Bindingsangst

Berichten: 1391

WILLEMIJN232 schreef:

Jij geef bij ieder onderwerp aan waaruit je spreekt als iedereen dit zou doen zou het een trieste bedoening worden........
Je kan ook weleens objectief naar een onderwerp kijken en je er je voordeel meedoen zonder gelijk jouw leed erbij te betrekken in iedere zin die je schrijft.........

Je bent geweldig, herhaald mijn woorden..... Gefrustreerde smiley

Ik weet dat ik volledig off topic ga, maar heb jou beter leren kennen....
Objectief spreek ik vanuit mijn ervaringen (voor jou leed).....en de basis....waarin ik leef.

Berichten: 5407

MAR907 schreef:

Je bent geweldig, herhaald mijn woorden..... Gefrustreerde smiley

Ik weet dat ik volledig off topic ga, maar heb jou beter leren kennen....
Objectief spreek ik vanuit mijn ervaringen (voor jou leed).....en de basis....waarin ik leef.

Als je objectief kijkt praat je juist niet vanuit je eigen ervaringen........ Knipoog smiley

maar vanuit het onderwerp op zich.....

En mij kennen.......om jouw woorden te gebruiken: dat zijn jouw woorden

Berichten: 2463

MAR907 schreef:

Je bent geweldig, herhaald mijn woorden..... Gefrustreerde smiley

Ik weet dat ik volledig off topic ga, maar heb jou beter leren kennen....
Objectief spreek ik vanuit mijn ervaringen (voor jou leed).....en de basis....waarin ik leef.

En net zo goed als jij vanuit jouw leed spreekt, spreekt iemand die gescheiden is ook vanuit zijn/haar leed.
Voor de kinderen maakt het niet uit, een nw partner zal in eerste instantie altijd als inbreuk worden gezien. Het is dan ook aan jou hoe jij je opstelt naar de kinderen en vandaaruit werkt aan een gezamelijke relatie.
En zo leeft ook iedereen vanuit zijn/haar eigen basis, gescheiden of weduwe/weduwnaar. En dan laat ik de mensen die nog nooit een "vaste" relatie gehad heb er voor het gemak er buiten.

Berichten: 1391

CROSSROAD317 schreef:

En net zo goed als jij vanuit jouw leed spreekt, spreekt iemand die gescheiden is ook vanuit zijn/haar leed.
Voor de kinderen maakt het niet uit, een nw partner zal in eerste instantie altijd als inbreuk worden gezien. Het is dan ook aan jou hoe jij je opstelt naar de kinderen en vandaaruit werkt aan een gezamelijke relatie.
En zo leeft ook iedereen vanuit zijn/haar eigen basis, gescheiden of weduwe/weduwnaar. En dan laat ik de mensen die nog nooit een "vaste" relatie gehad heb er voor het gemak er buiten.

Deels ben ik met jou eens, maar er is een verschil tussen moeder/vaderloos zijn, dan bij een scheiding, voor kinderen.......
Dat is wat de meeste niet kunnen weten, omdat hoofdzakelijk op de forum vanuit een scheiding gereageerd wordt.

Juist bij kinderen waarvan een van de ouder plotseling vertrekt of er niet meer is, speelt bindingsangst en/of verlatingsangst het sterkst.

Berichten: 254

MAR907 schreef:

Deels ben ik met jou eens, maar er is een verschil tussen moeder/vaderloos zijn, dan bij een scheiding, voor kinderen.......
Dat is wat de meeste niet kunnen weten, omdat hoofdzakelijk op de forum vanuit een scheiding gereageerd wordt.

Zo , ik ga nu ook maar eens reageren .... ben al een aantal jaren ( en steeds meer ) tot het besef gekomen dat ( naar mijn mening ) het als weduwe/weduwnaar héél wat gemakkelijker is om zonder bindingsangst verder te gaan ... ons vertrouwen is nooit geschonden ... en we hebben het huwelijk in alle schoonheid en liefde ( moeten ) mogen afsluiten .... slaat zijn wonden , maar helen beter denk ik ...
En ik denk dat het ook voor de kinderen gemakkelijker te aanvaarden is ... als er een nieuwe relatie komt ....

Berichten: 1391

SOFIE807 schreef:

Zo , ik ga nu ook maar eens reageren .... ben al een aantal jaren ( en steeds meer ) tot het besef gekomen dat ( naar mijn mening ) het als weduwe/weduwnaar héél wat gemakkelijker is om zonder bindingsangst verder te gaan ... ons vertrouwen is nooit geschonden ... en we hebben het huwelijk in alle schoonheid en liefde ( moeten ) mogen afsluiten .... slaat zijn wonden , maar helen beter denk ik ...
En ik denk dat het ook voor de kinderen gemakkelijker te aanvaarden is ... als er een nieuwe relatie komt ....

Daar zeg ik amen op....

Berichten: 4047

ik vind het hele scheidings-proces zowiezo een heel onnatuurlijk proces, als ik zo vrij mag zijn;
ik zou me voor kunnen stellen als je je partner door een sterfgeval moet missen, je een foto op de kast hebt staan; bij een scheiding is dat een stuk minder vanzelfsprekend;
bovendien zie je bij scheidingen toch vaak, dat er boosheid en frustratie mee gaan spelen, waarmee afstand wordt gecreeerd, al dan niet om de eigen identiteit weer terug te kunnen vinden.

ook naar kinderen wordt vaak (onbewust) een boodschap afgegeven van niet van de andere ouder te mogen houden.
een scheidings situatie kent dus veel meer onrecht, naar mijn idee, dan een situatie van ziekte en overlijden!

Berichten: 4047

ik vind het hele scheidings-proces zowiezo een heel onnatuurlijk proces, als ik zo vrij mag zijn;
ik zou me voor kunnen stellen als je je partner door een sterfgeval moet missen, je een foto op de kast hebt staan; bij een scheiding is dat een stuk minder vanzelfsprekend;
bovendien zie je bij scheidingen toch vaak, dat er boosheid en frustratie mee gaan spelen, waarmee afstand wordt gecreeerd, al dan niet om de eigen identiteit weer terug te kunnen vinden.

ook naar kinderen wordt vaak (onbewust) een boodschap afgegeven van niet van de andere ouder te mogen houden.
een scheidings situatie kent dus veel meer onrecht, naar mijn idee, dan een situatie van ziekte en overlijden!

Berichten: 5407

HANNAH810 schreef:

ik vind het hele scheidings-proces zowiezo een heel onnatuurlijk proces, als ik zo vrij mag zijn;
ik zou me voor kunnen stellen als je je partner door een sterfgeval moet missen, je een foto op de kast hebt staan; bij een scheiding is dat een stuk minder vanzelfsprekend;
bovendien zie je bij scheidingen toch vaak, dat er boosheid en frustratie mee gaan spelen, waarmee afstand wordt gecreeerd, al dan niet om de eigen identiteit weer terug te kunnen vinden.

ook naar kinderen wordt vaak (onbewust) een boodschap afgegeven van niet van de andere ouder te mogen houden.
een scheidings situatie kent dus veel meer onrecht, naar mijn idee, dan een situatie van ziekte en overlijden!

Ach Hannah, een ieder heeft zo zijn eigen verhaal, en wat is goed en wat is fout?
Een ieder vult dat op zijn/haar eigen manier in en heeft zijn/haar eigen verleden.
Eigenlijk is er geen pasklaar antwoord op te geven vind je niet?

Berichten: 1391

HANNAH810 schreef:

ik vind het hele scheidings-proces zowiezo een heel onnatuurlijk proces, als ik zo vrij mag zijn;
ik zou me voor kunnen stellen als je je partner door een sterfgeval moet missen, je een foto op de kast hebt staan; bij een scheiding is dat een stuk minder vanzelfsprekend;
bovendien zie je bij scheidingen toch vaak, dat er boosheid en frustratie mee gaan spelen, waarmee afstand wordt gecreeerd, al dan niet om de eigen identiteit weer terug te kunnen vinden.

ook naar kinderen wordt vaak (onbewust) een boodschap afgegeven van niet van de andere ouder te mogen houden.
een scheidings situatie kent dus veel meer onrecht, naar mijn idee, dan een situatie van ziekte en overlijden!

klopt precies Hannah....
Een foto op de kast, kan ook een instant houden van van een relatie in houden die er niet meer is....
Ik heb dat inmiddels niet meer... omdat het niet meer is.....
Bijbels gezien stop de relatie totdat de dood scheid....
Heel bijzonder heb ik afscheid kunnen nemen op de plek waar ook ons huwelijk ingezegend is.....

Berichten: 4047

WILLEMIJN232 schreef:

Ach Hannah, een ieder heeft zo zijn eigen verhaal, en wat is goed en wat is fout?
Een ieder vult dat op zijn/haar eigen manier in en heeft zijn/haar eigen verleden.
Eigenlijk is er geen pasklaar antwoord op te geven vind je niet?

ik denk niet in goed/fout, maar stel dat het proces heel anders verloopt, alhoewel het beide een rouwproces is......

Berichten: 5407

HANNAH810 schreef:

ik denk niet in goed/fout, maar stel dat het proces heel anders verloopt, alhoewel het beide een rouwproces is......

Ach dat weet ik niet, zal voor een ieder anders zijn.....
En ik denk ook niet in goed of fout, het was juist de vraag wat is goed en wat is fout?

Berichten: 254

WILLEMIJN232 schreef:

Ach dat weet ik niet, zal voor een ieder anders zijn.....
En ik denk ook niet in goed of fout, het was juist de vraag wat is goed en wat is fout?

Ik had het ook niet over goed of fout ... alleen over gemakkelijker ? Ook al hangt de foto er nog , relatie is voorbij en de goeie herinneringen ( mogen en zullen ) blijven ... bij mij en onze kinderen ...

Berichten: 5407

SOFIE807 schreef:

Ik had het ook niet over goed of fout ... alleen over gemakkelijker ? Ook al hangt de foto er nog , relatie is voorbij en de goeie herinneringen ( mogen en zullen ) blijven ... bij mij en onze kinderen ...

Mijn ervaring is dat het inderdaad zo kan zijn maar de dood kan ook zeker soms een opluchting zijn..........niet iedereen heeft even goede herinneringen......

Berichten: 254

WILLEMIJN232 schreef:

Mijn ervaring is dat het inderdaad zo kan zijn maar de dood kan ook zeker soms een opluchting zijn..........niet iedereen heeft even goede herinneringen......

Tja , dan schreef ik nu vast mee als gescheiden vrouw ... Verlegen lachende smiley

Berichten: 1391

WILLEMIJN232 schreef:

Mijn ervaring is dat het inderdaad zo kan zijn maar de dood kan ook zeker soms een opluchting zijn..........niet iedereen heeft even goede herinneringen......

Aha hoe ga je daarmee zelf om????
Heb je het over diegene die het doet of de nabestaanden????

Mijn vrouw werkte ook in de zorg en heeft veel ellende meegemaakt zelfs suïcide....
Ze had vaak over hetzelfde dat jij nu zegt....
Daar is mijn gezin slachtoffer van geworden.....

Berichten: 3295

MAR907 schreef:

Aha hoe ga je daarmee zelf om????
Heb je het over diegene die het doet of de nabestaanden????

Mijn vrouw werkte ook in de zorg en heeft veel ellende meegemaakt zelfs suïcide....

er word soms in stilte stiekum gejuicht aan het graf
zeker als echtscheiding sociaal geen optie is ( het is nog niet heeeel lang geleden dat het maatschappelijk onaanvaardbaar was, zoals nu heden ten dage nog in bepaalde kringen)

Berichten: 1391

PIETER649 schreef:

er word soms in stilte stiekum gejuicht aan het graf
zeker als echtscheiding sociaal geen optie is ( het is nog niet heeeel lang geleden dat het maatschappelijk onaanvaardbaar was, zoals nu heden ten dage nog in bepaalde kringen)

Pieter je weet niet wat je zegt.......
Scheiding kan ook niet altijd de optie zijn wanneer er om een familie schandaal gaat, uit het verleden, die niet bekend gemaakt mag worden.
Waarbij de slachtoffer de mond gesnoerd wordt.

Wat denk wat dat inhoud voor zo'n persoon in een gewone relatie????

Berichten: 3295

MAR907 schreef:

Pieter je weet niet wat je zegt.......

Betrek dit nou niet op jezelf, daar heb ik dit niet voor geschreven.

Kun jij je niet voorstellen dat een man die een kenau als vrouw heeft, of een vrouw die meer slaag krijgt dan eten, blij zijn als hun echtgenoot(te) overlijdt?
zeker als ze in een cultuur zitten waar scheiding simpelweg geen optie is?

Ik heb ooit een man gesproken die weduwnaar is, zwaar gereformeerd, afhankelijk van zn klantenkring uit een zwaar gereformeerd dorpje, sociaal compleet geisoleerd in dat kringetje.
Echtscheiding dus GEEN optie... maar man man, wat een tang, wat een klerewijf was ze!!
Hij gaf eerlijk toe dat haar dood een bevrijding voor hem was, en haar kennende... geloof ik dat.

Berichten: 2109

PIETER649 schreef:

er word soms in stilte stiekum gejuicht aan het graf
zeker als echtscheiding sociaal geen optie is ( het is nog niet heeeel lang geleden dat het maatschappelijk onaanvaardbaar was, zoals nu heden ten dage nog in bepaalde kringen)

Pieter, bedoel je te zeggen dat er soms mensen zijn die blij zijn als iemand met relatieproblemen het ergens toejuicht dat iemand er bewust voor gekozen heeft om een eigen leven stop te zetten omdat die persoon met relatieproblemen graag zelf ook een zet zou willen zetten om de penarie te beëindigen, maar niet weet hoe? Een dergelijke omgang met het overlijden van iemand die suïcide heeft gepleegd is inderdaad soms aanwezig. Ik vind het goed dat ook dat benoemd wordt. Want ja, er zijn soms mensen die zo verstikken in hun relatie, dat ze ergens respect hebben voor mensen die een duidelijke daadkrachtige keus maken, al is dat soms zelfs afscheid van het leven hier en nu.

Edit na het lezen van jouw reactie op Mar:
je doelde dus op een 'glimlach' bij het overlijden van de eigen partner waar je zoveel moeite mee hebt gehad...Ook een realistisch beeld in mijn ogen. Je ervaart op zo'n moment de bevrijding die je zo naarstig hebt willen zoeken, maar nooit hebt kunnen vinden...

Berichten: 3295

HENK710 schreef:

Pieter, bedoel je te zeggen dat er soms mensen zijn die blij zijn als iemand met relatieproblemen het ergens toejuicht dat iemand er bewust voor gekozen heeft om een eigen leven stop te zetten omdat die persoon met relatieproblemen graag zelf ook een zet zou willen zetten om de penarie te beëindigen, maar niet weet hoe? Een dergelijke omgang met het overlijden van iemand die suïcide heeft gepleegd is inderdaad soms aanwezig. Ik vind het goed dat ook dat benoemd wordt. Want ja, er zijn soms mensen die zo verstikken in hun relatie, dat ze ergens respect hebben voor mensen die een duidelijke daadkrachtige keus maken, al is dat soms zelfs afscheid van het leven hier en nu.

hoeft niet per definitie zelfdoding te zijn, heb ik ook nergens vermeld!!

Berichten: 2463

Waar nog niet bij stil is gestaan is het volgende.

Bij een echtscheiding "deel" je de kinderen, je krijgt bezoekregelingen enz enz. Maar elke keer dat het kind naar de vader of moeder gaat, laat ze ook een vader of moeder achter. Voor het kind betekend dit in zekere zin, elke keer weer opnieuw afscheidt nemen van.....
Dit zou dus wel eens van heel groot belang kunnen zijn in hun verdere leven, met het oog op de bindingsproblematiek.
Maar ook de vader of moeder, zal dus elke keer afscheid moeten nemen van zoon of dochter.

Berichten: 254

Hij gaf eerlijk toe dat haar dood een bevrijding voor hem was, en haar kennende... geloof ik dat.[/quote]

Ik snap je volledig Pieter , ik ken er persoonlijk ook waar het afscheid volledig met krokodillentranen begeleid is geweest , en dit omdat een scheiding niet paste in het financieel beleid .. tja , elk zen keuze ...

Berichten: 2109

PIETER649 schreef:

hoeft niet per definitie zelfdoding te zijn, heb ik ook nergens vermeld!!

Is me nu duidelijk na je reactie (zie ook mijn eigen gewijzigde post). Jij was inderdaad niet degene die suïcide genoemd heeft, dat had ik afgeleid uit datgene waarop gereageerd werd...

Berichten: 1391

PIETER649 schreef:

Betrek dit nou niet op jezelf, daar heb ik dit niet voor geschreven.

Kun jij je niet voorstellen dat een man die een kenau als vrouw heeft, of een vrouw die meer slaag krijgt dan eten, blij zijn als hun echtgenoot(te) overlijdt?
zeker als ze in een cultuur zitten waar scheiding simpelweg geen optie is?

Ik heb ooit een man gesproken die weduwnaar is, zwaar gereformeerd, afhankelijk van zn klantenkring uit een zwaar gereformeerd dorpje, sociaal compleet geisoleerd in dat kringetje.
Echtscheiding dus GEEN optie... maar man man, wat een tang, wat een klerewijf was ze!!
Hij gaf eerlijk toe dat haar dood een bevrijding voor hem was, en haar kennende... geloof ik dat.

Dat kan ik mij goed voorstellen, zelf was het voor mij ook een last die van mij afging dat ik eerst niet durfde te zeggen.....Maar dat ging wel om een verborgen iets dat ze zelf nooit heeft kunnen zeggen..... en het mee genomen heeft door suïcide....
Bindingsangst gaat veel dieper dat men denkt. Het zit niet aan de oppervlakte.
Maar we gaan heel off topic nu...

Berichten: 74

PIETER649 schreef:

Betrek dit nou niet op jezelf, daar heb ik dit niet voor geschreven.

Kun jij je niet voorstellen dat een man die een kenau als vrouw heeft, of een vrouw die meer slaag krijgt dan eten, blij zijn als hun echtgenoot(te) verlijdt?
zeker als ze in een cultuur zitten waar scheiding simpelweg geen optie is?

Ik heb ooit een man gesproken die weduwnaar is, zwaar gereformeerd, afhankelijk van zn klantenkring uit een zwaar gereformeerd dorpje, sociaal compleet geisoleerd in dat kringetje.
Echtscheiding dus GEEN optie... maar man man, wat een tang, wat een klerewijf was ze!!
Hij gaf eerlijk toe dat haar dood een bevrijding voor hem was, en haar kennende... geloof ik dat.

Berichten: 2109

DIKKIE717 schreef:

ik kende een zwaar gereformeerd koopmen,
kwam een andere koopman bij me,die zij dat die koopman zijn vrouw dee slaan,ik zij daar geloof ik niks van
hij zeg watte,
als elke klap een euro opgebracht had,had ze multie miljonair geweest.
kwis nie wat ik er van denken moes

Dat roept bij mij (Does dus niet Henk) de volgende vraag op...
Waarom geloofde je het niet??
Was dat omdat de goeie man zwaar gereformeerd was??
Ben heel benieuwd naar je antwoord

Berichten: 74

HENK710 schreef:

Dat roept bij mij (Does dus niet Henk) de volgende vraag op...
Waarom geloofde je het niet??
Was dat omdat de goeie man zwaar gereformeerd was??
Ben heel benieuwd naar je antwoord

Berichten: 1181

DIKKIE717 schreef:

om eenvoudige reden,
als een koopman hoest lieg tie al... Clown smiley

in des koopmans hand is een bedrieglijke weegschaal,....
zeg dat niet tegen hem,dan jaag je ze op de kast,

Hoezo bevooroordeeld?

Berichten: 1181

CROSSROAD317 schreef:

Waar nog niet bij stil is gestaan is het volgende.

Bij een echtscheiding "deel" je de kinderen, je krijgt bezoekregelingen enz enz. Maar elke keer dat het kind naar de vader of moeder gaat, laat ze ook een vader of moeder achter. Voor het kind betekend dit in zekere zin, elke keer weer opnieuw afscheidt nemen van.....
Dit zou dus wel eens van heel groot belang kunnen zijn in hun verdere leven, met het oog op de bindingsproblematiek.
Maar ook de vader of moeder, zal dus elke keer afscheid moeten nemen van zoon of dochter.

Juist dit punt is in mijn gezin aan de orde.
Mijn oudste dochter heeft zeker wat last van bindingsangst, maar nog meer van verlatingsangst.

Het vertrouwen in de volwassen mens is enorm geschonden, zo erg dat ik vaker dan eens gedacht heb, was mijn ex maar dood gegaan, dat had voor de kinderen veel makkelijker geweest.
Nu kan dat heel kwetsend over komen voor de weduwen/weduwnaren onder ons, maar zo is het zeker niet bedoeld.
Juist door het weggaan en bedrog van haar vader, vertrouwd mijn dochter de volwassen mens niet meer, en mag ik gelukkig zijn dat ik als een van de zeldzamen haar vertrouwen weer heb. Iedere dag uit school vliegen de kinderen me om de nek alsof ze verwacht hadden me nooit meer terug te zullen zien.....Vaste vrienden/vriendinnen maken is er niet meer bij....Alles wordt als tijdelijk en dus onzeker bestempeld....wat doen sommige ouders hun kinderen aan.... Gefrustreerde smiley

Met mijn vriend is ze heel gelukkig, ze is gek op hem, evenals de andere kinderen, maar toch blijft het spoken in dat kleine achterhoofd...is het echt, is het nep, voor hoelang.... wacht maar een paar jaar, dan gaat hij er wel vandoor etc.

Ik denk dat de wordtel van de bindingsangst en verlatingsangst al in de jeugd wordt gelegd en zich ten goede of ten kwade ontwikkeld bij het opgroeien. In dat geval hebben wij als ouders daar zeker ons aandeel in.