Nieuwe relatie en kinderen

Berichten: 226

PIETER649 schreef:

Ik verkeer, gelukkig, niet in een situatie waarin dit voor mij persoonlijk speelt.

In de 3 jaar dat ik hier op cm lid ben, heb ik best veel mensen leren kennen, ook veel vrouwen met kinderen.
Wat mij is opgevallen is dat zoveel vrouwen hun geluk en plezier opzij zetten voor de kinderen.
Er vaak maar van uit gaan op voorhand dat de kinderen het er wel moeilijk mee zullen hebben!!!
Bewust kiezen voor eenzaamheid omdat er een idee leeft dat zeer wel een waanidee kan zijn.
Heb je er ooit wel eens over gesproken met je kinderen dat mama wellicht ooit weer een man in haar leven krijgt? of is zelfs dat al eng?
Het gekke is dat de exen van deze vrouwen vaak al weer jaren vrolijk bij hun nieuwe vriendin zitten en de kinderen daar om het weekend vrolijk heen en vandaan komen..

dames... emancipeer en jaag je eigen geluk na, je bent oud voor je t weet en of je dan nog steeds goed in de markt ligt.... Knipoog smiley

He Pieter
Lieve reactie

Berichten: 486

ZIVAATJE309 schreef:

He Pieter
Lieve reactie

ook mijn kinderen wensen het mij toe!! En natuurlijk hou je rekening met je kinderen...maar hun mening is niet doorslaggevend en dat is denk ik wat Willemijn bedoelde!
Kinderen worden groter en gaan steeds meer hun eigen weg, en natuurlijk kun je er voor kiezen je leven opzij te zetten voor je kids (dat heb ik zelf de afgelopen 4 jaar ook gedaan), maar ik denk dan dat het zeker niet reeel is om dan 'op zoek te gaan" naar een partner...
Behalve moeder/vader ben je zeker ook mens, man of vrouw! En ook dat gevoel mag hoog op de lijst staan, je kunt 80 worden....moet je nagaan wat je dan opgeeft als je kinderen tegen een nieuwe partner zijn!!

Wat ik in mijn hele naaste omgeving wel gezien heb, is dat een moeder heel lang heeft gewacht, en dat toen zij dacht dat de kinderen er eindelijk aan toe waren ze juist NIET meer aan het idee konden wennen om mams te delen!

Berichten: 413

ZIVAATJE309 schreef:

He Pieter
Lieve reactie

mee eens

Berichten: 226

BEHAPPY332 schreef:

mee eens

Nu al?

Berichten: 766

MARIEKE897 schreef:

ook mijn kinderen wensen het mij toe!! En natuurlijk hou je rekening met je kinderen...maar hun mening is niet doorslaggevend en dat is denk ik wat Willemijn bedoelde!
Kinderen worden groter en gaan steeds meer hun eigen weg, en natuurlijk kun je er voor kiezen je leven opzij te zetten voor je kids (dat heb ik zelf de afgelopen 4 jaar ook gedaan), maar ik denk dan dat het zeker niet reeel is om dan 'op zoek te gaan" naar een partner...
Behalve moeder/vader ben je zeker ook mens, man of vrouw! En ook dat gevoel mag hoog op de lijst staan, je kunt 80 worden....moet je nagaan wat je dan opgeeft als je kinderen tegen een nieuwe partner zijn!!

Wat ik in mijn hele naaste omgeving wel gezien heb, is dat een moeder heel lang heeft gewacht, en dat toen zij dacht dat de kinderen er eindelijk aan toe waren ze juist NIET meer aan het idee konden wennen om mams te delen!

Ik heb een heerlijk leven gehad zonder partner, hoor. Ik heb mooie vriendschappen opgebouwd en veel leuke en interessante dingen gedaan waar ik erg gelukkig door ben geworden.

Berichten: 486

MIEKE364 schreef:

Ik heb een heerlijk leven gehad zonder partner, hoor. Ik heb mooie vriendschappen opgebouwd en veel leuke en interessante dingen gedaan waar ik erg gelukkig door ben geworden.

Ik zeg ook niet dat dat NIET kan...maar mijn stukje gaat over het inleveren van je eigen behoeftes voor je kinderen. En dan nog kun je een geweldig leven hebben zonder partner, dat weet ik...maar de reden waarom daar ging het mij om
Verlegen lachende smiley

Berichten: 5407

MIEKE364 schreef:

Ik heb een heerlijk leven gehad zonder partner, hoor. Ik heb mooie vriendschappen opgebouwd en veel leuke en interessante dingen gedaan waar ik erg gelukkig door ben geworden.

Ben het met je eens Mieke, maar weet je, het is geen compleet bestaan........althans, dat vind ik.......

Berichten: 1464

WILLEMIJN232 schreef:

Ben het met je eens Mieke, maar weet je, het is geen compleet bestaan........althans, dat vind ik.......

als alleen staande moeder ben ik het met je eens dat het geen compleet bestaan is.
wel vind ik dat je zelf als persoon en gezin in balans moet zijn om weer nieuwe relaties aan te gaan en dat vewacht ik ook van een evt partner.
mijn kids staan ervoor open en ik heb ook regelmatig gesprekken met hen erover gehad,(op hun niveau natuurlijk ,ze zijn nu 10 en 12)en ik merk ook duidelijk dat ze hier best wel een manspersoon missen in huis.
ik ben nu ruim 6 jaar aleen met de kids maar als je niemand tegenkomt waar het mee klikt moet je toch gewoon verder, en genieten van al het goede wat je reeds hebt.
denk dat we er gewoon veel minder krampachtig mee om moeten gaan en inderdaat ook aan je kids laten merken dat jij (ik) ook een leven heb en dat dit niet bestaat uit alleen er zijn voor hen ook dat is een groei en gewennings proces wat je hen moet leren,vooral als je er al aantal jaren alleeen voor hen geweest bent.

ik vind dus NIET dat je dan maar moet wachten tot je kids volwassen en de deur uit moeten zijn,integendeel.dat vind ik zelfs zeer tegennatuurlijk als je zo jezelf weg zou cijferen en zeker geen gezond voorbeeld naar je kids toe
ik ben er voor mijn kids als het nodig is daar ben je ouder voor .
maar ik heb ook nog eigen dingen die ik doe anders zou je bv nooit naar een vriend of vriendin kunnen,geen uren aan de tel kletsen of shoppen of tijd om een boek te lezen en noem maar op wat voor hobby hebben.
dat is voor mij hetzelfde dat ik altijd zei met kinderbedtijd is het zaak dat je niet meer naar beneden komt want dan zijn er volwassen programma's op tv dan is het grote mensen tijd.je hebt ook nog je prive.
juist als kids groter worden en minder zorg nodig hebben is het belangrijk om je kids deze princiepes te leren ;mijn ervaring is dat ze er respect voor hebben.
en als je dus een goed voorbeeld geeft gaat het ook vaak goed.
ik ga er dus ook niet vanuit dat er iedere mnd of 2 mnd een ander je bed deelt dat vind ik dus weer iets heel anders.