De klik...

Berichten: 2978

GERRIT084 schreef:

2300 leden tal van belevingen, evenzo meningen, dus echt eens worden doen wij het toch nooit.
Maar er zijn van die topic,s waar ik het gevoel krijg dat sommige meningen door je strot worden geperst, terwijl jouw mening, niet geld.
Dat daar dan ook wel eens een wat minder serieus antwoord op volgt, kan je dan ook wel verwachten.
Het elkaars meningen, normen en waarden te respecteren, is al ver te zoeken.
Aan de andere kant leer je zo de personen wel goed kennen, het is ten slotte een dating site, en geen vervolg op je HBo opleiding.
En om e eerlijk de waarheid te zeggen, mijn klik zit er (nog) niet tussen, Knipoog smiley

Ach Gerrit,ik ben hier wel eens volkomen voor schut gezet door iemand die mij niet kent puur omdat ik enorm blij was dat een werkgever mij de kans gaf een studie,die ik door persoonlijke omstandigheden nooit heb kunnen afronden,op zijn kosten te voltooien.
Maar de een zijn blijheid wekt wrevel op bij de ander........sindsdien praat ik er hier liever niet meer over.
Genoeg gemekker van mijn kant,ik "klik" de laptop uit Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Berichten: 7231

Eerst ging het over die befaamde ondefieenbare klik. Dan werd het een onbenullige onzin topic en nu zijn we aanbeland aan de zoveelste discussie die weer niet over het eigenlijke onderwerp van deze topic gaat. Er is niets nieuws onder de zon.

Alle topics (behalve het muziektopic van Maryanne) van het forum zorgen voor een beetje ernst, heibel, onzin zonder dat men nog verder ingaat op het eigenlijke onderwerp.
Wat gaan we eraan? Het forum sluiten? Of het zo maar laten? Iemand moet tussen de ernstige noten maar 1 leuke opmerking plaatsen en het spel is begonnen. Hoe hard we daarna ook zeuren toch zullen we merken dat iedereen zijn aandeel daar in heeft. Het is wel zo dat ene er op tijd mee kan stoppen en de andere gaat gewoon rustig verder. We zitten niet in een klas waar onze computer kan afgepakt worden, we hebben ook geen leraar die onze ouders kunnen aansporen om ons ter orde te roepen én we hebben niet de discipline om ons zelf in toom te houden. We hebben allemaal ons aandeel ofwel om onzin te schrijven ofwel om te zeuren en discussies aan te gaan. Het is des mensens...niet meer of minder dan dat. Een slotje dan maar?

Berichten: 2212

FRANKT627 schreef:

Eerst ging het over die befaamde ondefieenbare klik. Dan werd het een onbenullige onzin topic en nu zijn we aanbeland aan de zoveelste discussie die weer niet over het eigenlijke onderwerp van deze topic gaat. Er is niets nieuws onder de zon.

Alle topics (behalve het muziektopic van Maryanne) van het forum zorgen voor een beetje ernst, heibel, onzin zonder dat men nog verder ingaat op het eigenlijke onderwerp.
Wat gaan we eraan? Het forum sluiten? Of het zo maar laten? Iemand moet tussen de ernstige noten maar 1 leuke opmerking plaatsen en het spel is begonnen. Hoe hard we daarna ook zeuren toch zullen we merken dat iedereen zijn aandeel daar in heeft. Het is wel zo dat ene er op tijd mee kan stoppen en de andere gaat gewoon rustig verder. We zitten niet in een klas waar onze computer kan afgepakt worden, we hebben ook geen leraar die onze ouders kunnen aansporen om ons ter orde te roepen én we hebben niet de discipline om ons zelf in toom te houden. We hebben allemaal ons aandeel ofwel om onzin te schrijven ofwel om te zeuren en discussies aan te gaan. Het is des mensens...niet meer of minder dan dat. Een slotje dan maar?

Waarom een slotje, als het te ver zou gaan, kan altijd nog een bannetje.
Dat slotje is wel een stopwoordje geworden hier, meer zoiets van, het staat MIJ niet aan, ik vind het niet leuk, of intresant hier.
Maar ook daarvoor zijn er meerdere topic.s om naar toe te fietsen, en zo zijn er meerdere Engeltje smiley

Berichten: 7231

GERRIT084 schreef:

Waarom een slotje, als het te ver zou gaan, kan altijd nog een bannetje.
Dat slotje is wel een stopwoordje geworden hier, meer zoiets van, het staat MIJ niet aan, ik vind het niet leuk, of intresant hier.
Maar ook daarvoor zijn er meerdere topic.s om naar toe te fietsen, en zo zijn er meerdere Engeltje smiley

Idd, Gerrit, daarom vermeldde ik het ook. In een vorige topic had ik ook al eens aangegeven dat 'slotje' een modewoord werd. Vroeger werd Judith wel eens vermeld maar aangezien ze niet meer tussen beide komt werd het woord 'slotje' geintroduceerd.

Berichten: 2212

FRANKT627 schreef:

Idd, Gerrit, daarom vermeldde ik het ook. In een vorige topic had ik ook al eens aangegeven dat 'slotje' een modewoord werd. Vroeger werd Judith wel eens vermeld maar aangezien ze niet meer tussen beide komt werd het woord 'slotje' geintroduceerd.

Precies Frank, maar het valt wel op dat vooral op neuzel topic,s een slotje komt. En bijna nooit op het z.g.n HBo gelateerde, (althans dat denken ze) die toch ook vaak door halstarrige figuren worden gedomineerd.
Dan komt het bij mij over als, domineren mag en neuzelen niet, en ik doe beiden graag Gefrustreerde smiley

Berichten: 4992

Ergens gelezen:

Het is vreemd hoe moeilijk het soms is om de werkelijkheid te onderscheiden van hoe je wilt dat dingen zijn.
Je verlangen naar iets kan je visie volkomen vertroebelen. De wens om niet meer single te zijn kan maken dat je die ene enthousiaste man met totaal andere ogen ziet dat de mensen om je heen. Sterker nog (en gevaarlijker ook) … je kunt hem totaal anders zien dan hij werkelijk is.
Hij is toch leuk? (Is hij dat écht?) Lief? (Wanneer dan?) En geïnteresseerd in jou….(Waaruit blijkt dat?) En daar gaat het om. Of niet? En ook al is dat allemaal zo, is dat dan genoeg?

Je vriendinnen trekken hun wenkbrauwen wel eens voorzichtig op en stellen je behoedzaam wat kritische vragen, waar jij dan geïrriteerd op reageert.
Gunnen ze je dit niet? Komt het omdat zij nog single zijn en jij niet meer? Of zit er een kern van waarheid in de opmerkingen die ze maken?

Maar jij bent gelukkig. Het weekend is niet meer eindeloos leeg, de avonden zijn veel gezelliger en al die bezoekjes hoef je niet mee alleen af te leggen.
Hij is erbij.

De stilte die voorheen zo pijnlijk was, wordt nu regelmatig doorbroken door de telefoon die rinkelt en zijn stem die je kamer binnenkomt. Dat hij tijdens die gesprekjes maar zelden vraagt hoe het met jou is en je meer gebruikt om zijn eigen verhalen te ventileren, valt je in eerste instantie niet eens op. Hij belt. Hij belt jou! Dus vindt hij je leuk…. En ben je belangrijk voor hem… (??)
Je redeneert wat krom is recht en dat met het grootste gemak. In het begin dan. Later gaan er wel dingen knagen. Na het zoveelste telefoontje zit je wat verslagen met je mobiel in je handen. Zelf nog vol verhalen die je had willen vertellen, maar de verbinding is alweer verbroken. Aandachtsloos.
Als hij af en toe andere bezigheden heeft en je weer alleen op de bank zit, merk je dat je vooral zijn arm om je heen mist en zijn stem in je oor, maar ook niet meer dan dat.
Gezelschap. Dat mis je. Maar mis je hém?

Je neemt wat afstand en probeert uit te zoeken hoe het zit. Eerlijk te kijken naar je verlangen om niet meer alleen te zijn. Eerlijk te kijken naar dat groeiende gevoel van teleurstelling. En diep van binnen onderken je steeds meer het besef dat je iets onder ogen moet zien dat je liever nog niet wilt weten.
Nog een poosje houd je het vol. Samen op de bank, samen onderweg. Maar steeds vaker voel je de teleurstelling, omdat échte belangstelling voor jouw belevingswereld ontbreekt. Je begrijpt vaak niet wat hem beweegt en hij begrijpt nog minder van jou.
Het gelukkige gevoel stroomt weg door de steeds groter wordende gaten die de teleurstelling heeft geknaagd in je gevoel van welbevinden. Eigenlijk weet je het allang.
Dit is het niet. Hij is ‘het’ niet.
Maar het alternatief is verontrustend en moeilijk om onder ogen te zien.
Het alternatief is namelijk: weer alleen op de bank, weer alleen onderweg, de weekenden weer akelig leeg en jij weer net zo single als je vriendinnen zijn. Bovendien begint de gedachte terrein te winnen dat jij misschien wel nooit iemand tegen zult komen met wie je die ultieme klik ervaart, bij wie je vindt wat je zoekt en wat je nodig hebt. Wellicht moet je onder ogen zien dat je niet slechts alleenstaand bent, maar dat wellicht ook blijft.
Al met al lopen de dingen niet lekker meer. De knoop wordt doorgehakt omdat je anders zou blijven struikelen over dat bijltje, dat schijnbaar uit zichzelf en spontaan almaar dichterbij komt te liggen.
Zo kun je niet leven.
De avond valt en je zit weer alleen op de bank. Natuurlijk zijn er vrienden en vriendinnen. Natuurlijk is er je onwrikbare geloof in God.
Maar er is ook de stilte.
Er is een grote, dappere beslissing nodig om hiermee af te rekenen.
Vandaag sluit je vrede met de afwezigheid van geliefd stemgeluid. Vandaag beslis je dat alleen zijn zo slecht nog niet is, als het alternatief is dat je je verliest in een relatie die niet bij je past. Vandaag besluit je dat er altijd hoop is, maar dat je levensgeluk niet afhangt van een partner.
Vandaag ga je leven op eigen kracht en vliegen met je eigen vleugels. Met onder die vleugels de wind van God die je omhoog stuwt.
En alleen Hij weet waarheen.

Berichten: 4047

mooi stukje, marco!!
al kan het natuurlijk ook net andersom zijn; iemand die er zóóó graag voor je zijn wil, dat je er in denkt te stikken.

God weet waarheen, maar k zou zelf ook wel graag weten waarheen de reis is........ Engeltje smiley

hannah........niet zo dol op reizen.

Berichten: 2212

HANNAH810 schreef:

mooi stukje, marco!!
al kan het natuurlijk ook net andersom zijn; iemand die er zóóó graag voor je zijn wil, dat je er in denkt te stikken.

God weet waarheen, maar k zou zelf ook wel graag weten waarheen de reis is........ Engeltje smiley

hannah........niet zo dol op reizen.

Moet je ruim zien Geschokte, onthutste smiley

je hebt sneltreinen, en je hebt stoptreinen Lachende smiley

Berichten: 4863

Een heel mooi stukje....
Mijn eigen leven wordt er een beetje ingetekend....
Ja...het is niet altijd even makkelijk....
Ik heb even gekozen voor de stoptrein, maar inderdaad die stopt zo vaak!!!

Berichten: 30

......

Berichten: 4992

Weer een leuk stukje:

Het is lastig om een relatie te beginnen. Zeker op afstand. Maar wat is dat toch? Ik schijn maar geen leuke/geschikte partner te kunnen vinden. Standaard ben ik zeker niet. Ook niet iemand die er meteen bovenop duikt. Daarnaast vraag ik misschien wel om verschillende labeltjes. Net als ieder ander heb ik toch wel eisen aan een partner, maar dat klinkt weer zo veeleisend…
Een man* zou labeltjes moeten hebben of nog handiger een ingrediënten lijst. Net als op een verpakking. Mag je geen noten? Dan kijk je bij de allergie informatie. Hou je niet van mannen die rocken aangezien jij naar klassiek luistert? Bekijk de achterkant en je weet het. Hmm, ideaal zou ik zeggen! Want hoe makkelijk zou het zijn als je van tevoren wist wat in een man zat? Dan was het selecteren een stuk makkelijker. Ideaal voor FF. Je ingrediëntenlijst komt erop te staan en binnen no time heb je een partner!
Maar zoveel ingrediënten, zoveel combinaties en zoveel smaken. Toch lastiger dan gedacht. En je eet ook niet elke dag hetzelfde. Dan spaghetti, dan aardappels en dan een keer nasi. Dan ook maar wisselen van man zodat je smaakpapillen tevreden blijven? Dan een Italiaan, dan een Hollander en daarna een Chinees? Nee. Ook geen oplossing…
Aan de andere kant. Met eten probeer je ook eerst allerlei dingen voordat je ontdekt hebt wat je écht lekker vind. Misschien moet je dat met een partner ook. Na verschillende ontmoetingen/dates/relaties weet je eigenlijk pas echt wat je wel of niet wil in een relatie. Je hebt uitgevonden naar welke labeltjes je moet kijken en welke ingrediënten je nodig hebt om een lekkere maaltijd te maken.
Maar heb ik de goede labeltjes en bevat ik de goede ingrediënten om samen de perfecte maaltijd te maken? We staan in de goede supermarkt, maar er is geen personeel om mij te helpen en welke schappen moeten ik hebben? Ik vertrouw erop dat uiteindelijk de grote baas van de supermarkt mij bij de juiste ingrediënten brengt….

Zegeltjes erbij?

* man of vrouw lezen.

Berichten: 2212

MARIO216 schreef:

Weer een leuk stukje:

Het is lastig om een relatie te beginnen. Zeker op afstand. Maar wat is dat toch? Ik schijn maar geen leuke/geschikte partner te kunnen vinden. Standaard ben ik zeker niet. Ook niet iemand die er meteen bovenop duikt. Daarnaast vraag ik misschien wel om verschillende labeltjes. Net als ieder ander heb ik toch wel eisen aan een partner, maar dat klinkt weer zo veeleisend…
Een man* zou labeltjes moeten hebben of nog handiger een ingrediënten lijst. Net als op een verpakking. Mag je geen noten? Dan kijk je bij de allergie informatie. Hou je niet van mannen die rocken aangezien jij naar klassiek luistert? Bekijk de achterkant en je weet het. Hmm, ideaal zou ik zeggen! Want hoe makkelijk zou het zijn als je van tevoren wist wat in een man zat? Dan was het selecteren een stuk makkelijker. Ideaal voor FF. Je ingrediëntenlijst komt erop te staan en binnen no time heb je een partner!
Maar zoveel ingrediënten, zoveel combinaties en zoveel smaken. Toch lastiger dan gedacht. En je eet ook niet elke dag hetzelfde. Dan spaghetti, dan aardappels en dan een keer nasi. Dan ook maar wisselen van man zodat je smaakpapillen tevreden blijven? Dan een Italiaan, dan een Hollander en daarna een Chinees? Nee. Ook geen oplossing…
Aan de andere kant. Met eten probeer je ook eerst allerlei dingen voordat je ontdekt hebt wat je écht lekker vind. Misschien moet je dat met een partner ook. Na verschillende ontmoetingen/dates/relaties weet je eigenlijk pas echt wat je wel of niet wil in een relatie. Je hebt uitgevonden naar welke labeltjes je moet kijken en welke ingrediënten je nodig hebt om een lekkere maaltijd te maken.
Maar heb ik de goede labeltjes en bevat ik de goede ingrediënten om samen de perfecte maaltijd te maken? We staan in de goede supermarkt, maar er is geen personeel om mij te helpen en welke schappen moeten ik hebben? Ik vertrouw erop dat uiteindelijk de grote baas van de supermarkt mij bij de juiste ingrediënten brengt….

Zegeltjes erbij?

* man of vrouw lezen.

En toch, kijk goed wat je uit die supermarkt in huis haald, vaak wordt er doormiddel van reclames , vaak dingen in vermeld die er niet inzitten,
Zijn ze niet of niet meer compleet, sommige zijn niet meer te consumeren
En wordt een langdurige garantie niet gegeven, en laat ook de betrouwbaarheid te wensen over,
Vaak is ook de verpakking beter als de binnenkant, en zijn de meesten ook vaak overbeschildert.
En worden zeker geen zegeltje geleverd, na afname van zo,n product.

Berichten: 1766

GERRIT084 schreef:

En toch, kijk goed wat je uit die supermarkt in huis haald, vaak wordt er doormiddel van reclames , vaak dingen in vermeld die er niet inzitten,
Zijn ze niet of niet meer compleet, sommige zijn niet meer te consumeren
En wordt een langdurige garantie niet gegeven, en laat ook de betrouwbaarheid te wensen over,
Vaak is ook de verpakking beter als de binnenkant, en zijn de meesten ook vaak overbeschildert.
En worden zeker geen zegeltje geleverd, na afname van zo,n product.

Wat te denken over de kortingen omdat het bijna over de datum is..... Lachende smiley

Berichten: 4992

COOTJE711 schreef:

Wat te denken over de kortingen omdat het bijna over de datum is..... Lachende smiley

En dan als het één dag over tijd is, halve prijs Coole smiley met zonnebril

Berichten: 2212

MARIO216 schreef:

En dan als het één dag over tijd is, halve prijs Coole smiley met zonnebril

Liever geld terug Gefrustreerde smiley

maar dat gaat niet Huilende smiley, smiley in tranen

geen garantie Zieke smiley

Berichten: 1766

MARIO216 schreef:

En dan als het één dag over tijd is, halve prijs Coole smiley met zonnebril

ehh..... 3 halen, 4 betalen...... Knipoog smiley

Berichten: 4992

COOTJE711 schreef:

ehh..... 3 halen, 4 betalen...... Knipoog smiley

Berichten: 2167

Berichten: 4992

Nog een leuke:

Eindelijk! Na drie maanden zinloos solliciteren ben ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Om 3 uur ’s middags, bij een onderwijsinstituut, voor een baantje als receptioniste. Ik ben de hele week al zenuwachtig, ken alle tips van m’n jobmatcher achterstevoren en binnenstebuiten. Op de dag zelf ren ik als een hyper hamstertje rond door m’n kamer, en denk “Oeps, ’t is net een date zo…”
Want ik zit ten eerste al met de prangende vraag “Wat trek ik aan?”. Iets waardoor de ander gelooft dat ik volwassen en evenwichtig ben, in plaats van puberaal en heftig. Maar ja, wat? Mijn nette begrafenis/sollicitatie/receptie-blouse zit natuurlijk net onderin de wasmand bij mijn ouders. Mijn stijlvolle jasje met krijtstreep ruikt naar nasikruiden, want gister heb ik met mijn kring eten gekookt voor onze hele vereniging. En mijn kekke tweed colbertje mist een knoop, want die knoop wilde kennelijk een wereldreis maken. Ondertussen heb ik alweer veel te lang getreuzeld en moet over 3 en een halve minuut alweer naar de bus, en verlaat tenslotte het huis in dezelfde kleren waar ik de hele dag al in rond hopste: m’n “kleinkunst-jurkje” (want daarin lijk ik net een cabaretière ), met die blije sneeuwpopjes erop. Net zoals bij een date dus.
Tot mijn grote dankbaarheid vormen de juiste plaats en de juiste tijd deze keer geen obstakel. Driewerf hoera voor die kaarten-app, en dan vooral dat blauwe bolletje, waardoor ik wist dat ik bij station Bijlmer de trein uit moest stommelen. Soms werkt de wereld namelijk meer tegen, of dat nu sollicitaties of dates zijn: bij een date wilde ik een keertje zo graag op tijd zijn, dat ik in een andere bus stapte waarvan ik dacht dat-ie eerder op de plaats van bestemming zou zijn, maar juist de andere kant op ging. Daar kwam ik pas 12 haltes te laat achter. Maar nu heb ik zelfs een half uur over…Hmm. Het is zo ijskoud. Had iets moeten eten, ben duizelig. Nee, geen tijd om iets te eten te halen. Duizeligheid merkt de ander niet, te laat zijn wel. Ik ben geïnteresseerd, dus ik verschijn op tijd. Precies zoals bij een date dus.
Tien minuten later bereik ik helemaal bevroren het kantoor waar ik zijn moet en struikel bijna over de drempel, als een onderkoelde Elfstedentochtwinnaar. “Je kunt je gezicht in de dames-wc bijwerken” zegt de security-persoon, kijkend naar m’n verkouden hoofd. Dank u, nu voel ik me helemaal zelfverzekerd! Dan is het moment aangebroken voor het gesprek zelf, met de Human Resource dame en een docente. “Luisteren en niet kletsen” denk ik de hele tijd “zoals mijn jobmatcher zegt, ze hoeven niet alles te weten.” Maar net als ik denk dat ik volwassen en rustig overkom, en heel goed luister, vragen de dames me “Waarom is je CV zo sober?”. Daardoor begin ik meteen blij te ratelen over Zweedse les geven, m’n tijdschrift, alle crea cursusjes die ik heb gedaan, de kastanje-appel-ui-taart die ik voor m’n kring ga bakken...Pas na het gesprek weet ik precies wat ik wel had moeten zeggen. Weer zoals bij een date dus.
Terwijl ik weer naar buiten loop, de ijzige kou in, gaat er tegelijkertijd een meisje van mijn leeftijd naar binnen. Ook een sollicitante, waarschijnlijk. Ziet er zoveel georganiseerder uit...Het verbaast me dan ook niks als ik drie dagen later een mailtje krijg met “we hebben besloten je niet uit te nodigen voor een tweede gesprek.” Twee seconden later krijg ik een sms-je van m’n huisgenootje “Sol, hoorde you-know-who net meisje uitnodigen voor ‘t gala, laat die Valentijnskaart maar.” Aaaaaaargh!!! Jongens en banen: er zijn altijd maar een paar leuke, en daarvoor moet je concurreren met driehonderd andere wijven.

Berichten: 4992

Weer ergens wat gelezen: Kan over hem en haar gaan.

We hebben het er allemaal over.
De klik. Die ultieme klik die je moet hebben met iemand, anders werkt het niet. Een keer, kort voor een ontmoeting, zei een man tegen me: “Je weet het binnen vijf minuten.” En hij had gelijk. Ik deed de deur open en ik wist het direct, dat dit iets zou kunnen zijn. Het voelde direct goed.
Niet dat het iets wérd, maar dat is weer een ander verhaal.
De klik was er wel. Ik had wel gewild dat het iets zou worden, maar er waren allemaal voorwaarden waaraan niet werd voldaan en dat zonder dat de lat heel hoog lag. De man in kwestie had geen enkele intentie om zich ooit nog een keer te binden, namelijk, zo bleek na verloop van tijd. Dus klik of niet, we hadden er niets aan en het leverde me ook niets op. Nou ja, frustratie. Dat wel. Niets positiefs, bedoel ik.
En zo gaat het wel vaker. Je spreekt af en je denkt: Nouuuu! Dat zou best wel eens… eh…. (Misschien… toch?)
En dan blijkt hij het toch niet te zijn.
Ondanks de klik. Ik vind dat eigenlijk niet eerlijk, dat mag je best weten. Als die klik er dan is, dat gevoel dat het goed zit, het gevoel dat het veilig is, dat je thuiskomt, het gevoel dat je elkaar begrijpt…. dan zou het toch ook moeten werken?
Maar zo zit het dus niet in elkaar.
En soms denk ik : Wat moet ik met die klik? Wat heb ik eraan?
Waarom is het bedacht, uitgevonden, gegeven aan ons, als we er vaak toch niet echt iets mee kunnen en als het dus ook geen graadmeter blijkt te zijn voor het welslagen van een relatie? Soms is het tegenovergestelde juist het geval. Ook dat kan.
Dan voel je je direct op je gemak en vertrouwd en blijkt dat later te komen omdat meneer bijzonder veel lijkt op je vader qua karakter. Ben je lekker mee. Logisch dat dat vertrouwd voelde, want het is bekend, maar het is echt niet wat je wilt!
Dus ik heb er problemen mee. Met de klik.
Je moet je kop er bijhouden namelijk en je er niet door laten afleiden. Ook al zeggen al je vezels dat hij geweldig is, toch moet je dat eerst uitgebreid toetsen. Eigenlijk vind ik er zo niets aan, denk ik wel eens. Ik wil het voelen tot in mijn botten. Ik wil dat intense, overweldigend gevoel ervaren. Ik wil weten dat het goed is, zonder dat uit te kunnen leggen, zonder dat uit te hóeven leggen, gewoon omdat, als ik die klik voel, ik wéét dat het goed is.
Zo zou het moeten zijn. Vind ik .Toevallig.
Dus het is maar dat je het weet. Ik ben het er niet eens, met hoe het werkt. Dat is niet helemaal goed gelukt, vind ik.
We hebben een beetje mot dus. Die klik en ik…

Berichten: 184

Mario

Wat geweldig zeg om jou te lezen , dankbaarheid aan God dat er mensen zijn zoals jij , Ik heb geworsteld met IKKE
IK heb geworsteld met wat IKKE miste wat je allemaal schrijft wat herkenbaar ja en eindelijk kan ik me kwetsbaar opstellen .
Ik maak de keuze om alleen te blijven mits God zegt dit heb ik voor jou , dan zal het goed zijn .
Maar ik zal opnieuw vandaag eigenlijk vrijdagmiddag na een lange week van worstelen liet God me psalm 31 lezen zo mooi en gisteravond een preek van Jan zeilstra Dat God zijn zoon gegeven heeft natuurlijk weet ik dat denk ik wat Jezus voor mij heeft geleden maar toen viel er niet een kwartje maar zoveeeeeeeel dat ik nu zoiets heb van Ja HEER IKKE kies UW weg .
Niet mijn weg geschiede maar UW wil
Dank voor jou lezen mario dat was vandaag een mooi slot nog even
hoe het zo mooi kan zijn en waar ik tegen heb te strijden
Niet voor de koning HIJ zit op de hoogste troon maar tegen de boze legermachten van satan En ja je hebt gelijk alleen met GOD zijn we meer dan overwinnaars als we onze IK laten gaan dan gaat het goed fout toch
Nogmaals dank aan jou maar door GOD die me diet geeft en dat op een datingsite Knipoog smiley

Ik vind je een geweldige schrijver oprecht hart voor de HEER .
IK wens allen die dit lezen GODS zegen ook met overwegen om de HEER te dienen en niet het leven zijn eigen wereldse beloop te laten gaan
IK KIES NU en dank de HEER

Lieve groet aan alles broers en zussen Anita

Berichten: 123

MARIO216 schreef:

Weer ergens wat gelezen: Kan over hem en haar gaan.

We hebben het er allemaal over.
De klik. Die ultieme klik die je moet hebben met iemand, anders werkt het niet. Een keer, kort voor een ontmoeting, zei een man tegen me: “Je weet het binnen vijf minuten.” En hij had gelijk. Ik deed de deur open en ik wist het direct, dat dit iets zou kunnen zijn. Het voelde direct goed.
Niet dat het iets wérd, maar dat is weer een ander verhaal.
De klik was er wel. Ik had wel gewild dat het iets zou worden, maar er waren allemaal voorwaarden waaraan niet werd voldaan en dat zonder dat de lat heel hoog lag. De man in kwestie had geen enkele intentie om zich ooit nog een keer te binden, namelijk, zo bleek na verloop van tijd. Dus klik of niet, we hadden er niets aan en het leverde me ook niets op. Nou ja, frustratie. Dat wel. Niets positiefs, bedoel ik.
En zo gaat het wel vaker. Je spreekt af en je denkt: Nouuuu! Dat zou best wel eens… eh…. (Misschien… toch?)
En dan blijkt hij het toch niet te zijn.
Ondanks de klik. Ik vind dat eigenlijk niet eerlijk, dat mag je best weten. Als die klik er dan is, dat gevoel dat het goed zit, het gevoel dat het veilig is, dat je thuiskomt, het gevoel dat je elkaar begrijpt…. dan zou het toch ook moeten werken?
Maar zo zit het dus niet in elkaar.
En soms denk ik : Wat moet ik met die klik? Wat heb ik eraan?
Waarom is het bedacht, uitgevonden, gegeven aan ons, als we er vaak toch niet echt iets mee kunnen en als het dus ook geen graadmeter blijkt te zijn voor het welslagen van een relatie? Soms is het tegenovergestelde juist het geval. Ook dat kan.
Dan voel je je direct op je gemak en vertrouwd en blijkt dat later te komen omdat meneer bijzonder veel lijkt op je vader qua karakter. Ben je lekker mee. Logisch dat dat vertrouwd voelde, want het is bekend, maar het is echt niet wat je wilt!
Dus ik heb er problemen mee. Met de klik.
Je moet je kop er bijhouden namelijk en je er niet door laten afleiden. Ook al zeggen al je vezels dat hij geweldig is, toch moet je dat eerst uitgebreid toetsen. Eigenlijk vind ik er zo niets aan, denk ik wel eens. Ik wil het voelen tot in mijn botten. Ik wil dat intense, overweldigend gevoel ervaren. Ik wil weten dat het goed is, zonder dat uit te kunnen leggen, zonder dat uit te hóeven leggen, gewoon omdat, als ik die klik voel, ik wéét dat het goed is.
Zo zou het moeten zijn. Vind ik .Toevallig.
Dus het is maar dat je het weet. Ik ben het er niet eens, met hoe het werkt. Dat is niet helemaal goed gelukt, vind ik.
We hebben een beetje mot dus. Die klik en ik…

hij is leuk, dit stukje. wie heeft dat eigenlijk bedacht. dat klik idee. (dus in oorsprong). zelf heb ik in het dagelijkse leven ook klikken met mensen. mensen die vrienden kunnen worden of inmiddels al een aardig eind daarin op weg zijn. mensen bij wie je zonder meer jezelf kunt zijn.
hoe bepaal je dan welke de ware is. en wat is de ware. degene die het tegenover gestelde is als dat jij bent? (tegenpolen trekken elkaar aan?)
misschien maar een vlies uitleggen? zoals de knecht van Abraham? de aantrekkingskracht tussen Izaak en Rebecca was zodanig dat zij van haar kameel af viel toen zij hem voor het eerst zag. dat was nog eens een klik.

Berichten: 240

MARIO216 schreef:

Nog een leuke:

Eindelijk! Na drie maanden zinloos solliciteren ben ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Om 3 uur ’s middags, bij een onderwijsinstituut, voor een baantje als receptioniste. Ik ben de hele week al zenuwachtig, ken alle tips van m’n jobmatcher achterstevoren en binnenstebuiten. Op de dag zelf ren ik als een hyper hamstertje rond door m’n kamer, en denk “Oeps, ’t is net een date zo…”
Want ik zit ten eerste al met de prangende vraag “Wat trek ik aan?”. Iets waardoor de ander gelooft dat ik volwassen en evenwichtig ben, in plaats van puberaal en heftig. Maar ja, wat? Mijn nette begrafenis/sollicitatie/receptie-blouse zit natuurlijk net onderin de wasmand bij mijn ouders. Mijn stijlvolle jasje met krijtstreep ruikt naar nasikruiden, want gister heb ik met mijn kring eten gekookt voor onze hele vereniging. En mijn kekke tweed colbertje mist een knoop, want die knoop wilde kennelijk een wereldreis maken. Ondertussen heb ik alweer veel te lang getreuzeld en moet over 3 en een halve minuut alweer naar de bus, en verlaat tenslotte het huis in dezelfde kleren waar ik de hele dag al in rond hopste: m’n “kleinkunst-jurkje” (want daarin lijk ik net een cabaretière ), met die blije sneeuwpopjes erop. Net zoals bij een date dus.
Tot mijn grote dankbaarheid vormen de juiste plaats en de juiste tijd deze keer geen obstakel. Driewerf hoera voor die kaarten-app, en dan vooral dat blauwe bolletje, waardoor ik wist dat ik bij station Bijlmer de trein uit moest stommelen. Soms werkt de wereld namelijk meer tegen, of dat nu sollicitaties of dates zijn: bij een date wilde ik een keertje zo graag op tijd zijn, dat ik in een andere bus stapte waarvan ik dacht dat-ie eerder op de plaats van bestemming zou zijn, maar juist de andere kant op ging. Daar kwam ik pas 12 haltes te laat achter. Maar nu heb ik zelfs een half uur over…Hmm. Het is zo ijskoud. Had iets moeten eten, ben duizelig. Nee, geen tijd om iets te eten te halen. Duizeligheid merkt de ander niet, te laat zijn wel. Ik ben geïnteresseerd, dus ik verschijn op tijd. Precies zoals bij een date dus.
Tien minuten later bereik ik helemaal bevroren het kantoor waar ik zijn moet en struikel bijna over de drempel, als een onderkoelde Elfstedentochtwinnaar. “Je kunt je gezicht in de dames-wc bijwerken” zegt de security-persoon, kijkend naar m’n verkouden hoofd. Dank u, nu voel ik me helemaal zelfverzekerd! Dan is het moment aangebroken voor het gesprek zelf, met de Human Resource dame en een docente. “Luisteren en niet kletsen” denk ik de hele tijd “zoals mijn jobmatcher zegt, ze hoeven niet alles te weten.” Maar net als ik denk dat ik volwassen en rustig overkom, en heel goed luister, vragen de dames me “Waarom is je CV zo sober?”. Daardoor begin ik meteen blij te ratelen over Zweedse les geven, m’n tijdschrift, alle crea cursusjes die ik heb gedaan, de kastanje-appel-ui-taart die ik voor m’n kring ga bakken...Pas na het gesprek weet ik precies wat ik wel had moeten zeggen. Weer zoals bij een date dus.
Terwijl ik weer naar buiten loop, de ijzige kou in, gaat er tegelijkertijd een meisje van mijn leeftijd naar binnen. Ook een sollicitante, waarschijnlijk. Ziet er zoveel georganiseerder uit...Het verbaast me dan ook niks als ik drie dagen later een mailtje krijg met “we hebben besloten je niet uit te nodigen voor een tweede gesprek.” Twee seconden later krijg ik een sms-je van m’n huisgenootje “Sol, hoorde you-know-who net meisje uitnodigen voor ‘t gala, laat die Valentijnskaart maar.” Aaaaaaargh!!! Jongens en banen: er zijn altijd maar een paar leuke, en daarvoor moet je concurreren met driehonderd andere wijven.

prachtig verhaal (ervaring)

Berichten: 240

MARIO216 schreef:

Weer ergens wat gelezen: Kan over hem en haar gaan.

We hebben het er allemaal over.
De klik. Die ultieme klik die je moet hebben met iemand, anders werkt het niet. Een keer, kort voor een ontmoeting, zei een man tegen me: “Je weet het binnen vijf minuten.” En hij had gelijk. Ik deed de deur open en ik wist het direct, dat dit iets zou kunnen zijn. Het voelde direct goed.
Niet dat het iets wérd, maar dat is weer een ander verhaal.
De klik was er wel. Ik had wel gewild dat het iets zou worden, maar er waren allemaal voorwaarden waaraan niet werd voldaan en dat zonder dat de lat heel hoog lag. De man in kwestie had geen enkele intentie om zich ooit nog een keer te binden, namelijk, zo bleek na verloop van tijd. Dus klik of niet, we hadden er niets aan en het leverde me ook niets op. Nou ja, frustratie. Dat wel. Niets positiefs, bedoel ik.
En zo gaat het wel vaker. Je spreekt af en je denkt: Nouuuu! Dat zou best wel eens… eh…. (Misschien… toch?)
En dan blijkt hij het toch niet te zijn.
Ondanks de klik. Ik vind dat eigenlijk niet eerlijk, dat mag je best weten. Als die klik er dan is, dat gevoel dat het goed zit, het gevoel dat het veilig is, dat je thuiskomt, het gevoel dat je elkaar begrijpt…. dan zou het toch ook moeten werken?
Maar zo zit het dus niet in elkaar.
En soms denk ik : Wat moet ik met die klik? Wat heb ik eraan?
Waarom is het bedacht, uitgevonden, gegeven aan ons, als we er vaak toch niet echt iets mee kunnen en als het dus ook geen graadmeter blijkt te zijn voor het welslagen van een relatie? Soms is het tegenovergestelde juist het geval. Ook dat kan.
Dan voel je je direct op je gemak en vertrouwd en blijkt dat later te komen omdat meneer bijzonder veel lijkt op je vader qua karakter. Ben je lekker mee. Logisch dat dat vertrouwd voelde, want het is bekend, maar het is echt niet wat je wilt!
Dus ik heb er problemen mee. Met de klik.
Je moet je kop er bijhouden namelijk en je er niet door laten afleiden. Ook al zeggen al je vezels dat hij geweldig is, toch moet je dat eerst uitgebreid toetsen. Eigenlijk vind ik er zo niets aan, denk ik wel eens. Ik wil het voelen tot in mijn botten. Ik wil dat intense, overweldigend gevoel ervaren. Ik wil weten dat het goed is, zonder dat uit te kunnen leggen, zonder dat uit te hóeven leggen, gewoon omdat, als ik die klik voel, ik wéét dat het goed is.
Zo zou het moeten zijn. Vind ik .Toevallig.
Dus het is maar dat je het weet. Ik ben het er niet eens, met hoe het werkt. Dat is niet helemaal goed gelukt, vind ik.
We hebben een beetje mot dus. Die klik en ik…

prachtig !!

Berichten: 7231

Wat is nu de definitie van de 'klik'??? Je kan mensen tegenkomen die je driemaal per dag 'opbellen via msn'. Die mensen dichten je hele lieve dingen toe en zien samen een mooie toekomst tegemoet. Je zou dus denken dat er die 'klik' is. Het kan haast ook niet anders want je hebt zo'n mooie momenten. Bij een ontmoeting is het gelijk hartstochtelijk zoenen en krijg je nogmaals eens te horen dat die 'klik' er is. Plots wordt die 'relatie' beeindingt. Een deftige, sluitbare reden is er niet. Die mooie 'relatie' gaat over in een vijandschap. Er was voordien nooit één woord maar dan ook echt geen één woord onenigheid. Dan is mijn vraag nog steeds: wat is de definitie van het begrip 'klik'? Wat voor waarde heeft die 'klik' nog?

In deze tijd van de mediamogelijkheden en 'nieuwe taal' horen we wel eens woorden of korte zinnen zoals 'dat klopt' te pas en te onpas opduiken. Het is haast iets dat 'moet' gezegd worden zonder dat men weet wat het betekent. Zou dat ook niet zo zijn met het woordje 'klik'?

Berichten: 240

FRANKT627 schreef:

Wat is nu de definitie van de 'klik'??? Je kan mensen tegenkomen die je driemaal per dag 'opbellen via msn'. Die mensen dichten je hele lieve dingen toe en zien samen een mooie toekomst tegemoet. Je zou dus denken dat er die 'klik' is. Het kan haast ook niet anders want je hebt zo'n mooie momenten. Bij een ontmoeting is het gelijk hartstochtelijk zoenen en krijg je nogmaals eens te horen dat die 'klik' er is. Plots wordt die 'relatie' beeindingt. Een deftige, sluitbare reden is er niet. Die mooie 'relatie' gaat over in een vijandschap. Er was voordien nooit één woord maar dan ook echt geen één woord onenigheid. Dan is mijn vraag nog steeds: wat is de definitie van het begrip 'klik'? Wat voor waarde heeft die 'klik' nog?

In deze tijd van de mediamogelijkheden en 'nieuwe taal' horen we wel eens woorden of korte zinnen zoals 'dat klopt' te pas en te onpas opduiken. Het is haast iets dat 'moet' gezegd worden zonder dat men weet wat het betekent. Zou dat ook niet zo zijn met het woordje 'klik'?

ik denk het wel...

Berichten: 7231

DJES101 schreef:

ik denk het wel...

Dus heeft voor jou dat woordje 'klik' ook geen inhoud?

Berichten: 240

FRANKT627 schreef:

Dus heeft voor jou dat woordje 'klik' ook geen inhoud?

Nee frank ,klik, ..'tis een woord zonder inhoud voor mij persoonlijk...
Zoals je in verhaal aan gaf in begin alles mooi ,aardig niks aan de hand
De klik is er zgn ..maar die KLIK kan ook zo verdwenen zijn blijkt...

Berichten: 7231

DJES101 schreef:

Nee frank ,klik, ..'tis een woord zonder inhoud voor mij persoonlijk...
Zoals je in verhaal aan gaf in begin alles mooi ,aardig niks aan de hand
De klik is er zgn ..maar die KLIK kan ook zo verdwenen zijn blijkt...

we spreken dezelfde taal...het is een modewoord geworden net zoals 'ik hou van jou' ook soms een zin is die niet veel betekent...spijtig dat alles of zoveel waardeloos wordt. Het vertrouwen wordt ermee ontkracht.

Berichten: 5057

FRANKT627 schreef:

we spreken dezelfde taal...het is een modewoord geworden net zoals 'ik hou van jou' ook soms een zin is die niet veel betekent...spijtig dat alles of zoveel waardeloos wordt. Het vertrouwen wordt ermee ontkracht.

Je kunt het toch ook gewoon omdraaien toch? Hier op de site en in de chat schijnt het heel anders te zijn dan in het echt. In het echt zie je toch ook talloze mensen, waar je verder niks mee wil? En soms zie je iemand waar je opeens een klik mee ervaart. Mensen maken de virtuele wereld te snel hun echte wereld. En daar zit een levensgroot verschil tussen.