Auteur |
Bericht |
|
WILLEMIJN232
|
Berichten: 5407
|
Geplaatst: zaterdag 7 augustus 2010, 19:46
|
|
|
HANNAH810 schreef: | ik zou zelf niet alleen een kerkelijke man naast me willen zien, maar ook iemand die God persoonlijk kent; je hebt dan - dezelfde Basis - dezelfde Bron van leven - dezelfde Raadgever, - dezelfde Leidsman, - grotendeels dezelfde normen en waarden, - levensinvulling, - dezelfde Trooster - en dezelfde eeuwige Toekomst, en als het niet wil, kun je allebei, of samen, Boven om raad vragen.
. |
Dat kan je wens zijn Hannah, maar als nu toevallig net die ene man waar je helemaal voor valt een niet christen is? Maar wel iemand die je gelukkig maakt en je respecteert om wie je bent of wat je doet.........?
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
HANNAH810
|
Berichten: 4047
|
Geplaatst: zaterdag 7 augustus 2010, 20:01
|
|
|
dan ben ik "vrij om te trouwen wie ik maar wil, alleenlijk in de Heere", dus iemand die in Christus is, een gelovige dus..... en zal ik moeten kiezen tussen de weg van God houden, of mijn eigen wegen kiezen..... laten we hopen dat ik die keuze nooit zal hoeven maken, willemijn!
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
ANNETTE792
|
Berichten: 1663
|
Geplaatst: zaterdag 7 augustus 2010, 20:13
|
|
|
WILLEMIJN232 schreef: | Dat kan je wens zijn Hannah, maar als nu toevallig net die ene man waar je helemaal voor valt een niet christen is? Maar wel iemand die je gelukkig maakt en je respecteert om wie je bent of wat je doet.........? |
Dan hoeft dat op zich helemaal geen probleem te zijn. Ik kom zelf uit zo'n gezin, mijn moeder is gelovig en mijn vader niet, maar heeft haar er wel altijd in gesteund. Ze zijn in de kerk getrouwd,mijn zus en ik zijn gedoopt, er was met de dominee afgesproken dat de doopvragen enkel aan mijn moeder gesteld werden omdat hij geen beloftes wilde doen die hij niet na ging komen. Als we een keer zeurden dat we geen zin hadden om naar de kerk te gaan deden we dat maar bij mn moeder want van mn vader moesten we gewoon. Ze zijn inmiddels 38 jaar gelukkig getrouwd, ik geloof best dat je het wel eens mist op bepaalde momenten, maar ik denk dat die momenten er zijn bij 2 gelovigen binnen een huwelijk. je beleeft ook het geloof toch op je eigen manier.
Ik dacht enkel voor mn 1e huwelijk hetzelfde als de meeste reakties die ik hier lees. En dus zou ik enkel met een christen trouwen. Nou dat heb ik geweten . Ik trouwde er misschien mee maar naar mate het huwelijk voortduurde was er weinig christelijks meer te vinden. Na de scheiding was hij opeens weer superchristen en zelfs nu, 3jaar na de scheiding, word ik met regelmaat bestookt met uit zn verband gerukte bijbelteksen. Ik heb nooit geweten dat de bijbel bedoelt was om te gebruiken om een ander mee te terroriseren, misschien lees ik toch een andere bijbel dan hij?
Deze beiden ervaringen hebben er wel voor gezorgd dat ik anders tegen relaties aan ging kijken. het is niet aan de orde geweest, maar ik denk dat ik eerder voor een liefdevolle respectvolle niet-christen gekozen had dan me nogmaals blind te staren op het christenzijn van iemand. Je weet nooit hoe het er 5 jaar later voorstaat.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
SUSANNAH475
|
Berichten: 2113
|
Geplaatst: zaterdag 7 augustus 2010, 20:16
|
|
|
SUSANNAH475 schreef: | Is ook zo, al heb je dan als het goed is wel een gemene deler, namelijk Jezus Christus... |
Ik bedoelde hier mee te zeggen dat je dan wel een basis hebt... als je bijv. iemand hebt die de opstanding van Jezus ook niet meer serieus neemt vind ik het een veel ingewikkelder zaak. Als je beiden in Jezus gelooft kun je misschien nog op zoek gaan naar hetgeen jullie bindt, i.p.v. de verschillen. Maar wat ik al zei, volgens mij is het van belang daar vantevoren al zoveel mogelijk over te hebben met elkaar, zodat je van elkaar weet wat je gelooft.
Voor mij gaat het hier trouwens niet over de uiterlijke dingen; veel meer gaat het mij of iemand een relatie met God heeft. Ik heb zelf ervaren dat je zondag in zondag uit in de kerk kan zitten, maar dat dat op zich nog maar weinig zegt als je die ene persoonlijke God niet kent...
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
ILSE006
|
Berichten: 2
|
Geplaatst: zondag 8 augustus 2010, 18:18
|
|
|
ik heb 4 jaar een relatie gehad met een niet christen en ik ben in de tijd dat ik met hem ging tot bekering gekomen wat heel moeilijk is geweest uiteindelijk is de relatie uit gegaan en geloof ook dat een relatie met iemand van een ander geloof sowieso moeilijk is .
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
|
MIEK114
|
Berichten: 89
|
Geplaatst: zaterdag 4 september 2010, 09:39
|
|
|
Ook ik was getrouwd met een niet Christen. Een niet christen die voor vele christenen een voorbeeld had kunnen zijn. Openheid respect, betrokkenheid en oprechte interesse...Wij overzien het werk van God niet. wij zijn niet in de kerk getrouwd, maar hebben wel een zegen over ons huwelijk gevraagd en de dominee hield een prachtige "preek". Hij was degene die mij stimuleerde met mijn plaats in de kerk wanneer ik het niet meer zag zitten. Achteraf ben ik overtuigd dat God hem op mijn weg heeft geplaatst.Juist hij ... God gaat met ieder zijn weg. Met hem met mij.. met ons allemaal. Als je me nu zou vragen zou je het net zo weer doen? dan zou ik ja zeggen. Als je me zou vragen zou je nu op dit moment "in zee gaan" met een niet christen? Wie zou het zeggen? Ik kan niet zeggen ik zou het nooit weer doen. Ik weet wel dat ik ben gegroeid en dat ik een persoonlijke relatie heb met Mijn Vader/ Onze Vader, Schepper van ons allemaal, dat dit zo wezenlijk het meest belangrijke mijn fundament. Hierop baseer ik mijn leven, is het mijn leven. Het meest perfecte mooie en heerlijke is dat God mensen bind , Een drievoudig snoer 1+1=3 Om dat snoer mooi te houden en waardevol zal er gewerkt moeten worden. Liefde is een werkwoord...in het huwelijk en daarbuiten in je buurt in de kerk op je werk in je familie/vrienden etc. Gelovig of niet. Geloof kan je niet geven, dat kan alleen God. In je leven kruisen heel wat mensen je pad. Toeval?
|
|
Naar boven |
|
|
|
|
|
|
|
|
|