijl zijn moeder met haar hoofd naar beneden aan het bidden was, zat het jongetje nieuwsgierig om zich heen te kijken naar al die mensen die zijn kant op zaten te staren. Plotseling zag het jochie zijn moeder daar weer voor hem zitten, inmiddels snikkend van verdriet! Voorzichtig lag het jochie zijn kleine handje op haar hoofd en begon gemoedelijk over haar bol te aaien...ik kon mezelf er niet van weerhouden om te denken "Daar is Hij, vrouw...daar is God, door jouw kindje heen steekt Hij een hand uit om te troosten"...

Niet veel later kwam er een andere vrouw het podium op...ze had toch wel zoiets wonderlijks meegemaakt deze week! Na vorig weekend naar een pinksterconferentie geweest te zijn ergens in de buurt van Zwolle was er, geheel buiten hun schuld om, een man op de fiets met een enorme gang tegen de auto geklapt. De man bleek al snel zwaar gewond te zijn en totaal geen gevoel meer te hebben in zijn voeten.
Tegen de tijd dat de ambulance wegreed was bekend gemaakt dat de man op zijn minst beide benen gebroken had, en hoogstwaarschijnlijk een dwarsleasie! De hele groep daar nog aanwezige kerkgangers sloeg meteen aan het bidden voor hem.
De volgende dag bleek dat de man, na het nemen van 32 foto's waarop meerdere breuken en anderzijdse problemen zichtbaar waren geworden, tijdens het maken van een scan ineens had ervaren dat zijn benen en zijn rug helemaal gingen gloeien en...je raad het vast al...er was niets meer te zien, behalve een gebroken knie...en ik dacht "Wow! Hallelujah"

Aan het einde van de dienst...kwam er een jong stel naar voren. Allebei begin twintig, net een maand getrouwd...
en hij vertelde, hoe hij al drie jaar gevochten had tegen lymfeklierkanker en al twee keer genezen was verklaard. De laatste keer een maand voor hun huwelijk, Hallelujah!
Maar afgelopen week hadden ze te horen gekregen dat er uitzaaiingen
gevonden zijn in o.a. lever en nieren...
En ik betrapte mezelf erop dat ik dacht: "Ja Heer, waar bent U nu?
Zo'n jong mens, net getrouwd en dan zulk nieuws te horen krijgen, dat màg toch gewoon niet?! Dat kunt U niet toestaan!"
Hij vertelde hoe hij er eigenlijk geen zin meer in heeft om weer die medische molen in te gaan, weer die strijd aan te gaan...
Hoe groot bleek zijn eigen geloof te zijn toen hij vertelde dat hij gebed als eerste medicijn wilde gebruiken. Hij vroeg de hele gemeente om voor hem te bidden, omdat hij vertrouwt op de Heer en in dat gebed gelooft.
Wie ben ik dan om dat te veroordelen? Maar toch ging ik met gemengde gevoelens weer naar huis...want waar hebben we anders dokters voor?

En ineens realiseerde ik me, hoe snel je Hem inderdaad uit het oog verliest...want is Zijn macht niet veel groter dan die van alle dokters in de wereld bij elkaar?
Maar soms denken we het zelf gewoon veel beter te weten, en doen we wat we zelf denken dat goed is...ook al weten we diep van binnen dat we beter zouden kunnen vertrouwen. En voordat we het door hebben, zijn we bij Hem vandaan gegaan en vragen we "Heer, waar bent U nu?"

Is dit herkenbaar? En zo ja, hoe gaan jullie er mee om...wat doe je, als je jezelf erop betrapt dat je je afvraagt: "Heer, ik heb het zo moeilijk...waar bent U nu?"

Als wij stil zijn voor GOD, voor Zijn Aangezicht, horen we misschien duidelijker Zijn stem?

Berichten: 868

De HEER is warlijk opgestaan .
Want zo kan ik dat zelf zeggen de dokters hadden 2 jaar geleden bij mij longkanker ontdekt en daar ik ook nog een ICD in mn lijf heb was het moeilijk om mij te opereren alleen gemo en bestraling maar daar wilde ik niets van weten want ik ga er van uit dat de HEER je dagen geteld heeft en dat je niets extra.s krijgt en doordit hebben ze me toch geopereerd en was ik anderhalf jaar schoon en een 2 maanden gelden kreeg ik te horen dat het doorzette en dat was net na dat ik geboekt had voor israël maar ik ben toch gegaan en toen ik in Jeruzalem liep werd ik aangehouden door een JJ Jood (mesiaanse jodin) en die begon zo midden opstraat met me te bidden terwijl niemand iets gezegt had tegen deze vrouw dat ik was diepontroert en heel veel inpect op mij gemaakt en toen ik weer thuis was en weer naar het ziekehuis moest kreeg ik te horen dat mn longkanker stil stond en daarom mag ik zeggen dat de HEER waarlijk leeft en gebeden verhoord
En ik moet zeggen dat Israël ook wel verslavend werkt want ik wil in september weer gaan met de HEER want ik mag zeggen dat ik van HEM hou .
Met een vriendelijke groet van mij.
Martin

Berichten: 1230

MARTIN695 schreef:

De HEER is warlijk opgestaan .
Want zo kan ik dat zelf zeggen de dokters hadden 2 jaar geleden bij mij longkanker ontdekt en daar ik ook nog een ICD in mn lijf heb was het moeilijk om mij te opereren alleen gemo en bestraling maar daar wilde ik niets van weten want ik ga er van uit dat de HEER je dagen geteld heeft en dat je niets extra.s krijgt en doordit hebben ze me toch geopereerd en was ik anderhalf jaar schoon en een 2 maanden gelden kreeg ik te horen dat het doorzette en dat was net na dat ik geboekt had voor israël maar ik ben toch gegaan en toen ik in Jeruzalem liep werd ik aangehouden door een JJ Jood (mesiaanse jodin) en die begon zo midden opstraat met me te bidden terwijl niemand iets gezegt had tegen deze vrouw dat ik was diepontroert en heel veel inpect op mij gemaakt en toen ik weer thuis was en weer naar het ziekehuis moest kreeg ik te horen dat mn longkanker stil stond en daarom mag ik zeggen dat de HEER waarlijk leeft en gebeden verhoord
En ik moet zeggen dat Israël ook wel verslavend werkt want ik wil in september weer gaan met de HEER want ik mag zeggen dat ik van HEM hou .
Met een vriendelijke groet van mij.
Martin

WAUW ! Wie nu nog zegt dat wonderen niet bestaan....

Berichten: 2338

MARTIN695 schreef:

De HEER is warlijk opgestaan .
Want zo kan ik dat zelf zeggen de dokters hadden 2 jaar geleden bij mij longkanker ontdekt en daar ik ook nog een ICD in mn lijf heb was het moeilijk om mij te opereren alleen gemo en bestraling maar daar wilde ik niets van weten want ik ga er van uit dat de HEER je dagen geteld heeft en dat je niets extra.s krijgt en doordit hebben ze me toch geopereerd en was ik anderhalf jaar schoon en een 2 maanden gelden kreeg ik te horen dat het doorzette en dat was net na dat ik geboekt had voor israël maar ik ben toch gegaan en toen ik in Jeruzalem liep werd ik aangehouden door een JJ Jood (mesiaanse jodin) en die begon zo midden opstraat met me te bidden terwijl niemand iets gezegt had tegen deze vrouw dat ik was diepontroert en heel veel inpect op mij gemaakt en toen ik weer thuis was en weer naar het ziekehuis moest kreeg ik te horen dat mn longkanker stil stond en daarom mag ik zeggen dat de HEER waarlijk leeft en gebeden verhoord
En ik moet zeggen dat Israël ook wel verslavend werkt want ik wil in september weer gaan met de HEER want ik mag zeggen dat ik van HEM hou .
Met een vriendelijke groet van mij.
Martin

Ontzettend mooi om te lezen, geweldig! Knipoog smiley

Berichten: 868

Ik dank jullie wel voor de reactie
Het was zo een belevenis daar zo midden opstraat en het was ook op de Jaffaweg of straat en iedereen stond naar ons te kijken en omdat ik zo ontroert was heb ik niet alles verstaan het enigste wat ik kan zeggen dat de HEER zo goed is en ook dat het gebed verhoort is ik ben ook verschrikkelijk dankbaar en ook dat ik het moet uitdragen zodat iedereen mag weten dat de HEER leeft.
Met een vriendelijke groet van mij.
Martin