de keerzijde van eerlijkheid...

Berichten: 456

Eerlijkheid... daar gaan we voor toch? Iemand schreef volgens mij al in een ander topic... het is een modewoord geworden. En daarmee misschien ook wel een uitgehold begrip...

Ik denk dat er ruwweg twee soorten eerlijkheid bestaan: eerlijkheid t.o.v. algemene feiten (dan gaat het om waarheid of onwaarheid) en eerlijkheid t.o.v. jezelf en je eigen gevoel.

In onze cultuur waarin we zelf als individu centraal staan, is ons gevoel bepalend. Iets is pas goed als het goed voelt.

Is dat werkelijk zo? Want dat zou betekenen dat eerlijkheid belangrijker wordt dan trouw... Zo las ik in een boeiend opinie-artikel uit het Nederlands Dagblad.
http://www.nd.nl/artikelen/2010/mei/07/het-uiterlijk-is-belangrijker-dan-het-innerlijk

Het zet me in ieder geval aan het denken... hoezeer laat ik me leiden door wat m'n gevoel mij zegt? Doe ik daarmee altijd recht aan anderen??

Berichten: 4992

Waarom zou je als je je zelf moet kwetsen eerlijk tegen een ander zijn ??Het gaat ervoor of je rechtvaardig ben in welke zin dan ook.
Is het nu de onrechtvaardige Vader en een rechtvaardige Zoon of een onrechtvaardige Zoon en een rechtvaardige Vader. Als er (openlijk) bezwaar is tegen het Heilig Avondmaal wordt deze gelijkenis ook altijd aangehaald. Maar misschien ga ik nu een stapje te ver.

Berichten: 2706

LIESBETH326 schreef:

Eerlijkheid... daar gaan we voor toch? Iemand schreef volgens mij al in een ander topic... het is een modewoord geworden. En daarmee misschien ook wel een uitgehold begrip...

Ik denk dat er ruwweg twee soorten eerlijkheid bestaan: eerlijkheid t.o.v. algemene feiten (dan gaat het om waarheid of onwaarheid) en eerlijkheid t.o.v. jezelf en je eigen gevoel.

In onze cultuur waarin we zelf als individu centraal staan en waarin ons gevoel bepalend is. Iets is pas goed als het goed voelt.

Is dat werkelijk zo? Want dat zou betekenen dat eerlijkheid belangrijker wordt dan trouw... Zo las ik in een boeiend opinie-artikel uit het Nederlands Dagblad.
http://www.nd.nl/artikelen/2010/mei/07/het-uiterlijk-is-belangrijker-dan-het-innerlijk

Het zet me in ieder geval aan het denken... hoezeer laat ik me leiden door wat m'n gevoel mij zegt? Doe ik daarmee altijd recht aan anderen??

Ik denk dat, voor mensen reageren, ze dit verhaal wel even moeten lezen. Je gebruikt je termen al een beetje op een wijze waarin de inhoud van het stuk in het nd in verwerkt is. Er staan wijze inzichten in waar wel een leuke discussie uit kan komen.

Thomas, die zich afvraagt wat er ontbreekt in het opiniestuk van het nd.

Berichten: 456

MARIO216 schreef:

Waarom zou je als je je zelf moet kwetsen eerlijk tegen een ander zijn ??Het gaat ervoor of je rechtvaardig ben in welke zin dan ook.
Is het nu de onrechtvaardige Vader en een rechtvaardige Zoon of een onrechtvaardige Zoon en een rechtvaardige Vader. Als er (openlijk) bezwaar is tegen het Heilig Avondmaal wordt deze gelijkenis ook altijd aangehaald. Maar misschien ga ik nu een stapje te ver.

Jezelf kwetsen??
(On)Rechtvaardige Vader en (on)rechtvaardige Zoon?
Eerlijk gezegd weet ik niet waar je het over hebt...

Berichten: 4992

LIESBETH326 schreef:

Jezelf kwetsen??
(On)Rechtvaardige Vader en (on)rechtvaardige Zoon?
Eerlijk gezegd weet ik niet waar je het over hebt...

Om mensen te beschermen tegen iets wat ze niet kunnen weten. Jezelf als het ware voor iemand werpen (bijv. voor kogels) en dat degene niet weet dat er bijv. kogels op hem worden afgevuurd worden. Zoiets.

Berichten: 2215

LIESBETH326 schreef:

Eerlijkheid... daar gaan we voor toch? Iemand schreef volgens mij al in een ander topic... het is een modewoord geworden. En daarmee misschien ook wel een uitgehold begrip...

Ik denk dat er ruwweg twee soorten eerlijkheid bestaan: eerlijkheid t.o.v. algemene feiten (dan gaat het om waarheid of onwaarheid) en eerlijkheid t.o.v. jezelf en je eigen gevoel.

In onze cultuur waarin we zelf als individu centraal staan en waarin ons gevoel bepalend is. Iets is pas goed als het goed voelt.

Is dat werkelijk zo? Want dat zou betekenen dat eerlijkheid belangrijker wordt dan trouw... Zo las ik in een boeiend opinie-artikel uit het Nederlands Dagblad.
http://www.nd.nl/artikelen/2010/mei/07/het-uiterlijk-is-belangrijker-dan-het-innerlijk

Het zet me in ieder geval aan het denken... hoezeer laat ik me leiden door wat m'n gevoel mij zegt? Doe ik daarmee altijd recht aan anderen??

Boeiend artikel, Liesbeth. 'k Had 'm vanmorgen al vluchtig gelezen, maar nu nog eens op m'n gemak. 't Zet mij ook aan het nadenken!

Berichten: 4992

Waarom moet je altijd de waarheid vertellen als je ook daarmee mensen verdriet doet?

Berichten: 107

THOMAS968 schreef:

Ik denk dat, voor mensen reageren, ze dit verhaal wel even moeten lezen. Je gebruikt je termen al een beetje op een wijze waarin de inhoud van het stuk in het nd in verwerkt is. Er staan wijze inzichten in waar wel een leuke discussie uit kan komen.

Thomas, die zich afvraagt wat er ontbreekt in het opiniestuk van het nd.

Ik vind het een zeer boeiend stuk, dat je volgens mij in stukken kunt knippen om de verschillende onderdelen te kunnen bespreken.
Wat mij in het eerste stukje aansprak was dat je niet gedwongen bent om je te gedragen zoals je je voelt, maar je te gaan voelen zoals je je gedraagt. Dat lijkt iets oneerlijks en onoprechts in zich te hebben. Maar ik bedacht mij toen dat ik het zelf ook deed, vooral in de tijd na het overlijden van mijn man. Als ik in de spiegel keek, dacht ik, ik ben nu wel weduwe, maar ik hoef er daarom toch niet uit te zien als een wrak? Ik bedoel, ik moest wel gewoon functioneren in het dagelijks leven. Ik kreeg een keer een compliment van een directeur die mij een compliment gaf over hoe ik er uitzag en mij gedroeg, ze zei letterlijk, je binnenkant zal er ongetwijfeld misschien anders uitzien dan je buitenkant, maar je hebt een geweldige uitstraling! En daar zat ik, huichelachtig? nee, meer een houding, van kop op, ik red me wel, ik ga er zelf in geloven.
Dit is wat ik ervan maak he, misschien hebben anderen een andere ervaring?
Grace

Berichten: 2706

MARIO216 schreef:

Waarom moet je altijd de waarheid vertellen als je ook daarmee mensen verdriet doet?

Dat hoeft niet altijd. Er is een spanningsveld tussen waarheid en wijsheid en het laatste is vaak veel en veel meer. Je hoeft niet alles te zeggen wat je weet, als je maar weet wat je zegt. Ik heb het hier wel eens meer naar voren gebracht: Communicatie is niet wat je bedoelt maar wat een ander erin hoort. Toch wordt er in de Bijbel gesproken over ons spreken en handelen. In een eerdere bijdrage noemde ik de zonden der tong, Joh. 3. Wel aardig: in het Hebreeuws is zeggen en doen hetzelfde woord.

Thomas, die dus niet het Feyenoordlied mee kan zingen Knipoog smiley

Berichten: 254

GRACE015 schreef:

Ik vind het een zeer boeiend stuk, dat je volgens mij in stukken kunt knippen om de verschillende onderdelen te kunnen bespreken.
Wat mij in het eerste stukje aansprak was dat je niet gedwongen bent om je te gedragen zoals je je voelt, maar je te gaan voelen zoals je je gedraagt. Dat lijkt iets oneerlijks en onoprechts in zich te hebben. Maar ik bedacht mij toen dat ik het zelf ook deed, vooral in de tijd na het overlijden van mijn man. Als ik in de spiegel keek, dacht ik, ik ben nu wel weduwe, maar ik hoef er daarom toch niet uit te zien als een wrak? Ik bedoel, ik moest wel gewoon functioneren in het dagelijks leven. Ik kreeg een keer een compliment van een directeur die mij een compliment gaf over hoe ik er uitzag en mij gedroeg, ze zei letterlijk, je binnenkant zal er ongetwijfeld misschien anders uitzien dan je buitenkant, maar je hebt een geweldige uitstraling! En daar zat ik, huichelachtig? nee, meer een houding, van kop op, ik red me wel, ik ga er zelf in geloven.
Dit is wat ik ervan maak he, misschien hebben anderen een andere ervaring?
Grace

Mijn inziens niks oneerlijks om je zo te gedragen , is overleven in zware tijd .... toneelspel opvoeren voor jezelf .... en ja , boven blijven drijven ... in ieder geval beter dan antidepressiva in te slikken ....
Grtjes

Berichten: 456

GRACE015 schreef:

Ik vind het een zeer boeiend stuk, dat je volgens mij in stukken kunt knippen om de verschillende onderdelen te kunnen bespreken.
Wat mij in het eerste stukje aansprak was dat je niet gedwongen bent om je te gedragen zoals je je voelt, maar je te gaan voelen zoals je je gedraagt. Dat lijkt iets oneerlijks en onoprechts in zich te hebben. Maar ik bedacht mij toen dat ik het zelf ook deed, vooral in de tijd na het overlijden van mijn man. Als ik in de spiegel keek, dacht ik, ik ben nu wel weduwe, maar ik hoef er daarom toch niet uit te zien als een wrak? Ik bedoel, ik moest wel gewoon functioneren in het dagelijks leven. Ik kreeg een keer een compliment van een directeur die mij een compliment gaf over hoe ik er uitzag en mij gedroeg, ze zei letterlijk, je binnenkant zal er ongetwijfeld misschien anders uitzien dan je buitenkant, maar je hebt een geweldige uitstraling! En daar zat ik, huichelachtig? nee, meer een houding, van kop op, ik red me wel, ik ga er zelf in geloven.
Dit is wat ik ervan maak he, misschien hebben anderen een andere ervaring?
Grace

Mooi voorbeeld Grace van 'je kunt je gaan voelen zoals je je gedraagt'. In moeilijke tijden kan het dienen als een soort overlevingsstrategie, dat herken ik wel.
Maar ik zie het ook terug in gewone, dagelijkse dingen. Zoals van de week, toen ik een pittig en kritisch gesprek had te voeren met een hoge piet binnen de organisatie waarin ik werk. Dan trek ik bewust een net rokje aan, omdat ik me daarin minder een begeleider van de werkvloer voel en daarmee dus m'n zeggingskracht (gevoelsmatig?) kan vergroten...

Berichten: 2706

LIESBETH326 schreef:

Mooi voorbeeld Grace van 'je kunt je gaan voelen zoals je je gedraagt'. In moeilijke tijden kan het dienen als een soort overlevingsstrategie, dat herken ik wel.
Maar ik zie het ook terug in gewone, dagelijkse dingen. Zoals van de week, toen ik een pittig en kritisch gesprek had te voeren met een hoge piet binnen de organisatie waarin ik werk. Dan trek ik bewust een net rokje aan, omdat ik me daarin minder een begeleider van de werkvloer voel en daarmee dus m'n zeggingskracht (gevoelsmatig?) kan vergroten...

Er is niks mis mee om dat te doen. Je bent voor de helft wie je bent en voor de helft wie men denkt dat je bent in zakelijke situaties. Je weet dat het je zelfvertrouwen versterkt. Benut dat, niks mis mee.

Thomas, die ook weet wanneer en waarom hij een pak aantrekt. (Anders dan zijn vader Knipoog smiley

)

Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Eerlijkheid... daar gaan we voor toch? Iemand schreef volgens mij al in een ander topic... het is een modewoord geworden. En daarmee misschien ook wel een uitgehold begrip...

Ik denk dat er ruwweg twee soorten eerlijkheid bestaan: eerlijkheid t.o.v. algemene feiten (dan gaat het om waarheid of onwaarheid) en eerlijkheid t.o.v. jezelf en je eigen gevoel.

In onze cultuur waarin we zelf als individu centraal staan, is ons gevoel bepalend. Iets is pas goed als het goed voelt.

Is dat werkelijk zo? Want dat zou betekenen dat eerlijkheid belangrijker wordt dan trouw... Zo las ik in een boeiend opinie-artikel uit het Nederlands Dagblad.
http://www.nd.nl/artikelen/2010/mei/07/het-uiterlijk-is-belangrijker-dan-het-innerlijk

Het zet me in ieder geval aan het denken... hoezeer laat ik me leiden door wat m'n gevoel mij zegt? Doe ik daarmee altijd recht aan anderen??

een schitterend artikel en al lezend vraag ik me ook af, hoe doe ik dat? Ben het met Segers eens dat de handelingen en rituelen het gevoel onderhouden en (weer) op gang brengen en kunnen houden als je dat wilt. Hij beschrijft zeer realistisch hoe het nou eenmaal werkt bij ons mensen. De laatste alinea waarin hij de lezer aanmoedigt onze (nieuwe) relaties vooral gezond en levend te houden door erin te blijven investeren, vind ik een mooie bemoediging.

Berichten: 2706

Liesbeth

Het zet me in ieder geval aan het denken... hoezeer laat ik me leiden door wat m'n gevoel mij zegt? Doe ik daarmee altijd recht aan anderen??

Moet dat? En van wie?

Thomas, die steeds minder van zichzelf moet.

Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Eerlijkheid... daar gaan we voor toch? Iemand schreef volgens mij al in een ander topic... het is een modewoord geworden. En daarmee misschien ook wel een uitgehold begrip...

Ik denk dat er ruwweg twee soorten eerlijkheid bestaan: eerlijkheid t.o.v. algemene feiten (dan gaat het om waarheid of onwaarheid) en eerlijkheid t.o.v. jezelf en je eigen gevoel.

In onze cultuur waarin we zelf als individu centraal staan, is ons gevoel bepalend. Iets is pas goed als het goed voelt.

Is dat werkelijk zo? Want dat zou betekenen dat eerlijkheid belangrijker wordt dan trouw... Zo las ik in een boeiend opinie-artikel uit het Nederlands Dagblad.
http://www.nd.nl/artikelen/2010/mei/07/het-uiterlijk-is-belangrijker-dan-het-innerlijk

Het zet me in ieder geval aan het denken... hoezeer laat ik me leiden door wat m'n gevoel mij zegt? Doe ik daarmee altijd recht aan anderen??

Over wat kleding en verzorging doet met een mens kunnen we wellicht allemaal wel verhalen.
Ik heb dertien jaar in de GGZ (geestelijke gezondheid) gewerkt, waar het cultuur is dat de hulpverleners zich slecht kleden; casual op z'n gunstigst.
Ik ben gedetacheerd en werk nu een jaar bij de overheid, waar de heren een pak met das dragen en de dames veelal goedzittende kleding en meestal een rok of jurk.
De collega's in de GGZ lopen er rommelig bij, praten vaak over gevoel en gedachten vanuit zichzelf. Er is geen goede wij-cultuur, ik constateerde vaak een chaotische werksfeer, niet echt doelgericht.
De collega's bij de overheid zijn goed gekleed, lopen rechtop en praten vrijwel altijd over het doel of de weg erheen, ook wel over de gemene deler in de vrijetijdsbeleving of het gezin. De omgangsvormen zijn goed, er is een wij-gevoel ook wel wat afstandelijk.
Is het één beter dan het ander? Wat is mijn eigen subjectieve waarneming? De verschillen zijn wel te constateren, objectief.

Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Ik denk dat, voor mensen reageren, ze dit verhaal wel even moeten lezen. Je gebruikt je termen al een beetje op een wijze waarin de inhoud van het stuk in het nd in verwerkt is. Er staan wijze inzichten in waar wel een leuke discussie uit kan komen.

Thomas, die zich afvraagt wat er ontbreekt in het opiniestuk van het nd.

Goed advies, Thomas, het artikel wel eerst goed lezen.
Wat ontbreekt er volgens jou aan het opiniestuk?

Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Er is niks mis mee om dat te doen. Je bent voor de helft wie je bent en voor de helft wie men denkt dat je bent in zakelijke situaties. Je weet dat het je zelfvertrouwen versterkt. Benut dat, niks mis mee.

Thomas, die ook weet wanneer en waarom hij een pak aantrekt. (Anders dan zijn vader Knipoog smiley

)

Weer een goed advies! Dank, Thomas.

Berichten: 456

THOMAS968 schreef:

Liesbeth

Het zet me in ieder geval aan het denken... hoezeer laat ik me leiden door wat m'n gevoel mij zegt? Doe ik daarmee altijd recht aan anderen??

Moet dat? En van wie?

Thomas, die steeds minder van zichzelf moet.

Heb je naaste lief als jezelf, is de opdracht die we van Jezus hebben gekregen. Er staat niet, 'heb je naaste liever als jezelf', net zo min als er staat 'heb je naaste lief, maar denk eerst aan jezelf'.
Het gaat dus om een balans tussen je eigen belangen en die van een ander. Soms moet je kiezen voor jezelf, soms moet jezelf wegcijferen. Daar zit een spanningsveld, waar ik mezelf af en toe best kritisch op bevragen wil...

Ik denk, dat een grote valkuil van het toenemende 'iets is pas goed als het goed voelt'-gevoel, egocentrisme is. Iemand die zichzelf weg kan cijferen in situaties wordt al gauw als een bijzonder mens gezien. Vreemd eigenlijk, dat zou toch normaal moeten zijn?

Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Dat hoeft niet altijd. Er is een spanningsveld tussen waarheid en wijsheid en het laatste is vaak veel en veel meer. Je hoeft niet alles te zeggen wat je weet, als je maar weet wat je zegt. Ik heb het hier wel eens meer naar voren gebracht: Communicatie is niet wat je bedoelt maar wat een ander erin hoort. Toch wordt er in de Bijbel gesproken over ons spreken en handelen. In een eerdere bijdrage noemde ik de zonden der tong, Joh. 3. Wel aardig: in het Hebreeuws is zeggen en doen hetzelfde woord.

Thomas, die dus niet het Feyenoordlied mee kan zingen Knipoog smiley

Prachtige aanvulling.

Berichten: 456

MIEKE364 schreef:

Over wat kleding en verzorging doet met een mens kunnen we wellicht allemaal wel verhalen.
Ik heb dertien jaar in de GGZ (geestelijke gezondheid) gewerkt, waar het cultuur is dat de hulpverleners zich slecht kleden; casual op z'n gunstigst.
Ik ben gedetacheerd en werk nu een jaar bij de overheid, waar de heren een pak met das dragen en de dames veelal goedzittende kleding en meestal een rok of jurk.
De collega's in de GGZ lopen er rommelig bij, praten vaak over gevoel en gedachten vanuit zichzelf. Er is geen goede wij-cultuur, ik constateerde vaak een chaotische werksfeer, niet echt doelgericht.
De collega's bij de overheid zijn goed gekleed, lopen rechtop en praten vrijwel altijd over het doel of de weg erheen, ook wel over de gemene deler in de vrijetijdsbeleving of het gezin. De omgangsvormen zijn goed, er is een wij-gevoel ook wel wat afstandelijk.
Is het één beter dan het ander? Wat is mijn eigen subjectieve waarneming? De verschillen zijn wel te constateren, objectief.

Wat je schetst Mieke, is dat kledingkeuze afhankelijk is van de werkomgeving en de daar heersende cultuur. Dat is mijns inziens wat anders dan je kledingkeuze in die zin aanpassen dat je je voelt zoals je je kleedt. Herken je dat ook?

Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Wat je schetst Mieke, is dat kledingkeuze afhankelijk is van de werkomgeving en de daar heersende cultuur. Dat is mijns inziens wat anders dan je kledingkeuze in die zin aanpassen dat je je voelt zoals je je kleedt. Herken je dat ook?

Liesbeth, dat is in principe hetzelfde. Je kiest voor de cultuur waarbij je je wilt aansluiten waarin je kunt zijn wie je wilt zijn. Daarbij past de kleding waarin je je voelt zoals je je wilt voelen. Lachende smiley

Berichten: 22

LIESBETH326 schreef:

Eerlijkheid... daar gaan we voor toch? Iemand schreef volgens mij al in een ander topic... het is een modewoord geworden. En daarmee misschien ook wel een uitgehold begrip...

Ik denk dat er ruwweg twee soorten eerlijkheid bestaan: eerlijkheid t.o.v. algemene feiten (dan gaat het om waarheid of onwaarheid) en eerlijkheid t.o.v. jezelf en je eigen gevoel.

Het zet me in ieder geval aan het denken... hoezeer laat ik me leiden door wat m'n gevoel mij zegt? Doe ik daarmee altijd recht aan anderen??

Eerlijkheid is voor mij geen modewoord, maar een absolute must in mijn leven en werk.

Op mijn website (ben zzp-er) staat eerlijkheid als kritische succesfactor, als kernwaarde waar niet aan getornd wordt. Dat geld voor mij als coach naar mijn cliënten en opdrachtgevers, maar ook voor mijn cliënten en opdrachtgevers naar mij toe.

In een relatie is dat gewoon een eerste vereiste om het tot een zinvolle onderneming te laten slagen.

Mist de eerlijkheid naar elkaar en de eerlijkheid naar jezelf dan lieg en bedrieg je. Klinkt kort door de bocht, maar de bocht is nu eenmaal niet langer.

Het leven is zo moeilijk als we het elkaar maken en zo simpel als het zijn kan. Coole smiley met zonnebril

Groetjes,
André

Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Het gaat dus om een balans tussen je eigen belangen en die van een ander. Soms moet je kiezen voor jezelf, soms moet jezelf wegcijferen. Daar zit een spanningsveld, waar ik mezelf af en toe best kritisch op bevragen wil...

Ik denk, dat een grote valkuil van het toenemende 'iets is pas goed als het goed voelt'-gevoel, egocentrisme is. Iemand die zichzelf weg kan cijferen in situaties wordt al gauw als een bijzonder mens gezien. Vreemd eigenlijk, dat zou toch normaal moeten zijn?

Je zegt: soms moet je jezelf wegcijferen. Dat klinkt als tegen wil en dank, ondanks jezelf. Waarom moet je je zelf op dat moment wegcijferen? Is dat wel zo verstandig; leef je dan werkelijk conform de regel: ''heb je naaste lief zoals je zelf?"
Word de ander er beter van dat je je zelf wegcijfert? Is dat de boodschap in die situatie die je wilt afgeven? Is dat wegcijferen op dat moment wel zo goed voor je naaste? Leef je dan goed voor als christen? Help je daar de ander mee of vind je het nodig jezelf weg te cijferen?

Ik ken veel mensen die zichzelf wegcijferen en in een omgeving waar dat gewoon is te doen. Het ligt een beetje aan de situatie waarin iemand zich wegcijfert. Als dat gebeurt in een omgeving waar het belangrijk wordt gevonden het welzijn van de groep te dienen is dat normaal geaccepteerd gedrag. Het gebeurt vaker dan je denkt. Er wordt wel wat 'gehufterd', excusez le mot, maar dat gedrag is toch in de minderheid.

Berichten: 456

DREEKE472 schreef:

Eerlijkheid is voor mij geen modewoord, maar een absolute must in mijn leven en werk.

Op mijn website (ben zzp-er) staat eerlijkheid als kritische succesfactor, als kernwaarde waar niet aan getornd wordt. Dat geld voor mij als coach naar mijn cliënten en opdrachtgevers, maar ook voor mijn cliënten en opdrachtgevers naar mij toe.

In een relatie is dat gewoon een eerste vereiste om het tot een zinvolle onderneming te laten slagen.

Mist de eerlijkheid naar elkaar en de eerlijkheid naar jezelf dan lieg en bedrieg je. Klinkt kort door de bocht, maar de bocht is nu eenmaal niet langer.

Het leven is zo moeilijk als we het elkaar maken en zo simpel als het zijn kan. Coole smiley met zonnebril

Groetjes,
André

Leuk dat je reageert, André.
Je hebt natuurlijk gelijk dat eerlijkheid een kernwaarde is. Dat zal niemand ontkennen, lijkt me. Wat ik echter bedoelde met 'eerlijkheid is een modewoord geworden', is dat iedereen lijkt te roepen om eerlijkheid (kijk als illustratie de profielen hier op cm er maar op na... ik denk dat je in bijna alle profielen kunt lezen dat mensen eerlijkheid verwachten). En dat is vreemd eigenlijk... want als iedereen eerlijkheid belangrijk vindt, dan zou het toch een vanzelfsprekendheid zijn en onnodig dus om dit expliciet aan te geven?

Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Leuk dat je reageert, André.
Je hebt natuurlijk gelijk dat eerlijkheid een kernwaarde is. Dat zal niemand ontkennen, lijkt me. Wat ik echter bedoelde met 'eerlijkheid is een modewoord geworden', is dat iedereen lijkt te roepen om eerlijkheid (kijk als illustratie de profielen hier op cm er maar op na... ik denk dat je in bijna alle profielen kunt lezen dat mensen eerlijkheid verwachten). En dat is vreemd eigenlijk... want als iedereen eerlijkheid belangrijk vindt, dan zou het toch een vanzelfsprekendheid zijn en onnodig dus om dit expliciet aan te geven?

We willen allemaal graag eerlijk zijn en eerlijkheid ervaren en blijkbaar schort het eraan. Ik denk dat de mensen die eerlijkheid hoog in hun vaandel voeren, het grote belang ervan onderkennen omdat ze het tegendeel hebben ervaren.

Berichten: 456

MIEKE364 schreef:

Je zegt: soms moet je jezelf wegcijferen. Dat klinkt als tegen wil en dank, ondanks jezelf. Waarom moet je je zelf op dat moment wegcijferen? Is dat wel zo verstandig; leef je dan werkelijk conform de regel: ''heb je naaste lief zoals je zelf?"
Word de ander er beter van dat je je zelf wegcijfert? Is dat de boodschap in die situatie die je wilt afgeven? Is dat wegcijferen op dat moment wel zo goed voor je naaste? Leef je dan goed voor als christen? Help je daar de ander mee of vind je het nodig jezelf weg te cijferen?

Oeps... dat zijn wel veel vragen.. Knipoog smiley

Als jezelf wegcijferen automatisch gaat, dan lijkt het me niet zo verstandig. Maar in mijn tweede alinea schreef ik bewust over iemand die zich weg kan cijferen; dan is het een bewuste keuze die je op dat moment maakt, me dunkt, na het afwegen van wederzijdse belangen en waarna je jezelf nog prima in de ogen kunt kijken, bij wijze van spreken. Dat kan best tegen wil en dank zijn... Ik herinner me een situatie uit de afgelopen week waarin een collega mij vroeg om haar avonddienst te draaien. Ik had daar weinig oren naar, maar geen geldig excuus, terwijl zij wel een goede reden had om haar dienst te ruilen met mij. Tja, natuurlijk had ik prima kunnen zeggen dat ik het niet wilde, we zouden even goede vrienden zijn gebleven. Maar uiteindelijk kan ik dat voor mezelf niet verantwoorden. 'Wat gij wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander'. Het is een heel simpel voorbeeldje, ik weet het, maar het laat wel zien wat ik wil zeggen...

Berichten: 456

MARIJAN072 schreef:

Boeiend artikel, Liesbeth. 'k Had 'm vanmorgen al vluchtig gelezen, maar nu nog eens op m'n gemak. 't Zet mij ook aan het nadenken!

'k Ben wel benieuwd naar wat jou aansprak... Wil je je overdenking delen? Knipoog smiley

Berichten: 357

GRACE015 schreef:

Ik vind het een zeer boeiend stuk, dat je volgens mij in stukken kunt knippen om de verschillende onderdelen te kunnen bespreken.
Wat mij in het eerste stukje aansprak was dat je niet gedwongen bent om je te gedragen zoals je je voelt, maar je te gaan voelen zoals je je gedraagt. Dat lijkt iets oneerlijks en onoprechts in zich te hebben. Maar ik bedacht mij toen dat ik het zelf ook deed, vooral in de tijd na het overlijden van mijn man. Als ik in de spiegel keek, dacht ik, ik ben nu wel weduwe, maar ik hoef er daarom toch niet uit te zien als een wrak? Ik bedoel, ik moest wel gewoon functioneren in het dagelijks leven. Ik kreeg een keer een compliment van een directeur die mij een compliment gaf over hoe ik er uitzag en mij gedroeg, ze zei letterlijk, je binnenkant zal er ongetwijfeld misschien anders uitzien dan je buitenkant, maar je hebt een geweldige uitstraling! En daar zat ik, huichelachtig? nee, meer een houding, van kop op, ik red me wel, ik ga er zelf in geloven.
Dit is wat ik ervan maak he, misschien hebben anderen een andere ervaring?
Grace

ook ik ben mijn allerliefste vrouw verloren op zeer jonge leeftijd ... achterblijvend met 4, toen nog érg jonge kids ...
in een perioden van een ziekbed van 4 jaar, keek ik ook wel eens in de spiegel ... en zei dan tegen mezelf ... kom op man ... je réd het ...
nou mooi niet hoor ... ik ben een stoere bouwvaker, ik ken de klappen van de zweep al 35 jaar, maar speelt op zón moment totaal geen rol ...
néé dan word je stil gezet ... in je hele doen en laten ... en ging finaal door de grond ... ik vind dat je dat ook mag uitstralen ... en heb dat ook gedaan ... met alle gevolgen vandien ... de gevolgen? ... helemaal super,
kreeg in ons kleine dorp zóveel medeleven, kregen 80 kaarten per week
en ben er van overtuigd dat je als je je éérlijk opsteld tegenover je mede mens dat je daar mega veel voor terug krijgt ... toneel spelen? ...
nuuuh ... éggg niet ...dan houd je je eigen behoorlijk voor de gek ... dat moet jij ook herkennen grace ...

groetjes inka

Berichten: 1391

INKA401 schreef:

ook ik ben mijn allerliefste vrouw verloren op zeer jonge leeftijd ... achterblijvend met 4, toen nog érg jonge kids ...
in een perioden van een ziekbed van 4 jaar, keek ik ook wel eens in de spiegel ... en zei dan tegen mezelf ... kom op man ... je réd het ...
nou mooi niet hoor ... ik ben een stoere bouwvaker, ik ken de klappen van de zweep al 35 jaar, maar speelt op zón moment totaal geen rol ...
néé dan word je stil gezet ... in je hele doen en laten ... en ging finaal door de grond ... ik vind dat je dat ook mag uitstralen ... en heb dat ook gedaan ... met alle gevolgen vandien ... de gevolgen? ... helemaal super,
kreeg in ons kleine dorp zóveel medeleven, kregen 80 kaarten per week
en ben er van overtuigd dat je als je je éérlijk opsteld tegenover je mede mens dat je daar mega veel voor terug krijgt ... toneel spelen? ...
nuuuh ... éggg niet ...dan houd je je eigen behoorlijk voor de gek ... dat moet jij ook herkennen grace ...

groetjes inka

Inderdaad, dat ervaar ook zo.
Het leerde mij om de muren om mij heen weg te halen.
Wees open en eerlijk daar kan iemand wat mee, ook om de juiste patner te ontmoeten welke God mij geeft.

Berichten: 2215

LIESBETH326 schreef:

'k Ben wel benieuwd naar wat jou aansprak... Wil je je overdenking delen? Knipoog smiley

'k Begrijp je vraag, want eigenlijk heb ik niks gezegd hè. Knipoog smiley

Je zet me wel aan 't werk Twijfelende smiley

, maar ik vind het soms ook lekker makkelijk om alleen te lezen. Lachende smiley

En de reacties zijn boeiend!

'k Ga vandaag voor een weekje weg, dus misschien komt er later nog een reactie. Al heb ik dan waarschijnlijk nog weinig toe te voegen.

En dan nu weer......on-topic.