Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Dinsdag 5 Februari, Jakobus 2: 14-26; Geloof moet je doen.

Op elke Bijbelkring zit wel iemand die bij haast elke discussie over God en het geloof vraagt naar het praktische nut ervan. Soms op het irritante af. Zo iemand is ook Jakobus. Als het over geloof gaat, is zijn vraag meteen kan dit geloof je redden? Kan dit geloof je eeuwig redden, zaligmaken?
Volgens Jakobus kan een geloof dat alleen maar ergens tussen iemands oren zit, je absoluut niet redden voor God. En wie elke dag helemaal volgens de Bijbel God belijdt met de woorden: ‘Hoor, Israël! De Heer onze God is EEN!’, maar daaraan geen praktische invulling geeft in bewogenheid en hulp aan bijvoorbeeld mensen zonder veel kleren en eten, heeft een heel gespleten, dood geloof. Geloof en doen gaan volgens hem constant hand in hand. Kijk maar naar Abraham, zegt Jakobus! En kijk ook eens – een heel ander voorbeeld – naar Rachab, het hoertje in de stad Jericho dat de verspieders van Israël verborg.
Ja maar, Paules zegt toch dat we alleen uit pure genade behouden worden? Zonder de bijdrage van goede werken van onze kant? Dat klopt! Maar pure genade is nooit goedkope genade. Genade is niet zomaar een woord, maar als een zaad dat veel vrucht draagt. Vaak tot je eigen verwondering. Dertig-, veertig-, soms wel honderdvoud.

Berichten: 4992

Woensdag 6 Februari, Jakobus 3: 1-12; Willem de Zwijger.

Woorden kunnen werken als zweepslagen. Als mensen hun verhaal vertellen, valt het me vaak op dat het heel vaak bepaalde woorden zijn geweest waardoor ze in hun leven beschadigd werden. Bijvoorbeeld een vrouw die door haar man in de steek gelaten is. Het zijn vaak de woorden die toen gezegd zijn, die je maar blijven achtervolgen en pin blijven doen. Daarom: let op je woorden en zeg niet zo veel. Op verjaardagsfeestjes razen sommige mensen urenlang door. Over alles en iedereen. Onder het mom van ‘de waarheid mag niet gezegd worden’ of: ‘ik ben nu eenmaal geen Willem de Zwijger.’ Nee, dat ben je inderdaad niet. Je bent een echte Willem de Zweper.
Jakobus gaat op dit punt heel uitvoerig in. Kennelijk is al dat gepraat hem een doorn in het oog. En vooral een signaal dat iemand geen hart heeft dat aangeraakt is door Christus en die liefde van God. Want hoe is het anders mogelijk dat dezelfde tong de naam van God prijst en even later zulke lelijke, gemene dingen kan zeggen? Dan deugt de bron niet. Dan heb je geen nieuw hart. Leeft Jezus Christus wel in je? Dat is eigenlijk Jakobus’ vandaag. Want dan zullen je woorden mensen zegenen en zalven, niet bezeren. Dan zeg je woorden waarvan men opknapt, niet afknapt.

Berichten: 4992

Donderdag 7 Februari, Jacobus 2: 13-18; Onuitstaanbaar.

Verkijk je niet op mensen met veel diepzinnige kennis en uitvoerig gepraat over zichzelf en over God. Of ze echt wijs en van God geleerd zijn, blijkt altijd praktisch uit een levenshouding van zuiverheid en vriendelijkheid, zegt Jakobus. Is men echter nogal zelftevreden, gauw jaloers en erg gefocust op eigenbelang en glorie, trap er dan niet in, al praten ze nog zo vroom en geestelijk. Want dat soort wijsheid is niet van God, maar is door en door aards. Dat wil zeggen: beperkt, nietig, ongeestelijk ook. Jakobus denkt aan mensen die met hun vermeende kennis en wijsheid van God overal veel indruk maken. Maar in het leven van elke dag zijn het onuitstaanbare mensen. Ze zijn bijvoorbeeld hopeloos jaloers op hun broer of zus, od oordelen keihard over anderen, hebben met niemand geduld en zijn vaak ontzettend op zichzelf gericht. Zulke mensen zijn er, ook in de kerk en op de bijbelkring. Volgens Jakobus is het geestelijk gehalte van dit soort mensen feitelijk gelijk nul, ondanks hun gelovig gepraat. Zulke mensen hebben meer met de duivel dan met God, zegt Jakobus. Want wijsheid van God levert alleen maar mooie, liefdevolle vruchten op. Soms moet je zoiets ook eens hardop zeggen.

Berichten: 4992

Vrijdag 8 Februari. Jakobus 4: 1-10; Nader tot God.

Je kunt bijna niet meer voorstellen dat Jakobus hier schrijft aan christenen. Er komt bijna geen eind aan zijn beschuldigen. Onder zijn lezers zijn er blijkbaar mensen die zich constant laten meeslepen door kwade begeerten en die zich constant laten meeslepen door kwade begeerten en alles dagen met elkaar overhoop liggen. De apostel typeert hen als moordlustig, overspelig, jaloers als vrienden van de wereld en vijanden van God. Van een oprecht gebed is geen sprake, hooguit nog van een ritueel. Intussen wordt er kennelijk ook nog heel wat afgelachen. Maar daarover kan Jakobus al helemaal niet vrolijk worden. In de Bijbel heeft lachen ook bijna iets banaals en brutaals.
Jakobus’ boodschap is kort en krachtig: wees stil voor het aangezicht van God. Nader tot God en Hij zal tot u naderen! Doe boete, zuiver je hart en zuiver je handen, stop met dat stomme gelach en nader eerbiedig tot de heilige God! Naderen is dichtbij komen met diep respect voor Gods hoge majesteit. Jezelf voor God kennen en stil voor Hem worden. En wachten totdat Hij ook zelf nadert. Dat is puur genade.
Daarom: kom dichterbij, zoek in je gebeden persoonlijk het aangezicht van God! En Hij zal tot u naderen. Om Jezus’ wil. Hij zal ons leven van de grond af vernieuwen. Hij zál het doen, zegt Jakobus. Op Hem kun je je verlaten.

Berichten: 4992

Zaterdag 9 Februari, Jakobus 4:11-17; Zo de Heer het wil.

Jakobus begint nu de mensen aan te spreken die erg goed in hun geld zitten en daardoor de neiging hebben erg overmoedig te praten. Want geld en goed geven een mens een veilig gevoel. Onwillekeurig denk je dat je grip hebt op heel je leven, zelfs op je adem. Althans, zo voelt dat en zo praat dat. Deze mensen plannen ver vooruit en geven niet de indruk ook maar iemand afhankelijk te zijn, ook niet als het gaat om gezondheid en leven. ‘Morgen zijn we hier weer’, roept tegenwoordig menig tv-presentator met een dagelijks praatprogramma. Een paar jaar terug was het programma ‘Barend en Van Dorp’ erg populair. Op een keer hoorde ik hen aan het eind van de uitzending roepen: ‘Morgen zijn we er weer. En dan zit hier Bart Chabot en Boudewijn Büch en …’ Maar onverwachts overleed Boudewijn Büch en hij zat er dus niet. Maar of we hier nu iets van leren?
U weet niet eens hoe uw leven er morgen uit ziet, zegt Jakobus. Leef daarom in grote afhankelijkheid van God. Daarbij gaat het om meer dan alleen maar een bezwerend D.V. overal voor zetten. Het gaat om leven met God van dag tot dag. En het volgen van Jezus Christus, wat voor zaak je vandaag ook te doen hebt.

Berichten: 4992

Zondag 10 Februari, Jakobus 5: 1-6; Als vetgemeste dieren.

Dit is geen leuke opmerking. Stel: je hebt hard gestudeerd en hard gewerkt en nu een schitterend inkomen. Je huis puilt uit van de spullen en je buik misschien ook een beetje. Je voelt je geslaagd en gezegend. En wat zegt Jakobus? Volgens hem lijken zulke mensen op dieren die vetgemest zijn voor de slachttijd. Die dieren zien er ook schitterend uit. Meent hij dat nu echt? Is rijkdom dan geen gezegen van God? En kun je als goedverdiend mens niet juist veel goed doen voor arme mensen? Ongetwijfeld. Maar doe je dat ook?
Jakobus is hier heel scherp. Daar zal hij reden voor gehad hebben. Volgens hem gaat er al gauw iets fout bij het rijk worden. En het hebben van rijkdom gaat vaak gepaard met verrotting van zaken en zielen. Je raakt soms zo innerlijk verroest, dat Christus’ komst op de wolken voor jou en je spullen eigenlijk alleen maar een bedreiging kan zijn. Zoals de terugkomst van de verloren zoon voor het gemeste kalf. Wie was er niet blij met de thuiskomst van de verloren zoon? Antwoord: het gemeste kalf! Geen leuke opmerking, zeg je. Nee, dat vind ik ook niet.
Maar om Jezus tegemoet te gaan heb je niet veel nodig. En sterf je voor zijn komst, dan kan alles en één kist en op één kar. Sta je daar wel eens bij stil als je ontevreden door je huis loopt of erg gretig door IKEA of langs een woonboulevard?

Berichten: 4992

Maandag 11 Februari, Jakobus 5: 13-20; Het hangt aan de Heer.

De brief loopt af zonder groet of zegen. Of verwijst Jakobus daarom zo nadrukkelijk naar de kracht van voorbede? Hebben wij al gauw de neiging bij een gebed voor een zieke een beetje een slag om de arm te houden, Jacobus spoort ons zonder enige aarzeling aan tot krachtige voorbede. Door onder andere de oudsten of ouderlingen van de gemeente. Laten zij voor de zieke bidden en hem of haar met olie zalven naar de gewoonte van toen. Daarbij geen geweifel of getwijfel, maar bidden uit het diepste van je hart. Zijn er zonden te belijden, voor de draad ermee en zeggen en zo alles opleggen naar God toe. Zo’n gebed zal de zieke genezen. Denk ook Elia en zijn intense gebed tot God, om genadige toewending.
Mooi, denk je. Alleen: werkt het echt altijd zo? Of heb ik te weinig geloof? Of doen we het zelfritueel niet correct? Dat is allemaal niet beslissend! Soms heb je veel geloof, soms heb je nauwelijks nog iets. Maar gelukkig: het hangt aan de Heer, zegt Jakobus. In zijn Naam zijn we gedoopt en gezalfd. De Heer, Hij zal de zieke oprichten.
Daarom altijd beginnen met vrijmoedig bidden. ‘Hij kan en wil en zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood, volkomen uitkomst geven!’
Zo’n gebed is altijd vol zegen. Voor zieken en voor bidders.

Berichten: 4992

Dinsdag 12 Februari, Jakobus 5: 7-12; Rechter en redder.

Misschien is dit opnieuw een opmerking van Jakobus die je meer deprimeert dan inspireert. Want als de rechter voor je deur staat, is dat iets om vrolijk van te worden?
Dat hangt er helemaal van af. Maken mensen het je moeilijk en is er niemand die het voor je opneemt en voor je opneemt en voel je je groot onrecht aangedaan, dan is de gedachte aan een rechtvaardige rechter heel troostvol. Want zo’n rechter neemt het voor je op. Gelukkig het land waarin rechtvaardige rechters zijn en waar je ook persoonlijk recht gedaan wordt, wie je ook bent.
Aan zo’n rechter moet je denken bij God. Eindelijk bemoeit de hoogste Rechter zich met onze wereld. Eindelijk bemoeit de hoogste Rechter zich met onze wereld. Eindelijk bemoeit Hij zich met jou en met mij.
Als Redder toonde Hij in Jezus zijn gezicht. Als Rechter komt Hij bevrijdend naar ons toe. Dat is de gedachte. Wie daaraan denkt, zegt Jakobus, kan gerust zijn en wachten. Niet totaal passief, maar als een broer die eerst alles gedaan heeft wat gedaan moet worden. Maar vervolgens heel geduldig wacht en wacht.
Laten wij dat ook doen. Wie overtuigd is van Gods belofte, kan wachten. De Rechter die onze Redder is, staat voor de deur. Het is slechts een kwestie van tijd.

Berichten: 4992

Woensdag 13 Februari, 1 Johannes 1: 1-4; Hakkelend begin.

We lezen in de brieven van de apostel Johannes. Zonder te groeten of zich voor te stellen begint hij zijn brief en brandt los. Volgens de traditie moeten we denken aan de evangelist Johannes die ook wel de lievelingsleerling van Jezus wordt genoemd. Hij schrijft vanuit een kring van mensen die zich samen sterk betrokken voelen bij verspreid wonende groepjes christenen in het uitgestrekte land van Turkije; waarschijnlijk zijn het dezelfde mensen aan wie ook Petrus zijn brieven schreef.
Johannes begint een beetje hakkelend. Hij wil namelijk meteen zeggen dat in Jezus Christus het eeuwig leven van God is verschenen. Vanaf Jezus’ begin was Johannes erbij. Hij was een van de eerste leerlingen die Jezus riep om Hem te volgen. Alles heeft hij dus gezien, geen wonder gemist,, geen woord of verhaal. Steeds stond hij er met zijn neus bovenop. Hij stond zelfs even aan de voet van het kruis en van Petrus hoorde hij ook bij de eerste getuigen van het lege graf. In Jezus is God reddend verschenen. Dat wil hij heel bewust delen met de zusters en broeders met wie hij zich verbonden weet. Jezus betekent eeuwig leven! Als hij over Jezus begint hij zomaar een beetje te hakkelen. Van vreugde! Heb je dat weleens?

Berichten: 4992

Donderdag 14 Februari, 1 Johannes 1:5-10; God is licht.

Over God en de wil van moet niemand ingewikkeld doen. Want God is een licht en in Hem is geen spoor van duisternis. Daaraan herken je ook meteen iedereen die met God verbonden is. Dat zijn mensen van het licht. Geen duistere figuren die regelmatig een hele of halve leugen nodig hebben om goed weg te komen en soms ook nog does alsof ze het stadium van feilbaar en zondig mens ver te boven zijn.
Trap daar niet in, zegt Johannes. Hun leven is een leugen. Blijkbaar denkt hij concreet aan bepaalde dwaallichten die onwillekeurig op zijn lezers indruk wisten te maken. Met een zekere voorgewende vroomheid en vage ingewikkelde gedachten over God. Maar wat zij ook over God en Jezus menen, luister vooral naar wat Jezus zelf ons verkondigde, zegt de apostel. Dat God licht is en dat er geen duisternis is in Hem. Volg je Jezus, dan leef je in Gods licht. Dat licht is ook best onthullend. Wie denkt dat hij inmiddels zo heilig is dat hij geen zonde meer doet, misleidt zichzelf. Kennelijk loopt hij niet in Jezus’ licht, want dan ga je juist steeds scherper je eigen donkere kanten zien en de zondige dingen in je leven. Maar ook geloven dat het bloed van Christus zuivert van alle zonden. Daarom: biecht op je zonden, vertrouw op vergeving en zuivering. In Jezus wordt alles licht!

Berichten: 7083

Rom 2 14 Wanneer namelijk heidenen, die de wet niet hebben, de wet van nature naleven, dan zijn ze zichzelf tot wet, ook al hebben ze hem niet. 15 Ze bewijzen door hun daden dat wat de wet eist in hun hart geschreven staat; en hun geweten bevestigt dit, omdat ze zichzelf met hun gedachten beschuldigen of vrijpleiten.

EErst belijden, bekennen, dan vergeving.

Geldt zelfs bij de heidenen, die de wet niet hebben, de wet van nature naleven, want, Ze bewijzen door hun daden dat wat de wet eist in hun hart geschreven staat...

Hoeveel temeer zouden wij gelovigen dit moeten/willen doen...?

Berichten: 4992

Vrijdag 15 Februari, 1 Johannes 2: 1-11; Een oud gebod opnieuw leren.

De dingen die de apostel hier schrijft, zijn glashelder. Over opbiechten van zonden en verzoend worden met God. En over het doen van de wil van God in je dagelijks leven, anders ben je als christen niet geloofwaardig.
Een belangrijk ijkpunt vindt Johannes het liefhebben van elkaar in de gemeente van Christus. Binnen een gemeente gebeuren soms dingen waardoor de liefde voor elkaar ver te zoeken is. Zusters en broeders maken het elkaar moeilijk, maken elkaar verwijten en blijven soms letterlijk voor elkaar weg. Van enige liefde is dan geen sprake meer. In plaats van liefde melden zich haat en leugens. Blijkbaar is dat de situatie waaraan Johannes hier concreet denkt. Daarom herinnert Johannes aan het gebod van de liefde. Jezus gaf indertijd als een nieuw gebod, maar eigenlijk is het al heel oud. Je kunt het al vinden in de boeken van Mozes. Maar kijkend naar Jezus krijgt het oude gebod een nieuwe impuls. Als liefde die zichzelf niet spaart.
Dit oude bekende gebod moeten we heel vaak weer nieuw van Jezus leren. In de kerk, misschien ook in je gezin of je familie. Het is de moeite waard. Want ‘wie de ander liefheeft, blijft in het licht en komt niet ten van’, zegt Johannes.
Zorg dat je in het licht blijft!

Berichten: 2978

Wat zijn ze weer toepasselijk Mario.......pffff Knipoog smiley

Dank je wel.

Berichten: 4992

Zaterdag 16 Februari, 1 Johannes 2:12-17; Wat is er mis met de wereld?

Het woord ‘wereld’ heeft in deze brief een heel geladen en negatieve klank. Bij dit woord denkt de apostel niet aan de aarde of de mensen als schepping van God. Ook niet aan de schitterende natuur hier en daar of de vele mooie uitingen van cultuur. Bijvoorbeeld in muziek, architectuur en veel andere vormen van kunst. Johannes denkt bij het woord ‘wereld’ aan de naar God toe vijandige sfeer die je overal op deze planeet kunt aantreffen. Tot in je eigen hart.
Hij bedoelt dus de zondige, liefdeloze wereld, waarin mensen vooral zichzelf gaan, elkaar beliegen en bedriegen en noem maar op. Van die wereld geldt: wees heel kritisch en houd afstand! Nu is dat tegenwoordig lang niet meer zo eenvoudig. Vroeger wisten christenen min of meer precies war ‘wereld’ was en dat was het niet was. Wereld en werelds vielen bijna samen met alles wat niet van de kerk was. Wij ervaren dat als veel ingewikkelder. Dragen we zelf die wereld niet altijd met ons mee in ons eigen boze hart?
Bij ‘wereld’ denkt Johannes vooral aan drie dingen: a. zelfzuchtige lust oftewel alle vormen van lustverlaging, b. inhaligheid (‘begeerte der ogen’) en c. een hang naar pronken en duur doen. Zijn advies is: heb de wereld niet lief! Want de wereld gaat voorbij! Leef liever uit de liefde van de Vader. Want die blijft eeuwig.

Berichten: 4992

Zondag 17 Februari, 1 Johannes 2: 18-29; Gezalfd niet zalvend.

Vandaag waarschuwt de apostel ons voor mensen die anti, dat is tegen Christus zijn. Hij denkt aan mensen die aanvankelijk ook bij de gemeente van Christus hoorden, mogelijk in zekere zin nog steeds erbij horen. Zij presenteren zich als gelovigen, maar zij ontkennen dat Jezus de Messias is, de gezalfde Redder en Zoon van God. Daarmee doen zij Jezus ernstig te kort en de Vader ook. Het zijn geen echte christenen, maar pseudochristenen, geen pro- maar antifiguren. In de laatste dagen van deze wereld kun je ze verwachten, zegt de apostel. Hij verwacht net als Paules naast allerlei antichristachtige figuren op een bepaald moment een heel bijzonder personage die zich zal opwerpen als was hij de Messias van God en niet Jezus Christus. Een antichrist pur sang.
Hoe wapen je je hiertegen? De apostel zegt: Besef je zalving? Bij zalving moet je denken aan een oud kroningsritueel waarbij een nieuwe koning werd overgoten met liefelijke olie. Als een krachtige toerusting van God. waardoor dicht bij Jezus, zegt de apostel. Doe niet zalvend, maar besef je zalving in Christus. Niemand kan je iets maken.

Berichten: 4992

Maandag 18 Februari, 1 Johannes 3: 1-10; Kind van God.

Ben jij een kind van God? Regelmatig pleeg ik aan mensen deze vraag voor te leggen. Bijvoorbeeld aan jonge mensen die hun huwelijksdienst komen bespreken. Zijn jullie gelovig? Zij jullie kinderen van God? Of als ik bij een oud, ziek tobbend mens zit te luisteren. Zo’n mens die geen enkel zicht meer heeft op de weg voor hem. Ik luister en op een bepaald moment zeg ik: Ben u soms ook een kind van God? De vraag heeft iets verhelderends. Kennelijk zijn we erg gewend geraakt in de vaag doen over ons geloof, zodat het op allerlei belangrijke momenten ons ook in het vage laat. Jonge mensen zeggen op mijn vraag vaak: Ja, dat ben ik toch! Ik kan niet zonder God. Ouderen zeggen weleens: Als ik dat nu eens wist, want dat ben je niet zomaar, dominee! Nee, dat klopt! Maar als je met al je lek en gebrek je toevertrouwt aan Jezus, dan hoor je ook bij zin Vader. En kijk dan eens in de spiegel naar jezelf. En bedenk: wat een liefde heeft de Vader ons en ook aan mij gegeven!
Om Jezus’ wil zijn wij kinderen van God. Sluit deze belofte nu eens diep in je hart! Zeg elke dag minstens één keer tegen jezelf: Ik ben een kind, door God bemind. Wat je verder nog bent of niet bent, kan daar nooit tegenop.

Berichten: 4992

Dinsdag 19 Februari, 1 Johannes 3: 11-17; Open je hart.

Johannes wordt meestal de apostel der liefde genoemd. Het is een woord dat inderdaad vaak uit zijn oen vloeit. Heel geloof in God lijkt bijna op te gaan in liefde, liefde en nog eens liefde. Dat moet je wel goed begrijpen. Het gaat niet om een altijd vriendelijke opstelling in tegenstelling tot een heel actieve inzet en aanpak. Johannes zelf was ook geen soft iemand, maar een visser die van aanpakken wist. Liefde uit zich dan ook altijd praktisch en daden van hulp en zorg. In de eerste plaats voor de mensen met wie je samen kerk bent en met wie je samen het brood breekt. Ook wel zusters en broeders genoemd, op zich hoge woorden voor mensen die vaak niet eens vriend van elkaar zijn, soms ook openlijk elkaar het leven zuur maken. Hoe houd je het met elkaar uit? Liefde, zegt Johannes. Want liefde is leven en niet liefhebben is de sfeer van de dood. Daarbij gaat het niet om wat eigen feelgoodmomenten, maar om het openen van je hart voor de nood van anderen. Hoe kan Gods liefde in je zijn als je hart steeds toesluit en iemand die gebrek lijdt niet wilt helpen? Liefde wordt altijd zichtbaar in doen. Zo hebben wij dat van Jezus geleerd, zegt hij ineens heel duidelijk. Jezus gaf zijn leven voor ons. Zitten wij nog wel op Jezus’ spoor?

Berichten: 4992

Woensdag 20 Februari, 1 Johannes 3: 18-24; God is groter dan ons hart.

Kijken in de spiegel van God geef je jezelf een acht. Vaak voel je je behoorlijk tekortschieten en soms klaagt je hart je ook regelrecht aan. Had je dit of dat niet anders moeten doen?
Soms zijn het dingen van twintig of dertig jaar geleden. Ze zijn niet meer te veranderen. Je hebt toen en toen dingen niet goed gedaan. je hebt iemand in de steek gelaten misschien, of iemand bedrogen die jou vertrouwde of je hebt niet goed gelet op een van je kinderen. Soms komen die dingen ineens bij je boven. Of zijn het vooral dingen van gisteren en vorige week waarvoor je je nu schaamt? Als je eraan denkt, kun je ineens heel depressief worden. Want een mens is vaak zo handig in het excuseren van zichzelf – kijk je in de spiegel? Over jezelf ben je soms ook supernegatief en keihard. Hoe kom je in het reine voor God?
Johannes troost ons vandaag met de opmerking dat God groter is dan ons hart. En dat Hij alles weet. Ook alle details dus. En zijn hart is zo groot, daar kan ons hart niet tegenop.

Heer, die mij ziet zoals ik ben,
dieper dan ik mijzelf ooit ken,
ken Gij mij, Gij weet waar ik ga (…).
Wat mij ten diepste houdt bewogen,
‘ligt alles voor uw ogen.

Berichten: 4992

Donderdag 21 Februari, 1 Johannes 4: 1-6; Luister kritisch.

Sommige mensen kunnen heel bemoeiend over God en Jezus Christus schrijven en blijven praten. Bepaalde bekende schrijvers, bekende persoonlijkheden op de tv of ook wel hoogleraren en dominees in de kerk. Wat ze zeggen, is soms heel boeiend en vernieuwend, maar tegelijk kan het gebeuren dat het helemaal niet goed voelt wat ze zeggen. Je denkt: Klopt het wel wat ze beweren? Heeft het wel iets om ’t lijf? Of ligt het aan mij en ben ik gewoon bang voor nieuwe inzichten?
Blijf voor altijd kritisch en iemand volgen, zegt Johannes. Toets of iemand geïnspireerd wordt door de Geest van Christus of door andere geesten. Want de laatste zijn valse profeten. Oftewel: ze zijn niet echt. Ze spreken niet vanuit God, maar vanuit zichzelf of nog erger. Van zulke valse profeten wemelt het in deze wereld, volgens Johannes. Het is dus zaak goed op te letten. Hoe kun je ze toetsen?
De valse profeten waarvoor Johannes waarschuwt, ontkenden dat de Zoon van God Jezus van Nazaret was. Ze spraken hoog over de Zoon, maar konden niets met Jezus als Kind van Maria en met de Mens aan het Kruis. Iets om te onthouden? Voor als je weer eens zit te luisteren naar een interessante discussie of een boeiend boek leest. Proef je de Geest van Jezus of proef je iets heel anders?

Berichten: 4992

Vrijdag 22 Februari, 1 Johannes 4: 7-16; Liefde is….

Als je de zin ‘Liefde is…’ zou moeten afmaken, wat zou jij dan invullen? Alle kans dat je iets invult als ‘liefde is luisteren’, ‘liefde is alles geven’, ‘liefde is vertrouwen’ of ‘liefde is wachten’. Opvallend: het eerste woord waar Johannes aan denkt is God. God is liefde, schrijft hij twee keer in dit stukje van zijn brief. Dat lijkt simpel en heel aanvechtbaar zinnetje. Want is God niet vaak ver weg voor ons gevoel, moeilijk te volgen in wat Hij doet en niet doet, onbegrijpelijk zelfs? Is het ook niet erg oppervlakkig zo over God denken als was God liefde?
Als je die tegenwerpingen bedenkt, is het eigenlijk heel indrukwekkend dat Johannes dat zinnetje ‘God is liefde!’ hier twee keer opschrijft. Het is mogelijk het meest verrassende en diepzinnige wat de Bijbel over God zegt. Want waarom zou God mensen liefhebben? Van liefde wil toch iedereen ook zelf ergens beter van worden? Volgens de Grieken kunnen goden daarom mensen niet liefhebben, want die hebben niets te bieden wat ze niet al hebben.
Hoe anders is God. Hij had ons lief voordat wij ook maar een gebaar naar Hem gemaakt hadden. Niet wij hadden Hem lief, maar Hij had ons lief. En Hij zond zijn Zoon om onze schuld uit te boeten.

Berichten: 4992

Zaterdag 23 Februari, 1 Johannes 4: 17-21; Niet meer bang.

Ben je weleens bang voor God en voor het moment dat je voor zijn troon zult staan? Juist heel gelovige mensen hebben, zo merk ik wel, zitten daarover regelmatig te tobben. Ze hebben een groot gevoel voor verantwoordelijkheid. Al toen ze jong waren. Bij het ouder worden neemt dat vaak alleen maar toe. Was je echt zo goed? Wat geeft je vrijmoedigheid om alle angst en zorg voor dat grote moment te verliezen?
Volgens de apostel de liefde van God. En de liefde voor God. Angst heeft altijd te maken met een gevoel van falen, van schuld en zonde. En dus ben je bang voor straf en veroordeling. Maar voor iemand die veel om je geeft, hoef je nooit angst te hebben. Soms schaam je je wel diep. En zo zal het tegenover God ook wel zijn, als we de balans van ons leven opmaken. En je allerlei pagina’s uit het dagboek van je leven in gedachten zit te lezen. Pagina’s waarop je niet trots bent, maar waar je je voor schaamt, elke keer weer als je eraan denkt. En je ook wel bang maakt naar God toe. Maar de liefde waarmee God door Jezus Christus ons hart inwint en vervult, is zo’n realiteit en zo ons leven helemaal samenvattend, dat ze alle angst uitsluit.
Zover ben ik nog niet, zeg je misschien. Wees stil, en gelóóf in liefde. Zie op Jezus! Van Hem moet alle angst het verliezen.

Berichten: 4992

Zondag 24 Februari, 1 Johannes 5: 1-12; Jezus is overwinnaar.

Dat klinkt erg dapper. Kunnen gelovige mensen echt het gevecht met de vijandige wereld om hen heen aan? Let op: Johannes zegt dat niet gelovigen zelf zo onoverwinnelijk zijn, alsof de wereld geen vat op hen zou hebben. Dat weten ze zelf helaas maar al te goed. De wereld zit diep in elk mens als een negatieve vijandige macht. Ook in gelovige mensen. Ook na ontvangen genade, zei men vroeger vaak. Daarmee bedoelde men dat wel een kind van God was geworden, maar nog lang geen heilige. Als worden gelovigen weleens zo genoemd door de apostelen – Gods heiligen zijn veel onheiligen. En in de confrontatie met de vijandigheid voelen ze zich vaak geen helden van het kruis.
Maar daarmee is gelukkig niet alle gezegd. Jezus heeft met zijn offer alle vijandschap en zelfs de dood overwonnen. De liefde van God is sterker dan welke macht ook. Door het geloof – en door water en bloed, doop en avondmaal – zijn we intens met Hem verbonden. In zijn overwinning delen we. Ons geloof, dat is Jezus Christus zelf.

Gij, onze Here
doet triomferen
die naar U heten
en in U heten,
dat wij Gods kinderen zijn! Halleluja!

Berichten: 4992

Maandag 25 Februari, 1 Johannes 5: 13-21; Wij weten heel veel van God.

Met een paar kernachtige slotzinnen vat de apostel samen wat de bedoeling is van zijn brief. ‘Lieve mensen, ik wil u vooral zeggen: weet, dat u gelovend in de naam van Zoon van God eeuwig leven hebt!’ Of anders gezegd: wie in de Zoon van gelooft en gelovig bij Hem schuilt, deelt voor altijd in de liefde van God! Niets kan ons scheiden van Hem.
Dat is een diep geruststellende belofte. Soms denk je weleens: wat levert het geloof op? Wat mag ik weten? Of begint het geloof waar het geloof ophoudt? Blijven de dingen over God altijd vaag en onzeker? O nee. Juist door ons geloof in Jezus de Zoon krijgen we inzicht. Maar het liefst zes keer valt het woord ‘weten’. Door Jezus weten we heel veel van God. Bijvoorbeeld dat God altijd naar ons luistert en intens bij ons leven betrokken is. Dat er vergeving is voor wie Hem daar om bidt. Dat het kwaad geen vat meer op ons heeft, voor zover wij Jezus op de voet volgen. Ons is heel veel door God beloofd. Door het geloof weten we heel goed wat wij weten! Wij weten dat God eeuwig trouw is. En dat Jezus gezegd heeft: ‘Ik geef hun het eeuwige leven en niemand is eeuwig genoeg!

Berichten: 4992

Dinsdag 26 Februari, 2 Johannes; Zegen je kinderen.

Kinderen en kleinkinderen kunnen je met hun geloof in Christus heel erg verrassen. Soms heb je alleen maar zorgen om ze. Maar het kan ook anders. Ze komen langs en vertellen spontaan iets van hun geloof. Natuurlijk anders dan vroeger, maar het is niet een Ander op wie ze hun vertrouwen zetten. Dan ben je even stil en ’s avonds dank je vol vreugde God. Is dat ook de vreugde van Johannes?
Deze brief schrijft als hij oudste (of ouderling) en is uiteindelijk bestemd voor heel de kerk van Christus. Een beetje cryptisch noemt hij de kerk in deze brief ‘uitverkoren vrouw en haar kinderen’. De kerk is als ene vrouw en een gezin aan wie iedereen geneigd is voorbij te kijken, maar die zich gekend en bemind mogen weten door de liefde van God. Heb ook elkaar lief, zegt Johannes daarom nog maar weer eens. Wees op dit punt heel praktisch. Volg het spoor van de geboden van God en wees op je hoede voor iedereen die verder wil gaan dan Jezus.
Maar Johannes begint met zijn vreugde uit te spreken dat ook verscheidene jonge mensen de weg van het geloof gaan. Zeg dat ook weleens tegen je kinderen of kleinkinderen? Misschien is het vandaag een mooie gelegenheid ervoor. Een verjaardag misschien. Dank dan God en blijf je kinderen vooral zegenen. Al je kinderen!

Berichten: 4992

Woensdag 27 Februari, 3 Johannes 1-8; Zorg en vrijheid.

Ook dit briefje is net als de brief van gisteren op het eerste gezicht niet veel meer dan een e-mailberichtje aan een zekere Gaius. Toch kreeg ook dit briefje een plek in de Bijbel. Het is een dankbriefje van Johannes, dat eindigt met de aankondiging dat hij snel langs hoopt te komen. Johannes bedankt Gaius alvast voor zijn liefdevolle inzet voor rondtrekkende evangelisten en doet meteen een oproep op hem daarmee door te gaan. Zij hebben Johannes namelijk verteld hoe zij door Gaius werden ontvangen. Zonder uitzondering waren ze onder de indruk geraakt van Gaius’ geloof en toewijding aan Jezus Christus. Daar is Johannes heel blij mee, zegt hij, want kennelijk is Gaius een leerling van hem. Ook waren zij door Gaius heel gastvrij onthaald, weet Johannes. ‘En die man kende ons niet eens!’ hebben ze tegen Johannes gezegd. ‘Wij waren voor die man vreemdelingen!’
Gaius laat zich daardoor kennelijk niet weerhouden. Hij volgt de oude geloofservaring, dat in vreemdelingen God zelf soms heel persoonlijk bij je aanbelt. Denk aan Abraham en zijn onverwachte drie gasten in Genesis 18. En heeft Jezus niet gezegd: ‘Ik was een vreemdeling en gij hebt me onderdak gegeven.’?
Wat voor een getuigenis zouden vreemdelingen van ons geven als ze weer terug zijn op hun thuisbasis en onderweg bij ons hadden aangebeld?

Berichten: 4992

Donderdag 29 Februari, 3 Johannes 9-15; Wees niet bang voor nieuwe mensen.

In elke kerkenraad heb je er wel een paar. Mannen of vrouwen die zo van zichzelf overtuigd zijn, dat ze geen oog hebben voor nieuwe mensen in de gemeente. Is Diotrefes ook zo’n type? Hij wil kennelijk geen vreemde broeders in de kring van de gemeente opnemen. Volgens de apostel wil hij vooraf zelf de dienst uitmaken en is hij duidelijk bang dat de nieuwe mensen met hun gaven weleens een bedreiging kunnen vormen voor zijn leidersrol. En daar wil hij niet van weten. Met zijn nogal gesloten opstelling jaagt hij nieuwe mensen feitelijk gewoon weg. Johannes is daar behoorlijk verstoord over. ‘Beste Gaius’, schrijft hij, ‘houd die man in de gaten! Volg hem niet, maar volg broeder Demetrius. Dat is een goeie. Dat iedereen en dat vind ik zelf ook. De rest vertel ik je als ik kom.’ Een wel heel persoonlijk e-mailtje, vind je niet? Kun je dit nog wel een apostolische brief noemen? Maar hoe kort de brief ook is, je voelt Johannes’ apostolisch gezag en zijn opmerking een aanwijzingen over Deotrefes en Demetrius. Een apostel moet ook durven ingrijpen. Deed de kerk dat maar vaker, denk ik regelmatig. Natuurlijk moet je met iedereen in de kerk zorgvuldig en respectvol omgaan, maar vaak wacht men wel erg lang met ingrijpen. Te vaak maken Diotrefes-types de dienst uit en blijven de Gaiussen en Demetriussen buiten beeld.

Berichten: 4992

Vrijdag 1 Maart, Judas 8-16; Zeuren en zagen.

Sommigen mensen kunnen je het bloed onder de nagels vandaag halen. Ook in de gemeenten die Judas als dienaar van Jezus diende, had je ze kennelijk. Volgens hem waren het mensen die altijd bezig waren met zeuren en zagen, oftewel: klagen en nog eens klagen. Intussen waren ze in hun praktische levenswijze bepaald geen visitekaartje naar buiten. Allerlei schandelijks meenden ze zich te kunnen permitteren, terwijl ze een houding aannamen als waren zij geweldige profeten, een hoog en arrogant woord tegen ieder en alles, ook tegen heel hoge instanties. Zelfs de aartsengel Michaël kende nog ergens een grens, zegt Judas, in zijn gevecht met de duivel om het lichaam van Mozes. Maar zij kennen nergens een grens. En dan komt er bijna geen eind meer aan zijn scheldkanonnade. Nou, nou, denk je, die zit dicht tegen een burn-out aan. Is het zo erg?
Maar sommige mensen in de kerk jagen hun voorganger ook echt constant in de gordijnen. En wat hen beweegt met hun zeuren en zagen? Is het verveling, hoogmoed, frustratie? Zijn ze ergens iets tekortgekomen? Zijn ze ergens iets tekortgekomen? Zijn ze door iemand ooit beschadigd? Als je maar iets hiervan bij jezelf herkent, stop er dan meteen mee! Het is zinloos. Niet zeuren, maar zingen! Niet zagen, maar zaaien!

Berichten: 4992

Zaterdag 2 Maart, Judas 17-25; Overschat jezelf niet.

Dat gaat heel ver. Het betekent toch eigenlijk dat je flink afstand moet houden en iemand niet eens moet willen aanraken. Alsof zo iemand zwaar ziek is en zijn kleren totaal besmet zijn met een bepaald virus. Dat gaat inderdaad heel ver. Kun je dat nog missionair noemen? vraag je misschien.
Want Judas is wel een voorganger die niet alleen maar een roeping ziet onder zijn eigen volk, maar zich ook heel missionair betrokken voelt bij mensen die geen idee hebben van God en de reddende liefde van Christus. Sta open met het evangelie naar elk mens, zo is de visie van Judas, maar kijk tegelijk wel uit dat je je niet laat meeslepen door mensen voor wie allerlei zondige praktijken heel gewoon zijn.
Judas zegt drie dingen: a. Ontferm je geduldig over zusters en broeders die veel twijfels hebben, over God, en zichzelf, over vergeving en genezing. Luister en bid met en voor hen, dat hun twijfels plaatsmaken voor vertrouwen in God. b. Zitten mensen al midden in allerlei zondige praktijken, probeer hen dan te redden zoals je een stuk hout uit een vuur trekt. Met hen gaat het dus om een meer zwart-witbenadering! c. Zijn ze nog verder weg, overschat jezelf dan niet. Wees duidelijk en houd afstand. En wacht op een moment van God!
Deze waarschuwende brief eindigt gelukkig ook met een mooie lofprijzing.

Berichten: 4992

Zondag 3 Maart, Hosea 1:1-9; Bizar begin met God.

Vanaf vandaag lezen we de profetie van Hosea. Deze profeet werkte in het tienstammenrijk, ook wel Efraïm of Israël genoemd. Hij leefde in de tijd van koning Jerobeam II (750-725 v. Chr.). Zijn roeping begint heel merkwaardig. Want God zegt tegen hem: ‘Trouw een overspelige vrouw!’De Statenvertaling vertaalde zelfs met: ‘Ga heen en neem u een hoer tot vrouw!’ Voor een profeet een wel heel bizar begin. Moet Hosea in het escortcircuit een vrouw gaan zoeken?
Maar letterlijk zegt God niet: trouw een hoer, maar trouw een meisje dat helemaal hoort bij de hoerige cultuur van Hosea’s tijd. Dat was een heel losse cultuur op seksueel gebied. We kunnen ons er wel iets bij voorstellen. Velen hadden zich openlijk van God afgekeerd. Economisch ging het nog goed en dan lijkt het alsof je God nergens voor nodig hebt. Men vereerde diverse afgoden, Baäls genoemd. Afgoden die succes, groei en bloei beloofden. De samenleving had een hoog Sex and the City-gehalte. Als bewust christen kun je dan voor de vraag komen of je wel moet trouwen met een meisje van die cultuur. Moet je niet met een heel christelijk meisje trouwen? Een meisje van de Veluwe? Maar je zult maar verliefd zijn! Was Hosea verliefd op Gomer? Een mooi meisje zonder God? ‘Heer doe ik er goed aan te trouwen met Gomer?

Berichten: 4992

Maandag 4 Maart, Hosea 1: 2-3; Spreuken 3: 1-8; Daar zul je mee getrouwd zijn.

Gomer is een jonge vrouw die als veel jonge vrouwen en mannen toen zonder veel aarzeling meegingen in de sterk seksueel getinte cultuur en mee feestten in de tempels van Baäl. Moet je nu uitgerekend zo’n vriendin nemen van wie je kunt uitrekenen dat ze zo weer een ander heeft? Echter, God zegt tegen Hosea: ‘Trouw haar maar, want zo zul je aan den lijve voelen wat Ik alle dagen voel. Namelijk als zij op een dag jou ontrouw is en vreemdgaat, dan weet wat Ik voel.’
In deze opmerking hoor je veel pijn. ‘Heel het land keert zich van Mij af’, zegt God, ‘en maakt zich schuldig aan overspel.’ Voor God is het volk Israël zoiets als zijn geliefde vrouw. Alsof God ermee getrouwd is. Maar wat doe je als je merkt dat je partner nog andere liefjes heeft. Moet kunnen? Als je er maar eerlijk over bent? Of gooi je hem of haar de straat op? Ja, maar als je nog steeds om hem of haar geeft. Zo’n relatie vraagt wel erg veel van je. daar zul je mee getrouwd zijn. Ja, dat vindt de Here God ook. Soms vragen mensen inderdaad heel veel van Hem. Van zijn geduld, zijn liefde en zijn trouw. Meer dan een mens ooit zou kunnen opbrengen. Of jij wel?