Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Donderdag 4 April, Psalm 139: 1-12 en Mattheüs 26: 10-12; Blijf van haar af.

Maria zegt zelf niets. Ook Jezus zegt even niets. Stil laat Hij haar begaan. Ervaart Hij deze onverwachte huldiging als een bijzonder geschenk? Dat zou goed kunnen. Maar als de mannen doorgaan met hun verwijten – want daar zijn mannen soms er goed in – grijpt Jezus in. ‘Houd op’, zegt Hij. ‘Waarom vallen jullie haar lastig?’ Dit is een heel mooi moment. Het heeft iets van: blijf van haar af, laat haar! Jullie vinden haar raar? Overdreven? Ik niet. Ik vind dit juist heel mooi. Waarom val je haar lastig? Jezus legt meteen beschermend zijn arm om haar heen. Zo doet Jezus eigenlijk altijd als iemand over je heen valt. Over je geloof, je getuigenis, of daad, een keuze die je om Christus’wil maakt. Anderen maken daarmee de kachel aan, mannen, vrouwen ook, soms ook andere christenen, en ze vinden je overdreven. Maar Jezus legt meteen zijn arm om haar heen. Verspilling, zeggen jullie? ‘ Zij heeft iets heeft iets goeds voor Mij gedaan.’ Daar had kennelijk nog niemand van de mannen aan gedacht. Dat er weleens heel veel eerbetoon en respect achter die rare daad kon zitten. En wegens de dreiging rond Jezus ook veel zorg en liefde. Gelukkig hoef je God nooit iets uit te leggen. God weet het. ‘Heer, Hij doorgrondt en kent mij!’

Berichten: 2328

mooi weer

Berichten: 4992

Vrijdag 5 April, Psalm 133 en Mattheüs 26: 10-11; De geur van liefde.

‘Zij heeft iets goeds gedaan’ is zwak uitgedrukt. Jezus zegt dat letterlijk dat Maria een goed werd (sv) of een goede daad (nbv) heeft verricht. Volgens joods besef is een goed werk altijd een daad met heel je hart. Giften geven aan armen was bijvoorbeeld een plicht, zieken verzorgen ook. Een ‘goed werk’ was vroeg iets van je hart. Dan ging het om verzorgen van een melaatse. Of verzorgen van een gestorvene. Dat gaf veel gedoe omdat je dan zelf weken onrein was. Je kreeg er ook niet veel voor terug. Puur zakelijk gezien verspilling. Maar liefde rekent zich niet. Liefde geeft! ‘Aan jou is niet het besteed’, zegt een moeder weleens tegen een kind. Soms zeggen anderen dat ook. Maar een moeder kan het gewon niet laten. Wat Maria deed, mag je ook raar vinden. Maar zij deed het om Mij, zegt Jezus. Maria heeft gedacht: dit is misschien de laatste kans om Jezus te eren. Als de Messias van God. Toen heeft ze ineens heel die fles leeggeschud. Alles gaf ze. Heel haar hart. Alleen bij de zalving van een koning deed je zo uitbundig. Of een hogepriester in de tempel. Zoiets deed Maria, zegt Jezus. Liefde was het, of weten jullie niet hoe liefde ruikt en geurt?

Berichten: 4992

Zaterdag 6 April, Psalm 118: 1-18; en Mattheüs 26: 10-13; De geur van leven.

Jezus geeft ineens een heel bijzondere draai aan de daad van Maria. Volgens Jezus heeft zij Hem met olie overgoten om zijn lichaam alvast voor te bereiden op het graf. Bij deze opmerking moet het ineens heel stil geworden zijn in het huis van Simeon de lepraman. Je ziet al die mannen nu extra opkijken en stil worden. Want als iemand over zijn eigen begrafenis begint – daar houden we niet van. Zelfs niet als iemand al oud is of ziek. Al gauw zegt iemand: Doe niet zo somber, zo ver is het nog lang niet.
Een dood lichaam zalven is een heel oud eeuwigheidsritueel. Met mirre-olie die leven uitgeurt, dwars tegen de dood in. Het is en ritueel vol liefde. Heeft Maria daar ook aangedacht? Maria ging het vooral om hulde en aanbidding van Jezus als Messias van God. Alles Hem wijden, was haar gedachte. Maar Jezus zegt ineens: Zij deed het met het oog op mijn graf en mijn begrafenis. Zat Jezus te denken aan het kruis en dat Hij straks misschien begraven zou worden zonder deze daad van liefde?
Dan begrijpen we nog beter hoe deze daad van Maria Jezus heeft geraakt. Aan het kruis en in het graf zal Jezus’ lichaam eeuwig leven geuren, dwars tegen de dood in.

Berichten: 4992

Zondag 7 April, Psalm 118: 19-29 en Mattheüs 26: 13; Liefde heeft altijd iets verspillend.

Toen Jezus Maria zag, heeft Hij meteen aan zijn eigen daad gedacht. Dat Hij alles moest geven en uitgieten. Maria heeft een goed werk gedaan, zegt Jezus, denken aan het goede werk dat Hij zou volbrengen. En wat Hem beweegt? In geen goed werk steekt zo veel hart en zo veel liefde van God als in Jezus’ offer aan het kruis. Liefde is het tot aan het bittere einde! Daaraan denkend mogen wij ook wel zeggen: Heer, wat hebt U veel gegeven. Verspillend veel! En of het aan ons besteed is? Aan mij? Soms kun je daar een diepe indruk van hebben.
Maria is dit niet ontgaan. Jezus heeft haar geraakt met zijn evangelie van de overwinnende liefde van God. Bij Maria uitte zich in dat vreemde geschenk. Liefde heeft altijd iets verspillends. Jezus legt haar daad heel dicht tegen die van Hem. Als een zuiver antwoord, dat bij de verkondiging van het evangelie nergens gemist kan worden. Zo vervlochten is haar daad met die van Hem. In heel de wereld zal haar daad altijd herinnert worden, zegt Jezus.

Berichten: 4992

Maandag 8 April, Psalm 31: 20-25 en Mattheüs 26: 14-16; Judas.

Heel anders dan Maria reageert Judas op Jezus. Hij heeft het ineens helemaal met Jezus gehad. Hij wil met Jezus leven en gloriën, maar niet met Hem sterven. Hij ergert zich aan Jezus’ opmerking over zijn dood en zijn graf. Daarmee vormt hij een geweldige tegenstelling met Maria. In haar bijna niet te evenaren daad ziet Jezus zijn eigen daad en dood oplichten. Juist op dit punt breekt er echter ook iets bij Judas, knapt hij helemaal af op Jezus en wordt hij Judas de verrader. ‘Wat willen jullie met geven? ‘Al gauw dertig zilverstukken’, zeggen ze. Want dat was de prijs die je moest betalen als door jouw schuld de slaaf van je buren was verongelukt. ‘Goed’, zegt Judas, ‘ik zal zien wat ik kan doen.’ En hij steekt het geld in zijn zak. En zo staan ze in het begin van dit lijdensverhaal naast elkaar. Waar ergens in dit verhaal sta jij? Maria zegent, Judas slaat Jezus van zich af. Maria geeft alles. Dat is het spoor van Christus. Laten we deze weken Jezus op de voer volgen en ons leven Hem geven.

De aarde zelf is veels te klein
voor wie U waarlijk loven wil.
Uw liefde is een groot geheim,
zij vraagt geheel mijn hart en ziel.

Berichten: 4992

Maandag 8 April, Psalm 31: 20-25 en Mattheüs 26: 14-16; Judas.

Heel anders dan Maria reageert Judas op Jezus. Hij heeft het ineens helemaal met Jezus gehad. Hij wil met Jezus leven en gloriën, maar niet met Hem sterven. Hij ergert zich aan Jezus’ opmerking over zijn dood en zijn graf. Daarmee vormt hij een geweldige tegenstelling met Maria. In haar bijna niet te evenaren daad ziet Jezus zijn eigen daad en dood oplichten. Juist op dit punt breekt er echter ook iets bij Judas, knapt hij helemaal af op Jezus en wordt hij Judas de verrader. ‘Wat willen jullie met geven? ‘Al gauw dertig zilverstukken’, zeggen ze. Want dat was de prijs die je moest betalen als door jouw schuld de slaaf van je buren was verongelukt. ‘Goed’, zegt Judas, ‘ik zal zien wat ik kan doen.’ En hij steekt het geld in zijn zak. En zo staan ze in het begin van dit lijdensverhaal naast elkaar. Waar ergens in dit verhaal sta jij? Maria zegent, Judas slaat Jezus van zich af. Maria geeft alles. Dat is het spoor van Christus. Laten we deze weken Jezus op de voer volgen en ons leven Hem geven.

De aarde zelf is veels te klein
voor wie U waarlijk loven wil.
Uw liefde is een groot geheim,
zij vraagt geheel mijn hart en ziel.

Berichten: 4992

Dinsdag 9 April. Mattheüs 26: 17-25; Duwende handen.

Bij wie hebben Jezus en zijn leerlingen het Pascha gevierd? Als ’s morgens een paar discipelen aan Jezus vragen, noemt Jezus geen naam. ‘Ga naar de stad en ga naar het huis van dinges… jullie weten wel wie Ik bedoel’, zegt Hij een beetje vaag. Is Jezus de naam echt vergeten of stond Judas te luisteren? Aan tafel zegt Jezus dat een uit de kring Ham zal verraden. Zijn opmerking slaat in als een bom. Jezus geeft hun een vreemde aanwijzing. Volgens Hem is de verrader degene die tegelijk met Jezus zijn brood in de kom doopte! Wat bedoelt Jezus? Iedereen weet dat het niet fatsoenlijk is om op het moment dat aan tafel iemand zijn hand uitsteekt naar een schaal, dat dan meteen ook te doen. Dan wacht je en zeg je: Ga je gang. Soms raken handen elkaar. Ook weleens opzettelijk. Bijvoorbeeld als je niet wachten wilt of iemand wilt laten voelen wat je van hem of haar vindt. Ging het zo ook aan de Paschamaaltijd? Duwde Judas de hand van Jezus weg en liet hij Jezus zo subtiel merken wat hij van Jezus vond? Jezus waarschuwde Judas nog een keer heel ernstig. Want al gaat Jezus de weg die Hij gaan moet, elk mens blijft verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Of je nu Jezus wegduwt of je laat dienen door Hem.

Berichten: 4992

Woensdag 10 April, Mattheüs 26-30, Jezus zingt.

Hield Jezus van zingen? Van jongs af aan zal Jezus opgegroeid zijn met zingen en reciteren van psalmen en lofliederen. Toch lees je drie keer dat Hij huilt en maar één keer dat Hij zingt. Samen in een kleinkoor van vooral vissers. Zo sluiten zij de Paschaviering af zoals men dat deed sinds Mozes en de bevrijding uit Egypte.
Maar is dit niet meer een moment om te huilen? Judas is al weg. Jezus weet wat Hem wacht bij de Olijfberg. Tijdens de Paschaviering heeft Hij op twee momenten heel nadrukkelijk naar zichzelf en zijn offer gewezen. Toen Hij een brood brak en aan zijn leerlingen uitdeelde en zei: ‘Dit is mijn lichaam.’ En bij de beker van de dankzegging – dat is de derde beker tijdens de viering – verwees Hij naar zijn bloed dat uitgegoten zou worden tot vergeving van zonden. Als je het nu nog niet begreep… ‘Heer, laten we nu maar gauw gaan! Of moeten we nog zingen?
Jezus zingt. De psalmen die bij de viering altijd op het bord staan: psalm 114-118. Jezus houdt zich aan de liturgie Dat is altijd goed. Laten wij het ook doen. Zeker bij een avondmaalsviering. Niet alleen zingen kunt. Ook als de dingen om te huilen zijn, sta niet op zonder eerst de lofzang te zingen. Zing mee in het kleinkoor van Jezus!

Berichten: 4992

Donderdag 11 April, Mattheüs 26: 31-35; Jezus gaat voor ons uit.

In deze weken leggen overal mensen openlijk een belijdenis af van hun geloof. In een bijzondere dienst waar ze veel vrienden voor uitnodigen, staan ze op spreken zich hardop uit voor Jezus. Sommigen worden ook gedoopt. Het zijn bijna nergens meer grote groepen mensen. ‘Dat heeft ook voordelen’, zegt iemand een tegen mij. ‘Vroeger deed iedereen maar belijdenis als hij of zij twintig was. De mensen die het nu doen, doen het echt. Die vallen ook niet zomaar.
Ik knikte, maar dacht ook meteen: als er nu één volgeling van Jezus was die meende nooit om te vallen, dan was het Petrus wel. Hij kon zich niet voorstellen dat Jezus’ opmerking over ergeren emn afhaken op hem zou slaan.
Maar in het volgen van Jezus gaat het niet om eigen power. Zo meteen zal men de Herder slaan, zegt Jezus, en dan stuiven de schapen overal heen. Zo zal het ook met jullie gaan. Jezus hangt straks aan het kruis. Als zijn lijden zich ook voordoet in ons leven, dan wordt volgen heel moeilijk. Ook voor de zogenaamd stevige Petrus.
Gelukkig, zegt Jezus meteen: ‘Na mijn opstanding zal Ik jullie voorgaan.’ Dat is een belofte om in je hart te sluiten. Er gaat gelukkig Iemand voor ons uit.

Berichten: 4992

Vrijdag 12 April, Matteüs 26; 36-46; Blijf wakker.

Dit is een heel aangrijpend moment in het lijdensverhaal van Jezus. Zo kennen we Jezus eigenlijk ook niet. Ergens in een hoek van de hof van Gethsemane ligt Hij als een klein angstig mens op z’n knieën. Je hoort Hem bidden, huilen, smeken.
Als je zoiets overkomt, bijvoorbeeld op een kamer in een ziekenhuis, dat iemand vlakbij je het niet meer aankan en ineens begint te huilen en te bidden. Dat is zo persoonlijk, dat je je onwillekeurig even afwendt. Als te intiem om te horen. Maar je blijft wel wakker om straks iets te zeggen. Jezus bidt: ‘Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze beker aan Mij voorbijgaan… deze beker kan Ik niet aan. Die is Mij te machtig.’
Dit meemaken moet zijn discipelen heel erg verward hebben. Is Jezus echt zo bang? ‘Ik ben doodsbenauwd’, zegt Hij. En meteen, zoals dat gaat als je zo verdrietig bent, zegt Hij: ‘Lieve vrienden, blijf alsjeblieft bij Mij, blijf hier en waak met Mij!’ Petrus, Jakobus en Johannes. Maar als Jezus opstaat en bij zijn vrienden troost zoekt, dan slapen ze. Ook Petrus, zelfs Petrus. Dat is hard. Helemaal alleen drinkt Jezus de beker.

Berichten: 4992

Zaterdag 13 April, Mattheüs 26: 47-56; Verraad verrast.

Het zal wel nooit helemaal duidelijk worden waarom Judas nu de kant had gekozen van Jezus’ tegenstanders en hen hielp Jezus gevangen te nemen. Was Judas uiteindelijk toch meer een man van de wet en de synagoge en wantrouwde hij het bevrijdende evangelie van Jezus? Maar dan was er toch alle ruimte voor hem openlijk met Jezus daarover in gesprek te gaan? Waarom doet Judas dat niet, maar kiest hij bewust voor het donker en voor verraad? ‘Wie ik zal omarmen en kussen van al die mannen in het donker, die is het, die moet je hebben!’zegt hij. Zulke mensen hebben meestal veel te verbergen. Verraad gaat heel vaak op de manier van een kus, een gebaar van liefde en genegenheid. Mannen die vreemdgaan, komen wel thuis met mooie cadeaus en ontroerende beloften van liefde en trouw. Maar ineens voel je je verraden en gebruikt. Zelfs Jezus lijkt verrast. ‘Vriend, ben je dáárvoor gekomen. Om Mij te verraden?’ zegt Hij.
Hoewel Jezus hem al heel lang doorhad. Verraad verrast altijd en verbijstert je. Je voelt een dolk in je rug. Niet van een willekeurig crimineel, maar van je eigen man of vrouw, een vriend, je vader of je moeder. Hoe dat voelt? Afschuwelijk! Jezus weet het. Hij weet het om ons en laat ons niet alleen.

Berichten: 4992

Zondag 14 April, Matteüs 26: 57-58; Zwijgen goud, spreken goud.

De vroegere SGP-voorman ds. H.G. Abma zei in de Tweede Kamer eens tijdens een heel emotioneel debat: ‘Wie zwijgt, heeft ontzaglijk gesproken!’ Met zwijgen zeg je soms meer dan met spreken, zeker als je jezelf moet verdedigen en de uitslag van het proces als vaststaat. Zo vergaat het ook Jezus voor de rechters die zijn joodse broeders zijn. Jezus zwijgt en gaat op geen enkele valse beschuldiging in. Toch schiet het niet op en de voorzitter wordt er bijna wanhopig van. Totdat hij Jezus op de man af vraagt: ‘Bent u nu de Messias, de Zoon van God of niet?’ Je denkt: nu zeker niets zeggen, Heer Jezus. Elke advocaat zou je nu laten zeggen: ‘No comment!’ Geen commentaar!
Maar juist hier doorbreekt Jezus ineens zijn zwijgen. Met een korte reactie: ‘U zegt het!’ Oftewel: zo is het! Had Hij op dat ene moment maar gezwegen, denk je onwillekeurig. Dan had Hij zich er nog uit kunnen redden. Klopt! Maar dan had Hij ons niet voor God kunnen redden. Hij zweeg puur om ons. En Hij sprak puur om ons.

Om het woord van godlijk recht
dat Gij tot uw rechters zegt,
zelfs hebt Ge uw geding beslecht, -
Kyrie eleison.

Berichten: 4992

Maandag 15 April, Mattheüs 26: 69-27:3; Twee gezichten.

Bij Petrus stromen de tranen over zijn gezichten. Zwaar aangeslagen verdwijnt hij in het donker van de nacht. Vrijwel steeds wordt hij als belangrijkste leerling van Jezus genoemd. Maar zie je hem wegsluipen, het donker in. De evangelist zegt slechts: hij ging naar buiten en huilde bitter! Meer niet. Kennelijk is er niemand bij hem. Het donker sluit zich om de man heen en de afstand met Jezus wordt al groter en groter. Het heeft iets van: dit komt nooit meer goed.
En dan zie je het gezicht van Judas. Zijn naam betekent ‘looft God’, maar dat lijkt lang geleden. Judas is hier een al berouw. Judas wordt in alle rijtjes altijd de laatste genoemd. Omdat hij Jezus zou verraden. Niet omdat hij de minste kwaliteiten had. Waarschijnlijk was hij de enige discipel van Jezus die uit Judea kwam en daardoor was hij ook een man die veel wist van de Bijbel. Hij ging ook over de kas, hij zat in het dagelijks bestuur.
Deze evangelist zet ze even naast elkaar. Kijk vandaag en morgen eens naar deze twee gezichten. Ze zitten allebei heel dicht bij Jezus. Wij misschien ook wel. Maar waarom komt het met Petrus uiteindelijk toch goed, terwijl Judas geen uitweg meer weet te vinden en de hand aan zichzelf slaat?

Berichten: 4992

Dinsdag 16 April, Lucas 22: 31-34 en Mattheüs 26:55; Bitter huilen.

Wij kijken eerst naar Petrus. Hij verloochent Jezus drie keer, maar dan kraait de haan, en Petrus sluipt weg naar buiten. Je hoort hem niemand de schuld geven. Je hoort hem alleen maar bitter huilen.
Het woordje ‘bitter’ heeft altijd iets wanhopigs. Het is geen gewone huilbui waarvan je opknapt. Eerder een wanhopig gebrul. ‘Bitter’ drukt in de Bijbel meestal iets uit waar geen hoop voor is. ‘Hoor mij, Heer, wil antwoord zenden, / zie mijn bittere ellende!’ Dan begrijp je er echt helemaal niets meer van. ‘Dominee, het is zo bitter, het ging juist zo goed met hem, en nu is het helemaal mis. ‘Zo ongeveer. En nog bitterder is het als je zelf ergens schuldig aan bent.
Petrus was geen zwakkeling. Hij overschatte zichzelf. Hij had een missie en die zou hij doen en die kon hij aan. Maar ineens kraait er een haan. En dan herinnert Petrus zich wat Jezus hem had gezegd. Zo’n moment van verheldering heeft iets verbijsterends. Automatisch loop je weg! Ineens sta je buiten. Alleen met je tranen. Overal buiten. Buiten God, buiten Jezus, je hebt geen heil bij God.
Een paar dagen zie je Petrus nergens meer. Je houdt je hart vast. Als die zich maar niets aandoet. Gelukkig, zo weten we, loopt het met Petrus toch goed af. Met Pasen is hij er nog en Jezus vraagt heel bijzonder naar hem.

Berichten: 4992

Woensdag 17 April, Mattheüs 27; 3-10; Judas, waarom?

Met Judas is het heel anders. Ook Judas krijgt ineens zo’n afschuwelijk verhelderend moment. Hij wilde de dood van Jezus helemaal niet. Als hij hoort dat het die kant op gaat, krijgt hij diepe berouw. De dertig zilverstukken branden in zijn zak. ‘Ik heb een zonde begaan’, zegt hij tegen de hogepriesters en oudsten in de tempel, ‘door onschuldig bloed te verraden!’ Woorden die klinken als ene bittere schreeuw. Als het snikken van Petrus. Maar zij zeggen: ‘Wat gaat dat ons aan? Zie dat zelf maar op te lossen! Dat is jouw probleem!’ En dan gooit Judas het geld de tempel in, gaat weg en hangt zich op! Een daad waarover in de Bijbel altijd met huiver en afschuw gesproken wordt.
Judas moet nog meer dan Petrus gevoeld hebben: dit komt nooit meer goed! Zulke mensen gaan door een hel. Nee, niet naar de hel. Waar zit het verschil met Petrus?
Misschien in dat huilen van Petrus. Dat hoor je Judas niet doen. Mogelijk was hij ook een ander type. Rechtlijnig en hard voor zichzelf. Wat mensen dan doormaken is in woorden niet te vatten. Had niemand het kunnen voorkomen? Professor Klaas Schilder zei eens: ‘Vergeet niet dat die man ’s morgens nog in de kerk was!’ Om Judas was in de tempel geen enkele pastorale zorg. Als niemand een hand uitsteekt, slaan mensen de hand aan zichzelf.

Berichten: 4992

Donderdag 18 April, Matteüs 27: 11-23; Nachtmerrie om Jezus.

Soms krijg je hulp uit onverwachte hoek. Gebeurt zoiets ook met Jezus voor Pilatus? Van alle kanten wordt Jezus hard aangevallen. En Pilatus aarzelt en aarzelt. Het liefst laat hij Jezus gaan. Wat moet hij met Jezus doen?
Ineens krijg hij een briefje van zijn vrouw Claudia Procula. Zij zegt dat zij om Jezus zwaar heeft geleden in haar droom. Zulke dingen gebeuren inderdaad. Dat je met de gedachte aan iemand gaat slapen en je droom het angstzweet je uitbreekt om die persoon. Was het zoiets? In elk geval zegt zij: ‘Pontius, die Jezus is een rechtvaardige! Houd je handen van Hem af, doe geen stomme dingen.’ Onwillekeurig denk je: dat is heel sympathiek. Dat is waar. Maar meer doet zij niet. En zo wordt Jezus toch veroordeeld door haar eigen Pontius, die – afgeleid door haar briefje – even later geen kant meer op kan.
Het lijden van bepaalde mensen kan als een nachtmerrie je bezighouden. Met Jezus’ lijden is het niet anders. Gelukkig lijdt Jezus niet alleen om ons en door ons. Hij lijdt vooral voor ons. Met dat evangelie is het elke morgen goed wakker en opstaan.

Berichten: 4992

Vrijdag 19 April, Mattheüs 27: 24-31; Ik was naakt.

Dit is een afschuwelijk plaatje. De soldaten nemen Jezus mee en trommelen iedereen bij elkaar. Ze nemen eerst zijn kleren af. Dat is altijd de geijkte methode om een mens zijn laatste restje persoonlijkheid af te nemen. Ze spotten en spugen terwijl ze strak in het uniform om Hem heen staan. Een kroon van doornen wordt gevlochten, een oude rode mantel moet even als koningsmantel dienen. Van Jezus wordt een spotkoning gemaakt, een karikatuur. Wat is er met hen gebeurd tijdens hun militaire dienstplicht in Jeruzalem?
Met iemand spotten is nooit sterk. Als helemaal niet met heel de bende. Zwak, heel zwak. Dan ben je ergens behoorlijk bang voor. Bang voor bermbommen, bang voor sluipschutters. Alles lijkt even geoorloofd. Door wat je als soldaat meemaakt, blijft er soms weinig mens meer in je over. Maakt niet uit of het Jeruzalem, Sebrenica of Uruzgan is. Foto’s van soortgelijke ‘spelletjes’ als hier gespeeld worden, gaan nog altijd heel de wereld over. ‘Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed’, zal Jezus een keer tegen ons zeggen. ‘Ik stond alleen en jij nam het voor Me op!’ ‘Ik werd gepest, maar jij ging me voor Me staan!’ ‘Haast heel de wereld keek weg, maar jij bleef trouw!’ Zal Jezus straks voor de troon zoiets tegen ons zeggen? Of zal Hij voorlezen uit een heel ander dossier?

Berichten: 4992

Zaterdag 20 April, Mattheüs 27: 33-44; Hij ging niet hoog aan ’t kruis.

Onder het kruis wemelt het van de mensen. Het dichtst bij staan de soldaten die het werk moeten doen. Zij laten Jezus drinken van een wijn, gemengd met bittere gal. Maar Jezus weigert die. Dan komen voorbijgangers in beeld. Zij schudden hun hoofd en bespotten Jezus als was Hij een religieuze oplichter. Direct tegenover Hem zullen de schriftgeleerden gestaan hebben, luid pratend en spottend met Hem. Naast zich hoort Hij links en rechts de andere twee gekruisigden Hem uitschelden. Wat een onstellende miskenning! Jezus zelf hoor je niets zeggen. Stil hangt Hij aan het kruis. Bewust weigerde Hij de verdovende drank. Niet uit misplaatste trots, maar uit bereidheid de volle last te dragen. Zo kijkt Hij van het kruis ons aan. Volgens sommige plaatjes vanaf een hoog kruis. Maar misschien van veel dichterbij. ‘Hij hing niet hoog aan ’t kruis, dichtte Nijhoff, ‘zijn voeten bleven / ter hoogte van mijn schouder…’ Deze Jezus is heel confronterend. Hij laat ons geen uitweg dan alleen naar Hemzelf toe.

O God ik ga verloren
om wat ik heb gedaan,
als Gij mij niet wilt horen.
Zie mij in liefde aan.

Berichten: 4992

Zondag 21 April, Mattheüs 27: 45-54; Schreeuw in het donker.

Aan het kruis heeft Jezus zelf niet veel gezegd. Alles bij elkaar moet Hij zeven keer een paar woorden hebben geuit. Bij allemaal flarden van psalmgebeden. Psalmen laten je niet snel in de steek, zelfs Jezus niet aan het kruis.
Deze evangelist vertelt net als Marcus maar één kruiswoord. Aan het eind van een onverwacht ingevallen duisternis die maar liefst drie uur duurt. Midden op de dag. In het donker kun je heel eenzaam voelen. De wereld wordt kleiner, iedereen gaat weg, alleen lig je in je bed. Voor Jezus aan het kruis geld dat maximaal. Vanuit een ultieme verlatenheid hoor je Hem uiteindelijk zijn eenzaamheid uitschreeuwen.
Deze schreeuw raakt ons diep. Het zijn een paar woorden uit Psalm 22. De schreeuw van rechtvaardig mens die zich heel verlaten voelt, ook van God. Het is Job met zijn zweren. Het is Jeremia in de put met de zuigende modder. Een vrouw in een vluchtelingenkamp of een mens ’s nachts in een bed, ergens in een groot ziekenhuis in ons land. ‘Mijn God, mijn God, waar bent U? Waarom hebt U mij verlaten?’
In deze duisternis zijn we sinds Jezus’ verlatenheid aan het kruis nooit meer alleen. God zelf is met ons. In het donker van het kruis van Jezus, zijn Zoon.
Wie dat gelooft, weet dat het licht dichtbij is.

Berichten: 4992

Maandag 22 April, Matteüs 27: 55-61; Nieuw graf.

Rond het kruis mis je pijnlijk de bekende gezichten van Jezus’ volgelingen. Waar zijn ze toch allemaal? Mannen worden ook altijd als eersten opgepakt. Vrouwen kunnen daarom langer volhouden. Dat zie je ook bij Jezus’ kruis. Er staat zelfs een hele groep vrouwen. Gelukkig, denk je. Toch nog een paar sympathisanten. Dat is zo, maar overdrijf niet. Ook zij staan op een zekere afstand. En Jozef van Arimatea komt pas voor de dag als Jezus gestorven is. Wil hij iets goeds maken? In elk geval is deze actie voorbeeldig. Aan Pilatus vraagt hij om het lichaam van Jezus, verzorgt het liefdevol en legt het in zijn graf. Dat was nieuw, zo weet de evangelist.
Misschien denk je: oud of nieuw graf, wat maakt het uit? Is het een keer als eerste begraven te worden op een nieuw kerkhof? Kun je daar vrijwilligers voor krijgen?
Jezus maakt als eerste gebruik van dit nieuwe graf. Dat is een hoopvol signaal. Nu is eigenlijk geen enkel graf meer nieuw. Nu is alles goed. Zelfs het graf! Want het nieuwe graf van Jezus ruist van het leven dat sterker is dan elke dood.

Berichten: 4992

Dinsdag 23 April, Mattheüs 27: 62-66; Doodbeveiligers.

Aan het kruis heeft Jezus zelf niet veel gezegd. Alles bij elkaar moet Hij zeven keer even een paar woorden hebben geuit. Bijna allemaal flarden van psalmgebeden. Psalmen laten je niet snel in de steek, zelfs Jezus niet aan het kruis.
Deze evangelist vertelt net als Marcus maar één kruiswoord. Aan het eind van een onverwacht ingevallen duisternis die maar liefst drie uur duurt. Midden op de dag. In het donker kun je je heel eenzaam voelen. De wereld wordt kleiner, iedereen gaat weg, alleen lig je in je bed. Voor Jezus aan het kruis geldt dat maximaal. Vanuit een ultieme verlatenheid hoor je Hem uiteindelijk zijn eenzaamheid uitschreeuwen.
Deze schreeuw raakt ons diep. Het zijn een paar woorden uit Psalm 22. De schreeuw van een rechtvaardige mens die zich heel verlaten voelt, ook van God. Het is Job met zijn zweren. Het is Jeremia in de put met de zuigende modder. Een vrouw in een vluchtelingenkamp of een mens ’s nachts in een bed, ergens in een groot ziekenhuis in ons land. ‘Mijn God, mijn God, waar bent U? Waarom hebt U mij verlaten?’
In deze duisternis zijn we sinds Jezus’ verlatenheid aan het kruis nooit meer alleen. God zelf is met ons. In het donker van het kruis van Jezus, zijn Zoon.
Wie dat gelooft, weet dat het licht dichtbij is.

Berichten: 4992

Woensdag 24 April, Mattheüs 28: 1-10; Je hebt de groeten van Jezus.

Het eerste woord dat we van Jezus zelf na zijn opstanding horen, lijkt maar een simpel woord, gezegd bij het hek van het kerkhof van Josef van Arimathea of een stukje verder op het pad richting Jeruzalem. Twee vrouwen rennen haastig het hek door naar buiten. Ineens staat Jezus voor hen. Ze staan meteen stil. En het eerste wat Jezus tegen hen zegt is: ‘Wees gegroet!’ Ik zie Jezus zijn hand als vanzelf zegenend erbij opsteken.
Op zich gaat het hier om een heel alledaags woord en gebaar. Maar soms kan een groet je veel doen. Een ansichtkaart met de met de simpele woorden ‘de groeten van…’ kan ontzettend veel voor je betekenen. ‘Hij heeft me gezien en me zelfs gegroet’, zei een meisje uit havo 4, totaal in de war door een jongen op wie ze verliefd was. Door een groet kunnen zomaar alle snaren van je ziel gaan trillen van vreugde.
Zoiets gebeurt hier bij het hek van het kerkhof! Plaats van de dood en van iemand voorgoed loslaten. Dit eerste woord van Jezus juist op die plek heeft iets heel bevrijdends. We zijn gezien, we zijn gekend en bemind door de levende Here zelf. Jezus, Hij die leeft. Die en die hebben Hem gezien en je hebt de groeten van Hem, Heer, wij danken en zegenen U!

Berichten: 4992

Donderdag 25 April, Mattheüs 28: 11-15; Goed en kwaad gerucht.

Terwijl de vrouwen in Jeruzalem aan de discipelen vertellen over het lege graf en de ontmoeting met Jezus zelf, horen de hogepriesters en oudsten uit de eerste hand hoe het zit. Ze zetten meteen een tegenverhaal in elkaar, dat de soldaten moeten verspreiden in de stad. En zo gaat sinds Pasen niet alleen de bevrijdende verkondiging van Jezus’ opstanding de wereld door, maar ook een verhaal dat Jezus’opstanding in scène gezet zou zijn door zijn leerlingen.
Hardnekkinge geruchten lopen
dat zijn discipelen de wacht beslopen
toen deze sliep, en zo lijk ontvreemden.
Geëxalteerde vrouwen
echter meenden,
dat zij Hem zagen wandelen door de beemden.

Dit is geen vrolijk verhaal. Dit is een akelig gerucht. Volgens dit verhaal zou de dood nog steeds het laatste woord hebben en zou er niets veranderd zijn. Zoals alle leugenverhalen heeft iets hardnekkigs. Het wordt nog steeds verteld. Maar het heeft Pasen niet kunnen doven.
Het verhaal van de Levende heeft mensen veranderd. Jezus is opgestaan! Alles is anders! Geloof Hem en leef!

Berichten: 4992

Vrijdag 26 April, Mattheüs 28: 16-20; Niemand overslaan.

Zoals afgesproken, verschijnt Jezus aan zijn leerlingen in Galilea. Dat is de regio waar indertijd alles was begonnen. De ontmoeting vindt plaats op een berg die dezelfde zou kunnen zijn als de berg waarop Jezus zijn Bergrede heeft gehouden over het praktische doen van de wil van God. En wat gebeurt er nu? Als ze Jezus’ luisterrijke verschijning zien, vallen ze spontaan in aanbidding voor Hem neer. Niet allemaal, want sommigen van hen twijfelen nog. Jezus’ opstanding en overwinning hebben tijd nodig om ons diep te vervullen en te vernieuwen. Maar er vallen geen namen, wie de aanbidders zijn en wie de twijfelaars. Dat is maar beter ook. Want al snel kijk je die erop aan. Terwijl twijfelaars vandaag vaak aanbidders morgen zijn. En omgekeerd.
Jezus stelt alle elf gerust en zendt hen de wereld in met het evangelie en het praktische onderwijs van de Bergrede. Niemand overslaan, zegt Hij min of meer. Het evangelie geldt alle mensen. En allen moeten het dus oren. Ook alle molims? Ook alle goede moslims? Allemaal! Ook zij hebben Jezus Christus nodig! Een opdracht waar deze elf aanbidders en twijfelaars wel even stil van geweest zijn.
Daarom zegt Jezus hun hartelijk toe dat Hij elke dag met hen zal zijn. Dat geldt ook ons. Nog steeds. Natuurlijk alleen op de route waarheen Hij ons zendt, niet een zelfgekozen route.

Berichten: 4992

Zaterdag 27 April, 1 Korintiërs 15: 1-11; Dit is het fundament.

Zou het voor ons geloof echt veel uitmaken of Christus werkelijk is opgewekt uit de dood? Mag je daar ook eens vrome, geestelijke draai aan geven? Door bijvoorbeeld te zeggen dat je bij opstanding moet denken aan kracht van God om zelf op te staan en in opstand te komen? Pasen dus beleven als een heel inspirerend verhaal voor spirituele vernieuwing en verandering. Niet als troost voor het kerkhof, dat bij de komst van Christus de doden zullen opstaan. Is het niet genoeg te geloven, dat we straks eeuwig bij God zijn?
Zo ongeveer dacht deze en gene kennelijk al in Korinte.
Volgens Paules maakt het voor het geloof alles uit. Als er geen opwekking der doden komt, is Christus ook niet opgewekt. En als Hij niet opgewekt is, wat heeft zijn kruis en heel zijn werk dan nog voor betekenis? Zo heb ik het jullie niet geleerd, zegt hij. De belangrijkste inhoud van mijn prediking bij jullie was Jezus’ kruis en opstanding. Dit is het fundament, heel basaal. Jezus’ opstanding is ook de vervulling van Gods beloften. Leer er de Schriften maar op na. Dat evangelie heeft jullie leven veranderd. Niet een religieus praatje over verandering. Maar Jezus zelf. Gestorven en opgewekt naar de Schriften.

Berichten: 4992

Zondag 28 April, Lucas 24: 28-35; Je kon hem filmen.

Jezus’ opstanding is niet een door mensen bedacht verhaal. Ontstaan omdat zijn leerlingen Hem heel sterk misten en toen beseften dat Jezus hun zo veel had nagelaten dat Hij voor hen als het ware weer springlevend was. Nee, zo is het niet gegaan. Jezus is opgewekt. En op en na die bewuste dag is Hij aan een hele rij mensen verschenen. En wel zo lijfelijk, dat ze Hem konden vasthouden en filmen. Paules kent een hele rij kroongetuigen.
Van hen zijn er nog velen in leven, dus wat let je om hen aan te schrijven of op te zoeken en te interviewen? Als eerste noemt hij hier Kefas, oftewel Jezus’ belangrijkste leerling Simon Petrus. Van Jezus’ verschijning aan hem weten we echter niets. Wat heeft Jezus tegen hem gezegd? Het moet meteen op de Paasdag zijn gebeurd. Het getuigenis van deze verschijning heeft diepe indruk gemaakt. Niet alleen Petrus kwam tot geloof, maar heel de kring werd erdoor geraakt. En vrolijk getuigden ze samen, toen de twee mensen uit Emmaüs ’s avonds laat nog kwamen binnenvallen. ‘De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt en Hij is aan Simon verschenen!’ Simons getuigenis voegt zich bij dat van de Schriften van God. Je kunt niet om Jezus heen. Werkelijk, de Heer is opgewekt!
Zeg het voort, zegt het voort.

Berichten: 4992

Maandag 29 april, Johannes 20: 19-23; Persoonlijk en samen.

Petrus mag dan een belangrijke rol spelen als getuige van Christus, hij is niet de enige. Ook aan heel de kring van volgelingen is Jezus enkele keren als de Opgestane verschenen. Paules haast zich na Petrus heel deze kring als getuige te noemen. Overigens: maakt Paules niet een klein foutjes met ‘de twaalf’? Tussen Pasen en Hemelvaart bestaat de kring toch uit maximaal elf? En soms zijn er zelfs nog minder. Bijvoorbeeld die keer dat Thomas was weggebleven. Dat klopt. Maar Paules gebruikt het woord ‘twaalf’ hier niet zozeer als getal, maar als de vaste naam van de kring die het meest vertrouwd is met Jezus. Zeg maar de kern van de gemeente. In zijn verschijningen volgt Jezus dus een bekende aanpak. Eerst worden mensen persoonlijk bij naam geroepen, daarna volgt de vorming van de twaalf als belofte van een nieuw volk van God. Daarna komt de schare in beeld om wie Jezus altijd zo bewogen was.
Nog altijd geldt zijn evangelie elke mens. Dichte deuren houden Hem nergens buiten. Deuren van angst of schaamte, kleingeloof of ongeloof, bitterheid of boosheid. En waar Jezus zich laat zien, is zijn eerst woord: vrede! Zo zendt Hij ook ons uit, de wereld in. Persoonlijk en als gemeente. Als Petrus en als de twaalf. Zoals de Vader Hem gezonden heeft, zo zendt Hij ook ons.

Berichten: 4992

Dinsdag 30 April, Openbaring 7: 9-12 en 1Korinthiërs 15:6; Alleen mannen?

Voor wie de vorige getuigen niet geloofwaardig genoeg vond, vertelt Paules over een verschijning van Jezus aan een grote schare mensen. Volgens de oudere, meer letterlijke vertalingen zouden het allemaal mannenbroeders geweest zijn. Dat kan maar is wel heel apart. Dan zou Jezus verschenen moeten zijn op een massale mannendag in Galilea. Paules’ gedachte zal geweest zijn dat er naast veel vrouwen en kinderen minstens vijfhonderd mannen bij waren. Kennelijk gaat hij ervan uit dat in Korinthe alleen het getuigenis van mannen gewicht in de schaal zal leggen. Daarom noemt hij in zijn rij getuigen zelfs niet Maria Magdalena een of andere vrouwen bij het graf. Jammer, denk je misschien. Gingen die Maria’s die mannen, inclusief Petrus en Jacobus, niet gewoon voor? Maakt het trouwens iets uit of mannen of vrouwen van Christus getuigen?
In Korinthe toen wel, voor ons niet meer. Wij hebben geleerd geen onderscheid te maken tussen het geloofsovertuiging van mannen en vrouwen. Ook in de samenleving maken we geen onderscheid meer. Zo vieren we ook al jaren Koninginnedag, met dank aan God voor wat de koningin voor ons betekent. Wat telt is iemands inzet en getuigenis, niet iemands man- of vrouw- zijn.

Berichten: 4992

Woensdag 1 Mei, Handelingen 15: 12-21; Ook vrome Jakobus.

Met de Jakobus die Paules hier noemt, wordt de broeder van Jezus bedoeld. Hij moet geen makkelijke man geweest zijn. Heel waarschijnlijk was hij steeds de woordvoerder die namens het gezin van Maria – Jozef leefde al niet meer – kritiek uitte op Jezus, hun oudste broer. Op een bepaald moment ging hij zelfs zover, dat ze Jezus wilde meenemen en onder toezicht stellen als ‘niet bij zijn verstand.’
Maar Jezus’ opstanding heeft zijn leven een wending gegeven. Ook aan Jakobus is Jezus verschenen. Wanneer en hoe lees je nergens. Maar Paules weet er blijkbaar van. Jezus heeft zich ook aan Jakobus laten zien. Toen zal de man wel iets gestameld hebben als ‘Mijn Heer en mijn broer!’ Na de hemelvaart van Jezus zit hij tussen Petrus en de anderen te bidden om de komst van de Heilige Geest.
Paules had het een paar keer behoorlijk met hem aan de stok. Want Jakobus volgde de princiële en vrome lijn. Zulke mensen maken het zichzelf en anderen zelden makkelijk. Maar als het spannend werd, steunde hij Paules en toonde hij een ruim hart voor de niet-joodse christenen. Paules noemt hem hier als belangrijke getuige van Jezus’ opstanding. Bemoedigend voor elke oprechte, vrome zoeker van Jezus. Jezus laat zich vinden waar het evangelie je verkondigd wordt.