Kennis ondergeschikt aan de Geest

Berichten: 772

MARTIN695 schreef:

Hallo Momo.
Sorrie dat ik zo laat reageer ben net weer thuis uit Israël.
Volgens mij is de kennis van het kwaad dat als je iets doet en je hebt er een slecht gevoel bij dan weet je eigelijk dat het eigelijk van het kwade is en als ik op straat loop en al het mooie zie wat GOD gemaakt heeft dan geeft dat ook weer een fijn gevoel dit bedoelde ik eigelijk.
Sjalom.
Martin

Hallo Martin

Wat gaaf zeg dat je naar Israel bent geweest. Lijkt me super. Heb er zelf niet de middelen voor maar wie weet komt dat ooit nog es.

Even over wat je schrijft.
Ik denk dat toen Adam door de tuin wandelde en al het mooie zag wat God gemaakt heeft, dat hem dat ook een fijn gevoel gaf. Maar toch had hij toen nog geen kennis van goed en kwaad.

Berichten: 868

MOMO697 schreef:

Hallo Martin

Wat gaaf zeg dat je naar Israel bent geweest. Lijkt me super. Heb er zelf niet de middelen voor maar wie weet komt dat ooit nog es.

Even over wat je schrijft.
Ik denk dat toen Adam door de tuin wandelde en al het mooie zag wat God gemaakt heeft, dat hem dat ook een fijn gevoel gaf. Maar toch had hij toen nog geen kennis van goed en kwaad.

Hallo Momo
Wat je zegt zou kunnen maar was het niet zo dat toen Eva de appel van de boom haalde dat Adam wist dat het verkeert was??
Sjalom.
Martin

Berichten: 2124

MARTIN695 schreef:

Hallo Momo
Wat je zegt zou kunnen maar was het niet zo dat toen Eva de appel van de boom haalde dat Adam wist dat het verkeert was??
Sjalom.
Martin

Hoezo appel Martin?

Zoekt je eens in de bijbel

Berichten: 2463

HERMAN388 schreef:

Hoezo appel Martin?

Zoekt je eens in de bijbel

Pffff .... Slapende smiley

Berichten: 772

MARTIN695 schreef:

Hallo Momo
Wat je zegt zou kunnen maar was het niet zo dat toen Eva de appel van de boom haalde dat Adam wist dat het verkeert was??
Sjalom.
Martin

Ze begonnen te twijfelen aan wat God gezegd had. Zo begint zonde altijd. Dat is wat anders dan daadwerkelijk zondigen. Volgens de bijbel verkregen ze de kennis toen ze van de vrucht aten.

Berichten: 4047

MOMO697 schreef:

Ze begonnen te twijfelen aan wat God gezegd had. Zo begint zonde altijd. Dat is wat anders dan daadwerkelijk zondigen. Volgens de bijbel verkregen ze de kennis toen ze van de vrucht aten.

in mijn ogen valt "twijfelen aan wat God zegt" onder ongeloof, momo.
en ongeloof valt onder de zonde; sterker nog; de enige zonde die God niet kán vergeven, ís ongeloof!

Berichten: 1117

HANNAH810 schreef:

in mijn ogen valt "twijfelen aan wat God zegt" onder ongeloof, momo.
en ongeloof valt onder de zonde; sterker nog; de enige zonde die God niet kán vergeven, ís ongeloof!

jeemig wat ben ik dan super-zondig!!!! Verlegen lachende smiley

Berichten: 634

MARRY942 schreef:

jeemig wat ben ik dan super-zondig!!!! Verlegen lachende smiley

Gaat hier wel om het geloof in Christus... dat je Hem aanneemt als jou verlosser, de "enige" weg tot de verzoening met de Here.
Als je dat niet gelooft heb je inderdaad een probleem Twijfelende smiley

Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

in mijn ogen valt "twijfelen aan wat God zegt" onder ongeloof, momo.
en ongeloof valt onder de zonde; sterker nog; de enige zonde die God niet kán vergeven, ís ongeloof!

Je geeft eigenlijk al zelf aan dat ongeloof toch ietsje meer is dan twijfel alleen. Ongeloof is een dimensie dieper, nl. verbittering komt er ook bij. En mensen die verbitterd zijn, staan niet open voor antwoorden. En God kan alles vergeven, als mensen bereid zijn hun verbittering op te geven. Ik vraag me af, waarom mensen ervan uit gaan dat er zonden zijn die niet te vergeven zijn. Ik lees het maar in één geval: de zonde tegen de Heilige Geest. En dat is het werk van de Heilige Geest benoemen als zijnde het werk van de duivel.

Marcus 3 schreef:

29 maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest, krijgt in alle eeuwigheid geen vergeving, want zo iemand is schuldig aan een onuitwisbaar vergrijp.’

Berichten: 4047

CHATULIEM619 schreef:

Je geeft eigenlijk al zelf aan dat ongeloof toch ietsje meer is dan twijfel alleen. Ongeloof is een dimensie dieper, nl. verbittering komt er ook bij. En mensen die verbitterd zijn, staan niet open voor antwoorden. En God kan alles vergeven, als mensen bereid zijn hun verbittering op te geven. Ik vraag me af, waarom mensen ervan uit gaan dat er zonden zijn die niet te vergeven zijn. Ik lees het maar in één geval: de zonde tegen de Heilige Geest. En dat is het werk van de Heilige Geest benoemen als zijnde het werk van de duivel.

kun je jouw visie onderbouwen, chatuliem?
ik lees nergens dat verbittering en ongeloof per defenitie hand in hand zouden moeten gaan, namelijk.
er zijn voldoende mensen die niet verbitterd zijn, en toch niet geloven.

daarnaast wil ik nog aangeven dat er duidelijk in de bijbel staat dat mensen verloren gaan vanwege hun ongeloof. er staat niet; vanwege de verbittering die volgde op hun ongeloof.

Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

kun je jouw visie onderbouwen, chatuliem?
ik lees nergens dat verbittering en ongeloof per defenitie hand in hand zouden moeten gaan, namelijk.
er zijn voldoende mensen die niet verbitterd zijn, en toch niet geloven.

daarnaast wil ik nog aangeven dat er duidelijk in de bijbel staat dat mensen verloren gaan vanwege hun ongeloof. er staat niet; vanwege de verbittering die volgde op hun ongeloof.

Denk je nu echt, dat als je twijfelt of het God is, die tot je gesproken heeft of je eigen stem, dat je dan al meteen in ongeloof valt? Dit verwijt heeft veel mensen een schuldgevoel aan gepraat, moet dan meteen denken aan het andere topic van genezing. Ieder mens heeft wel eens in zijn leven momenten van twijfel. Twijfel of God nu echt wel voor ze zorgt, twijfel of ze op de goede weg zijn... die twijfel is eigenlijk wel goed. Het houdt je scherp en alert, en het maakt je gebedsleven alleen maar dieper.
Ongeloof is het bewust afwijzen van Gods weg en dat is veel dieper. De Israelieten werden het land niet ingevoerd, vanwege deze houding. Niet vanwege twijfel, maar vanwege een bewuste keuze tegen God. En dat is de kern van ongeloof.... Je slaat Gods' aanbod van genade af, en je staat daarmee ook niet open voor Zijn stem.

Lees dit gedeelteZ eens

Hebr. 3 schreef:

Zie er dus op toe, broeders en zusters, dat niemand van u door een kwaadwillig, ongelovig hart afvallig wordt van de levende God, 13 maar wijs elkaar terecht, elke dag dat dit ‘vandaag’ nog geldt, opdat niemand van u halsstarrig wordt omdat hij door zonde verleid werd. 14 Want alleen als we tot het einde toe resoluut vasthouden aan ons aanvankelijk vertrouwen, blijven we deelgenoten van Christus. 15 Wanneer er gezegd wordt ‘Horen jullie vandaag zijn stem, wees dan niet koppig, als tijdens de opstand’ – 16 wie waren het dan die zijn stem hoorden en toch opstandig werden? Waren dat niet degenen die onder Mozes’ leiding uit Egypte waren weggetrokken? 17 Wie werden veertig jaar lang door zijn woede getroffen? Waren dat niet degenen die gezondigd hadden en van wie de lijken neervielen in de woestijn? 18 En aan wie zwoer hij dat ze niet zouden binnengaan in zijn rust – toch zeker aan hen die ongehoorzaam waren? 19 Zo zien we dat zij er niet konden binnengaan vanwege hun ongeloof.

Hier zien we een paar facetten van ongeloof terug: kwaadwilligheid, halsstarrigheid, opstandigheid, koppigheid en ongehoorzaamheid.

Berichten: 4047

CHATULIEM619 schreef:

Denk je nu echt, dat als je twijfelt of het God is, die tot je gesproken heeft of je eigen stem, dat je dan al meteen in ongeloof valt? Dit verwijt heeft veel mensen een schuldgevoel aan gepraat, moet dan meteen denken aan het andere topic van genezing. Ieder mens heeft wel eens in zijn leven momenten van twijfel. Twijfel of God nu echt wel voor ze zorgt, twijfel of ze op de goede weg zijn... die twijfel is eigenlijk wel goed. Het houdt je scherp en alert, en het maakt je gebedsleven alleen maar dieper.
Ongeloof is het bewust afwijzen van Gods weg en dat is veel dieper. De Israelieten werden het land niet ingevoerd, vanwege deze houding. Niet vanwege twijfel, maar vanwege een bewuste keuze tegen God. En dat is de kern van ongeloof.... Je slaat Gods' aanbod van genade af, en je staat daarmee ook niet open voor Zijn stem.

Lees dit gedeelte eens

Hebr. 3 schreef:
Zie er dus op toe, broeders en zusters, dat niemand van u door een kwaadwillig, ongelovig hart afvallig wordt van de levende God, 13 maar wijs elkaar terecht, elke dag dat dit ‘vandaag’ nog geldt, opdat niemand van u halsstarrig wordt omdat hij door zonde verleid werd. 14 Want alleen als we tot het einde toe resoluut vasthouden aan ons aanvankelijk vertrouwen, blijven we deelgenoten van Christus. 15 Wanneer er gezegd wordt ‘Horen jullie vandaag zijn stem, wees dan niet koppig, als tijdens de opstand’ – 16 wie waren het dan die zijn stem hoorden en toch opstandig werden? Waren dat niet degenen die onder Mozes’ leiding uit Egypte waren weggetrokken? 17 Wie werden veertig jaar lang door zijn woede getroffen? Waren dat niet degenen die gezondigd hadden en van wie de lijken neervielen in de woestijn? 18 En aan wie zwoer hij dat ze niet zouden binnengaan in zijn rust – toch zeker aan hen die ongehoorzaam waren? 19 Zo zien we dat zij er niet konden binnengaan vanwege hun ongeloof

Hier zien we een paar facetten van ongeloof terug: kwaadwilligheid, halsstarrigheid, opstandigheid, koppigheid en ongehoorzaamheid.

ik ben bang dat je je eigen denk-structuren nu op mijn reactie toepast, chatuliem;
wat ik zei is;
wanneer je Gods woorden in twijfel trekt...........
daarmee vertrouw je God dus niet op Zijn woord, en dat heet ongeloof.

"en zij konden niet ingaan, vanwege hun ongeloof."
dus niet vanwege hun zonden of wat ook; alleen vanwege hun ongeloof.
ongehoorzaamheid valt denk ik ook onder ongeloof, maar opstandigheid hoeft bijv weer niet uit ongeloof voort te komen; dat kan puur uit frustratie zijn.

Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

ik ben bang dat je je eigen denk-structuren nu op mijn reactie toepast, chatuliem;
wat ik zei is;
wanneer je Gods woorden in twijfel trekt...........
daarmee vertrouw je God dus niet op Zijn woord, en dat heet ongeloof.

"en zij konden niet ingaan, vanwege hun ongeloof."
dus niet vanwege hun zonden of wat ook; alleen vanwege hun ongeloof.
ongehoorzaamheid valt denk ik ook onder ongeloof, maar opstandigheid hoeft bijv weer niet uit ongeloof voort te komen; dat kan puur uit frustratie zijn.

let op het woordje zo, daarmee refereert het naar het voorgaande en hij vat het samen met één woord: ongeloof.
Hoe duidelijk wil je het hebben dan? Hij begint met de stelling: geen kwaadwillig, ongelovig hart. Hij laat voorbeelden zien van dat ongelovige hart, en als einde concludeert hij dat dat ongelovige hart niet Kanaän kon binnentrekken.
Ongeloof wordt zo zwaar bestraft omdat het nl direct gericht is tegen God. Koppigheid, kwaadwillendheid tegenover Hem. Dat is wel een hele dimensie dieper dan wat jij ervan wilt maken. Als mens kom je in opstand tegen God en ga je bewust je eigen weg in. Het is niet alleen het niet geloven, maar het is veel meer het niet willen geloven...

Berichten: 4047

"en zij konden niet ingaan, vanwege hun ongeloof."
dus niet vanwege hun zonden of wat ook; alleen vanwege hun ongeloof.
ongehoorzaamheid valt denk ik ook onder ongeloof, maar opstandigheid hoeft bijv weer niet uit ongeloof voort te komen; dat kan puur uit frustratie zijn.

CHATULIEM619 schreef:

Als mens kom je in opstand tegen God en ga je bewust je eigen weg in. Het is niet alleen het niet geloven, maar het is veel meer het niet willen geloven...

oke, misschien dat ik mijn visie duidelijker kan maken aan de hand van een praktijk-voorbeeld.

ik ben na een flinke teleurstelling eens twee dagen verschrikkelijk opstandig geweest.
ik vloog tegen de muren op van ellende, en frustraties hadden de overhand. in dat verdriet riep ik van alles tegen de Heere God.
is dat in jouw ogen dan frustratie of ongeloof?

Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

"en zij konden niet ingaan, vanwege hun ongeloof."
dus niet vanwege hun zonden of wat ook; alleen vanwege hun ongeloof.
ongehoorzaamheid valt denk ik ook onder ongeloof, maar opstandigheid hoeft bijv weer niet uit ongeloof voort te komen; dat kan puur uit frustratie zijn.

oke, misschien dat ik mijn visie duidelijker kan maken aan de hand van een praktijk-voorbeeld.

op het moment dat ik hoorde dat mijn ex-echtgenoot geen kinderen zou verwekken, ben ik twee dagen verschrikkelijk opstandig geweest.
ik vloog tegen de muren op van ellende, en frustraties hadden de overhand. in dat verdriet riep ik van alles tegen de Heere God.
is dat in jouw ogen dan frustratie of ongeloof?

Boosheid op zich hebben we allemaal wel eens, zolang het maar geen blijvende houding is ten opzichte van God. Het volk Israel had twee jaar lang lopen te zeuren tegenover God en had haar onwil zo vaak getoond tegenover Hem. Dan komt het uiteindelijk tot een crisis, en dat gebeurde vlak bij Kanaän met de terugkeer van de 12 verspieders..maar daar gingen jaren aan vooraf met een onwil die uiteindelijk ervoor zorgde, dat ze niet meer naar God wilden luisteren.
Zoals ik jou ken, dan heb je allang vrede weer gevonden met God. En eerlijk gezegd, denk ik, dat Hij er best wel begrip voor had dat je het even niet meer zag zitten.

Berichten: 4047

en dus ben je het met me eens dat opstandigheid niet altijd ongelovigheid is?

Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

en dus ben je het met me eens dat opstandigheid niet altijd ongelovigheid is?

Je bedoelt ongeloof. Ja, dat ben ik met je eens, maar als het de basishouding wordt tegen God, wordt het dat uiteindelijk wel.

Berichten: 1309

MOMO697 schreef:

Ze begonnen te twijfelen aan wat God gezegd had. Zo begint zonde altijd. Dat is wat anders dan daadwerkelijk zondigen. Volgens de bijbel verkregen ze de kennis toen ze van de vrucht aten.

Ze begonnen te twijfelen aan wat God had gezegd doordat er twijfel werd gezaaid door Satan. En dat is precies hetgeen waar het altijd mee begint: zodra je gaat twijfelen kun je twee kanten op: de goede door je te richten op Gods Woord, door je te houden aan Zijn geboden en door het voorbeeld van Jezus te volgen in zijn onnavolgbaar vertrouwen op de Vader... of de slechte door af te dwalen en in zonde te vallen.

Niets menselijks is ons vreemd en juist daarom is het goed te weten dat Jezus hier is geweest, dat Hij voor ons is gestorven en dat we vanuit die genade mogen leven. En ja, het is ook goed te weten dat de Heilige Geest als plaatsvervanger van Jezus in ons midden is. Dat neemt niet weg dat je kunt zeggen dat de Heilige Geest belangrijker is dan kennis van goed en kwaad. Volgens mij gaan die twee wel degelijk hand in hand. Door kennis van Gods woord kun je leren wat God verstaat onder goed en kwaad. En dat kan je helpen in het maken van de juiste keuzes. De Heilige Geest zal je daar ook bij helpen, juist op de momenten dat het maken van de juiste keuze de moeilijkste weg lijkt te zijn. Volgens mij kan het één juist daarom niet los van het ander worden gezien.