Auteur |
Bericht |
|
CHATULIEM619
|
Berichten: 5057
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:40
|
|
|
HENK710 schreef: | Maar wanneer is sprake van het nemen van verantwoordelijkheid? Wat als je merkt aan je kind dat er veel onrust in het hoofdje omgaat als ze naar vader toe gaat doordat er toch vooral vooraf al heimweegevoel gegeven wordt? Ben je dan verantwoord bezig als je dat op zijn beloop laat gaan? Of ben je verantwoord bezig als je dit over het kind heen via een rechtzaak wilt gaan uitspelen? Of toch als je kiest voor rust in het hoofd van het kind door het kind bij moeder te houden en enkel via brieven contact te houden? Wanneer is een vader in een dergelijke situatie verantwoord bezig? | Zelf denk ik, dat een kind zich heel goed kan aanpassen in een nieuwe situatie. Alleen dat vereist medewerking van beide ouders. En persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat vaders het ter wille van de moeite opgeven. Dat schaadt het kind nl. enorm. Dan maar een paar keren lastig, maar na een paar maanden is ze aan de situatie gewend en wordt het gemakkelijker.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MAR907
|
Berichten: 1391
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:45
|
|
|
DREMPEL163 schreef: | Die dingen gebeuren helaas ook Leonard...en als er geen allimentatie is waarom wordt het kind dan de dupe? Kan een moeder niet goed voor haar kind zorgen zonder de centjes van vader? Denk een moeder kan financieel ook prima voor haar kind zorgen. |
Is dat zo??? Ik ken diverse bijstands moeders die niet toe in staat zijn om hun kinderen de opleiding te betalen. zelfs geen kleding.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
HENK710
|
Berichten: 2109
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:45
|
|
|
CHATULIEM619 schreef: | Zelf denk ik, dat een kind zich heel goed kan aanpassen in een nieuwe situatie. Alleen dat vereist medewerking van beide ouders. En persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat vaders het ter wille van de moeite opgeven. Dat schaadt het kind nl. enorm. Dan maar een paar keren lastig, maar na een paar maanden is ze aan de situatie gewend en wordt het gemakkelijker. |
Is er sprake van opgeven ter wille van de moeite? Als er nu eens geen sprake is van gewenning aan de nieuwe situatie, maar juist een meer en meer groeien van onrust? Wat als de klik die er eerst is met een nieuwe partner ineens omslaat naar vijandigheid na een aantal maanden? En als er dan niet over deze onrust te praten is met de moeder? Wanneer ben je dan als vader verantwoord bezig?
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
CHATULIEM619
|
Berichten: 5057
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:47
|
|
|
HENK710 schreef: | Is er sprake van opgeven ter wille van de moeite? Als er nu eens geen sprake is van gewenning aan de nieuwe situatie, maar juist een meer en meer groeien van onrust? Wat als de klik die er eerst is met een nieuwe partner ineens omslaat naar vijandigheid na een aantal maanden? En als er dan niet over deze onrust te praten is met de moeder? Wanneer ben je dan als vader verantwoord bezig? | Henk, ff pv? ik wil jou geen pijn doen.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
HENK710
|
Berichten: 2109
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:48
|
|
|
MAR907 schreef: | Is dat zo??? Ik ken diverse bijstands moeders die niet toe in staat zijn om hun kinderen de opleiding te betalen. zelfs geen kleding. | Eenvoudig is het zeker niet! Maar er zijn wel mogelijkheden om via allerlei potjes toch dingen voor elkaar te krijgen. Oké, tegelijk vraagt het ook om een zeer sobere levensstijl, zeker met de steeds toenemende kosten van een huishouden. En ja, helaas gaan we in NL weer langzaam naar een situatie dat studeren niet meer voor iedereen is weggelegd, terwijl dit juist een van de kernkwaliteiten is in het Nederlandse bestel.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MARY052
|
Berichten: 655
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:50
|
|
|
HENK710 schreef: | Maar wanneer is sprake van het nemen van verantwoordelijkheid? Wat als je merkt aan je kind dat er veel onrust in het hoofdje omgaat als ze naar vader toe gaat doordat er toch vooral vooraf al heimweegevoel gegeven wordt? Ben je dan verantwoord bezig als je dat op zijn beloop laat gaan? Of ben je verantwoord bezig als je dit over het kind heen via een rechtzaak wilt gaan uitspelen? Of toch als je kiest voor rust in het hoofd van het kind door het kind bij moeder te houden en enkel via brieven contact te houden? Wanneer is een vader in een dergelijke situatie verantwoord bezig? |
Henk mijn opmerking over verantwoordelijkheid nemen is puur gericht op het financiele gedeelte. Voor de rest ben ik het helemaal met je eens dat het super super ingewikkeld is. Geloof me ik begrijp je!
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
HENK710
|
Berichten: 2109
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:55
|
|
|
CHATULIEM619 schreef: | Henk, ff pv? ik wil jou geen pijn doen. | Wees gerust, beste Chatuliem, je doet me geen pijn! Ik probeer enkel te schetsen dat het niet zo eenvoudig is om te zeggen dat een man ook zijn verantwoordelijkheid moet dragen als hij bijvoorbeeld niet alimentatie betaalt of geen bezoekregeling heeft met zijn kind. Want zaken liggen niet altijd zo zwart-wit als soms gedacht wordt. Mijn reactie is dus niet een reactie op jou persoonlijk (en zo vat ik jouw reactie ook niet direct op), maar meer gericht op de vraag wat verstaan moet worden onder de verantwoordelijkheid van de vader na een echtscheiding.
Laatst aangepast door
|
HENK710
|
op dinsdag 1 maart 2011, 22:58
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MARYLIEN613
|
Berichten: 788
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:55
|
|
|
LISA610 schreef: | Lieve Marylien. Als ik jou verhaal hoor, kan ik me voorstellen dat jij je niet helemaal kunt verplaatsen in het feit dat er mensen zijn die wel goed contact hebben met hun ex-man. Maar ga er nu niet meteen vanuit dat de mensen die na de scheiding weer een goed contact met hun ex-man hebben gekregen, vooral ook in het belang van de kids, zonder reden gescheiden zijn. Stellen dat je nooit gescheiden zou zijn, als je achteraf had kunnen zeggen dat je ex-man een leuke man is wekt de indruk dat je daarvan uit gaat. Dat is in mijn ogen iets tekort door de bocht. Want ja, ik heb gelukkig een vriendschappelijke band met mijn ex-man, maar mijn scheiding was echt niet zonder reden en is ook niet over één nacht ijs gegaan. Het heeft jaren geduurd voordat we die knoop door hakten en tegen die tijd waren we drie relatietherapeuten verder. Ik heb nooit gewild dat mijn kinderen zouden opgroeien als kinderen van gescheiden ouders. Ik had mijn kinderen veel liever de stabiele en veilige gezinssituatie gegund die ik zelf heb gekend.
We hebben er alles aan gedaan om er iets van te maken, juist voor de kinderen. Ik kan dan ook oprecht zeggen dat ik voor ons huwelijk heb geknokt. En nee, die knoop doorhakken was geen makkelijke beslissing. Maar gelukkig is het goed uitgepakt, juist ook voor onze kinderen doordat we nu op een betere manier met elkaar omgaan en ieder onze eigen rol vervullen in het leven van onze kids.
Ik begrijp dat jullie scheiding een heel andere achtergrond kent en ik schrik van wat jij hebt mee gemaakt. Het bevestigd mij opnieuw dat ik veel heb om dankbaar voor te zijn omdat het bij ons anders is gelopen. Ik hoop voor jou dat je alles wat je hebt meegemaakt een plek hebt kunnen geven, hem hebt kunnen vergeven en het verleden los hebt kunnen laten. En meid, vergeet één ding niet: ze zijn gelukkig niet allemaal zo! Juist daarom hoop ik dat er iemand jouw pad zal kruisen die je dat aan den lijve zal laten ondervinden. |
dank je Lisa...
begrijp me niet verkeerd hé, ik trek jullie reden tot echtscheiding helemaal niet in twijfel hoor, je moet je absoluut niet verantwoorden!!! Ik vind het ergens tof dat jullie in een goede of betere verstandhouding met elkander overweg kunnen, vooral voor de kinderen ook!
of ik het kunnen vergeven heb? moeilijke vraag, heb hier al vaak over gedacht, en het al vaak geprobeerd, of ik er in gelukt ben? denk het niet...... weet het eigenlijk niet,
(ben er nog altijd bang van)
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
HENK710
|
Berichten: 2109
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:58
|
|
|
MARY052 schreef: | Henk mijn opmerking over verantwoordelijkheid nemen is puur gericht op het financiele gedeelte. Voor de rest ben ik het helemaal met je eens dat het super super ingewikkeld is. Geloof me ik begrijp je! |
Ook voor het financiële plaatje geldt de vraag wanneer iets al dan niet als verantwoordelijkheid nemen gezien kan worden. Is niet betalen direct het niet nemen van verantwoordelijkheid? En is wel betalen dat altijd wel?
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LEONARD480
|
Berichten: 1672
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 22:59
|
|
|
MAR907 schreef: | Is dat zo??? Ik ken diverse bijstands moeders die niet toe in staat zijn om hun kinderen de opleiding te betalen. zelfs geen kleding. |
Er zijn altijd uitzonderingen Mar en dat heb je bij mannen ook
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LEONARD480
|
Berichten: 1672
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 23:04
|
|
|
MARYLIEN613 schreef: | dank je Lisa...
begrijp me niet verkeerd hé, ik trek jullie reden tot echtscheiding helemaal niet in twijfel hoor, je moet je absoluut niet verantwoorden!!! Ik vind het ergens tof dat jullie in een goede of betere verstandhouding met elkander overweg kunnen, vooral voor de kinderen ook!
of ik het kunnen vergeven heb? moeilijke vraag, heb hier al vaak over gedacht, en het al vaak geprobeerd, of ik er in gelukt ben? denk het niet...... weet het eigenlijk niet,
(ben er nog altijd bang van) |
Weet zeker marylien dat er genoeg leuke mannen op deze wereld rondlopen en die angst is te begrijpen en één ding die angst gaat pas weg als de ware Jakob is verschenen.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MARYLIEN613
|
Berichten: 788
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 23:06
|
|
|
LEONARD480 schreef: | Weet zeker marylien dat er genoeg leuke mannen op deze wereld rondlopen en die angst is te begrijpen en één ding die angst gaat pas weg als de ware Jakob is verschenen. |
dank je Leonard, ben niet echt wanhopig, zou wel graag een partner hebben, maar leef nu niet bepaald "ongelukkig"! ik zie wel wat komt
Laatst aangepast door
|
MARYLIEN613
|
op dinsdag 1 maart 2011, 23:07
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
HENK710
|
Berichten: 2109
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 23:06
|
|
|
LEONARD480 schreef: | één ding die angst gaat pas weg als de ware Jakob is verschenen. |
Met een ware Jakob is de angst nog niet meteen weg! De angst wordt overstemd door andere dingen...en je leert er vanuit dat andere mogelijk beter mee omgaan...maar weg??????
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LEONARD480
|
Berichten: 1672
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 23:13
|
|
|
HENK710 schreef: | Met een ware Jakob is de angst nog niet meteen weg! De angst wordt overstemd door andere dingen...en je leert er vanuit dat andere mogelijk beter mee omgaan...maar weg?????? |
Ga heel ver met je mee Henk, maar geloof wel dat de ware liefde uiteindelijk overwint en dus ook de angst en pijn. Ook kun je meestal ervan uitgaan dat het eerste gevoel al veel zegt.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
HENK710
|
Berichten: 2109
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 23:16
|
|
|
LEONARD480 schreef: | Ga heel ver met je mee Henk, maar geloof wel dat de ware liefde uiteindelijk overwint en dus ook de angst en pijn. Ook kun je meestal ervan uitgaan dat het eerste gevoel al veel zegt. |
Ware liefde overwint...AKKOORD! Maar ook ware liefde heeft te maken met zwakke momenten...
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LEONARD480
|
Berichten: 1672
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 23:26
|
|
|
HENK710 schreef: | Ware liefde overwint...AKKOORD! Maar ook ware liefde heeft te maken met zwakke momenten... |
O dat wil ik niet ontkennen dat de ware liefde af en toe zwakke momenten kent, want wij zijn niet volmaakt.....maar door die ware liefde is daar altijd een oplossing voor en laten we wel wezen de liefde overwint veel dingen.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LISA610
|
Berichten: 1309
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 23:31
|
|
|
HENK710 schreef: | Ook voor het financiële plaatje geldt de vraag wanneer iets al dan niet als verantwoordelijkheid nemen gezien kan worden. Is niet betalen direct het niet nemen van verantwoordelijkheid? En is wel betalen dat altijd wel? |
Om eerlijk te zijn vind ik het niet meer dan normaal dat de man meebetaald aan het levensonderhoud van zijn kroost, tenzij hij niet de middelen daartoe heeft, terwijl zijn ex-partner makkelijk in het levensonderhoud van haarzelf en de kinderen kan voorzien. Per slot van rekening zijn en blijven het ook zijn kinderen. Dus ja, als hij weigert mee te betalen aan het onderhoud van de kinderen terwijl hij daartoe wel de mogelijkheden heeft en zijn ex-vrouw rond moet komen van een inkomen op bijstandsniveau... dan vind ik dat hij zijn verantwoor-delijkheid absoluut niet neemt. Ik heb dit gelukkig nooit zelf mee hoeven maken, maar wel gezien bij een vriendin. Zij moest ieder dubbeltje omdraaien, terwijl hij de grote meneer uit hing.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LEONARD480
|
Berichten: 1672
|
Geplaatst: dinsdag 1 maart 2011, 23:40
|
|
|
...
Laatst aangepast door
|
LEONARD480
|
op woensdag 2 maart 2011, 00:19
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
GRACE585
|
Berichten: 1464
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 09:08
|
|
|
HENK710 schreef: | Ook voor het financiële plaatje geldt de vraag wanneer iets al dan niet als verantwoordelijkheid nemen gezien kan worden. Is niet betalen direct het niet nemen van verantwoordelijkheid? En is wel betalen dat altijd wel? |
even als voorbeeld als een vader gewoon een baan heeft en redelijk verdient maar het geld verbrast,enkel schulden bijmaakt en klaagt dat ie geen geld heeft maar de kids zien wel een koelkast ieder weekend vol bier ed dan getuigd dat mijns inziens als een vorm van onverantwoordelijk gedrag.en vind ik dat een vader zijn kinderen dingen onthoud waar hij wel verantwoordelijk voor is,zeker als de moeder met de kids van een uitkering rond moet komen het gaat om het princiepe vind ik
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MARY052
|
Berichten: 655
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 09:54
|
|
|
GRACE585 schreef: | even als voorbeeld als een vader gewoon een baan heeft en redelijk verdient maar het geld verbrast,enkel schulden bijmaakt en klaagt dat ie geen geld heeft maar de kids zien wel een koelkast ieder weekend vol bier ed dan getuigd dat mijns inziens als een vorm van onverantwoordelijk gedrag.en vind ik dat een vader zijn kinderen dingen onthoud waar hij wel verantwoordelijk voor is,zeker als de moeder met de kids van een uitkering rond moet komen het gaat om het princiepe vind ik |
En dat bedoel ik dus Grace.
Mary
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MARY052
|
Berichten: 655
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 09:55
|
|
|
LISA610 schreef: | Om eerlijk te zijn vind ik het niet meer dan normaal dat de man meebetaald aan het levensonderhoud van zijn kroost, tenzij hij niet de middelen daartoe heeft, terwijl zijn ex-partner makkelijk in het levensonderhoud van haarzelf en de kinderen kan voorzien. Per slot van rekening zijn en blijven het ook zijn kinderen. Dus ja, als hij weigert mee te betalen aan het onderhoud van de kinderen terwijl hij daartoe wel de mogelijkheden heeft en zijn ex-vrouw rond moet komen van een inkomen op bijstandsniveau... dan vind ik dat hij zijn verantwoor-delijkheid absoluut niet neemt. Ik heb dit gelukkig nooit zelf mee hoeven maken, maar wel gezien bij een vriendin. Zij moest ieder dubbeltje omdraaien, terwijl hij de grote meneer uit hing. |
Inderdaad Lisa. Heel herkenbaar. Natuurlijk is elke situatie anders, en daar moet je naar kijken.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MARIJAN072
|
Berichten: 2215
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 10:58
|
|
|
GRACE585 schreef: | even als voorbeeld als een vader gewoon een baan heeft en redelijk verdient maar het geld verbrast,enkel schulden bijmaakt en klaagt dat ie geen geld heeft maar de kids zien wel een koelkast ieder weekend vol bier ed dan getuigd dat mijns inziens als een vorm van onverantwoordelijk gedrag.en vind ik dat een vader zijn kinderen dingen onthoud waar hij wel verantwoordelijk voor is,zeker als de moeder met de kids van een uitkering rond moet komen het gaat om het princiepe vind ik |
Zo'n vader faalt en gaat voor zichzelf, dan druk ik het nog zacht uit. Onverantwoordelijk!
Ook als de moeder wel (part-time) werkt en het grootste deel van de zorg voor de kinderen heeft, is hij verantwoordelijk. Zij heeft dan ook recht op een stukje partner-alimentatie, want zij zorgt ook voor zijn kinderen.
Dan hebben we het niet over vaders, die verantwoord met hun geld omgaan. Er zijn zoveel andere manieren, om een goede vader te zijn. Het allerbelangrijkste is 'je kinderen het gevoel geven, dat ze belangrijk zijn en dat je voor ze klaarstaat'.
Laatst aangepast door
|
MARIJAN072
|
op woensdag 2 maart 2011, 11:01
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LEONARD480
|
Berichten: 1672
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 12:38
|
|
|
MARIJAN072 schreef: | Zo'n vader faalt en gaat voor zichzelf, dan druk ik het nog zacht uit. Onverantwoordelijk!
Ook als de moeder wel (part-time) werkt en het grootste deel van de zorg voor de kinderen heeft, is hij verantwoordelijk. Zij heeft dan ook recht op een stukje partner-alimentatie, want zij zorgt ook voor zijn kinderen.
Dan hebben we het niet over vaders, die verantwoord met hun geld omgaan. Er zijn zoveel andere manieren, om een goede vader te zijn. Het allerbelangrijkste is 'je kinderen het gevoel geven, dat ze belangrijk zijn en dat je voor ze klaarstaat'. |
Beiden zijn verantwoordelijk
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
DINI968
|
Berichten: 200
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 12:39
|
|
|
MARY052 schreef: | Dat kan een moeder ook wel Drempel, maar de vader dient ook zijn verantwoordelijkheid te nemen! |
Ik denk dat dit een cruciale zin is. Het kost moeite om je verantwoordelijkheid op je te nemen......
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LISA610
|
Berichten: 1309
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 12:51
|
|
|
DINI968 schreef: | Ik denk dat dit een cruciale zin is. Het kost moeite om je verantwoordelijkheid op je te nemen...... |
Is dat zo? Kost het moeite om je verantwoordelijkheid te nemen voor je kids?
Overigens gaat het nemen van verantwoordelijkheid uiteraard een stuk verder dan het al dan niet betalen van alimentatie en het al dan niet finanieel draagkrachtig zijn. Kinderen hebben meer behoefte aan positieve aandacht dan aan merkkleding en een WII-spelcomputer.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LISA610
|
Berichten: 1309
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 12:52
|
|
|
LEONARD480 schreef: | Beiden zijn verantwoordelijk |
Helemaal mee eens..
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LEONARD480
|
Berichten: 1672
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 13:46
|
|
|
LISA610 schreef: | Helemaal mee eens.. |
Dat is het punt als je een beetje logisch kunt nadenken dan hoor je verantwoordelijkheid te nemen als ouder van de kinderen. Vergis je niet kinderen hebben het in zo'n situatie al heel moeilijk genoeg.
Laatst aangepast door
|
LEONARD480
|
op woensdag 2 maart 2011, 13:48
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
CHATULIEM619
|
Berichten: 5057
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 13:59
|
|
|
Laat ik dan eens advocaat van de duivel spelen. Het is gemakkelijk gezegd, dat een man maar mee moet betalen aan de alimentatie van zn kinderen. Maar stel je eens voor, je hebt een baan, je gaat scheiden. Opeens word je geconfronteerd met een verdubbeling van je lasten: Je moet naast de huur/hypotheek en andere vaste lasten die gewoon doorgaan, opeens honderden euro's extra gaan betalen aan alimentatie. Voeg daar dan bij, dat de ruzie met je ex gewoon doorgaat, en zij gewoon lekker thuis kan zitten en genieten van de bijstand. De sociale dienst betaalt dit niet volledig, ze kloppen bij jou aan om de alimentatie te kunnen vangen. Dus...zij heeft de uitkering, en zij heeft het huis en zij heeft ook nog de kinderen. Ik kan me goed voorstellen dat de man in dit voorbeeld er behoorlijk bekaaid van afkomt. Vaak staat iedereen ook nog voor haar klaar en krijg jij de schuld van de echtscheiding, dus je staat er werkelijk alleen voor. Dit is zomaar een voorbeeld, en ik ken een aantal mannen die idd door dit proces heen hebben moeten gaan. Dan vormt de alimentatie daar misschien maar een klein onderdeel daarvan, het probleem is echter veel groter dan dit alleen. Vooral omdat ons mannen hier op het forum ook nog verweten wordt dat we autisten zijn...
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
INEZ910
|
Berichten: 216
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 14:18
|
|
|
CHATULIEM619 schreef: | Laat ik dan eens advocaat van de duivel spelen. Het is gemakkelijk gezegd, dat een man maar mee moet betalen aan de alimentatie van zn kinderen. Maar stel je eens voor, je hebt een baan, je gaat scheiden. Opeens word je geconfronteerd met een verdubbeling van je lasten: Je moet naast de huur/hypotheek en andere vaste lasten die gewoon doorgaan, opeens honderden euro's extra gaan betalen aan alimentatie. Voeg daar dan bij, dat de ruzie met je ex gewoon doorgaat, en zij gewoon lekker thuis kan zitten en genieten van de bijstand. De sociale dienst betaalt dit niet volledig, ze kloppen bij jou aan om de alimentatie te kunnen vangen. Dus...zij heeft de uitkering, en zij heeft het huis en zij heeft ook nog de kinderen. Ik kan me goed voorstellen dat de man in dit voorbeeld er behoorlijk bekaaid van afkomt. Vaak staat iedereen ook nog voor haar klaar en krijg jij de schuld van de echtscheiding, dus je staat er werkelijk alleen voor. Dit is zomaar een voorbeeld, en ik ken een aantal mannen die idd door dit proces heen hebben moeten gaan. Dan vormt de alimentatie daar misschien maar een klein onderdeel daarvan, het probleem is echter veel groter dan dit alleen. Vooral omdat ons mannen hier op het forum ook nog verweten wordt dat we autisten zijn... |
Ja sneu allemaal
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
LISA610
|
Berichten: 1309
|
Geplaatst: woensdag 2 maart 2011, 14:43
|
|
|
CHATULIEM619 schreef: | Laat ik dan eens advocaat van de duivel spelen. Het is gemakkelijk gezegd, dat een man maar mee moet betalen aan de alimentatie van zn kinderen. Maar stel je eens voor, je hebt een baan, je gaat scheiden. Opeens word je geconfronteerd met een verdubbeling van je lasten: Je moet naast de huur/hypotheek en andere vaste lasten die gewoon doorgaan, opeens honderden euro's extra gaan betalen aan alimentatie. Voeg daar dan bij, dat de ruzie met je ex gewoon doorgaat, en zij gewoon lekker thuis kan zitten en genieten van de bijstand. De sociale dienst betaalt dit niet volledig, ze kloppen bij jou aan om de alimentatie te kunnen vangen. Dus...zij heeft de uitkering, en zij heeft het huis en zij heeft ook nog de kinderen. Ik kan me goed voorstellen dat de man in dit voorbeeld er behoorlijk bekaaid van afkomt. Vaak staat iedereen ook nog voor haar klaar en krijg jij de schuld van de echtscheiding, dus je staat er werkelijk alleen voor. Dit is zomaar een voorbeeld, en ik ken een aantal mannen die idd door dit proces heen hebben moeten gaan. Dan vormt de alimentatie daar misschien maar een klein onderdeel daarvan, het probleem is echter veel groter dan dit alleen. Vooral omdat ons mannen hier op het forum ook nog verweten wordt dat we autisten zijn... |
Op die onzinstelling over autisme gaan we niet meer in hoor Chat. Wat de rest betreft: ook ik ken mannen die hebben mee gemaakt dat de vrouw alles leek te hebben en zei niets. En ja, ik kan me goed voorstellen dat dit onrechtvaardig op hen over komt. Maar dat ontslaat hen niet van hun ouderlijke plicht jegens hun kids, want dit is iets tussen hen en hun ex. Gelukkig zagen zij dat in die gevallen net zo: het zijn echt fantastische vaders.
Overigens vraag ik me wel af of de meeste alleenstaande moeders "genieten" van de bijstand hoor. Ik ken een aantal dames die geen baan hebben, mede als het gevolg van het feit dat ze er jarenlang uit zijn geweest doordat zij en hun ex voor een traditioneel rollenpatroon hebben gekozen toen er kinderen kwamen. Kom er dan maar weer even tussen. En van wat ik van hen begrijp is rond komen van een bijstandsuitkering met opgroeiende kids iedere maand opnieuw een kwestie van de eindjes aan elkaar knopen. En ja, gelukkig weten ze desondanks nog steeds wat genieten is. Eigenlijk heb ik alleen maar bewondering voor de vindingrijkheid van die meiden, temeer omdat hun ex niet eens allimentatie betaald, zelfs niet voor de kinderen.
Ook is het vaak genoeg niet zo dat "zij het huis heeft". Als een vrouw rond moet komen van een uitkering op bijstandsniveau behoud ze in ieder geval niet de eigen woning. Of ze de huurwoning kan blijven betalen is afhankelijk van de vraag of de huur laag genoeg is om voor huursubsidie in aanmerking te komen. En vrouwen die wel in staat zijn om de eigen woning te behouden, krijgen net zo goed te maken met een lastenverzwaring. Want juist dan blijven alle vaste lasten hetzelfde, terwijl die voorheen uit twee inkomens werden betaald. Meestal betekent dit dan wel dat de vrouw ook gewoon een inkomen heeft. Maar vaak is het toch zo dat zij parttime werkzaam was en blijft vanwege de zorg voor de kids.
Hoe dan ook, ik denk dat de problemen die jij schetst veel meer te maken hebben met de geschillen tussen de partners. Ik meen echter dat de kinderen daar niet de dupe van mogen worden.
|
|
Naar boven |
|
|